«Local Bubble» Zούμε μέσα σε μια φούσκα;

«Local Bubble» Zούμε μέσα σε μια φούσκα;
Τι αναφέρει έρευνα από το πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγε κάποιος ότι ζείτε μέσα σε μια τεράστια «φούσκα»; Σε αυτήν την περίπτωση δε μιλάμε για «φούσκες» χρηματιστηριακές, οικονομικές ή πολιτικές, αλλά για «φούσκες» διαστημικές!

Ερευνητές υποστηρίζουν, ότι έχουν απτές αποδείξεις, πως το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται μέσα σε μια τεράστια «φούσκα». Ισχυρίζονται, ότι πριν από 10 εκατομμύρια χρόνια μια κοντινή συστάδα σουπερνόβα «έσκασε» σαν ποπ κορν και δημιούργησε μια γιγαντιαία φυσαλίδα στο διαστρικό μέσο, μέσα στην οποία κατοικούμε κι εμείς.

Οι ερευνητές την ονόμασαν «Local Bubble». Λένε ότι έχει το σχήμα ενός φιστικιού και πως εξηγεί γιατί υπάρχει πολύ λίγη από τη σκόνη και τα αέρια που βλέπουν οι επιστήμονες αλλού στο σύμπαν γύρω μας.

Η θεωρία της «Local Bubble» πρωτοεισήχθη τις δεκαετίες του 1970-1980, όμως η ύπαρξή της είχε αμφισβητηθεί έντονα, αναφέρει δημοσίευμα στον ιστότοπο της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail.

Εκείνη την εποχή, όταν οι αστρονόμοι ερευνούσαν το ηλιακό μας σύστημα, βρήκαν μια περίεργη έλλειψη αερίων και σκόνης στο διαστρικό μέσο κάπου αλλού στο σύμπαν. Εν τω μεταξύ, οι αστρονόμοι είχαν αρχίσει να ανιχνεύουν μια αφθονία ακτινοβολίας Χ γύρω από τη Γη.

Αυτό υποδήλωνε ότι το ηλιακό μας σύστημα ήταν ως επί το πλείστον «άδειο», επειδή η ακτινοβολία από τα σούπερνοβα είχε προκαλέσει έκρηξη στο διαστρικό μέσο.

Κι ενώ αυτά τα σούπερνοβα δεν ήταν αρκετά για να εξαλείψουν τη ζωή στη Γη, βρίσκονταν αρκετά κοντά στο ηλιακό μας σύστημα για να το «τυλίξουν» μέσα σε μια φούσκα ζεστών αερίων που υπάρχουν μέχρι και σήμερα.

Αντικρούοντας τη θεωρία αυτή, μερικοί επιστήμονες αναφέρουν ότι οι ακτίνες Χ θα μπορούσαν να εξηγηθούν από τον Ήλιο. Ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε να ευθύνεται ένα φαινόμενο, που είναι γνωστό ως «ανταλλαγή φορτίου», σύμφωνα με το οποίο ο ηλιακός άνεμος προκαλεί την ακτινοβολία X «κλέβοντας» ηλεκτρόνια από ουδέτερα αέρια στο Διάστημα.

Για να εξετάσουν ποια από τις δύο θεωρίες ισχύει, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Μαϊάμι εκτόξευσαν το 2012 έναν πύραυλο –από αυτούς που κάνουν ένα «σύντομο ταξίδι» στο Διάστημα κι επιστρέφουν στη Γη- από τη βάση White Sands Missile Range στο Νέο Μεξικό.

Ο πύραυλος ανέβηκε 260 χιλιόμετρα και έμεινε για 5 λεπτά πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης. Επάνω του έφερε έναν ανιχνευτή ακτίνων χ (DXL). Κατά τη διάρκεια της πτήσης, ο ανιχνευτής βρήκε ότι το 40% των μαλακών ακτίνων χ που ανιχνεύτηκαν, προέρχονταν από το ηλιακό σύστημα.

Οι υπόλοιπες, όπως συμπέραναν οι ερευνητές στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, μπορεί να προέρχονται από μια «φούσκα» (Local Bubble) ζεστών αερίων, που έμειναν από εκρήξεις σούπερνοβα.

«Πρόκειται για μια πολύ σημαντική ανακάλυψη» δήλωσε ο καθηγητής Massimiliano Galeazzi, που ηγήθηκε των ερευνών. «Επηρεάζει την κατανόησή μας για την περιοχή του γαλαξία κοντά στο δικό μας Ήλιο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για τη δημιουργία μελλοντικών μοντέλων γύρω από τη δομή του» τόνισε.

Ο Galeazzi και οι συνεργάτες του, καταλήγει το δημοσίευμα, ετοιμάζουν ήδη την επόμενη πτήση του DXL, με πρόσθετο εξοπλισμό για καλύτερη καταγραφή των εκπομπών.

Η εκτόξευσή του προγραμματίζεται για το Δεκέμβρη του 2015.