Πώς το 1204 “προφητεύει” το μέλλον μας…

Αν κανείς διαβάσει, τί προηγήθηκε πριν την απόλυτη καταστροφή του 1204 στην Κωνσταντινούπολη από τους προγόνους των σημερινών δυτικοευρωπαίων, θα ανατριχιάσει από τις ομοιότητες του σήμερα…

Γράφει ο Γιώργος Θαλάσσης…

Μέσα από την έρευνα μας εντοπίσαμε ομοιότητες, που μόνο τυχαίες δεν είναι. Πραγματικά οι εχθροί του Γένους μας στερούνται φαντασίας, αφού το ίδιο ακριβώς σχέδιο των προγόνων τους εφαρμόζουν για τον αφανισμό μας.

Την ώρα, που αυτοί εκτελούν επιτυχώς τα σχέδιά τους, εμείς κακώς επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη των Βυζαντινών πατέρων μας του 1204.

Τότε, οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) πρόγονοί μας, προκειμένου να λυτρωθούν από την τυρρανική εξουσία του πρωτοσέβαστου Αλεξίου, έστρεψαν τις ελπίδες τους στον λάθος άνθρωπο, που κατέστρεψε το Βυζάντιο και που ο βίος του ταιριάζει τρομακτικά με αυτόν του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Ανδρόνικος Κομνηνός εκμεταλεύτηκε την οργή του λαού κατά των πλουσίων, της αριστοκρατίας και του κρατικού (δεξιού θα λέγαμε στη εποχή του παπανδρέου) κατεστημένου και με λαϊκιστικά συνθήματα και υποσχέσεις πρωτόγνωρες στα Βυζαντινά χρονικά υπέρ του λαού και κατά της Δύσης (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ θα λέγαμε στην εποχή του παπανδρέου), πήρε την εξουσία και μέσα σε 2 χρόνια αποσάθρωσε την κρατική, στρατιωτική και κοινωνική δομή του Βυζαντίου. Μία – μία οι Βυζαντινές επαρχίες άρχισαν να ανεξαρτητοποιούνται και άλλες να χάνονται από τους εχθρούς (Θεσσαλονίκη), αφού οι ένδοξοι Βυζαντινοί στρατηγοί, που θα μπορούσαν να αμυνθούν με αποτελεσματικότητα, είχαν δολοφονηθεί ή φυλακιστεί από τον Ανδρόνικο, που φοβόταν μην τυχόν και χάσει το θρόνο από τον στρατό.

Όταν τελικά ο λαός εξεγέρθηκε απηυδισμένος από τις εθνικές συμφορές και τις πολιτικές δολοφονίες για παραδειγματισμό (δεν χρειαζόταν η 17Ν ή άλλα προσχήματα για να υπάρχει φόβος στους πολιτικούς αντιπάλους) και η βασιλεία του Ανδόνικου Κομνηνού έλαβε τέλος φρικτότερο από του Καντάφι, ο λαός έκανε το ίδιο λάθος ξανά και σαν τους σημερινούς νεοέλληνες της μεταπολίτευσης, που μία πίστευαν το πασοκ μία τη νδ, στήριξαν τις ελπίδες τους και έστεψαν Αυτοκράτορα τον πρώτο, που βρήκαν διαθέσιμο αντίπαλο του Ανδόνικου, χωρίς να αναρωτηθούν τί άνθρωπος είναι ή αν έστω είναι κατ’ ελάχιστο ικανός.

Ο Ισαάκ Άγγελος, ο νέος Αυτοκράτορας, αποδείχτηκε άσχετος και παντελώς ανίκανος. Στις μέρες του η καταστροφή, που είχε επιφέρει ο προκάτοχός του, έφερε καρπούς (ό,τι ακριβώς συνέβει στην σημερινή μας δεκαετία του ’90 και την μετά Ανδρέα εποχή). Οι Ρωμιοί άλλαξαν, ο στρατός το ίδιο. Τώρα πια δεν υπήρχε η μαχητικότητα, η αγωνιστικότητα και η γενναιότητα στον λαό και στον στρατό. Επιπλέον ο λαός με τα παραδείγματα των αρχόντων του κυλίστηκε στην αμαρτία, μιμούμενος την ανηθικότητά τους (ο Ανδρόνικος, όπως και Ανδρέας, ήταν τρομερά γυναικάς) και μέσα σε λίγα χρόνια μεταμορφώθηκε στην χειρότερη ίσως ποιότητα λαού, που γέννησε το Έθνος μας.

Η ανικανότητα του Ισαάκ Άγγέλου έδωσε την αφορμή στον ίδιο τον αδερφό του, τον Αλέξιο Άγγελο, να κλέψει τον θρόνο και αφού τυφλώσει τον αδερφό του Ισαάκ να τον κλείσει στην φυλακή μαζί με τον μικρό του γιο και διάδοχο του θρόνου.

Αν ο Ισαάκ υπήρξε άσχετος, ο Αλέξιος Γ’ Άγγελος, ο νέος Αυτοκράτορας, αποδείχτηκε ο χειρότερος Βυζαντινός βασιλιάς όλων των εποχών. Στην εποχή του τα σκάνδαλα και η αποδόμηση του πριν από λίγο ισχυρότερου κράτους του κόσμου γιγαντώθηκαν. Τώρα πια το μόνο, που ενδιέφερε τους κρατικούς αξιωματούχους και την αλλοτριωμένη (εκσυγχρονισμένη θα λέγαμε) κοινωνία, ήταν η υλική ευμάρεια, ο πλουτισμός και οι αρπαχτές απο τα σκάνδαλα.

Όπως έλεγε και ο αγαπημένος μας Γέροντας Παΐσιος… Θέλετε να χαλάσετε έναν λαό; Δώστε στο λαό πλούσια τα υλικά αγαθά και θα ξεχάσουν και τον Θεό και τα πάντα…

Τί και αν φώναζαν οι λιγοστοί και οι ικανοί Πατριώτες της εποχής εκείνης για τον επερχόμενο κίνδυνο, η κρατική εξουσία της εποχής εκείνης (όπως και αυτή της μεταπολίτευσης) θεωρούσε τις φωνές αυτές γραφικές… Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντίδραση του Αλεξίου Γ’ Αγγέλου στις ικεσίες ενός πατριώτη αξιωματικού, που τον παρακαλούσε να δοθεί άδεια ξυλείας προκειμένου να φτιαχτούν μεγάλα πολεμικά πλοία για την άμυνα της Πόλης. Ο εγκληματικός αυτός Αυτοκράτορας με δυσκολία έδωσε τελικά την άδεια, αλλά την πήρε πίσω, όταν ο δασάρχης της περιοχής διαμαρτυρήθηκε, ότι θα ζημιωθεί το κυνήγι της περιοχής!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οικονομικού σκανδάλου, που θα το ζήλευε και ο τσοχατζόπουλος και που ταιριάζει με το σύγχρονο σκάνδαλο των υποβρυχίων, είναι αυτό του Βυζαντινού αρχιναύαρχου, που παίρνοντας την εντολή (μετά από πιέσεις στον Αλέξιο των λίγων πατριωτών) να σουλουπώσει κάπως τα εναπομείνατα μεγάλα πολεμικά του άλλοτε πανίσχυρου στόλου, κατάκλεψε το κράτος αποδομώντας τα εξαρτήματα από διάφορα πλοία με σκοπό να τα αναπληρώσει σε άλλα.
Το αποτέλεσμα ήταν:

1ον. Να απομείνουμε μόνο με δυο-τρία αξιόπλοα πλοία, που παρατημένα στα ναυπηγεία του Κεράτιου (σαν και τα σημερινά υποβρύχια) δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν σε καμμία περίπτωση τα πολυάριθμα και νεότερα βενετσιάνικα.

2ον. Οι τσέπες του τσοχατζόπουλου της εποχής εκείνης να φουσκώσουν απότομα, αφού κάποια εξαρτήματα πλοίων πουλήθηκαν κρυφά επιφέροντας στον αρχιναύαρχο παράνομο πλουτισμό εις βάρος της Πατρίδος.

Σημείωση Ιστολογίου: Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή στους περισσότερους Ελληνες… Η απόλυτη παρακμή και στο τέλος η κατάληψη της Κων.πολης απο τους Σταυροφόρους Φράγκους, οι οποίοι και …βρήκαν την απίστευτη γι αυτούς ευκαιρία να καταλάβουν (εκτός των άλλων) και την Πόλη των Πόλεων με απίστευτη ευκολία (χωρίς να ανοίξει…μύτη!), μιας και δεν υπήρχε πλέον ουτε στρατός, ούτε στόλος, ούτε τίποτα! Να το υπενθυμίσω για άλλη μια φορά ή θα με πούν πάλι γραφικό;

ΠΗΓΗ