Γιατί χάνουμε την χαρά μας; Η απάντηση είναι πολύ απλή και έχει δύο όψεις: Κάνουμε παρέα με (ή συναντούμε) τα λάθος άτομα και δεν έχουμε την απαιτούμενη Αυτοεκτίμηση.
Για να δούμε τώρα πως συνδυάζονται αυτά τα δύο.
Όταν μπαίνεις στην διαδικασία να “ενδιαφερθείς” για την υποτιθέμενη άσχημη συμπεριφορά κάποιου, οτιδήποτε και αν είναι αυτό ουσιαστικά κάνεις κακό στον ίδιο σου τον εαυτό.
Ότι και να σκέφτεται κάποιος για σένα δεν μπορεί να σου κάνει κακό γιατί κάνει κακό στον εαυτό του. Ότι και να σκέφτεσαι εσύ για κάποιον δεν μπορείς να του κάνεις κακό γιατί κάνεις κακό στον εαυτό σου. Και έτσι Αυτοεξουδετερώνεσαι. Όσες σκέψεις και αν κάνεις (όσο και να το αναλύσεις) είναι εγωιστικά, φλύαρα τεχνάσματα του νου χωρίς αντίκρισμα. Αυτού του είδους οι σκέψεις μπορούν να σου προσδίδουν την άτυπη ψευδαισθητική αίσθηση του νικητή.
Αλλά είναι μια Ψευδαίσθηση. Ακόμα και η συγχώρεση μπορεί να είναι ψευδαίσθηση όταν η εγωική σκέψη λέει ότι πρέπει να μπω σε μια διαδικασία συγχώρεσης. Όταν είσαι Παρόν, όταν είσαι ο Εαυτός σου, δεν υπάρχει τίποτα για να συγχωρεθεί – δεν υπάρχει υποκείμενο και αντικείμενο, άρα δεν υφίσταται καμία ψυχολογική σύγκρουση. Η ψυχολογική σύγκρουση υφίσταται μόνο όταν υπάρχει Κατακράτηση και Διαστρέβλωση της σκέψης. Τότε αντλείς ικανοποίηση και συγχωρείς μέσα σε ένα φαύλο κύκλο. Αυτή είναι η συνηθισμένη λειτουργία του ανθρώπου και είναι “κοινωνικά αποδεκτή”.
Η Αλήθεια για τον Εαυτό σου όμως βρίσκεται Έξω από αυτόν τον κύκλο, έξω από την κοινή εγωιστική σκέψη και αυτό είναι ένα άλλο είδος Σκέψης. Αυτό μας οδηγεί στο Συμπέρασμα ότι στην Πραγματικότητα εμείς οι Άνθρωποι δεν έχουμε να χωρίσουμε Απολύτως Τίποτα και η Ενότητα είναι η φυσική κατάσταση μας. Έτσι Απλά. Όταν κάθε Γίγνεσθαι εκλαμβάνεται ως Είναι. Αυτή είναι η μεγάλη Αρχή.
Αντώνης Χαρατσής
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Καλημερα μου κανατε μεγαλο καλο γιατι περναω καποια φαση και δεν το ειχα δει απο αυτη την οπτικη γωνια. Ευχαριστω πολυ.Γιαννης
thhanxxx
Ότι και να σκέφτεται κάποιος για σένα δεν μπορεί να σου κάνει κακό γιατί κάνει κακό στον εαυτό του. Ότι και να σκέφτεσαι εσύ για κάποιον δεν μπορείς να του κάνεις κακό γιατί κάνεις κακό στον εαυτό σου. Και έτσι Αυτοεξουδετερώνεσαι. Όσες σκέψεις και αν κάνεις (όσο και να το αναλύσεις) είναι εγωιστικά, φλύαρα τεχνάσματα του νου χωρίς αντίκρισμα. Αυτού του είδους οι σκέψεις μπορούν να σου προσδίδουν την άτυπη ψευδαισθητική αίσθηση του νικητή.Οι μελέτες για την ομοφυλοφιλία παρουσιάζουν δυσκολία στην κατάταξη των ατόμων ως έχοντα τα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τους ομοφυλόφιλους. Οι ερευνητές θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα στηριχθούν στη συχνότητα της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, στην ηλικία στην οποία άρχισε ή στην παρουσία των ομοφυλοφιλικών φαντασιώσεων. Το πρόβλημα γίνεται δυσκολότερο επειδή πολλοί άνθρωποι είναι απρόθυμοι να αναγνωρίσουν το σεξουαλικό προσανατολισμό τους (Billings & Beckwith, 1993).
Η έρευνα στη βιολογική βάση της ομοφυλοφιλίας έχει εστιάσει σε τέσσερις περιοχές:
δομικές μετρήσεις του εγκεφάλου
των γενετικών δεδομένων
των οικογενειακών τάσεων και
των ανατομικών ομοιοτήτων.
Σε μια μελέτη εγκεφάλου, οι LeVay και Hamer το 1994 ανέφεραν ότι ένα τμήμα μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο αποτελεί βιολογικό δεδομένο για την αρσενική ομοφυλοφιλία. Εξέτασαν τμήμα του υποθαλάμου του εγκεφάλου σε δείγματα αυτοψίας από 19 ομοφυλόφιλους και 16 ετεροφυλόφιλους άνδρες και 6 γυναίκες άγνωστου σεξουαλικού προσανατολισμού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η περιοχή που μελετήθηκε ήταν δύο φορές μεγαλύτερη στους ετεροφυλόφιλους άνδρες απ' ότι στις γυναίκες, ενώ ήταν δύο ή τρεις φορές μεγαλύτερη στους ετεροφυλόφιλους άνδρες από την αντίστοιχη στους ομοφυλόφιλους.
Βέβαια, υποστηρίχθηκε επίσης ότι τα δείγματα ίσως ήταν προβληματικά επειδή όλα τα άτομα πέθαναν από AIDS και οι διαφορές στον εγκέφαλο μπορεί να προήλθαν από ορμονικές ανωμαλίες που συνδέονται με το AIDS, αφού μερικά απο τα συμπτώματα του AIDS είναι οι νευρολογικές αλλοιώσεις. Επιπλέον, οι μελέτες είναι δύσκολο να γίνουν και πολύ δύσκολο να επαναληφθούν.
Άλλα ερευνητικά συμπεράσματα προτείνουν ότι μια περιοχή του χρωμοσώματος Χ μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στον καθορισμό του αρσενικού σεξουαλικού προσανατολισμού (Hamer, Hu, Magnuson, HU & Pattatucci, 1993, Hu, Pattatucci & Hamer 1995, LeVay & Hamer, 1994). Οι ερευνητές ανέφεραν ότι 33 από τα 40 ζεύγη ομοφυλόφιλων αδελφών είχαν τους ίδιους q28 δείκτες στα χρωμοσώματα Χ. Η κριτική που ασκήθηκε στην μελέτη αυτή (Byne 1994) ανέφερε πως καλύφθηκε ένα μικρό μόνο δείγμα ομοφυλόφιλων ανδρών, χωρίς να γίνουν εξετάσεις στα ετεροφυλόφιλα αδέλφια τους.
Ο Cherny, εντούτοις, παρουσίασε μια μελέτη, που όχι μόνο επιβεβαίωσε τα πορίσματα σε ένα νέο δείγμα 33 ζευγαριών ομοφυλοφίλων, αλλά επιπλέον διαπίστωσε ότι ο δείκτης Xq28 δεν υπήρχε στους ετεροφυλόφιλους αδελφούς τους (Holden, 1995). Έτσι, δημιουργήθηκε η υπόθεση ότι η μητρική επιρροή ήταν σημαντική στην ομοφυλοφιλία ως πιθανός γενετικός φορέας κάποιου γονιδίου που σχετίζεται με την ομοφυλοφιλία.
Οι μελέτες που έγιναν σε διδύμους και τις οικογένειές τους είναι βασισμένες στην αρχή ότι τα γενετικά γνωρίσματα συνοδεύουν την οικογένεια. Οι Bailey και Bell (1993) εξέτασαν μια μεγάλη ομάδα αρρένων ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων, συμπεριλαμβανομένων και ομοζυγωτικών και ετεροζυγωτικών διδύμων, μη δίδυμων αμφιθαλών και υιοθετημένων αμφιθαλών αδελφών. Τα αποτελέσματά έδειξαν ότι 52% των ομοζυγωτών δίδυμων ήταν και οι δύο ομοφυλόφιλοι, έναντι 24% των διδύμων ετεροζυγωτών.