Δεν πληρώνω άλλο έκτακτους φόρους, συλλάβετε με!

Και εξηγούμαι: δεν έχω να πληρώσω, αλλά και να είχα, δεν θέλω να πληρώσω σ’ ένα κράτος που δεν εμπιστεύομαι, σ’ ένα κράτος που με εκβιάζει και ταυτόχρονα με κοροϊδεύει και με απειλεί.

Κι επειδή εγώ δεν θέλω να ταπεινώνομαι και ταυτόχρονα θέλω να διατηρήσω τις ευαισθησίες, το φιλότιμο και την ανθρωπιά μου, δεν αποδέχομαι να μου συμπεριφέρεστε σαν να είμαι ένας ανόητος που συνεισφέρει μόνο στα φορολογικά σας, για να πληρώνετε δόσεις δανείων για λεφτά που ουδέποτε έφαγα ή άγγιξα, ή να μου συμπεριφέρεστε απλώς σαν ένα άβουλο ον της εκλογικής σας πελατείας.

Κύριε Βενιζέλε, με εκβιαστικό, βάρβαρο, αλλά και ανήθικο τρόπο μου ζητάτε να πληρώσω τα σπασμένα της χθεσινής και σημερινής πολιτικής ένδειας και ανικανότητας.

Και μου ζητάτε να δώσω κι άλλο από το εισόδημά μου για να χορηγήσετε μερικά ψίχουλα ως «επίδομα» στους ανέργους, που εσείς βγάλατε από την αγορά εργασίας. Φυσικά ξέρω ότι κι αυτός ο φόρος θα πάει να συμπληρώσει τις δόσεις των δανείων σας, κι όχι το εισόδημα των ανέργων.

Όμως, εκτός αυτού, έχω δύο άνεργα παιδιά, άνεργα εξαιτίας της πολιτικής σας, κι εσείς μου ζητάτε να βοηθήσω το κράτος στην πολιτική ενίσχυσης των ανέργων! Τι λέτε, να αφήσω τα παιδιά μου και να κοιτάξω τα δάνειά σας; Ε, φυσικά δεν πρόκειται να το κάνω.

Δεν πληρώνω επίσης και για έναν άλλο σημαντικό λόγο. Όταν εσείς μου βάζατε τελεσίγραφα για να πληρώσω την πρώτη δόση του έκτακτου αυτού φόρου, εγώ έπρεπε να συνεισφέρω για τη σωτηρία της ζωής του πατέρα μου, ο οποίος αν και εργαζόταν επί σχεδόν 50 χρόνια, όταν χρειάστηκε τη βοήθεια του ασφαλιστικού ταμείου που πλήρωνε επί δεκαετίες, το ταμείο δεν ήταν εκεί…

Ούτε το κράτος «πρόνοια» ήταν εκεί, αφού μια εγχείρηση καρδιάς στο Ηράκλειο δεν γίνεται από τα δημόσια νοσοκομεία, αλλά μόνο στον ιδιωτικό τομέα… Αλλά και στο δημόσιο τομέα όταν γίνεται αλλού, θα πρέπει να κλείσεις ραντεβού και μετά από μήνες να εγχειριστεί ένας άνθρωπος που χρειάζεται την άμεση βοήθεια για να επιβιώσει…

Προτίμησα, λοιπόν, να κερδίσω τη ζωή του πατέρα μου, πληρώνοντας στον ιδιωτικό τομέα για την άμεση εγχείρησή του, αλλά και να έχουν τα άνεργα παιδιά μου το χαρτζιλίκι τους, παρά να σας δώσω τη δυνατότητα να βάλετε κι άλλο το χέρι στην τσέπη μου. Ε, δεν δουλεύουμε και μαζί για να βγάζουμε το μισθό μου…

Αφού δεν πληρώνει ο Πάγκαλος…

Ξέρετε, δεν πληρώνω και για πολλούς άλλους λόγους. Για παράδειγμα, ο συνάδελφός σας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, είπε σε δημόσια αναφορά του ότι δεν έχει να πληρώσει το φόρο για τα ακίνητα (!), κι ίσως δεν πληρώσει, κι ας τον συλλάβετε!

Ε, πώς με καλείτε εμένα να αφήσω τον πατέρα μου να πεθάνει, τα παιδιά μου (που τους κλέψατε τα όνειρα) χωρίς ευρώ στην τσέπη, για να πληρώσω τους φόρους για τα δάνειά σας;

Όμως, κύριε Βενιζέλε, δεν πληρώνω άλλα έκτακτα φορολογικά χαράτσια γιατί επίσης δεν σας εμπιστεύομαι. Γιατί μάθατε να παίρνετε από εμένα. Ως μισθωτός, είμαι το εύκολο θύμα σας. Κάθε τόσο μας λέτε δεν έχει άλλα μέτρα και κάθε πρωί ψάχνουμε τι άλλο θα πληρώσουμε. Αυτή είναι αναξιοπιστία και ερασιτεχνισμός. Έχει και στοιχεία ανηθικότητας αυτή η κοροϊδία…

Δεν σας πληρώνω, ακόμη, γιατί δημόσια δηλώσατε – εσείς ο συνταγματολόγος- συνεργός σε παρανομία. Και εξηγούμαι: από την έκθεση της Θεσσαλονίκης, όταν ανακοινώσατε και πάλι χαράτσια, χωρίς να με ρωτήσετε αν έχω να πληρώσω και πάλι, είπατε ότι θα καλέσετε σε διάλογο τον εφοπλιστικό κόσμο προκειμένου να συζητήσετε μαζί του τη συμβολή του στα φορολογικά έσοδα.

Μας είπατε, δηλαδή, ότι επειδή δεν πληρώνουν και φοροδιαφεύγουν (εκείνοι που έχουν και υποχρεούνται να πληρώσουν!) εσείς θα το διαπραγματευτείτε μαζί τους! Από πότε ο αστυνόμος κάθεται στο ίδιο τραπέζι και διαπραγματεύεται με τον κλέφτη για τα κλοπιμαία;

Και παράνομη πράξη προαναγγείλατε, αλλά και ανήθικη ενέργεια. Την ίδια ώρα που με καλούσατε να συμβάλλω πληρώνοντας νέους φόρους, απειλώντας με ότι αν δεν το κάνω, θα πάρετε κι άλλα μέτρα! Με εκβιάζετε γιατί θεωρείτε ότι θα με τρομάζετε και θα σκύψω κι άλλο το κεφάλι; Ξέρετε, δεν διαπραγματεύομαι την αξιοπρέπειά μου, σε αντίθεση με άλλους, που το κάνουν και το δηλώνουν…

Όμως υπάρχει κι άλλος λόγος για τον οποίο δεν πρόκειται να πληρώσω ούτε ευρώ για έκτακτους φόρους. Τη συνεχή έκτακτη φορολογία την επιβάλλετε επειδή δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να κάνατε αυτά που πρέπει.

Δεν καταφέρατε να μαζέψετε έσοδα από εκείνους τους μεγάλους που φοροδιαφεύγουν διαρκώς. Πώς δεν μπορείτε από εκείνους που έχουν και κατέχουν και μπορείτε να μαζεύεται από εμένα που δεν έχω;

Μήπως όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι έχουν την ασυλία της πολιτικής επειδή ακριβώς χρόνια και χρόνια συναλλάσσονται και στηρίζουν τα κόμματα; Μήπως επειδή μπαίνουν εύκολα στα υπουργικά γραφεία χωρίς να χτυπούν την πόρτα απολαμβάνουν και μια ιδιότυπη διακομματική ασυλία;

Μου ζητάτε, εκβιαστικά, να πληρώσω επειδή επίσης δεν καταφέρατε να μειώσετε τις δημόσιες σπατάλες. Μα και πάλι τη δική σας ανικανότητα θα πληρώσω εγώ;

Ας είμαστε ξεκάθαροι κύριε αντιπρόεδρε.

Δώστε στη δημοσιότητα τα στοιχεία του χρέους και των δόσεων που πρέπει να πληρώνουμε, αλλά και των υποχρεώσεων του κράτους, αναλυτικά. Και δημοσιοποιείται, παράλληλα, τι λεφτά ζητήσατε και τι εισπράξετε από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, από τους ανέργους, από τους μικρομεσαίους, αλλά και από τους έχοντες και κατέχοντες. Να ξέρουμε κι εμείς το λογαριασμό.

Έχετε τη διάθεση να το κάνετε αυτό ώστε να με πείσετε ότι δεν πληρώνω συνέχεια εγώ; Ή να μου εξηγήσετε, με τα στοιχεία αυτά, πώς είναι δυνατό οι οικονομικά ισχυροί (τράπεζες κ.α.) να γίνονται πιο ισχυροί μέσα σε τέτοια σφοδρή κρίση;

Λοιπόν, κύριε αντιπρόεδρε, για όλους αυτούς τους λόγους σάς δηλώνω ότι δεν πρόκειται να πληρώσω άλλο. Ξέρω τις συνέπειες, συλλάβετε με ως φοροφυγά. Αλλά πρώτα είστε υποχρεωμένος – ως έχων λαϊκή εντολή κατά τη δημοκρατία μας, κι όχι ασύδοτη εξουσία- να λογοδοτήσετε και να αποδείξετε ότι κάνατε σωστά τη δουλειά σας με όλους αυτούς που συστηματικά εδώ και χρόνια φοροκλέβουν, υπό την ανοχή των κυβερνήσεων.

Αν το έχετε πράξει, ελάτε, σας περιμένω να υποστώ τις συνέπειες της οικονομικής μου αδυναμίας, αλλά και της πολιτικής μου επιλογής να μην πληρώνω άλλα έκτακτα χαράτσια.

Παραβιάσατε τις γραμμές…

Όλα όσα σας έγραψα δεν είναι αναφορές ενός ανεύθυνου και λαϊκιστή. Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση και κάλεσε το λαό να συμβάλει για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, έγραψα ότι είμαι μαζί σας γιατί πρέπει να σωθεί χώρα. Αρκεί όμως ο καθένας να συμβάλει ανάλογα με το πόσο συμμετείχε στο έγκλημα, αλλά και τις οικονομικές του δυνατότητες.

Εσείς αυτό το παραβιάσατε με ανήθικο τρόπο, βάζοντας να πληρώνουν διαρκώς τα εύκολα θύματα. Γι αυτό και πλέον είμαι απέναντί σας, θα πολεμήσω, με όποιο κόστος, την πολιτική που εξοντώνει τον φτωχό και μέσο Έλληνα.

Έχω βέβαια υπόψη την αναφορά του Βολταίρου «Είναι επικίνδυνο να έχεις δίκιο, όταν η εξουσία έχει άδικο». Αλλά επειδή θέλω να είμαι υπεύθυνος, δεν με τρομάζουν οι απειλές και οι εκβιασμοί της εξουσίας σας απέναντι στους συνεπείς (τι παράδοξο, όχι απέναντι στους ασυνεπείς…) Έλληνες…

Και μη φοβάστε, σειρήνες τύπου Σαμαρά δεν με αποπλανούν. Καταλαβαίνω καλά το λαϊκισμό και την ανευθυνότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ξέρω ότι απευθύνεται στα πιο χαμηλά ένστικτα των δυστυχούντων και εξαγριωμένων Ελλήνων. Δεν με πείθει ο Σαμαράς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσω να σας ανέχομαι.

Επανέρχομαι όμως. Κύριε Βενιζέλε, μας καλέσατε πολλές φορές να μπούμε μπροστά για να σώσουμε την πατρίδα. Σεις, όμως, που εφαρμόζετε μια τόσο βάρβαρη κι ανήθικη (αφού κυνηγάτε μόνο τα εύκολα θύματα) πολιτική αν και όταν στη θέση σας ήταν ο Γ. Παπακωνσταντίνου εμφανιζόσασταν περίπου υποστηρικτής των απόψεων που εδώ παρουσιάζω (…), μπορείτε να μας πείτε τι είναι πατρίδα; Υπάρχει περίπτωση να σωθεί η Ελλάδα αφού εξοντωθούν οι Έλληνες;

Υπάρχει πατρίδα με εξαθλιωμένους ανθρώπους;

Μας λέτε ότι γίνεται ένας «πόλεμος» για να σώσουμε την πατρίδα. Αλλά τελικά τι είναι πατρίδα; Μήπως οι κάμποι και τα ψηλά βουνά; Μήπως τα ποτάμια; Μήπως οι βίλες πολυτελείας όλων εκείνων που δεν πληρώνουν; Ή μήπως οι άνθρωποι κι αυτό που κουβαλούν στην ιστορική τους μνήμη, στην καρδιά και την ψυχή τους;

Ποια πατρίδα μπορεί να σωθεί όταν εξοντωθούν οι άνθρωποι της; Είναι δυνατό να σωθεί η Ελλάδα χωρίς να σωθούν οι άνθρωποι της; Ειδικά οι νέοι και οι φιλότιμοι, εκείνοι που έμαθαν ότι στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος οφείλουν να είναι συνεπείς;

Με τα βάρβαρα και συνεχή εισπρακτικά μέτρα, αυτά που παίρνουν κάθε φορά που είναι να πληρώσουν τη δόση στη Μέρκελ, είναι φανερό ότι ούτε την οικονομική χρεοκοπία μπορούμε να γλιτώσουμε. Αλλά κυρίως, κι αυτό είναι το σημαντικό, θυσιάζουμε τους ανθρώπους. Ειδικά εκείνους τους νέους που τους συντρίβουμε τα όνειρά τους…

Ποια πατρίδα λοιπόν θα σώσουμε; Μια Ελλάδα χωρίς ανθρώπους, είναι μια νεκρή πατρίδα…
Γι’ αυτό σας δηλώνω κατηγορηματικά κύριε αντιπρόεδρε: δεν πληρώνω, όχι μόνο γιατί δεν έχω, αλλά και γιατί δεν θέλω άλλο να πληρώνω, δεν θέλω να αισθάνομαι το κορόιδο των κυβερνητών και της τρόικα.

Ούτε επειδή εσείς νιώθετε την αναξιοπρέπεια με την οποία σας αντιμετωπίζουν οι τροϊκάνοι, να μου συμπεριφέρεστε κι εμένα αναξιοπρεπώς, νομίζοντας πως έχασα την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο μου…

Δεν πληρώνω άλλο έκτακτους φόρους, συλλάβετε με!

Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη andrikakis@patris.gr