Ο άνθρωπος αυτός είναι άκρως επικίνδυνος για όλη την Υφήλιο!

Ουδείς πλέον μπορεί να ισχυριστεί ότι όλα αυτά έγιναν εντελώς τυχαία και οφείλονται και μόνον στην…αμέριστη βλακεία αυτού του ανθρώπου. Οχι. Υπάρχουν στοιχεία που τεκμηριώνουν το οτι ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπήρξε φορέας (δεν λέω εμπνευστής γιατί το αποκλείω λόγω “βλακείας”) ενός προμελετημένου σχεδίου για να φέρει τα πράγματα ως εδώ για τον τόπο. Οι δηλώσεις του τόσο προεκλογικά, όσο και λίγο μετά την εκλογή του, όσο και τα γεγονότα των αποκαλύψεων που ακολούθησαν τους τελευταίους μήνες, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Προμελετημένο σχέδιο οικονομικής δολοφονίας μιας χώρας και – πιθανώς – ενός νομίσματος, σχέδιο που είχε εκπονηθεί στους υπόγειους ορόφους του κτιρίου του ΔΝΤ και στα σαλόνια των απόρθητων ξενοδοχειακών μονάδων της λέσχης Μπίλντελμπερκ, της οποίας είναι μέλος. 

Τίποτε από τα γεγονότα των τελευταίων 2 ετών δεν συνέβησαν τυχαία. Ούτε υπήρξαν προϊόντα λανθασμένων χειρισμών από κυβερνητικά στελέχη ή ακόμη κι απ τον ίδιο. Υπήρξαν απόλυτα στρατηγικά σχεδιασμένες κινήσεις, με υπολογισμούς περί του αποτελέσματος για την κάθε μία και ασφαλώς και της τελικής πράξεως. Δεν μπορώ να ξέρω ποιό θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της τελευταίας πράξης, αλλά ένα είναι σίγουρο, κατ΄εμέ. Οτι η πατρίδα μας πλέον βρίσκεται στο χάος. Και πολύ δύσκολα θα βγεί απο αυτό.

Οι στρατηγικές κινήσεις του σχεδίου που ακολούθησε ο Παπανδρέου ήταν στην ουσία τους τέσσερις:

Πρώτον , λοιδωρία και κατασυκοφάντηση του ελληνικού λαού και της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας μέσω – δήθεν – αγανακτισμένων δηλώσεων δικών του ή των βασικών στελεχών του, με στόχο την αποσταθεροποίηση, την αύξηση των spreads και την εκτίναξη των CDS και την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας απο τους διεθνείς οίκους.

Δεύτερον , το μαγείρεμα των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ με στόχο την παρουσίαση ψευδών στοιχείων, ούτως ώστε να θορυβηθούν για τα καλά οι αγορές και να αναγκαστεί η Ευρώπη να αποδεχτεί την επέμβαση του ΔΝΤ.

Τρίτον , να εξαναγκαστεί η χώρα, μέσα στον πανικό της επικείμενης οικονομικής κατάρρευσης, να αποδεχτεί μνημόνιο οικονομικής σταθερότητας, με επαχθείς για τη χώρα όρους και – το ζητούμενο – εκχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας και περιουσίας. Αυτή η τρίτη κίνηση είχε επίσης και ως παράμετρο την γενική αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης, μια αποσταθεροποίηση που θα έφερνε στην επιφάνεια και την πραγματική κατάσταση και άλλων “αδύναμων” χωρών και το ντόμινο που θα ακολουθούσε, θα έφερνε προ τετελεσμένου όλους τους ευρωπαίους – μη προετοιμασμένους για κάτι τέτοιο – ηγέτες.

Τέταρτον , την πλήρη βύθιση της χώρας στην ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια, ούτως ώστε να μπορούν οι ξένοι οικονομικοί δολοφόνοι να την κατακερματίσουν και να εκμεταλλευθούν τον πλούτο της, ορυκτό, υπερθαλάσσιο και υποθαλάσσιο, την ακίνητη περιουσία της και το εργατικό της δυναμικό σε εξευτελιστικές τιμές, καθιστώντας την το πρώτο “πειραματόζωο” για την επικείμενη επιβολή μιας παγκόσμιας Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Οι δηλώσεις – κατά καιρούς – άλλωστε του ίδιου του Παπανδρέου περί της ανάγκης μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, δεν ήσαν καθόλου τυχαίες. Ήταν κι αυτές μέρος του σχεδίου, για την – ασυνείδητη – προετοιμασία του ελληνικού λαού, για κάτι το οποίο θα ήταν τελικώς ο αναπόφευκτος στόχος αυτής της σφοδρής οικονομικής αποσταθεροποίησης.

Τολμώ να πώ, οτι μετά τη λαίλαπα “Παπανδρέου” στη πατρίδα μας, όχι εμείς, αλλά όλος ο δυτικός κόσμος δεν θα είναι πλέον ο ίδιος. Ίσως να ακούγομαι υπερβολικός, αλλά δεν είμαι. Αρκεί να δεί κάποιος τις αντιδράσεις των ανά τον κόσμο χρηματιστηρίων, μετά την εξαγγελία του δημοψηφίσματος από τον Παπανδρέου, για να αντιληφθεί ότι όντως έτσι έχουν τα πράγματα.

Γι αυτό που είμαι απόλυτα σίγουρος, είναι οτι δεν πρόκειται σε καμμία περίπτωση να …επιβιώσει πολιτικά ο Παπανδρέου από δω και πέρα. Πιθανώς να είναι και ζήτημα ημερών η πτώση του. Όπως ανέφερε και το ρεπορτάζ του ABC Australia, ενδεχομένως η κίνηση αυτή να είναι και κάτι σαν ο δρόμος διαφυγής του από την πίσω πόρτα. Διότι εδώ δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με κάποιον που οι πολιτικές του επιλογές περιορίζονται στα στενά πλαίσια των συνόρων της χώρας του. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν εντεταλμένο οικονομικό δολοφόνο-πράκτορα ξένων συμφερόντων που οι πολιτικές του επιλογές καλύπτουν διεθνή πλαίσια. Και πρέπει αυτά τα συμφέροντα να τον φυγαδεύσουν, όπως κάποιους Άραβες προέδρους και κυβερνήτες στις τελευταίες αναταραχές του αραβικού κόσμου. Τώρα, αν αυτή η διαφυγή θα έχει και ως αποτέλεσμα το κλείσιμο δια παντός του στόματός του, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Γι αυτό που επίσης είμαι απόλυτα πεπεισμένος, είναι και το γεγονός της …τελευταίας επίδειξης όψιμου πατριωτισμού του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος φτάνει στο σημείο να σκέφτεται ακόμη και ομαδική παραίτηση σύσσωμης της αντιπολίτευσης ή και ακόμη να εκβιάζει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να παραιτηθεί, προκειμένου να γίνουν εκλογές, ενώ εδώ και ένα χρόνο δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να “σιωπά” στα κυβερνητικά αίσχη με τον τρόπο του ή ακόμη και να “στηρίζει” επίσης με τον τρόπο του τις κυβερνητικές επιλογές για τα μνημόνια, τις τρόικες και τα σκληρά μέτρα.
Είναι φανερό λοιπόν πως αυτές οι κινήσεις έχουν και την αμέριστη συμπαράσταση των Ευρωπαίων, προκειμένου να απαλλαγούν από το παπανδρεϊκό μίασμα. Οσο το γρηγορότερο φύγει απο τη μέση (το μίασμα) τόσο το καλύτερο γι αυτούς.

Το μέγα ζητούμενο όμως είναι ο λαός. Αυτός ο υπερήφανος λαός, που έχει υπομείνει τα πάντα απο τον απίθανο αυτόν άνθρωπο. Ποιές θα είναι οι αντιδράσεις του; Τι θα επιλέξει στις επικείμενες εκλογές; Θα επιλέξει “αντικατάσταση” απλώς της παρούσας κατάστασης, με οδηγό αυτή τη φορά τον έτερο …καππαδόκη του διεφθαρμένου παλαιοκομματισμού ή θα στηρίξει (επιτέλους) ανεξάρτητες πατριωτικές κινήσεις, οι οποίες και θα καθίσουν μαζί του στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, προκειμένου να βγει μια “εθνική κυβέρνηση” που θα αναλάβει και το κόστος της παλινόρθωσης της χώρας από την ΠΑΣΟΚική λαίλαπα;