Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ: ΤΟ ΔΝΤ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ “ΒΟΗΘΕΙΑ” ΣΤΙΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ … ΕΝΩ ΜΟΛΙΣ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΡΙΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΗΤΑΝ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΡΕΥΣΤΟ

Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ: ΤΟ ΔΝΤ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ “ΒΟΗΘΕΙΑ” ΣΤΙΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ … ΕΝΩ ΜΟΛΙΣ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΡΙΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΗΤΑΝ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΡΕΥΣΤΟ
Στις αρχές αυτού του καλοκαιριού, οι γραφειοκράτες του ΔΝΤ πήγαν στη Σόφια της Βουλγαρίας να μελετήσουν την οικονομική πρόοδο της χώρας.

Και περίπου πριν από ένα μήνα, κυκλοφόρησε μια επίσημη έκθεση, η οποία αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι οι βουλγαρικές τράπεζες είναι «σταθερές και έχουν ρευστό.”

Λιγότερο από δύο εβδομάδες αργότερα, το τραπεζικό σύστημα της Βουλγαρίας ήταν στα πρόθυρα μιας πλήρους κρίσης.

Υπήρχε μια κατάσταση πανικού για δύο από τις μεγαλύτερες τράπεζες-με αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια του έθνους να έχουν αποσυρθεί μέσα σε λίγες ώρες.

Και η βουλγαρική κεντρική τράπεζα αναγκάστηκε να παρέμβει και να αναλάβει και τις δύο τράπεζες αλλιώς θα διακινδύνευε μια κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος.

Αυτό είναι το σύγχρονο θαύμα των κλασματικών τραπεζικών αποθεματικών.

Όταν κάνετε μια κατάθεση, η τράπεζά σας διαθέτει μόνο ένα μικρό ποσοστό από εκείνα τα μετρητά.

Το υπόλοιπο δανείζεται έξω ή επενδύεται σε τίτλους που πληρώνουν ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό απόδοσης από το θλιβερό ποσό που θα λάβετε σε τόκους.

Περιττό να πούμε ότι, τα λιγότερα χρήματα οι τράπεζες τα κρατούν στο αποθεματικό, και τα περισσότερα χρήματα είναι σε θέση να τα επενδύσουν.

Αυτό βάζει τα κίνητρά τους και τα κίνητρα μας σε διαφωνία. Επειδή ως καταθέτες, είναι καλύτερο για μας αν η τράπεζα κατέχει τα περισσότερα (αν όχι όλα) τα κεφάλαια μας.

Τυπικά, όμως, οι κυβερνήσεις παρενέβησαν για την επίλυση αυτής της διαφοράς. Και πριν από έναν αιώνα, συντάχθηκαν με τις τράπεζες.

Εξαιτίας αυτού, είναι απολύτως νόμιμο για τις τράπεζες να διατηρούν ένα μικρό ποσοστό των καταθέσεων των πελατών τους.

Έτσι τώρα, όποτε υπάρχει το παραμικρό φάντασμα (όπως συνέβη στη Βουλγαρία), δημιουργείται πανικός.

Στην περίπτωση της Βουλγαρίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι καταπραϋντικά “το βουλγαρικό τραπεζικό σύστημα είναι καλά κεφαλαιοποιημένο και έχει υψηλά επίπεδα ρευστότητας σε σύγκριση με τους ομότιμους τους σε άλλα κράτη μέλη.”

Ώπ, ώπ περιμένετε ένα λεπτό.

Αυτές οι ιδιοφυΐες λέγοντας πραγματικά ότι η χώρα που δοκιμάζει μια τράπεζα που οργανώνεται λόγω της έλλειψης ρευστότητας, είναι πιο ρευστή από την υπόλοιπη Ευρώπη;

Ναι, αυτό είναι ακριβώς αυτό που λένε.

Έτσι τίθεται το ερώτημα- αφού οι βουλγαρικές τράπεζες με τα «υψηλά επίπεδα ρευστότητας” τους μπορεί να υποφέρουν από αυτά τα σοκ, τι μπορεί να συμβεί σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση;

Πιστεύω ότι το δίδαγμα εδώ είναι σαφές: Οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για τη ρύθμιση του συστήματος και την παραγωγή αυτών των προκηρύξεων σχετικά με την τραπεζική ασφάλεια είναι εντελώς ανίδεοι.

Οι τράπεζες με πολύ υψηλά επίπεδα ρευστότητας μπορεί να αντέξουν καλύτερα τα οικονομικά σοκ. Οι μη ρευστοποιήσιμες τράπεζες θα πρέπει να αρχίσουν να πωλούν περιουσιακά στοιχεία και ενδεχομένως να πτωχεύσουν. Ή να ζητιανεύουν για ένα σχέδιο διάσωσης.

Μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στον τραπεζικό τομέα έχουν θλιβερά επίπεδα ρευστότητας.

Η JP Morgan, για παράδειγμα, κατέχει το 2% των καταθέσεων των πελατών της στα ταμιακά ισοδύναμα.

(Αντιθέτως συναντήθηκα πρόσφατα με μια τράπεζα στις Βερμούδες που κατέχουν πάνω από το 40%…)

Αυτό αξίζει προσοχή. Επειδή η απόφαση για το πού κρατάτε τα μετά πολλών κόπων χρήματα σας έχει σημασία.

Και η Βουλγαρία δείχνει ότι ολόκληρο το σύστημα μπορεί πραγματικά να είναι ένα μάτσο από καπνό και καθρέφτες.