Δεν νικηθήκαμε ποτέ..

Δεν Νικηθήκαμε ποτέ από κανέναν παρά μόνο από τον εαυτό μας.
Μήνυμα στείλε συ Ερμή
και πες στην Παλλάδα
πως τα κλειδιά αφήναμε
στην πόρτα στην Ελλάδα

—————————-

Μα θες περάσαν οι καιροί
κι ο χρόνος έφερε άλλα
κι ξένοι γίνανε πολλοί
μπουκάραν στην Ελλάδα

———————————

Χαθήκανε κι εμορφιές
που χες εχθές Ελλάδα
μες την Ομόνοια σαν χθες
φωνάζαμε αράδα

——————————–

Πράσινοι, Κόκκινοι πολλοί
μιλάγαν για την μπάλα
στημένο ήταν είπανε
δεν έμπαινε κι μπάλα
για το Προπό για τ΄ άλλα

———————————-

Λέγαν Κυβέρνηση κακή
βουτάει Μέλι Γάλα
πως κίναιδοι πολιτικοί
την έχουν την κουτάλα

————————————

Τις εμορφιές πουλήσανε
κουνήσαν την αχλάδα
για λίγο μέλι στο ψωμί
φτώχυναν την Ελλάδα

Είναι αυτή η πατρίδα που δεν νικήθηκε ποτέ παρά μόνο από τον εαυτό της. Σε όλες τις εκφάνσεις της ιστορίας της σε όλους τους αγώνες που έδωσε με μεγαθήρια, με ύπουλους εχθρούς, ποτέ δεν νικήθηκε αλλά πάντοτε προδόθηκε από μέσα.
Αρχικά θα παραθέσω την μάχη τον Θερμοπυλών, δεν ήταν ο Εφιάλτης που έριξε τα τείχη των 300 εναπομεινάντων πολεμιστών που κρατούσαν Θερμοπύλες.

Δεν ήταν που τα τείχη της Βασιλεύουσα, της χιλιόχρονης μας αυτοκρατορίας έπεσαν και πάλι από μέσα. Από αυτός τους λίγους κατέχοντες που με κάθε μέσο προσπαθούσαν να γίνουν ο Βασιλιάς των Βασιλιάδων του τότε γνωστού Κόσμου. Παραδίδοντας γη και ύδωρ στους ξενόφερτους άρχοντες της δύσης. Πωλώντας για λίγα αργύρια την Πατρίδα.

Δεν ήταν αυτοί που μετά από την επανάσταση του 1821 για την κατάκτηση της εξουσίας φυλάκισαν τον γέρο του Μοριά.
Δεν ήμαστε εμείς που το 1922 από λάθος πολιτικές οδηγηθήκαμε στην ανταλλαγή των πληθυσμών, μιλώντας σήμερα για αλύτρωτες πατρίδες.

Δεν ήμαστε εμείς που μετά από την εποποιία του 1940 και το έπος του αγώνα φτάσαμε να αλληλοσπαρασσόμεθα μεταξύ μας σε έναν αγώνα για την κατάκτηση και πάλι της εξουσίας.

Δεν ήμαστε εμείς που το 1973 πουλήσαμε την υπόθεση της Κύπρου.

Δεν είναι οι πολιτικοί που τώρα (τα τελευταία χρόνια από το 1974 και εντεύθεν ) με την άσκηση της πολιτικής τους δώσαμε τα ιερά και όσια.

Δεν είναι Ο ΓΑΠ που πρόδωσε τον Ελληνικό λαό

Δεν είναι ο Αντώνης που άλλα έταζε και άλλα κάνει.

Δεν είναι ο Σύριζα που μιλάει σε χρόνο μέλλοντα ‘’ΘΑ’’ .

Δεν ήμαστε εμείς που τους στηρίξαμε τους πολιτικούς μας, που τους παραδώσαμε τις τύχες των παιδιών μας. Δεν ήμαστε εμείς που πάνω σε έναν καναπέ θέλουμε να λυθούν όλα μας τα προβλήματα ως δια μαγείας.

Δεν ήμαστε εμείς που ακόμη και τώρα που μιλάμε δεν κάναμε ένα FLASH BACK να πούμε στον εαυτό μας Πως και Είσαι και Συ ένας από τους φταίχτες της κατάντιας σου.

Άρα είμαστε όλοι που εθελοτυφλούμε, που αδιαφορούμε για τον αν πρέπει να πληρώνουμε τους φόρους μας, φτωχοί και πλούσιοι, όχι τώρα που δεν υπάρχουν τα αργύρια αλλά όταν υπήρχαν και λέγαμε ότι το κράτος είναι πλούσιο και για την δική μας κονόμα κάναμε αυτά που κάναμε. Που λέγαμε κοίτα τι κάνει ό άλλος, κοίτα πως κλέβει , γιατί και εγώ να μην κάνω το ίδιο.

Δεν ήμαστε αυτοί που κλείσαμε τα μάτια μπροστά στο Κόλπο του χρηματιστηρίου.

Δεν είμαστε αυτοί που κάναμε ντουμπεκί όταν οι Τράπεζες μας δάνειζαν και εμείς τα παίρναμε, από πού και με τι αντίτιμο τα πήραμε . Όταν όλοι οι πουλημένοι πολιτικοί ξέραν ότι , αν ήμαστε εμείς χρεωμένοι δεν θα αντιδράσουμε και θα σκύψουμε στωϊκά το κεφάλι. Και θα μας θωπεύσει ο κάθε Τραπεζίτης.

Δεν Ξέραμε πανηγυρίζοντας, όταν πήραμε τους ολυμπιακούς αγώνες, ότι το μάρμαρο θα το πληρώσουμε εμείς. 70.000.000.000 € Στοίχισε η εθνική μας ανάταση.

Δεν ξέραμε ότι κάθε αγορά που κάνα με σε όπλα μας στοίχισε από 50.000.000.000€

Και όλα αυτά γιατί εμπιστευτήκαμε αυτούς οι οποίοι χάριν της εξουσίας δεν υπολογίζουν τίποτε ούτε καν την πατρίδα τους. Ούτε και τα παιδιά τους γιατί ποιος τους εγγυάται ότι και οι ίδιοι θα είναι πάντοτε αφεντικά.

Ήτανε λίγοι αυτοί που είπαν το Μολών Λαβέ. Ήτανε μοναχά τριακόσια Σπαρτιατόπουλα. Δεν ήταν αργόσχολοι, δεν ήταν δούλοι των μίντια, αγωνίζονταν υπέρ βωμών και εστιών. Είχαν αξίες και υψηλά ιδανικά, ήταν απλά ΕΛΛΗΝΕΣ.

Χαράλαμπος Τσακαλίδης