Η σιωπή της Αθήνας, ο Φούχτελ και η Θράκη

Ξεκινώντας από τον κύριο “καμηλοδρομίες” ή αλλιώς γνωστό ως “κύριο τίποτε”, να σημειώσουμε πως αποτελεί ένα “σοβαρό στέλεχος” που έχει αναλάβει την ευθύνη της διαχείρισης των κονδυλίων που θα διατεθούν για επενδύσεις (κυρίως γερμανικών συμφερόντων) και την εποπτεία της δημιουργίας-λειτουργίας αυτών των περίφημων ζωνών.

Ο κενός προσόντων, λοιπόν, γερμανός αξιωματούχος (γκαουλάιτερ) που τοποθετήθηκε για να προσφέρει ανάπτυξη (στην Γερμανία φυσικά, μην πάει το μυαλό σας αλλού) θα συνεργαστεί με την Ελληνική κυβέρνηση και τους τοπικούς “άρχοντες” για να υλοποιήσει το “έργο” που ανέλαβε (εργολαβικά, με απευθείας ανάθεση από την Μέρκελ).
Σύμφωνα με πληροφορίες μας, η δημιουργία ΕΟΖ στην Θράκη έχει σχεδιαστεί και έχει προωθηθεί στο πρωθυπουργικό γραφείο προς υπογραφή. Δεν γνωρίζουμε τι όρους ακριβώς βάζει ο “εκλεκτός κύριος τίποτε” στην Ελλάδα, αλλά πρέπει να του αναγνωριίσουμε πως εξελίχθηκε πολύ μετά τις καμηλοδρομίες και κατόρθωσε σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ολοκληρώσει ένα σχέδιο που φυσιολογικά είναι εντός Ελληνικού Συντάγματος, δεν έχει νομικά κωλύμματα, δεν επηρεάζει την κοινωνία των πολιτών της Θράκης, έχει τα μέγιστα δυνατά ανταποδοτικά οφέλη και παράγει πραγματική ανάπτυξη χωρίς να θίγει εθνικά, κυριαρχικά ή άλλα μείζονος σημασίας συμφέροντα της Ελλάδας.
Πρέπει να είναι πραγματικά αξιολογότατος ο κύριος Φούχτελ εάν κατόρθωσε να “παντρέψει” τις απαιτήσεις μέγιστου οικονομικού οφέλους των γερμανών επενδυτών (μην φανταστείτε πως θα επωφεληθούν άλλοι από τα “αναπτυξιακά έργα” που θα υλοποιηθούν από τα Ελληνικά προγράμματα ΕΣΠΑ) χωρίς να θίξει τα συμφέροντα της Ελλάδας και των πολιτών της. Δεδομένης, μάλιστα και της εθνικής ιδιαιτερότητας της Θράκης, φανταζόμαστε πως το σχέδιο της ΕΟΖ για την Θράκη, είναι αρτιότατο και δεν δημιουργεί ούτε θέτει θέματα ή ζητήματα κυριαρχίας κάποιου άλλη στο συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας.

Ο κύριος Φούχτελ, λοιπόν (υφυπουργός Εργασίας της Γερμανίας), θα συνεργαστεί -μετά την υπογραφή Σαμαρά- με τον Γενικό Γραμματέα της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, κ. Γιαννακίδη, για να μπορέσουν από κοινού να ανατάξουν την -επί πολλά χρόνια ξεχασμένη από την Αθήνα- Θράκη.
Ποιός είναι όμως ο κ. Γιαννακίδης, ο οποίος εξελέγη με το ΠΑΣΟΚ και την ομπρέλα (όπως λένε οι “κακές γλώσσες”) του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής;
Μήπως είναι ο κύριος που πηγαινοέρχεται στην Τουρκία και ασκεί εξωτερική πολιτική (με ποιά ιδιότητα και πως νομιμοποιείται για κάτι τέτοιο, ίσως θα έπρεπε να μας απαντήσει το υπουργείο Εξωτερικών ή των Εσωτερικών, για να κατανοήσουμε και τι σημαίνει ακριβώς “Καλλικράτης”) προφασιζόμενος πολιτιστική και οικονομική συνεργασία με την γείτονα χώρα;
Μήπως είναι ο κύριος που συνεργάζεται (ή φέρεται να συνεργάζεται) ιδιαίτερα με τον ψευτομουφτή Ξάνθης, ο οποίος έχει μετατραπεί σε άτυπο ακόλουθό του;
Μήπως είναι ο κύριος που ενώ υπάρχει πρόβλημα στην Ζουράφα (γνωστή αλλιώς και ως “Λαδόξερα”) δεν μεριμνά για την αναστήλωση του φάρου (αν και βρίσκεται εντός των Ελληνικών χωρικώνυδάτων και υπό την άμεση ευθύνη τουΓ.Γ. Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης), με αποτέλεσμα σήμερα η Τουρκία να αμφισβητεί την Ελληνικότητά της; (σημειώνουμε στο σημείο αυτό πως η συγκεκριμένη νησίδα αποτελεί “στόχο” της Άγκυρας, αφού δίπλα της αναβλύζει -κυριολεκτικά- πετρέλαιο…) Την ίδια στιγμή και με δεδομένη την ανάγκη αναστήλωσης του φάρου της Ζουράφας, για την οποία προφανώς δεν υπάρχουν κονδύλια από τον κ. Γιαννακίδη, η περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης κάνει σεμινάρια σε όλη την Θράκη (μέχρι και την Ορεστιάδα) για την αντιμετώπιση των κουνουπιών!!!

Ο κύριος Φούχτελ, λοιπόν, θα συνεργαστεί με τον κύριο Γιαννακίδη, για να φέρουν την ανάπτυξη στην Θράκη μέσω της υλοποίησης των γερμανικών επενδυτικών σχεδίων.
Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο θα συμμετέχουν στα επενδυτικά αυτά σχέδια τούρκοι επιχειρηματίες, οι οποίοι έχουν επισκεφθεί (με την μέριμνα της Γ.Γ. Αν. Μακεδονίας και Θράκης) την βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής, προκειμένου να βρούνε επενδυτικές ευκαιρίες, γνωρίζουμε όμως πως ο κ. Γιαννακίδης είχε ζητήσει προ ετών από το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Ροδόπης και τα μέλη του, να μεταφέρουν κεφάλαια σε μορφή καταθέσεων στην τράπεζα τουρκικών συμφερόντων Ziraat Bank!!!
Δεν γνωρίζουμε το είδος των συχνότατων επαφών (για οικονομική συνεργασία) του Γ.Γ. της περιφέρειας Αν. Μακεδονίας και Θράκης με τούρκους “επενδυτές”, γνωρίζουμε όμως πάρα πολύ καλά πως ήδη ένας Καναδός επιχειρηματίας ενδιαφέρεται για τον χρυσό της Θράκης, ενώ είναι άγνωστο τι θα συμβεί στο τεράστιο κοίτασμα υδρογονανθράκων που βρίσκεται νοτιο-ανατολικά της Θάσου (γνωστό ως “Μπάμπουρας”) όταν αυτό θα μεταβεί (πιθανότατα) σε αγνώστου ταυτότητας “ιδιοκτησιακό καθεστώς”, αφού θα συμπεριληφθεί στην ΕΟΖ των Φούχτελ – Γιαννακίδη (αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατή η εκμετάλλευση του συγκεκριμένου πετρελαϊκού κοιτάσματος, λόγω κοινής συμφωνίας Α. Παπανδρέου – Οζάλ! Μετά την συγκεκριμένη συμφωνία ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφώνησε το πασίγνωστο Mea Culpa, “προσπαθώντας” να ζητήσει “συγνώμη” για το τεράστιο λάθος – έγκλημα που διέπραξε εις βάρος της χώρας).

Σε ποιά Θράκη, λοιπόν, οδεύουμε μέσω μίας ΕΟΖ;
Γιατί είναι απαραίτητο να υπάρξουν γερμανοί -κυρίως- ή άλλης εθνικότητας επιχειρηματίες που θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα υλοποίησης ενός επικίνδυνου “αναπτυξιακού” σχεδιασμού;
Ποιός και πως μπορεί να εγγυηθεί στους κατοίκους της Θράκης -αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας- πως δεν θα θιγούν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, πως δεν θα καταληστευθούν εθνικοί πόροι, πως δεν θα καταπατηθούν δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών της περιοχής, ενώ -βασικότατο- πως θα συνεχίσουν να ισχύουν οι Ελληνικοί νόμοι και το Σύνταγμα στην Θράκη;