Κάθε φορά που προσπαθείς να ανοίξεις μια νέα πόρτα στη ζωή που θα σε οδηγήσει σε ένα καινούργιο δωμάτιο (ας το ονομάσουμε το δωμάτιο της αλήθειας ή το δωμάτιο της ελευθερίας…) βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα τεράστιο άγριο σκύλο, ο οποίος στέκεται μπροστά στην είσοδο, γρυλίζει επικίνδυνα και είναι έτοιμος να σου επιτεθεί.
Μπορεί να ταλαιπωρηθείς ώρες προσπαθώντας να ξεγελάσεις το σκύλο για να περάσεις την πόρτα. Όσο περισσότερο προσπαθείς τόσο περισσότερο αυτός αγριεύει κι ετοιμάζεται να σε κατασπαράξει. Στο τέλος θα κουραστείς, θα απογοητευτείς και θα υποχωρήσεις, χάνοντας την μεγάλη ευκαιρία να γευτείς την πρωτόγνωρη αίσθηση που θα σου χάριζε η είσοδος στο δωμάτιο της ελευθερίας.
Υπάρχει λύση άραγε να ξεγελάσεις τον άγριο φύλακα; Νομίζω πως υπάρχει. Το κόλπο είναι να χορτάσεις το σκύλο. Να του προσφέρεις τόσο πολύ φαγητό (και ο σκύλος είναι αχόρταγος, μπορεί να κάνει εμετό και να συνεχίσει να τρώει) που να τον σκάσεις. Να τον εξοντώσεις στην κυριολεξία από την τροφή έτσι ώστε να κοιμηθεί και να σε αφήσει να περάσεις.
Ο σκύλος είναι η ακατάσχετη κίνηση του νου που δε σ’ αφήνει να δεις την Αλήθεια. Η τροφή του σκύλου είναι οι πληροφορίες. Ξεκινάς την εσωτερική αναζήτηση συσσωρεύοντας εξωτερικές γνώσεις, χρηστικές και άχρηστες πληροφορίες, και ίσως ένα σωρό άλλες ανοησίες στην προσπάθεια να γνωρίσεις ποιος είσαι και ποιος ο ρόλος σου σ’ αυτό τον πλανήτη. Αν ο νους σου δε χορτάσει, αν ο νους σου δε ταλαιπωρηθεί αφάνταστα ώστε να εξοντωθεί, αν δεν τυραννήσεις τη διάνοια σου και δε την φτάσεις στα όρια της ώστε να πειστείς τελικά ότι δε φτάνει η διάνοια για γνωρίσεις την πραγματικότητα αλλά χρειάζεται να ενεργοποιηθεί ένα άλλο εσωτερικό γνωστικό εργαλείο (αφού ο νους μπει σε αδράνεια) δεν θα καταφέρεις να εισέλθεις στο καινούργιο δωμάτιο.
Δοκίμασε να πειραματιστείς. Σε μια παρέα που η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από εσωτερικά θέματα, σε μια παρέα που θέλει να καυχιέται ότι αναζητά την Αλήθεια, κράτησε την δυνατότερη προσωπική σου άποψη, θέση κι εμπειρία για το τέλος. Όταν όλοι θα έχουν εξαντληθεί από τις ατέρμονες συζητήσεις, από τις ατέλειωτες αναφορές στο τι έχουν πει όλοι οι σοφοί του κόσμου και ετοιμάζονται να αποσυρθούν τότε να την εκφράσεις. Τότε είναι έτοιμοι να την ακούσουν. Κι αν δεν καταφέρουν να την αντιληφθούν εκείνη τη στιγμή, η δική σου θέση, η δική σου αλήθεια θα τους ακολουθήσει και κάποια στιγμή, ίσως μετά από καιρό, να δονήσει τη δική τους θαμμένη αλήθεια και να την φέρει στην επιφάνεια. Αν τελικά η αλήθεια σου κρύβει Αλήθεια δε θα πάει χαμένη…
Αφιερωμένο στον Μορφέα
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό…
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
κριμα το σκυλι,δωστου μια αγκαλιτσα κι αν σε φαει σ εφαγε
φανταστικο αρθρο..
εχω βαρεθει τους χρησμους της πυθιας κ τις αλληγορικες π@π@ρολογιες
Διαφωνώ. Η υπερπληροφόρηση μόνο κακό μπορεί να κάνει! Ακόμα και αν οι πληροφορίες είναι χρήσιμες και σωστές, η τόση μεγάλη πληθώρα δεν αφήνει τον ανθρώπινο νου να τις αφομοιώσει αφού δεν μπορεί καν να επεξεργαστεί τόσες πληροφορίες σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Και έτσι προκαλείται σύγχυση!
Πόσο μάλλον όταν η υπερπληροφόρηση αυτή αποτελείται απο άχρηστες και ανούσιες πληροφορίες όπως πολύ συχνά συμβαίνει λόγω της τηλεόρασης και του ίντερνετ.
Γι'αυτο το λόγο βρίσκω την παραπάνω παρομοίωση με τον σκύλο άστοχη.
Για εσωτερική αναζήτηση και πνευματική πρόοδο θα πρέπει τις εξωτερικές πληροφορίες και ερεθίσματα να τα φιλτράρουμε. Και την γνώση πρέπει να την παίρνουμε με το κουτάλι. Καθημερινά αλλά λίγη λίγη ώστε να την συγκρατούμε.