Μηδέν Άγαν». Η «απούσα» πληροφορία της σύνθεσης

Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα σε αυτή την ανάρτηση… Κι αυτό διότι σε λίγο θα υπάρξουν αποσυμβολισμοί σε έννοιες οι οποίες όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν δημιούργησαν συνειδήσεις διαφόρων επιπέδων αντίληψης οι οποίες κάθε άλλο παρά ανταποκρινόντουσαν στην πραγματικότητα. Συνειδήσεις που κι αυτές με τη σειρά τους δημιούργησαν σε πάρα πολλούς, ένα μορφογεννητικό πεδίο γύρω τους, που τώρα θα πρέπει (τουλάχιστον) να το αναπροσαρμόσουν, ώστε να κάνουν το επόμενο συνειδησιακό τους βήμα.

Θα πρέπει δηλαδή, βάζοντας μια βάση στην επικοινωνία μας, να δεχθούμε ότι κάποιες έννοιες έχουν μια κρυφή ιερότητα για τις οντότητές μας και άρα θα πρέπει με τη συμπεριφορά μας, να επιδεικνύουμε τον ανάλογο σεβασμό όταν τολμούμε με οποιοδήποτε τρόπο να τις διαχειριζόμαστε, … Κάποιες λέξεις ή σύμβολα δηλαδή, αποτελούν για τη συνείδηση κάθε λαού μια κρυφή λέξη ή έννοια δύναμης.

Δύναμης, η οποία πηγάζει από την ιερότητα της έννοιας που αντιπροσωπεύει. Έτσι αν επιδράσει κάποιος πάνω σε ένα σύμβολο (ας πούμε το χρησιμοποιεί με λάθος τρόπο), επιδρά επίσης υποσυνείδητα και άρα κρυφά, στη συνειδησιακή σύνδεση ολόκληρου του λαού με την έννοιά της λέξης ή του συμβόλου. Για το λόγο αυτό, σύμβολα που περιέχουν έννοιες πανανθρώπινες, είναι ανεπίτρεπτο για παράδειγμα να γίνονται σύμβολα σε πολιτικά κόμματα, διότι έτσι καταστρέφουν ολόκληρη την έννοια που είναι καταγεγραμμένη στις συνειδήσεις. Παράδειγμα η σβάστικα που χρησιμοποίησε το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας στα μέσα του περασμένου αιώνα και το οποίο πλέον, αποτελεί για μια πολύ μεγάλη μερίδα της ανθρωπότητας ένα σύμβολο φόβου, καταπίεσης και μίσους.

Ο αναγνώστης, ήδη θα διερωτάται, γιατί τα έγραψα όλα αυτά σαν πρόλογο… Θα σας πω… Τα έγραψα αυτά φίλε αναγνώστη, διότι σήμερα θα κινηθούμε γύρω από λέξεις, σύμβολα και έννοιες, οι οποίες έχουν μια ιδιαίτερη σημασία για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Λέξεις όμως σύμβολα και έννοιες που τυχαίνει να βρίσκονται στην Ελλάδα και να αποτελούν πρώτα απ’ όλα δική μας κληρονομιά. Έννοιες, που τα προηγούμενα χρόνια, έγιναν ήδη πηγή εκμετάλλευσης από τις αδελφότητες. Εκμετάλλευσης όμως, στην οποία συμμετείχαν και συμμετέχουν ακόμη ενεργά Έλληνες. Θα παρακαλούσα λοιπόν, πριν ξεκινήσει αυτό το άρθρο, να αντιληφθούμε όλοι, ότι αυτά που θα διαβάσετε, ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και εμείς, είμαστε απλά οι διαχειριστές τους. Και σαν διαχειριστές τους θα πρέπει να επιδείξουμε τον ανάλογο σεβασμό. Σεβασμό όμως, που όπως θα δείτε, θα χρειαστεί και τόλμη… και ακεραιότητα… Διότι σήμερα θα αναδείξουμε τη βαθιά κρυμμένη σημασία των κωδικοποιημένων συμβόλων της περιοχής των Δελφών και τον τρόπο που αποκρύφτηκε η έννοια τους.

Θα έχουν ίσως καταλάβει κάποιοι που έχουν διαβάσει τις προηγούμενες αναρτήσεις μου, ότι «Δελφοί» είναι κάθε άλλο παρά μονάχα ένας απλός γεωγραφικός προσδιορισμός. Διότι, η περιοχή και ο ιερός αρχαίος τόπος των Δελφών, ορίζει το σημείο όπου υπάρχουν και λειτουργούν, εκείνοι οι οποίοι φέρουν ολόκληρη την πληροφορία. Δηλαδή οι άνθρωποι Δελφοί. Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, όπου κάνω τη διάκριση ανάμεσα στην έννοια του α-δελφού και του δελφού, περιγράφω πλήρως τη λέξη όπου αναφέρω ότι δελφός είναι εκείνος που είναι ικανός να «μεταφέρει» και να διαχειριστεί μια πληροφορία ολοκληρωμένα συνολικά. Την οποιαδήποτε πληροφορία, με οποιοδήποτε τρόπο, στο οποιαδήποτε σημείο. Ολόκληρη και αυτούσια. Θα μπορούσε να είναι ο μοναδικός κληρονόμος ενός πατέρα, ή ο μοναδικός μαθητής ενός δασκάλου ή το μοναδικό κλειδί για να ανοίξει ένα θησαυροφυλάκιο, ή ο μοναδικός κωδικός για να εισέλθεις σε κάποια δεδομένα. «Δελφικό» δηλαδή, είναι το «μοναδικό κλειδί», ο «μοναδικός κωδικός», που ανοίγει μια μοναδική πύλη…

Ενώ δηλαδή έχουμε την έννοια της λέξεως «δελφύς» που σημαίνει μήτρα (πηγή), μέχρι σήμερα εξετάστηκε μόνο ως προς την θηλυκή αναπαραγωγική της έννοια. Δηλαδή το όργανο από το οποίο προέρχονται μονάχα οι α-δελφοί, χωρίς να θεωρήσουμε σημαντικό να συμπληρώσουμε το κανονικό της παράγωγο, δηλαδή πρώτιστα τον Δελφό. Δελφοί, οι ιερείς του ναού, οι οποίοι προήρχοντο από την μήτρα (την πηγή) και κατείχαν ολόκληρο το εύρος της απαραίτητης αρχικής πληροφορίας και όχι Δελφοί δηλαδή η περιοχή στην οποία ήταν κτισμένος ο ναός στους Δελφούς. Και ποια είναι η γνώση ή η πληροφορία που κατέχει ένας Δελφός ιερέας; Τώρα θα πρέπει ο αναγνώστης, να σταματήσει να διαβάζει, να κάνει ένα συνειδησιακό βήμα πίσω, να ηρεμίσει μένοντας ψύχραιμος με αυτό που θα διαβάσει ώστε να αρχίσει να αντιλαμβάνεται ολόκληρη την εικόνα που του έχει αποκρυφτεί όλους αυτούς τους αιώνες.

Ο κάθε αναγνώστης λοιπόν, θα πρέπει να «δει» τρία σημεία, συνολικά, με το νου και την καρδιά του, συνθέτοντας τη λογική, το συναίσθημα και την κρυμμένη πληροφορία που βρίσκεται αιώνες τώρα στη συνείδησή του. Στην κορυφή το σύμβολο του διπλού «έψιλον», σύμβολο της «αντίστροφης ροής» και δημιουργίας του αισθητού κόσμου μέσα από την αλληλεπίδραση της πληροφορίας των πέντε λειτουργικών αρχείων της ψυχής. Αμέσως από κάτω, να συνθέσει την πρώτη πληροφορία που πήρε ήδη, με το σύμβολο-έννοια του «γνώθι σ’ αυτόν» το οποίο τον οδηγεί στον αποσυμβολισμό της δημιουργίας των πέντε πεποιθήσεων μέσω της αλλοίωσης της πληροφορίας της ψυχής από την συνειδητότητα και τέλος να σταματήσει στο τρίτο και τελευταίο σύμβολο, του «μηδέν άγαν».

«Μη δεν άγαν». Μια φράση που την κρυμμένη της δυναμική έννοια, γνώριζαν αρχικά μόνο οι Δελφοί και κατόπιν μονάχα οι αδελφότητες. Από πληροφορία που κράτησαν από τους ίδιους τους ιερείς. Πριν κλείσουν το ναό. Μηδέν άγαν, δηλαδή απόφυγε να θεωρείς περιττή και άχρηστη οποιαδήποτε πληροφορία, απόφυγε να στρέφεις το βλέμμα, το νου και την καρδιά σου μονάχα σε κάποιο μικρό τμήμα του συνόλου, θεωρώντας αδύνατον να διαχειριστείς τη σύνθεση στο σύνολο της. Απόφυγε να θεωρείς το «μικρό» σαν σημαντικό ή το «μεγάλο» σαν ασήμαντο. «Απόφυγε την εξειδίκευση». Και τι είναι αυτό που οι σημερινοί επιστήμονες θεώρησαν ασήμαντο για εκείνους; Ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που με τόση επιμέλεια από κάποιους απομακρύνθηκε από το πεδίο τους; Φυσικά η ψυχή…

Διότι είναι αδύνατον να αντιληφθείς την έννοια της «εκπύρωσης και ανασύνθεσης του σύμπαντος» παρατηρώντας τις λεπτομέρειες μόνο και βγάζοντας από το «κάδρο» την πληροφορία της «ψυχής». Όσο είναι αδύνατον να αντιληφθείς σαν σχήμα, σαν λειτουργία και σαν έννοια το σώμα ενός ανθρώπου, προσπαθώντας μονάχα να εξετάσεις κάποια μοναδική ουσία που περιέχει μέσα σε κάποιο νεκρό κύτταρο του.

Φυσικά γράφω πάλι για την αρχή της δημιουργίας του αισθητού κόσμου. Για την αρχή της αντιστρόφου ροής. Την πλήρη περιγραφή την έχω κάνει στο άρθρο
“Αισθητός κόσμος και η αρχή της “αντίστροφης ροής”. Εδώ θα δώσω απλά τον συμβολισμό της. Διότι το αντεστραμμένο (αριστερό) «ε» στην κορυφή του ναού του Απόλλωνα, αποτελεί την αρχική πορεία της ροής της συνειδητότητας. Η οποία αντιστρέφεται (δεξί ε), ακριβώς στο όριο (ι) του τρισδιάστατου κόσμου μας από τις πέντε (ε’) λειτουργικές πληροφορίες της πηγής (πηγή –μήτρα –δελφύς), παράγοντας το είδωλο της συνείδησης (ειδέναι). Και όλο αυτό, μπορεί να γίνει αντιληπτό, μονάχα αν αποφύγουμε να θεωρήσουμε μη σημαντικό (μηδέν άγαν) τις πέντε (ε’) λειτουργικές πληροφορίες της ψυχής οι οποίες τελικά αναδεικνύουν τον Ανώτερο Εαυτό (γνώθι σ’ αυτόν) στον άνθρωπο. Ναι φίλε αναγνώστη… Η αρχή της δημιουργίας του αισθητού κόσμου, ολόκληρη μαζί με την λειτουργία της συνείδησης μέσω της ψυχής… Στο ναό των Δελφών όλους αυτούς τους αιώνες συνεχώς… Μπροστά στα μάτια μας… Στο ναό του Απόλλωνα, δηλαδή της ενέργειας της ψυχής… Με παρακολουθεί ο αναγνώστης τι γράφω; Μπορεί να κατανοήσει τώρα τι σημαίνει σύνθεση; Μπορεί τώρα να κατανοήσει το σήμαινε για τους Δελφούς η Δελφύς; Μπορεί να κατανοήσει γιατί η «εσωτερική» ενέργεια της ψυχής αποφασίστηκε να κωδικοποιηθεί στον Απόλλωνα; Ίσως όχι ακόμη… Ίσως είναι νωρίς… Για μερικούς σίγουρα… Αλλά τι να πρωτογράψω…

Πολλοί τώρα, θα βιαστείτε να θριαμβολογήσετε υπέρ του γένους των Ελλήνων. Λιγότεροι θα σπεύσετε (ίσως αφελώς) να πείτε πάλι «σας τα ‘λεγα εγώ» και ελάχιστοι (ελπίζω) θα σκεφθείτε να το εκμεταλλευθείτε σαν πρόσθετου συμβολισμού σε κάποια πολιτικής χροιάς ομάδα. Πριν το κάνετε όμως, θα πρέπει να αναρωτηθείτε… Γιατί στην Ελλάδα; Γιατί πάλι εδώ; Είναι δυνατόν να κάνουμε κάποιο λάθος; Από πού τα βρήκαμε; Ποιος μας τα έδωσε; Είμαστε το ευγενές γένος των ανθρώπων; Είμαστε οι επίλεκτοι και οι εκλεκτοί; Λυπάμαι αλλά τίποτε από όλα αυτά που διαβάζετε κάθε μέρα, εδώ και πολλά χρόνια σχεδόν παντού… Τίποτε από αυτά… Τι είμαστε τότε; Φίλε μου αναγνώστη, λυπάμαι για αυτό που θα διαβάσεις, διότι οι Έλληνες είναι κάτι πολύ σημαντικότερο, που όμως θεωρούν άνευ σημασίας… Κάτι τόσο απλό… τόσης ευτελούς αξίας… και τόσης απύθμενης σε ευθύνη σπουδαιότητας… Είμαστε οι αγγελιοφόροι της ανθρωπότητας… Ή αν θέλεις για να αισθανθούμε καλύτερα, οι ταχυδρόμοι των θεών… Όμως «μηδέν άγαν»…

Είπα θεών; Ποιών θεών όμως; Ας προσπαθήσουμε να είμαστε για λίγο σοβαροί… Ζούμε σε μια εποχή που η έννοια της «ενέργειας» και της σχέσης της με την πληροφορία σήμερα, μπορεί να γίνει κατανοητή πλέον από τους περισσότερους… Ακόμη και οι σύγχρονες πληροφορίες που έρχονται στο φως, σχετικά με τους μεγάλους προκατακλυσμιαίους πολιτισμούς της περιόδου των αρχαίων αυτοκρατοριών της Ατλαντίδος, των Αθηνών και των Σανσκριτών, μπορούν πλέον να γίνουν κατανοητοί. Δύσκολα αλλά πια μπορούν… Όμως σκεφτείτε του ανθρώπους που ζούσαν την περίοδο μετά τον κατακλυσμό. Εκείνους που από την λάμψη ενός υπερμεγέθους πνευματικού και υλιστικού επιπέδου, επέστρεψαν εν μία νυκτί, στις σπηλιές και στα δάση χάνοντας οποιαδήποτε σύνδεση με την αρχαία σοφία.

Σκεφτείτε εκείνους που ανέλαβαν την ευθύνη της διατήρησης της μνήμης της ανθρωπότητας ζωντανής. Εκείνους που έπρεπε να βρουν ένα τρόπο να διατηρήσουν μέρος της πληροφορίας μέσα στη συνείδηση της αποδεκατισμένης από την καταστροφή ανθρωπότητας. Μπορείτε να φαντασθείτε τον άνθρωπο του 4000 πΧ για παράδειγμα, να προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει ενέργεια, πληροφορία, σωματίδιο, ηλεκτρόνιο, και εικονικός αισθητός κόσμος; Για φαντασθείτε το… Για εκείνον οι ερωτήσεις ήταν άπειρες… Ποιος το είπε; Γιατί είναι έτσι ο κόσμος; Τι είναι ο άνθρωπος; Από πού ήρθαμε; Σκεφτείτε τους τότε ιερείς, να προσπαθούν να διατηρήσουν αυτή τη μνήμη ζωντανή αλλά κωδικοποιημένη διαχρονικά, για μια περίοδο δώδεκα χιλιάδων ετών, ώστε να φτάσει ακέραιη και ασφαλής στο σήμερα. Στο σημείο όπου η ανθρωπότητα θα μπορέσει να ανακαλέσει μνήμες και να αντιληφθεί τι πραγματικά συνέβη τότε και τώρα και τι πήγε στραβά… Τώρα, σιγά-σιγά, ίσως αρχίζει ο αναγνώστης να διαμορφώνει μια καλύτερη εικόνα, για το πως άρχισε να διαμορφώνεται η έννοια μιας ενέργειας στη μορφή ενός θεού…

Μας αρέσει να πλάθουμε ιστορίες και να δημιουργούμε μυθικά πλάσματα γύρω μας, από τα οποία κινδυνεύουμε τόσο, που καλό θα ήταν να περιμένουμε κάποιον να έρθει να αναλάβει τη δουλειά. Θέλουμε να σκεπτόμαστε σύνθετα και ίσως κάπου μέσα μας, αρεσκόμαστε να υπάρχουν τέρατα, πλάσματα από ερπετά, που έφτασαν στη γη με διαστημόπλοια ή με τη σελήνη, κι απ την άλλη όμως έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε απλά… Έχω διαβάσει σχεδόν παντού για τα διαστημόπλοια που έρχονται μέσα από πύλες αλλά μόνο μια φορά διάβασα κάπου τη σκέψη οτι: «Καλά, πού και πώς εξυπηρετούν ας πούμε τα φώτα και οι προβολείς, ένα διαστημόπλοιο που έρχεται από την Ανδρομέδα; Να βλέπουν οι εξωγήινοι στη νύχτα μη χαθούν στο διάστημα;» Αδυνατούμε να δημιουργήσουμε με σύνθεση λογικής και συναισθήματος για αυτά τα απλά ζητήματα, αφήνοντας έτσι και εκτός οποιαδήποτε σκέψης, το γεγονός ας πούμε ότι οι Αθηναίοι, συμμετείχαν στην καταστροφή του πολιτισμού της ανθρωπότητας τότε.

Τι έγραψα αγαπητέ αναγνώστη τώρα; Φυσικά… Ότι οι Έλληνες, ήταν ο λαός που είχε ενεργό συμμετοχή σε εκείνη την καταστροφική αλλαγή της ανθρωπότητας στην Ατλαντίδα, πριν από δώδεκα χιλιάδες περίπου χρόνια ίσως. Δεν το σκέφτηκε κάποιος; Τι επιπτώσεις και συνέπειες συνεπάγεται κάτι τέτοιο; Πως γίνεται και σε κάθε αλλαγή της ανθρωπότητας, οι Έλληνες είναι εκεί; Καλώς ή κακώς, άσχετα που υπάρχει δίκιο ή άδικο στην τελική κρίση της καταστροφής, ο αναγνώστης θα πρέπει να σκεφτεί ότι κάποιοι από τους προγόνους μας, την εποχή που τα πράγματα είχαν αρχίσει να παίρνουν μια καταστροφική τροπή για ολόκληρο τον πλανήτη, τη στιγμή που η τότε τεχνολογική εξέλιξη άρχισε να επιδρά με τόσο πολύ αρνητικό τρόπο στις επόμενες τότε ημέρες του ανθρώπου, κάποιοι Έλληνες από την τότε κραταιά αυτοκρατορία των Αθηνών, ήταν πάνω στην Ατλαντίδα ήδη σαν κατακτητές. Πράγμα που τους έδινε την ευκαιρία να γνωρίζουν λεπτομέρειες των τότε ημερών που θα ακολουθούσαν. Το έχει σκεφτεί αυτό κάποιος; Οι αδελφότητες όμως όχι μόνο το σκέφτηκαν αλλά έχουν και στοιχεία από τις μέρες εκείνες. Στοιχεία και από τις δύο πλευρές…

Διότι οι Αθηναίοι στρατηγοί, επιστήμονες και ιερείς της τότε εποχής, άνθρωποι δηλαδή που είχαν γνώση ειδική και γενική για τις καταστάσεις που ίσως ακόμη και σήμερα μοιάζουν επιστημονικής φαντασίας, είχαν πληροφόρηση μέσα από την πηγή. Ζούσαν εκεί, γνώριζαν την αιτία που έγινε η εκστρατεία και η απόβαση όπως και γνώριζαν την επικίνδυνη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί από τις Ατλάντιες αδελφότητες. Διότι η τελική καταστροφή ήρθε αφού οι Αθηναίοι είχαν καταλάβει μεγάλο μέρος της χώρας και αφού πέρασε αρκετός καιρός από την στιγμή που οι Άτλαντες άρχισαν να χάνουν από την κυριαρχία τους.

Θέλω δηλαδή στο σημείο αυτό, ο αναγνώστης να κάνει ένα νοερό ταξίδι μέχρι εκείνη τη μακρινή εποχή και να προσπαθήσει να φέρνει στη σκέψη του, σκηνές σταδιακής εκκένωσης της χώρας, τόσο από τους Άτλαντες όσο και από τους Αθηναίους, όπως και τις συνθήκες για την προετοιμασία της επόμενης μέρας. Να σκεφτεί δηλαδή ότι κάποιοι ιερείς και επιστήμονες, αντιλαμβανόμενοι τη σοβαρότητα της κατάστασης και του κακού που θα επακολουθούσε, δρομολόγησαν τη διάσωση σημαντικών πληροφοριών όπως και τον τρόπο που αυτές έπρεπε να μείνουν χαραγμένες πάνω στον πλανήτη ώστε να φτάσουν στις επόμενες γενεές. Πληροφορίες που θα δίνουν γνώση ικανή να αναπτύξει αλλά και να προστατέψει από τα ίδια λάθη.

Θεωρείτε ότι η καταστροφή έγινε εντελώς ξαφνικά; Όχι φυσικά… Αυτό μπορεί να συνέβη την τελευταία ημέρα, αλλά σύμφωνα με τα αρχεία που φυλάσσονται στις αδελφότητες, δόθηκε σημαντικός χρόνος σε αρκετά μεγάλο πλήθος να μεταναστεύσει προς όλες τις κατευθύνσεις. Και οι τρεις αυτοκρατορίες , τόσο των Ατλάντων όσο και των Αθηναίων αλλά και των Σανσκριτών στην Ασία είχαν ένα διάστημα μερικών μηνών όπου κατόρθωσαν με μεγάλη ταχύτητα να μαζέψουν και να φυλάξουν αρκετές πληροφορίες για το μέλλον. Και τελικά η Ατλαντίδα καταποντίστηκε εντελώς παίρνοντας όλες τις πληροφορίες στον τάφο της, η Αθήνα καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά και η μόνη περιοχή που διατήρησε το μεγαλύτερο μέρος τους αποθηκευμένες ήταν η Ασία. Τόσο από τους ίδιους τους τότε κατοίκους της όσο και από τα μεταναστευτικά καραβάνια που έφτασαν εκεί… Και μαζί με τις πληροφορίες, ο κάθε λαός, κράτησε και το υποσυνείδητο μίσος για τον άλλον, κατηγορώντας τον βουβά για εκείνη την καταστροφή… Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που θα το εξετάσουμε σε ειδικά άρθρα…

Αυτοί είναι λοιπόν οι Δελφοί. Οι Αθηναίοι ιερείς των Δελφών, οι οποίοι, πρώτο τους μέλημα μετά την καταστροφή, ήταν να δημιουργήσουν το χώρο στον οποίο θα φύλασσαν και θα διατηρούσαν τα αρχεία τους διαχρονικά. Το χώρο και τον τρόπο που θα κρατούσαν ζωντανές, ζωτικές πληροφορίες για τη πηγή της ψυχής του (δελφύς) ζωή του ανθρώπου, τη φύση, την ενεργεια και την “εσωτερική” λειτουργία της, τη σχέση του με τον ήλιο, την αρμονία του σύμπαντος και την κωδικοποιημένη πληροφορία της δημιουργίας του. Αυτοί ήταν οι Έλληνες δελφοί. Διότι υπήρχαν και άλλοι… Ποιοι άλλοι; Οι άλλοι από την άλλη πλευρά… Δύο γιγάντιες για την εποχή τους αυτοκρατορίες συγκρούστηκαν με τέτοια σφοδρότητα που μέσα σε λίγους μήνες, ίσως και λίγο πάνω από χρόνο, επέστρεψαν την ανθρωπότητα στη λίθινη εποχή… Και οι διασωθέντες και από τις δύο πλευρές, διατήρησαν τα δικά τους αρχεία κάθε μία… Αρχεία δηλαδή που έχουν μια διαφορά… Οι Αθηναίοι, κατάφεραν και διέσωσαν τις πληροφορίες εκείνες που είχαν σχέση με τη «ροή» της ζωής και αυτό για εκείνους ήταν αρκετό, ενώ οι Άτλαντες τις πληροφορίες για την «αναπαραγωγή» της, και έτσι κάτι τους έλειπε…

Κι έτσι δημιουργήθηκαν οι Δελφοί και οι Αδελφοί. Δηλαδή εκείνοι που κατάφεραν και διατήρησαν την μητρική πληροφορία από την πηγή και εκείνοι που κάτι αγνοούσαν… Φυσικά αυτές οι διαφορές ήταν γνωστές, μιας και πριν την καταστροφή κάπως έτσι ήταν επίσης τα πράγματα… Κι αυτός ήταν και ο λόγος που οι Άτλαντες πίεσαν και πειραματίστηκαν προς απαγορευμένες περιοχές γνώσης… Οι Αδελφότητες είναι διαχρονικές… Μετά την καταστροφή, τα πράγματα ήταν στην αρχή σχετικά ομαλά, αλλά όσο περνούσαν οι αιώνες, οι άνθρωποι που αποτελούσαν το ιερατείο των Δελφών, άρχισαν να απομακρύνονται από την πλήρη αντίληψη της ιερότητας του ρόλου τους… Άρχισαν να δημιουργούν τις δικές τους σέχτες και αδελφότητες –τις γνωστές αμφικτιονίες-, με τελικό αποτέλεσμα να φτάσουμε στους ιερούς πολέμους μεταξύ των πόλεων της Ελλάδας στις οποίες είχαν επίδραση οι ιερείς. Η ίδια ακριβώς ιστορία με σήμερα, μόνο που το ντεκόρ του πλανήτη είναι διαφορετικό.

Αδίστακτοι άνθρωποι, με ροπή στον άκρατο υλισμό, στο χρήμα και στην εξουσία, μπήκαν μέσα στους κόλπους των Δελφών, με αποτέλεσμα να καταφέρουν τελικά να οδηγήσουν ολόκληρη την τότε Ελλάδα στην καταστροφή του πολιτισμού της. Τουλάχιστον να επιδράσουν σε αυτό δραστικά. Και πριν εγκαταλείψουν τα ιερά, μάζεψαν ότι πληροφορίες διέθετε ο ναός και έφυγαν… Που πήγαν; Που έφτασαν; Σε τι χέρια έπεσε όλος αυτός ο πλούτος των πληροφοριών που τόσους αιώνες διατηρούνταν, κειμήλιο της ανθρωπότητας; Αγνοείται η τύχη τους;… Όχι… Όσο κι αν κάποιοι θα βιαστείτε να κρίνετε τους Χριστιανούς για όλο αυτό, οι υπαίτιοι κρύβονται ανάμεσα στους τότε ιερείς… Για αυτό πριν το κάνετε, θα πρέπει να δείτε τη μεγαλύτερη εικόνα… Να δείτε δηλαδή γύρω και τους άλλους λαούς, που άλλαξαν κι εκείνοι θρησκεία. Λαούς όπως του Ρωμαίους, τους Γαλάτες, ή ακόμη πιο δύσκολο τους Κέλτες… Πριν κρίνετε τα γεγονότα στην τότε Ελλάδα, δείτε γύρω ολόκληρη την περιοχή. Προσπαθήστε να δείτε την συνολική εικόνα, ανθρώπων παραστρατημένων και υποταγμένων στην απληστία τους, ανθρώπων που με την εξουσία που κατείχαν, άρχισαν να καταπιέζουν υποσυνείδητα ολόκληρους λαούς για μια αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο… Και αντί να κρίνουμε μόνο αυτούς που «ήρθαν», ας κρίνουμε συγχρόνως και αυτούς που «έφυγαν», ή ας αποφύγουμε να κρίνουμε τον οποιοδήποτε… Διότι σε μια κρίσιμη στιγμή που η ανθρωπότητα ετοιμαζόταν, όπως και σήμερα, να μπει σε μια φάση αλλαγής, κάποιοι αδίστακτοι και ασυνείδητοι, την εγκατέλειψαν στη βία, με αποτέλεσμα την καταστροφή ενός ολόκληρου πολιτισμού…

Τα δελφικά σύμβολα, όσο και οι έννοιες που ήταν χαραγμένες στη συνείδηση του απλού λαού, άρχισαν να εξευτελίζονται, χωρίς κανένας να μπορεί να τα διορθώσει. Τα σύμβολα που δίδασκαν στον άνθρωπο την ιστορία του και τη γένεση του κόσμου του, διαλύθηκαν μέσα στην ιστορία, διότι οι πνευματικοί του ηγέτες, τη δύσκολη στιγμή της αλλαγής της συνείδησης της ανθρωπότητας, φάνηκαν αδύναμοι να μπορέσουν να κρατηθούν στο ύψος τους. Ο αναγνώστης δηλαδή στο σημείο αυτό, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει, ότι από τη στιγμή που άρχισε η διαφθορά του ιερατείου μέχρι την εποχή που ήρθε ο Χριστιανισμός και άλλαξε την κατάσταση, επαναφέροντας την ιερότητα στο λαό, μεσολάβησαν περίπου πεντακόσια χρόνια. Πεντακόσια χρόνια πνευματικού χάους και συνειδησιακής απογύμνωσης, πού όλοι σιγούν ή παριστάνουν πως αγνοούν.

Μια ολόκληρη εποχή που αναλογιζόμενη την ιστορία της, μας δίνει σήμερα, πάλι λες και είναι από σύμπτωση, μια μοναδική ευκαιρία. Ποια ευκαιρία; Να αναλογιστούμε τη δική μας προσωπική ευθύνη. Όλοι μας σαν σύνολο και ο κάθε ένας ξεχωριστά, θα πρέπει να σοβαρευτούμε σαν λαός και να κατανοήσουμε, ότι όσο κι αν κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε εμείς οι Έλληνες την πραγματική ιστορία μας, μας εμποδίζει η ευθύνη μας. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε και να διαγράψουμε από τη μνήμη μας τις στιγμές πριν από αυτές που μας δίδαξαν, εκείνες είναι εκεί, περιμένοντας να τις ανασύρουμε με σεβασμό ώστε να μας οδηγήσουν να ολοκληρώσουμε και πάλι το χρέος μας. Ποιο είναι όμως αυτό το χρέος μας; Τι είναι αυτό που κάθε τόσο βγαίνει μπροστά μας και πάλι εξαφανίζεται μέσα σε ένα ακαθόριστο πέπλο;

Η Δελφικός κύκλος του «Μηδέν Άγαν». Ή αλλιώς εστία. Ένα «μηδέν άγαν» εντελώς διαφορετικό από αυτό που τόλμησαν να λεηλατήσουν κάποιοι. Ο ιερός κύκλος της ανθρωπότητας, ο οποίος μας καλεί να παραδώσουμε στους παραλήπτες του την πληροφορία της δημιουργίας των πολιτισμών τους, διατηρώντας μέσα της αυτά που κάποιοι θεώρησαν πως είναι περιττά. Να την παραδώσουμε αυτούσια και ολοκληρωμένη. Ανεξάρτητα από θρησκείες και κοινωνικές δομές, οι Έλληνες έχουν στη συνείδησή τους την υποχρέωση και την ευθύνη διαχρονικά, να παραδίδουν κάθε φορά στην ανθρωπότητα τον επόμενο κύκλο του πολιτισμού της. Μια υποσυνείδητη εντολή, χαραγμένη μέσα μας, κάθε φορά μας οδηγεί με ένα μυστήριο και ανεξήγητο τρόπο, να βάλλουμε “πλάτη” εμείς, ώστε ολόκληρη η ανθρωπότητα να περάσει στην επόμενη αποχή της. Σύμπτωση; Πεπρωμένο; Ίσως τίποτε από τα δύο, ίσως και τα δύο… Μια εσωτερική εντολή, που κάποιοι, στην άγνοιά τους ίσως, τόλμησαν να αγγίξουν και να αποπειραθούν να εκμεταλλευτούν για άλλα συμφέροντα…

Ο Δελφικός κύκλος του Μηδέν Άγαν… Αυτό που κρύβεται και που σιγά-σιγά ξεδιπλώνεται μπροστά μας ώστε να μας οδηγήσει στο πεπρωμένο μας… Η δύναμη ή η αδυναμία μας να συνθέσουμε τις ολοκληρωμένες εκείνες πληροφορίες, που ολόκληρη η ανθρωπότητα περιμένει από μας να «διαβάσει». Όχι επειδή είμαστε εκλεκτοί. Όχι φυσικά… Αλλά επειδή είμαστε οι αγγελιοφόροι της. Και καθώς προχωράμε στο αστείρευτο κόσμο της συνείδησης καθημερινά, θα αντιλαμβανόμαστε τον Εαυτό μας, τη ψυχή μας και την ανάγκη να βρούμε πάλι τα σημαντικά στοιχεία που είναι απαραίτητα σε κάθε πολιτισμό. Βρισκόμαστε στο σημείο εκείνο του χρόνου που οφείλουμε να βρούμε τη δύναμη της σύνθεσης των ιερών εστιών μας. Των συνόλων εκείνων που θα μεταλλάξουν τις πνευματικές ομάδες όλων των ειδών από σημεία υπακοής, σε φορείς και κύκλους συνειδητότητας. Στις επόμενες αναρτήσεις, ήρθε ο καιρός να περιγράψουμε πια το σχεδιασμό για την επόμενη δική μας μέρα. Τον τρόπο που σχεδιάζεται, που νοείται και που δομείται τελικά βάσει του ιερού δελφικού κύκλου διαχρονικά. Του κύκλου της σύνθεσης της πληροφορίας της πηγής, της ψυχής, και του Εαυτού μας. Τον τρόπο που λειτουργούν και τον τρόπο που αρχίζουν και επιδρούν στη συνειδητότητα συνολικά. Κι αυτό που σας γράφω είναι τετελεσμένο. Είναι ήδη εδώ…

Αλκιρέας
(συνεχίζεται…)