Τι έγινε ρε παιδιά, καταργήθηκαν «τα μνημόνια»… και εμείς δεν μάθαμε τίποτα……..

Συνδικαλιστική ηγεσία: Απούσα από παντού!!!

Κάτι πάνε να κάνουν οι γιατροί αλλά δεν υπάρχει τίποτα οργανωμένο!
Γενικώς διαμαρτυρόμαστε με… επισχέσεις και ΜΟΝΟ όταν δεν παίρνουμε λεφτά εφημεριών!!!
Αν τα δώσουν, έστω και… κουτσουρεμένα εν είδει χαρτζηλικίου, σκάνε!
(Το πείραμα του Pavlof στην πλήρη του την έκφανση!!!)
Καλά, δε μιλάμε για την συνδικαλιστική ηγεσία του νοσηλευτικού!!!
Αυτοί κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου ΚΑΝΟΝΙΚΑ!
ΠΟΥΘΕΝΑ μια έκφραση, μια ανακοίνωση βρε αδερφέ, για τα μάτια του κόσμου!!!

Και η … «βάση»??? Τρέχει με κατεβασμένο το κεφάλι και… περιμένει το « Μεσσία» να …τη σώσει απ τα σαγόνια του «τέρατος»…
Μια πίεση στα συνδικαλιστικά σας όργανα, παιδιά?
Μήπως να τους βάζατε τις φωνές? Μήπως να έβγαιναν οι βούρδουλες, που τους ψηφίσατε για να… προστατεύουν τα εργασιακά σας δικαιώματα κι αυτοί …το… παίζουν …οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας????
Σκάστε και κολυμπάτε, τότε!!! Με ….τρεις κι εξήντα… χωρίς τέλος!!!
Η ΠΟΕΔΗΝ!!!!

Αλήθεια οι του ΚΚΕ της ΠΟΕΔΗΝ που είναι…?
Δε θα μιλήσω γι’ αυτούς, πασοκοκρατούμενοι συνδικαλιστές χειρίστου επιπέδου ! Στρίψτε τα μάτια σας γύρω και ανοίξτε τα’ αυτιά σας, θα διαπιστώσετε μόνοι σας το μέγεθος της βλακείας που αναδείχτηκε στα όργανα!
Το μόνο που ξέρουν είναι… να …. Διαπραγματεύονται ….σε… πόσες δόσεις θα πληρώσετε ΕΣΕΙΣ τα …κερατιάτικα!!! Και νομίζουν ότι είναι κι επαναστάτες!!!!
Καλά, η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ πήγαν άπατες!!!
«…εεεεε… η Τρόικα είπε…..»
Μια απεργία της προκοπής, μια πορεία της προκοπής…. Μια ανακοίνωση της προκοπής…
ΤΙΠΟΤΑ!

Το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ!!!
…Και μετά μιλάμε για φόβο του «πλήθους»….
Αφού αυτοί που επιφορτίστηκαν με το έργο της προστασίας των εργαζομένων τους έχουν αφήσει μόνους τους να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα!

Τι θα κάνει μόνος του κάποιος εργαζόμενος, όταν βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και της πείνας?
Φυσικό είναι να φοβάται…

Φυσικά θα λειτουργήσει ατομικά, όχι συλλογικά, γιατί τόσα χρόνια οι ανίκανοι παρτάκηδες συνδικαλιστές φρόντιζαν συστηματικά να «κλείσουν την πόρτα» στις δίκαιες διεκδικήσεις του εργαζόμενου λαού και να τον στρέφουν σε διεκδικήσεις άνευ ουσίας και αντικειμένου… όπως για… παράδειγμα « είσπραξη πλασματικών εφημεριών… υπερωριών… δωρακίων απ’ τους φορολογούμενους πολίτες και ούτω καθεξής…»… σε αντιστάθμισμα μισθών που δεν έδινε το κράτος, και δεδουλευμένων που ποτέ δε διεκδικήθηκαν σε επίπεδο συλλογικό!!!

Σκέφτηκε ποτέ κανείς έστω και θεωρητικά, τι θα γινόταν αν οι νοσηλευτές έλεγαν «δεν αντέχουμε άλλο» και τα παρατούσαν όλα στη μέση μιας βάρδιας, κι έφευγαν???

Αν οι γιατροί έκαναν το ίδιο???
Αν οι υπεύθυνοι των πλυντηρίων ενός νοσοκομείου έλεγαν … «άντε στο διάολο, για τρεις κι εξήντα…»

Εν τέλει, το ερώτημα «η κότα έκανε τα’ αυγό, ή το αυγό την κότα» παραμένει τόσο επίκαιρο όσο ποτέ…

Ο εργαζόμενος άνθρωπος ως μονάδα αλλά και ως συλλογικότητα είναι εκείνος που πρέπει να δώσει το έναυσμα για αλλαγή και αγώνα, και τα συλλογικά όργανα να αφουγκραστούν και να εκτελέσουν…

Γι’ αυτό όμως απαιτείται ΠΑΙΔΕΙΑ με τη συνολική σημασία του όρου!

Όταν η ΠΑΙΔΕΙΑ… έχει… πάει περίπατο εδώ και χρόνια ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου παράγουμε… παπαγαλάκια… λογικό είναι να υπερτερεί ο φόβος και να διαμορφώνεται ένας πολίτης που απέχει παρασάγγας από το πρότυπο του ελεύθερου…

Η διεκδίκηση, ο αγώνας για τη ζωή απαιτεί εσωτερική ελευθερία… που προϋποθέτει παιδεία…
Αισιοδοξία! Στην τουρκοκρατία οι ελεύθεροι έλληνες μάθαιναν γράμματα και κατάφεραν να σώσουν την εθνική τους ταυτότητα στα κρυφά σχολειά!

Όταν λοιπόν πιάσουμε πάτο εντελώς κι εμείς, και δεν υπάρχει πια καμιά διέξοδος διαφυγής, τότε –ελπίζω- ότι θα βγουν στην επιφάνεια οι αρετές ενός λαού που λοιδωρείται συστηματικά τα τελευταία χρόνια της «αφθονίας»…
Και ίσως σηκωθούμε απ’ τις λάσπες….