Το τακτοποιημένο χάος του τέλους – I

Ειλικρινά, δεν είχα σκοπό να γράψω αυτήν την ανάρτηση. Είχα σκοπό να καταγράψω κατ’ ευθείαν και τηλεγραφικώς το πού το πάνε “αυτοί”. Αλλά δεύτερες, ψυχραιμότερες σκέψεις με ώθησαν να καθήσω ν’ αναλύσω λίγο τις κινήσεις στο γεωπολιτικό σκάκι… μήπως και βοηθήσω τους αναγνώστες να καταλάβουν καλύτερα.

Οπότε, υπό το πρίσμα των “πυθαγορικών” γνώσεων που ήδη έχουμε, ας δούμε μαζί την νεώτερη Ιστορία μερικών ακόμη ευρωπαϊκών κρατών – να μη σας πω “όλων”!

Θυμίζω το τί βρήκαμε / αντιληφθήκαμε μέχρι στιγμής:

1. Πως μέσα στη νεώτερη Ιστορία (δηλ. των τελευταίων έξι αιώνων, ουσιαστικώς) “κάποιοι” δημιουργούν και καταστρέφουν κράτη.
2. Ακόμη κι αν δεν μπορούμε να συσχετίσουμε με μαθηματικές σχέσεις τις ημερομηνίες γεννήσεως των διαφόρων κρατών (δες αμέσως παρακάτω παρένθεση), μπορούμε κάλλιστα να προβλέψουμε τη διάρκεια ζωής τους με ακρίβεια ημερών – άρα, και το τέλος τους.
3. Το τέλος των κρατών δεν είναι μονοσήμαντο (δηλ. θα μπορούσε να πέσει σε διαφορετική ημερομηνία), αλλά το καθιστά μοναδικό το ότι κάθε τερματισμός ζωής κράτους βρίσκεται σε απόλυτη διασύνδεση με άλλους παρόμοιους τερματισμούς. Επειδή ο ένας τερματισμός δημιουργεί (ή βοηθάει) τα αίτια των επομένων.

Ακριβώς όπως στο σκάκι… καμμία κίνηση δεν είναι ανεξάρτητη από τις άλλες.

Η …αμέσως παρακάτω παρένθεση:
Όταν γράφω “κάποιοι”, είναι προφανές πως εννοώ τους οξαποδώ. Τους αναφέρω, όμως, με το …καλλιτεχνικό τους όνομα, διότι δεν θέλω να μαζεύονται εδώ άσχετα άτομα απ’ τα ψαχτήρια, και να μετατραπεί το ιστολόγιο σε …χάβρα.

Π αίρνουμε, λοιπόν, σβάρνα τα μάλλον σημαντικά (γιά τη μελέτη μας) κράτη!

Τα δικά μας, τά ‘παμε… 3 Φεβρουαρίου 1830 επίσημη ίδρυση, σχεδιαζόμενη διάρκεια ζωής 3*(100*(1/φ)) έτη, δηλ. 185.4 έτη, σχεδιαζόμενο τέλος στις 29 Ιουνίου 2015. (Διορθώνω την 15η Αυγούστου του 2015 της προηγούμενης ανάρτησης, που προέκυψε λόγωι εσφαλμένου υπολογισμού.)
ii. Οξαποδουήλ
15 Μαΐου 1948 έναρξη, 2*36 έτη ζωή, η διεύθυνσις κλείνει το κατάστημα (ξεπουλάνε! LOL!!!) στις 15 Μαΐου 2020.

Τά ‘παμε και γι’ αυτούς: 4 Ιουλίου 1776 αρχίσανε, 4*(100*(1/φ)) = 247.2 έτη ζωής έχουνε, 18 Σεπτέμβρη 2023 εκπνέουν, και ζωή σε μας. (Συγχωρήστε μου ακόμη έναν λάθος υπολογισμό.)

Μικρή διακοπή: Τις ιστορικές ημερομηνίες ιδρύσεως των κρατών τις πήρα απ’ τη Γουκιπήντια, και συνήθως αναφέρονται στην υπογραφή κάποιας συνθήκης. Τη διάρκεια της ζωής τους ήδη είπαμε πώς την υπολογίζω, το δε τέλος το έβαλα να το υπολογίσει ένα λογιστικό φύλλο. Συγκεκριμένα, κάνω τον πολλαπλασιασμό του παράγοντα 3, ή 4, ή ο,τιδήποτε επί 100*(1/φ), ή επί 36, βρίσκω τα έτη, κι απ’ αυτά βρίσκω τις δίσεκτες ημέρες με τον τύπο =int(έτη/4). Προσθέτω (έτη*365) + δίσεκτες ημέρες, και βρίσκω την ημερομηνία τέλους.
Γιά ευκολία μου, έκανα φορμάρισμα των αρχικών και τελικών “κελλιών” σε format ημερομηνίας, οπότε αθροίζοντας τον αριθμό ημερών στην αρχική ημερομηνία, βγαίνει αυτόματα η τελική. Δοκιμάστε το κι εσείς, όμως, μη τυχόν και μου ξέφυγε κάτι.

Π οιά άλλα κράτη θα βάλουμε στο κρεββάτι του Προκρούστη; Γι’ αρχή, δύο “φιλικά” και “συμμαχικά”, που πολύ μας κάτσανε στο στομάχι.
iv. Τουρκία (σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2)

Το ντονμέδικο σαράϊ ιδρύθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1923. Πρώτη πιθανή διάρκεια ζωής της Τουρκιάς, τα 2*61.8 = 123.6 έτη (αν τη θεωρούν σοβαρή), πρώτο πιθανό τέλος στις 4 Ιουνίου 2047, δεύτερη πιθανή διάρκεια 3*36 = 108 έτη (αν τη θεωρούν πατσαβούρα), δεύτερο πιθανό τέλος στις 29 Οκτωβρίου 2031.
Σημειώστε πως αυτός είναι ο πρώτος υπολογισμός, όπου δεν έχουμε φανερή συσχέτιση του συντελεστή του 100*(1/φ) με την ημερομηνία της συνθήκης. Ίσως, όμως, (όταν δεν βγαίνει φανερή συσχέτιση, να) έχουμε κρυφή, με τον υπολογισμό των λεγομένων “πυθμένων”. Δηλαδή: 29 (Οκτωβρίου) = 2+9 = 11, 1+1 = 2.
v. Γερμανία (σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2)

Το μαγαζί της φράου Αγγέλας δεν οφείλει την ύπαρξή του στους οξαποδώ, αλλά στην πορεία (ειδικά μετά το 1945) κατέστη το μέγιστο κωλοσφούγγι τους. Κανένα άλλο κράτος δεν τους ξεπερνάει στο γλείψιμο των κοπράνων των οξαποδώ, παρά μόνον η Ολλανδία και οι ηπαπάρα.
Ξεκινάει με την ενοποίηση των Γερμανικών Κρατιδίων από τον μέγιστο Μπίσμαρκ, στις 18 Ιανουαρίου 1871. Επίσης, η Γερμανία “επανιδρύεται” μετά το 1945 με την ενοποίηση των Τομέων Κατοχής Ην. Βασιλείου, Γαλλίας, ηπαπάρα, στις 23 Μαΐου 1949.
Δοκιμάζουμε δύο διάρκειες γιά κάθε έναρξη:

• 18/01/1871 + 3*61.8 = 185.4 έτη, τέλος στις 12 Ιουνίου 2056.
• 18/01/1871 + 4*36 = 144 έτη, τέλος στις 18 Ιανουαρίου 2015.
• 23/05/1949 + 2*61.8 = 123.6 έτη, τέλος στις 27 Δεκεμβρίου 2072. (Τα 61.8 έτη επί μία φορά βγάζουν τέλος στις 11 Μαρτίου 2011, λύση που ήδη έχει αποκλειστεί εκ των πραγμάτων.)
• 23/05/1949 + 2*36 = 72 έτη, τέλος στις 23 Μαΐου 2021.

Προσωπικά, θεωρώ πιθανώτερη τη δεύτερη λύση, δηλ. τέλος στις 18/01/2015. (Το 144 είναι -σε μοίρες- το άνοιγμα των σκεπών στην αρχαία Ελλάδα… και, μιά που η Γερμανία του Μπίσμαρκ είχε πολλές αρχαιοελληνικές αναφορές, ιδίως στην Αρχιτεκτονική, ίσως το 144 να είναι “σημαδιακός” αριθμός.)
Την Γερμανία την πήρε ο κατήφορος, από τότε που ο αισχρός Κάϊζερ απέπεμψε τον Μπίσμαρκ. Η αιτία ήταν δήθεν ότι ο Μπίσμαρκ ήθελε να εξαγριώσει τους σοσιαλιστές, γιά να κατεβούν σε διαδηλώσεις και να τους εξοντώσει η Αστυνομία, αλλά η πραγματική αιτία ήταν ότι ο Μπίσμαρκ δεν ήθελε να μπει και η Γερμανία στο κυνήγι αποικιών (σε αντίθεση με τον μεγαλομανή Κάϊζερ), διότι θα ήταν καταστροφικό γι’ αυτήν. Κι έτσι, απεπέμφθη ο Μπίσμαρκ, πήγε σπίτι του να καλλιεργεί λάχανα (στην κυριολεξία! – αυτό είπε στον Κάϊζερ, ότι πάει να καλλιεργήσει “μάϊνε κρώϋτε”), έσκασε απ’ τη λύπη του, και λίγο μετά ξεκίνησε ο Α’ ΠΠ – και τη συνέχεια την ξέρετε.

Όπως και νά ‘χει το πράγμα, φράου-Αγγέλα μου, να ετοιμάζεσαι σιγά-σιγά, διότι σού ‘ρχεται! Βάλε και κρέμα Νιβέα (γερμανικό προϊόν, αξιόπιστο) …’κεί που ξέρ’ς, πάρε θέση, και περίμενε! 🙂 Όχι, που θεωρείς εμάς θύματα κι ότι εσύ είσαι στο απυρόβλητον! Θηλυκέ Ουννόστοκε…

Έχουμε, όμως, ακόμη μερικά κράτη γιά το εργαστήριο!
vi. Ιταλία (σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2)

Δεν συνεχίζω με Ιταλία, επειδή πήρα αμπάριζα τα κράτη του πάλαι ποτέ “Άξονα”! 🙂 Την Ιταλία την μελετάω γιά άλλο λόγο – δες λίγο παρακάτω.

Η ύπαρξη του κράτους αυτού ξεκινάει με την ένωση των Ιταλικών κρατιδίων στις 17 Μαρτίου 1861. Πρωτεργάτες της ένωσης, μιά ομάδα ελευθεροτέκτονες!

Η Ιταλία είναι σημαντική λόγω ι Ρώμης (Βατικανό)… κι όπως γράφει ο Λεωνίδας Χατζηνικολάου στο “Ελιξήριο της αθανασίας”, ο τελευταίος πάπας συμφωνεί στα κρυφά με τους “πλανητάρχες” να είναι αυτός ο υπέρτατος θρησκευτικός αρχηγός της πανθρησκείας της “νέας εποχής”… όπως αυτοί είναι οι υπέρτατοι πολιτικοί αρχηγοί. Θα μου πεις, αναγνώστη μου, περί μυθιστορήματος πρόκειται. Ναι, αλλά…
Σύμφωνα, πάλι, με τις προφητείες του (γνωστού εις ημάς, τους “ερευνητάς”) Ιρλανδού μεσαιωνικού αρχιεπισκόπου του Άρμαγκ, του Άγιου Μαλαχία, ο σημερινός πάπας είναι ο τελευταίος. Μετά απ’ αυτόν, Βατικανό γιόκ.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη μας την Ιταλία γιά το “μοντέλο” μας, της τελευτής των κρατών. Καταλαβαίνετε, επίσης, ότι -μιά που είναι “σεβάσμιο”… έεε… σεβαστό …ποδιτσογέννητο (κατά το: “πορφυρογέννητο”! LOL!!!) κράτος- μιλάμε γιά κρατική διάρκεια σε πολλαπλάσια του 100*(1/φ). Άρα, πιθανή διάρκεια ζωής 3*(100*(1/φ)) έτη, δηλ. 185.4 έτη, δηλ. τέλος στις 10 Αυγούστου 2046.

Υ φίσταται, όμως, ακόμη μία κατηγορία κρατών, απ’ όσα μας ενδιαφέρουν, που δεν είναι απλά ποδιτσοκράτη! Αυτά είναι, μάτια μου, το άλφα πράμα, διότι συνεχίζουν έως σήμερα να κουβαλάνε τις παντιέρες και τη νοοτροπία των Ναϊτών Ιπποτών!
vii. Αγγλίτσα   (σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2)

Πώς λέμε: “Μεγάλη Βρεττανία”; Έ, καμμία σχέση! 🙂 Πρόκειται γιά μικρό κράτος, με κάθε έννοια του χαρακτηρισμού, οπότε χρησιμοποιούμε το …χαϊδευτικό.

Η αγγλίτσα προϋπάρχει εδώ και πολλούς αιώνες, αλλά θ’ αξιοποιήσουμε μία πληροφορία, που μας δίνει πάλι ο Λεωνίδας Χατζηνικολάου, στον περίφημο “Θαυματουργό ψίθυρο του Ερμή” (προς το τέλος) : Ότι κάποια μέρα του 1555 υπογράφτηκε “συμφωνία αίματος” (με τον Οξαποδώ, φυσικά), με …αντισυμβαλλόμενα μέρη την Ελισσάβετ Α’ της αγγλίτσας, και τον αποκρυφιστή Τζών Ντήη. “Κουμπάρος” στο “προξενειό” υπήρξε ο τότε αρχιρραββίνος της αγγλίτσας. (Κατά τον συγγραφέα: “…Ένας ανώτατος εκπρόσωπος μιάς παλιάς μονοθεϊστικής θρησκείας…”! Ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ δεν ήταν, ο …μουφτής του Μάντσεστερ δεν ήταν, ποιός να ήταν; έ; 🙂 )
Και διατί, περικαλώ; Μα, γιά να μεγαλουργήσει η αγγλίτσα ανά τους αιώνες, και να προστατευθεί η ίδια η Ελισσάβετ Α’. Η οποία λίγο πριν όντως κινδύνευσε να της κόψουν το κεφάλι, από την τρομερή καχυποψία της ξαδέρφης της, της Μαρίας Στούαρτ. (Στο τέλος, η Ελισσάβετ έκοψε το κεφάλι της -καλής καθολικής- Μαρίας! Είδες, αναγνώστη μου, ο Οξαποδώ εξήγα; Τηρεί 100% τις συμφωνίες του, …μέχρι να πάψει να τις τηρεί! 🙂 )

Η Ελισσάβετ Α’ ανέβηκε στον θρόνο στις 17 Νοεμβρίου 1558, αλλά ως πραγματική ημερομηνία της “έναρξης” της σημερινής αγγλίτσας πρέπει να εκλάβουμε την ημερομηνία της “συμφωνίας αίματος”. Και ποιά είν’ αυτή;

Παρά το ότι ο Λ.Χ δεν μας τη δίνει, κατά τη γνώμη μου είναι η 10η Ιουλίου 1555. Γιατί; Διότι:
(α) Θυμηθείτε τί είπαμε γιά τις 20 Ιουλίου!… η 10η Ιουλίου 1555 ήταν πραγματικά η 20η Ιουλίου του ίδιου έτους! Επειδή το γρηγοριανό ημερολόγιο εφαρμόστηκε μεν κάποια χρόνια μετά (24 Φεβρουαρίου 1582 παπικό διάταγμα, υιοθέτηση από αγγλίτσα στις 14 Σεπτεμβρίου 1752 – άργησε κομμάτι!)… όμως κάποιες μυστικές σέχτες γνώριζαν ήδη τη διαφορά του γρηγοριανού ημερολογίου απ’ το ιουλιανό. (Σας έχω ξαναμιλήσει γι’ αυτό το γεγονός.) Και η διαφορά αυτή το 1555 ήταν 10 μέρες
(β) Το 10 είναι ο “τέλειος αριθμός” στον πυθαγορισμό, επομένως πολύ αρεστό στους καμπαλλιστές (ουσιαστικά γιαλαντζή μαθητές των νεοπυθαγορείων). 10 η ημερομηνία, 10 μέρες η διαφορά των ημερολογίων, έ, δε θέλει και πολύ να το μαντέψεις! 🙂

Εάν, λοιπόν, η ημερομηνία της συνθήκης αντανακλά και στον “παράγοντα ζωής” του κράτους, τότε η αγγλίτσα έχει ζωή 10*(100*(1/φ)) = 618 χρόνια! Άρα, το τέλος της έρχεται στις 20 Ιουλίου 2173!

Πολύ μακρά περίοδος ζωής; Όχι… εξηγείται απόλυτα. Η εξήγηση, όμως, προς το τέλος του άρθρου. (Μετά από καναδυό συνέχειες. Αναμείνατε.)

Παρεμπιπτόντως, η Ελισσάβετ Α’, λίγο πριν στεφθεί βασίλισσα της χώρας της, δεν τολμούσε να πάει ούτε γιά κατούρημα, αν δεν έδινε την άδειά του ο Ισπανός πρέσβυς. Άρχισε να κάνει τις ανάγκες της κρυμμένη απ’ το μπανιστήρι του κυρίου πρέσβεως, αφού καταστράφηκε η Ισπανική Αρμάδα στη Μάγχη, τον Αύγουστο του 1588.
Βλέπεις, αναγνώστη μου, η Ισπανία ήταν η (μοναδική) παγκόσμια υπερδύναμη της εποχής. Άρα, πρέπει να τη δούμε κι αυτήν, πριν συνεχίσουμε!
viii. Ισπανία (σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2)

Ουσιαστικά, η Ισπανία της εποχής μας αρχίζει με το διάταγμα της Αλάμπρα, στις 31 Μαρτίου 1492. Σύμφωνα μ’ αυτό, μωαμεθανοί κι οξαποδώ έπρεπε να εγκαταλείψουν την Ισπανία μέχρι τις 31 Ιουλίου 1492, δηλαδή είχαν ακριβώς τέσσερεις μήνες στη διάθεσή τους να φύγουν.
Η Ισπανία άρχισε να περιπίπτει σε παρακμή, και φυσικά έχασε το δικαίωμα να χαρακτηρίζεται ως “η πρώτη και μοναδική παγκόσμια υπερδύναμη”, από τότε που -όπως προείπαμε- ο στόλος της αγγλίτσας κατενίκησε την Ισπανική Αρμάδα, το 1588. Από τη χρονιά εκείνη μέχρι σήμερα, γνώρισε καταστάσεις και “πάνω” και “κάτω”, αλλά ουδέποτε ξαναέφτασε τις παλιές δόξες – τότε που κατακτούσε τη Λατινική Αμερική.

Εδώ δεν μπορώ να βρω μία αιτιολογία γιά τον “συντελεστή ζωής”, αλλά τον δίνω κατ’ ευθείαν ίσο με 9. Άρα, η σχεδιαζόμενη ζωή του κράτους αυτού είναι 9*61,8 = 556.2 έτη, και το σχεδιαζόμενο τέλος του έρχεται στις 24 Ιουνίου 2048.

Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι ότι η παρακμή της Ισπανίας αρχίζει περίπου 100*(1/φ) = 61.8 χρόνια μετά, που πέφτει το 1554… μία χρονιά πριν κάνει η Ελισσάβετ Α’ τη “συμφωνία αίματος”. Να υποθέσουμε ότι από τότε της έβαλε ιδέες ο “ανώτατος εκπρόσωπος της αρχαίας μονοθεϊστικής θρησκείας”; Δεν αποκλείεται… Ο Χίτλερ, ας πούμε, προετοιμαζόταν απ’ το …1918! Απ’ το τέλος του Α’ ΠΠ! Οπότε, μπροστά στα δικά του 15 χρόνια αποκρυφιστικής προετοιμασίας, τί είναι ο ενάμισυς χρόνος της Ελισσάβετ Α’;

Και, βεβαίως, μας μένει ένα ακόμη ναΐτικο κράτος, η…
ix. Ελβετία (σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2)

Ετούτη εδώ κατά 99% δημιουργήθηκε από φυγάδες Ναΐτες Ιππότες το 1315. Την άποψη αυτή την είχα βρει διατυπωμένη παλιά (περί το 1998) σε μιά ιστοσελίδα, με αντικείμενο τους Ναΐτες, η οποία ιστοσελίδα μάλλον βρισκότανε στις πάλαι ποτέ Geocities. Ωστόσο, δεν ήταν άποψη του κατόχου της σελίδας, αλλά ενός Αμερικανού (αν θυμάμαι καλά) συγγραφέα, ο οποίος έλεγε ελάχιστα, και μετά παρέπεμπε στο Άμαζον, γιά αγορά του βιβλίου του.

Η Ελβετία ξεκίνησε ως χαλαρή εμπορική ένωση διαφόρων κοινοτήτων την 1η Αυγούστου 1291, με το Ομοσπονδιακό Σύμφωνο της χρονιάς εκείνης, το οποίο αργότερα συμπληρώθηκε με διάφορα άλλα. Ο προαναφερθείς συγγραφέας μάλλον αναφέρεται στο πρώτο συμπλήρωμα του Συμφώνου, στις 9 Δεκεμβρίου 1315, το οποίο ουσιαστικά μετέβαλλε την Ελβετία στο σημερινό κράτος.

Εδώ, όμως, υποψιάζομαι κάτι άλλο: πως η σχεδιαζόμενη διάρκεια ζωής της Ελβετίας δεν προκύπτει από παράγοντες του φ ή 36άρια, αλλά είναι 777 έτη… που σημαίνει, ότι το σχεδιαζόμενο τέλος της έρχεται στις 21 Δεκεμβρίου 2092. (Προσέξτε την ημερομηνία! 🙂 )

Κ ι ενώ μπορούμε εύκολα να κάνουμε υπολογισμούς, εξακολουθούμε να μένουμε με την απορία πώς ορίζεται ο “συντελεστής ζωής”… τη στιγμή που η συσχέτισή του με την ημερομηνία της αρχικής συνθήκης παραμένει αν όχι τελείως αόριστη, τουλάχιστον ασαφής. Έχουμε, βέβαια, μέσα στο μυαλό μας το σκεπτικό ότι όλ’ αυτά τα κράτη (πλην ελαχίστων) σχεδιάζεται να τελειώσουν περίπου την ίδια περίοδο (άρα, οι “συντελεστές ζωής” ορίζονται με ανάποδα λογικά συμπεράσματα), μέσα σ’ έναν αιώνα το πολύ… αλλά πρέπει να βρούμε και τη θεωρητική βάση αυτού που λέμε.

Προς την κατεύθυνση αυτή, μας μένουν ακόμη μερικοί υπολογισμοί – συν ένα απρόσμενο “λυσάρι”! Όλ’ αυτά, όμως, θα τα δούμε στη συνέχεια.