Το «τέλος» της πολιτικής…

…προς δημιουργία ενός κέντρου αποφάσεων

Οι κοινωνικές και φυλετικές διαφορές παρουσιάζονται υπερδιογκωμένες από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ ανά τον κόσμο, όπως έγινε στην υπόθεση του άτυχου 17χρονου, Τρέιβον Μάρτιν, που σκοτώθηκε τον Φεβρουάριο του 2012 από πυρά αστυνομικού.

Οι άνθρωποι, ενώ θα έπρεπε ενωμένοι να στέκονται απέναντι στο διεθνές σύστημα διαπλοκής, τελικά θα αποδεχθούν την λύση μιας «παγκόσμιας ειρήνης», η οποία υποτίθεται θα εξαλείψει τις διαφορές. Πολιτικοί, ακόμα και στην Ελλάδα, ζητούν την λύση της παγκόσμιας κυβέρνησης. Πράγματι η δημιουργία της προχωράει σε όλα τα επίπεδα: Κοινωνία, οικονομία, πολιτισμός, αθλητισμός.

Πως φτάσαμε ιστορικά εδώ; Μετά την γαλλική επανάσταση και με εργαλείο τον εθνικισμό, ο οποίος στρεφόταν κατά του συντηρητικού φεουδαρχισμού, -τότε ο εθνικισμός χαρακτηριζόταν προοδευτικός!- δημιουργήθηκαν τα έθνη-κράτη με τα εθνικά κοινοβούλια. Εν συνεχεία τα κράτη αυτά οργανώθηκαν σε ομάδες με μεγαλύτερα και ενιαία κοινοβούλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ΕΕ που επιδιώκεται να μετατραπεί σε Ευρώ-Μεσογειακή και να συνενωθεί με τις περιφέρειες Ασίας-Ειρηνικού και Αμερικής (Τριμερής Επιτροπή βλ. εδώ) στο παγκόσμιο κράτος των πολιτικών και οικονομολόγων ενδεχόμενα με ένα ενιαίο παγκόσμιο κοινοβούλιο. Εμπόδιο μέχρι στιγμής κυρίως η Ρωσία.

«Όπλο» προς αυτή την κατεύθυνση είναι πρωτίστως η οικονομία, η οποία κατευθύνει τα πάντα. Ο «homo economicus» θέτει το οικονομικό κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ηθικές αξίες, όπως η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η φιλανθρωπία, επιζητώντας όλο και μεγαλύτερη πρόσβαση στο οικονομικό παγκόσμιο σύστημα καταναλωτισμού. Παρά την υποτιθέμενη πρόοδο και τα «αγαθά» της σύγχρονης κοινωνίας, οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν ανικανοποίητοι, μιας και ζουν χωρίς ιδανικά υπό τον φόβο της απώλειας της παρούσας «άνετης ζωής».

Ελλείψει παραδοσιακών ιδανικών η μάζα εμπιστεύεται, όπως ο ποντικός την φάκα, το «φιλανθρωπικό» προσωπείο του συστήματος ως προς την λύση των μεγάλων πλανητικών προβλημάτων (ειρήνη των λαών, περιβάλλον κτλ.). Ο εθνικισμός είναι πλέον άχρηστος, δαιμονοποιείται και στο προσκήνιο έχει έρθει το αντίπαλο δέος, ο διεθνισμός.

Επικαλούμενοι λοιπόν ανθρωπιστικούς και οικονομικούς λόγους, οι παγκοσμιοποιητές θα ευνοήσουν την δημιουργία του παγκόσμιου κράτους των πολιτικών με τα πλήθη να παρακολουθούν υπνωτισμένα. Η τεχνολογία, της οποίας η πρόοδος θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί προς όφελος της ανθρωπότητας, χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, για να καταγράψει τους ανθρώπους και να τους ελέγχει. Έτσι καταλήξαμε στο ηλεκτρονικό φακέλωμα. Το επόμενο στάδιο είναι η οικειοθελής παράδοση του εαυτού μας στα χέρια του συστήματος: Ηλεκτρονικό πορτοφόλι ενσωματωμένο σε μία έξυπνη ηλεκτρονική κάρτα, η οποία θα εμπεριέχει όλα τα στοιχεία μας, με την δικαιολογία της διευκόλυνσης των συναλλαγών (εξάλειψη χαρτούρας κ.ο.κ.). Επειδή όμως και αυτή θα χάνεται ή θα κλέβεται, θα προταθεί η λύση των βιοτσίπ, με τους «άγρυπνους» δορυφόρους να εντοπίζουν ανά πάσα στιγμή τα «θύματά» τους.

Όσο για τα χρήματα, όπως έπεισαν τους παλαιότερους να ασκούν τις συναλλαγές τους με χαρτιά, την ίδια ώρα που η ελίτ μάζευε τον χρυσό αγοράζοντας γη (το ίδιο γίνεται στις μέρες μας), έτσι και τώρα θα πείσουν τον κόσμο να χρησιμοποιεί, πάντα για την δική του διευκόλυνση, το ψηφιακό χρήμα, τουτέστιν αριθμούς. Όλα ψηφιακά, όλα ψεύτικα.

Η μεσαία αστική τάξη, που λόγω οικονομικής ευχέρειας θα μπορούσε να αντισταθεί στην παγκόσμια διαπλοκή, αποδυναμώνεται μέρα με την μέρα. Στόχος να εξαλειφθεί το ελεύθερο επάγγελμα, άρα το τελευταίο είδος ελευθερίας που έχει απομείνει -η οικονομική, και όλοι να μετατραπούν σε υπαλλήλους του κράτους ή των μεγάλων πολυεθνικών. Πόσοι πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες άραγε δέχθηκαν να παραδώσουν τα ηνία των επιχειρήσεών τους για έναν ικανοποιητικό μισθό σε πολυεθνικές, οι οποίες υπάρχουν κάθε χρόνο ακόμα και με ζημία, επειδή δεν μπορούσαν να τις ανταγωνιστούν; Από ελεύθεροι έγιναν δούλοι.

Σ” αυτό το μοτίβο θα παρουσιαστεί πολύ σύντομα η παγκόσμια κυβέρνηση των πολιτικών που με την σειρά της θα αποτύχει, μιας και το σύστημα «δεν κάνει κανένα μάγκα». Όποτε δεν τον χρειάζεται πια, τον «πετάει». Τότε οι διοικήσεις των πολυεθνικών που τόσο καιρό συσσωρεύουν στα «σπλάχνα» τους τον παγκόσμιο πλούτο, σχεδιάζουν να συνενωθούν σε ένα κέντρο που ελέγχοντας τα «αγαθά» θα ελέγχει τους εξαρτημένους από το σύστημα ανθρώπους. Γι” αυτό ακόμα και οι αγρότες υπαλληλοποιούνται: Η εξαφάνιση της ανθρώπινης πρωτοβουλίας θα δώσει τα κλειδιά της παραγωγής αποκλειστικά στην εξουσία.

Η έλευση της παγκόσμιας χούντας θα σημάνει αυτόματα το «τέλος» των πολιτικών. Άλλωστε, είναι πια παραδεχτό από την συντριπτική πλειοψηφία, ότι οι διάφορες κυβερνήσεις των λαών είναι άβουλες, αδύναμες και κατευθυνόμενες. Οι νόμοι θα είναι άκαμπτοι για όλους, καθότι δεν θα λαμβάνουν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες του κάθε λαού. Ο κόσμος μεταβάλλεται διαρκώς για να επικρατήσει ο απόλυτος μεσαίωνας. Οι ιδεολογίες, τα κόμματα και τα κοινοβούλια υπήρχαν μόνο και μόνο για να περνάει οργανωμένα η μία ή η άλλη προπαγάνδα. Οι φωνές των ανθρώπων που οδηγούσαν τον κόσμο σε εγρήγορση φιμώθηκαν και όσοι μιλούν τώρα στιγματίζονται ως γραφικοί και τρομοκράτες.

Ο Ελληνισμός δεν έχει να κάνει όμως με εθνικισμούς και διεθνισμούς. Η σημασία του είναι πανανθρώπινη και βασίζεται στην δικαιοσύνη και την ελευθερία. Αυτό ας το καταλάβουν μερικοί και ας ξεκινήσουν να σκέφτονται διαφορετικά πέρα από ιδεολογικοπολιτικά μαντριά. Σε διαφορετική περίπτωση θα τους θρέφει το σύστημα, δηλαδή ο Πρόεδρος που θα αναλάβει την αρχηγία της υπερπολυεθνικής εταιρείας.