masks of the illuminati

masks of the illuminati
Αυτές οι σκέψεις ήταν άκρως χαρακτηριστικές των λανθανουσών πνευματικών λειτουργιών των εξημερωμένων ανθρωπιδών της Γης εκείνη την πρωτόγονη εποχή. Τα ακατέργαστα ηχητικά σήματα που παράγονταν απ΄ τους λαρυγγικούς μυς συγκροτούσαν λεκτικές μονάδες οι οποίες προγραμμάτιζαν κάθε εγκεφαλική λειτουργία στο πλαίσιο που παρείχαν οι κατά τόπους γραμματικές δομές , οι οποίες αφελώς μετονομάζονταν λογική ή κοινή λογική.

Κάτω απ΄ αυτή τη – χαρακτηριστική στους ανθρωπίδες – σύγχυση των σημάτων με τις πηγές και των χαρτών με τις περιοχές, ένα μεγάλο μέρος του νευρικού συστήματος των ανθρωπιδών ήταν γεννετικά διαμορφωμένο όπως εκείνο του στενά συγγενικού νευρικού συστήματος του χιμπαντζή και του λιγότερο στενά συγγενικού νευρικού συστήματος της αγελάδας και επομένως λειτουργούσε αυτόματα.

Τα προγράμματα της περιχαράκωσης του ζωτικού χώρου, της κοινωνικής ιεραρχίας, του αγελαίου αισθήματος κτλ. λειτουργούσαν μηχανικά ως Εξελικτικές Σχετικές Επιτυχίες, καθώς αποδεικνύονταν αρκετά χρήσιμες για τα κοινά θηλαστικά στις κοινές θηλαστικές υποθέσεις τους. Οι λειτουργίες της κοινωνικής κυριαρχίας, της ερωτικής επικοινωνίας και της στοιχειώδους (κατηγορούμενο-κατηγόρημα) αιτιώδους σκέψης ήταν μηχανικά εντυπωμένες όπως τα εδαφικά αντανακλαστικά των μπαμπουίνων ή οι χοροί στους οποίους επιδίδονται τα παγώνια την εποχή του ζευγαρώματος.

Καθώς «η συμπεριφορά των ανθρωπιδών μεταβάλλεται μόνο λόγω της επίδρασης των νέων τεχνολογιών» (ο πρώτος νόμος του Γκιλχούλεϊ), η πρωτόγονη «Βιομηχανική επανάσταση», που ήδη άρχιζε, είχε προκαλέσει επαρκές σοκ και σύγχυση προκειμένου να απελευθερώσει έστω και λίγα μυαλά από την μηχανική επανάληψη των εντυπωμένων κυκλωμάτων (το σοκ και η σύγχυση είναι οι μόνες τεχνικές που χαλαρώνουν να εντυπωμένα μοτίβα στα ανθρωπιδή: ο δεύτερος νόμος του Γκιλχούλεϊ) και μια συγκεκριμένη θεωρητική διάσταση εισχώρησε στο γενετικό υλικό, οδηγώντας μέσα σε διάστημα μικρότερο των εβδομήντα ετών στις μεταλλάξεις που εμπλέκονται στον αποικισμό του διαστήματος και την παράταση της ζωής.

Πρέπει να επαναλάβουμε ότι, ανάμεσα στα εξημερωμένα πρωτεύοντα θηλαστικά του πλανήτη Γη εκείνης της εποχής, αυτό που τόσο εύηχα αποκαλούνταν «η Υπέρτατη Αρετή του να μην χώνεις την μύτη σου στις υποθέσεις της εξουσίας» συνέχιζε να θεωρείται παγκοσμίως το επίκεντρο και ο θεμέλιος λίθος αυτού που στις τάξεις τους ήταν γνωστό ως «ζωή σύμφωνα με το θεϊκό σχέδιο, όπως μας αποκαλύπτεται στην εκκλησία τις Κυριακές».

Βασικά επιστημολογικά και οντολογικά ερωτήματα δεν έκαναν την εμφάνισή τους ποτέ στην «πολιτισμένη κοινωνία», δηλαδή στις τάξεις εκείνων που περιγράφονταν από την Γαλαξιακή Νοημοσύνη ως «τόσο αντικειμενικά χαμένοι στην ηλιθιότητά τους, ώστε να είναι υποκειμενικά πεπεισμένοι για την υπεροχή τους απέναντι στους άλλους άγριους και εξημερωμένους πιθήκους».

Αυτή η τραγική και παράλογη κατάσταση, η οποία δεν απαντάται σε κανέναν άλλον πλανήτη, όσο υποανάπτυκτος και αν είναι, σε ολόκληρο το σύμπαν, οφειλόταν απόλυτα στο γεγονός ότι στο νευρικό τους σύστημα ήταν εντυπωμένα αυτά που στην Διαγαλαξιακή Εγκυκλοπαίδεια της Ψυχολογίας των Πρωτευόντων Θηλαστικών περιγράφονται ως «χημικά θεμελιωμένα τόξα αντανακλαστικών που περιορίζουν την αντίληψη των πρωτευόντων θηλαστικών σε «πραγματικότητες» που ήταν τυχαία παρούσες σε ευάλωτες στιγμές», πράγμα που σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, μόνο αυτό που προκαλούσε έκκριση αδρεναλίνης γινόταν αντιληπτό ως ορατό ή απτό απ΄ τους πρωτόγονους εγκεφάλους τους.

Η επιστήμη τους είχε ήδη αποκαλύψει, φυσικά, ότι το 99,99% του υλικού σύμπαντος παρέμενε αθέατο από τις αισθήσεις τους, όμως αυτό δεν τους αρκούσε ώστε να εξάγουν το συμπέρασμα ότι ένα αντίστοιχο ποσοστό των νοητικών και πνευματικών συμπάντων παρέμενε έξω από την σφαίρα της αντίληψής τους, ενόσω αυτά συνέχιζαν μηχανικά ως γνήσια θηλαστικά να ασχολούνται με την επιβίωση, την αναπαραγωγή και το μεγάλωμα των κουταβιών τους.

Κι όλοι αυτοί οι θεατρίνοι,

όπως σου είχα πει, ήτανε Πνεύματα που διαλύθηκαν

στον αέρα, ‘γίναν αέρας διάφανος. Και ακριβώς

όπως το αέρινο υλικό αυτού του πράγματος, έτσι και οι πύργοι

που αγγίζουνε τα σύννεφα, τα υπέροχα παλάτια,

οι άχραντοι ναοί, κι αυτή η ίδια η τεράστια σφαίρα

και όσα είναι πάνω της, ναι, όλα θα διαλυθούν.

Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Η Τρικυμιά