Παραψυχολογικές Δυνάμεις στις Πολεμικές Τέχνες

Η παραψυχολογία αποτελεί πλέον μια ξεχωριστή επιστήμη με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αναπτύσσεται παράλληλα με την κανονική επιστήμη της ψυχολογίας. Έχουν γίνει αλματώδεις εξελίξεις σε θέματα μελέτης της παραψυχολογίας, αλλά και εργαστηριακών ερευνών, πολλές από τις οποίες δεν γίνονται γνωστές στο πλατύ κοινό. Επίσης, οι σημερινοί ερευνητές παίρνουν πάρα πολλά στοιχεία από την αρχαιότητα σχετικά μ’ αυτό το θέμα.

Οι αρχαίοι παραδοσιακοί Πολιτισμοί ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη των ψυχολογικών και παραψυχολογικών δυνάμεων στον άνθρωπο, μέσα από διάφορα Φιλοσοφικά και Μυητικά Συστήματα.

Δεν ήταν μια απλή έρευνα στα διάφορα ακατανόητα φαινόμενα για τον ανθρώπινο νου αλλά μια σωστή εφαρμογή των ανερμήνευτων Νόμων της Φύσης, που είχαν άμεση επίδραση στον άνθρωπο, θεωρώντας τον άνθρωπο ως αναπόσπαστο μέρος αυτής της φύσης, αλλά και του Σύμπαντος.

Όμως η άγνοια που υπάρχει σήμερα, και παράλληλα προωθείται σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες και δυνάμεις του ανθρώπου, μας κάνει να μη μπορούμε να δεχτούμε εύκολα αυτές τις γνώσεις που διασώθηκαν από την αρχαιότητα και αρκετές φορές τις υποτιμούμε.

Τα φαινόμενα που εξετάζει η παραψυχολογία είναι πέρα απ’ το πεδίο μελέτης και έρευνας της γνωστής μας ψυχολογίας. Μερικά απ’ αυτά είναι που κινούνται στα αόρατα επίπεδα του συναισθηματικού και νοητικού επιπέδου.

Τέτοια φαινόμενα μπορεί να είναι: Προφητικά οράματα, προαισθήσεις-προγνώσεις, ονειρικά μηνύματα, φαινόμενα αναδίπλωσης, πρόσβαση σε αρχεία και γνώσεις του παρελθόντος, ψυχομετρία, ενόραση, τηλεπάθεια, υπνωτισμός, Μεσμερισμός κ.λ.π.Δε μπορούμε να δώσουμε εξηγήσεις για το πλήθος αυτών των φαινομένων, αφού θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο γι’ αυτό.

Μετά απ’ αυτήν τη γενική εισαγωγή και τη διευκρίνηση στο θέμα της παραψυχολογίας, μπαίνουμε στο θέμα των Πολεμικών Τεχνών, κάνοντας μια σημαντική διευκρίνιση. Όταν αναφερόμαστε στις σημερινές πολεμικές τέχνες, εννοούμε ότι αυτές έχουν έναν εξωτερικό χαρακτήρα, που περιορίζεται μόνο στη φυσική ανάπτυξη σαν άθλημα και στη γνώση των διαφόρων τεχνικών και μόνο. Οι Εσωτερικές Πολεμικές Τέχνες είναι αυτές που ονομάζονται επίσης Φιλοσοφικές-Παραδοσιακές και αποσκοπούν στη συνεχόμενη διαμόρφωση του Μαθητή, εξωτερική, αλλά κυρίως εσωτερική, μέσα από έναν Δρόμο ανάπτυξης όλων των δυνατοτήτων του, μέχρι να φτάσει στο ανώτερο σημείο εξέλιξής του. Οι Δοκιμασίες που περνά εδώ ο Μαθητής και σύμφωνα μ’ αυτά που έχουν διασωθεί από το παρελθόν, είναι συνεχόμενες και για όλη του τη ζωή. Γιατί είναι ένας Δρόμος που χρειάζεται προσπάθεια , τόσο στην Σχολή-DOJO, όσο και έξω απ’ αυτήν, στην καθημερινή ζωή.

Πρόκειται δηλαδή για έναν αφοσιωμένο Μαθητή στο Δάσκαλό του και την Πολεμική Τέχνη, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε αντίπαλο, αλλά κυρίως έτοιμο να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον κατώτερο εαυτό, για να τον μεταλλάξει.

Είναι αλήθεια πως όλοι όσοι αρχίζουν να ασχολούνται με κάποια πολεμική τέχνη δελεάζονται αμέσως από την ανάπτυξη κάποιων δυνάμεων που μπορεί να προσφέρουν ή υπόσχονται ότι προσφέρουν οι πάμπολλες σχολές που υπάρχουν.

Συνήθως προπονούνται στο να αποκτήσουν μυς, ταχύτητα, ευλυγισία και όλα αυτά για να ξεχωρίσουν από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αποσκοπούν δηλαδή στη φυσική εξάσκηση και μόνο. Έτσι παραμένουν σ’ αυτό το επίπεδο, χωρίς καμιά άλλη εξέλιξη, απλοί αθλητές. Δυστυχώς ο δρόμος αυτός έχει ένα τέλος.

Περνώντας στα Ανατολικά Συστήματα των παραδοσιακών Πολεμικών Τεχνών, συναντάμε μια μέθοδο μαθητείας στο φυσικό, στο ψυχολογικό και τέλος στο νοητικό επίπεδο. Ο έλεγχος της προσωπικότητας και η μετάλλαξη των κατώτερων ενστίκτων σε ανώτερες δυνάμεις-αρετές ήταν από την αρχή ο στόχος αυτών των συστημάτων.
Με τις αναπνευστικές ασκήσεις μπορούσε ο Μαθητής να ελέγχει και να διοχετεύει την εσωτερική του ενέργεια, αυτήν που στην Κίνα ονόμαζαν Τσι, στην Ιαπωνία Κι και στην Ινδία Πράνα. Επίσης, με άλλες πιο προχωρημένες ασκήσεις της Γιόγκα γινόταν η ενεργοποίηση των συγκεκριμένων κέντρων ενέργειας -Τσάρκας, που έκαναν το Μαθητή ικανό να διοχετεύσει το Πράνα ανάλογα με τον σκοπό που ήθελε να πετύχει. Συνήθως χρησιμοποιούσε τη δύναμη αυτή για θεραπευτικούς σκοπούς, γιατί ο πολεμιστής έπρεπε, όπως αναφέρεται, να ξέρει να θεραπεύει τον εαυτό του, αλλά και όσους τον χρειάζονταν. Σε πολύ δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις μάχης, θα χρησιμοποιούσε αυτή τη δύναμη, κτυπώντας τον αντίπαλο σε ζωτικά σημεία. Η επιπλέον χρησιμοποίηση της συναισθηματικής και νοητικής δύναμης, θα έκανε τα κτυπήματα αυτά σίγουρα θανατηφόρα.

Γι΄ αυτό οι Μαθητές ήταν έτσι διαμορφωμένοι, που ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσαν εγωιστικά και άσκοπα τέτοιες τεχνικές. Επίσης το ξύπνημα αυτών των κέντρων -Τσάκρας, είχε σαν επακόλουθο και τη σταδιακή ενεργοποίηση της δύναμης, που στη Γιόγκα την ονομάζουν Κουνταλίνι. Είναι η ανώτερη δύναμη- ενέργεια που μπορεί να αναπτύξει ο άνθρωπος και είναι πολύ επικίνδυνη αν αυτός δεν έχει τη σωστή διαμόρφωση και την καθοδήγηση ενός πεπειραμένου Δασκάλου. Αν χρησιμοποιηθεί επιπόλαια, μπορεί να επιφέρει ανεπανόρθωτες βλάβες που φτάνουν μέχρι την τρέλα.

Αρκετά περιστατικά που αποδίδονται σε μεγάλους Δασκάλους των Πολεμικών Τεχνών μας δείχνουν ότι αυτοί ήταν κύριοι των δυνάμεων αυτών και τις χρησιμοποιούσαν πάντα με σύνεση και έλεγχο. Με εξαίρεση κάποια τυχαία περιστατικά που ενστικτωδώς, ίσως και ασυνείδητα, για λίγα λεπτά και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες κινδύνου, κάποιοι άνθρωποι ενεργοποίησαν τέτοιες δυνάμεις. Οι υπόλοιποι απλοί άνθρωποι το θεώρησαν σαν κάτι πέρα από τα φυσικά όρια, κάτι το υπερφυσικό ή και παραψυχολογικό ακόμη, εφόσον εκτείνεται περά από τη γνωστή ψυχολογία μας. Όπως όμως όλα δείχνουν, αυτές είναι κρυμμένες δυνάμεις μέσα στον άνθρωπο, που από άγνοια και έλλειψη Πνευματικής ανάπτυξης, δεν έχει καταφέρει να τις ξυπνήσει και να τις χρησιμοποιήσει.

Οι ξακουστοί μοναχοί πολεμιστές Σαολίν έφτασαν σ’ ένα άριστο επίπεδο ανάπτυξης των Πολεμικών Τεχνών, συνδυασμένο πάντα με τη θρησκεία τους και αναπτύσσοντας παραψυχολογικές ικανότητες, σαν μια φυσική και αρμονική κατάκτηση γι΄ αυτούς. Οι δοκιμασίας που περνούσαν κατά την εκπαίδευσή τους στο μοναστήρι μας δείχνουν ότι ξεπερνούσαν τα φυσικά τους όρια, ελέγχοντας το Συναισθηματικό και Νοητικό τους επίπεδο. Για το μεγάλο Δάσκαλο και ιδρυτή της σχολής Σαολίν, Μποντιντάρμα, αναφέρεται ότι είχε κάνει μεγάλα κατορθώματα. Γνωστή είναι η ιστορία σύμφωνα με την οποία ένας μοναχός τον είδε να διασχίζει τα νερά ενός ποταμού πάνω σ’ ένα φύλλο μπαμπού.

Επίσης, οι μεγάλοι Πολεμιστές Σαμουράι είχαν μια διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, για τον κόσμο ή το επίπεδο της Ψυχής και του Πνεύματος. Το Πνεύμα ενός μεγάλου Σαμουράι μπορούσε να καθοδηγήσει το Μαθητή να ακολουθήσειτον Ορθό Δρόμο. Ήταν αλήθεια επίσης ότι η ψυχή του νεκρού Σαμουράι κατοικούσε στη λάμα του ξίφους του( katana).Οι Σαμουράι ακολουθούσαν ένα Δρόμο-Do υπέρβασης και αυτοπραγμάτωσης, κατέχοντας ασυνήθιστες δυνάμεις και διοχετεύοντας όλη τους τη ζωή προς τη Φώτιση-satori.

Ο Μοριχέι Ουέσιμπα, Δάσκαλος και ιδρυτής του Aikido, έφτασε ως το επίπεδο της Φώτισης με τον εξής τρόπο: Κατάφερε να αποφύγει την απειλή ξίφους, από μαθητή του, με γυμνά χέρια και μόνο. Μετά απ’ αυτό αισθάνθηκε, όπως λέει, τη γη, τα άστρα, τον ήλιο σαν να ήταν δικά του, σαν να βρισκόταν στο σπίτι του. Δεν τον ενδιέφερε πια ο πλούτος, η κοινωνική θέση και γενικά το να γίνει πιο ισχυρός.

Υπάρχουν πολλές διηγήσεις για το μεγάλο αυτό δάσκαλο, όπως ότι ρίχτηκε στη μάχη εναντίων τριάντα ανδρών και τους αφόπλισε χωρίς να πάθει τίποτα. Ακόμη, ελέγχοντος απόλυτα την εσωτερική Ενέργεια, κατάφερνε να μένει ακίνητος ενώ κάποιοι δυνατοί άνδρες προσπαθούσαν να τον μετακινήσουν, όπως επίσης δεν μπόρεσε ούτε εκατοστό να τον μετακινήσει ένας πρωταθλητής του Σούμο. Στη συνέχεια σήκωσε ένα κορμό δέντρου, τον οποίο έξι- επτά εργάτες μαζί δεν μπορούσαν να τον μετακινήσουν.Είναι ολοφάνερο ότι ο Δάσκαλος αυτός είχε αναπτύξει δυνάμεις που ξεπερνούν τα όρια του φυσικού, υλικού μας κόσμου.

Στο Σύστημα Kenjutsu και Bujutsu ο νους απελευθερώνεται με το τέλος της Πνευματικής εξάσκησης. Εδώ υπάρχει η ικανότητα αντίληψης μιας επίθεσης ή απειλής, πριν ακόμα εκδηλωθεί. Ήταν επίσης γνώστες των τεχνικών ύπνωσης και εκπαίδευσης του νου με συγκέντρωση και διαλογισμό Ζα-Ζεν, που σημαίνει καθιστός διαλογισμός.

Στο Ninjutsu, συναντάμε τους Νίντζα, που εκπαίδευαν τους μαχητές τους από μικρά παιδιά. Η εκπαίδευση περιελάμβανε μυστικά όπλα και ανάπτυξη απόκρυφων τεχνικών και δυνάμεων. Τα φοβερά τους κατορθώματα λέγεται ότι οφείλονταν κυρίως στη σκληρή εκπαίδευση και λιγότερο στην ανάπτυξη των παραψυχολογικών και άλλων δυνάμεων.

Επίσης, στα πιο πολλά συστήματα Πολεμικών Τεχνών, συναντάμε τη δύναμη του ήχου, της κραυγής Κιάι, που σωστά διοχετευμένη μπορεί να παραλύει τον αντίπαλο. Ερευνώντας σε βάθος, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο ήχος δεν είναι απλώς μια τυχαία κραυγή που βγαίνει μόνο για να φοβίσει τον αντίπαλο.

Κατά τον Μ. Echenique, ιδρυτή του Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Πολεμικών Τεχνών Μποντιντάρμα, η δύναμη του ήχου είναι τριπλής έκφρασης, (ΡΟΜ – ΙΝ – ΤΖΕ) και εκδηλώνεται στις τρεις γραμμές ή κέντρα δύναμης του Μαθητή των Πολεμικών Τεχνών. Ο συνδυασμός με το κατάλληλο χρώμα και ζώο και προβάλλοντας αυτά μέσω της φαντασίας, θα δημιουργήσει στο Μαθητή το ρευστό τού ΚΙ ή αλλιώς την Εσωτερική Δύναμη, το Nei-Kung, που θα μπορέσει στη συνέχεια να εφαρμόσει σε οποιαδήποτε τεχνική.Kάποιες ακόμη υψηλές τεχνικές, κατά τον M. Echenique, είναι η απόκρυψη τού πνεύματος WA του πολεμιστή και η τεχνική της εσωτερικής όρασης HARAGEI.

Η τέχνη του κενού, η τέχνη της λεπτής υπόστασης που δίνουν τη δυνατότητα στο Μαθητή να βλέπει το αόρατο διπλό ομοίωμα των πραγμάτων.Όλα αυτά είναι ένα σύστημα πολύχρονης Μαθητείας, μέσα από μια σοβαρή προσπάθεια αναβίωσης των Παραδοσιακών και Φιλοσοφικών Πολεμικών Τεχνών, που γίνεται στο Ινστιτούτο Μποντιντάρμα.

Μ’ αυτή τη μικρή αναφορά σε μερικά από τα κυριότερα Συστήματα Παραδοσιακών Πολεμικών Τεχνών, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις διαφορές μεταξύ των Εσωτερικών Πολεμικών τεχνών και των εξωτερικών, αλλά και να βρούμε στοιχεία για την ύπαρξη δυνάμεων μέσα σ’ αυτά τα παραδοσιακά συστήματα. Οι δυνάμεις αυτές μπορούν να ονομαστούν παραψυχολογικές, άμεσα συνδεδεμένες με τον απέραντο, αόρατο κόσμο που μας περιβάλλει, μέρος του οποίου είναι κι ο ίδιος ο άνθρωπος.

Τις αόρατες αυτές δυνάμεις, καλείται να γνωρίσει ο Μαθητής των Πολεμικών Τεχνών, μέσα από έναν Δρόμο- Do, που ο ίδιος επέλεξε.

Καλείται έτσι να αντιμετωπίσει πολλούς αντίπαλους και πολλούς εχθρούς, ξεκινώντας από τον μεγαλύτερο, που είναι ο ίδιος του ο μικρός εαυτός.

Γιώργος Απέργης

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Φιλοσοφικές Πολεμικές Τέχνες – Μ. Ετσενίκε.
Το Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού.
Η Ανάπτυξη του Πνεύματος – Τακουάν.
Καράτε-Ντο – Γκίτσιν Φουνακόσι.
Το βιβλίο των πέντε Δακτυλιδιών. – Μ. Μουσάσι.
Τάο-Τε-Τζιγκ. – Λάο Τσε.

Το είδαμε εδώ