Ο π. Denis Fahey (1883 – 1954) ήταν ένας Ιρλανδός καθολικός ιερέας και καθηγητής φιλοσοφίας, ο οποίος ίδρυσε το 1945, μια μικρή υπερ-συντηρητική – ή για άλλους «εξτρεμιστική» – καθολική ομάδα με το όνομα ‘Maria Duce’ (στα λατινικά Ντούτσε σημαίνει ηγέτης ή στρατηγός). Ο κύριος στόχος της ομάδας ήταν να ενσωματωθεί το καθολικό δόγμα στη νομική δομή του ιρλανδικού κράτους και να αναγνωριστεί η Καθολική Εκκλησία ως η επίσημη εκκλησία της Ιρλανδίας, όπως είχε γίνει και στην Ισπανία μέχρι το 1931. Αυτό αν και είχε προβλεφθεί κατά τη σύνταξη του Συντάγματος του 1937, τελικά απορρίφθηκε σε αναγνώριση του εμποδίου που έθετε η σχετικά μεγάλη προτεσταντική μειονότητα της Ιρλανδίας.
Ο Fahey είχε σε μεγάλη εκτίμηση την μεσαιωνική χριστιανοσύνη και πίστευε ότι ο πολιτισμός βρισκόταν σε παρακμή μετά τη Μεταρρύθμιση και την Γαλλική Επανάσταση και εσχάτως την Οκτωβριανή Επανάσταση. Θεωρούσε την σύγχρονη συνταγματική διακυβέρνηση ως ασυμβίβαστη με την υπερβατική τάξη που καθιέρωσε ο Θεός, πίστευε ακράδαντα ότι «ο κόσμος πρέπει να συμμορφωθεί στον Θεό και όχι Εκείνος σε αυτόν», και υπερασπιζόταν με πάθος την θεία «τάξη» και το «Μυστικό Σώμα του Χριστού» (εννοώντας με αυτά την ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία κατά αυτόν, είχε «από τον Θεό» θέση υπεροχής και ευθύνης της μέσα στον κόσμο). Για αυτό τον λόγο, ο Fahey ήρθε σε σύγκρουση με τα συστήματα τα οποία θεωρούσε ότι προωθούσαν τον “νατουραλισμό” (άρνηση του υπερφυσικού, όλα τα όντα, τα γεγονότα και τα φαινόμενα είναι φυσικού χαρακτήρα) και ιδιαίτερα καταφερόταν κατά της Μασονίας και του Ιουδαϊσμού. Ένιωθε ότι υπήρχε μια ιουδαιο-μασονική συνωμοσία ενάντια στο σχέδιο του Χριστού και υποστήριξε ότι οι Εβραίοι είχαν την κύρια συμμετοχή στη διάδοση του κομμουνισμού. Για αυτόν τον λόγο πολλοί σήμερα χαρακτηρίζουν τον Fahey «συνομωσιολόγο».
Ο Fahey άφησε πίσω του ένα μεγάλο συγγραφικό έργο το οποίο δεν θέλησε να προστατεύσει με δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Μεγάλο μέρος της δουλειάς του προώθησε ο Ιρλανδός χριστιανός ακτιβιστής L. Fry, ο οποίος υποστήριζε ότι οι Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι τόσο για τον καπιταλισμό, όσο και για τον μπολσεβικισμό και ότι ο τελικός στόχος συγκεκριμένων Εβραίων και Μασόνων ήταν η «Παγκόσμια Κυριαρχία». Ο Fry, για αυτές τις θέσεις θεωρείται «αντισημίτης». Οι πεποιθήσεις του Fahey επηρέασαν επίσης και τον Gerry McGeough (γεννημένος το 1958), εθελοντή στον IRA και πρώην ακτιβιστή του Σιν Φέιν.
Μεταξύ των βιβλίων του Fahey είναι – ίσως το πιο γνωστό – το ‘The Rulers of Russia’ (1940), όπου δίνει τα ονόματα, την εθνικότητα και την φυλετική καταγωγή όλων των Μπολσεβίκων επαναστατών ηγετών και τις θέσεις που κατέλαβαν αμέσως μόλις ο Λένιν άρπαξε την εξουσία, καθώς και τα ‘Money Manipulation and Social Order’ (1944), ‘Grand Orient Freemasonry Unmasked as the Secret Power Behind Communism’ (1950) και ‘The Kingship of Christ and the Conversion of the Jewish Nation’ (1953).
Από αυτό το τελευταίο βιβλίο του είναι παρμένο το παρακάτω απόσπασμα / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ:
Κεφάλαιο Τρίτο: Ορισμένες εθνικές ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Είδαμε ότι η σύγχρονη ιστορία μετά το 1789 έδειξε σε μεγάλο βαθμό την υποταγή του ενός κράτους μετά το άλλο, στη νατουραλιστική υπερεθνικότητα του Τεκτονισμού, πίσω από την οποία, σταδιακά και σταθερά βρίσκεται αναδυόμενη και πιο καλά οργανωμένη η νατουραλιστική υπερεθνικότητα του εβραϊκού έθνους. Τώρα, δεδομένου ότι η ανθρώπινη κοινωνία, ακριβώς όπως και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, δεν μπορεί να αποφύγει τις ουσιώδεις αποκλίσεις από την τάξη, εκτός εάν υποταχθεί στο Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αυτή η αντι-υπερφυσική εξέγερση έχει επιφέρει αναπόφευκτη διαταραχή και φθορά, ακόμη και στη φυσική ζωή των εθνών….. Σε αυτές τις χώρες (και κυρίως στις προτεσταντικές), ο αποδεκτός διαχωρισμός του χριστιανού και του Πολίτη, συνεχίστηκε με την ευρεία νομιμοποίηση του διαζυγίου, την εξάλειψη της αληθινής χριστιανικής παιδείας, και ειδικότερα με την ανάπτυξη της κυριαρχίας του χρήματος με την πλήρη αντιστροφή της τάξης. Αυτή η αντιστροφή της τάξης περιλαμβάνει την υποταγή των χριστιανών, πραγματικών ή δυνητικών στην παραγωγή των υλικών αγαθών και στην παραγωγή του χρήματος. Τα αποτελέσματα φαίνονται στην αντιμετώπιση των ανθρώπων ως απλών ατόμων και όχι ως προσώπων, στην διάσπαση της οικογενειακής ζωής, στην αύξηση της κοινωνικοποίησης της ιδιοκτησίας, καθώς και στην υποταγή των εθνών σε εκείνους που ελέγχουν το χρήμα.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, σκεπτόμενοι άνθρωποι σε κάθε χώρα έχουν αρχίσει να βλέπουν την ανάγκη για εθνική αντίδραση ενάντια στις συνέπειες του νατουραλισμού, για τη διαφύλαξη της εθνικής τους ζωής και την διατήρηση της ανεξαρτησίας τους. Μια πλήρης αντίδραση εκ μέρους μιας χώρας θα σήμαινε την επιστροφή στην πλήρη αναγνώριση όλων αυτών που έχουμε δει να υπονοούνται στην βασιλεία του Χριστού στην ολότητά της. Αυτό θα σήμαινε όχι μόνο την απόρριψη της κυριαρχίας των νατουραλιστικών ή αντι-υπερφυσικών δυνάμεων του εβραϊκού έθνους και του Ελευθεροτεκτονισμού, αλλά και την αναγνώριση του θεϊκού σχεδίου για την τάξη, με την αποδοχή της αποστολής της Εκκλησίας και της διδασκαλίας σχετικά με την σχέση Εκκλησίας και Κράτους, σχετικά με την αποστολή της Εκκλησίας ως θεϊκά διορισμένου φύλακα του ηθικού νόμου, όσον αφορά το μυστήριο του γάμου και της οικογενειακής ζωής, την εκπαίδευση των νέων, την ιδιωτική ιδιοκτησία και την λειτουργία του χρήματος.
Η αντίδραση της ΙΣΠΑΝΙΑΣ
Η αντίδραση της Ισπανίας κατά των αρχών της Γαλλικής Επανάστασης ήταν η πιο οδυνηρή και η πιο εμπεριστατωμένη, επειδή, μετά τη Ρωσία, ήταν στην Ισπανία που τα «δικαιώματα του ανθρώπου» ήρθαν πιο κοντά στην πλήρη ανατροπή των δικαιωμάτων του Θεού. Η ιστορία της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, από τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, μπορεί να συνοψιστεί σε αυτά τα λόγια του Père Deschamps: “Οι επαναστάσεις που διαδέχθηκαν η μία την άλλη στις χώρες αυτές [Ισπανία και την Πορτογαλία] έχουν προκληθεί ως επί το πλείστον, από την αντιπαλότητα μεταξύ διαφόρων τμημάτων του Τεκτονισμού. Αυτοί συνεργάζονται αρμονικά στον αγώνα ενάντια της Χριστιανικής κοινωνικής τάξης, αλλά σχίζονται σε κομμάτια όταν έχουν επιτύχει την δύναμη. Το ίδιο ισχύει και για το Μεξικό. . . “. [Για τα γεγονότα στο Μεξικό και την ένοπλη μαζική λαϊκή αντίσταση των ‘Cristeros’ (1926-1929) ενάντια στον αντι-καθολικισμό του άθεου και μασόνου εβραϊκής καταγωγής τυραννικού κυβερνήτη Plutarco Elías Calles, διάβασε: ““Viva Cristo Rey!” – Το ένοπλο κίνημα των Cristeros]
Η Ισπανική Επανάσταση του 1931 ήταν μια μασονική επανάσταση. Ένα Μασονικό δελτίο που δημοσιεύθηκε από τον M. de Léon Poncins διακηρύσσει στον κόσμο: «Η νέα Δημοκρατία», διαβάζουμε εκεί, «είναι η τέλεια ενσάρκωση των δογμάτων και των αρχών μας. Θα ήταν αδύνατο να επιφέρουμε μια πολιτική επανάσταση περισσότερο μασονική από την Ισπανική Επανάσταση». Η μασονική επανάσταση επρόκειτο να είναι μόνο ο προπομπός της κομμουνιστικής επανάστασης, αλλά ο στρατηγός Φράνκο εγέρθηκε να πολεμήσει για τα δικαιώματα του Θεού και έσωσε την Ισπανία για τον Χριστό τον βασιλιά.
Η αντίδραση της ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ
Η αντίδραση της Πορτογαλίας κατά της ιουδαιο-μασονικής αταξίας ήταν στο σύνολό της ειρηνική, αλλά είναι καλό να γίνει γνωστό ότι εάν ο στρατηγός Carmona και ο Δρ Salazar ήταν σε θέση να συνεχίσουν το έργο τους για την ομαλή αναδιοργάνωση, ο Τεκτονισμός δεν έμεινε αδρανής. Το 1931 και μετά το 1935 η Μεγάλη Ανατολή προσπάθησε να απαλλαχτεί από αυτούς, αλλά απέτυχε. Όλοι γνωρίζουν ότι η επανάσταση του 1910, η οποία έβαλε τέλος στη μοναρχία ήταν το έργο του Ελευθεροτεκτονισμού.
Όσον αφορά τα σημεία του θεϊκού σχεδίου για την τάξη στη σχέση του κράτους με την Εκκλησία, την οικογένεια και την εκπαίδευση των χριστιανών, το πορτογαλικό σύνταγμα ευνοεί την επιστροφή στην τάξη, θεωρώντας ότι είναι φρόνιμο να ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματα της φθοράς και περιμένοντας την ανάπτυξη της σωστής νοοτροπίας προς το θεϊκό σχέδιο μέσω της εκπαίδευσης. Έτσι, «το κράτος πρέπει να διατηρήσει το καθεστώς του διαχωρισμού σε σχέση με την Καθολική Εκκλησία, καθώς και κάθε άλλη θρησκεία ή λατρεία που ασκείται εντός της πορτογαλικής επικράτειας,” αλλά θα κρατήσει τις διπλωματικές σχέσεις με την Αγία Έδρα με αμοιβαιότητα εκπροσώπησης. Ο πολιτικός γάμος και το διαζύγιο των πολιτών επιτρέπεται, αλλά το κράτος δεν θα επιτρέψει τους καθολικούς που έχουν παντρευτεί στην Εκκλησία να εφαρμόσουν την πολιτική για το διαζύγιο. Το κράτος, ως εκ τούτου, δεν θα βοηθήσει την εξέγερση των καθολικών εναντίον του Χριστού.
Το πορτογαλικό συντεχνιακό κράτος αναγνωρίζει πλήρως το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ένα άτομο εξαρτώμενο από το κράτος, αλλά και ένα πρόσωπο για του οποίου την ευημερία και την ανάπτυξη, υφίσταται το κράτος.
Η αντίδραση της ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ
Ο αγώνας ενάντια στην Αγγλία σε εθνικό επίπεδο απορρόφησε την προσοχή των Ιρλανδών, ώστε σχετικά λίγοι από αυτούς μπορούν να δουν την πραγματική σύγκρουση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μεταξύ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του Σατανά. Ξέρουμε ότι όταν η Αγγλία αγκάλιασε τις αιρετικές διδασκαλίες των λεγόμενων Μεταρρυθμιστών το δέκατο έκτο αιώνα, η Ιρλανδία παρέμεινε σταθερή στην τάξη, αλλά δεν ξέρουμε ποια ακριβώς ήταν η επίδραση της Γαλλικής Επανάστασης στην Ιρλανδία, όσον αφορά τον ζωτικής σημασίας αγώνα μεταξύ του Χριστού και του Σατανά ο οποίος διεξάγεται σε όλον τον κόσμο. Είδαμε ότι η πρόοδος της Γαλλικής Επανάστασης είχε ως αποτέλεσμα τη διαδοχική παραίτηση όλων των κρατών από την αναγνώριση του Μυστικού Σώματος του Χριστού και της υπερφυσικής τάξης, υπό την επίδραση της νατουραλιστικής υπερεθνικότητας του Ελευθεροτεκτονισμού και του εβραϊκού έθνους. Κατά συνέπεια όλες οι θρησκείες τοποθετούνται στην ίδια βάση, δηλαδή, η Καθολική Εκκλησία τοποθετείται “στο ίδιο επίπεδο με τις αιρετικές σέκτες και μάλιστα με την Ιουδαϊκή δολιότητα,” για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Πάπα Πίου VII. Το κράτος έτσι δηλώνει ότι το ίδιο είναι αδιάφορο στον αγώνα μεταξύ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του νέου «Μεσσία» και γνωρίζουμε ότι «όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου» (Κατά Ματθ. ΧΙΙ, 30).
Η ευρέως διαδεδομένη άγνοια στην Ιρλανδία της έννοιας του νατουραλισμού και της σημασίας των αρχών του 1789 αποδεικνύεται από τις επανειλημμένες παραινέσεις προς τους Ιρλανδούς να δεχτούν χωρίς διακρίσεις, όλες τις αρχές του Wolfe Tone και του James Connolly.
Η αντίδραση της ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
Για να κατανοήσουμε τα διάφορα ρεύματα στη γερμανική αντίδραση ενάντια στις ιουδαιο-μασονικές επιρροές, πρέπει να έχουμε καλά στο μυαλό μας ότι το εβραϊκό έθνος και ο Τεκτονισμός εργάζονται στο στρατόπεδο του Σατανά για την βασιλεία του νατουραλισμού, δηλαδή, για την διακοπή του θεϊκού σχεδίου για τάξη και την εξάλειψη της υπερφυσικής ζωής και της αγάπης από τον κόσμο. Θα το αρνηθούν έντονα αυτό ή θα το χλευάσουν, αλλά η αντικειμενική τάξη του κόσμου είναι γεγονός. Επιπλέον, οι ηγέτες του εβραϊκού έθνους στοχεύουν στα εγκαίνια της βασιλείας των φυσικών (ανθρώπινων) Μεσσίων και την απόρριψη του Θείου Κυρίου μας, εν όψει της δικής τους κυριαρχίας, και χρησιμοποιούν την αναμφισβήτητη επιρροή τους στον Ελευθεροτεκτονισμό για το σκοπό αυτό. Συνεπώς, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε αυτές τις νατουραλιστικές δυνάμεις να ευνοούν προτεσταντικές δυνάμεις όπως η Αγγλία και η Πρωσία, στο μέτρο που μπορεί να είναι χρήσιμες για την διάδοση του νατουραλισμού, και την ίδια στιγμή να προσπαθούν να τις χρησιμοποιήσουν για τον απώτερο ιουδαιο-μασονικό σκοπό. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι επίσης για τις αντιδράσεις, όταν αυτές οι προτεσταντικές χώρες αντιληφθούν ότι αυτό που θεωρούν εθνικό τους συμφέρον έχει θυσιαστεί σε διάφορες περιπτώσεις σε εβραϊκά συμφέροντα και ότι η εθνική τους ζωή είναι σε κίνδυνο να φθαρεί και να διαφθαρεί.
Δεν πρέπει να εκπλαγούμε όταν βρούμε από τη μία πλευρά, σε βιβλία όπως το ‘Les Sociétés Secrètes et la Société’ του Père Deschamps SJ και το ‘Les Pourquoi de la Guerre Mondiale’ του Mgr. Delassus, εκ διαμέτρου αντίθετους ισχυρισμούς για τους τρόπους με τους οποίους ο Εβραϊσμός και ο Τεκτονισμός ευνόησαν την ηγεμονία της Πρωσίας πάνω από τις γερμανόφωνες χώρες, καθώς και την αντικατάσταση του Βερολίνου αντί της Βιέννης ως το πολιτιστικού κέντρου των γερμανόφωνων λαών. Από την άλλη πλευρά, θα βρείτε σε βιβλία όπως το ‘Weltfreimaurerei Weltrevolutioin, Weltrepublik’ του Δρ Friedrich Wichtl (1872 – 1922), να επικρίνεται ο Εβραϊσμός και ο Τεκτονισμός ότι συνεχώς εργάζονται ενάντια στα συμφέροντα της Γερμανίας. Για παράδειγμα, ο Wichtl δείχνει ότι ο Τεκτονισμός σε όλο τον κόσμο στράφηκε κατά της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918). Ειδικότερα, αποδεικνύει ότι ήταν μέσω της μασονικής πίεσης που η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο κατά της Αυστρίας και της Γερμανίας. Δείχνει, επίσης, ότι η Κομμουνιστική Δημοκρατία στο Μόναχο και όλο το κομμουνιστικό κίνημα στη Γερμανία και τη Ρωσία, μετά τον Μεγάλο Πόλεμο ήταν έργο του ιουδαιο-μασονισμού και των αδελφών Toller, των Levien, Axelrod, Wadler, Ewinger, Λένιν και Τρότσκι, κ.λπ., κ.λπ. Στη σελίδα 286, δίνει ως συμπέρασμα του ότι «ούτε εμείς, οι Γερμανοί, ούτε οι ορατές κυβερνήσεις των εχθρών μας είναι υπεύθυνες για τη φοβερή σφαγή του μεγάλου πολέμου, αλλά αυτή η σκοτεινή, μυστική δύναμη που έχουμε ονομάσει Παγκόσμια Μασονία, πίσω την οποία είναι κρυμμένο ο αόρατος ηγεμόνας των πεπρωμένων όλων των κρατών και των λαών, ο παγκόσμιος εβραϊσμός».
Η γερμανική αντίδραση ενάντια στην διαφθείρουσα νατουραλιστική επιρροή του Εβραϊσμού και του Τεκτονισμού, ήταν αντί να εγκαινιάσει την επιστροφή ολόκληρου του γερμανικού έθνους στο θείο σχέδιο για τάξη, από την οποία η βόρεια Γερμανία ξεστράτισε στο δέκατο έκτο αιώνα, (έγιναν Προτεστάντες) έχει εντείνει τη αταξία. Η αντίδραση είναι μια καθαρά νατουραλιστική αντίδραση, όπου η γερμανική φυλή έχει τεθεί στη θέση του Μυστικού Σώματος του Χριστού, το γερμανικό αίμα αντικαθιστά την αγιαστική χάρη και οι ενστικτώδεις προσδοκίες της γερμανικής φυλετικά συνδεδεμένης εθνικής ψυχή, όπως αυτή έχει ερμηνευθεί από τον αρχηγό της φυλής, έχουν αντικαταστήστε τον ηθικό νόμο. Στη θέση του υπερφυσικού, υπερεθνικού Μυστικού Σώματος του Χριστού, οι Εβραίοι έβαλαν επίσης την φυλή τους και το έθνος τους, δηλώνοντας έτσι ότι η τάξη που έρχεται στον κόσμο μέσα από όλα τα έθνη διαμορφώθηκε από το Εβραϊκό έθνος. Αντί να πάρει το προφανές μάθημα από την εβραϊκή απόρριψη του Χριστού και να προσπαθήσει να φέρει τη Γερμανία στο να δεχτεί το θεϊκό σχέδιό, το Εθνικό-Σοσιαλιστικό κίνημα έχει καταγγείλει το σύνολο της χριστιανικής αποκαλύψεως ως μια βαριά παραμόρφωση της γερμανικής εθνικής ψυχής και έχει θέσει την γερμανική φυλή (την οποία έχει θεοποιήσει) και τις εθνικές φιλοδοξίες της στη θέση και του Μυστικού Σώματος του Χριστού και, κατά μείζονα λόγο της εβραϊκής φυλής και έθνους.
Μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει ότι η Εθνικο-Σοσιαλιστική αντίδραση ενάντια στην διαβρωτική επίδραση του εβραϊκού νατουραλισμού στην γερμανική εθνική ζωή οδηγεί, όχι μόνο σε μέτρα καταστολής κατά των Εβραίων, αλλά σε δεινές διώξεις της Καθολικής εκκλησίας.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek