Ποιος σκότωσε τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ;

ΚΟ: Κάθε τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου, στις ΗΠΑ εορτάζεται ως εθνική εορτή, η Ημέρα του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ (Martin Luther King, Jr. Day). Φέτος ήταν στις 16 Ιανουαρίου. Ο King γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929, στην Ατλάντα της Γεωργίας των ΗΠΑ.

Η αλήθεια είναι ότι χρόνο με τον χρόνο ο Martin Luther King, Jr, μία πράγματι χαρισματική φυσιογνωμία, παρουσιάζεται, από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, ολοένα και περισσότερο κάτι ως «Χριστός». Οι κατηγορίες από τους επικριτές του ότι αντέγραψε την διδακτορική διατριβή του, ότι συνδεόταν συχνά με ιερόδουλες, (ήταν Βαπτιστής πάστορας και οικογενειάρχης), ότι παρακολούθησε το 1957 ένα σεμινάριο εκπαίδευσης σε ένα εκπαιδευτικό κέντρο που είχε συσταθεί από το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ, με αντικείμενο την υποκίνηση φυλετικού πολέμου και ότι ο για πέντε χρόνια προσωπικός του γραμματέας ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και ομοφυλόφιλος, με καταδίκη για ασελγή πράξη σε δημόσιο χώρο, δεν δείχνουν να χαλάνε αυτή την εικόνα.
Το παρακάτω άρθρο βέβαια, έχει σχέση με τη δολοφονία του Martin Luther King.
Ποιος ήταν πίσω από την δολοφονία; Το άρθρο είναι της (θεωρούμενης “προοδευτικής”) ραδιοπαρουσιάστριας Maria Gilardin από την ιστοσελίδα http://dissidentvoice.org, (μια ιστοσελίδα που, όπως λέει, «αγωνίζεται για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη»). Το άρθρο αναφέρεται στην μακροχρόνια έρευνα του Dr. William Pepper, δικηγόρου, συγγραφέα και φίλου του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, που τα πορίσματά της ανατρέπουν την “κλασσική” εκδοχή.
Αλήθεια, ψέμα ή απλώς άλλη μια «ιστορία συνομωσίας», το άρθρο έχει το ενδιαφέρον του.

Στις 4 Απριλίου του 1968 στο Μέμφις του Τεννεσί, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε. Ήταν 39 ετών. Δολοφόνος θεωρείται μέχρι σήμερα, ο James Earl Ray, ένας λευκός φτωχός μικροαπατεώνας από το Illinois, που τον έπιασαν στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, ενώ επιχειρούσε να ταξιδέψει για την Ροδεσία με ψεύτικο καναδέζικο διαβατήριο. Στις 10 Μαρτίου του 1969, ένα δηλαδή περίπου χρόνο μετά την δολοφονία, ο Τζέιμς Ιρλ Ρέι ομολόγησε την ενοχή του, αλλά μετά από τρεις ημέρες την αναίρεσε. Τελικά το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 99 ετών.
Οι δικηγόροι του Ray ισχυρίστηκαν ότι ο Ray ήταν ένας «αποδιοπομπαίος τράγος» όπως ήταν και ο Lee Harvey Oswald ο θεωρούμενος δολοφόνος του John F. Kennedy. Ένας από τους ισχυρισμούς τους ήταν ότι η ομολογία του Ρέι δόθηκε υπό πίεση, και υπό την απειλή της θανατικής ποινής. Ο Ray ήταν κλέφτης και διαρρήκτης, αλλά δεν είχε καμία καταγραφή για διάπραξη βίαιων εγκλημάτων ή ότι είχε κάνει χρήση όπλου. Επίσης, αν και παρουσιάστηκε ότι είχε “ρατσιστικές απόψεις”, δεν ήταν ενταγμένος σε κάποια ρατσιστική ομάδα, ούτε είχε είχε συμμετάσχει σε κάποια ρατσιστική ενέργεια.
Ένας από τους τελευταίους δικηγόρους του Ray ήταν ο William Francis Pepper (γεννήθηκε 16 του Αυγούστου του 1937).
Ο Pepper που έχει την έδρα του στη Νέα Υόρκη, θεωρεί ότι η δολοφονία του Κίνγκ ήταν μέρος μιας συνωμοσίας της κυβέρνησης και διατύπωσε την άποψη ότι ο Ray πλαισιώθηκε από το FBI, τη CIA, τον στρατό, την αστυνομία Μέμφις και το οργανωμένο έγκλημα.

Ο Pepper είναι γνωστός για τις προσπάθειές του να αποδείξει την αθωότητα του Τζέιμς Ερλ Ρέι στη δολοφονία του Martin Luther King, Jr αλλά και του Sirhan Sirhan στη δολοφονία του Robert F. Kennedy (στην φωτογραφία αριστερά ο Pepper και δεξιά ο Sirhan).
Ο Pepper έχει δραστηριοποιηθεί και σε άλλες περιπτώσεις «συνωμοσίας» και στο θέμα των Δίδυμων Πύργων (είναι μέλος του κινήματος 9 / 11 Truth) και έχει υποστηρίξει ότι ο Τζορτζ Μπους πρέπει να δικασθεί ως εγκληματίας πολέμου.
Εδώ είναι ένα σχετικό βίντεο

Ακολουθεί το άρθρο της Maria Gilardin / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Το άρθρο αυτό βασίζεται στο έργο του Dr. William Pepper δικηγόρου, συγγραφέα και φίλου του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και της οικογένειάς του. Τον Φεβρουάριο του 1967 ζήτησαν από τον Κινγκ να συναντήσει ένα νεαρό άνδρα του οποίου η εργασία ως δημοσιογράφος στο Βιετνάμ έδειξε τις φοβερές επιπτώσεις στον άμαχο πληθυσμό. Ο Κινγκ έκλαψε και ποτέ δεν παραιτήθηκε από τον αντίθεσή του στον πόλεμο. Ο νεαρός ήταν ο Pepper. Έγινε δικηγόρος του Τζέιμς Ερλ Ρέι και συναρμολόγησε τα στοιχεία που έδειχναν την απαλλαγή του Ray – μερικά από τα οποία περιγράφονται παρακάτω.

4 Απριλίου 1968: Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έχει πέσει νεκρός από μία σφαίρα.
Το 1977 η οικογένεια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ απευθύνθηκε στον δικηγόρο και φίλο, δρ William Pepper, για να ερευνήσει μια υποψία που είχαν. Δεν πίστευαν πλέον ότι ο Τζέιμς Ερλ Ρέι ήταν ο δολοφόνος. Για να ησυχάσουν, και για να καταγραφεί η αληθινή ιστορία και να αποκατασταθεί ένα αίσθημα δικαιοσύνης, μία μακρά έρευνα διεξήχθη που κράτησε δύο δεκαετίες. Τα στοιχεία που προέκυψαν τέθηκαν ενώπιον ενός συμβουλίου δικαστών στο Μέμφις, το Νοέμβριο του 1999. 70 μάρτυρες κατέθεσαν ενόρκως, τα στοιχεία – μεγάλο μέρος από τα οποία ήταν καινούργια – καταγράφηκαν σε 4.000 σελίδες,. 59 λεπτά ήταν αρκετά για το συμβούλιο για να επανέλθει με την απόφασή του ότι ο Loyd Jowers, ιδιοκτήτης του Grill του Jim, (δίπλα στο Μοτέλ που δολοφονήθηκε ο Κινγκ) είχε συμμετάσχει σε μια συνωμοσία για την δολοφονία του Κινγκ, μια συνωμοσία που περιλάμβανε τον J. Edgar Hoover και το FBI, τον Richard Helms και την CIA, τον στρατό, το Αστυνομικό Τμήμα του Μέμφις (MPD), και το οργανωμένο έγκλημα. Αυτή η ετυμηγορία αθώωσε τον Τζέιμς Ερλ Ρέι, που είχε ήδη όμως, πεθάνει στη (πέθανε το 1998).
Η είδηση της ετυμηγορίας, σε μια από τις σημαντικότερες δίκες στη σύγχρονη ιστορία, υποβαθμίστηκε. Και μέχρι σήμερα – με πολύ, πολύ λίγες εξαιρέσεις – το κοινό δεν γνωρίζει ότι έγινε αυτή η δίκη και ποιο ήταν το αποτέλεσμα.

Στο βιβλίο του 2003 του William Pepper, “An Act of State, The Execution of Martin Luther King”, που δημοσιεύθηκε από το Verso, έδωσε μια λεπτομερή έκθεση της μελέτης. Το βιβλίο συστηματικά αγνοήθηκε. Ο Pepper δήλωσε τον Φεβρουάριο του 2003 ότι τον είχαν απορρίψει οι κριτικοί και τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Οι New York Times χαρακτήρισαν την εργασία του Pepper “ανοησίες” στο πλαίσιο των ευνοϊκών σχολίων του βιβλίου του Gerald Posner για τη δολοφονία του Κινγκ, ‘Killing the Dream’. Ο Richard Bernstein εξήρε τον Posner δηλώνοντας ότι μια για πάντα: «Ο Τζέιμς Ερλ Ρέι δολοφόνησε τον Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ».

Σε μια νέα προσπάθεια να σπάσει τη σιωπή το Verso εξέδωσε το βιβλίο. Επίσης, για πρώτη φορά, κυκλοφόρησε βίντεο από τη δίκη 1999 στο Youtube.

Τι ήταν τόσο επικίνδυνο για τη δίκη του 1999 του Μέμφις που έπρεπε να αποσιωπηθεί; Τα στοιχεία που παρουσιάζονται κατέστησαν απολύτως σαφές ότι ήταν όλα λάθος. Ο Τζέιμς Ερλ Ρέι, δεν δολοφόνησε τον Κινγκ.

Με την καταδικαστική απόφαση για τον Loyd Jowers (φωτο) το συμβούλιο ήρθε πιο κοντά από οποιονδήποτε πριν στην ταυτότητα του πραγματικού δολοφόνου. Οι ενέργειες του Jower στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη δολοφονία, μαζί με τις καταθέσεις από μάρτυρες που δεν είχαν ποτέ ακουστεί πριν, οδηγούν λεπτό προς λεπτό στο πώς και γιατί το έγκλημα διαπράχθηκε.

Προφανώς κανείς, ούτε η Μαφία, ούτε η αστυνομία του Μέμφις, ούτε το FBI, ούτε η CIA, ή οι μυστικές υπηρεσίες του στρατού θα επιχειρούσαν κάτι που θα αποτύχαινε. Εάν η συμφωνία με τη Μαφία δεν τα κατάφερνε, κάποιος άλλος ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον Κινγκ. Όταν ο Κινγκ βγήκε σε εκείνο το μπαλκόνι στο Lorraine Motel δεν ήξερε ότι ήταν υπό πλήρη επιτήρηση και ότι περισσότερα από ένα όπλα ήταν στραμμένα πάνω του.

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1999, ο δρ William Pepper κλείνοντας την αγόρευσή του στο συμβούλιο των δικαστών είπε: ο Martin Luther King, είχε γίνει κάτι περισσότερο από έναν διοργανωτή για τα αστικά δικαιώματα, και περισσότερο ακόμα και από μια φωνή κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Είχε γίνει τόσο επικίνδυνος για τις δυνάμεις της εξουσίας που είχε ληφθεί απόφαση ότι δεν επρόκειτο να φύγει από το Μέμφις ζωντανός.

Ο Pepper δήλωσε:
Απευθύνομαι σε σας λέγοντας ότι η αντίθεσή του σε αυτόν τον πόλεμο δεν είχε τόσο σχέση με την ιδεολογία, με τον καπιταλισμό ή με τη δημοκρατία. Είχε να κάνει με τα χρήματα. Είχε να κάνει με τεράστια χρηματικά ποσά που αυτός ο πόλεμος έφερνε σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που έχουν έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όταν ο ίδιος απείλησε να φέρει τον πόλεμο σε ένα τέλος μέσα από μία μαζική λαϊκή αντίθεση, απειλούσε μερικές από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες, μία εκ των οποίων ήταν στην πολιτεία του Τέξας, που υποστήριζε τη Προεδρία του Lyndon Johnson και είχε τις μεγαλύτερες συμβάσεις κατασκευής έργων στο Cam Ranh Bay στο Βιετνάμ.

Η δεύτερη πτυχή του έργου του που επίσης είχε σχέση με τα χρήματα που προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στους κύκλους της εξουσίας είχε να κάνει με τη δέσμευσή του να πάρει μια τεράστια ομάδα ανθρώπων στην Ουάσιγκτον και εκεί να κατασκηνώσουν στη σκιά του μνημείου της Ουάσιγκτον για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί. Θα έκαναν επισκέψεις στις αίθουσες του Κογκρέσου και θα προσπαθούσαν να αναγκάσουν το Κογκρέσο να ενεργήσει, όπως είχαν προηγουμένως ενεργήσει όσον αφορά την νομοθεσία για τα αστικά δικαιώματα, τώρα να ενεργήσουν όσον αφορά την κοινωνική νομοθεσία.

Άρχιζε να μιλάει για μια αναδιανομή του πλούτου, σε αυτή την πλουσιότερη χώρα στον κόσμο που είχε μια τόσο μεγάλη ομάδα φτωχών ανθρώπων, ανθρώπων που ζουν τότε και τώρα, στο δρόμο, μέσα στη φτώχεια. Αυτό το πρόβλημα έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Και δεν ήταν ένα πρόβλημα που είχε να κάνει με μαύρους και λευκούς. Ήταν ένα πρόβλημα που είχε να κάνει με ισπανόφωνους, και με φτωχούς λευκούς, το ίδιο. Αυτό ήταν προκλητικό.

Οι εξουσίες στις ΗΠΑ πίστευαν ότι δεν θα πετύχαινε. Γιατί; Πίστευαν ότι επειδή ήξεραν ότι οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη τη χρονική στιγμή, ήταν τέτοιες που υπήρχαν (και υπάρχουν) πολύ ισχυρές δυνάμεις πίεσης (λόμπι) που βάζουν τους ανθρώπους τους στις αίθουσες του Κογκρέσου και μάλιστα στο Λευκό Οίκο και τους ελέγχουν, τους πληρώνουν και τους αγοράζουν, και δεν θα συμφωνούσαν με το είδος της κοινωνικής νομοθεσίας, που ο Κινγκ επρόκειτο να απαιτήσει.

Έτσι, υπήρχε ένας φόβος. Τι θα συμβεί όταν απογοητευτούν; Τι θα συμβεί όταν δεν πάρουν καμία ικανοποίηση; Τι θα συμβεί; Φοβόντουσαν, ο στρατός φοβόταν, ότι θα υπάρξει μια βίαιη εξέγερση στην πρωτεύουσα του έθνους. Και δεν είχαν τα στρατεύματα που θα μπορούσαν να υποτάξουν μισό εκατομμύριο θυμωμένους αποκλεισμένους Αμερικάνους. Δεν είχαν τα στρατεύματα. Ο Westmoreland ήθελε άλλες διακόσιες χιλιάδες στρατιώτες στο Βιετνάμ. Δεν είχαν να του δώσουν. Δεν τους είχαν.

Φοβόντουσαν αυτό που ο Τζέφερσον είχε πει πολλές, πολλές φορές, ότι το πολιτικό λόμπι μπορεί μόνο να καθαριστεί με μια επανάσταση κάθε είκοσι χρόνια. Φοβόντουσαν ότι ο Τζέφερσον θα ακουγόνταν και ότι η επανάσταση θα γινόταν.
Έτσι, δεν επρόκειτο να αφήσουν τον Κινγκ να φέρει αυτούς τους ανθρώπους στην Ουάσιγκτον.

Ο Pepper, περιέγραψε τον σχεδιασμό της δολοφονίας του Κινγκ, μέσα από την προσωπική έρευνά του μίας δεκαετίας, καθώς και από τους 13 τόμους υλικού της Αναφοράς της Επιτροπής του 1997 ‘House Select Committee on Assassinations Report’. Σε αυτές τις σελίδες βρέθηκαν αρκετά στοιχεία που δείχνουν ότι σε αντίθεση με τα επίσημα πορίσματα, περιλαμβάνεται λεπτομερής ιστορία της εποπτείας του FBI στον Κινγκ και η διείσδυση στο Southern Christian Leadership Conference και το Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων.

Τον Δεκέμβριο του 1963, λιγότερο από ένα μήνα μετά τη δολοφονία του Κένεντι, αξιωματούχοι του FBI συναντήθηκαν στην Ουάσιγκτον για να διερευνήσουν τρόπους για να “εξουδετερώσουν τον Κινγκ “. Παρόλο το υλικό η Επιτροπή δήλωσε ότι το FBI δεν είχε κανένα ρόλο στη δολοφονία.

Να κάποια στοιχεία:

Ο Loyd Jowers ήταν τόσο κοντά στην δολοφονία, που ήταν εξαιρετικά πολύτιμος μάρτυρας. Αλλά οι ενέργειές του, η φυσική τοποθεσία του Bar και Grill του, δίπλα στη θαμνώδη περιοχή απέναντι από το Lorraine Motel, ήταν μόνο ένα μικρό μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης εικόνας, σύμφωνα με τα λόγια του Pepper στην ευρύτερη συνωμοσία για να σκοτώσουν τον King.

Ο Pepper ζήτησε από τους δικαστές να διαπιστώσουν αυτή «τη συνωμοσία, τη νομικά πολιτική συνωμοσία σύμφωνα με το νόμο».

Ο Jowers Loyd κατέθεσε ότι του ζητήθηκε από τον Frank Liberto που είχε διασυνδέσεις με την Μαφία να βοηθήσει στη δολοφονία του Κινγκ. Έλαβε τα χρήματα και ένα όπλο να κρατάει.

Τρεις μάρτυρες βεβαίωσαν για τη συμμετοχή του Liberto. Ο Liberto είπε στη κα Lavada Addison, “έχω κανονίσει να σκοτωθεί ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ”. Ο γιος της Addison, Nathan, επιβεβαίωσε την παρατήρησή του.

Ωστόσο, το σχέδιο της Μαφίας δεν θα είχε επιτευχθεί αν δεν είχαν συμμετοχή πολλοί άλλοι: Γιατί ο Κινγκ πήγε στο Motel Lorraine, όπου ποτέ δεν είχε μείνει πριν; Ποιος τον έκανε να αλλάξει το δωμάτιό του και από ένα απομονωμένο δωμάτιο στο ισόγειο να πάει στο δεύτερο όροφο με το μπαλκόνι; Ποιος διέταξε τον αξιωματικό της αστυνομίας Jerry Williams, ο οποίος σχημάτιζε συνήθως μια μονάδα ασφαλείας με μαύρους αστυνομικούς όταν ο Κινγκ ήρθε στο Μέμφις, να μην σχηματίσει μία ομάδα από σωματοφύλακες εκείνη τη φορά;

Απέναντι από το Lorraine Motel ήταν Σταθμός Πυροσβεστικής. Ποιος διέταξε τους δύο μόνο μαύρους πυροσβέστες να μην εμφανιστούν για εργασία εκείνη την ημέρα; Ο Floyd Ε. Newsum αργότερα είπε ότι η διαταγή προήλθε από τον αστυνομικό Norvell Ε. Wallace που είχε πει ότι είχε δεχθεί απειλές για τη ζωή του και έπρεπε να μείνει στο σπίτι.

Το πρωί της δολοφονίας ο Carthel Weeden, αρχηγός του Πυροσβεστικού Σταθμού, κατέθεσε ότι είχε προσεγγιστεί από δύο αξιωματικούς του στρατού των ΗΠΑ που κουβαλούσαν χαρτοφύλακες που δήλωσαν ότι είχαν κάμερες και ήθελαν την οροφή του σταθμού για να επιτηρούν το Μοτέλ Lorraine. Έφυγαν μετά από τη δολοφονία.

Μέλη της 111η Ομάδας Πληροφοριών του στρατού, με έδρα το Fort McPherson στην Ατλάντα της Γεωργίας, είχε έρθει στο Μέμφις και είχαν τον Κινγκ κάτω από 24ωρη επιτήρηση την ημέρα.

Περίπου 10 λεπτά πριν από τη δολοφονία του Κινγκ, ο Guy Canipe, ιδιοκτήτης της εταιρείας ψυχαγωγίας Canipe, παρατήρησε ένα πακέτο να έχει πέσει στη πόρτα της εταιρείας του, στην οδό Main, ένα τετράγωνο από το Lorraine. Το πακέτο αποτελείτο από ένα 30,06 Remington τουφέκι και αχρησιμοποίητες σφαίρες – το τουφέκι που ο Τζέιμς Ερλ Ρέι υποτίθεται ότι είχε χρησιμοποιήσει για τη δολοφονία.

Ο Loyd Jowers κατέθεσε ότι αμέσως μετά τη δολοφονία, ο αστυνομικός Earl Clark, που τώρα έχει πεθάνει, βγήκε από τη θαμνώδη περιοχή και του έδωσε ένα όπλο το οποίο κάπνιζε στην πόρτα του πίσω μέρους του εστιατορίου του. Ο Jowers δεν είδε ποιος σκότωσε τον Κινγκ, αλλά ισχυρίστηκε ότι ήταν Clark, ο καλύτερος σκοπευτής της ατσυνομίας.

Αρκετοί μάρτυρες στη δίκη του 1999 κατέθεσαν ότι είδαν δύο άνδρες να τρέχουν μακριά από τη θαμνώδη περιοχή ένας μπήκε σε μία πράσινη Chevrolet του 1965 και ανέπτυξε ταχύτητα περνώντας δίπλα από ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας που δεν έκανε τίποτα, ένας άλλος πήρε ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας και έφυγε μακριά . Παρ ‘όλα αυτά, η επίσημη ιστορία ήταν πάντα ότι κανείς δεν πυροβόλησε μέσα από τους θάμνους, αλλά ότι ήταν ο Τζέιμς Ερλ Ρέι από ένα παράθυρο του μπάνιου του σπιτιού του.

Γιατί λοιπόν ο Maynard Stiles, ανώτερος υπάλληλος του Τμήματος Υγιεινή του Μέμφις, πήρε μια κλήση από τον Επιθεωρητή της αστυνομίας Sam Evans στις 7 π.μ. το πρωί, μετά τη δολοφονία ότι «υπήρχε ανάγκη να γίνει καθαρισμός μίας αλάνας κοντά στο σημείο της δολοφονίας.” Εκείνοι που πήγαν να καθαρίσουν το χώρο ήταν υπό την καθοδήγηση του αρμόδιου τμήματος της αστυνομίας.

Αυτό είναι ένα μόνο μέρος των αποδεικτικών στοιχείων που κάλυψαν τη δίκη του 1999.

Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης και οι περισσότεροι συγγραφείς διαιωνίζουν το μύθο ότι ο Τζέιμς Ερλ Ρέι ομολόγησε ότι ήταν ο δολοφόνος.

Ο Pepper που εκπροσώπησε τον Ray μέχρι το θάνατό του, λέει ότι ο Ray ομολόγησε την ενοχή του γιατί έτσι τον συμβούλευσε ο δικηγόρος του, ο οποίος του είπε ότι αυτό θα ήταν το καλύτερο για να γλυτώσει την θανατικκή ποινή. Όμως εκείνος δεν ομολόγησε την ενοχή του. (Στην πραγματικότητα ομολόγησε, αλλά μετά από 3 ημέρες αναίρεσε την ομολογία του).

Υπήρξαν διάφορες προσπάθειες να δωροδοκήσουν τον Ray για να ομολογήσει. Έναν από τους δικηγόρους του Ρέι, τον Jack Kershaw, τον πλησίασε μια εκδοτική εταιρεία προσφέροντας στον Ray $ 50.000, και μια νέα ζωή, αν τελικά ομολoγήσει. Ο Ray αρνήθηκε. Πλησίασαν τον αδελφό του, Jerry με την ίδια προσφορά με μεγαλύτερο χρηματικό ποσό ($ 200.000), αλλά ο Ray, και πάλι, αρνήθηκε.

Λίγο πριν το θάνατο του Ρέι (φώτο), ο αστυνομικός Tim Cook, παρουσία του William Pepper, προσπάθησε σε μεγάλο βαθμό να κάνει τον Ray να παραδεχτεί την ενοχή του. Υποσχέθηκε στον Ray ότι σε αντάλλαγμα θα βγει από την φυλακή και θα μπορούσε να πεθάνει (ήταν ήδη άρρωστος) στο οικογενειακό του περιβάλλον. Ο Ray αρνήθηκε και πέθανε μόνος του στις 23 Απριλίου του 1998.

Καταλήγει ο Pepper: Κατά την άποψή μας, αυτό που συνέβη στην προκειμένη περίπτωση, η αδικία που έχει συμβεί στην περίπτωση αυτή είναι αντιπροσωπευτική της αποτυχίας που συμβολίζει για μένα την αποτυχία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα. Εάν κοιτάξει κανείς τον όγκο των στοιχείων που έχουν υποβληθεί καταλαβαίνει πώς αυτή η υπόθεση έχει συνταχθεί και πως έχει καλυφθεί, και όταν δείτε πόσο αδιάφοροι είναι οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι και η κυβέρνηση και πόσο συνένοχοι έχουν υπάρξει, μπορείτε να έρθετε σε μία άλλη επιλογή.

Κυβερνητικοί οργανισμοί προκάλεσαν τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Στρατολόγησαν άλλους για να το κάνουν. Προκάλεσαν όλο αυτό το πράγμα για να συμβεί. Και στη συνέχεια προχώρησαν στο να καλύψουν την υπόθεση αυτή.

Έχετε αυτό το καθήκον στον εαυτό σας και στους συμπολίτες σας. Εκ μέρους της οικογένειας του Martin Luther King, Jr, εξ ονόματος του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, σας ζητώ να δείτε ότι υπήρχε συνωμοσία και να βρείτε τους συνωμότες που εμπλέκονται όχι μόνο τον εναγόμενο εδώ, εκείνη τη συνωμοσία με τους πράκτορες της πόλης του Μέμφις και των κυβερνήσεων της πολιτείας του Τενεσί και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.