Πάσχα και υποκρισία του Νεοέλληνα

Πάσχα και υποκρισία του Νεοέλληνα

Νεοέλληνας. Αυτός ο απίστευτα υποκριτής άνθρωπος σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Από που να πρωτοξεκινήσεις; Από το γεγονός ότι θα είναι περήφανος για τους αρχαίους Έλληνες (τους αναφέρει και μάλιστα ως προγόνους του) αλλά δε θα έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο για την αρχαιότητα, θα ακούει Πάολα και Παντελίδη και θα διαβάζει Χρυσηίδα Δημουλίδου; Από το γεγονός ότι κάθε φορά που βλέπει ένα άτομο με αναπηρία συγκινείται, αλλά παρόλα αυτά δεν έχει πρόβλημα να παρκάρει σε θέση Α.με.Α ή πάνω σε διάβαση αν είναι να φτάσει πιο γρήγορα στο ραντεβού του; Για να μη πούμε για το γεγονός ότι μπορεί να σε πρήζουν με τις ώρες για τα πολιτισμένα κράτη της Δυτικής Ευρώπης όπου δεν καπνίζει κανείς σε κλειστό χώρο, ότι δε θα δεις σκουπιδάκι κάτω στο δρόμο κλπ., ωστόσο, όταν πρόκειται για το Ελλαδιστάν, μια χαρά θα καπνίσει σε κλειστό χώρο, παραβλέποντας τη νομοθεσία, όπως επίσης μια χαρά θα πετάξει το σκουπίδι του στο δρόμο άσχετα αν υπάρχει κάδος κάθε 50 μέτρα κλπ. Αυτοί είμαστε σαν Νεοέλληνες ( δε μιλάω φυσικά για όλους τους πολίτες του ελληνικού κράτους, γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είναι υποκριτές και δεν ανήκουν στην κατηγορία των Νεοελλήνων ).

Και φυσικά ο Νεοέλληνας δε θα μπορούσε να είναι υποκριτής και με τη θρησκεία την οποία υποστηρίζει. Η οποία είναι φυσικά η χριστιανική ορθοδοξία. Παρόλο που υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση μιας θρησκευτικής ταυτότητας ( οικογένεια, σχολείο, παρέες, κλπ. ), ο Νεοέλληνας δε θα ψαχτεί ποτέ ουσιαστικά με τη θρησκεία του. Θα υποστηρίζει κάτι για όλη του τη ζωή επειδή έτσι μεγάλωσε. Δεν έχει διαβάσει ποτέ τη Βίβλο αλλά μπορεί και την υπερασπίζεται με σθένος. Όταν του αναφέρεις κάποιο απόσπασμα από τα “ιερά του βιβλία” θα σου απαντήσει ότι βλασφημάς. Πιστεύει ακράδαντα στο “Πίστευε και μη ερεύνα” και είναι απολύτως λογικό γιατί η έρευνα μπορεί να ταρακουνήσει την πίστη του, και ποιος έχει καιρό για εσωτερικές αναζητήσεις.

Ωστόσο, εγώ θέλω να σταθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά για τα οποία είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία όσων διαβάσει αυτό το άρθρο θα έχει υπάρξει μάρτυράς τους. Πρόκειται φυσικά για την υποκρισία του Νεοέλληνα κατά τη διάρκεια του Πάσχα και πιο συγκεκριμένα, από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ως την Κυριακή του Πάσχα. Πριν ξεκινήσουμε, να αναφερθούμε φυσικά και στο γεγονός ότι ο Νεοέλληνας δε μπαίνει σε εκκλησία για κανένα λόγο τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, παρά μόνο στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές ( Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστος, άντε και στην ονομαστική του εορτή), ενώ επίσης δε νηστεύει ποτέ, παρά μόνο τη μεγάλη εβδομάδα ( και αυτή συνήθως κουτσουρεμένη). Ξεκινώντας τώρα από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, ο Νεοέλληνας θα πάρει σβάρνα τις εκκλησίες και θα περνάει κάτω από τον επιτάφιο. Αυτό βέβαια το κάνουν οι πιο πωρωμένοι, οι υπόλοιποι δε δίνουν τόση σημασία στη Μεγάλη Πέμπτη, γιατί το χριστιανόμετρό τους θα πιάσει ταβάνι τις υπόλοιπες μέρες.

Μεγάλη Παρασκευή και ο Νεοέλληνας χριστιανός εκστασιάζεται. Δεν τρώει κρέας όλη τη μέρα(!!!) και το βράδυ πηγαίνει στην περιφορά του επιταφίου. Προσωπικά, θεωρώ ότι στην περιφορά του επιταφίου αντικατοπτρίζεται ο χαρακτήρας του Νεοέλληνα. Κανένας δε νοιάζεται για το ίδιο το θρησκευτικό γεγονός που λαμβάνει χώρα, αλλά όλοι πηγαίνουν στην περιφορά. Γιατί; Μα φυσικά για να κουτσομπολέψουν τους πάντες και τα πάντα. Θυμάμαι ότι τα παλιά χρόνια που πήγαινα στην περιφορά, μάθαινα τα πάντα για τους πάντες. Ποιος χώρισε με ποια, ποια κεράτωσε ποιον αλλά και με ποιον, ποιος θα κατέβει στις εκλογές, ο ίδιος ο υποψήφιος ο οποίος θα πλάσαρε τον εαυτό του ως ο καλός οικογενειάρχης και χριστιανός, βουλευτές οι οποίοι όλη τη χρονιά δεν πατούσαν στην πόλη αλλά ερχόντουσαν στη περιφορά και πάει λέγοντας. Ο Νεοέλληνας φοράει τα καλά του, πηγαίνει στην περιφορά και εξαφανίζεται σε χρόνο dt με το που ο επιτάφιος φτάσει στην Εκκλησία και καταλήγει σε κάποιο μπαράκι.

Εκεί, όμως, όπου η υποκρισία τερματίζει, φτάνει δηλαδή στο ανώτατο στάδιο, είναι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Ενώ η λειτουργία ξεκινάει από νωρίς, ο Νεοέλληνας θα πάει στην Εκκλησία γύρω στις 23:45, δηλαδή ένα τέταρτο πριν την Ανάσταση. Θα είναι ντυμένος στην τρίχα, λες και πηγαίνει για καλλιστεία, θα μιλήσει με τον οποιονδήποτε κάνοντας δημόσιες σχέσεις, θα τσουγκρίσει 2 αυγά με τους διπλανούς του αφού πάρει το “άγιο φως” και θα φύγει τρέχοντας σπίτι για να φάει τη μαγειρίτσα του. Συνήθως είναι στο σπίτι του στις 00:10, εκτός αν μένει λίγο πιο μακριά, πάντως ο χρόνος της αποχώρησης από την εκκλησία είναι τα πέντε με εφτά λεπτά. Αφού φάει τη μαγειρίτσα ( και όλα τα άλλα συνοδευτικά ), θα πάει στις μπουζουκλερί και τα κλαμπάκια για να γιορτάσει την “ανάσταση” του “θεανθρώπου” ως τις πρώτες πρωινές ώρες καταναλώνοντας άφθονο αλκοόλ. Την επόμενη, θα σηκωθεί και θα φάει το αρνάκι του, αφού μετά από τόση νηστεία, θέλει και λίγο κρέας.

Και μια προσωπική εμπειρία: Όταν για πρώτη φορά ανακοίνωσα στην οικογένειά μου ότι δε θα πάω στην Ανάσταση, ξέσπασε ολόκληρος καυγάς στο σπίτι. Αντί να κάτσουν να ακούσουν τα επιχειρήματά μου γιατί δεν ήθελα να πάω σε αυτό το πανηγυράκι, καθόντουσαν και μου έλεγαν ότι έπρεπε να πάω στην Εκκλησία για να μη πει τίποτα ο κόσμος, μην πουν δηλαδή ότι δεν είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Το θεαθήναι δηλαδή πάνω απ’όλα. Δεν είμαστε δηλαδή ευτυχισμένη οικογένεια επειδή δε θα πήγαινα 20 λεπτά στην Εκκλησία. Ενώ οι άλλες που πηγαίνουν όλοι μαζί είναι τίγκα στην ευτυχία. Και όπως έγραψε κάποια ή κάποιος στο τουίτερ: “Μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο κόσμος και τελικά ο κόσμος δεν είπε τίποτα”.

ΥΓ. 1) Το κείμενο αυτό δε θέλει να προσβάλει κανενός την ατομική πίστη, αλλά σκοπός του είναι να καυτηριάσει την υποκρισία που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Αν μετά από αυτό το κείμενο έχεις θυμώσει ή νευριάσει, τότε ξαναδιάβασέ το και σκέψου τι από τα παραπάνω δεν ισχύει.

ΥΓ. 2) Ο Νεοέλληνας γκαβλώνει να μιλάει με τις ώρες για τα πολιτισμένα δυτικά κράτη, αλλά δε θα αναφερθεί σχεδόν ποτέ στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ένα εκ των οποίων είναι και ο σεβασμός στη διαφορετική πίστη ή μη πίστη του άλλου. Και ναι ρε γαμώτο, δε γουστάρω να ακούω κάθε μέρα τις καμπάνες, γκεγκε?