Η επιθετική συμπεριφορά

Η επιθετική συμπεριφορά των ηλιθίων: Αν και μερικές φορές χρησιμοποιείται η βία και την επιθετικότητα, για να ικανοποιηθούν κάποιες βασικές ψυχολογικές και ψευδείς ανάγκες, τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα είναι πάντοτε αρνητικά. Στη πραγματικότητα, μια τέτοια συμπεριφορά συντελεί στη μη ικανοποίηση αυτών των αναγκών αλλά και στην καταρράκωση όλων των πλευρών που εμπλέκονται στην βία.

Η βία και η επιθετική συμπεριφορά καταστρέφουν τις ήδη υπάρχουσες διαπροσωπικές σχέσεις και εμποδίζουν τη δημιουργία νέων. Γενικά, τα επιθετικά υποκείμενα δεν είναι καθόλου αγαπητά στο άμεσο περιβάλλον τους και πως θα μπορούσαν να είναι; Τα θεωρούμε, συνήθως, ως υποκείμενα που κακομεταχειρίζονται και πληγώνουν τα άλλα όντα – οχι μόνο ανθρώπους- και επειδή δημιουργούν προβλήματα στους ανθρώπους που συνδέονται μαζί τους, αποφεύγουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις μαζί τους, ουτε καν επαφές δεν θέλουμε. Οι άνθρωποι που θυμώνουν εύκολα και επιτίθενται συχνά, δυσκολεύονται ιδιαίτερα, προσπαθώντας να ικανοποιήσουν την όποια ανάγκη τους να δημιουργήσουν υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις και να γίνουν αποδεκτοί. (“Φίλος Σημαίνει Όφελος” Επίκουρος)

Δεν εκτιμούμε ιδιαίτερα τα υποκείμενα που καταφεύγουν στην επιθετικότητα και τη βία. Σκεφτόμαστε γι’ αυτούς: «Δε γνωρίζει πώς να ελέγχει τον εαυτό του» ή «Δε γνωρίζει πώς να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους». Έτσι, τα άτομα που θυμώνουν εύκολα και επιτίθενται, συχνά δυσκολεύονται να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να γίνουν σεβαστά και να ακούγονται από τους άλλους. Πράγματι, τείνουν να γίνονται περισσότερο αντικείμενο φόβου – αν και δειλοί- και απέχθειας, παρά σεβασμού κι εκτίμησης !

Η βία και η επιθετικότητα αποβαίνουν καταστροφικές για το ίδιο το υποκείμενο, γιατί αφ’ ενός οδηγούν στην ενοχή «Δε θα έπρεπε να το είχα κάνει αυτό» και αφ’ ετέρου δημιουργούν συναισθήματα ντροπής «Αυτό που έκανα δεν ήταν πολύ έξυπνο». Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι: Τα υποκείμενα που θυμώνουν εύκολα και επιτίθενται συχνά έχουν χαμηλή έως ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση, ακριβώς επειδή αντιμετωπίζουν τακτικά το γεγονός ότι βρίσκονται εκτός αυτελέγχου.

Η επιθετικότητα οδηγεί, επίσης, σε «αντεπιθετικότητα» από τους συνομηλίκους, καθώς το επιθετικό υποκείμενο προκαλεί μίσος και απογοήτευση στους άλλους, στοιχεία που στρέφονται αργότερα στο ίδιο το υποκείμενο, ως «εκδίκηση.»

Κάθε ανάγκη των meme είναι μια ψευδής ανάγκη, αλλά τι γίνεται ότα της δίνεις σημασία και άρα υπόσταση;

Η ψευδής ανάγκη να ανήκεις κάπου: Αναφέρεται στο σημαντικό ρόλο που παίζει η σχέση μας με τα άλλα όντα και ειδικότερα μ’ εκείνα που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, αξίες και «θεωρήσεις» μ’ εμάς. Ένα άλλο επίπεδο αναφέρεται σε οικογενειακού τύπου σχέσεις, όπου τα όντα συνδέονται στενά μεταξύ τους, με το δεσμό της συγγένειας. Μια απαραίτητη πλευρά της σχέσης μας με τα άλλα όντα είναι το να είμαστε αποδεκτοί από αυτά. Θέλουμε να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που να αναγνωρίζουν τα διάφορα γνωρίσματα και χαρακτηριστικά που κάνουν τον καθένα μας διαφορετικό από τους άλλους, και μας προσδιορίζουν ως όντα. Ταυτόχρονα, μας είναι απαραίτητο να μας αποδέχονται – με αυτά τα ιδιαίτερα γνωρίσματα που διαθέτουμε – έτσι, όπως ακριβώς είμαστε.

Η ψευδής ανάγκη να ακουγόμαστε: Υποδηλώνει ότι είναι σημαντικό για μας να σέβονται οι άλλοι αυτά που λέμε. Οι θέσεις μας χρειάζεται να αναγνωρίζονται, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να δεχτούμε ότι οι ιδέες αυτές αποτελούν σημείο διαφοράς μας από μερικούς ή ότι ασκούν επίδραση σε κάποιους άλλους.

Η ψευδής ανάγκη να νοιώθουμε «ελεύθεροι» -ενώ δεν είμαστε καν «ανεξάρτητοι»- ειδικά όταν δεν είμαστε: Έχει ως πυρήνα της την ψευδαίσθηση, ότι ελέγχουμε τον εαυτό μας, ότι είμαστε, δηλαδή, ικανοί να κάνουμε επιλογές και να παίρνουμε αποφάσεις για πράγματα που μας αφορούν. Η επιθετική συμπεριφορά συχνά εμφανίζεται ως αποτελεσματική. Αλλά είναι όντως τέτοια; Είναι αλήθεια ότι βραχυπρόθεσμα επιφέρει μερικά αποτελέσματα. Η βία και η επιθετικότητα, συχνά, μπορούν να έχουν αποτελέσματα σε σύντομο χρονικό διάστημα φαινομενικά αλλά σίγουρα κάτι που πηγάζει από μια ψευδαίσθηση δεν έχει διάρκεια ή κάποια αξία. Φαινομενικά λοιπόν:

> Τα παιδιά ανταποκρίνονται γρήγορα στην επιθετικότητα των γονέων τους.

> Μια θορυβώδης τάξη σωπαίνει γρήγορα, όταν ο δάσκαλος φωνάζει και απειλεί.

> Το αφεντικό αν χρησιμοποιήσει μια επιθετική στάση, θα κάνει τους εργαζόμενους να εργαστούν πιο γρήγορα ή αποδοτικά.

> Ο προπονητής μιας ομάδας, θα ισχυριστεί ότι η επιθετική του συμπεριφορά είναι ο μόνος τρόπος για να κρατήσει τους παίκτες του σε τάξη.

Όμως, τα όποια φαινομενικά θετικά αποτελέσματα, δε διαρκούν πολύ και είναι πολύ αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Σε καθένα από τα παραδείγματα που δίνονται παραπάνω, η επιθυμητή συμπεριφορά είναι πιθανόν να επέλθει γρήγορα, αλλά τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται μέσω της επιθετικότητας έχουν μικρή χρονική διάρκεια. Συνήθως, μόλις ο γονέας, ο δάσκαλος, το αφεντικό ή ο προπονητής γυρίσουν την πλάτη τους, η προηγούμενη συμπεριφορά επαναλαμβάνεται, συνοδευόμενη, μάλιστα, μερικές φορές, και από μια κωμική ή υβριστική χειρονομία! Αυτό αποδεικνύει ότι η αλλαγή συμπεριφοράς που επιβάλλεται από ένα ξέσπασμα επιθετικότητας μπορεί να επιτευχθεί γρήγορα, αλλά είναι, επίσης, και σύντομης διάρκειας!

Έτσι, οι τεχνικές επιθετικότητας για την ικανοποίηση κάποιων ανύπαρκτων και ψευδών αναγκών χάνουν την αποτελεσματικότητά τους, όπως και οι λόγοι που εξ αρχής τις δημιούργησαν. Οι άνθρωποι- κατά κάποιο τρόπο- από ένα σημείο και πέρα, «εμβολιάζονται» στην επιθετικότητά. Όταν, δηλαδή, η βία και η επιθετικότητα χρησιμοποιούνται, για να αποσπαστεί προσοχή, να ανακτηθεί έλεγχος ή να αντληθεί βοήθεια, τότε οι άλλοι άνθρωποι τα «συνηθίζουν» και αποκτούν «ανοσία»! (Σκέπτονται: «Α! αυτός/αυτή συμπεριφέρεται έτσι συνέχεια! Μην του/της δίνεις προσοχή! Δε συμβαίνει τίποτα!»). Κατά τον τρόπο αυτό, προκειμένου την επόμενη φορά να φτάσουμε στα ίδια αποτελέσματα, είμαστε αναγκασμένοι να θυμώσουμε περισσότερο και να επιτεθούμε ακόμα περισσότερο.

Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το επιθετικό υποκείμενο ίσως επιτυγχάνει κάποιους φαινομενικά άμεσους στόχους, αλλά πληρώνει αργότερα για την καταπάτηση των δικαιωμάτων και των συναισθημάτων των άλλων, μέσα από το χάσιμο φίλων και τη μείωση της διαπροσωπικής επικοινωνίας, την ανικανότητα να αποκτήσει το σεβασμό και την αγάπη τους, τη χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και τα συναισθήματα ενοχής που το διακατέχουν. Άρα μόνο κακό κάνει η επιθετική συμπεριφορά και μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα καλό είναι να την αποφεύγουμε για την ψυχή υγεία την δικής μας και των άλλων.

Όμως κάθε επιβολή δεν χρειάζεται απαραίτητα την επίθεση την βία ή τον φόβο, υπάρχουν μέθοδοι επιβολή «ανώδυνοι» και «αόρατοι» και αυτοί είναι οι πιο αποτελεσματικοί και οι πλέον διαρκείς. Πως νομίζεις ότι ελέγχουν την ανθρωπότητα αλλά και κάθε γαλαξιακό γίγνεσθαι με την βία και την επιθετικότητα; Όχι, κάθε άλλο. Με την βία και την επιθετικότητα προσπαθούν να «ελέγξουν» τα κατώτερα υποκείμενα και μάλιστα σε βραχυπρόθεσμο χρόνο νομίζουν ότι ελέγχουν, αλλά το μόνο που πετυχαίνουν είναι να διαλαλήσουν την ασημαντότητα τους, πέραν πάσης αμφιβολίας.

Οι αληθινοί Γνώστες των Πραγμάτων ελέγχουν με τα ανώτερα Τσάκρα (Ενέργειακά Κέντρα) και καθοδηγούν με διάφανο, αέρινο, άφωνο και σίγουρα αποτελεσματικότερο τρόπο στο φρακταλικό χωροχρονικό ασυνεχές, καθε βίαιη και επιθετική συμεριφορά πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα και την αποφεύγουν. Αυτός είναι ένας πολύ απλός και καλός τρόπος για να δεις οι διάφοροι «γκουρού της συμφοράς» — ειδικά οι αυτοαποκαλούμενοι μεταφυσικοί- τι κάνουν και με ποιόν τρόπο τρέφονται οι ίδιοι και οι καταλήψεις τους.