Ήταν τό έτος 2067….. Μέλλον 12 βίντεο

Ήταν τό έτος 2067….. Μέλλον 12 βίντεο

Ήταν τό έτος 2067….. Ένας κομήτης πέρασε, οί υψηλοί αόρατοι τόν ονόμασαν κομήτη τής σωτηρίας…. Πέρασε στριφογυρίζωντας κλωσμένος σάν κοτσίδα νεανίδας από τ’ αρχαία χρόνια….

Σκόρπισε τήν λάμψη τού θραύωντας τά δεσμά τών ζώων, τών ζόππόβορτων, τών ζόμπυ, τών ζωόβιων…. Ξύπνησαν απ’ τόν λήθαργο νηστικοί στή ψυχή…. Τά ηλεκτρονικά δεσμά κάϋκαν μαζύ μέ αυτά τά ¾ τής ζωής έν τάφω… ή μάλλον τού τάφου έν ζωεί….

Αιφνίς συνήλθαν. Γλώσσα δέν ήξεραν είχε χαθεί πρό πολλού… Η επικοινωνία γινόταν μέ υποσυνείδητα τεχνικά μηνύματα. Η διάθεση τούς λειτουργούσε μέ ηλεκτροτηλεχειριστήρια… Τά μάτια δέν έβλεπαν αυτό που κοίταζαν, τό φώς  τούς δέν αντιλαμβανόταν αυτό που υπήρχε αλλά εκείνο που τούς προϋποβαλλώταν…. Τ’ αφεντικά τούς κάϋκαν σωρηδόν, είχαν απαρτία στό παλάτι τού Κιλιμάντζαρου. Ήταν η μεγάλη γιορτή τής δίαιτας μέ έμβρυα….. Έμβρυα φυτά, έμβρυα έντομα, προνύμφες, έμβρυοι σκώληκες, έμβρυα παιδιά, έμβρυοι σκύμνοι, έμβρυα ερπετά σέ ωά, έμβρυα θηλαστικά τής μεγάλης θάλασσας, έμβρυα καβούρια, έμβρυα αυγοτάραχα…. Ήταν η γιορτή τής ειδωλολατρικής εμβρυοφαγίας….

Οί ζοππόβορτοι δέν άρθρωναν άναρθες κραυγές πρίν, όλοι βωβοί καί σχεδόν κωφοί. Ρίγος συνεπήρε τίς άλλες αισθήσεις τούς, άρχισαν νά μυρίζοντε τούς βόθρους καί τά λουλούδια. Οί γεύσεις διαφορετικές από τίς εικονικές πραγματικότητες. Η αφή δελεαστική από κάθε άποψη….

Ό πειρασμός πρωτόγονος…. Ύπουλος επαίτης, τό ηλεκτρονικό Ολοκαύτωμα επανάφερε τόν κόσμο στήν πρό Ηλεκτρονικής Διάστασης πραγματικότητα….

Η περιέργεια επέστρεψε σάν αστραπή…. Ό καθένας κοίτταζε τόν άλλο σάν νά τόν γνώριζε πρώτη φορά…. άγνωστοι μεταξύ αγνώστων… Ερχόμενοι από τό πουθενά, γεννιόνταν πρώτη φορά καί ύστερα αφίχθηκε μία τρομακτική φρικτή αποφασιστική Υπερκραυγή σάν πολλά νερά νά κατακλύζουν τά ώτα τής καρδιάς μέ τό όνομα

Κρίση….

Ήταν η αυγή τής επαναχάραξης…., τό ρόδο τής ροδιάς, τό μήλο τής μηλιάς, όχι τό σύκο τής καρυδιάς μήτε τό γιαούρτι τής τριανταφυλιάς….

Όλα χάλασαν…., ένας νέος πρωτόγνωρος κόσμος αφίχθη….

Ήταν η αρχή στό τέλος, τό τέλος πίσω από τήν αρχή….

Ό θόρυβος ξεχώρισε από τό τιτίβισμα. Ό γδούπος δέν ήταν όμοιος μέ μουσική. Τό τσίρισμα τής σειρήνας δέν ήταν συνώνυμο μέ τήν φωνή τού ιχθύ…. Ό ποταμός είχε όνομα, η θάλασσα άλλο όνομα…. Η βροχή πότιζε τίς τελευταίες στάκτες, λίπαζε τό χωράφι στό μακρύ φαράγγι στό κάτω μέρος τού λιβαδιού….

Τά χρώματα άλλαξαν, πολλαπλασιάστηκαν, εκτόπισαν τό ορατό τίποτε…. Τό φεγγάρι γλοιώδες σάν λεμονάδα σέ γυάλινη φωτιά. Τά περισσότερα ζώα καί φυτά είχαν πεθάνει, όχλοι τής λεπτής αγκαλιάς.

Κ’ ήρθε η Κρίσις….

Μία μόνο λέξη υπήρχε καί ήταν φοβερή, δέν είχες που νά κρυφτείς…. Τά διαστημόπλοια κυριεύτηκαν από τή μεγάλη λέξη, τής ανεπιθύμητης σημασίας, τού παλαιότερου τών νοημάτων….

Ήταν τό έτος 2067…. άνοιξαν οί πόρτες…..

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ