Το κύπελο του νικητή Κυρίου;

Το κύπελο του νικητή Κυρίου;

Γιατί ο Νικητής παίρνει Κύπελλο με τη Γη μέσα; Οι νικητές στον αθλητισμό παίρνουν, τους δίνουν, ή κύπελλο (cup) ή μετάλλιο – χρυσό, αργυρό, χάλκινο. Το μετάλλιο είναι ένα κομμάτι μετάλλου που δεν σκουριάζει, δεν φθείρεται, δεν μειώνεται, δεν χάνεται. Το κύπελλο είναι κι αυτό χρυσό, αργυρὀ, χάλκινο. Δεν είναι απλό κύπελλο, είναι διακοσμημένο με ανάγλυφες παραστάσεις. Ο νικητής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου παίρνει χρυσό κύπελλο μέσα στο οποίο υπάρχει η αναπαράσταση της Γης.

Γιατί, φίλες και φίλοι, δίνεται στον νικητή χρυσό κύπελλο κι όχι κάτι άλλο; Ένα χρυσό πιάτο ή μια χρυσή κατσαρόλα ή ένα επίχρυσο πλυντήριο, ας πούμε, να πλένει η γυναίκα του ποδοσφαιριστή τις ζαρτιέρες της; Εάν το κύπελλο είναι σκεύος πόσης, γιατί τους δίνεται αυτό το σκεύος πόσης; Αν και οι παγκόσμιοι νικητές στούς αγώνες ταχύτητας συνηθίζουν να πίνουν σαμπάνια με το κύπελλο που παίρνουν, το κύπελλο ως βραβείο δεν είναι χρηστικό αντικείμενο. Είναι σύμβολο, τί συμβολίζει όμως; Γιατί όμως κύπελλο, σκεύος πόσης , και γιατί χρυσό; Πότε για πρώτη φορά δόθηκε χρυσό κύπελλο σε νικητή αγωνίσματος;

Το χρυσό κύπελλο δεν επινόηθηκε για να δίνεται στους νικητές. Υπήρχε χιλιάδες χρόνια πριν την καθιέρωση της διεξαγωγής του Παγκόσμιο Κυπέλλου Ποδοσφαίρου και άλλων αγωνισμάτων. Ήταν ένα σκεύος με το οποίο έπιναν κρασί οι νικητές ήρωες, ο νικητής Κύριος. Ως χρυσό αντικείμενο δεν φθείρεται, είναι σπάνιο και λάμπει. Η αφθαρσία, η σπανιότητα και η λάμψη είναι τρεις από τις πολλές λατρείες, επιθυμίες δηλαδή, του Κυρίου.

Η αφθαρσία συμβολίζει την αφθαρσία, τουτέστιν την αιωνιότητα, το ακατάλυτο της Κυριαρχίας. Η σπανιότητα, την σπανιότητα, την μοναδικότητα του Κυρίου. Η δε λάμψη, την ισχύ του Κυρίου – ο Ήλιος είναι ακατανίκητος λόγω της λάμψης του, που είναι εκτυφλωτική, που τυφλώνει δηλαδή τον αντίπαλο και τυφλός αντἰπαλος είναι ένας αντίπαλος ηττημένος.

Το χρυσό κύπελλο με το οποίο πίνει κρασί ο νικητής Κύριος είναι πανταχού παρόν σε όλα τα κείμενα της ποιμενικής γραμματείας. Συνηθέστατα ήταν προϊόν αρπαγής και θεωρούνταν ως ένα από τα πολυτιμότερα αντικείμενα της λείας. Στο τέλος της ραψωδίας Α, ο Ήφαιστος δίνει στην Ήρα κύπελλο για να πιει το νέκταρ της ( το ποτό το οποίο κυριαρχεί [-ταρ] επί του θανάτου [νεκ-]. Θα ήταν σίγουρα χρυσό, μιας και οι θεοί του Ολύμπου κολυμπάνε στο χρυσάφι. Η Εκάβη δίνει κύπελλο στον Πρίαμο για να κάνει σπονδή με κρασί (Ω 305). Στους Οδυσσέα, Αίαντα και Φοίνικα, που στάλθηκαν να μεταπείσουν τον Αχιλλέα να επιστρέψει στο πεδίο της μάχης, ο Αγαμέμνων τους δίνει χρυσά κύπελλα για να πιουν το κρασί τους (Ι 670).

Στην Ιλιάδα υπάρχει ένα κύπελλο το οποίο ονομάζεται δέπας αμφικύπελλον και είναι πολύ πιο πολύτιμο από το απλό κύπελλο. Ήταν ένα επίμηκες κύπελλο ή με δύο χώρους ή με δύο σημεία πόσης, με δύο στόμια. Ήταν μικρού μεγέθους και δίνεται στους δεύτερους νικητές σε αγωνίσματα που διεξάγονται στα άθλα επί Πατρόκλω. Να σημειώσουμε ότι όλα τα βραβεία που δίνονται στα αγωνίσματα στην πρώτη περιγραφή αγώνων του δυτικού πολιτισμού (άθλα επί Πατρόκλω) είναι αντικείμενα λείας από αρπακτικές και εξολοθρευτικές επιδρομές στα γύρω από την Τροία χωριά. Στην πυγμαχία, ο νικητής παίρνει ένα μουλάρι, ο νικημένος δέπας αμφικύπελλον ( Ψ 656, 663. 667, 699).

Τη νίκη της επιδρομής τη γιόρταζαν πάντα πίνοντας κρασί με κύπελλα που είχαν αρπάξει. Το χρυσό διακοσμημένο κύπελλο, σύμβολο της κυριαρχίας, έγινε και σύμβολο της νίκης, της αρπαγής, της λείας. Το Κύπελλο που παίρνει ο Νικητής στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου συμβολίζει την αρπαγή του κοινωνικού πλούτου από τον καπιταλιστή ήρωα και Κύριο μέσω ακριβώς της διεξαγωγής του Παγκόσμιου Κυπέλλου• η προσθήκη της Γης μέσα στο Κύπελλο στέλνει το επιπλέον μήνυμα ότι πρόκειται για την αρπαγή και την καταστροφή του Παγκόσμιου Κοινωνικού Πλούτου.

Ο οποίος πρέπει να καταστραφεί χρησιμοποιούμενος με τέτοιο τρόπο ώστε να ενισχύσει την καπιταλιστική παγκόσμια Κυριαρχία. Στάδια, αεροδρόμια, μετρό, δρόμοι, ξενοδοχεία, γήπεδα προπόνησης για ποδοσφαιριστές, δημοσιογράφους, πολιτικούς και θεατές – όχι τροφή, ρούχα, κατοικίες, φάρμακα, συγκοινωνία για τους Υποτελείς. Αυτοί πρέπει να λιμοκτονήσουν, να αρρωστήσουν, να εξοντωθούν.

Ζούμε ήδη την εποχή της πολιτισμένης εξόντωσης των άχρηστων και περιττών πληθυσμών των Υποτελών.

Αθανάσιος Δρατζίδης

Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών