λα ξεκίνησαν από την ικανότητά μου να πλάθω σενάρια. Θέμα φαντασίας, λοιπόν!
Αφού εδώ μέσα συζητάμε γιά το “Μάτριξ” και τα “πυθαγόρεια” Μαθηματικά, γιατί να μη συζητήσουμε και γιά τον συνδυασμό τους;…
…Και, μάλιστα, γιά την επιρροή τους στις γεννήσεις και τους θανάτους…
Αν και θα μπορούσε να με βάλει σε υποψίες η σκηνή από την αυθεντική ταινία “Μάτριξ”,
όπου ο ήρωας ξυπνάει μέσα σε μία αίθουσα με άπειρα
πανομοιότυπα μωρά
μέσα σε άπειρες πανομοιότυπες θερμοκοιτίδες, το είδα το θέμα απ’ τη
μαθηματική μεριά. Έκαστος στο είδος του, που λένε!
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Άρα γε, οι χρονικές στιγμές των γεννήσεων και των θάνατων συνδέονται με σχέσεις “πυθαγορείων” Μαθηματικών;
Η απάντηση είναι ένα σαφέστατο “ναί”!
Προσέξτε, όμως: η ημερομηνία γεννήσεως ενός ατόμου με την ημερομηνία θανάτου του δενσυνδέονται. Αντιθέτως, συνδέονται
οι ημερομηνίες των διαδοχικών γεννήσεων του ίδιου ατόμου
(μετενσαρκώσεις) και οι ημερομηνίες των διαδοχικών θανάτων του (σε
διαδοχικές ζωές, εννοείται)!!!
i. Η διαπίστωση
Εφ’
όσον, κατά Πλάτωνα, η ψυχή θυμάται, απ’ αυτόν τον κανόνα δεν ξέφυγα
ούτ’ εγώ. Θυμήθηκα τις δύο αμέσως προηγούμενες ζωές μου. Τις ημερομηνίες
…ενάρξεως και λήξεως… Αν και δεν τα θυμήθηκα σε μιά μέρα. “Κομμάτια κι αποσπάσματα”, που λέει κι ο τραγουδοποιός, τα οποία κάποια στιγμή συνενώθηκαν, και μου έδωσαν δύο κάδρα με δύο εικόνες.
Τρείς
ημερομηνίες γεννήσεως, λοιπόν, και δύο θανάτων, οι οποίες απετέλεσαν
μία μικρή βάση δεδομένων, ώστε να κάνω τους υπολογισμούς μου. Να
εξηγηθώ, όμως, πριν προχωρήσουμε: θα σας κοινοποιήσω τη μέθοδο, αλλά όχι
τα δεδομένα καθ’ εαυτά. Είναι αυστηρώς προσωπικά στον μέγιστο βαθμό.
Στο σημείο αυτό θυμήθηκα επίσης μία διάχυτη φήμη της Αστρολογίας, που λέει (γενικώς και αορίστως) ότι η Σελήνη ρυθμίζει τις γεννήσεις –
και μάλιστα, με ακρίβεια δευτερολέπτου. Αν και κανένας Αστρολόγος
(ακόμη κι επαγγελματίας) δεν φαίνεται να ξέρει λεπτομέρειες, ωστόσο όλοι
φαίνεται πως έχουν ακουστά το ρητό αυτό.
Ίσως
να χρειαστεί να καταφύγουμε στην Ινδουϊστική Αστρολογία, γιά να βρούμε
τέτοιον επιμερισμό του χρόνου. Αλλά, ως τότε, θα προχωρήσουμε όπως
ξέρουμε.
Η επόμενη σκέψη μου ήταν να δοκιμάσω διάφορες “μονάδες”, να δω αν μπορώ να μετρήσω επακριβώς (δηλ. με ακεραίους αριθμούς)
τα διαστήματα μεταξύ γέννησης και θανάτου, γέννησης και γέννησης,
θανάτου και θανάτου. Λόγου χάριν, δοκίμασα να μετατρέψω τους όρους της
ακολουθίας Φιμπονάτσι σε μέρες. (Δεν έβγαλε αποτέλεσμα αυτό).
Κάποια
στιγμή, δοκίμασα να θέσω ως “μονάδα” τον σεληνιακό μήνα – εφ’ όσον
δεχόμαστε πως η Σελήνη ρυθμίζει τις γεννήσεις (και τους θανάτους, ως
απεδείχθη). Σωστή σκέψη, πλην όμως ο σεληνιακός μήνας είναι …πέντε
ειδών (λεπτομέρειες εδώ)! Αλλ’ αυτό ήταν εύκολο έργο: το λογιστικό φύλλο έδειξε κατ’ ευθείαν ότι ως τέτοια “μονάδα” μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνον ο τροπικός (tropical) ή ο αστρονομικός (sidereal)
σεληνιακός μήνας. Τα άλλα τρία είδη (συνοδικός, δρακονικός, ανωμαλικός)
αποκλείονται, διότι βγάζουν αποτελέσματα αλλού ‘ντ’ αλλού.
Η
διαφορά των δύο αποδεκτών τύπων είναι ελάχιστη, μόλις στο τέταρτο
δεκαδικό ψηφίο. Πράγμα που μεταφράζεται σε απόκλιση περίπου 25 ημερών σε
10,000 (δέκα χιλιάδες) σεληνιακούς μήνες, δηλ. σε περίπου 833 χρόνια.
Αλλά εμένα δεν μ’ ενόχλησε, διότι εξέταζα ζωές εκτεινόμενες σε διάστημα
μικρότερο των 200 ετών.
Πράγματι, βγήκε ότι γέννηση από γέννηση απέχουν ακέραιο αριθμό τέτοιων σεληνιακών μηνών! Το
ίδιο και θάνατος από θάνατο! Τα διαθέσιμα δεδομένα επέτρεψαν
πιστοποίηση αυτού του γεγονότος τρεις φορές μόνον, αλλ’ αυτές οι τρεις
φορές είναι αρκετές γιά ν’ αποκλείσουν την όποια σύμπτωση. Άρα, μπορούμε
χωρίς λάθος να “συμπεράνουμε το όλον εκ του μέρους”.
Και με τα “πυθαγόρεια” Μαθηματικά, τί γίνεται;
Όντως,
οι τρεις ακέραιοι αριθμοί, δηλ. τα πολλαπλάσια της διάρκειας του
αστρονομικού / τροπικού σεληνιακού μήνα που βρήκα, δεν έχουν καμμία
σχέση με τους όρους της ακολουθίας Φιμπονάτσι.
Εκ πρώτης όψεως. Διότι (λόγωι εμπειρίας) δεν σταμάτησα εκεί: δοκίμασα, αν οι ακέραιοι που βρήκα, μπορούν να εκφραστούν ως άθροισμα όρων της Φιμπονάτσι.
Τα αποτελέσματα ήσαν παραπάνω από εκπληκτικά.
Όχι
μόνο ήταν άθροισμα όρων της Φιμπονάτσι (πράγμα που θα μπορούσε να
ισχύσει γιά κάθε ακέραιο αριθμό, άρα άνθρακες ο θησαυρός), αλλά κάθε όρος του αθροίσματος συμμετείχε σε μία συμμετρική δομή!!!!!
Πότε
από τον κάθε όρο πήγαινα στον επόμενο πηδώντας -πχ- ανά δύο, πότε οι
διαφορές αυξάνονταν (πήδημα δύο όρων, πήδημα τριών, πήδημα τεσσάρων),
πότε έτσι, πότε αλλοιώς. Αλλά οι τρεις συμμετρίες που ανακάλυψα ήταν ξε-κά-θα-ρες.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice