O Πολεμιστής του ΦΩΤΟΣ …

Έχω την πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι  έχουν βιώσει την εμπειρία του πολεμιστή, ή του μαχητή .

Με
τον έναν η τον άλλο τρόπο κάποτε σε κάποιο τόπο, και σε κάποιο χρόνο,
έχουμε πολεμήσει  ο ένας εναντίον του άλλου ….είναι προφανές ότι αυτή η
εμπειρία της μάχης  είναι καταγεγραμμένη στα βάθη του ψυχισμού κάθε
ανθρώπινου όντος .

.. Έχουμε πολεμήσει για πολλούς και  διαφόρους λόγους και έχουμε πεθάνει για άλλους τόσους.

Έχουμε
πολεμήσει για δύναμη, ή για να αποκτήσουμε  πλούτο , ή για την εξουσία,
πολεμήσαμε από φόβο, ή για να προστατέψουμε τις οικογένειες μας και
τους αγαπημένους μας .

Πολεμήσαμε για τον θεό μας και για να κερδίσουμε μια θέση στον παράδεισο μας .  

Πολύ αίμα έχει χυθεί …πολύς πόνος ….και πολύ δάκρυ …για αυτή την πολυπόθητη ελευθερία.

Ο
 καλός πολεμιστής, είχε βαθειά γνώση του πως μπορεί να γίνει μια
πολεμική εμπλοκή ,υπήρχαν  κανόνες και τακτικές που κάθε αληθινός
μαχητής όφειλε να γνωρίζει για να μπορέσει να βγει αλώβητος από μια μάχη
….

Οι
καλύτεροι πολεμιστές ήταν αυτοί οι οποίοι μπορούσαν και  διατηρούσαν το
σώμα τους σε καλή φυσική κατάσταση, και βελτίωναν την τεχνική τους με
την συνεχή εξάσκηση ……..

Όμως
ανίκητοι πολεμιστές ήταν αυτοί οι οποίοι εκτός από φυσικές και τεχνικές
γνώσεις,  διατηρούσαν και βελτίωναν και   την ψυχολογική  τους
κατάσταση και αντίληψη .

Οι
αληθινοί  γνώστες της  << μάχης>>  ήταν λίγοι, και
εμφανίζονταν κατά καιρούς σε διάφορους τόπους και χρόνους, και στα πιο
απίθανα μέρη , όπου αναζητούσαν τις ψυχές που είχαν μέσα τους ζωντανό
τον σπόρο, και την φλόγα  της συνείδησης  έτοιμη να ανάψει.
,…………………       Αλλά είχαν επιλέξει τον δρόμο του σπαθιού ..

Έτσι
, ακόμα    και μέσα  από την τέχνη του πολέμου, περνούσε  η εσωτερική
γνώση, και  η εσωτερική ανάπτυξη του ανθρωπίνου όντος .

[
Τέτοια παραδείγματα έχουμε στην μυθολογία με τους Κένταυρους ,ίσως 
επίσης την μαθητεία του μεγάλου Αλεξάνδρου κοντά στον Αριστοτέλη, ]

Α] το πρώτο μάθημα του πολεμιστή  ήταν η…. ισορροπία

Ο μαθητής έπρεπε να μάθει να στηρίζει το σώμα του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην είναι εύκολη η πτώση του από τον αντίπαλο .

Έπρεπε να κινείτε ….αλλά πάντα να έχει την σωστή θέση σε σχέση με τον αντίπαλο του.

Αυτό ψυχολογικά μεταφραζόταν σαν…. Επίγνωση.

Η προσοχή δεν εξωτερικεύετε .αλλά είναι μέσα στο σώμα, σταθερή και συγκεντρωμένη …. και βιώνει το σώμα….. το αισθάνεται.

 Oπως αισθάνεται  και το σπαθί που σφίγγει με τα χέρια,  και το οποίο είναι η προέκταση του πολεμιστή .

Oι
αισθήσεις του σώματος είναι σαν παράθυρα, και  η προσοχή συγκεντρωμένη
 στο κέντρο του σώματος αντιλαμβάνεται το περιβάλλον σε όλα τα επίπεδα 
[ψυχικό ,και φυσικό ]

Το σώμα έχει εξασκηθεί στην τεχνική η οποία έχει περάσει στο ένστικτο κέντρο .

Το σώμα γνωρίζει πώς να ενεργήσει.

Η επίγνωση  και η πίστη αυτού έλκει, και φέρνει πιο κοντά την ……έμπνευση ………

Και
η οποία τελικά  θα δώσει τον << αέρα >> και την ορμή στο
σώμα, και θα μεταφραστεί σε μια κίνηση  ,για  να προκαλέσει το τελικο 
κτύπημα στον αντίπαλο.

Η ισορροπία, και η επίγνωση του φυσικού σώματος, ήταν  η βάση για την μετέπειτα τεχνική και ψυχική εξέλιξη του πολεμιστή .

Β] το δεύτερο μάθημα ήταν     ο τόπος, ή ο χώρος όπου λαμβάνει χώρα η  εμπλοκή .

Τεχνικά
ο χώρος όπου συμβαίνει η εμπλοκή, είναι ίση σε κύκλο γύρω από το σώμα
μας,  με την απόσταση από τα νύχια των ποδιών μας μέχρι το Πάνω μέρος
της κεφαλής μας .

Αν  πχ το ύψος μας είναι  δυο μέτρα ,σημαίνει ότι η περίμετρος αυτή ,είναι απαγορευτική για τον αντίπαλο.

 ο
αντίπαλος μόλις εισέρθει μέσα στον κύκλο όπου σηματοδοτεί περίπου αυτήν
την απόσταση από εκεί που βρισκόμαστε , εμείς οφείλουμε να αντιδράσουμε
.

Mέσα
σε αυτήν την περιοχή είναι και το αιθερικό μας πεδίο ,σε μια μάχη σώμα
με σώμα , εμπλέκονται και αυτά τα πεδεία, για αυτό …πάντα πριν και μετά
από μια μάχη ο καλός πολεμιστής πλενόταν και καθαριζόταν όπως έκαναν και
οι Σπαρτιάτες, για να διατηρούν σε καλή και λαμπερή κατάσταση την
αιθερική τους <<πανοπλία >>, η οποία είναι και βάση του
φυσικού σώματος . [ή …το ανώτερο μέρος του φυσικού σώματος ]

Η
έννοια του χώρου ψυχολογικά ,μεταφραζόταν σαν
 ο χώρος οπού εκδηλωνόντουσαν τα ψυχολογικά ελαττώματα και αδυναμίες,
και ο πολεμιστής έπρεπε να έχει  αντίληψη της περιοχής, όπου μπορεί να
αναβλύσει  μια αρνητική σκέψη η ένα αρνητικό συναίσθημα .
έτσι η << μάχη >> δυνόταν πρώτα ψυχολογικά. 

Ο στόχος ήταν να  αντιμετωπιστούν  τα ψυχολογικά στοιχειά  πριν προλάβουν να  ελέγξουν τον μαχητή.

Τα πιο σημαντικά ήταν ο φόβος του θανάτου ,ο τρόμος, και όλα τους τα παράγωγα  .

Γ] το τρίτο και τελευταίο μάθημα ήταν ο … αντίπαλος

Η
όψη του πολεμιστή έπαιζε σημαντικό ρόλο στη μάχη .όπως και οι κραυγές
,πολλοί φορούσαν πανοπλίες με άγρια όψη όπως οι σαμουράι στην Ιαπωνία
,κέρατα στα κράνη τους όπως οι Βίκινγκς ,και άλλοι κρατούσαν περίεργα
όπλα όπως σφυριά τσεκούρια και σιδερένιες  μπάλες, τα οποία εκτός από
αποτελεσματικά στην μάχη τρομοκρατούσαν και τον αντίπαλο .

Και
σε αυτό το σημείο ήταν  όπου  ο πολεμιστής χρησιμοποιούσε την
αυτογνωσία του,  για  να αντιμετωπίζει τα φαντάσματα του εαυτού  του
περισσότερο ,παρά τον ίδιο τον αντίπαλο …

Δεν
θα  μπορούσε να μάθει καλά το μάθημα αυτό, αν δεν είχε εμπαιδώσει και
βιώσει το πρώτο και δεύτερο  μάθημα …..την επίγνωση και την παρατήρηση
του εαυτού του  ..!!

Ο πολεμιστής δείχνει τον αντίπαλο με την μύτη του σπαθιού του ,ή το έχει στραμμένο  προς την κατεύθυνση του .
Αυτή την κίνηση είδη την έχει πραγματοποίηση ψυχολογικά …………….στον εσωτερικό του κόσμο …. 

 Εξωτερικά επιβεβαίωνε στον αντίπαλο ότι << σε βλέπω >> .

Στην
θέα του αντιπάλου ,το πρώτο  που κάνει είναι να αντιμετωπίσει τον εαυτό
του , τον φόβο του θανάτου που εισέρχεται στην ψυχολογική του περιοχή
 που σαν αποτέλεσμα έχει την παράλυση και την διάχυση των  ενεργειών του
.

Το
ένστικτο της επιβίωσης είναι σαφώς εξαιρετικό ,όπως επίσης ο φόβος σε
κάνει να τρέχεις γρήγορα και να γλιτώσεις ,ή και να γίνεις σε κάποιες
περιπτώσεις και ήρωας.

Όμως όταν εξαφανιστεί ο φόβος του θανάτου  από τον ψυχισμό του πολεμιστή ……

Η ιστορία των Ελλήνων πολλές φορές έχει γραφτεί από πολεμιστές που δεν είχαν τον φόβο στον ψυχισμό τους.
Αλλά
φυσικά υπάρχουν και ιστορίες σε όλο τον κόσμο, και άλλες που ποτέ δεν
γράφτηκαν, που είχαν για πρωταγωνιστές αυτούς τους πολεμιστές.  ……

Οταν
εξαφανιστεί ο φόβος του θανάτου  η όψη του αντιπάλου δεν έχει απολύτως
κανένα νόημα ,ούτε και οι κραυγές του, ούτε και τα όπλα του .

Καμία << εικόνα του κόσμου>> δεν μπορεί να επηρεάσει τον πολεμιστή που έχει επίγνωση .

Ο φόβος δεν υπάρχει και ο πολεμιστής είναι καθαρός από σκέψεις και συναισθήματα σε πλήρη επίγνωση του εαυτού του .

Βιώνει αυτό που είναι,              βιώνει το περιβάλλον του και  είναι ένα με το σύμπαν ….

      Ποιος είναι αυτός που θα  μπορούσε  να τα βάλει με το…. σύμπαν ???

Η
οπτική που είχαν κατα βάθος για τον κόσμο και για την μάχη αυτοί οι
πολεμιστές  ήταν διαφορετική , ο στόχος τους δεν ήταν η νίκη ή η ήττα
…αλλά η ολοκλήρωση ενός σχεδίου .

Ενός
σχεδίου που καθοριζόταν από μια δύναμη που ίσως δεν μπορούσαν να
κατανοήσουν, όμως από διαίσθηση αποδέχονταν και σεβόντουσαν γιατί εβγενε
από μέσα τους .

Γνώριζαν ότι ήταν συμμέτοχοι σε ένα μεγάλο σχέδιο ,και ο ρόλος τους ήταν να βοηθήσουν στην εκπλήρωση του ….

Ακολουθούσαν την καρδιά τους .

Αποδέχονταν την ζωή και τις δυσκολίες της με καρτερία, και μάθαιναν από αυτό .

Είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους .

.

Και ο θάνατος ήταν απλά μια αλλαγή μιας κατάστασης σε κάτι άλλο,και πάντα μέσα σε μια αιώνια και συνεχή ροή .

Η
γνώση,  η δημιουργία πάντα εκφραζόταν με όλους τους τρόπους μέσα από
την επιστήμη ,την τέχνη ,την συνεργασία ,την προσφορά την ιατρική  ένας
από αυτούς τους τρόπους είναι και η…. δύναμη.

Σήμερα αυτοι  οι πολεμιστές παραμένουν  << πολεμιστές >>αλλά δεν πολεμούν πλέον τον αδελφό τους…

Βαδίζουν  με το φως της επίγνωσης, που με την συνειδητή εμπειρία φωτίζει όλο και περισσότερο.

Και
από όπου περνούν  φωτίζουν και διαδίδουν  την φλόγα  ,κάθε σοκάκι
σκοτεινό που θα περάσουν  κάθε άνθρωπο που θα χαιρετήσουν  ,κάθε
αντικείμενο που θα αγγίξουν θα ενεργοποιηθεί 

Είναι οι  πολεμιστές …του φωτός . 

 δεν χρειάζονται  πλέον…

Ήδη
έχουμε μάθει το μάθημα μας …..δεν υπάρχει τίποτα  πλέον << έξω,  
>> που απαιτεί την …….χρήση τους, δεν υπάρχει τίποτε να
φοβηθούμε.
Διότι όλα αυτά εμείς είμαστε,
και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, είναι η δική μας αντανάκλαση.

Aυτά που χρειαζόμαστε τα έχουμε.

Αφήστε τα  όπλα στην ιερή φωτιά, στην ιερή φλόγα  …

και αυτή θα καίει και θα φωτίζει ακόμα  πιο… δυνατά !  ©