Ένα από τα πιο ανησυχητικά περιστατικά που τα τελευταία χρόνια καλείται (όλο και συχνότερα) να αντιμετωπίσει η αστυνομία των ΗΠΑ και του Καναδά (κυρίως)
είναι το αποκαλούμενο «excited delirium».

Το άτομο υπό την επήρεια αυτού του “συνδρόμου” βρίσκεται σε μια (επιεικώς) “περίεργη φάση”.

Αδιευκρίνιστη…

Και ανησυχητικά “μη προβλέψιμη” στην εξέλιξή της…ενίοτε “τραγική”…

(Για να ακριβολογούμε, η επίσημη Ιατρική κοινότητα δεν είναι και τόσο σίγουρο πως το έχει αποδεχτεί ως υπαρκτή ιατρική πραγματικότητα. Ως το 2009 πάντως
δεν το είχε στις “λίστες” της)

Το “άτομο-παθών” βρίσκεται ξεκάθαρα «εκτός (λογικού) εαυτού».

Ο τρόπος που μιλάει, που σκέπτεται, οι συνειρμοί του, η κίνηση και οι αντιδράσεις του, τα πάντα πάνω του είναι “παράδοξα”…

Ενίοτε βρίσκεται υπό την επήρεια τοξικών ουσιών.

Και τότε, μπορεί να πει κανείς ότι είναι “κατανοητό”…

Άλλοτε όμως πάλι, όχι…

Κάποιες φορές έχει ξεκάθαρα επιθετική συμπεριφορά…

Το ακόμη πιο ανησυχητικό είναι πως σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις επιδεικνύει “απίστευτη μυϊκή δύναμη και αντοχή”, ανοχή στον πόνο, κάποτε δε ακόμη και
τάσεις κανιβαλισμού .

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/1980-2009.html

(Το παρακάτω βίντεο είναι μια “ήπια, ελεγχόμενη και διαχειρίσιμη περίπτωση”. Γι’ αυτό και επελέγη.

Δείχνει βήμα βήμα όλη την εξέλιξη του “περιστατικού” απ’ την αρχή ως το τέλος.

Αν ήταν μια “βίαιη, ανεξέλεγκτη από τις Αρχές επιθετική περίπτωση” θα τελείωνε “γρήγορα και βίαια”.

Δηλαδή, αιματηρά…

Υπάρχουν πολλά τέτοια βίντεο στο you tube.

Χρησιμοποιείστε ως κλειδί αναζήτησης τον όρο “excited delirium” και θα σας δώσει τα πάντα, από κρίση απλού ψυχωσικού επεισοδίου μέχρι κανιβαλική κρίση zobi
crystal meth που τελειώνει πάντα με πολλές σφαίρες εφόσον ποτέ μια δεν είναι αρκετή – παράδοξο, ακατανόητο ως φαινόμενο πλην
πραγματικότητα στα πρόσφατα αστυνομικά χρονικά των ΗΠΑ.

Και με μεγάλες – ακόμη πιο ανησυχητικές – “προοπτικές” εξέλιξής του).

Η «παραληρηματική φάση» μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και με ένα σωρό παραλλαγές, αιτίες και αφορμές.

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/03/blog-post_70.html

Η «πυροδότησή» της μπορεί να είναι χημική (ψυχότροπα) ή ψυχοσωματική (όπου επί πολύ – συνήθως – καιρό χτίζεται ένα ψυχωσικό υπόβαθρο που κατά καιρούς δίνει
τα αντίστοιχα ψυχωτικά/παραληρηματικά επεισόδια).

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/03/blog-post_75.html

Άλλοτε δε πάλι, έχει «χτιστεί εσκεμμένα» βήμα βήμα στα πλαίσια μιας «διαδικασίας χειραγώγησης» (mind control) και «εσωτερική εντολή» να «πυροδοτηθεί εάν,
εφόσον και όταν συντύχουν κάποιοι συγκεκριμένοι εξωτερικοί παράγοντες».

Mind Control – Ελεγχος Του Νου Και Της Συμπεριφορας

Ο χαρακτηρισμός «εν ύπνω πυρήνας» εννοεί αυτό ακριβώς κατά κάποιον τρόπο.

Εκπαιδευμένοι “Μαχητές”
που μεταβαίνουν στη χώρα του αντιπάλου όπου διαβιούν ήσυχα και αθόρυβα ως “φιλήσυχοι υπεράνω υποψίας πολίτες”.

Όταν διαμορφωθούν οι συνθήκες για “επίθεση” και “δοθεί η εντολή” τότε αυτός ο “εν ύπνω πυρήνας ενεργοποιείται” και από “απλός ήσυχος πολίτης” μετατρέπεται
σε “φονικό θηρίο”.

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/03/blog-post_95.html

Άραγε, μπορούμε να πούμε πως τότε αυτό που ενεργοποιείται είναι ένα “προεπεξεργασμένο παραληρηματικό πλαίσιο ιδεοληπτικών αξόνων και
ανάλογης ωμής, αναίσθητης και αδίστακτης δράσης”;

Κάπου εδώ ανακατεύονται πλήθος μυστικές υπηρεσίες μεταξύ τους, η κατασκοπεία με την ανακριτική και η ψυχολογία (ως μηχανισμός δόμησης προσωπικότητας) με
την Στρατιωτική Τέχνη (ειδική εκπαίδευση για αποστολές “κατά μόνας” στα πλαίσια των “Ψυχολογικών Επιχειρήσεων”).

Ο “Ιδανικός Μοναχικός Λύκος”…

Περίοπτη θέση εδώ έχει το περιβόητο project “Ο Υποψήφιος της Μαντζουρίας”.

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/03/blog-post_584.html

Που δεν είναι παρά το “Ιερό Δισκοπότηρο” των απανταχού “Χειραγωγών Συνειδήσεων”.

Είναι η προσπάθεια να διαμορφωθεί με την κατάλληλη εκπαίδευση ο κατάλληλος υποψήφιος.

Αυτός δηλαδή που θα μπορέσει να επιβιώσει από ένα πολύ πολύ “επικίνδυνο εσωτερικό δύσβατο πέρασμα”.

Αυτός που τόσο κατά την διάρκεια της “Μοναχικής Αποστολής” του όσο και κατά τη διάρκεια της σύλληψης και ανάκρισής του θα περάσει από πλήθος διαφορετικές
“πραγματικότητες” και “ρόλους” τα οποία θα πρέπει να βιώσει ως τα τρίσβαθα της ψυχής του ως “αληθινά” και “υπαρκτά” ώστε να “πείσει” για την “ταυτότητά”
του και τους “ρόλους” του ΚΑΙ τους γύρω εμπλεκόμενους.

Αυτό σημαίνει πως θα χτίσει αυτός ο ίδιος το ένα “παραληρηματικό επεισόδιο” μετά το άλλο και θα κληθεί να “κολυμπήσει” μέσα σ’ αυτά και πρωτίστως να
“πείσει” και να “επιβιώσει”…

Μήπως στην ουσία μιλάμε για αλυσίδα ολόκληρη από “ελεγχόμενα ψυχωσικά επεισόδια”;

Του ενός ή του άλλου βαθμού, δεν έχει σημασία, δεν παύουν όμως να είναι ένα “οδυνηρό ταξίδι της ψυχής του ατόμου” μέσα από κοφτερές συμπληγάδες οι οποίες απειλούν ανά πάσα στιγμή να στείλουν την ψυχολογική ισορροπία του πέρα από την κόκκινη γραμμή.

Στην τρέλα.

Πόσοι άραγε θα μπορούσαν να αντέξουν αυτό το “μπαράζ ψυχολογικών πληγμάτων” που απειλούν με ρήγματα και κατάρρευση την ισορροπία του ατόμου;

Οι περισσότεροι καθημερινοί άνθρωποι δεν αντέχουν ούτε καν ένα επεισόδιο.

Χωρίς να το καταλάβουν, την ώρα που “μπαίνουν για πρώτη φορά σ’ αυτό τον άλλο κόσμο” έχει σημαδευτεί η μοίρα τους.

Ελάχιστοι θα απευθυνθούν σε “ειδικό”…

Οι περισσότεροι θα βρεθούν σε μια ανεξέλεγκτη ύπουλη διαδρομή περιδίνησης προς μια οδυνηρή κλιμάκωση.

Τα επίπεδα συνείδησης και οι (ανα)συνδυασμοί τους που γίνονται σε μια τέτοια κατάσταση είναι επίσης πολλά.

Σύγχυση, αποπροσανατολισμός, ψευδείς εικόνες, διαστρεβλωμένες σκέψεις, παράδοξες συλλογιστικές διαδρομές χτίζουν μια κατάσταση ιδιαιτέρως κρίσιμη.

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/03/blog-post_31.html

Μια κατάσταση δυνητικά “φονική” ή “αυτοκτονική”…

Ανάλογα με την προσωπικότητα του ατόμου καθώς και την “πιθανή εκπαίδευση”, δηλαδή την “σμίλευση και δρομολόγηση αυτής της κατάστασης με γνώμονα την “οπλοποίησή” της.

Μια κατάσταση που μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη τόσο για το ίδιο το άτομο όσο και για τους γύρω του.

Ιδίως όταν από αυτό το άτομο εξαρτώνται πολλές άλλες ζωές.

Όπως πχ όταν αυτό το άτομο είναι ένας υποψήφιος κομμάντο αυτοκτονίας ζωσμένος με εκρηκτικά.

Ή, ακόμη, όταν πιλοτάρει ένα αεροπλάνο μεταφέροντας κάμποσες δεκάδες επιβάτες.

Άλλωστε, μια τέτοια (παραληρηματική) κατάσταση μπορεί να είναι ταυτόχρονα “αυτοκτονική/φονική”.

Σ’ αυτό το πλαίσιο άλλωστε γεννήθηκε το ανθρώπινο υπερόπλο του “Μαχητή αυτοκτονίας”.

Ψυχωσικός ή Τρομοκράτης;

Αλήθεια, που σταματάει το «απλό» ψυχωσικό επεισόδιο και που αρχίζει η (με πολιτικοϊδεολογικά κίνητρα – τι άλλο;) τρομοκρατία;

Ο Τίμοθι Μακβέι, το 1995 με ένα βαν γεμάτο εκρηκτικά τίναξε στον αέρα ένα κυβερνητικό κτίριο στην Οκλαχόμα σκοτώνοντας 168 ανθρώπους.

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/04/anfo.html

Χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική η ενέργειά του.

Ο Άντερς Μπρέϊβικ, το 2011 στην Νορβηγία εκτέλεσε 77 άτομα. Τους 8 με εκρηκτικό μηχανισμό και τους υπόλοιπους (παιδιά και έφηβους) 69 με πυρά πυροβόλου
όπλου εκ του σύνεγγυς.

Χαρακτηρίστηκε επίσης τρομοκρατική ενέργεια.

Πρέπει δε να τονιστεί πως κατά την δικαστική διαδικασία έδωσε εμφανή και έντονο αγώνα να μην του αναγνωριστούν οποιαδήποτε ψυχιατρικά ελαφρυντικά.

Ήξερε πως αν αυτό συνέβαινε, τότε κανείς από το “ευρύτερο κοινό” του δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά αυτό που έκανε, άρα επικοινωνιακά θα είχε αποτύχει.

Στρατηγικά και τακτικά θα είχαν αποδομήσει το εγχείρημά του που πλέον δεν θα είχε καμία περίπτωση να “επηρεάσει”.

Στην περίπτωση του Γερμανού πιλότου και αυτόχειρα/δολοφόνου Λούπιτς, καταβάλλεται εμφανής προσπάθεια από τις Γερμανικές (και όχι μόνον) Αρχές να μην δοθούν «πολιτικά/τρομοκρατικά χαρακτηριστικά» στο περιστατικό της συντριβής στις Άλπεις.

Παρ’ ότι είχε δηλώσει σε προγενέστερο χρόνο πως «σύντομα θα κάνει κάτι που θα αλλάξει το σύστημα»…κι εννοούσε το «πολιτικοκοινωνικό» βεβαίως…

Χρειάζεται άραγε να αναρωτηθούμε “γιατί τέτοιος διακαής πόθος των Αρχών να χαρακτηριστεί ως ένα “απλό ψυχωσικό/παραληρηματικό επεισόδιο” (που στερείται
“πολιτικοκοινωνικών στοχεύσεων/σχεδιασμών/προεκτάσεων);

Μην τυχόν και χαρακτηριστεί ως μια ακόμη μορφή «Μοναχικού Λύκου» και βρει “Μιμητές”;

Όσο απεχθής κι επαχθής πράξη κι αν είναι ο φόνος αθώων γυναικόπαιδων (σε οποιαδήποτε περίσταση), αλλιώς λειτουργεί «επικοινωνιακά» το ένα κίνητρο
(πολιτικοκοινωνικό) από το άλλο (απλή ψυχοπαθογένεια και αλόγιστη φονική ενέργεια)…

Φυσικά, στην περίπτωση του Λούπιτς δεν υπάρχει ένα “χρωματισμένο σύνολο θυμάτων”…

Τα θύματα είναι τυχαία και ετερόκλητα…

Ακόμη κι αν του αναγνώριζαν την τρομοκρατική ιδιότητα, δεν θα μπορούσε αυτό να αξιοποιηθεί από ΚΑΝΕΝΑΝ…

Ο Λούπιτς δεν σκότωσε μια συγκεκριμένα κάστα (εθνικά, ταξικά, ιδεολογικά, οικονομικά, πολιτικά, κλπ) πολιτών όπως ο ΜακΒέι και ο Μπρέϊβικ…

Κι αυτό το στοιχείο συνηγορεί υπέρ του απλού ψυχωσικού επεισοδίου…

Μήπως όμως ακόμη και όταν μια τέτοια εσκεμμένη ενέργεια στρέφεται έτσι γενικά εναντίον του “Συστήματος” (μαζί και όλων όσων το συναποτελούν – δηλαδή όλης
της κοινωνίας “εν συνόλω”) δεν είναι κι αυτό μια μορφή ένοπλης θανατηφόρας αντίδρασης ενός εκάστου τμήματός της (ενός Πολίτη εν προκειμένω) που στο τέλος
με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα χαρακτηριστεί έτσι κι αλλιώς τρομοκρατία;

Ο Ιδανικός Αυτόχειρας…

Όπως και να’ χει, ο μεγάλος φόβος όσων χειρίζονται ζητήματα ασφαλείας είναι μήπως το ελεγκτικό τους σύστημα ξεγελαστεί από τον «ιδανικό αυτόχειρα».

Αυτόν που έχει αναγάγει τις «παραληρηματικές του δομές» σε πλαίσιο ζωής ντυμένο με ένα άψογο «λογικό περιτύλιγμα» εξωτερικής συμπεριφοράς.

Ο ιδανικός αυτόχειρας θα μπορούσε να είναι «κατευθυνόμενος» από ένα οργανωμένο αντίπαλο σχήμα και στα πλαίσια μιας δομημένης επιθετικής στρατηγικής (πχ μια
Μαύρη Χήρα ή ένας όποιος Μουτζάχιντ).

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/03/blog-post_62.html

Ως λιγότερο πιθανό θεωρούνταν – ως τώρα – το να υπάρξει ένας τέτοιας ισχύος και οργανωτικής αποτελεσματικότητας και αυτοτέλειας Μοναχικός Λύκος.

Πλέον, μετά τα παραπάνω περιστατικά (ίσως και της Βοστώνης) δεν θεωρείται και τόσο απίθανο.

Είτε μιλάμε πάντως για τρομοκρατία, είτε για απλά ψυχοπαθογενή περιστατικά, το σίγουρο είναι ένα.

Μετά και την πτώση του αεροπλάνου στις Άλπεις, ανοίγονται διάφορες «ανησυχητικές διαδρομές» στον χώρο της ασφάλειας της κοινωνίας.

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως οι Νέοι Δίδυμοι Πύργοι.

Η επόμενη φάση στην εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων μέσα από μια κλιμάκωση του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.

Υπάρχουν πλέον όλα όσα απαιτούνται για να ληφθούν κάποια μέτρα ασφαλείας που μέχρι πρότινος ούτε καν ως επιστημονική φαντασία δεν υπήρχε περίπτωση να τα
αφηγηθεί κάποιος.

Μπροστά σε ένα “Minority Report”;

(ποινικοποίηση πιθανών προθέσεων και ψυχο-βιο-γενετικών “αρνητικά διαβαθμισμένων” εκδηλώσεων του Πολίτη)

Οι πιλότοι παύουν να θεωρούνται ως η ευνόητη νησίδα ασφαλείας.

Όπως “αποδείχτηκε” (ατράνταχτα μέσω του Λούπιτς – πολύ “βολικό”) ακόμη και κάποιος απ’ αυτούς μπορεί ανά πάσα στιγμή να «παραφρονήσει».

Ακόμη και να σκοτώσει τον άλλο πιλότο είναι ικανός προκειμένου να πάρει τον έλεγχο του αεροπλάνου.

Άρα, απαιτείται να μπορεί να πάρει τον έλεγχο του αεροσκάφους κάποιος «άλλος (τρίτος – εκτός αεροσκάφους) παράγοντας»
προκειμένου να μην πέσει το αεροπλάνο εκεί που θέλει ο τρομοκράτης ή ο παράφρονας πιλότος να το ρίξει ούτε και να πέσει τυχαία ή ακυβέρνητο πάνω σε μια
κατοικημένη περιοχή ή (πολύ περισσότερο;) έναν στρατιωτικό στόχο…

Τουτέστιν, με κάποιον τρόπο θα πρέπει το αεροσκάφος να μπορεί να μετατραπεί σε drone (τηλεκατευθυνόμενο – το κατά πόσο μπορεί να κυβερνηθεί και να
προσγειωθεί ασφαλώς με τέτοιον τρόπο ένα τόσο ογκώδες και περίπλοκο αεροσκάφος ή αν ο “αντικειμενικός σκοπός” δεν είναι η ασφαλής προσγείωσή του αλλά η
“ελεγχόμενη ασφαλής συντριβή” του – μαζί με τους επιβάτες, εννοείται – είναι ένα άλλο θέμα).

Πράγμα που σημαίνει είτε πως θα συμπεριληφθεί στο σύστημα του κάθε αεροσκάφους το «κατάλληλο λογισμικό» είτε πως θα αναπτυχθεί (αν δεν έχει γίνει ήδη) η
κατάλληλη τεχνολογία που από το έδαφος θα μπορεί να πάρει τον έλεγχο του αεροσκάφους.

Κι αυτό βεβαίως λαμβάνει αναπόφευκτα ΚΑΙ διαστάσεις «αμυντικού/στρατιωτικού χαρακτήρα».

Γιατί, αν μπορεί κάποιος να πάρει τον έλεγχο ενός επιβατικού αεροπλάνου, τότε τι θα τον εμποδίσει να κάνει το ίδιο κι ενάντια στα μαχητικά αεροσκάφη του
αντιπάλου του την κρίσιμη ώρα;

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/01/f16_29.html

Αναζητώντας τις (“μετρήσιμες”) “οσμές” της Ψυχολογίας του “Ιδανικού Αυτόχειρα”

Αυτά όσον αφορά στο ίδιο το αεροσκάφος.

Όσον αφορά όμως στους ανθρώπους, ανοίγουν επίσης άλλες ανησυχητικές διαδρομές.

Πως θα εντοπιστούν έγκαιρα – προκειμένου να αναχαιτισθούν – αυτοί οι επικίνδυνοι «Ιδανικοί αυτόχειρες»;

Η δικαιοσύνη και οι Αρχές Ασφαλείας χρειάζονται αποδείξεις και όχι ενδείξεις για να πάρουν μέτρα περιορισμού κατά ενός προσώπου.

Και «αποδείξεις» σημαίνει «μετρήσιμα μεγέθη».

Να τονιστεί δε, πως ΠΑΝΤΑ αυτό συμβαίνει ΑΦΟΥ σημειωθεί “παραβατικό γεγονός” κι επ’ ουδενί ΠΡΙΝ…

Η ψυχολογία από την άλλη δεν είναι και το πιο μετρήσιμο πεδίο.

Αντιθέτως, είναι μια «γκρίζα ζώνη».

Και δεν μπορείς να λαμβάνεις προληπτικά μέτρα περιορισμού στηριζόμενος σε ρευστές εικόνες και θολές ανησυχίες.

Άρα, χρειάζεται κάτι πιο στάνταρ, πιο «δεμένο».

Και ιδού…

Μετά την τρομάρα που έχουν πάρει οι πολίτες του Βορρά από περιστατικά πρώτα σαν των Δίδυμων Πύργων, του Λονδίνου, της Μαδρίτης, της Βοστώνης, του Μπεσλάν,
της Όπερας της Μόσχας (συν των παραπάνω Μοναχικών Λύκων και όχι μόνον) και πλέον σήμερα και «τυχαίων ψυχοπαθογενών περιστατικών» σαν της «εσκεμμένης»
συντριβής του γερμανικού αεροπλάνου στις Άλπεις, είναι έτοιμες οι κοινωνίες – πιθανόν – να αποδεχτούν μέτρα ασφαλείας ακραία…




Μέτρα που στηρίζονται σε μια επιστημονική διαπίστωση/παραδοχή:

Η ψυχολογία, τα συναισθήματα είναι (ΚΑΙ) «(βιο)χημεία»…

Και η «χημεία» είναι ένα πεδίο με «απόλυτα μετρήσιμα μεγέθη».

Πχ τα επίπεδα καθοριστικών ορμονών όπως ντοπαμίνη, σεροτονίνη, νορεπινεφρίνη καθώς και οι συνδυασμοί αυτών ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένες συναισθηματικές
καταστάσεις.

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/03/blog-post_58.html

Κάποιος που βρίσκεται σε εφαρμογή ενός σχεδίου καταστροφής και θανάτου, όσο ψύχραιμος κι αν είναι, όσο εκπαιδευμένος ή υπό την επήρεια φαρμάκων κι αν
είναι, τα ορμονικά του επίπεδα και “κοκτέηλ” σίγουρα έχουν «κάτι να πουν».

Κύριε γιατί αφαιρέσατε το τσιπάκι σας; Μόλις διαπράξατε Σοβαρό Ομοσπονδιακό Αδίκημα. Συλλαμβάνεστε!

Με αυτό το σκεπτικό, μάλλον είναι πολύ κοντά η ώρα που κάθε πολίτης θα υποχρεωθεί να αποδεχτεί – για λόγους ασφαλείας – ένα «εμφύτευμα» που εκτός όλων των
άλλων θα παρακολουθεί και επίπεδα και συνδυασμούς ορμονών…

Εύκολα πάει ο νους – συνεπαγωγικά – πως αυτά τα στοιχεία «κάπου» θα τα «στέλνει» το «τσιπάκι του Πολίτη» την ώρα που αυτός κινείται μέσα στην πόλη.

Πιθανότατα σε έναν «τοπικό περιφερειακό δέκτη» ο οποίος «ερμηνεύοντας» τα «ορμονικά επίπεδα» του πολίτη ως «παράγοντα πιθανού κινδύνου» θα εστιάσει πάνω
του λαμβάνοντας κάποια «μέτρα πρωτοκόλου».

Θα είναι άμεση σύλληψη;

Θα προηγηθούν κάποια άλλα προειδοποιητικά ή/και κατασταλτικά μέτρα;

Φαντάζομαι πως κάποιοι θα ήθελαν να μπορεί το «τσιπάκι του Πολίτη» να «παρέμβει» στο ορμονικό του σύστημα και να προκαλέσει κάποια «κατασταλτικά
αποτελέσματα».

Πχ να δώσει το κατάλληλο «σύνθημα» (λχ με μια μικρή ηλεκτρική εκκένωση) στους καρωτιδικούς κόμβους να «ρίξουν την πίεση», δηλαδή να επιβραδύνει η καρδιά,
να μειωθεί η ποσότητα αίματος στον εγκέφαλο και ο Πολίτης να πέσει σε «φάση έντονης αδυναμίας» ή/και κατάρρευση/λιποθυμία.

http://katohika.gr/?p=2556

Θα μπορούσε – ενδεχομένως στο μέλλον – να λειτουργεί ακόμη και σαν ισχυρός απινιδωτής που θα στέλνει κάποια αισθητά ηλεκτρικά σοκ στον «ύποπτο Πολίτη»,
ικανά να λειτουργήσουν ως ένα “ισχυρό τέηζερ” που θα τον “ακινητοποιήσει ακαριαία”.

Μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για τα “ιδανικά κατασταλτικά μέτρα” ακόμη και ενάντια σε ένα ολόκληρο πλήθος διαμαρτυρομένων Πολιτών,
πχ σε μια «ενοχλητική διαδήλωση».

Μέτρα που θα “λάτρευε” στην κυριολεξία κάθε απολυταρχικό καθεστώς.

Πολύ απλά θα πούνε στις κοινωνίες:

αν ο “τρελός πιλότος” φορούσε τσιπάκι θα μπορούσαμε να τον ακινητοποιήσουμε εξ’ αποστάσεως και τώρα όλοι αυτοί οι νεκροί θα ζούσαν.

Πλήθος τα αντίστοιχα παραδείγματα βεβαίως.





“Δώσε μέρος απ’ την Ελευθερία σου για να σου δοθεί παραπάνω Ασφάλεια”

Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια. Βενιαμίν Φραγκλίνος, 1706-1790

Όπως και να’ χει, περιστατικά σαν αυτό των Άλπεων (με έναν «πιλότο σε ψυχωτικό επεισόδιο») σε συνδυασμό με τον «φόβο του τζιχαντισμού στην Ευρώπη» ανοίγουν
τις Πύλες της Κολάσεως για τις κοινωνικές ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα.

Αυτός που θα κατέχει την τεχνολογία «εξ αποστάσεως ελέγχου αεροσκαφών» (και βεβαίως κάθε τύπου οχήματος και πλοίου) θα είναι ο Κύριος των Πολέμων.

Αν πχ εμπλακούν σε πόλεμο Ελλάδα – Τουρκία και κάποια μεγάλη δύναμη θέλει να επικρατήσει η Τουρκία αλλά χωρίς να φανεί ξεκάθαρα η εμπλοκή του «Μεγάλου» στο
πλευρό του Μικρού, κάλλιστα θα μπορούσαμε να δούμε όλη την πολεμική μηχανή του «θύματος» να καταρρέει σαν ακυβέρνητο καρυδότσουφλο.

Μιλάμε πλέον για την κορύφωση ενός ύπουλου ηλεκτρονικού πολέμου.

Όπου μπορεί να σε σώσει είτε η ραγδαία ανάπτυξή σου στο ίδιο πεδίο είτε η έγκαιρη (εξίσου «συγκεκαλυμμένη») βοήθεια από μια άλλη Μεγάλη Δύναμη στο δικό σου
πλευρό.

Όσο για το τι θα σήμαινε ο έλεγχος από ένα Κέντρο εξουσίας του δικτύου των «τσιπ των Πολιτών», είναι ξεκάθαρη πιστεύω η εφιαλτική σκιά μιας τέτοιας
σκοτεινής κατάστασης.

Γιώργος Ανεστόπουλος