Αυτό._

Του Γιώργου Παπαγεωργίου

Περπατώντας τις νύχτες που οι ενέργειες χαλαρώνουν, μπορείς να ακούσεις την θάλασσα να σου σιγοψιθυρίζει το τραγούδι της, τον αέρα να διαπερνά τα φύλλα των δένδρων και τον εαυτό σου να σου μιλάει ξεκάθαρα.

Πάει θα πεις μόλις διάβασες την πρώτη παράγραφο, τα έχει χάσει αυτός. Ίσος και να μην έχεις άδικο αλλά άσε το μυαλό σου για μόνο μια στιγμή ελεύθερο και παραδέξου, έστω και ψέματα, πως εσύ τα έχεις χαμένα. Σήκω τώρα τράβα λίγο την κουρτίνα σου και ρίξε μια ματιά έξω, αυτός είναι ο κόσμος σου; Μέχρι το απέναντι μπαλκόνι; Γιαυτό δημιουργήθηκες;

Έχεις αναλογιστεί ποτέ πόσο….

καλοκουρδισμένη και περίπλοκη “μηχανή” είναι το σώμα σου, ο οργανισμός σου. Ταυτόχρονα όμως και πόσο ευάλωτη, με το παραμικρό λάθος μπορεί να πάψεις να ζεις, σ αυτό τον κόσμο. Πιστεύεις λοιπόν πως όλο αυτό το οργανικό σύστημα που σε κάνει αυτόν που διαβάζει τώρα αυτές τις γραμμές, όλος αυτός ο κόσμος που εσύ ζεις και αναπνέεις, όλο αυτό το πλανητικό σύστημα που εντάσσεται ο πλανήτης μας κ.ο.κ φτιάχτηκαν για να ξυπνάς εσύ στις 7.30 να πίνεις βιαστικά τον καφέ σου και να τρέχεις να προλάβεις να πας στην δουλειά σου;

Θα μου πεις τι να κάνω;

Πριν σου απαντήσω τι να κάνεις θέλω να σου θέσω μερικά ερωτήματα.

Ποιος είναι αυτός που όρισε ότι τώρα είναι πχ. 7.30 το πρωί;

Ποιος είναι αυτός που όρισε ότι για να αποκτήσεις την τροφή πρέπει να εργαστείς σαν Είλωτας, την στιγμή που η ίδια η φύση μπορεί να σου παρέχει τα απαραίτητα για την συντήρηση του οργανισμού σου.

Στο κάτω κάτω ας μας πει κάποιος, ποιος είναι αυτός ο άρχοντας και με ποια δικαιοδοσία μου λέει εμένα πως αυτό το πορτοκάλι, κοστίζει 1 ευρώ, η 1 Δραχμή, 1 Γρόσι, και ποιος ορίζει την αξία αυτών.

Η φύση παράγει όχι ο άνθρωπος. Ότι έχει δημιουργήσει μέχρι σήμερα ο άνθρωπος επάνω στην γη είναι λάθος. Η τεχνολογία που έχεις αναπτυχθεί είναι εξ αρχής λανθασμένη. Όταν χτίζεις ένα πύργο που έχει λάθος θεμέλια είναι φυσικό επόμενο, κάποια στιγμή αυτός να καταρρεύσει από μόνος του.

θα θέσω ένα βασικό ερώτημα, σε εσάς και σε εμένα τον ίδιο. Αυτό που ζούμε σήμερα, τώρα! Είναι αλήθεια η ψέματα; Και αν είναι αλήθεια γιατί πρέπει στις 24 ώρες, που έχουμε εμείς οι ίδιοι, ορίσει ότι διαρκεί η ημέρα, τις 8 να κοιμόμαστε. Μήπως τις 8 που κοιμόμαστε είναι η πραγματική ζωή κει τις άλλες 16 ζούμε μέσα σε ένα ψέμα; Αν αυτό που ζούμε ήταν η πραγματικότητα γιατί πρέπει 8 ώρες από την καθημερινή ζωή μας να μη το ζούμε και να κοιμόμαστε;

Κάποιος έχει κατασκευάσει τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας, αυτό και μόνο, ότι δηλαδή είναι ανθρώπινης επινόησης και κατασκευής, σε σχέση με το ότι, όλη η τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί επί της σήμερα είναι λάθος, εμένα με πείθει ότι τίποτα από αυτό που ζω σήμερα δεν είναι αλήθεια η αν θέλεις σωστό.
Όπως έχω γράψει και παλαιότερα: ΕΔΩ

Αν ο “Νόμος” (και όταν στην θρησκεία μιλάμε για νόμο, είναι ένας, αυτός του Μωυσή) και η ιεροσύνη όπως γίνεται αντιληπτή σήμερα, οδηγούσε τον άνθρωπο στην τελειότητα, ποια η ανάγκη να υπάρχει ένα νέο είδος ιεροσύνης όπως αυτής του Μελχισεδέκ (Του βασιλιά της δικαιοσύνης) όπως τον αναφέρουν οι γραφές. Δεν αρκούσε η ιεροσύνη από την γενιά του Ααρών; Όταν όμως θα αλλάζει ο φορέας της ιεροσύνης, τότε αναγκαστικά αλλάζει και ο “Νόμος”.

Γιαυτό και ο απλός φιλόσοφος λαός μας λέει, “η φύση εκδικείται”! Εμείς τι κάνουμε; Ασελγούμε, ασύστολα την ίδια μας την φύση, χωρίς κανένα σεβασμό, χωρίς να αντιληφθούμε τις συνέπειες και φυσικά παντοδύναμοι όπως αισθανόμαστε, επάνω σε δανικό πλανήτη, δεν πάει το μυαλό μας στην τιμωρία που μας επιφυλάσσει, η ίδια μας η φύση.

Οι παλιές διατάξεις λοιπόν καταργούνται, γιατί απλά ήταν ανίσχυρες και άχρηστες η δεν εφαρμόστηκαν με σεβασμό, αφού ο “νόμος” δεν οδήγησε στην τελειότητα.
Η οργή λοιπόν του Μελχισεδέκ και του τάγματος του το οποίο έχει λάβει θέση “εφ’ όπλου λόγχην” είναι τεράστια και το πλήγμα θα είναι αντίστοιχο.

Αν δεν κατάλαβες, ενέτεινε την προσπάθεια σου να συνδυάσεις τις πληροφορίες του ανωτέρω κειμένου και θα καταλήξεις σε ένα λογικό συμπέρασμα, αν σου έχουν αφήσει ακόμα λογική, από τον καθημερινό βομβαρδισμό προβλημάτων και άχρηστων πληροφοριών, μέσα σε ένα ψεύτικο κόσμο που σε έχουν αναγκάσει να ζεις.

Αμφέβαλε για τα πάντα που βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι γύρω σου, ψάξε βαθιά μέσα σου να βρεις από που ήρθες, και που πρέπει να πας. Άκουσε την θάλασσα να σου σιγοψιθυρίζει το τραγούδι της, τον αέρα να διαπερνά τα φύλλα των δένδρων και τον εαυτό σου να σου μιλάει ξεκάθαρα. Η δυνατότητα πρόσβασης στη μνήμη είναι εκείνη, που θα επιτρέψει στον άνθρωπο να βρει τον χαμένο προορισμό του, να ξανά προσανατολιστεί προς την σωστή αυτή την φορά κατεύθυνση που είναι η θέωση και όχι ο υλικός πλουτισμός. Τίποτα δεν θα πάρεις μαζί σου, εκεί που θα πας, απλά γιατί δεν σου χρειάζεται.

Θυμήσου τη γράφει στον ομφαλό της γης ” γνώθι σαυτόν”._

ΠΗΓΗ