Μερικές ακόμα εξελίξεις

Η διεθνής είδηση της ημέρας είναι η επίθεση του Ισραήλ στην Συρία. Αυτό πάντως που είναι εντυπωσιακό μέχρι τώρα είναι η πλήρης ‘απάθεια’ της Ρωσίας, που δεν έχει κάνει καμία δήλωση επί του θέματος (πόσο μάλλον να αναλάβει και δράση).

Η Ρωσία έχει πολύ μεγάλα συμφέροντα στη Συρία, διότι, εκτός των άλλων, εκεί έχει τη μοναδική ναυτική της βάση σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Αν τη χάσει, προφανώς μιλάμε για τεράστιο πλήγμα, που δε μπορεί να περάσει έτσι.

Γι’ αυτό άλλωστε και η Ρωσία μέχρι τώρα υποστήριζε το καθεστώς Ασάντ – υπάρχουν βέβαια κι άλλοι λόγοι, όπως υπάρχουν και άλλοι λόγοι που το Ισραήλ-ΗΠΑ επιτίθενται στη Συρία (πχ είναι κοντά και στο Ιράν που, σε αντίθεση με τη Ρωσία, ήδη καταδίκασε την επίθεση). Πάντως, η Ρωσία δε θέλει να χάσει με τίποτα αυτή τη βάση, εκτός και αν μπορέσει να την αντικαταστήσει (αλλά πώς; Δύσκολο το βλέπω).

Δε ξέρω τι παρασκήνιο υπάρχει, ούτε είμαι ιδιαίτερα καλός γνώστης της κατάστασης, αλλά πάντως θα μάθουμε περισσότερα όταν δούμε την αντίδραση της Ρωσίας. Για το λαό της Συρίας δε χρειάζεται να πω πολλά, έχει μπλεχτεί στη μέση, με τα θηρία να παλεύουν και να τον τσαλαπατούν.

– Σε άλλες ειδήσεις από τον κόσμο, η Ιαπωνία υπέγραψε σημαντική συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: Η Ιαπωνία έχει ενεργειακό πρόβλημα τώρα που έκλεισαν κάποια πυρηνικά εργοστάσια της, και έχει ανοίξει μέχρι και εργοστάσια με κάρβουνο για να έχει σχετικά φτηνή ενέργεια. Οπότε πήγε στους πετρελαιάδες, και τους ζήτησε μερίδιο από τα πετρέλαια, με αντάλλαγμα πυρηνικά εργοστάσια + τεχνογνωσία.

– Σε ένα πολύ “εύστοχο” άρθρο με μια δόση “μαύρου χιούμορ”, ο Independent αποκαλύπτει ότι η ΝΑΤΟική εκστρατεία στο Αφγανιστάν έδωσε “νέα πνοή” στο επιχειρηματικό πνεύμα των κατοίκων της χώρας: Επειδή τώρα είναι ακόμα πιο φτωχοί απ’ ότι πριν, έχουν στραφεί ακόμα πιο έντονα σε ένα πολύ μεγάλο και πολύ πετυχημένο εξαγώγιμο προϊόν που παράγεται εκεί, στην ηρωίνη, με την παραγωγή να έχει σημειώσει άνοδο 18% κατά το τελευταίο έτος.

– Και αφού πήραμε τη δόση μας από την “απολίτιστη” Μέση Ανατολή, πάμε και στον “πολιτισμένο κόσμο” της Δύσης:

– Στην Αμερική, η κατάσταση με τα γκέτο των φτωχών έχει πλέον πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις, που οι ταχυδρόμοι δεν πατάνε καν το πόδι τους σε τέτοιες γειτονιές λόγω φόβου – η φτώχεια εκεί είναι τόσο μεγάλη και διαδεδομένη, που έχει εξωθήσει τους πάντες στην εγκληματικότητα.

– Στην Αγγλία, σύμφωνα με έρευνα που βγήκε στη δημοσιότητα, το 20% των Βρετανών δανείστηκε χρήματα ή χρησιμοποίησε μέρος των αποταμιεύσεων του για να αγοράσει τα τρόφιμα του μήνα για το μήνα Απρίλιο που μας πέρασε. Έχουν βέβαια “λίπος για κάψιμο”, αλλά πάντως αν η Αγγλία μείνει στο πλευρό των ΗΠΑ και συνεχίσει να τυπώνει στερλίνες, αντί να πάει με τη Γερμανία και το ευρώ, η Αγγλία θα έχει και αυτή τη μοίρα της Αμερικής και της Ιαπωνίας, δηλαδή θα “χάσει το νομισματικό πόλεμο” και το νόμισμα της θα χάσει μεγάλο μέρος της σημερινής αξίας του.

– Όσο για το που είναι η περιβόητη ανάπτυξη, ρίξτε μια ματιά στην Ασία: Δείτε μάλιστα και αυτή την είδηση, με διάφορα παραδοσιακά Αγγλικά σχολεία-κολέγια της ελίτ να ανοίγουν πλέον παραρτήματα…σε χώρες της Ασίας. Εκεί είναι οι μελλοντικοί πελάτες, εκεί είναι η ελίτ του μέλλοντος, εκεί πάνε και αυτά τα σχολεία για να βγάλουν κέρδος. Όχι ότι δε θα συνεχίσουν να λειτουργούν στη Δύση, ή ότι η Δύση δε θα παίζει πλέον κανέναν ρόλο, αλλά οπωσδήποτε η επιρροή της θα μειωθεί, ειδικά σε ότι αφορά την Αμερική και τους συμμάχους της.

– Στην Πορτογαλία, συνταξιούχοι που τους μειώνουν τις συντάξεις μπούκαραν στο κοινοβούλιο, τραγουδώντας μάλιστα τον ύμνο της Επανάστασης των Γαρυφάλλων. Ένας από τους συνταξιούχους φορούσε μάλιστα ένα μαύρο T-shirt με τη φράση “Δεν είμαστε αναλώσιμοι”, αλά προφανώς έχει άδικο, στην πραγματικότητα ΕΙΝΑΙ αναλώσιμος, και γι’ αυτό θα τον ρημάξουν, όπως όλους μας, αν δεν οργανωθούν οι εργάτες προκειμένου να ανατρέψουν πλήρως το σύστημα της αγοράς, και απλά περιοριστούν στο να ζητούν από τους κυβερνώντες να μην πειράξουν τις συντάξεις ή τους μισθούς τους. Πιο πιθανό είναι να κάνεις ένα λιοντάρι χορτοφάγο, παρά αυτό.

– Η Τουρκία, μετά τη σημαντική συμφωνία που έκανε για πυρηνικά εργοστάσια (η συμφωνία ήταν μάλιστα “εντυπωσιακή” και από στρατηγικής άποψης, διότι έκανε συμφωνία και με τη Ρωσία και με την Ιαπωνία, δηλαδή με δύο “αντίπαλες” δυνάμεις, και παράλληλα απέρριψε πλήρως τη συνεργασία πχ με Γαλλία ή κάποια ευρωπαϊκή χώρα, μιας και δε βλέπει να τη δέχονται στην ΕΕ), έκανε και μία ακόμα εντυπωσιακή κίνηση, ανακοινώνοντας σχέδια για το χτίσιμο ενός νέου διεθνούς αεροδρομίου, το οποίο θα έχει τεράστια χωρητικότητα, πίσω μόνο από το διεθνές αεροδρόμιο του Ντουμπάι. Προφανώς αυτό έχει και πολύ μεγάλο κόστος, αλλά η Τουρκία θέλει να περνούν από εκεί ένα σωρό διεθνείς πτήσεις, και, όπως παρατηρεί και η Wall Street Journal στο άρθρο που παρέθεσα, το πρότζεκτ αυτό είναι “μια επένδυση που δείχνει την πίστη που υπάρχει στις δυνατότητες της Τουρκίας να αναπτυχθεί στο μέλλον”. Η Τουρκία ίσως να αναπτύσσεται, αλλά μάλλον αναπτύσσεται με “υπερβολικά μεγάλα” όνειρα, και αυτό μάλλον θα πληρώσει. Δεν το λέω με διάθεση να μπω σε μια διαμάχη έναντι των “κακών Τούρκων”, ίσα ίσα που αν η Τουρκία αντιμετωπίσει πρόβλημα, και εκεί θα την πληρώσουν τα γνωστά θύματα, δηλαδή οι εργάτες. Προς το παρόν, δείτε και κάτι ακόμα, με την Τουρκία να είναι έτοιμη να ξοδέψει κι άλλα λεφτά, προκειμένου να πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Χαράς ευαγγέλια για τους εργολάβους που θα έχουν να χτίζουν ένα σωρό πράγματα, να δούμε ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό όμως, και να δούμε αν μέχρι τότε θα υπάρχουν και τα λεφτά ώστε ο λογαριασμός να πληρωθεί.

– Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα ήρθε και φέτος ο πνευματικός αρχηγός κράτους που μας επισκέπτεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες (το Άγιο Φως ντε) και έχουμε όλοι αγαλιάσει, αλλά πέρα από αυτό, η μία είδηση που αξίζει να σχολιάσουμε, αν και γνωστή, είναι ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι μένουν με τους γονείς τους: Στην Ελλάδα πάντα υπήρχε αυτό το φαινόμενο, και γιατί υπήρχαν πάντα οικονομικά προβλήματα, ανεργία, κτλ, αλλά και γιατί υπάρχει μια “υπερπροστατευτική” κουλτούρα, που ωθεί τον νέο να μην παίρνει τη ζωή του στα χέρια του, και να γίνεται εξαρτημένος τελικά από τους γονείς του. Τώρα που τα πράγματα σκούρυναν ακόμα περισσότερο, το φαινόμενο θα ενταθεί, και πέρα από τα προφανή οικονομικά προβλήματα, θα έχουμε και προβλήματα με νέους που θα αισθάνονται άχρηστοι, με νεύρα μέσα σε όλη την οικογένεια (λόγω ανεργίας, φτώχειας, κτλ) και με χίλια δυο άλλα.

Γενικά, πέρα από την ελεύθερη αγορά, υπάρχει ένα “κρατικό δίχτυ ασφαλείας” όπως το ονομάζουν, με επιδόματα, κτλ. Όταν και αυτό δεν αρκεί, υπάρχει η οικογένεια, οι φίλοι, κτλ που βοηθούν όσο μπορούν. Όταν ούτε και αυτό δεν αρκεί, τότε έχουμε τις διάφορες φιλανθρωπίες της κοινότητας, της γειτονιάς, κτλ. Μετά όμως τι; Η ελληνική κοινωνία εξαντλεί και τις τελευταίες “δεξαμενές” της, αλλά ΔΕΝ χτίζει -τουλάχιστον όχι επαρκώς- κάτι για το μέλλον:

Πέρα από το να συντηρείς κάποιον στη ζωή, πρέπει κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, να δημιουργήσεις και κάτι για το μέλλον, ώστε η κοινωνία να πάει μπροστά. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα είχαμε μεγάλη πείνα και επί Κατοχής, και τότε η αριστερά είχε πρωτοστατήσει σε σισίτια, κτλ, ώστε να συντηρηθεί ο εργατικός πληθυσμός που ρημαζόταν. Πέρα όμως από αυτό, η αριστερά γέννησε τότε και το ΕΑΜ, που έδωσε στο λαό ελπίδα, και του προσέφερε τη δυνατότητα όχι απλά να “συντηρηθεί”, αλλά να παλέψει ενεργά για ένα καλύτερο μέλλον. Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα μια αντίστοιχη κίνηση, οπότε το άμεσο μέλλον προβλέπεται πολύ ζόρικο, καθώς ακόμα και αν η φτώχεια εξαναγκάσει τους εργάτες να βγουν στο δρόμο, θα βγουν χωρίς οργάνωση και σχέδιο, και άρα θα ηττηθούν, εύκολα ή δύσκολα, από την άρχουσα τάξη. Πρέπει λοιπόν όλοι εμείς να παλέψουμε για να οργανώσουμε την εργατική τάξη για το μέλλον, αλλιώς μάλλον είμαστε και περιττοί.