ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ, ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΝΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΠΤΗΣΕΩΝ

Θεσσαλονίκη, 16 Σεπτεμβρίου 2011. Η πλέον δραματική  διαμαρτυρία κατά της τυραννίας που έχει επιβάλει η  τραπεζοκρατία σε όλους μας. Ο Απόστολος Πολυζωίδης  αυτοπυρπολήθηκε έξω από τραπεζικό κατάστημα της πόλης.  Παρ’ όλα αυτά, επιβίωσε με σοβαρά εγκαύματα.  Φυσικά, κανέναν ΜΜΕ δεν ασχολήθηκε μαζί του ή  με όποιον άλλο που αντιτίθεται στην ληστρική επιδρομή  που υφίσταται η χώρα μας.  Οι περισσότεροι Έλληνες κοιμούνται ακόμα πολύ βαθιά,  ονειρεύονται εορτοδάνεια και γκλαμουριές στην Αράχωβα,  ψηφίζουν Γιωργάκη και Σαμαρά και θεωρούν τον Παπαδήμο  ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό.

Καθώς τα γεγονότα εξελίσσονται, τα πράγματα προχωρούν προς τα άκρα. Είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο για τη χώρα μας να παραμείνει ως μέλος της Ευρωζώνης. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι όμως πως η πρώτη χώρα που θα αποχωρήσει θα είναι η Γερμανία, η οποία ετοιμάζεται πυρετωδώς για το ενδεχόμενο της κατάρρευσης της Ευρωζώνης και, κατά συνέπεια, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το πρόβλημα δεν είναι πλέον η Ελλάδα, της οποίας η μοίρα έχει πάνω κάτω σφραγιστεί. Στην ίδια πορεία εξόδου είναι η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Ισπανία. Η ίδια η Γαλλία, η μια από τις δύο μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, δέχεται τεράστιες πιέσεις από τις αγορές, από τις χρεωκοπημένες τράπεζές της που χρειάζονται πακτωλούς χρημάτων για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Ας μην ξεχνάμε και τις προεδρικές εκλογές που έρχονται, από τις οποίες δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει ο Σαρκοζύ και που θα αλλάξουν άρδην το πολιτικό σκηνικό και την πολιτική της χώρας αυτής. Εκτός αν έχουμε και κανένα τεχνοκρατικό πραξικόπημα και εκεί.
Ο δρόμος μέσα από τον οποίο πορεύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πλέον εξαιρετικά απρόβλεπτος και επικίνδυνος. Αυτό ισχύει για όλους μας: Για εσένα, αγαπητέ αναγνώστη, και για εμένα, όσο και για τους πεφωτισμένους και ένδοξους “ηγέτες” μας, ιδίως εκείνους της “τεχνοκρατικής” φάρας. Είμαστε όλοι στο ίδιο καζάνι, παρόλο που εκείνοι ως νέες Μαρίες Αντουανέτες μας καλούν να φάμε χρέος για να επιβιώσουμε, ενώ οι ίδιοι κινούνται προκλητικά με τις λιμουζίνες τους

Μια ανησυχητική αναφορά από… τον Philip Aldrick της εφημερίδας Telegraph, έλεγε μερικές μέρες πριν:

Τα σχέδια τους Βρετανικού Υπουργείου Οικονομικών σε περίπτωση κατάρρευσης του ευρώ

Η κυβέρνηση εξετάζει σχέδια για να περιορίσει τη ροή του χρήματος από και προς τη Βρεταννία, για να προστατέψει την οικονομία της χώρας σε περίπτωση πλήρους κατάρρευσης του Ευρώ[…]

Αξιωματούχοι εξέφρασαν τους φόβους τους πως αν αποχωρούσε ένα μόνο μέλος από την Ευρωζώνη, τότε οι επενδυτές στη Βρεταννία και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε δεινή θέση θα μετακινούσαν τα κεφάλαιά τους σε ασφαλείς οικονομικούς παραδείσους τους εξωτερικού[…]

Σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ, οι έλεγχοι στη διακίνηση κεφαλαίων ισχύουν μόνο σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης για να επιβληθούν ποσοτικοί περιορισμοί στις εισροές κεφαλαίων[…]

Ο έλεγχος κεφαλαίων αποτελεί μέρος ευρύτερων πολιτικών που θα αποτελούν απάντηση σε ενδεχόμενη κατάρρευση του ευρώ. Είναι λογικό να περιμένουμε πως τα σύνορα θα κλείσουν και πως το βρεταννικό υπουργείο Εξωτερικών προετοιμάζεται για να επαναπατρίσει χιλιάδες κατοίκους εξωτερικού και τουρίστες από χώρες που θα πληγούν.
Το υπουργείο Άμυνας έχει ήδη συμβουλεύσει πως θα οργανωθεί μια μαζική εκκένωση Βρεταννών που θα εγκλωβιστούν σε χώρες που [αντίστοιχα] θα κλείσουν τα σύνορά τους, θα απαγορεύσουν της τραπεζικές αναλήψεις και τις αεροπορικές πτήσεις.

Όλες οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ δουλεύουν πάνω σε σχέδια μετάδοσης της κρίσης. Ένα από αυτά ίσχυε την περίοδο των εορτών. Διάφορες εναλλακτικές λύσεις έχουν διατυπωθεί, ανάμεσά τους τραπεζικές αργίες, έλεγχος κεφαλαίων και περιορισμοί ταξιδιών.

Αυτές οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίσουν πως θα διαθέτουν τα απαραίτητα για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες, για μπορέσουν να διατηρήσουν τις βασικές λειτουργίες της οικονομίας, σε περίπτωση οικονομικής καταστροφής. Σε ένα κόσμο που το σύνολο της ενέργειας και των τροφίμων είναι εισαγόμενα, αυτό αποτελεί έναν ηράκλειο άθλο.

Ποιός θα εκδίδει τις τραπεζικές εγγυήσεις που είναι απαραίτητες για τις εισαγωγές; Και με τί θα καλυφθούν αυτές; Πρόκειται η Σαουδική Αραβία, η Ρωσία, η Κίνα και οι ΗΠΑ να δέχονται ευρώ, στην περίπτωση που η απόσχιση της Ελλάδας ή/και άλλων χωρών θα καταστήσει εξαιρετικά αμφίβολο το μέλλον της Ευρωζώνης και τους συνόλου της ΕΕ; Όχι και μάλλον θα απαιτούν εξασφαλίσεις σε δολάρια ΗΠΑ.

Καθώς μιλάμε, το ευρώ σφυροκοπείται, όπως άλλωστε η στερλίνα και ο χρυσός. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Ή μήπως αυτό συμβαίνει καθώς το δολάριο αυξομειώνει την αξία του, καθώς υπάρχει η πρόβλεψη για βραχυπρόθεσμη ανάγκη χρήσης του ως μοναδικού μέσου συναλλαγών;

Πλέον, οι απειλές για την Ευρώπη προέρχονται από όλες τις μεριές. Θα υπάρξει σίγουρα κάποια στιγμή, την οποία θεωρώ πως θα είναι σύντομα, που δεν θα μπορέσει να καλύψει κάποιον από αυτούς τους κινδύνους. Λόγω της εγγύτητας και της διασύνδεσης ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης, όσο και ανάμεσα σε ευρωπαϊκά και διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ένα μοναδικό ντόμινο θα ξεκινήσει μια αλυσίδα γεγονότων που δεν θα μπορεί να ελεγχθεί από καμία κυβέρνηση.

[…] Υπάρχει ακόμα η πιθανότητα να ενεργήσουν οι κυβερνήσεις προληπτικά προ τέτοιων εξελίξεων. Μόνο στην Ευρωζώνη, υπάρχουν 17 διαφορετικές κυβερνήσεις που μπορεί να αποφασίσουν να δράσουν ανάλογα και με οποιοδήποτε τρόπο. Μπορεί να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη, να αφήσουν την ΕΕ, να καθυστερήσουν να λάβουν αποφάσεις, να αρνηθούν να πληρώσουν τα χρέη τους. Αυτές οι 17 διαφορετικές κυβερνήσεις, κάποιες από τις οποίες θα αλλάξουν μέσα στον χρόνο, έχουν να αποφασίσουν ανάμεσα σε αρκετές επιλογές. Αυτές τους οι αποφάσεις θα εκτροχιάσουν τελικά το σύνολο του πειράματος της ΕΕ.

Καθώς το εθνικό και το ιδιωτικό χρέος αυξάνεται συνεχώς, αντίστοιχα μειώνεται και η προθυμία για δανεισμό, με σκοπό την αποφυγή χρεωκοπιών. Αυτό μπορεί να σημαίνει πως σύντομα το παιχνίδι του ολοένα και περισσότερου χρέους θα σταματήσει και θα αρχίσουν να έρχονται στην επιφάνεια πραγματικές πολιτικές, που στόχο δεν θα έχουν τον επιπλέον δανεισμό για τον τυχερό πολιτικό ή “τεχνοκράτη” που θα χρεώσει περισσότερο τη χώρα σε κάποια τράπεζα. Σύντομα, το παιχνίδι του χρέους όπως το ξέραμε θα φτάσει στο τέλος του, τουλάχιστον ως προς τις τράπεζες.
Θεωρώ πως αυτά ήταν τα τελευταία Χριστούγεννα με το ευρώ. Ακόμα και να επιβιώσει, ως το νόμισμα μιας πιθανής Λατινικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, σίγουρα δεν θα αποτελεί το βασικό μέσο συναλλαγών στη χώρα μας. Γιατί το μέλλον είναι πιθανώς η επιστροφή στη δραχμή, στο μάρκο, στη λιρέτα και στο φιορίνι. Σίγουρα όμως δεν είναι η επιστροφή σε μια Ευρωζώνη 17 χωρών τις οποίες θα αρμέγουν οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι. Η πολιτική επιστρέφει στην καθημερινότητά μας με γοργούς ρυθμούς και η οικονομία υποχωρεί και αποκτά ξανά την πραγματικές της διαστάσεις.

ΠΗΓΗ:http://attikanea.blogspot.com