Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ότι ο αριθμός 666 είναι «ο αριθμός του θηρίου». Ποιος ή τι είναι αυτό το θηρίο ή γιατί πρέπει να έχει αριθμό, είναι αμφιβόλου αξιοπιστίας.

Οι γραφές είναι εμπνευσμένες από το Άγιο Πνεύμα και χωρίς τη βοήθειά του μπορούμε να τις κατανοήσουμε μόνο επιφανειακά, όπως ο ανθρώπινος νους τις αντιλαμβάνεται. Καταλαβαίνουμε τα ηθικά διδάγματα αλλά βρισκόμαστε στο σκοτάδι όσον αφορά τις πνευματικές σημασίες.

Το πρόβλημα του 666 ή αλλιώς του αριθμού του θηρίου, προερχόμενο από το αντίστοιχο χωρίο της Αποκαλύψεως του Ιωάννου, (13:18) είναι ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα προς συζήτηση της εσχατολογικής Θεολογίας, δηλαδή του κλάδου αυτής της Επιστήμης που ασχολείται με τα προφητικά και μεσσιανικά κείμενα των γραφών όσο και με τις ερμηνείες των διαφόρων Θεολόγων και Φιλοσόφων ανά τους αιώνες.

Ταυτοχρόνως όμως στοιχειοθετεί και ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα ερμηνείας και αποδόσεως του συμβόλου, το οποίο χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής στο συγκεκριμένο χωρίο.

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τον πυρήνα του προβλήματος θα πρέπει να ανατρέξουμε στις πηγές εμπνεύσεως του συμβόλου και τους πιθανούς τρόπους ερμηνείας του βασιζόμενους στις επεξηγηματικές μεθόδους ανάλυσης της εικονολογικής φιλοσοφίας και της σημειωτικής.

Το κείμενο της Αποκαλύψεως αποτελεί ένα από τα πιο πολύπλοκα και δυσερμήνευτα κείμενα της Χριστιανικής παράδοσης. Και αυτό γιατί ο συγγραφέας του βασίζεται σε τρεις τουλάχιστον αναγνωρισμένες παραδόσεις -χωρίς να αποκλείουμε τον παράγοντα της Θεϊκής εμπνεύσεως- αυτές της Νεοπλατωνικής Αλεξανδρινής σχολής, της Ραβινικής Καβαλιστικής παραδόσεως και της πρώιμης Αποστολικής Χριστιανικής Θεολογίας.

Η ερμηνεία του κειμένου δυσκολεύει ακόμα περισσότερο εξαιτίας της χρήσεως μίας ιδιάζουσας γλώσσας που βασίζεται μεν στην κοινή ελληνιστική των δύο πρώτων αιώνων μετά Χριστό, όπως αυτή ομιλούνταν από τις λαϊκές μάζες της Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, γεμάτη ωστόσο από ιδιωματικές εκφράσεις και γλωσσικά σχήματα Σημιτικής παραδόσεως ενσωματωμένα στον ελληνικό ιστό του κειμένου.

Στην Νεοπλατωνική σχολή της Αλεξάνδρειας με κύριο εκφραστή τον Πλωτίνο, παρατηρούμε μία έντονη επιρροή των θεωριών των Πυθαγορείων. Σύμφωνα με αυτούς ο αριθμός περικλείεται από μία αύρα ιερότητας και υπεροχής γιατί μόνο ο αριθμός ως έννοια μπορεί να υπερνικήσει και να αντισταθεί στην έννοια του κοσμικού χάους. Για τους Πυθαγορείους ο αριθμός είναι ιερός γιατί μέσα του εμπερικλείει την ίδια την υπόσταση της ζωής και της ανθρώπινης υπάρξεως. Είναι το μοναδικό δομικό στοιχείο συγκροτήσεως και διατηρήσεως του σύμπαντος. Με βάση αυτό το φιλοσοφικό σύστημα ο κάθε αριθμός ενσάρκωνε ένα διαφορετικό μεταφυσικό νόημα, χαρακτηριστική είναι η θεωρία της τετρακτίδος, στην οποία υποστήριζαν ότι εμπεριέχονται όλοι οι αριθμοί και όλες οι δυνατές αριθμητικές σχέσεις επομένως η ίδια η ουσία του σύμπαντος.

Η χρήση αριθμητικών συμβόλων επομένως από τον συγγραφέα της Αποκαλύψεως φορτίζεται με έντονες μεταφυσικές έννοιες και αναλύσεις που ξεφεύγουνε από την απλή αριθμητική ανάγνωση των αριθμών και ανάγονται σε πολύπλοκες αριθμητικές σχέσεις.

Στην Καβαλιστική Ραβινική παράδοση της ύστερης αρχαιότητας συναντάμε πολύ συχνά αντίστοιχα φαινόμενα, σίγουρα δάνεια της Πυθαγόρειας παραδόσεως, επιφορτισμένα ωστόσο με ερμηνείες της Σολομωνικής παραδόσεως. Εκεί ο αριθμός χρησιμοποιείται ως σύμβολο προσώπου, πράγματος ή καταστάσεως που ο συγγραφέας επιθυμεί να αποκρύψει από το ευρύ κοινό αλλά ωστόσο το αφήσει ευδιάγνωστο σε αυτούς που γνωρίζουν τους κωδικούς ανάγνωσης και ερμηνείας των συμβόλων, και όχι όπως ο Πυθαγόρειος που αντιμετωπίζει τον αριθμό ως αυτοτελή οντότητα εσωτερικών σχέσεων χωρίς να αποτελεί προσωπίδα εννοιών ή προσώπων ενός δευτέρου επιπέδου αναγνώσεως.

Ο αριθμός της πρώιμης χριστιανικής θεολογίας είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τις δύο προαναφερθέντες παραδόσεις. Δεν είναι ούτε αυτούσια ύπαρξη (Πυθαγόρειοι), ούτε σύμβολο κάποιας απόκρυφης έννοιας (Καβαλιστές). Αποτελεί απλό δομικό στοιχείο του θεολογικού λόγου, χωρίς αφορμές περαιτέρω αναλύσεων. Δεν καλεί ούτε σε αριθμητική ανάλυση, ούτε σε συμβολιστική ερμηνεία. Είναι αυτούσιος όπως και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του λόγου του συγγραφέα. Στην πρώην Χριστιανική Φιλολογία και Θεολογία ο λόγος είναι απλός, αγνοώντας πολύπλοκα σημειωτικά συμπλέγματα.

Ποια λοιπόν από τις τρία αυτά ερμηνευτικά σύνολα πρέπει να εφαρμόσει ένας μελετητής για να ερμηνεύσει τη σημασία του αριθμού 666; Δυστυχώς δεν υπάρχει απάντηση και για αυτό όλα αυτά τα χρόνια διάφοροι μελετητές απέδωσαν πολύ διαφορετικές ερμηνείες για το συγκεκριμένο αριθμό προσπαθώντας να τον προσεγγίσουν είτε μέσα από μία από αυτές τις τρεις οδούς, είτε με συνδυασμούς και των τριών.

Οι πιο επικρατούσες λοιπόν ερμηνείες του αριθμού 666 με βάση όσο προαναφέρθηκαν είναι οι εξής:

1η ερμηνεία:

Η πρώτη ερμηνεία βασίζεται στη συμβολική σημασία που έχουν οι αριθμοί στη Βίβλο. Για παράδειγμα ο αριθμός 7 εκτιμάται ως αριθμός της πνευματικής τελειότητας και του Θεού. Το 13 συχνά σχετίζεται με την ανταρσία και το Σατανά. Ο αριθμός 6 είναι ο αριθμός του ανθρώπου και της εργασίας του.

Πως γνωρίζουμε όμως τη σημασία και τη σπουδαιότητα ενός δοθέντος αριθμού; Η σπουδαιότητα των αριθμών έχει καθιερωθεί τόσο από τη χρήση τους στις γραφές όσο και στη φύση. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο την 6η ημέρα, όπως αναφέρεται στη Γένεση και την 7η ημέρα αναπαύτηκε από τις εργασίες του. Υπέδειξε στον άνθρωπο 6 ημέρες για να εργάζεται. Μετά από 600 χρόνια ο Νώε, του οποίου το όνομα σημαίνει ανάπαυση, σταμάτησε από την εργασία του και μπήκε στην κιβωτό. Όλα αυτά –και όχι μόνο- κάνουν τον αριθμό 6 αριθμό του ανθρώπου και της ανθρώπινης εργασίας ανεξάρτητα από το Θεό. Επίσης , ο αριθμός 6 υστερεί του 7, δείχνει κάτι το ατελές και μη πλήρες σε σχέση με το Θεό.

Επομένως ο αριθμός 666 αντιπροσωπεύει γενικά το ανθρώπινο είδος, λόγω της ιδιαίτερης σημασίας που έχει ο αριθμός στη Βίβλο. Ο αριθμός έξι (6) είναι γνωστός ως αριθμός της ατέλειας, επειδή είναι μία μονάδα κατώτερος από τον αριθμό επτά (7) -τον ‘’τέλειο αριθμό’’. Έτσι τα τρία εξάρια (τρία είναι ο αριθμός της Τριάδας) συμβολίζουν την απόλυτη ατέλεια, την «τελειότητα της ατέλειας». Η κορύφωση της ανθρώπινης περηφάνιας ανεξάρτητα από το Θεό και σε αντίθεση με τον Υιό του, τον Ιησού. Συνεπώς το 666 συμβολίζει τον ελαττωματικό άνθρωπο, καθώς το 777 συμβολίζει το Θεό.

2η ερμηνεία

Μια άλλη θεωρία βασίζεται στην εφαρμογή της ραβινικής μεθόδου της γεματρία (gemetria). Στηρίζεται δηλαδή στην πεποίθηση ότι ο αριθμός 666 είναι ένα είδος κώδικα βασισμένος στα γράμματα κάποιου ονόματος.
Οι Έλληνες, όπως και οι Εβραίοι δεν έκαναν χρήση των αραβικών αριθμών, εφόσον εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν καν. Δεν είχαν ξεχωριστά σύμβολα – όπως 1,2,3…- για τους αριθμούς όπως έχουν πολλοί λαοί.. αλλά κάθε γράμμα της αλφαβήτου αντιστοιχούσε και σε έναν αριθμό. Έτσι ο αριθμός 666 θα δώσει το αριθμητικό άθροισμα του ονόματος του Αντίχριστου και όχι ότι αυτός θα παρουσιαστεί με τον αριθμό αυτό χαραγμένο στο μέτωπό του. Αυτή η θεωρία προκύπτει κιόλας από το άθροισμα των γραμμάτων της φράσης «το μέγα θηρίον» όπου είναι και 666 (Τ/300+Ο/70+Μ/40+Ε/5+Γ/3+Α/1+Θ/9+Η/8+Ρ/100+Ι/10+Ο/70+Ν/50=666). Επομένως τα γράμματα του ονόματος του αντίχριστου θα έχουν άθροισμα τον αριθμό αυτό.

Η θεωρία αυτή κεντρίζει το ενδιαφέρον των περισσοτέρων μελετητών καθώς είναι ένας τρόπος να βρεθεί το όνομα του αντίχριστου.

Με βάση αυτή τη θεωρία οι πρώτοι χριστιανοί πίστευαν ότι το όνομα του αντίχριστου θα είναι Λατείνος, καθώς το άθροισμα των γραμμάτων είναι 666
(Λ/30+Α/1+Τ/300+Ε/5+Ι/10+Ν/50+Ο/70+Σ/200=666).

3η ερμηνεία

Άλλοι θεωρούν ότι το 666 συμβολίζει την Ανίερη Τριάδα (Εωσφόρος – Διάβολος – Αντίχριστος). Αυτή η άποψη πηγάζει από το γεγονός ότι ο αριθμός 999 συμβολίζει την Αγία Τριάδα (Πατήρ – Υιός- Άγιο Πνεύμα), και το 666 είναι ο αριθμός 999 ανεστραμμένος.

Μάλιστα αν τοποθετήσουμε τον αριθμό 666 πάνω στον αριθμό 999 σχηματίζεται ο αριθμός 888, ο αριθμός του Ιησού (καθώς Ι+Η+Σ+Ο+Υ+Σ =888), του Θεού που έγινε Άνθρωπος.

Είναι ορθό όμως να αντιστοιχούμε τον αριθμό 666 με το χξς’;

Πρόκειται για ένα σημαντικό και επιπόλαιο λάθος που έγινε στην ανάγνωση αυτού του συμβόλου.

Τόσο στο ελληνικό όσο και στο λατινικό κείμενο, ο αριθμός αυτός εμφανίζεται γραμμένος ολογράφως (εξακόσιοι εξήκοντα εξ, sescenti sexaginta sex). Πουθενά ο συγγραφέας δεν χρησιμοποιεί τα αραβικά στοιχεία 666. Άλλωστε αυτά τα στοιχεία ήταν ανύπαρκτα στην εποχή του. Εμείς λοιπόν αυθαίρετα μεταγράφουμε αυτό το σύμβολο από ολόγραφες λέξεις σε αραβικούς αριθμούς, γεγονός απαράδεκτο για κάποιον ο οποίος θέλει να ασχοληθεί με την ερμηνεία συμβόλων, τα οποία σε κανένα αναλυτικό σύστημα δεν μεταφράζονται ούτε μεταγράφονται αλλά αναλύονται και ερμηνεύονται στην αυθεντική τους μορφή. Πολύ πιο σωστά οι μυστικοί θεολόγοι του Μεσαίωνα μετέγραψαν τις τρεις λέξεις με τα ελληνιστικά αριθμητικά στοιχεία ΧξΣ που σίγουρα ήταν γνωστά και που αντιστοιχούν στο ίδιο πολιτιστικό πλαίσιο. Αντιθέτως τα Αραβικά στοιχεία είναι τελείως ξένα και παραμορφώνουν ολοκληρωτικά την ουσία του συμβόλου. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο γεγονός ότι ενώ επί αιώνες οι μυστικοί φιλόσοφοι διάβαζαν σε αυτό το σύμβολο μια προεικόνιση της μορφής του αντίχριστου (Χ Σ = το πρώτο και τελευταίο γράμμα της λέξης Χριστός στα οποία παρεμβάλλεται το ξ σύμβολο του φιδιού) οι σύγχρονοι αναλυτές στα ψηφία 666 αναζητούν ένα είδος σφραγίδας. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να διαλέξουμε τον αριθμό 666 από τον αριθμό χξς’ και με ποια κριτήρια απορρίπτουμε ή υιοθετούμε τον ένα από τον άλλο.

Όλη αυτή η σύγχρονη κινητικότητα γύρω από το συγκεκριμένο σύμβολο ξεκινάει την δεκαετία του 80 από ένα κείμενο το οποίο δημοσιεύει η Αμερικανικής καταγωγής και αμφιβόλου προελεύσεως Douay Rheims, αρχηγός μιας προτεσταντικής παραφυάδος, η οποία μέσα στην άγνοια και την σύγχυση της δημιούργησε όλη αυτή την προβληματική η οποία ευτυχώς έχει απορριφθεί από όλους τους σύγχρονους σοβαρούς ερευνητές, αλλά δυστυχώς ταλαιπωρεί ακόμα τις λαϊκές μάζες. Σε αυτό το κείμενο το σύμβολο μεταγράφεται αυθαίρετα για πρώτη φορά με τα ψηφία 666 και απομονώνεται παντελώς από το εισαγωγικό κείμενο στο οποίο αναφέρεται.

Ώδε η σοφία εστίν.
Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου.
Αριθμός γαρ ανθρώπου εστίν.
Και ο αριθμός αυτού εξακόσιοι εξήκοντα έξι.

Η ερμηνεία αυτή αγνοεί παντελώς τους προηγούμενους στίχους του κειμένου και αυθαίρετα ορίζει ότι τα ψηφία 666 είναι κάτι σαν κώδικας ταυτότητας και όχι σύμβολο ενός προσώπου ή ακόμα και το ίδιο το πρόσωπο.

Ανακεφαλαιώνοντας όλα όσα αναφέρθηκαν διαγράφεται πλέον καθαρά τόσο η παρερμηνεία του συμβόλου όσο και η δυσκολία της σωστής αναγνώσεώς του. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι και θεολόγοι απέφυγαν συστηματικά να εμπλακούν στην ερμηνεία αυτού αλλά και άλλων αντιστοίχων των προφητικών κειμένων. Στο έργο του Θωμά Ακινάτη Summa Teologica αναφέρεται « Η προφητεία και τα σύμβολά της εξέρχονται της χρονικής διαστάσεως, ανήκοντα στη σφαίρα του Πνεύματος. Οποιαδήποτε προσπάθεια κατανόησης της θα ήταν ανώφελη, πριν από τη χρονική της ολοκλήρωση και την ένταξη της στα ιστορικά πλαίσια της θνητής ανθρωπότητας».

Ο έχων νουν, ψηφισάτω…

ΠΗΓΗ