Σε αδιέξοδο βρίσκεται η κυβέρνηση, μετά την κίνηση της Άγκυρας να ξεκινήσει έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας για υδρογονάνθρακες.
Δυστυχώς μέσα στην καταιγίδα γεγονότων της περασμένης άνοιξης ουδείς έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στις αποκαλύψεις του defencenet.gr τον περασμένο Φεβρουάριο, με τις χάρτες των ερευνών στα ανοιχτά των Αδάνων, της Αττάλειας, της Αντιόχειας και της Μούγλας και περιλαμβάνουν κομμάτια ελληνικής υφαλοκρηπίδας νοτίως της Ρόδου, νότια και ανατολικά της Καρπάθου, νότια του Καστελόριζου και ανατολικά της Κρήτης καθώς και κομμάτια της κυπριακής ΑΟΖ.
Επίσης ουδείς συγκινήθηκε όταν στις 27 Απριλίου 2012 δημοσιεύθηκαν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως οι αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου της 16ης Μαρτίου 2012 για τη χορήγηση στην Τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ) αδειών για έρευνες υδρογονανθράκων (2012/2802, 2012/2968, 2012/2973, 2012/2974, 2012/2975, 2012/1753).
Όταν η Άγκυρα ανακοίνωσε και την άμεση απόκτηση με καθεστώς μακράς μίσθωσης, σκάφους ερευνών από νορβηγική εταιρεία στο οποίο θα σηκώσει την τουρκική σημαία, στην κυβάρνηση κατάλαβαν ότι η Τουρκία δημιουργεί de facto καταστάσεις εκμεταλλευόμενη την αφασία της Αθήνας, την οικονομική καταστροφή που έφεραν στο τόπο η πολιτική και οικονομική ελίτ και πάνω απ’όλα την στρατιωτική αδυναμία της Ελλάδας.
Δεκαοκτώ μήνες έχει να βγάλει τον στόλο το ΓΕΝ στο Αιγαίο και περίπου 12 μήνες έχει να γίνει μια αξιοπρεπή εμφάνιση μεγάλων μονάδων στο Αιγαίο. Όχι γιατί δεν ήθελαν, αλλά γιατί δεν μπορούσαν. Απλώς δεν υπήρχαν καύσιμα, λιπαντικά κλπ.
Υπό αυτές τις συνθήκες τα περί ΑΟΖ ακούγονταν περισσότερο ως “ανέκδοτο” στους γνωρίζοντες. Και εξ αυτού του λόγου, αλλά και γνωρίζοντες από “πρώτο χέρι” την ικανότητα διαχείρισης μιας κρίσης από την πολιτική ηγεσία, εξ αρχής είχαμε εκφράσει τις έντονες αμφιβολίες μας για την ανακήρυξη ΑΟΖ στην παρούσα χρονική φάση.
Τώρα εμφανίζονται διαρροές που μιλάνε για “μερική ανακήρυξη ΑΟΖ με αποστολή των συντεταγμένων για τα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στα Ηνωμένα Εθνη μέσα στους πρώτους μήνες του 2013”. Δηλαδή “ολίγον έγκυος”.
Μόνο και μόνον αυτή η διαδικασία διαρροών και προθέσεων μας πείθει για την ελαφρότητα διαχείρισης του όλου θέματος και την άγνοια κινδύνου, αλλά και διαδικασιών άσκησης υψηλής γεωστρατηγικής πολιτικής.
Το ανέκδοτο που λέει “Που πας βρε Καραμήτρο” είναι απόλυτα περιγραφικό της όλης κατάστασης, έστω και αν οι υπερασπιστές της άποψης υποστηρίζουν ότι “Η Τουρκία είναι απασχολημένη με την Συρία και δεν θα επιχειρήσει επιθετικές κινήσεις”.
Είναι έτσι; Εν μέρει, ναι.
Ήδη για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια από την ημέρα κατάρριψης του τουρκικού RF-4E στις 22 Ιουνίου 2012 μέχρι και τώρα έχει μειωθεί κατά 70% η δραστηριότητα της τουρκικής Αεροπορίας στο Αιγαίο. Πληροφορίες του ΓΕΕΘΑ αναφέρουν μετακίνηση από το Μπαλίκεσιρ και την Μπαντίρμα τουλάχιστον τεσσάρων Μοιρών τουρκικών μαχητικών, προς τα αεροδρόμια του νότου.
Επίσης υποστηρίζεται ότι “Οι ΗΠΑ δεν είναι αρνητικές στην κίνηση αυτή” που ερμηνεύεται ότι μπορεί να υπάρξει υποστήριξη από την Ουάσιγκτον.
Μπορεί κανείς Έλληνας να εμπιστευθεί τις ΗΠΑ όταν τίθεται θέμα επιλογής μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας; Η ιστορία λέει “Όχι”.
Στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν με ακρίβεια την κατάσταση των ΕΔ και ειδικά του Ναυτικού και της Αεροπορίας, αφού παιχνίδια τύπου ΑΟΖ θέλουν “άλλα κόλπα”: Θέλουν μονάδες επιφανείας μεγάλου εκτοπίσματος με ισχυρά α/α ραντάρ και κυρίως α/α βλήματα άμυνας περιοχής, θέλουν αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, θέλουν σύστημα επιτήρησης, θέλουν δορυφορικές επικοινωνίες και δορυφορική επιτήρηση, θέλουν μαχητικά που να μπορούν να περιπολούν για 60′ επάνω από την περιοχή που προστατεύουν σε αποστολές CAP ή αεροσκάφη-τάνκερ για ανεφοδιασμό των μαχητικών κλπ κλπ.
Το απ’όλα αυτά έχουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις; Τίποτα!
Αλλά είναι αστεία και η προσπάθεια περί “μερικής ανακήρυξης ΑΟΖ”.
Νομίζουν ότι θα έχει διαφορά η αντίδραση της Τουρκίας σε μερική ή κανονική ανακήρυξη; Πλανώνται πλάνην οικτράν.
Βέβαια να πούμε ότι αν υπήρχε ένα σοβαρό και όχι φοβικό υπουργείο Εξωτερικών και πυγμή/αποφασιστικότητα σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ηγεσίας, όλα γίνονται.
Παράδειγμα η Κύπρος, που αντιμετωπίζει σοβαρότερο πρόβλημα ασφάλειας από την Ελλάδα, έχει πολύ πιο αδύναμες ένοπλες δυνάμεις από την Ελλάδα, αλλά δεν δίστασε να προχωρήσει στην άσκηση του δικαιώματός της.
Άρα το πρόβλημα δεν είναι μόνο ύπαρξης μέσων. Είναι – κυρίως – πρόβλημα πολιτικής βούλησης…
Να πούμε κι ένα τελευταίο: Στο Μαξίμου έχουν αντιληφθεί το κενό μέσων που υπάρχει στις Ένοπλες Δυνάμεις. Και για πρώτη φορά από το 2005 εκφράζονται θέσεις που δείχνουν πρόθεση να κλείσουν όσο πιο άμεσα γίνεται, τουλάχιστον μερικώς, αυτά τα κενά…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek