Φαέθων: Θανάσιμος κίνδυνος για τη Γη μας! –

Όσα αγαπάμε…

…Όσα αγαπάμε…

…Όσα αγαπάμε… (Συν-γατόφιλη και συν-Ταυρίνα zoyzoy, το γατί αφιερωμένο σε σένα!)

…Όσα αγαπάμε…

…Όσα αγαπάμε…

…Όσα αγαπάμε…

…Μέρος των οποίων “όσων αγαπάει” σας έδειξε ο γράφων. Όχι για περιαυτολογία, αλλα για να συνειδητοποιήσετε τί θα χαθει ξαφνικα κι οριστικα… όπως κάποτε ο Φαέθων…

Μερικες στιγμες φοβερης λάμψης, και μετα σκορπισμένες στάχτες… το τίποτε… μια ξεχασμένη ιστορία κάπου σε μια ασήμαντη γωνιά του Σύμπαντος.

Και για να καταλάβετε πόσο φοβεροι εγκληματίες είναι αυτοι, που σχεδιάζουν κάτι τέτοια.

Και ποια τιμωρία τους αξίζει.

Χωρις οίκτο.

Λοιπον, πριν κάμποσο καιρο, ένα όμορφο βραδυ σ’ ένα όμορφο, τροπικο νησι…

…Αλλ’ ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχη!

σημεία 1 και 2: Βόρειος Πόλος και Νότιος Πόλος

Ιδου πώς φαίνονται απο πάνω, πρώτα ο Βόρειος Πόλος…

…και μετα ο Νότιος Πόλος:

Αφου, βεβαίως-βεβαίως, το Google Earth φρόντισε να μας “φιλοδωρήσει” μ’ ένα συμμετρικο κυκλικο θόλωμα σε αμφότερες τις φωτογραφίες. (Γιατί, άρα γε; Ένας Θεος ξέρει!)

Εσεις, τώρα, νομίζετε πως ποτέ “δεν έτρεξε τίποτε” με τους Πόλους; Πως απλα απετέλεσαν πρόκληση για επιστημονικες κατακτήσεις σε κάποιους αγνους ιδεολόγους επιστήμονες κι ερασιτέχνες, προς δόξαν της Ανθρωπότητας και των συγγραφέων σχολικων βιβλίων; Πως οι ήρωες αυτοι (των κατακτήσεων των Πόλων) αποτελουν πρότυπα για τη νεολαία;

Κούνια που σας κούναγε!…

Τώρα, βέβαια, κάποιος μπορει να μου απαντήσει πως στους Πόλους δεν πήγαν για τίποτ’ άλλο, παρα για να δημιουργήσουν στρατιωτικες βάσεις. Μία στρατιωτικη βάση πρέπει να είναι αρκετα μακρυα, για να είναι απρόσβλητη, κι έτσι δεν υπάρχει τίποτε το μυστήριο στις κινήσεις αυτες.

Μπορει.

Εγω, όμως, θα σας πω ότι το περι Ηλεκτρομαγνητισμου σύγγραμμα του Μάξγουελλ (που “προβλέπει” τα περι οκτω σημείων) είχε κυκλοφορήσει καμια τριανταρια χρόνια νωρίτερα της πρώτης αποστολης, άρα κάποιοι “προσεκτικοι” μελετητες μπορει να είχαν καταλάβει ότι οι Πόλοι ίσως κρύβουν πιο ενδιαφέροντα πράγματα απο φώκιες και παγόβουνα. Εδω, δύο χιλιετίες πριν (και κάτι ψιλα!), ο δικος μας Πυθέας ο Μασσαλιώτης έψαχνε …κάτι άλλο. Την Υπερβορέα!
Κι έτσι, παρακινημένοι ίσως απ’ τη μελέτη του Μάξγουελλ, ίσως απο το ταξίδι του Πυθέα, ή απο τίποτε εσωτερικες παραδόσεις που είχαν ακουστα σε τίποτε …στοες (αλλα δυστυχως, αυτο το τελευταίο δεν μπορω να το τεκμηριώσω), κίνησαν οι αγγλόφωνοι αυτοι ναυτικοι αξιωματικοι να δουν τί κρύβουν οι Πόλοι.

Κάμποσες δεκαετίες αργότερα, επιχείρησαν το ίδιο ταξίδι και οι ναζιστες. Με τις αποστολες -αν θυμάμαι καλα- “Θαλάσσιος Λέων” (SeeLoewe) 1 και 2, των ετων 1936-37 και 1937-38. (Το ίδιο όνομα είχε και η στρατιωτικη τους επιχείρηση να κατακτήσουν την Αγγλία το 1940.)
Μόνο που… ο Πυθέας επέστρεψε χωρις συντρόφους, τρελλαμένος, και δεν μίλησε ποτέ και σε κανέναν για το τί βρήκε εκει πάνω. Το ίδιο και οι ναζιστικες αποστολες: αποδεκατισμένες, και έκτοτε κανεις δεν έμαθε -επίσημα ή ανεπίσημα- τί βρήκαν. Αν βρήκαν κάτι.

Εδω πρέπει ν’ αναφέρω ένα “κλασικο” πλέον μυθιστόρημα, πασίγνωστο σ’ όσους ασχολούνται με τα θέματα, με τα οποία ασχολούμαι εγω: Την “Υπερβορέα” του Μ. Ν. Αντωνόπουλου:

Η “Υπερβορέα” αποτελει τριλογία (έχει δηλ. άλλους δύο τόμους), πλην όμως οι δύο τελευταίοι τόμοι δεν βρίσκονται στο ύψος του πρώτου… ο οποίος είναι το κάτι άλλο! Πανέξυπνοι διάλογοι μεταξυ των δύο ηρώων, που θυμίζουν το θεατρικο έργο “Σλούθ” (λαγωνικο)!… Θα σας χαλάσω λίγο τη μαγεία, αποκαλύπτοντας τη λύση που προτείνει ο συγγραφέας: Οι Υπερβόρειοι είναι ημι-αιθερικα όντα, άρα μπορουν να ζουν όπου θέλουν χωρις ιδιαίτερες συνέπειες, και μπορουν να πάρουν διάφορες μορφες κατα το δοκουν.
Πάντως, αν δεν το έχετε διαβάσει, μην παραλείψετε! Αξίζει τα μάλα!

Κι ακόμη, ο συγγραφέας κάνει λόγο (στον τρίτο τόμο, που διαδραματίζεται στην Ανταρκτικη) για κάποιο “τυφωνικο ιερατείο”, κι ένα άγαλμα τέρατος, σαν κουλουριασμένο φίδι, που βρίσκεται κάπου στον Νότιο Πόλο – χωρις, όμως, να προτείνει κάποια εξήγηση ποιος το έστησε εκει και γιατί.

Οι αγγλόφωνοι “εξερευνητες”, τώρα, γύρισαν μεν χωρις απώλειες… αλλα, ως φαίνεται, δεν βρήκαν τους Πόλους! Ούτε κι ο Αμούντσεν.

Γιατί;

Άρα, μέχρι σήμερα κανεις δεν κατέκτησε τους Πόλους – με αναμφισβήτητα, επιστημονικα κριτήρια!

Εδω μπορει να μου αντιτάξει κάποιος ότι το πυρηνικο υποβρύχιο “Ναυτίλος” πέρασε σε βύθιση απο τον Βόρειο Πόλο, ακριβως απο το σημείο (0, 0). Θα απαντήσω πως, έτσι ανακοίνωσαν μεν, αλλ’ αυτο απέχει αρκετα απο το ν’ αποτελει επιστημονικη βεβαιότητα δε.
Εφ’ όσον δεν ήμουνα ούτε ο καπετάνιος, ούτε ο …ναυτίλος του “Ναυτίλου”, δεν μπορω να σας βεβαιώσω ότι συνέβη αυτο.
Μη μου πείτε τώρα πως έτσι γράφει το βιβλίο καταγραφων του υποβυχίου, διότι θα σας απαντήσω πως, σ’ ένα κομμάτι χαρτι, μπορει ο καθένας να γράψει ό,τι θέλει.

Ακόμη δυο λόγια για τις αποστολες του ναυάρχου Μπέρντ: δεν γνωρίζω κατα πόσο η γυροσκοπικη πυξίδα (εφεύρεση 1908) είχε χρησιμοποιηθει τότε (1927, 1946-47, 1955) στα αεροσκάφη του, πάντως ακόμη ένας μοναχικος εξερευνητης δεν αποτελει ούτ’ αυτος “κατακτητη” των Πόλων – ακόμη κι αν έκανε υπέρπτηση ακριβως επάνω απο τα πολικα σημεία.

Πάντως, φήμες θέλουν να είπε -λίγο πριν πεθάνει- την περίφημη (και μυστηριώδη) φράση “…-Εκείνη η όμορφη χώρα στον ουρανο!…”. Όπως φήμες θέλουν να υπάρχει ένα ντοκυμανταίρ απο την πρώτη αποστολη του (του 1927), που έκανε πάταγο στους κινηματογράφους – αλλα έκτοτε αγνοείται η τύχη του!
Τί περιείχε το ντοκυμανταίρ; Μα… κινηματογραφημένα έντομα

Να μην ξεχάσουμε και τους μεταπολεμικους ναζιστες (πάλι!), οι οποίοι λέγεται ότι έφτιαξαν βάση στην Ανταρκτικη, όπου και κατέφυγαν πολλα “μεγάλα κεφάλια” τους μετα το 1945.

Τελειώνοντας αυτο το πρώτο μέρος, πιστεύω διαπιστώσατε πως (μ’ ελάχιστες εξαιρέσεις) ούτε αγνες ήταν οι προθέσεις των εξερευνητων των Πόλων, ούτε ανώδυνες! Εμπλοκη εξ αρχης στρατιωτικων σωμάτων, οργάνωση, μυστικοπάθεια, και τα ρέστα. Ποια “επιστήμη”!
Αυτα πρέπει να σας πείσουν ότι όντως, “κάτι τρέχει” με τα “οκτω υπερδιαστατικα σημεία της Γης”…

Όταν έγραφα το “σενάριο” για την ανάρτηση αυτη,… (Πώς, νομίζετε, κρατάω λογαριασμο σε τόσο μεγάλα θέματα; 🙂 ) …έλεγα να σας παραθέσω απλως τα έξι υπερδιαστατικα σημεία, και να μην γράψω τίποτε – αφήνοντάς σας να ψάξετε μόνοι-ες σας τα υπόλοιπα. (Διότι, άμα λες στον άλλον πράγματα, του βάζεις ιδέες. Τον επηρεάζεις να πορευτει σε συγκεκριμένο δρόμο, κι αυτο δεν είναι σωστο.)
Σήμερα, πάντως, σκέφτηκα να σας γράψω και δυο λογάκια για το καθένα. Αλλα να έχετε υπόψη σας πως ούτε κι εγω έχω προχωρήσει τόσο πολυ την έρευνα στα σημεία αυτα. Άρα, μπορείτε να δείτε την όλη προσπάθεια ως το 7ο ερευνητικο θέμα (φανερο κι αυτο), που σας προτείνει το παρον ιστολόγιο.

σημείο 3: Μάουνα Λόα, Χαβάη, 155° 36′ 09.6” Δυτικό Μήκος – 19° 28′ 46.3” Βόρειο Πλάτος

Αυτο κι αν είναι υπερδιαστατικο σημείο!!! Για την ακρίβεια, είναι η βάση μας να βρούμε τα υπόλοιπα πέντε. Ο κρατήρας του Μάουνα Λόα πέφτει (απο γεωγραφικο πλάτος) εκπληκτικα κοντα στο μαθηματικως ιδανικο “υπερδιαστατικο” σημείο της σφαίρας – αν και η Γη μας κάθε άλλο παρα τέλεια σφαίρα είναι. Απέχει απο το ιδανικο κάπου 6 δεύτερα της μοίρας, δηλαδη κάπου 150 μέτρα! (Ένα δεύτερο ισοδυναμει με μήκος περίπου 28.5 μέτρων.) Άρα, κάλλιστα μπορει να θεωρηθει η βάση των ορισμων των υπολοίπων.

Ιδου το Μάουνα Λόα απο μακρυα…

…απο λιγάκι πιο κοντα…

…και ακόμη πιο κοντα:

Μήπως αρχίζετε να βλέπετε με άλλο μάτι τη βιασύνη των ηπαπάρα να φτιάξουν πολεμικο αγκυροβόλιο προπολεμικα στη Χαβάη… και να ενσωματώσουν τα νησια ως 50η πολιτεία μεταπολεμικα;

(Το γεωγραφικο μήκος των επομένων δύο σημείων και το γεωγραφικο πλάτος των επομένων πέντε θα το γράψω “στρογγυλεμένο”, αλλα τα λιγώτερο σημαντικα ψηφία είναι τα ίδια.)

σημείο 4: Ειρηνικος Ωκεανος, υφαλορράχη Μεντόζα (Mendosa) 95° 36′ Δ – 19° 29′ Ν

Εδω δεν έχει και πολλα να πούμε. Βέβαια, αν ήμουνα κυβερνήτης πυρηνικου υποβρυχίου, ίσως να είχα ιστορίες να σας πω… πχ αν στο μέρος αυτο χάνεται ξαφνικα το σήμα των ασυρμάτων, κτλ. Αλλα δεν είμαι, και δεν γνωρίζω.
Με την ευκαιρία: μήπως γνωρίζει κανεις σε ποιο ακριβως μέρος έχουν θεαθει ιπτάμενοι δίσκοι να βουτάνε (κυριολεκτικα) στη θάλασσα, ή να βγαίνουν απ’ αυτην και να χάνονται στον ουρανο; Σημειώστε επίσης ότι απο το σημείο 4 (πολυ ανοιχτα στα δυτικα της Χιλης) δεν περνουν και πολλα πλοία, διότι οι εμπορικες ρότες είναι πολυ βορειότερα.

σημείο 5: Ατλαντικος Ωκεανος, 35° 36′ Δ – 19° 29′ Β

Μία απ’ τα ίδια με το προηγούμενο… Εκτος απ’ την υποψία του γράφοντος, πως εδω ακριβως κάποτε υπήρχε η Ποσείδια, η πρωτεύουσα της Ατλαντίδας! (Η Ατλαντίδα, κατα τη γνώμη μου, υπήρξε κράτος αποτελούμενο απο σύνολο νησιων, απο τα Κανάρια μέχρι την Καραϊβικη, και όχι μία ενιαία ήπειρος.)
Κύριε Αριστοτέλη Ωνάση μας, θυμάστε αν ο Πλάτων μιλάει για τίποτε θερμοπηγες στην Ποσείδια;

σημείο 6: Μποτσουάνα, Μάουν (Maun), 24° 23′ 50.4” Α – 19° 29′ Ν

Εδω έχουμε το δεύτερο στεριανο σημείο – και, κατα τη γνώμη του γράφοντος, κάπου εκει κοντα πρέπει να βρισκόταν το εργαστήριο κατασκευης των “αδαμικων” σπαρτων. (Ξέρετε, “Παλαια Διαθήκη” και τα ρέστα.) Οι οποίοι “αδαμικοι” σπαρτοι αργότερα ξεχύθηκαν προς Σομαλία μερια. (Καταλαβαίνεις τώρα, αγαπητη mnk, το γιατί οι Σομαλοι είναι απο τους πλέον επικίνδυνους λαθρομετανάστες; )

Ιδου το σημείο αυτο απο μακρυα…

…απο κάπως κοντύτερα…

…κι ακόμη πιο κοντα:

Δεν φαίνεται, βέβαια, κάτι “ύποπτο” στην προσεγγιστικη φωτογραφία, παρα μόνον ένα τυπικο κομμάτι αφρικανικης σαββάνας.
Αλλα… δε μου λέτε… Μήπως ξέρετε αν εκει κοντα βρέθηκαν τίποτε σκελετοι πιθηκανθρώπων; (Ξέρω, ξέρω, ευρήματα υπήρξαν λιγάκι νοτιώτερα, στο Transvaal. Αλλα λέω μήπως βρέθηκε τίποτε και κατα τη Μποτσουάνα, στο σημείο 6…)

(Το γεωγραφικο μήκος των επομένων δύο σημείων θα το γράψω “στρογγυλεμένο”, αλλα τα λιγώτερο σημαντικα ψηφία είναι τα ίδια.)

σημείο 7: Ινδία, θερμοπηγη Τάπτα Πάνι (Tapta Pani) 84° 24′ Α – 19° 29′ Β

Αυτο βρίσκεται κάπου στην ανατολικη Ινδία, αρκετα νοτιώτερα της Καλκούτας. Απο μακρια…

…απο πιο κοντα…

…και ακόμη πιο κοντα:

Τί ενδιαφέρον έχει αυτο το σημείο – εκτος απ’ την προφανη πυκνη ζούγκλα της φωτογραφίας;

Μαντέψτε!…

Όλοι λένε πως η καταγωγη των γύφτων είναι απο Ινδία, αλλα δεν ορίζουν απο πού ακριβως. Μήπως τώρα ξέρετε καλύτερα; 🙂 Μήπως μαντεύετε και ποια -χμ- “παραγωγικη μονάδα” βρισκόταν (κι ίσως ακόμη βρίσκεται) εκει;
Άλλως τε, η μεγαλύτερη συγκέντρωση “ανέγγιχτων” παρατηρείται ακριβως σ’ αυτες τις περιοχες: στο νοτιοανατολικο τμήμα της Ινδίας!

Μήπως απο τότε που ο Φαέθων έλαμπε ακόμη στον νυχτερινο ουρανο; Μήπως αργότερα, απο τους διασωθέντες της έκρηξης… που δεν έβαλαν μυαλο;…

Προσθήκη το ίδιο βράδυ της δημοσίευσης: Άαααχχχ, πάλι η βιασύνη μου! Πρέπει οπωσδήποτε εδω να κάνω μνεία του άκρως σημαντικου θέματος της κατοχης της Ινδίας απο τους Άγγλους – κάπου απο το 1780, μέχρι το 1948.

Οι Άγγλοι είχαν περιοριστει κυρίως στα αστικα κέντρα, διότι εκατο χιλιάδες απ’ αυτους δεν μπορούσαν να κρατήσουν υπόδουλο έναν λαο (έστω κι ετερογενη) μερικων εκατοντάδων εκατομμυρίων. Στην ύπαιθρο της Ινδίας, η παρουσία και η επιρροη των Άγγλων ήταν ασήμαντες.
Ωστόσο… Δεν νομίζω πως σκοπος της κατοχης της Ινδίας ήταν μονάχα το μονοπώλιο των μπαχαρικων, για να μη βρωμάνε τα κρέατα …προ της εφευρέσεως των ψυγείων!

Κάτι άλλο είχαν στο μυαλο τους οι αλεπούδες αυτες! Πιθανώτατα είχαν “μυριστει” (κι αυτοι) πού πρέπει να βρίσκονται τα ίχνη των πάλαι ποτε Φαεθωνιανων – αν και, για να είμαι δίκαιος, δεν νομίζω πως έφτασαν ποτέ μέχρι την Τάπτα Πάνι.
Το συνδυάζω με το ότι οι Άγγλοι λύσσαξαν να κατακτήσουν την Αυστραλία και την Αφρικη…

σημείο 8: Αυστραλία, Κουήνσλαντ (Queensland) 144° 24′ Α – 19° 29′ Ν

Απο μακρυα:

Αν δεν διαβάζετε τα κείμενά μου απλως για να περνάει η ώρα, φυσικα και θα με ρωτήσετε τί σχέση έχει αυτο. Τί κι αν δεν είχε κανένα, τί κι αν είχε πεντακόσια;

Έχει και παραέχει σχέση!… 🙂 Εδω δεν κάνουμε τζάμπα κουβέντα – εκτος αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, οπότε πρέπει να σας αναλύω τα πάντα!

Λοιπον, πόσα φεγγάρια είχε τελικα;

Οι απαντήσεις εδω ποικίλλουν. Εαν βάλετε στα ψαχτήρια τη φράση “exploded planet hypothesis”, θα δείτε άλλους να μιλάνε για κανένα, άλλους για ένα, άλλους για περισσότερα. Στο κάτω-κάτω, πλανήτες μεγέθους απο Ουρανο και πάνω, έχουν φυσικους δορυφόρους και μάλιστα πολλους.
Αν θυμάμαι καλα -απο τα άπειρα κείμενά του…-, το (αγαπημένο μου) Enterprise Mission έχει “υιοθετήσει” μοντέλο με μία σελήνη στον Φαέθονα. Γιατί; Διότι τελικα θέλουν να δικαιολογήσουν μοντέλο “διπλου πλανήτη”, το οποίο διευκολύνεται στην πραγματοποίηση ορισμένων κινήσεων περι το κέντρο βαρύτητάς του. Οι οποίες κινήσεις, με τη σειρα τους, θα δικαιολογούσαν κάποιες άλλες ανακατατάξεις -πλανητων και σεληνων- στο ηλιακο μας σύστημα. (Ως φαίνεται, το “E. M.” τα πάει καλα με την Υπερδιαστατικη Φυσικη, αλλα καθόλου καλα με τη δύναμη των ηλεκτρικων φορτίων!)

Ωστόσο, ο Εργοδότης γνωρίζει ότι ο Φαέθων είχε δύο φεγγάρια!

-Και πώς το ξέρεις, ρε μυστήριε;
– Απο μία …πινακίδα! Είπαμε, στη …Νότια Αυστρία για τσίπουρα! 🙂

Και απο μία άλλη πινακίδα (αφου αφήσουμε τα τσίπουρα, και πάμε για τσικουδιές! 🙂 )…

…η οποία οδηγει σ’ αυτο εδω:

– Και τί σχέση έχουν αυτα;
– Έ, αν στην πρώτη πινακίδα δεν διαβάζετε “Δύο Φεγγάρια”, κι αν στο διπλο τσεκούρι δεν τα βλέπετε, παρατήστε το σπόρ! 🙂

Κοιτάξτε… Αν ασχολείστε συστηματικα με το Παράξενο, κάτι τέτοιους “οιωνους” πρέπει να τους διακρίνετε καθαρα. Αν όχι με την πρώτη, οπωσδήποτε κάποια στιγμη. Αν απλως διαβάζετε για τέτοια θέματα, επειδη τα βρίσκετε ενδιαφέροντα, δεν υπάρχει συνταγη για διδασκαλία, να σας μάθω πώς να σκέπτεστε.

Ωραία, βρήκαμε ότι ο μακαρίτης ο Φαέθων είχε δύο σελήνες. Και λοιπον;

Λοιπον… Το ένα φεγγάρι οι Φαεθωνιανοι το χρησιμοποίησαν …”κάπως”! Με τελικο αποτέλεσμα, ν’ ανατιναχτει κι αυτο. Μ’ όσα ήδη είπαμε, μαντεύετε πώς το χρησιμοποίησαν!

Δεν γνωρίζω, μόνο, αν η σελήνη αυτη καταλάμβανε θέση ενος “ιπταμένου αντικειμένου” επάνω απο ένα υπερδιαστατικο σημείο, ή βρισκόταν ακόμη παραέξω, σε τροχια ακόμη μεγαλύτερη – και εαν ήταν τοποθετημένη “στατικα” ακριβως επάνω απο υπερδιαστατικο σημείο, ή κινούνταν.
Εν πάσει περιπτώσει, μικρη σημασία έχει. Σημασία μέγιστη, όμως, έχουν …αυτα που θα διαβάσετε στην αμέσως επόμενη συνέχεια.

– Και η δεύτερη σελήνη του Φαέθονα, ρε Εργοδότη;

Ά!… Η δεύτερη σελήνη!… Νά ‘τηνε! Η βοηθος των ερωτευμένων και των διαρρηκτων! 🙂

– Και πού το ξέρεις εσυ, ότι η Σελήνη είναι στην πραγματικότητα η δεύτερη φαεθωνιανη σελήνη;

Τί είν’ αυτα τα “στρατιωτικα”, τότε – με δεδομένο, μάλιστα το ότι τα διαστημικα λεωφορεία δεν κουβαλάνε μεγάλο βάρος; Συνήθως, είναι βιολογικα πειράματα. Ή λήψη μέσων εγγραφης απο δορυφόρους (ή πχ το Χάμπλ).

Αυτο το τελευταίο χρειάζεται μία μικροεξήγηση: Όλες οι συσκευες που βγαίνουν στο διάστημα, επειδη ακριβως είναι πανάκριβες και δύσκολα (αν όχι καθόλου) επισκευαζόμενες, έχουν διπλα και τριπλα συστήματα ενεργειων, ασφαλείας και καταγραφης συμβάντων. Επίσης, μπορουν να δεχθουν σήματα απο επίγειους σταθμους, ώστε να κάνουν διορθώσεις, ή να στείλουν κάτω το περιεχόμενο των μνημων τους.
Τα σήματα αυτα, όμως, σήμερα είναι κρυπτογραφημένα… και μάλιστα, με πανίσχυρα κλειδια, ώστε σχεδον ν’ αποτραπει οποιαδήποτε πιθανότητα να τα λάβει κάποιος ερασιτέχνης.
Και για ν’ αποκλειστει ακόμη και αυτο το “σχεδον”, κάποιος καραβανας αστροναύτης θα πλησιάσει πχ το Χάμπλ και θ’ αντικαταστήσει τις μνήμες του με καινούργιες άδειες… ώστε οι γεμάτες να διαβαστουν επιγείως μονάχα απο τα μάτια που έχουν αυτο το δικαίωμα. (Το περιστατικο δεν είναι φανταστικο. Έχει γίνει. Και μάλλον το Χάμπλ “είδε” τον πλανήτη Ήφαιστο – πράγμα που “δεν πρέπει” ν’ ανακοινωθει στο ευρυ κοινο.)

Γίνονται, λοιπον, και παραγίνονται στρατιωτικα πειράματα και κατασκοπευτικες ενέργειες με τους δορυφόρους… Άσε που οι εκτοξεύσεις σήμερα σηκώνουν πολλους δορυφόρους μαζι σε τροχια (συνήθως 4-5), για να μειωθει το κόστος. Τέλος, ουδεις είναι υποχρεωμένος να εξηγήσει στον κοσμάκη, που παρακολουθει το θέαμα “στο Φλάριντα”, ποια ακριβως δουλεια κάνει κάθε δορυφόρος!

Για να τελειώνουμε με τους δορυφόρους, πάρτε και μια όμορφη φωτογραφία του Σπούτνικ!

…Για να θαυμάσετε την κρυμμένη υπερδιαστατικη του (= τετράπλευρη πυραμιδοειδη – εδω πεντάπλευρη) συμμετρία!

Λίγα ακόμη για τα διαστημικα λεωφορεία: αυτα πετάνε σε τροχιες απο 300 χιλιόμετρα ύψος μέχρι κάπου 600, δηλαδη επάνω απ’ τους κατασκοπευτικους δορυφόρους και κάτω απ’ τις παρυφες της πρώτης ζώνης Βάν Άλλεν (ζώνες έντονης κι επικίνδυνης ηλεκτρομαγνητικης ακτινοβολίας, που μπορει να “κάψουν” τα μυαλα των αστροναυτων).
Εδω θα σας δώσω κι ένα όμορφο λεύκωμα…

…να χαζέψετε φωτογραφίες που τράβηξαν οι αστροναύτες των διαστημικων λεωφορείων. Είναι έκδοση κάπου του 1999, αλλα πολυ διαφωτιστικη!
Τα διαστημικα λεωφορεία αποφεύγουν να πετάνε πάνω απ’ τα “υπερδιαστατικα σημεία”… αν και υπάρχουν καναδυο φωτογραφίες του Μάουνα Λόα και του Μάουν της Μποτσουάνα – απο μακρυα κι αλάργα, όμως! 🙂 (Φυσικα και το περιμένατε αυτο, καλοι μου αναγνώστες, έ; 🙂 ) Αλλα υπάρχει κι ένας χάρτης με τα σημεία της Γης, που φωτογράφησε η Νάσα, ξεκινώντας απο το 1961 περίπου… Έ, λοιπον, ξόδεψαν φίλμ ακόμη και για τα υπερδιαστατικα σημεία των ωκεανων!!! (Τί περίμεναν να βγει στις φωτογραφίες; μονάχα θαλασσινο νερο; Αν και υποψιάζομαι ότι δοκίμασαν υπέρυρθο φίλμ – ν’ ανιχνεύσουν τίποτε ακτινοβολίες.)

Για να τελειώνουμε και με τα διαστημικα λεωφορεία, αυτα -σύμφωνα με το βιβλίο- πετάνε “τυπικα” σε τροχια με κλίση 28.5 μοιρων ως προς τον ισημερινο. Θυμηθήτε αυτο το νούμερο, θα σας χρειαστει στην επόμενη συνέχεια.

Ας ξεκινήσουμε απο το θαυμάσιο άρθρο της Γουϊκιπήντια για τη Σελήνη, όπου περίπου στη μέση και δεξια θα δείτε και ένα γράφημα για τη σχέση του επιπέδου της τροχιας της με τη Γη. Ωστόσο, το σχήμα αυτο δεν τα λέει όλα! Οπότε, αν και προ καιρου σας είχα ρωτήσει τί καταλαβαίνετε απ’ αυτο, θα αναλύσουμε όλα τα στοιχεία εδω παρακάτω.

Να συμπαθάτε μόνο την αρκετα κακη ποιότητα του σχήματος! Τα γράμματα σχεδον δεν διαβάζονται, αλλα όταν τελειώνω ένα σκίτσο και διαπιστώνω πως κάτι δεν έφτιαξα σωστα, είναι πολυ δύσκολο να ξαναρχίσω! (Μου λείπει χρόνος, τά ‘παμε.)

10-8-2010: Διορθώθηκε λιγάκι!

Το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνουμε, είναι πως η Σελήνη, μέσα σ’ έναν μήνα (ίσον η διάρκεια περιστροφης της γύρω απ’ τη Γη), θα βρεθει ακριβως επάνω στην κατακόρυφο των τόπων απο γεωγραφικο πλάτος 23 μοίρες 44′ συν 5 μοίρες και 14′ νότια, ήτοι 28 μοίρες και 58′ νότια, μέχρι γεωγραφικο πλάτος 28 μοίρες 58′ βόρεια – αφου στο μεταξυ διασχίσει όλα τα ανάμεσα.
Πριν συνεχίσουμε, θυμηθείτε πως σας είχα ξαναεπιστήσει την προσοχη και γι’ αυτο το νούμερο… Ακριβως στην προηγούμενη συνέχεια του παρόντος! Καταλάβατε τώρα το γιατί τα διαστημικα λεωφορεία πετάνε σε “τυπικη” τροχια με κλίση 28.5 μοίρες ως προς τον ισημερινο της Γης, που γράφει και το βιβλίο; Διότι βρίσκονται ακριβως επάνω στην κατακόρυφο του κάθε τόπου, η οποία κατακόρυφος συναντάει τη Σελήνη! Και η (έστω και ελάχιστη) βαρύτητα της Σελήνης τραβάει κάπως το διαστημόπλοιο προς τα πάνω, άρα του κάνει κάποια οικονομία στα καύσιμα! Αρκετα έξυπνο απο πλευρας εντζινήαρινγκ! 🙂

Ωστόσο, αυτο το γεγονος δείχνει επίσης ότι “αυτοι” την έχουν ψάξει τη δουλεια (με τη Σελήνη) ως το “μή-παρέκει”… Πράγμα που επιβεβαιώνει και αυτο εδω το βιβλίο:

…που σας το είχα παρουσιάσει και παλιότερα. Έ, λοιπον, στο εμπρος εσώφυλλο, ο συγγραφέας χαίρεται τα μάλα, που προέβλεψε ότι μία συγκεκριμένη έκλειψη Σελήνης θα ήταν μερικη και όχι ολικη, όπως αντίθετα είχε προβλέψει το Αστεροσκοπείο του Ναυτικου των ηπαπάρα! (Ο σύνδεσμος σωστα παραπέμπει στο Αστεροσκοπείο, άσχετο αν η ταμπέλα του συγκεκριμένου ιστότοπου γράφει πλέον “Πόρταλ Ωκεανογραφίας”! Πάρτε και σχετικο σύνδεσμο απ’ τη Γουϊκιπήντια, κυρίως για ιστορικα στοιχεία.)

Βρε, το Ναυτικο! Είδες το Ναυτικο;;;;!!! 🙂

Όταν πρωτοδιάβασα το ανωτέρω βιβλίο, ουδόλως κατάλαβα τί ζόρι τραβάνε στα τέλη του εικοστου αιώνα οι νάπται των ηπαπάρα να μελετάνε τις κινήσεις της Σελήνης! Αφου πλέον μέχρι και η θέση του ναυτίλου έχει καταργηθει, και τα πάντα γίνονται εντελως αυτόματα, με βοήθεια απο ραδιοφάρους, δορυφόρους, ηλεκτρονικους υπολογιστες μ’ ενσωματωμένους χάρτες, κτλ κτλ. Τα καράβια πλέον πάνε με τον αυτόματο πιλότο! (Εκτος αν οι καπεταναίοι βλέπουν ποδόσφαιρο, οπότε τρακάρουν με ξέρες έξω απ’ την Πάρο, ας πούμε – με τραγικα αποτελέσματα.)

Σήμερα, όμως, γνωρίζω…

Έτσι, ενω η Σελήνη διαγράφει έναν κύκλο γύρω απ’ τη Γη μέσα σ’ έναν μήνα, ταυτόχρονα κινείται και η Γη γύρω απ’ τον εαυτο της, άρα υπάρχει σοβαρη πιθανότητα η κάθετος απο ένα υπερδιαστατικο σημείο να συναντήσει τη Σελήνη.
Στο κινούμενο σχηματάκι που σας έφτιαξα, τονίζω αυτο το γεγονος καθυστερώντας επίτηδες τα frames της 12ης ημέρας, ώστε να το δείτε καθαρα:

Το “κακο”, όμως, τώρα, είναι πως το επίπεδο περιφορας της Σελήνης “παίζει” σαν ένα νόμισμα που πέφτει! Για να το καταλάβετε καλα αυτο, πάρτε κι ένα βιντεάκι μ’ ένα ευρω που πέφτει απο κάθετη περιστροφη! (Να θυμάστε και πώς είναι το ευρω, διότι σε λίγο θα γίνουμε μπατίρηδες! 🙂 )
Πάλι συγχωρήστε μου την ποιότητα της εικόνας, διότι είναι απ’ το κινητο μου.

Δηλαδη, ύστερα απο ενιάμιση χρόνια περίπου (μισος μετωνικος κύκλος), η Σελήνη θα περνάει απ’ τις κατακορύφους των τόπων απο γεωγραφικο πλάτος 23 μοίρες 44′ νότιο μείον 5 μοίρες 14′, ήτοι 18 μοίρες 30′ νότιο, μέχρι 18 μοίρες 30′ βόρειο – διασχίζοντας όλα τα απ’ ανάμεσα. Κάπως έτσι:

Οπότε, οι τόποι των οποίων η κάθετος συναντάει τη Σελήνη (κάποιες στιγμες του 24ώρου και του μήνα) “βρέξει-χιονίσει”, βρίσκονται ανάμεσα στα πλάτη 18 μοίρες 30′ νότιο έως 18 μοίρες 30′ βόρειο.
Είσης, καταλαβαίνουμε πως τα υπερδιαστατικα σημεία δεν “καλύπτονται” απ’ τη Σελήνη καθ’ όλη τη 19ετη διάρκεια του μετωνικου κύκλου, αλλα συνολικα επι περίπου 4 με 5 χρόνια μένουν “ακάλυπτα”. Άρα, όποιος θέλει να δει τη Σελήνη ακριβως απο πάνω τους, δεν έχει τόσες πολλες ευκαιρίες!

Άρα, το (χρήσιμο…) χρονικο “παράθυρο”, κατα το οποίο η Σελήνη προσεγγίζει την κάθετο επάνω απο υπερδιαστατικο σημείο, είναι αρκετα μικρο!… (Προσωπικα το υπολογίζω σε κάπου 15 λεπτα της ώρας, όχι παραπάνω.)

Τέλος η παρένθεση, οπότε σας παραθέτω ένα άλλο κινούμενο γράφημα, που απεικονίζει το πώς μεταβάλλεται η κάλυψη των τόπων, των οποίων η κάθετος συναντάει τη Σελήνη, κατα τη διάρκεια του μετωνικου κύκλου. (Η κάλυψη βρίσκεται κάθε φορα ανάμεσα στις κόκκινες γραμμες.) Στεκόμαστε και παρατηρούμε “απ’ το πλάϊ”, και πάλι το γράφημα απεικονίζει τον μισο μετωνικο κύκλο:

(Αυτο που γράφω: “συν 1/20”, κτλ, αντιστοιχει περίπου σε 11 μήνες.)

Εντάξει όλ’ αυτα, αλλα τί σκ.τα θέλουν “κάποιοι” να περάσει η Σελήνη ακριβως επάνω απο ένα υπερδιαστατικο σημείο;

Δεν γνωρίζω επακριβως την απάντηση, αλλα …υπάρχει κι εκείνος ο μύθος του Περσέα, βρε παιδι μου!… Που χρησιμοποίησε την ασπίδα του ως καθρέφτη, για να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας!
Ταυτόχρονα, όσοι έχουν ασχοληθει με (ή γνωρίζουν κάποια πράγματα για) τον ραδιοερασιτεχνισμο, γνωρίζουν πως οι ραδιοερασιτέχνες συντονίζουν τις κεραίες τους με δοκιμαστικες εκπομπες προς τη …Σελήνη, διότι ανακάλυψαν απο παλια ότι η Σελήνη είναι άριστος …ηλεκτρομαγνητικος καθρέφτης!!!
Οπότε, τί να υποθέσουμε; Ότι “κάποιοι” περιμένουν τη διέλευση της Σελήνης επάνω απο υπερδιαστατικα σημεία, ώστε να δημιουργηθει ένα (άγνωστης σ’ εμένα συχνότητας και ισχύος) στάσιμο κύμα; Κάπως έτσι;

Άρα, τί να υποθέσουμε; Ότι η ενέργεια του υπερδιαστατικου σημείου ανακλάται στη Σελήνη και ξαναγυρίζει και χτυπάει τη Γη σαν τρομακτικης ισχύος σφυρι με άγνωστα αποτελέσματα;

…Και δυστυχως, μάλλον οι υποψίες μου βρίσκονται στον σωστο δρόμο.

Υγ: Οι παρατηρητικοι-ες αναγνώστες-τριες σίγουρα θα πουν:

Εντάξει, για τα υπερδιαστατικα σημεία της Γης γράψαμε τόσα και τόσα, αλλα τί γίνεται με τα υπερδιαστατικα σημεία της Σελήνης;

Η απάντηση είναι πως, οι κάθετοι απ’ αυτα δεν συναντάνε ποτέ τη Γη. Όμως, ακόμη κι αν περιστρεφόταν η Σελήνη έτσι, ώστε να μας έδειχνε όλη της την επιφάνεια, επίσης δεν θα συναντούσανε τη Γη ποτέ.

Μερικα απλα σκίτσα σ’ ένα κομμάτι χαρτι θα σας το δείξουν αυτο καθαρα. Τα δεδομένα (γωνίες κλίσεων, κτλ) τα έχετε απο εδω.

Επειδη (γνωστη ιστορία…) παλιότερα η εταιρία, που λάνσαρε το πρότυπο .gif, ζητούσε απο τους servers τρελλα λεφτα (κάπου 5,000 ντάλλαρζ), για να τους δώσει την άδεια να έχουν αναρτημένες τέτοιες εικόνες, φαίνεται πως ετούτοι εδω δεν τσιμπήσανε. Αλλα τί φταίμ’ εμεις!

Δυστυχως, δεν έχω βρει ακόμη τον τρόπο να παρακάμψω την απαγόρευση – και τη στιγμη που γράφω αυτες τις γραμμες, δεν έχω βρει τον τρόπο να φαίνεται και το βιντεάκι. Ίσως αργότερα.

Εαν νομίζετε ότι αυτα τα έβγαλα απ’ το μυαλο μου, τότε κάνετε μέγιστο λάθος! Η όλη ιστορία είναι πραγματικη, έλαβε χώραν στην εποχη μας, πριν δυόμιση χρόνια περίπου, και μπορείτε να την διαβάσετε σ’ αυτον τον σύνδεσμο: http://www.enterprisemission.com/hdtest.htm

Συνοπτικα (για τους τεμπέληδες!), η ιστορία έχει ως εξης:

Κάπου προς το τέλος του 2007, επι καμπόσους μήνες, οι “αρμόδιοι” (των ηπαπάρα) τρέχουν αλαφιασμένοι δεξια-αριστερα και γεμίζουν τα ΜΜΕ με ανακοινώσεις. Η αιτία; Κάποιος “παλιος” κατασκοπικος (το παραδέχονται αυτο) δορυφόρος, λέει, “μη επιχειρησιακος πλέον”, έπεσε σε κατώτερη τροχια, δεν ελέγχεται, και υπάρχει κίνδυνος να πέσει στη Γη.
Πέρα απ’ την ελάχιστη πιθανότητα κάποιος ανυποψίαστος περαστικος να φάει σιδερικο διαστημικης τεχνολογίας στο κεφάλι, υπάρχει απείρως μεγαλύτερη πιθανότητα, είπαν οι “αρμόδιοι”, να διαχυθει το προωθητικο αέριο του δορυφόρου στην ατμόσφαιρα και να τη μολύνει.

Το προωθητικο “αέριο” (τα γράψαμε ήδη… απαραίτητο για τις μανούβρες του δορυφόρου) αυτη τη φορα είναι σε υγρη μορφη, και είναι υδραζίνη, η οποία θεωρείται άκρως τοξικη. Κι επειδη “δεν υπάρχει” τρόπος να τη μαζέψουνε, η λύση που πρότειναν οι “αρμόδιοι” ήταν να καταστραφει ο δορυφόρος σε όσο γίνεται μεγαλύτερο ύψος, ώστε η υδραζίνη να διαχυθει στο διάστημα.

Πώς θα γινόταν αυτο; με το να χτυπήσουν τον δορυφόρο με βαλλιστικο πύραυλο. Επειδη, τώρα, η υπόθεση είχε πάρει τεράστια δημοσιότητα, και οι “αρμόδιοι” δεν ήθελαν ν’ αποκαλύψουν τις δυνατότητες των βαλλιστικων πυραύλων που διαθέτουν, προτίμησαν την -εσπευσμένη- μετατροπη ενος πυραύλου του Πολεμικου Ναυτικου. (Νά ‘το πάλι το Ναπτικόν Σώμα! Δεν ξεφεύγουμε εύκολα απο δαύτο! 🙂 )
Για τους ψιλο-γνωρίζοντες απο οπλικα συστήματα, οι σημερινοι πύραλοι εδάφους-αέρος δεν φτάνουν -με κατακόρυφη εκτόξευση- παραπάνω απο κάπου 85 χιλιόμετρα σε ύψος. Και τούτο, επειδη εκει πάνω δεν πετάνε πολεμικα αεροπλάνα. Μόνο το πουλι του αστροναύτη πετάει! 🙂 Για τους δορυφόρους, τώρα, οι οποίοι “πετάνε” σε σαφως μεγαλύτερο ύψος, υπάρχουν άλλα οπλικα συστήματα για να τους καταρρίψουν. Όχι, όμως, πύραυλοι του Πεζικου ή του Ναυτικου.
Εν πάσει περιπτώσει, οι επιστήμονοι μετέτρεψαν ένα βλήμα (των φρεγατων) τύπου SM-3, ώστε αυτο να φτάνει κάπου τα 180 χιλιόμετρα ύψους (200-300 km ο κατασκοπευτικος δορυφόρος σε κανονικη τροχια, άρχισε να χάνει, κατέβηκε στα 170, άρα…), και να μπορει να χτυπήσει τον δορυφόρο. Έκριναν ότι δεν χρειάζεται εκρηκτικη ύλη, διότι και μόνον η κινητικη ενέργεια του πυραύλου θα διέλυε τη δεξαμενη της υδραζίνης… πράγμα και το οποίο έγινε τελικα. Η εκτόξευση του βλήματος υπήρξε απόλυτα επιτυχης.

“Λεπτομέρεια” πρώτη: Την εκτόξευση πραγματοποίησε ο ίδιος ο υπουργος …επιθέσεως των ηπαπάρα, ο οποίος “έτυχε” να βρίσκεται κοντα στο πλοίο (κάπου έξω απ’ τη Χαβάη), ανέβηκε στη φρεγάτα και πάτησε το κουμπι.

“Λεπτομέρεια” δεύτερη: Ο κυρ-υπουργος φαίνεται πως είναι κομμάτι ρομαντικος, διότι όχι μόνο βρισκόταν στη Χαβάη, αλλα κι η όλη δουλεια έγινε μια νύχτα με πανσέληνο… και με ολικη έκλειψη Σελήνης!

Ούτως έχουν τα πράγματα.

Πριν συνεχίσουμε, δυό λόγια για τον Ρίτσαρντ Χόγκλαντ και το site του:
Αναντίρρητα, το “Εντερπράϊζ Μίσσιον” είναι απο τους πλέον ψαγμένους ιστοτόπους (στην έρευνα στο Παράξενο). Το κακο, όμως, είναι πως ανανεώνεται σπάνια. Το ακόμη χειρότερο (για τον αναγνώστη) είναι πως κρύβει λόγια… Πρώτον, επειδη ο ιδιοκτήτης του εμπορεύεται τις “καυτες” πληροφορίες (με διαλέξεις, βιβλία, κτλ) – και καλα κάνει, επειδη δεν ασκει άλλο επάγγελμα. Νόμιμη δουλεια είναι.
Και δεύτερον… επειδη είναι πατριώτης!

Πώς γίνεται αυτο; Γίνεται, επειδη απο τη μία πλευρα αγαπάει την πατρίδα του (τον καταλαβαίνω απόλυτα), όμως απο την άλλη έρχεται σε πολυ δύσκολη θέση, όταν φτάνει στο σημείο να κατονομάσει τους ενόχους. Διότι οι ένοχοι δεν είναι άλλοι, παρα οι κυβερνήσεις και οι “υπερεσίες” της πατρίδας του!
Περιττο να πούμε πως, στην ίδια άσχημη θέση θα βρισκόμουν κι εγω, αν η δικη μου η πατρίδα -εκμεταλλευόμενη την τυχούσα υπερδύναμή της- έκανε τέτοιες βρωμιες εις βάρος άλλων πατρίδων και λαων. Ξαναγράφω ότι τον καταλαβαίνω απόλυτα!…

Άρα;

Άρα, “απορία ψάλτου, βήξ”! Για παράδειγμα (σύμφωνα με τις σχετικες σελίδες του “Εντερπράϊζ Μίσσιον”), οι υποτιθέμενοι “άραμπ τέρροριστζ” που γκρέμισαν τα τσιμέντα προ εννέα ετων, …είχαν μελετήσει πολυ καλα τον προσφιλη αποκρυφιστικο συμβολισμο των αρχόντων των ηπαπάρα!!!
Όπως καταλαβαίνετε, κάτι τέτοια συμπεράσματα μόνο γέλια προκαλουν. Όμως, οι λοιπες πληροφορίες και αναλύσεις του ιστοτόπου αυτου, ανάμεσα στον τεράστιο βόθρο που ονομάζεται “Διαδίκτυο”, είναι απλα ανεκτίμητες.

Η συγκεκριμένη σελίδα του “Εντερπράϊζ Μίσσιον” δεν συνεχίζεται, παρα το “σταίϋ τιούν’τ” στο τέλος. Σχεδον τρία χρόνια περιμένουμε οι φανατικοι αναγνώστες, αλλα τίποτε! Προσωπικα, σας είπα, καταλαβαίνω απόλυτα τους λόγους! Να μη γίνομαι κουραστικος…
Υπάρχει, βέβαια, και μία άλλη σελίδα με μία ψιλο-ανάλυση των γεγονότων, αλλα κι αυτη “σταίϋ τιούν’τ” – και τέλος.

Ωστόσο, την ιστορία θα τη συνεχίσουμε εμεις!

Απο τις προηγούμενες συνέχειες του παρόντος, έχετε όλα τα δεδομένα – κι ελπίζω να καταλαβαίνετε πολυ καλα τί πήγαν να κάνουν οι “φίλοι” και “σύμμαχοι” ηπαπαραίοι! Και …δεν τους βγήκε.

Κατ’ εμένα, ο δορυφόρος δεν “άρχισε να καταπίπτει”. Απλως, δεν βρισκόταν στη θέση του. Γιατί; Μα, για να μην κλείσει το “κύκλωμα” και ξεκινήσει η δράση του, χωρις να έχουν τον έλεγχο! Όποιος έχει φτιάξει ηλεκτρονικες συσκευες απο εξαρτήματα (ναι, το έχω κάνει αυτο εγω, δύσπιστοι Θωμάδες!), όποιος έχει κάνει εργαστήριο ηλεκτρισμου, γνωρίζει πολυ καλα τη διαδικασία. Δεν κλείνουμε τον διακόπτη της τροφοδοσίας, δεν κλείνουμε το κύκλωμα, πριν να είμαστε χίλια τοις εκατο σίγουροι!
Οπότε, ο δορυφόρος περίμενε να δεχθει την εντολη να πάει στη θέση του (είπαμε! τα “υπερδιαστατικα” σημεία θα τον ταρακουνούσαν και θα τον πέταγαν σε τροχια εκτος ελέγχου)… και η εντολη με τη σειρα της περίμενε να μπει η Σελήνη ακριβως επάνω στην κατακόρυφο απ’ το Μάουνα Λόα,

Η ολικη έκλειψη Σελήνης, βέβαια, απαιτει Ήλιος-Γη-Σελήνη να είναι απολύτως συνευθειακα σώματα (και μ’ αυτη τη σειρα, που τα έγραψα). Ωστόσο, αν και οι παράμετροι της τροχιας της Σελήνης δεν βγάζουν απόλυτη συνευθειακη θέση (με τη Σελήνη στην κατακόρυφο γεωγραφικου πλάτους 19.5 μοιρων), η απόκλιση είναι τόσο μικρη, που επιτρέπει στη σκια της Γης να καλύψει τη Σελήνη απόλυτα (ίσον, ολικη έκλειψη Σελήνης).

Κι εκει, λοιπον, που πήγαινε ν’ αρχίσει να χτυπάει τη Γη μας το “υπερδιαστατικο” σφυρι, “κάτι” τους μαγάρισε τη σούπα!

Ποιος είναι αυτος ο “κάποιος”, αυτο το “κάτι”;

“- Σκασμος! Δεν σας επιτρέπεται να πάτε σ’ άλλον πλανήτη! Θα ψοφήσετε στη Γη!”

Και, προφανως, την ίδια απάντηση εισέπραξαν και οι ηπαπαραίοι με την υδραζίνη…

Ειλικρινα, δεν γνωρίζω τίποτε παραπάνω. Μέχρις εδω ήταν οι γνώσεις μου, μέχρις εδω έφτασα.