Αυτοί παιδί μου δεν νοιάζονται για σένα! Αυτοί και σένα και μένα μας βλέπουν μόνο σαν αριθμούς σε στατιστικές. Είναι σαν να μην υπάρχουμε! Τί ξέρουν αυτοί για το πώς…ζούμε, για τις αγωνίες μας, για τις έγνοιες μας, για τα προβλήματά μας;
Από την Τζένη Σιούτη
Αυτοί οι ίδιοι δεν είναι που φέσωσαν τη χώρα, που κατάκλεψαν το δημόσιο κορβανά; Αυτοί που τρώγανε με χρυσά κουτάλια πετώντας σκόπιμα τα αποφάγια τους κάτω από το τραπέζι, ψίχουλα για τους πληβείους, για να τους κάνουνε να νοιώθουν συνένοχοι! Και υπήρξαν σαφώς αρκετοί που στριμώχτηκαν κάτω από το τραπέζι για τα αποφάγια κι αυτοί χαμογελούσαν σαρδόνια, γιατί τους είχαν βάλει στο παιχνίδι, φθείροντας έτσι τη συνείδησή τους! Μαζί τα φάγαμε! Φαυλοκρατία, αμοραλισμός, ατομικισμός! Αυτό ήταν το μότο τους!
Αυτοί λοιπόν σήμερα παρουσιάζονται ως οι εγγυητές της εξόδου από την κρίση! Ναι, αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν και θέλουν να σε σώσουν, να μας σώσουν για άλλη μια φορά! Ποιους κοροϊδεύουν!
Αυτοί παιδί μου δεν ξέρουν τί θα πει φτώχεια, δεν έχουν κάνει ποτέ φτωχοί. Πού να καταλάβουν πώς είναι να μη κλείνει μάτι όλη νύχτα ο πατέρας σου γιατί την επομένη δεν έχει να πληρώσει τη δόση του δανείου ή το νοίκι ! Πώς νιώθει όταν χάνει τη δουλειά του και μένει μετέωρος, πώς νιώθει όταν βλέπει πως πλησιάζει η ώρα της απόλυσής του και δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Πώς μετρά η μάνα σου τα φραγκοδίφραγκα για το σούπερ μάρκετ, για το γάλα ή το ψωμί της οικογένειας ή για να βάλει βενζίνη!
Σκασίλα τους αν δεν έχει μία για το γιατρό ή για τα φάρμακα ο άρρωστος συγγενής σου, αν κρυώνει, αν πεινά ο κολλητός σου. Σκασίλα τους αν δε βρίσκεις δουλειά, αν σε χαρτζιλικώνει ακόμα ο μπαμπάς ή ακόμα χειρότερα ο παππούς, αν δε μπορείς να χαρείς τα νιάτα σου, αν μένεις ακόμα με τους δικούς σου κοτζάμ άντρας ή κοπέλα, αν απελπίζεσαι, αν ξενιτεύεσαι. Τα δικά τους παιδιά έχουν και παρόν και μέλλον. Εσένα θα σκεφτούν τώρα;
Περπατάς στο δρόμο και είσαι σαν χαμένος, ούτε ευρώ στην τσέπη, έστω για ένα καφέ με τα φιλαράκια σου, ούτε διάθεση να μιλήσεις, να χαρείς έστω τη σημερινή λιακάδα, εκεί σε κατάντησαν! Πώς, με τί καρδιά να το συναισθανθούν αυτό που νιώθεις; Δεν ξέρουν να κατανοούν αυτοί παιδί μου. Χαμένη-ος στις σκέψεις σου και στις ανασφάλειές σου βλέπεις τη ζωή να περνάει δίπλα σου και δεν μπορείς ούτε να την ακουμπήσεις! “Ε, καλημέρα ζωή, πες μου ένα γεια, είμαι κι εγώ εδώ, είμαι κι εγώ παιδί σου”! Αυτοί παιδί μου δεν καταλαβαίνουν από τέτοια, γιατί δεν ένιωσαν ποτέ τους έτσι, γιατί στον δικό τους “κόσμο” δεν ξέρουν τι θα πει ζόρι.
Παντού, στο σπίτι, στο σχολειό, στη γειτονιά βλέπεις ανθρώπους να παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, για μακροπρόθεσμα σχέδια ούτε λόγος. Κι εσύ που είσαι νέος και βράζει το αίμα σου, που από τη φύση σου είσαι πιο βιαστικός, που θέλεις να ονειρευτείς, να σχεδιάσεις το μέλλον σου; Δεν σου το επιτρέπουν οι συνθήκες! Σχεδιάζουν για σένα ένα μέλλον ζοφερό, δε σε θέλουν σπουδαγμένο, να σε στριμώξουν θέλουν σε σχολεία δεύτερης κατηγορίας, σε άμισθη μαθητεία, ημιμαθή και εύκολο θύμα στο σκλαβοπάζαρο της αγοράς που θεοποιούν, αλλά και υπηρετούν.
Άβουλο και αδύναμο σε θέλουν και πάνω απ’ όλα σιωπηλό, ακόμα καλύτερα αδιάφορο, κοινωνικά νεκρό. Γιατί παιδί μου η αδιαφορία είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Μην απογοητεύεσαι, μην αδιαφορείς, μη κλαψουρίσεις ποτέ, μα ποτέ στη ζωή σου. Μην αποδεχτείς το ρόλο του άβουλου, αθώου θύματος, δεν σου ταιριάζει! Θύμωσε για την αδικία, αλλά μην απαιτείς από αυτούς να σε καταλάβουν! Είπαμε δεν καταλαβαίνουν παιδί μου αυτοί! Αυτοί είναι ταγμένοι αλλού, δεν θα σ’ ακούσουν!
Ήρθε όμως η ώρα να την “ακούσουν” ! Γύρνα τους την πλάτη αμετάκλητα και χαμογέλα, γιατί αυτό ταιριάζει στα χρόνια σου και στην αξιοπρέπειά σου. Μη τους φοβηθείς! Χαμογέλα, αμφισβήτησε, κρίνε και διεκδίκησε παρέα με τους δικούς σου τους ανθρώπους. Γιατί για τη δική σου ζωή πρόκειται! Γιατί όπως λέει κι ο ποιητής (Μ. Γκανάς, Άψινθος):
Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ’ Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν -κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν’ απαιτούν
περισσότερα περισσότερα περισσότερα περί…
που έτσι γράφεται το μέλλον μας.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Ναι! Αλλά Τζένη… με αυτά που γράφεις, πληγώνεται η ποιητική ψυχή του Αντώνη… και η συναισθηματική καρδιά του Άδωνι.
Αυτά.
Πολυ καλο αρθρο,συγχαρητηρια.Το μονο που απο διαπιστωσεις εχουμε χορτασει εδω και καιρο.Ειναι δυσκολο να χαμογελασεις οταν βλεπεις οτι ολοι ειναι εχθροι σου.Το συστημα ειναι εχθρος σου και δυστυχως το πνευματικο επιπεδο και η συναισθηματικη νοημοσυνη των Ελληνων ειναι πολυ χαμηλη για να αντιδρασουν.Εχω την αισθηση οτι οι περισοτεροι που κρινουν και αναθεματιζουν τους πολιτικους θα εκαναν ακριβως τα ιδια αν ηταν στην θεση τους.Ακομα και σε αυτο το σαιτ εχω δει αναρτησεις χαμηλοτατου επιπεδου,αμαθειας,δογματισμου αναιδειας και αλλων πολλων…….αλλα κυριως το προβλημα ολων ειναι ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩ.Δεν θελουμε να γινουμε καλυτεροι ΑΝΘΡΩΠΟΙ απλα θελουμε οι καλυτεροι να γινουν σαν εμας αν οχι χειροτεροι…….
"περίπου έτσι γράφεται το μέλλον μας."
εξαιρετικός…
άκου το …
http://www.youtube.com/watch?v=eBK3mRMnHQM
η "Ψυχαγωγός"
Βλεπε Παγκαλο και βγαλε συμπερασμα.
Ενας απ'τα ιδια
Ο θάνατος σου η ζωή μου…
Το βούρλο ο Τριανταφυλλόπουλας την εκπομπή του την λέει Ζούγλα όχι Παράδεισο.
Ο Μηλιώκας έκανε δίσκο…" Για το καλό μου"
Πλάκα μας κάνεις κ.Σιούτη;
Μολις ακουσα οτι απο την εφαρμογη αποσυρσης αλιευτικων σκαφων εχουν καταστρεψει 11.000 αλιευτικα σκαφη……αντι να συνεχισουν να υπαρχουν χωρις αδεια αλιειας αυτοι τα καταστρεφουν.
Ετσι ακριβως αντιμετωπιζουν τα παντα…..
Σε λιγο σ'αυτη τη χωρα θα σβησουν και οι καραβομαραγκοι την στιγμη που βλεπεις σε αλλες χωρες να δημιουργουν σχολες υποχρεωτικης παρακολουθησης και εκμαθησης του παραδοσιακου τροπου ζωης της εκαστοτε περιοχης.
Μ'αυτους που μπλεξαμε ειμαστε χαμενοι απο χερι.
Σιγα-σιγα σβηνουν καθε δημιουργια και παραδοση σ'αυτη τη χωρα.
Και συνεχιζουν το ιδιο βιολι.
Ενας απ'τα ιδια
'''ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ … ΦΥΓΑΝ ΟΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ …ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ..ΠΟΣΟ ΔΚΙΟ ΕΙΧΕΣ ΜΑΝΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ …ΝΑ ΦΥΤΕΥΩ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΒΩ ΤΟΝ ΚΑΥΜΟ ''…[ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ]…ΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΟΖΑΝΗ