Το “Μαύρο Μέτωπο” δολοφόνησε τον Σωκράτη Γκιόλια

Επί κυβερνήσεως ΝΔ, ο τότε διοικητής της ΕΥΠ κ. Ι. Κοραντής απομακρύνθηκε από τη θέση του σχεδόν αμέσως μετά την παροχή πολύτιμων υπηρεσιών του στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος ( 1 ). Ήταν ή δεν ήταν αυτή μία νίκη της διαφθοράς εναντίον των διωκτών της; Κατά καιρούς, δημοσιογράφοι αλλά και….

έντιμοι κρατικοί λειτουργοί και πολιτικοί έχουν φέρει στο φως πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η διαφθορά έχει εξελιχθεί σε μέγιστη Εθνική Απειλή, η οποία έχει υπονομεύσει το παρόν και το μέλλον της χώρας.

Τόσο βαθιά έχει προχωρήσει η σήψη, ώστε ακόμα και μία ομάδα η οποία είχε συσταθεί από το κράτος για την καταπολέμηση της μεγαλοαπάτης, έφτασε στο σημείο να εμπλέκεται ή ίδια σε σκοτεινές υποθέσεις.

Στα μέσα Απριλίου 2010 ο αρχηγός της ομάδος αυτής απομακρύνθηκε από τη θέση του. Υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες εναντίον του ( 2 ). Το πόσο βαθιά μέσα στο Ελλαδικό κράτος έχει προχωρήσει η ηθική αποσύνθεση, το έδειξε ξεκάθαρα και ο εμπρησμός της 5ης Μαΐου 2010 που έγινε επιλεκτικά στον τέταρτο όροφο του Υπουργείου Οικονομικών, και συγκεκριμένα εκεί ακριβώς όπου φυλάσσονταν απόρρητα και σημαντικά στοιχεία για τις μεγαλύτερες υποθέσεις φοροδιαφυγής στη χώρα ( 3 ).

Την ίδια μέρα είχαμε και τον εμπρησμό που αφαίρεσε τη ζωή των τριών εργαζομένων στη Μαρφίν, κάτι που ήρθε ως από μηχανής θεός για να καλύψει το θόρυβο σχετικά με την καταστροφή των στοιχείων στο Υπουργείο Οικονομικών. Θα πρέπει επίσης κάποιος να παρατηρήσει ότι η φωτιά στη Μαρφίν ήρθε λίγες μετά μετά τη δημόσια σκληρή κριτική που έκανε στην κυβέρνηση ο διευθύνων της ίδιας της Μαρφίν, κ. Βγενόπουλος ( 4 ). Η καύση των εργαζομένων δεν κάλυψε μόνο το σκάνδαλο του εμπρησμού των αρχείων φοροδιαφυγής, δεν έπληξε μόνο τη Μαρφίν, αλλά και σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό τη διάθεση του κόσμου για κινητοποιήσεις ενάντια στο διεφθαρμένο σκηνικό το οποίο έφερε τη χώρα στην άθλια οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.

Μέσα στον ίδιο μήνα, τον Μαΐο, δημοσιεύματα αποκάλυπταν περισσότερες λεπτομέρειες του μεγαλύτερου σκανδάλου των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών το οποίο περιλαμβάνει ακόμα και υπόθεση εκτεταμένων υποκλοπών, και αγγίζει μέχρι και πτυχές σχετικές με τη δολοφονική απόπειρα ενάντια στην κ. Κούνεβα ( 5 ). Και ενώ θα χαίρονταν ο μέσος πολίτης για το ότι κάτι τελικά πάει να γίνει ενάντια στη διαφθορά, ήρθε το αναπάντεχο. Ο άνθρωπος που εκδιώχθηκε από τη θέση του μετά τη δράση του ενάντια στη διαφθορά, ο βουλευτής πλέον του ΛΑΟΣ κ. Ι. Κοραντής, με επιστολή του κατακεραύνωσε στις 21 Ιουνίου τον κ. Χρυσοχοΐδη, εκφράζοντας την οργή του για κάποιες από τις αποκαλύψεις που έγιναν ( 6 ).

Στις 24 Ιουνίου το πρωΐ δημοσιεύθηκε στα Επίκαιρα και συνέντευξη του κ. Κοραντή, αποκαλυπτικό μέρος της οποίας είναι το εξής : Ενδοσυνδικαλιστικά και ενδοκομματικά μαχαιρώματα, ξεκαθαρίσματα προσωπικών λογαριασμών, εσφαλμένες επιλογές προσώπων στη διοίκηση της υπηρεσίας, τοποθετήσεις στελεχών σε κρίσιμες θέσεις με κριτήριο τις κομματικές τους επιδόσεις και τις προσωπικές σχέσεις τους με τους διοικούντες και όχι τις υπηρεσιακές τους ικανότητες, επιχειρησιακές επιλογές με τραγικές συνέπειες για την Εθνική Ασφάλεια –σημείο επί του οποίου δεν προτίθεμαι να επεκταθώ– συνθέτουν μία εικόνα που προκαλεί ανησυχίες και μάλιστα πολύ έντονες.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η ΕΥΠ δεν είναι Ελληνική Αστυνομία, δεν είναι διωκτική Αρχή. Διαφέρει ως προς το νομικό πλαίσιο, την αποστολή, τη φύση της, τις μεθόδους εργασίας. Έχει τον αναντικατάστατο ρόλο της συλλογής πληροφοριών, εντός και εκτός Ελλάδος, για την ασφάλεια του τόπου. Τη στιγμή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυξημένες προκλήσεις και προσβολές από γειτονικές της χώρες, η σημερινή ηγεσία στην Κατεχάκη, με πράξεις ή παραλείψεις της, οδηγεί σε αποδυνάμωση την ΕΥΠ, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα ( 7 ).

Το τρομακτικό είναι ότι μέσα σε μερικές ώρες από τη δημοσίευση της επιθετικής συνέντευξης του κ. Κοραντή, ήρθε και η βομβιστική επίθεση ενάντια στον υπουργό κ. Χρυσοχοΐδη, που άφησε νεκρό τον οικογενειάρχη υπασπιστή του, κ. Γ. Βασιλάκη. Την ευθύνη για τη βομβιστική επίθεση ανέλαβε με επιστολή άγνωστος, υπογράφων ως Θανάσης Κλάρας ( 8 ). Ο Κλάρας που έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης είναι ο κατ’ εξοχήν ήρωας της λεγόμενης επαναστατικής αριστεράς, και υπήρξε η υπ’ αριθμόν ένα μισητή προσωπικότητα για την άκρα δεξιά;

Εύλογα θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί αν έχουν μένος ενάντια στον κύριο Χρυσοχοΐδη τόσο κύκλοι των εθνικοφρόνων πατριωτών όσο και κύκλοι Βελουχιωτών ακροαριστερών, και αν και οι δύο επέλεξαν να το εκφράσουν στις 24 Ιουνίου ταυτόχρονα. Ας ασχοληθεί με το θέμα αυτό ένας θεωρητικός μαθηματικός που είναι γνώστης νόμων των πιθανοτήτων, για να μας δώσει μία επιστημονική απάντηση.

Στις 17 Φεβρουαρίου 2010, ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε πάλι γίνει στόχος και μίας άλλης βόμβας, την ευθύνη για την οποία ανέλαβε μία άλλη ακροαριστερή οργάνωση φάντασμα, η Λαϊκή Θέληση ( 9 ).

Όποιος νομίζει ότι η τρομοκρατία στην Ελλάδα είναι ένα αυτόνομο προϊόν αιθεροβαμόνων εγκεφάλων, ας προσέξει τι δήλωσε ο πρώην αξιωματικός της ΕΛΑΣ Γιώργος Κλειδέρης, ο οποίος κατήγγειλε ανοιχτά παρακρατικούς και παραπολιτικούς κύκλους πίσω από την απόπειρα δολοφονίας του υπουργού. Με σαφήνεια υπέδειξε ότι καμία τρομοκρατική οργάνωση στην Ελλάδα δεν δρα αυτόνομα, αλλά πάντα ενεργεί υπο τη διοίκηση συγκεκριμένων κέντρων, πολλές φορές μάλιστα δίχως ορισμένα μέλη των οργανώσεων αυτών να έχουν ιδέα για το τι βρίσκεται βαθιά πίσω από τους σκοπούς των καθοδηγητών τους ( 10 ).

Ίσως λοιπόν να μην είναι άσχετο το ό,τι, σε μερικές μέρες μετά την δεύτερη απόπειρα δολοφονίας του υπουργού, ακολούθησαν αποκαλύψεις στις οποίες πλέον υπάρχει η κατηγορία για προδοσία ενός κορυφαίου Ελλαδίτη πράκτορα εναντίον της Ελλάδος. Υπάρχουν υπόνοιες ότι παρόμοιες κατηγορίες μπορεί να απαγγελθούν και σε άλλους Ελλαδίτες ( 11 ).

Ο πολίτης, μαθαίνοντας όλα αυτά από τον τύπο, τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει άραγε; Πήγε ο κ. Κοραντής να τα βάλει με τη διαφθορά επί ΝΔ και τον έδιωξαν από την θέση του. Πήγε ο κ. Χρυσοχοΐδης να τα βάλει με τη διαφθορά, προσπαθούν να τον σκοτώσουν, και του κάνει και επίθεση ο κ. Κοραντής. Τελικά τι γίνεται; Πως είναι δυνατόν αυτούς που ο κ. Υπουργός χαρακτηρίζει διεφθαρμένους, ο κ. Βουλευτής να τους υπερασπίζεται; Άρα, οι διεφθαρμένοι που διώκει ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν πρέπει είναι ίδιοι με τους διεφθαρμένους που κυνηγούσε ο κ. Κοραντής, διότι αν ήταν ίδιοι, τι πρόβλημα να είχε ο κ. Κοραντής; Μιλάμε δηλαδή για τουλάχιστον δύο διαφορετικά κυκλώματα μεγαλοδιαφθοράς. Μήπως άραγε η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στα πυρά αντιμαχόμενων παρδαλών κυκλωμάτων, το καθένα από τα οποία τραβάει τη χώρα από τα μαλιά; Ή μήπως έχουμε απλά έναν πόλεμο ανάμεσα σε πατριώτες και προδότες;

Μήπως τα παραπάνω δεν στέκουν, και έχουμε ένα πόλεμο μεταξύ διαφορετικών παρδαλοπρασινομπλέ συμμοριών της διαφθοράς για τις οποίες η έννοια της πατρίδος περιορίζετε στο εγώ τους; Μήπως η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στα χέρια σεχτών οι οποίες κρατούν όμηρο και εκβιάζουν η μία την άλλη μέσα από τις βρομιές για τα τόσα τρομακτικά σκάνδαλα που έχουν ρημάξει τον τόπο μας; Μήπως κάποιες από τις διάφορες σέχτες της διαφθοράς δεν είναι τίποτα άλλο από όργανα ξένων μυστικών υπηρεσιών, που σκοπό έχουν να υπηρετούν τα συμφέροντα του Νεο – Οθωμανισμού; Αν δεν είναι η Τουρκία ο μεγαλύτερος κερδισμένος από την Ελλαδική κατάρρευση, τότε ποιος είναι; Όπως και να έχει, και οι απλοί θνητοί της Ελλαδικής κοινωνίας έχουν αντιληφθεί ότι πίσω από την κατάπτωση της Ελλάδος βρίσκονται πολύ περίεργα άτομα με σκοτεινές διασυνδέσεις.

Κραυγαλέο παράδειγμα αποτέλεσε η προσφυγή στη δικαιοσύνη δύο εκ των σπουδαιοτέρων επιχειρηματικών οικογενειών της Ελλάδος, Λάτση και Αγγελοπούλου, ενάντια στον χουντόφιλο εκδότη κ. Γρηγόρη Μιχαλόπουλο ο οποίος κατηγορήθηκε ότι τις εκβίαζε για να του παραδώσουν μεγάλα χρηματικά ποσά προκειμένου να μεσολαβήσει ώστε να μην αποτελούν στόχους της Επαναστατικής Οργανώσεως 17 Νοέμβρη. Με λίγα λόγια, ο κ. Μιχαλόπουλος πουλούσε προστασία. Νταβατζιλίκι όπως λένε και οι Τούρκοι. Κατά μία διαβολική σύμπτωση, πολλά ιστολόγια αποδίδουν στον κύριο αυτό την ιδιότητα ανθρώπου που είχε σχέσεις με μυστικές υπηρεσίες. Μα, θα αναρωτηθεί κανείς, είναι δυνατόν ακροαριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις να αποτελούν εκτελεστικά όργανα ακροδεξιών κυκλωμάτων που παρέχουν προστασία στον Ελλαδικό επιχειρηματικό κόσμο; Είναι δυνατόν κάποιες ακροαριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις να είναι κατασκευασμένες από μηχανισμούς διαφθοράς;

Η εκδίωξη του Ελλαδικού επιχειρηματικού, επιστημονικού και άλλου δημιουργικού δυναμικού από την Ελλάδα, αν δεν έχει τη διαφθορά ως κύριο αίτιο, τότε τι έχει; Είναι ή δεν είναι κερδισμένη πρώτα από όλους η Τουρκία από αυτή την κατάσταση; Ορισμένοι αυτοανακηρυγμένοι προστάτες της Ελλάδος είναι πατριώτες Έλληνες, ή άτομα που φορούν τη γαλανόλευκη ως εξωτερικό τους ένδυμα, απλά για να κρύβουν την συνειδητή ή υποσυνείδητη Οθωμανολαγνία τους; Ήταν άραγε τυχαία η δήλωση του αυτοδιορισμένου προστάτη του έθνους δικτάτορα Παπαδόπουλου που είχε πει: εγώ προσωπικά, πιστεύω ότι η ιστορία μας οδηγεί προς μια ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί σε ίσως 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί (πηγή: http://www.ardin.gr/node/550 ). Μήπως κάποια πνευματικά Ομοσπονδιακά τέκνα του Παπαδόπουλου, από βλακεία ή λαιμαργία ή ηθική και διανοητική ανεπάρκεια συνεχίζουν να καταστρέφουν τη χώρα; Και όσοι δεν είναι Παπαδοπουλικοί αλλά άνθρωποι των κομμάτων εξουσίας που συναγωνίζονται τους Παπαδοπουλικούς σε αγώνα προστασίας της χώρας, πόσο ευφυέστεροι και λιγότερο διεφθαρμένοι είναι; Άραγε, ποιανού χρώματος σέχτες κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά στον τόπο; Δύσκολο ερώτημα.

Ο Σωκράτης Γκιόλιας είχε μελετήσει τη δράση παρανόμων κυκλωμάτων. Το εύρος των ερευνών του το γνωρίζει πολύ καλά ο κρατικός μηχανισμός, ο οποίος δύο φορές πήρε μέσα από το σπίτι του τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του με όλα τα αρχεία. 

Η πρώτη φορά ήταν το Φεβρουάριο 2010, όταν είχε οδηγηθεί στα δικαστήρια σχετικά με αποκαλύψεις του στις οποίες ακούστηκε το όνομα Ζήμενς και η λέξη μίζες ( 13 ). Ο Γκιόλιας δολοφονήθηκε πέντε μήνες αργότερα, τον Ιούλιο, οπότε και πάλι βρέθηκαν τα αρχεία του στα χέρια του κράτους. Άρα, τώρα τα κρατικά σώματα ασφαλείας γνωρίζουν πτυχές παρανόμου συνεργασίας μεταξύ κρατικών σωμάτων ασφαλείας και επιχειρηματία, για την επερχόμενη αποκάλυψη των οποίων ο Γκιόλιας έκανε συνεχόμενες μικρές προειδοποιητικές αναρτήσεις στο ιστολόγιό του Τρωκτικό ( 14 ).

Η τελευταία από αυτές έγινε μόλις τέσσερα λεπτά πριν την δολοφονία του. Δεν πρόλαβε λοιπόν να κάνει την τελική αποκαλυπτική ανάρτηση περί του τελευταίου σκανδάλου με το οποίο ασχολήθηκε. Οι δολοφόνοι εκτέλεσαν με φρικτό τρόπο έναν άνθρωπο σχεδόν μπροστά στα μάτια της εγκύου συζύγου του και του μικρού παιδιού τους. Ο Γκιόλιας μεγάλωσε δίχως πατέρα, με μία μόνη μητέρα που εργάσθηκε πολύ σκληρά για να μεγαλώσει τα πέντε παιδιά της. Ήταν ένας από τους νέους με αγνή πίστη στο Θεό, ένας άνθρωπος που εξελίχθηκε σε έντιμο και χαρισματικό δημοσιογράφο, και που δημιούργησε ένα από τα δύο ή τρία κορυφαία παγκοσμίως ιστολόγια σε επισκεψιμότητα, το Τρωκτικό.

Κατά μία περίεργη σύμπτωση, λίγες ώρες πριν την δολοφονική επίθεση της τρομοκρατικής αυτής οργανώσεως που εκτέλεσε τον Γκιόλια, σημειώθηκε ο αιφνίδιος και μυστηριώδης θάνατος του Ελλαδίτη αντιτρομοκρατικού αξιωματικού κ. Γ. Τσουνάκη της ΕΥΠ, που υπηρετούσε στην Υπηρεσία Επιχειρησιακού Σχεδιασμού κατά της Τρομοκρατίας.

Η οικογένεια του κυρίου Τσουνάκη μιλάει ανοιχτά για δολοφονία του με επαγγελματικό τρόπο. Ξεκάθαρα λοιπόν, μία τρομοκρατική οργάνωση δολοφονεί τον κ. Γκιόλια, λίγες ώρες μετά τον αιφνίδιο θάνατο του αντιτρομοκρατικού κ. Τσουνάκη για τον οποίο μάλιστα είπαν οι συνάδελφοί του στην κηδεία του λυπόμαστε που δεν μπορέσαμε να τον προστατεύσουμε ( 15 ). Μέσα από την κατάθεση της συζύγου του κ. Γκιόλια, μάθαμε επίσης ότι οι δύο εκτελεστές του ήταν αλλοδαποί, οι οποίοι είχαν μαζί τους έναν κατά πάσα πιθανότητα Ελλαδίτη καθοδηγητή.

Μετά την κατάθεση αυτή, βγήκαν κάποια ιστολόγια και ονόμασαν ανοιχτά την Ασφάλεια ως εκμισθωτή ανατολικοευρωπαίων δολοφόνων ( 16 ). Ακούγετε λογικό για κάποιες σοβαρές εργολαβίες να υπάρχει προτίμηση σε άγνωστους εισαγόμενους αλλοδαπούς εκτελεστές, διότι οι εισαγόμενοι δεν έχουν κύκλο συγγενών και φίλων στην Ελλάδα από όπου θα μπορούσαν να διαρρεύσουν πληροφορίες σχετικά με τη δράση τους. Μετά την χρήση των εκτελεστών, υπάρχει η φήμη ότι οι εργοδότες τους κλείνουν το στόμα ώστε να μην μιλήσουν ποτέ. Φυσικά δεν υπάρχει κίνδυνος ερευνών, αντιποίνων ή βεντέτας λόγω της εξαφάνισής τους, διότι είναι άγνωστοι.

Κατά περίεργη σύμπτωση, κάποιες ώρες μετά τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, άγνωστοι στην Αθήνα γάζωσαν έναν ανώνυμο Πολωνό, ενώ μερικές μέρες μάθαμε ότι ένας άλλος Πολωνός αυτοκτόνησε με φρικιαστικό τρόπο μέσα στην ασφάλεια, σφάζοντας ο ίδιος τον τράχηλο του με ένα κομμάτι γυαλί ( 17 ). Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει πέσει περίεργη επιδημία ανάμεσα σε Πολωνούς, διότι άλλος ένας πήδηξε από παράθυρο αστυνομικού τμήματος και σκοτώθηκε ( 18 ).

Μακάρι λοιπόν όλα αυτά με τον αιφνίδιο θάνατο του Γ. Τσουνάκη και τους Πολωνούς να ήταν άσχετα με τη δολοφονία του Γκιόλια. Άσχετη όμως δεν είναι η προκήρυξη της Σέχτας, την ύποπτη φύση της οποίας εντόπισε πολύς κόσμος. Χαρακτηριστικά, ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης έγραψε τα εξής : ήμουν από τους πρώτους που είχα γράψει, πως καμιά αριστερή ομάδα, δεν αυτοαποκαλεί τον εαυτό της με τον προσδιορισμό σέχτα . Ο όρος σέχτα, είναι αρνητικός για οποιονδήποτε αριστερό. Και είχα αφήσει να εννοηθεί πως το πιθανότερο είναι κάποιος να τον επέλεξε ξεφυλλίζοντας ένα μαρξιστικό λεξικό προσπαθώντας να κάνει αριστερά βαφτίσια. Αλλά ήταν πολύ απολίτικος ή επαγγελματίας προβοκάτορας ( 19 ). Στοιχεία που έχουν έρθει κατα καιρούς στο φως της δημοσιότητας αποδεικνύουν ότι πράγματι υπάρχουν επαγγελματικοί προβοκατόρικοι μηχανισμοί.

Ο ειδικότερος ερευνητής επί του θέματος της οργανωμένης τρομοκρατίας ήταν ο εισαγγελέας Δ. Τσεβάς, του οποίου το δικαστικό έργο διέκοψε ο περίεργος αιφνίδιος θάνατός του. Ο οικογενειακός του κύκλος τον απέδωσε σε επαγγελματική δολοφονική ενέργεια. Τα πορίσματά της ερεύνης του Δ. Τσεβά δεν είδαν ούτε το φως της δημοσιότητας, ούτε το φως της Βουλής. Πληροφοριοδότης του εισαγγελέα για το θέμα της τρομοκρατίας υπήρξε ο κ. Ντάνος Κρυστάλλης, ο οποίος, δια της μεθόδου του βασανισμού είχε στρατολογηθεί ως πληροφοριοδότης της χούντας ( 20 ). Το πως ο μηχανισμός που τον στρατολόγησε και τον κατεύθυνε εντός του χώρου της τρομοκρατίας, συνέχισε να λειτουργεί επί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι μία ιστορία σχετικά μυστική. Ο εισαγγελέας κ. Τσεβάς δεν πρόλαβε να κάνει γνωστό το πόρισμά του σχετικά με τα πολύχρωμα πλοκάμια της τρομοκρατίας. Και αν βρεθεί από καιρό εις καιρό κάποιος δικαστικός να διασυνδέσει κυκλώματα εμπρηστών, τρομοκρατοσεχτών, μαστροπών και λοιπών εγκληματιών με κάποιο παρακράτος, όπως έκανε ανοιχτά ο εισαγγελέας κ. Π. Κρίθυμος, στην καλύτερη περίπτωση τον βγάζουν αφελή και τον αναγκάζουν σε παραίτηση ( 21 ).

Ακόμα και αν ένας πρώην υπουργός, όπως ο κ. Γιώργος Πέτσος, καταγγείλει την ύπαρξη παρακράτους για συμμετοχή στην οργάνωση της δολοφονίας του, δεν φαίνεται να έχει σημασία ( 22 ). Οι σέχτες παραμένουν σχετικά ακλόνητες για να κερδίζουν μάχες υπέρ των ποικίλων και πολυδιάστατων συμφερόντων που εξυπηρετούν.

Η εμπλοκή και μεγάλη επιρροή επαγγελματιών παρακρατικών προβοκατόρων στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου έγινε φανερή ακόμα και στους πιο δύσπιστους το 1989. Στις 20 Σεπτεμβρίου εκείνου του έτους, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η Βουλή παρέπεμψε τον πρώην αρχηγό της ΕΥΠ κ. Κ. Τσίμα και τον πρώην πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου σε δίκη, σχετικά με σκάνδαλο τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Επτά ημέρες αργότερα έχουμε την δολοφονία του πολιτικού Παύλου Μπακογιάννη, ο οποίος ήταν ο στενότερος και ικανότερος συνεργάτης του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη. Για την επόμενη μέρα, στις 28 Σεπτεμβρίου, είχε προγραμματιστεί συνεδρία της Βουλής για την παραπομπή του πρώην πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου και υπουργών του, σχετικά με το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τελικά η Βουλή, την επόμενη της δολοφονίας του Π. Μπακογιάννη, τόλμησε και παρέπεμψε τους εμπλεκόμενους πολιτικούς στη δικαιοσύνη. Όμως, σε λιγότερο από ένα μήνα από τη δολοφονία του Π. Μπακογιάννη, γίνεται και η βομβιστική επίθεση εναντίον και του ίδιου του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού, του οποίου το σώμα τεμαχίστηκε λόγω πρόωρης έκρηξης βόμβας ( 23 ).

Κατά ένα παιδαριώδη τρόπο, τη σχέση του αξιωματικού βομβιστή με την ΕΥΠ απέκλεισε κατηγορηματικά η ΕΟ 17Ν με μία ανακοίνωση η οποία ίσως είναι η γελοιότερη που έχει συντάξει ο ιερεύς της οργάνωσης ( 24 ). Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς τι δουλειά είχε η 17Ν να βγάλει μία προκήρυξη με κεντρικό στόχο να αποδείξει ότι ο νεκρός βομβιστής Μιχάλης Παυλής καμία σχέση δεν είχε με την ΕΥΠ, τη στιγμή που υπάρχουν δημοσιευμένα στοιχεία τα οποία συνδέουν στενά τον Μ. Παυλή με την ΕΥΠ ( 25 ).

Πως μπορούσε η 17Ν να γνωρίζει ότι ο Παυλής ενήργησε ή δεν ενήργησε μόνος, μαζί του ζούσε; Αν εκείνη η προκήρυξη της 17 Ν δεν ήταν στημένη προβοκάτσια, τότε τι ήταν; Και εάν δεν είχε καμία σχέση η δολοφονία του Π. Μπακογιάννη και η απόπειρα ενάντια στον κ. Μητσοτάκη με την δίωξη των πολιτικών τους αντιπάλων, τότε απλά μιλάμε για συμπτώσεις; Είναι ή δεν είναι η προβοκάτσια σημαντικό μέρος της δράσης μυστικών υπηρεσιών; Γιατί να το κρύψωμε άλλωστε, ένας κλασσικός αριστούχος της προβοκάτσιας ήταν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός και δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος το 1965 στον Έβρο σαμποτάρισε εξοπλισμό του Ελληνικού Στρατού, αλλά απέδωσε το σαμποτάζ σε ανύπαρκτη συμμορία αριστερών.

Η πράξη του αυτή έγινε στα πλαίσια μελετημένων τακτικών, οι οποίες σκοπό είχαν να δυσφημίσουν την αριστερά και έτσι να την εμποδίσουν να ανεβάσει τα εκλογικά της ποσοστά. Για την πράξη του αυτή ο Γ. Παπαδόπουλος συνελήφθη και τιμωρήθηκε με μικρή ποινή ( 26 ). Δύο χρόνια αργότερα όμως τιμήθηκε, και έγινε η προαγωγή του από συνταγματάρχη σε πρωθυπουργό. Ο Παπαδόπουλος είχε θητεία στο Γραφείο Ψυχολογικού Πολέμου στο ΓΕΣ και έβγαλε τη δική του σχολή προβοκάτσιας.

Περισσότερα επί αυτού θα μπορούσε να μας πει το ιστορικό στέλεχος της Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ο χουντόφιλος κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο οποίος υπηρέτησε την Ελλάδα και ως γραμματεύς του αρχηγού των βασανιστών της ΕΣΑ, Ιωάννη Λαδά ( 27 ). Η απόφαση 6207/2004 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, βασισμένη σε στοιχεία που δημοσιεύθηκαν σε συνεντεύξεις του κ. Πλεύρη στον Ιταλικό τύπο, αναφέρει ότι ο κ. Πλεύρης είχε επαφές με πλήθος τρομακτικών οργανώσεων του εξωτερικού, ότι είναι καθηγητής στη συνωμοσία και ότι όταν πρόκειται για πολιτική δράση είναι έτοιμος να χύσει αίμα και να περπατήσει πάνω από πτώματα ( 28 ). Κάτι τέτοιο άλλωστε έκανε και η ΕΣΑ προκειμένου να προστατεύσει την πατρίδα. Κατά μία σύμπτωση, εκτός από την ιδεολογική του σχέση με τον αποδεδειγμένα επαγγελματία προβοκάτορα και πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο, ο κ. Πλεύρης έχει και μία πολύ ισχυρή ιδεολογική διασύνδεση με το πρώτο Ελλαδικό καθεστώς το οποίο δημιούργησε πολλές ψεύτικες – προβοκατόρικες αριστερές οργανώσεις, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936 ( 29 ).

Επίσης, ο κ. Πλεύρης είχε βρεθεί και στον ίδιο ιδεολογικό χώρο δύο υπουργών της χούντας, οι οποίοι υπήρξαν και ομοϊδεάτες του άλλοτε υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενου στην Ελλάδα, Μήτσου Γιωτόπουλου, πατέρα του γνωστού αρχηγού της 17Ν, πράγμα που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι μία ακόμα σύμπτωση ( 30 ). Θα μπορούσε όμως και να μην είναι. Αναρωτιόμαστε λοιπόν αν ο κ. Κ. Πλεύρης με τέτοια στενή ιδεολογική σχέση που είχε με έναν επαγγελματία προβοκάτορα σαν τον Παπαδόπουλο, και ένα καθεστώς – δημιουργό ψεύτικων αριστερών οργανώσεων όπως η 4η Αυγούστου, θα μπορούσε να διαφωτίσει τον κ. Βαξεβάνη με την άποψή του, σχετικά με την προβοκατόρικη ή όχι φύση της ‘Σέχτας.’

Το συμπέρασμα που εμείς βγάζουμε είναι ότι κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ως αντικείμενό τους την διαφύλαξη και προάσπιση των εθνικών συμφερόντων μας, για χρόνια τώρα αυτό που έχουν καταφέρει με τις τακτικές τους είναι η χώρα να βυθίζετε όλο και περισσότερο σε παρακμή. Αυτό δεν θα είχε συμβεί εάν το εθνικό μας κέντρο δεν τελούσε υπό ιδεολογική και ηθική σύγχυση για πολλές δεκαετίες, και δεν παρήγαγε διαφθορά, αντί να την είχε συνθλίψει ( 31 ). Το σύστημα της διαπλοκής έχει τις κεντρικές του ρίζες μέσα σε παρακρατικό και εμφυλιοπολεμικό έδαφος, και είναι πολύ παρόμοιο με εκείνο το σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς που υπήρχε στο Βυζάντιο πριν από την πτώση του. Ανάξιοι κρατικοί μηχανισμοί και αρχομανείς ηγέτες βύθισαν τη χώρα, αφού προηγουμένως την παρέδωσαν για λεηλασία στα χέρια συνεταίρων τους απατεώνων του χρηματιστηρίου, στα χέρια των εμπρηστών, της Ζήμενς, των μαστροπών, των τρομοκρατών, των μιζών, της αναξιοκρατίας και άλλων δεινών.

Η τρομοκρατία δεν έχει τρομοκρατήσει μόνο πολιτικούς, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες, αστυνομικούς, αλλά πάνω από όλους τον ίδιο τον απλό πολίτη. Τον μόνο που δεν έχει τρομοκρατήσει, αλλά αντίθετα, έχει θρέψει, είναι η διαφθορά. Αυτό συμβαίνει επειδή η τρομοκρατία με τη διαφθορά συζούν και αγαπιούνται μέσα στην ίδια οικία. Δεν θα πρέπει να φορτώνουμε τη δική μας διαφθορά και ανικανότητα στις πλάτες ξένων και μόνο. Έχουμε οι ίδιοι τις μεγαλύτερες ευθύνες. Έχουμε ιδεολογικό πρόβλημα. Λόγω της ιστορικής μας πορείας τουλάχιστον από τις αρχές του 20ου αιώνα, το εθνικό μας κέντρο είναι βαθύτατα επηρεασμένο από μία παλαιογερμανική σχολή γεοστρατηγικής σκέψης, την οποία χαρακτηρίζει όχι μόνο μία ακαμψία και μονολιθικότητα, αλλά και η αλόγιστη χρήση βίας και εκτεταμένης προβοκάτσιας ( 32 ).

Ιδεολογικά λοβοτομημένοι, και κατ’ επέκταση ανίκανοι άνθρωποι βρίσκονται πίσω από τη διαμόρφωση της εθνικής μας στρατηγικής, και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε μπροστά μας. Αυτό που τελικά συμβαίνει είναι το εθνικό μας κέντρο μέσα από τη βουτιά του στη διαφθορά να εξυπηρετεί τον Νεο – Οθωμανισμό. Ο Σωκράτης Γκιόλιας δολοφονήθηκε επειδή δεν συμμετείχε στο παιχνίδι της αρπαχτής και της ενσυνείδητης και οργανωμένης παραπλάνησης της κοινής γνώμης υπέρ της διαφθοράς ( 33 ).

πηγή: axiocratia.blogspot.com

* Το Μαύρο Μέτωπο είναι ο συνασπισμός των κομμάτων της διαφθοράς, ΠΑΣΟΚ ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ.