Έτσι θα αναταχθεί η Ελλάδα όπως έδειξε ο Κολοκοτρώνης

Η μαλθακότητα και η τρυφηλότητα έγιναν καθημερινότητα και ρουτίνα για όσους δέχθηκαν αψήφιστα τα τηλεοπτικά σκουπίδια, τις καλλίγραμμες γλάστρες, τις αναλώσιμες trendy εμφανίσεις και την κουλτούρα του «ψευτο-γκλάμουρ» καταναλωτισμού στα εμπορικά κέντρα της εκμετάλλευσης. Αυτή είναι η πολιτιστική λοβοτομή στους Έλληνες. Αυτή είναι η τεχνητή εκπόρνευση της λεβεντιάς και της ανδρείας. Χαμένος είναι εκείνος που σκύβει το βλέμμα χαμηλά. Είναι αυτός που περπατά σκυφτός και δεν κοιτά κατάματα τον εχθρό. Έτσι θέλουμε να είμαστε, ατιμωμένοι; Διότι ήρωες του σύγχρονου Ελληνισμού, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έπρατταν το ακριβώς αντίθετο. Γι’ αυτό ενέπνευσαν το λαό και του έδωσαν αξιοπρέπεια. «Είσαστε Έλληνες; Τι προσκυνάτε; Οι Έλληνες ακόμα και στους θεούς όρθιοι μιλάνε», έλεγε. Έχουμε κότσια να σηκώσουμε σήμερα τέτοιο φορτίο; Γιατί σήμερα Σήμερα αναφερόμαστε στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη διότι οι πολιτικοί πρόγονοι των σημερινών σωτήρων του Ελληνισμού που ενίοτε λειτουργούν ως φελλοί σε ναυαγούς, καταδίκασαν τον στρατηγό του Έθνους σε φυλάκιση επί εσχάτη προδοσία επειδή διαφώνησε με τους Γερμανούς αντιβασιλείς. Τραγική ομοιότητα; Το 1833, οι Βαυαροί που παρίσταναν την πολιτική ουρά του Όθωνα φυλάκισαν στο κάστρο του Ναυπλίου τον σύγχρονο Άγιο, το εμβληματικό ηγέτη του Ελληνισμού. Οι κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσμπεργκ, Γεώργιος φον Μάουρερ και Κάρολος Βύλχεμ Άιντεκ επεχείρησαν να κάνουν λοβοτομή σε μια ηρωική ελληνική ψυχή. Τρεις τα έβαλαν με έναν και μάλιστα από μακρυά. Τόση ανδρεία είχαν… Λίγα εικοσιτετράωρα πριν, είχε δολοφονηθεί άνανδρα ο πρωτότοκος γιος του, από τις δυνάμεις των «εκσυγχρονιστών» της εποχής. Τούτοι έπαιζαν παρόμοιο ρόλο με ορισμένους σημερινούς «παράγοντες». Αναζητούσαν «πακέτα στήριξης» από τις «δάνειες δυνάμεις» με το αζημίωτο βεβαίως. Ο άνθρωπος που έδωσε την πνοή ελευθερίας στην υπόδουλη χώρα, ταπεινώθηκε από τους λογιστές, τους αργυραμοιβούς. Αυτούς που γέμιζαν τους προσωπικούς τους λογαριασμούς με τις «νόμιμες προμήθειες», την ίδια στιγμή που ο Ιμπραήμ εξόντωνε τους γηγενείς πληθυσμούς σε μία άνευ προηγουμένου γενοκτονία. Κι όμως, ο Γέρος του Μοριά μπροστά στην θανάσιμη απειλή για το Έθνος, συγχώρεσε ακόμα και τα άνανδρα κτήνη που θεωρούσαν ότι εκπροσωπούσαν το λαό και βγήκε πάλι στην πρώτη γραμμή. Αυτά συνέβησαν όταν οι λογιστές, οι εκπρόσωποι των τότε «δανειστών» αντιλήφθηκαν πως η χώρα όδευε στην ολική γενοκτονία και την υποδούλωση. Αντιπαραβολή με την επικαιρότητα Σήμερα το παράδειγμα του Εθνεγέρτη στρατηγού είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Οφείλουμε όλοι να προβληματιστούμε και να αφουγκραστούμε τον σφυγμό του άδολου Πατριωτισμού, του υπέρτατου ηρωισμού, του ενθουσιασμού και της υπέρβασης. Όλοι εμείς που ανεύθυνα εμπλέξαμε την Πατρίδα με τον κρατικό ή κομματικό μηχανισμό. Όλοι εμείς που αποθεώναμε τους φορείς του κίβδηλου συνθήματος «Λεφτά υπάρχουν» ξεχνώντας ότι η ίδια μας η υπόσταση βασίστηκε στο αίμα των Ηρώων. Όλοι εμείς που εύκολα δώσαμε τιμές και αξιώματα σε «λογιστάκους» για να δολοφονήσουν ακόμα μια φορά τους Ήρωες μας. Με το αζημίωτο πάντα. Τους επιτρέψαμε να μιλήσουν για συνωστισμούς, να ισοπεδώσουν την Αγιότητα με το μαθηματικό μπακαλοτέφτερο, να εξισώσουν τους Ευαγόρες με τους Δήμιους των κατακτητών. Ήταν επόμενο να καταστρέψουν την χώρα. Μετά την Παιδεία, έρχεται η Υγεία και η Εθνική Άμυνα. Πώς αυτοί που δολοφόνησαν οτιδήποτε όμορφο και Ελληνικό θα μεριμνούσαν για την Υγεία των Ελλήνων; Μπορούσαν αυτοί που φυλάκιζαν ήρωες για μια χούφτα λίρες να ανακόψουν τους Μπραήμηδες; Πώς αυτοί που είπαν ότι η Κύπρος είναι μακρυά ή ο αέρας πήρε τη σημαία από τα Ίμια θα ορθώσουν παράστημα; Δεν το έχουν. Απάντηση στους λογιστές Σήμερα λοιπόν που κάποιοι απεργάζονται ένα νέο 1897, ο Λόγος του Γέρου είναι η απάντηση: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Φωτιά, για το Φως. Το άδολο το φως το Ελληνικό που πρέπει να ξεχυθεί σε κάθε γωνιά της Πατρίδας και να δείξει τον δρόμο της Λευτεριάς. Της Λευτεριάς που υμνούμε μυστηριακά στον Εθνικό μας Ύμνο και την Γαλανόλευκη. Να γεμίσει η Ελλάδα με Αλήθεια, γιατί εμείς οι Έλληνες την Αλήθεια δεν την φοβόμαστε, αντίθετα την υπηρετούμε, την φέρουμε, την μεταλαμπαδεύουμε σαν την φλόγα της Ολυμπίας που ξεκινά από την μικρή κοιλάδα και γεμίζει όλον τον πλανήτη. Φωτιά για το Δίκαιο, το δίκαιο που εμείς πρώτοι διδάξαμε στην ανθρωπότητα. Εμείς προστατεύσαμε τον ανίσχυρο από τις ορέξεις του ισχυρού. Και το δίκαιο δεν φυλακίζεται ούτε σε μνημόνια, ούτε σε Δανειακές συμβάσεις. Και Τσεκούρι. Ναι, το τσεκούρι του Εργάτη και του Αγωνιστή. Του Δημιουργού απέναντι στον Μεσάζοντα, τον μεταπράττη. Δεν είμαστε ούτε επαίτες, ούτε διεφθαρμένοι. Εμείς πρώτοι δουλέψαμε την Γη, το καλέμι, την Σμίλη αλλά και το Σπαθί. Με τον ιδρώτα και το ατσάλι θρέψαμε γενιές, φτιάξαμε Παρθενώνα και Αγια Σοφιά. Με το ατσάλι και το Αίμα κρατήσαμε λεύτερους τους τάφους των προγόνων και τις κούνιες των νεογέννητων. Στην Πνύκα, το 1838, ο Κολοκοτρώνης είχε πει στο μνημειώδη λόγο του: «Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση». Η απάντηση λοιπόν σε αυτούς που επιβουλεύονται την ομορφότερη γωνιά του πλανήτη, το περιβόλι της Παναγιάς, την κοιτίδα της Αλήθειας πρέπει να είναι μία: Την Ελλάδα δύναται να παραδώσει μόνον ο Θεός και ο Κολοκοτρώνης. Όλοι οι υπόλοιποι απλώς τής ανήκουμε.
Πηγη