Η συνάντηση με τη ‘Σχολή’ είναι το πιο εξαιρετικό γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου… η μοναδική ευκαιρία για να ξεφύγει από την κοινή ύπνωση –
έλεγε στον επίλογό Του ο Dreamer – για να συνειδητοποιήσει πως όλα αυτά που βλέπει και τον περιβάλλουν, δεν είναι ο κόσμος… αλλά μόνο μια περιγραφή».
«Ναι, αλλά εγώ Σε ακούω, αγγίζω αυτό το τραπέζι… βλέπω τον κόσμο … που περνάει… ξέρω ότι ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους έχει μια προσωπική ζωή, μια δουλειά, μια οικογένεια… πώς γίνεται να είναι όλα μια περιγραφή, μια δικιά μου οπτασία;»
«Οι εικόνες που συλλέγονται από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα δεν είναι ο κόσμος, αλλά η αφήγησή του – απάντησε λακωνικά ο Dreamer – τον κόσμο στον περιέγραψαν».
«Ο πραγματικός δημιουργός της πραγματικότητας που σε περιβάλλει είσαι εσύ!… μόνο που το έχεις ξεχάσει…».
«Τι έχω ξεχάσει;» ρώτησα. Μια διάθεση εχθρότητας στη φωνή μου, έδειχνε ότι μεγάλωνε η απόσταση ανάμεσά μας.
«Εσύ είσαι η αιτία για όλα και για κάθε τι. Κάποια μέρα, όταν θα έχεις θεραπευτεί, θα ξέρεις ότι εσύ είσαι οι ρίζες του κόσμου. Ο κόσμος σε χρειάζεται για να υπάρχει… Ξέχασες ότι είσαι ο δημιουργός, ο επινοητής, και έγινες η σκιά της ίδιας σου της δημιουργίας». Ο τόνος Του, κατάργησε εκείνο το χάσμα πριν ακόμα γεννηθεί και με ξανάβαλε στη γραμμή, σαν ένα μαθητούδι.
«Ο κόσμος είναι υποκειμενικός, προσωπικός!… Είναι η απατηλή αντανάκλαση του εαυτού μας… Οπτασία και πραγματικότητα είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα, αυτό που τα χωρίζει είναι απλά ο ‘παράγοντας χρόνος’…»…
Βλέποντας ότι ήμουν ακόμα αμήχανος, εξαπέλυσε κι άλλο ένα αποφασιστικό χτύπημα με τον κριό στην περιγραφή του κόσμου, προσθέτοντας: «Εμείς μπορούμε να δούμε μόνο αυτό που είμαστε!». Έπειτα, με το απαράμιλλο χιούμορ Του, που πλησίαζε ελαφρώς στο σαρκασμό, δήλωσε: «Εάν ένας κλέφτης συναντούσε έναν άγιο θα έβλεπε μόνο τις τσέπες του».
Αυτή η boutade(2) μου ήταν πολύ διαφωτιστική, κι έκατσα να φαντάζομαι για λίγο εκείνη την κωμική και επιμορφωτική εικόνα. Αλλά ο Dreamer, με σοβαρό ύφος, συνέχισε την ομιλία Του, λες κι εκείνη η παρένθεση, όσο μικρήκι αν ήταν, Τον έκανε να καθυστερήσει ή να αποκλίνει υπερβολικά απ’ το
θέμα της συνάντησής μας.
«Μόνο η συνάντηση με τη Σχολή μπορεί να μας επιτρέψει να ξεφύγουμε από την ακαμψία μιας καθημερινής ζωής.
Μονάχα η ‘δουλειά της σχολής’ μπορεί να μας επιτρέψει κάποτε να ‘δούμε’ τον κόσμο, πέρα από την ψεύτικη περιγραφή του.
Μονάχα ένας ‘άνθρωπος της σχολής’ θα μπορέσει μια μέρα να προσεγγίσει μια αρμονική οπτική, μια κατάσταση τελείωσης. Και μόνο μια αρμονική και ολοκληρωμένη οπτική θα μπορέσει να θεραπεύσει τον κόσμο».
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
8 κιονες τι ανα παριστα ο π αρθενων κι ο σκοπος του
@7 Νοεμβρίου 2013 – 5:34 μ.μ.
http://www.gargalianoi.com/wp-content/uploads/2013/02/sxedio1.jpg
Σχολη=ο ΕΣΩ εαυτος μας.
Τετοια κειμενα,τοσο λακωνικα,ειναι γεματα απο μεγαλους μυθους!
Σε ευχαριστουμε για το κειμενο σου αδελφε μου!
αυτα να τα πειs στιs 5-6 χιλιαδεs οικογενειεs των αυτοχειρων ελληνων τα τελευταια 3 χρονια….
Αυτα παρ οτι θεωρω οτι εχουν καποια πιθανη θεση στην λογικη μας , μιαζουν και λιγο σαν αυτα που διαλλαλει η θρησκεια μας οτι αν καποιος πλουσιος η αφεντικο σε χαστουκισει γυρνα και το αλλο μαγουλο για να ισχυροποιηθει περισσοτερο το συστημα , μην αντιδρασεις αν θελεις να σωθει η ψυχη σου , και ασε τα αλλα καθηκια να πλουτιζουν διοτι αυτοι θα πανε στην κολαση αφου θα εχουν απολαυσει στην ζωη τα παντα . Εσυ ομως θα πεθανεις αν εισαι τυχερος σε καποιο διαδρομο νοσοκομειου μεσα στον πονο και χωρις σοβαρες ιατρικες παρεμβασεις γιατι θα εισαι ενας ηλιθιος που θα πας στον παραδεισο.