Στολίδια οι ψυχές
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ μπορεί και να μη σας αρέσει. Μιλάει για τα Χριστούγεννα αλλά όχι με τον τρόπο που έχετε συνηθίσει. Δεν θα σας πω για χαρούμενες οικογένειες που μαζεύονται μέχρι και ένα μήνα πριν γύρω από το δέντρο και το στολίζουν με ανυπομονησία και χουχουλιάρικα χαχανητά. Ούτε για πρωτότυπες συνταγές και ευφάνταστα γλυκά που σερβιρίστηκαν πάνω στα στολισμένα τραπέζια και που τοποθετήθηκαν όλα με τρόπο τέτοιο, ώστε να τα βλέπει μέχρι και ο γείτονας που στέκεται και θαυμάζει, όταν δήθεν κάποιος εντελώς τυχαία ξέχασε να κλείσει την εξώπορτα. Δεν θα σας πω για τις πιο γουστόζικες και πιο μοδάτες μπάλες που αγοράστηκαν μετά από ώρες αναζήτησης και μελετημένης έρευνας στους ατέλειωτους ορόφους από τα παιχνιδομάγαζα αυτού του τόπου και που μετά τάχα φυτρώνουν και κρέμονται από τα ψεύτικα κλαριά ενός ψεύτικου δέντρου αριστοτεχνικά, με ακρίβεια χιλιοστού, για να τονίζεται η λεπτομέρεια της λεπτομέρειας, ειδικά για τις ευαίσθητες εκείνες στιγμές που θα πλακώσουν στο σπίτι συγγενείς και σόγια και ασχοληθούν πρώτα με τα ψεύτικα τα στολίδια και μετά με τους αληθινούς ανθρώπους. Δεν θα περιγράψω τις τόσες πολλές κάλτσες που κρέμονται σαν δεύτερες κουρτίνες μέσα στα σαλόνια των ξεκάλτσωτων ενοίκων, ούτε για τα φωτάκια που δεν χόρτασες να βάλεις μόνο στο δέντρο αλλά αδημονούσες να φτάσουν μέχρι τη βεράντα, ως και στα κεραμίδια ανέβηκες για να συνδέσεις φώτα που θα κάνουν ολόκληρο το σπίτι να αναβοσβήνει, ποντάροντας στο ότι έτσι μπορεί και να το δει ο Άι Βασίλης, που ξέρεις, μπορεί να το βλέπει και να το ζηλεύει μέχρι ο Θεός ο ίδιος. Τα ίδια. Και τα ίδια. Κάθε χρονιά.
Εκτός από εκείνη τη χρονιά, που ούτε Άι Βασίλης ήρθε, ούτε Θεός. Ήμουν τόσο δα πιτσιρικάς αλλά θυμάμαι πολύ έντονα όσα συνέβησαν, ίσως γιατί όταν είσαι σε τέτοια τρυφερή ηλικία όλα αποτυπώνονται ανεξίτηλα μέσα σου και σ’ ακολουθούν για την υπόλοιπη ζωή σου. Ακόμα και αν στην πορεία οι συνθήκες αλλάξουν εντελώς, ακόμα και αν η χώρα σου γίνει κάποια στιγμή μια εντελώς άλλη χώρα, ακόμα και αν εσύ ο ίδιος γίνεις ένας άλλος από αυτό που κάποτε ήσουν, οι μνήμες από την παιδική σου ηλικία δεν ξεγράφονται ποτέ, είναι λες και κάποιος τις χάραξε με το ισχυρότερο μελάνι που υπάρχει στον κόσμο όλο. Όσο μεγαλώνεις, αναπτύσσεις την ικανότητα να φιλτράρεις τα γεγονότα, η μνήμη γίνεται επιλεκτική, είναι όπως όταν πας να διαλέξεις ποιες μπάλες θα βάλεις στο χριστουγεννιάτικο το δέντρο, μερικές τις αφήνεις να κάθονται καταχωνιασμένες για χρόνια πολλά στα κιβώτια κι ας ξέρεις ότι δεν έχουν εξαφανιστεί από εκεί μέσα, κι ας προσποιείσαι πως ποτέ δεν υπήρξαν. Ναι, μάλλον πρόκειται για εκείνον τον ρημαδιασμένο μηχανισμό που οι επιστήμονες ανέλυσαν και τεκμηρίωσαν, ότι δηλαδή ο άνθρωπος, από κάποια στιγμή και μετά, όχι μόνο διαλέγει τι θέλει να θυμάται αλλά διαγράφει από το μνημονικό του κάθε αρνητική εμπειρία, ως αυτοάμυνα, ως μια υποσυνείδητη τεχνική αυτοεπιβίωσης. Τότε όμως, όταν ήρθαν εκείνα τα Χριστούγεννα τής μεγάλης κρίσης, εγώ δεν είχα αναπτύξει καμιά κρίση, καμιά απολύτως άμυνα, στεκόμουν έκθετος απέναντι στα συμβάντα, σφουγγάρι ήταν η ψυχή μου που ρούφηξε μονομιάς όσα είδαν τα έκπληκτα τα παιδικά μου μάτια και που δυσκολεύτηκαν τα χείλη μου να πούνε. “Να τα πούμε;”
Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου σαν αντίλαλος τα λόγια εκείνα που άκουγες στη γειτονιά από τα άγρια χαράματα να βγαίνουν από στόματα παιδιών που ήταν λίγο μεγαλύτερα από εμένα και έτσι τ’ άφηναν οι γονείς τους να βγαίνουν να πουν τα κάλαντα. Ο τρόπος βέβαια που έλεγαν αυτές τις λέξεις δεν ήταν για παιδιά μικρά, οι συλλαβές είχαν μέσα τους τη μελωδία της θλίψης, ακριβώς όπως ηχούν τα λογάκια από ένα παιδί που ζητιανεύει, που παρακαλάει με την παλάμη ανοιχτή για ένα κουλούρι ή ένα νόμισμα το ίδιο στρογγυλό. Θυμάμαι ότι προτού κάνουν την ερώτηση με τον λυπημένο τόνο για το αν θα τα πούνε, χτυπούσαν την πόρτα εντελώς ανεπαίσθητα, ήταν λες και δεν στεκόταν άνθρωπος έξω από το σπίτι αλλά γάτες που γδέρνανε το ξύλο. Με έντονη περιέργεια, άνοιξα, για να δω αν όντως γρατζουνούσαν ή αν απλά δεν μπορούσαν να φτάσουν το κουδούνι, κι ας μη δούλευε αυτό από καιρό. Όπως έκανα να δω προς τα έξω, ένας αέρας πείνας και απλυσιάς ήρθε και κάθισε πάνω στα ρουθούνια και το λαιμό μου, μένοντας να παρατηρώ με απορία εκείνα τα άτυχα παιδιά, που στ’ αλήθεια θυμίζανε γατάκια αδύναμα, με τα μάγουλά τους βαθιά μέσα ρουφηγμένα. Είναι σαν να βλέπω ακόμα την εικόνα από το σάπιο στόμα τους, τόσο που δεν ξεχώριζες αν σάπιζαν πρώτα τα δόντια ή τα χείλη. Τα νύχια στα χέρια τους ήταν τόσο μακριά που βάζω στοίχημα ότι ήταν δύσκολο να χτυπάνε τις πόρτες και προτιμούσαν να τις γδέρνουν για να τους ακούσει ο από μέσα. Το πιο περίεργο από όλα όμως ήταν ότι για αντί για τρίγωνα είχαν στα χέρια κόκαλα από ξεχασμένα αποφάγια και που για ήχο βγάζανε τον κρότο που κάνει το αδειανό στομάχι. “Λιγάκι φαγητό, αν είναι ορισμός σας”.
Ήταν μια εποχή που ακόμα και οι πιο καθιερωμένες συνήθειες, ακόμα και τα αρχαιότερα τραγούδια, όπως τα κάλαντα, άλλαζαν για να προσαρμοστούν στις περιστάσεις και να ακούγονται επίκαιρα. Όλα αυτά συνέβαιναν μάλλον γιατί και οι άνθρωποι είχαν αλλάξει, το κάθε τι έμοιαζε απροσδιόριστο, μπέρδευες τις γάτες με τα παιδιά, τα παιδιά με τις γάτες, ζούσαμε σε καιρούς που οι περισσότεροι κλείνονταν μέσα διαρκώς, λες και φοβόντουσαν να περπατήσουν ελεύθεροι στις πλατείες και τους δρόμους. Ακόμα θυμάμαι τη μάνα μου να μου φωνάζει και να μου λέει να κλειδώνομαι καλά όλη την ημέρα και να μην ανοίγω σε αγνώστους, γιατί τότε ήταν που κυκλοφορούσαν εκείνοι οι περίεργοι, οι κουστουμαρισμένοι τύποι που, κρατώντας σφραγίδες και χαρτιά στα χέρια, ερχόντουσαν ακόμα και μέσα στις βαθιές τις νύχτες και μπαίνανε μέσα στα σπίτια εκείνων που κάνανε το λάθος και νομίζανε τους κλητήρες για παιδιά που λεν τα κάλαντα, λέγοντάς τους ότι έχουν εντολή από το επίσημο το Κράτος να τους πάρουν το σπίτι και όσα έχει μέσα αυτό, καναπέδες, χριστουγεννιάτικες κάλτσες, ακόμα και αυτό το δέντρο με τις ωραίες μπάλες που είχαν αγοραστεί προ κρίσης. Γι’ αυτό το λόγο συνήθιζα να ανεβαίνω στη σοφίτα και να παρακολουθώ τυχόν ύποπτες κινήσεις έξω στο δρόμο, μήπως και δω κανέναν από δαύτους τους γύπες να έρχεται και προς τη δική μας τη φωλιά. Κι αυτό όμως ήταν δύσκολο γιατί δεν μπορούσες να διακρίνεις εύκολα τότε, ήταν γιατί είχε γεμίσει η ατμόσφαιρα με εκείνη την ομίχλη από τα πολλά καμένα ξύλα. Να δεις πως τη λέγανε, α, ναι, η ομίχλη της φτώχειας. Που έκανε μέχρι και τα τοπία να δείχνουν φτωχά.
Καίγαμε και εμείς ξύλα στην αυτοσχέδια σόμπα μας. Είχανε άλλωστε περάσει κάμποσα χρόνια από την τελευταία φορά που είχε καεί το τελευταίο λίτρο πετρελαίου και τα καλοριφέρ ήταν κυριολεκτικά ξένα σώματα μέσα στο κρύο μας σπίτι. Με τόση φτώχεια και κλεισούρα, το δέντρο μας είχε μείνει να στέκεται γυμνό εκείνα τα Χριστούγεννα. Είχαμε ξεμείνει εντελώς και από στολίδια και μπάλες, μιας και οι περισσότερες είχαν είχαν μουχλιάσει σε χίλια κομμάτια από την πολλή υγρασία. Βάζοντας την παιδική μου φαντασία να δουλέψει, βρήκα μερικές εφημερίδες από εκείνες που βάζαμε στα τζάμια για να φαίνεται δήθεν το σπίτι εγκαταλελειμένο. Πήρα μερικά πρωτοσέλιδα ποτισμένα με βαθύ μελάνι και αφού τα δίπλωσα με τις χούφτες μου, τα έκανα αυτοσχέδιες, χάρτινες μπάλες. Τις κρέμασα με υπομονή από τα σκονισμένα κλαριά του δέντρου και έμεινα να τις παρατηρώ για ώρες, θαυμάζοντας την υπέροχη ιδέα που είχα σκαρφιστεί. Θυμάμαι ότι σταδιακά άνοιγαν προς τα έξω σαν καρδιά από τριαντάφυλλο που σκάει, καθώς μεγαλώνει. Πάνω στο χαρτί, όπως αυτό τεντωνόταν, διέκρινα διάφορες ανθρώπινες φιγούρες από τις ειδήσεις εκείνης της εποχής, άνθρωποι που αλλού φαινόντουσαν κρεμασμένοι, αλλού καμένοι, αλλού με τα χέρια τους να γδέρνουνε τα πρόσωπά τους. Έβαλα γύρω-γύρω τα φωτάκια και, μολονότι δεν είχαμε ρεύμα συνδεδεμένο, έκανα να τα συνδέσω στην πρίζα, μήπως και είχε ξεμείνει καμιά στάλα ενέργειας. Κι ένα περίεργο πράγμα, τα λαμπάκια αναβόσβησαν για δευτερόλεπτα μερικά. Και φώτισαν τις μπάλες που είχαν πάνω εικόνες με αίματα πολλά. Τόσο που ήτανε λες και στάζανε αίμα πραγματικά. “Μαμά, μαμά”!
Πήρε το δέντρο μας φωτιά.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ:
►μπορώ να σε αγκαλιάσω..
►μπορώ να σε φιλήσω..
►μπορώ να σε αγγίξω..
►μπορώ να μυρίσω το υπέροχο άρωμά σου..
Μακάρι να μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ….
……απλά………………
…………….σε χρειάζομαι εδώ………
Λίγα θέλει η αγάπη…Πολύ λίγα…
Και όλα τόσο εύκολα αλλά και δύσκολα μαζί…
Πολλές φορές τα νομίζουμε δεδομένα…ΔΕΝ είναι…
Μια σχέση κερδίζεται ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ κάθε μέρα γι'αυτήν…
Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι ειναι τόσο πολύ ξεχωριστοί,
που αξιζει να ζεις μόνο & μόνο για να τους συναντησεις κάποτε
Ο τρόπος βέβαια που έλεγαν αυτές τις λέξεις δεν ήταν για παιδιά μικρά, οι συλλαβές είχαν μέσα τους τη μελωδία της θλίψης, ακριβώς όπως ηχούν τα λογάκια από ένα παιδί που ζητιανεύει, που παρακαλάει με την παλάμη ανοιχτή για ένα κουλούρι ή ένα νόμισμα το ίδιο στρογγυλό.
Θυμάμαι ότι προτού κάνουν την ερώτηση με τον λυπημένο τόνο για το αν θα τα πούνε, χτυπούσαν την πόρτα εντελώς ανεπαίσθητα, ήταν λες και δεν στεκόταν άνθρωπος έξω από το σπίτι αλλά γάτες που γδέρνανε το ξύλο.
Σμαράγδια και ρουμπίνια θα σου φέρω
απ' της Ινδίας της μακρινές ακτές
Σμαράγδια και πολύτιμα στολίδια
σώπασε μωρό μου και μην κλαίς
Έννοια, έννοια, έννοια, έννοια μου καραμελένια μου έννοια μου
Έννοια, έννοια, έννοια, έννοια μου καραμελένια μου
αχ, έννοια μου
Σμαράγδια και ρουμπίνια θα σου φέρω
από σεντούκι που 'χουν κρύψει πειρατές
σμαράγδια και πολύτιμα στολίδια
σώπασε μωρό μου και μην κλαις..
Ούτε για πρωτότυπες συνταγές και ευφάνταστα γλυκά που σερβιρίστηκαν πάνω στα στολισμένα τραπέζια και που τοποθετήθηκαν όλα με τρόπο τέτοιο, ώστε να τα βλέπει μέχρι και ο γείτονας που στέκεται και θαυμάζει, όταν δήθεν κάποιος εντελώς τυχαία ξέχασε να κλείσει την εξώπορτα. Δεν θα σας πω για τις πιο γουστόζικες και πιο μοδάτες μπάλες που αγοράστηκαν μετά από ώρες αναζήτησης και μελετημένης έρευνας στους ατέλειωτους ορόφους από τα παιχνιδομάγαζα αυτού του τόπου και που μετά τάχα φυτρώνουν και κρέμονται από τα ψεύτικα κλαριά ενός ψεύτικου δέντρου αριστοτεχνικά, με ακρίβεια χιλιοστού, για να τονίζεται η λεπτομέρεια της λεπτομέρειας, ειδικά για τις ευαίσθητες εκείνες στιγμές που θα πλακώσουν στο σπίτι συγγενείς και σόγια και ασχοληθούν πρώτα με τα ψεύτικα τα στολίδια και μετά με τους αληθινούς ανθρώπους. Δεν θα περιγράψω τις τόσες πολλές κάλτσες που κρέμονται σαν δεύτερες κουρτίνες μέσα στα σαλόνια των ξεκάλτσωτων ενοίκων, ούτε για τα φωτάκια που δεν χόρτασες να βάλεις μόνο στο δέντρο αλλά αδημονούσες να φτάσουν μέχρι τη βεράντα, ως και στα κεραμίδια ανέβηκες για να συνδέσεις φώτα που θα κάνουν ολόκληρο το σπίτι να αναβοσβήνει, ποντάροντας στο ότι έτσι μπορεί και να το δει ο Άι Βασίλης, που ξέρεις, μπορεί να το βλέπει και να το ζηλεύει μέχρι ο Θεός ο ίδιος. Τα ίδια. Και τα ίδια. Κάθε χρονιά.Αυτό που οι περισσότεροι ονομάζουν αγάπη, δεν είναι παρά αυτό που νιώθουν οι ερωτευμένοι. Δεν είναι κάτι που διάλεξαν ή κανόνισαν να τους συμβεί, όμως ήρθε, και φυσικά ήταν καλοδεχούμενο. Όμως όπως ήρθε, είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα, απότομα ή μη, θα εξασθενίσει, θα φθαρεί και θα χαθεί. Η πραγματική αγάπη όμως είναι αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε φίλους. Επειδή η θυσία για τον φίλο δεν γίνεται τυχαία, επειδή δεν είναι αποτέλεσμα ψυχοσωματικών διεργασιών αλλά αποτέλεσμα ελεύθερης θέλησης και αυταπάρνησης, είναι πανίσχυρη και άφθαρτη στο χρόνο. Ό,τι είναι αληθινό κρατάει για πάντα. Και το μόνο αληθινό που υπάρχει σ' αυτόν τον κόσμο και δεν είναι απ' αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη
Αγάπη Νικο μου, είναι να είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις ακόμα και τον εαυτό σου για αυτόν που αγαπάς. Αγάπη είναι να μπορείς να κατανοείς και να σέβεσαι τον άλλο και τις αποφάσεις του. Αγάπη είναι να βλέπεις κάποιον που είναι λάθος και εσύ να του δείξεις τον σωστό δρόμο…. Αγάπη είναι να αγαπάς κάποιον και να θες το καλό του και μόνο. Όταν δεν μπορείς να τον έχεις κι όμως γνωρίζεις πως ο άλλος είναι καλά κι ευτυχισμένος και να είσαι και εσύ μαζί του γιατί θες το καλό του και δεν βάζεις τον εγωισμό σου πάνω απ' όλα….Καλα Χριστούγεννα μωρακι μου
Το σκοτάδι δεν μπορεί να καταπολεμήσει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορεί να καταπολεμήσει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό.
Αν θέλεις να σ’ αγαπούν να είσαι αξιαγάπητος.
Η αγάπη είναι σαν τον υδράργυρο στο χέρι. Άσε τα δάχτυλα ανοιχτά και θα μείνει. Σφίξε τη γροθιά και θα ξεγλιστρήσει απότομα.
Σ’ αγαπώ, αγαπώ εσένα και όχι άλλη, με μια αγάπη που δε θα πεθάνει. Ώσπου να γεράσει ο ήλιος, και τ’ αστέρια να παγώσουν, και τα φύλλα απ’ το Βιβλίο της Κρίσης ξεδιπλώσουν.
Μάζεψε τα λουλούδια της ζωής σου όσο είναι ακόμα καιρός.
Η αγάπη που δεν έγινε πραγματικότητα, εκείνη που παρέμεινε όνειρο, αυτή μπορεί να είναι η πιο μακρόβια.
Ότάν είναι κανείς ερωτευμένος εμφανίζετε όπως θα έπρεπε να είναι πάντοτε.
Χωρίς σεβασμό η αγάπη δεν μπορεί να πάει μακριά.
Η αγάπη μπορεί να μεταμορφώσει την καλύβα σε χρυσό παλάτι.
Ο έρωτας δεν διαλέγει το χορτάρι πάνω στο οποίο πέφτει.
Ο έρωτας δεν βλέπει με τα μάτια αλλά με την καρδιά.
Η αγάπη είναι το μοναδικό πράγμα που όσο απλόχερα το σκορπάς, τόσο πολλαπλασιάζεται.
Εξαπατάται κανείς εύκολα από ό,τι αγαπά.
Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για την δύναμη, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.
Να αγαπάς αυτούς που σε μισούν και σε πληγώνουν.
Η αγάπη της μάνας μένει πάντα αναλλοίωτη.
Πρέπει να ξέρετε ότι η ελευθερία είναι η ανώτερη αξία και όταν η αγάπη δεν σας δίνει την ελευθερία, τότε δεν είναι αγάπη.
Σ' αγαπώ, όχι για το τι είσαι, αλλά για το τι είμαι εγώ, όταν είμαι μαζί σου.
Δεν μπορείς να αγοράσεις την αγάπη, αλλά είναι πιθανό να την πληρώσεις ακριβά!
Η αγάπη είναι μια φωτιά. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις,αν θα ζεστάνει τη καρδιά σου ή θα σου κάψει το σπίτι.
H αγάπη σε κάνει να λαχταράς του άλλου τη λαχτάρα. Να διψάς τη δίψα του. Να πεθαίνεις για τον δικό του πόθο.
Την βλέπω κάθε μέρα. Και κάθε μέρα είναι σαν να την βλέπω για πρώτη φορά.
Η αγάπη γεννιέται.. από την ευχαρίστηση που νοιώθουν δυο άνθρωποι, όταν κοιτάζονται. Φουντώνει από την ανάγκη που νιώθουν να βλέπονται. Και ολοκληρώνεται με την αδυναμία τους να αποχωριστούν ο ενας τον άλλο!
H αγάπη φωτίζει με τη λάμψη του παραμυθιού την καθημερινότητα.
Η αγάπη ομορφαίνει με κάθε μοιρασμένη χαρά και δυναμώνει με κάθε μοιρασμένη λύπη.
H αγάπη δεν ξέρει από αξιοπρέπεια. Η αγάπη είναι μεγαλειώδης και τολμηρή.
Aν δεν θυμάσαι τις τρέλες, που η αγάπη σε ανάγκασε να κάνεις, τότε στ' αλήθεια δεν αγάπησες.
H αγάπη είναι μια ατέλειωτη συχώρεση, ένα βλέμμα τρυφερό, που σου γίνεται συνήθεια.
Αγάπη θα πει να νοιώθω τόση σιγουριά, που να εμπιστεύομαι στον άλλο τον πιο καλό μου εαυτό.
Αγάπη είναι η λαχτάρα της καρδιάς να φανερώσει όλα τα μυστικά της και να πάρει για όλα συχώρεση.
Αναρωτιέμαι γιατί όλοι μιλάνε για τη χαρά της αγάπης, ενώ η αγάπη δεν είναι μόνο χαρά. Είναι συντριβή, βάλσαμο, τρέλα. Είναι να δίνεις και να παίρνεις τα πάντα. Κι ύστερα, πάλι να τα χάνεις. Είναι τα μάτια εκείνα που σε βλέπουν όπως ίσως δεν είσαι, αλλά όπως σίγουρα μπορείς να γίνεις. Η αγάπη είναι πληγή και γιατρειά. Είναι πέρα από τη συμπόνια και πάνω από το νόμο.
Η αγάπη είναι μια κατάρα που όχι μόνο θολώνει το νου, αλλά καταστρέφει και την ψυχή.
Όσοι αγαπούν, ούτε απατούν, ούτε απαιτούν, ούτε επαιτούν.
Η αγάπη δεν είναι να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο, αλλά να βλέπουμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση.
Όταν χάνεις αυτούς που αγαπάς, τότε νιώθεις πόσο τους αγαπούσες.
Αν μια αγάπη διαρκεί, είναι γιατί κάτι μένει ακόμη μέσα μας ανικανοποίητο.
Ο έρωτας είναι σαν το survivor! Μερικές φορές δεν κερδίζει ο καλύτερος αλλά αυτός που μπορεί και ξέρει να επιμένει και δεν το βάζει κάτω όταν όλοι οι άλλοι έχουν φύγει από το απ'το νησί..
Όταν είσαι μόνη μην κλάψεις. Σκέψου πως και το φεγγάρι
είναι μόνο του και όμως λάμπει.
Καλύτερα ένα τέλος με πόνο,
παρά ένας πόνος χωρίς τέλος.
Ποτέ μην μετανιώσεις για κάτι που έκανες… Παρά μόνο για κάτι που δεν έχεις κάνει.
Αν το να αγαπάς το να νοιάζεσαι και να φροντίζεις για κάποιον ήταν χρήμα,
εσύ θα ήσουν ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου.
Ο πιο αποτυχημένος άντρας είναι αυτός που δεν κατάφερε ποτέ να βρει τον τρόπο να σε κρατήσει δίπλα του…
Δεν πρέπει να χάνεις ούτε μια στιγμή από την ζωή σου, γιατί αν συγκεντρώσεις όλες τις χαμένες σου στιγμές φτιάχνεις μια ολόκληρη ζωή.
Ζήσε την κάθε σου στιγμή σαν να 'ναι η τελευταία…!
Ποτέ μη μισήσεις κάποιον που αγάπησες πολύ,
γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τον αγαπήσεις περισσότερο!
Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι να ξέρεις πως σ' αγαπούν επειδή είσαι ο εαυτός σου, ή, σωστότερα ότι σ' αγαπούν παρ' όλο που είσαι ο εαυτός σου.
Σε μερικά πράγματα δεν παίζει ρόλο η ηλικία αλλά ο τρόπος σκέψης και η εμπειρία.
Όλοι οι άνθρωποι κάποτε πεθαίνουν.
Λίγοι όμως πραγματικά έζησαν.
Mπορεί εύκολα να ξεχάσεις αυτόν που σε έκανε να γελάσεις μα ποτέ δεν θα ξεχάσεις αυτόν που σε έκανε να κλάψεις.
Η εκδίκηση πηγάζει, πάντοτε, από την αδυναμία της ψυχής που δεν είναι ικανή να δεχτεί προσβολές!
Ζήσε τη ζωή σου όπως θέλεις, χωρίς να υπολογίζεις τη γνώμη του κόσμου. Ο κόσμος είναι πολύς, η ζωή σου όμως λίγη.
Ο αισιόδοξος πιστεύει πως βρισκόμαστε στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Ο απαισιόδοξος φοβάται πως είναι πράγματι έτσι!
Μην κάνεις όνειρα για την ζωή αλλά ζήσε τα όνειρά σου…
Πάντα σκεφτόμουν τι θα έκανα για σένα αν ήσουν δικιά μου.
Το λάθος μου είναι ότι δε σκέφτηκα τι πρέπει να κάνω για να γίνεις δικιά μου.
Αν σου πει κανείς πως δε σ' αγαπά μη στεναχωρηθείς,
σκέψου πως θα ήταν χειρότερο να σ' αφήσει να ελπίζεις.
Είναι λυπηρό να μην αγαπηθείς, αλλά είναι πιο λυπηρό να μην είσαι ικανός ν' αγαπήσεις …;
Κάθε δύση φέρνει μια ανάμνηση.
Κάθε ανατολή μια ελπίδα.
Ανάμεσα στη δύση και την ανατολή
υπάρχουν ώρες χωρίς ήλιο.
Εύχομαι να μη τις ξαναζήσεις ποτέ.
Το παρελθόν είναι δάσκαλος του παρόντος και οδηγός του μέλλοντος!
Η θάλασσα είναι η αγάπη.
Ο έρωτας το κύμα.
Το sex είναι ο αφρός.
Ο αφρός έχει ελάχιστη ζωή.
Το κύμα λίγο παραπάνω
και η θάλασσα ζει για πάντα.
Πολλοί άνθρωποι λένε "σ' αγαπώ γιατί σε χρειάζομαι." Λίγοι όμως λένε "σε χρειάζομαι γιατί σε αγαπώ"…
Ρώτησα ένα λουλούδι, ένα πουλί και έναν άνθρωπο τι είναι η αγάπη
και το λουλούδι άνθισε, το πουλί κελάηδησε και ο άνθρωπος δάκρυσε.
Μη με ρωτήσεις πόσο πολύ σ' αγαπώ, γιατί κανείς δε μπορεί να μετρήσει ως το ΑΠΕΙΡΟ!
Κύκλος είναι η ζωή
με κέντρο την αγάπη,
διάμετρο τον έρωτα
και εμβαδόν το δάκρυ.
Αυτό που πραγματικά θέλουμε μπορούμε να το κρύβουμε απ' όλους, εκτός από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη από λέξεις για να εκφραστεί.
Είναι γραμμένη στα μάτια.
Αν κάποτε σου χαρίσουν τσουκνίδα, χάρισε τους τριαντάφυλλο και θα δεις ότι αυτοί θα πονέσουν πιο πολύ!
Μη θυμώνεις ποτέ, μη κλαις για ασήμαντα πράγματα γιατί η ζωή είναι σύντομη και προσπάθησε να τη χαρείς όσο μπορείς όσο έχεις ακόμα καιρό και μη ξεχνάς ότι και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο.
Η πιο πικρή απογοήτευση που νιώθεις είναι, όταν προσφέρεις καλοσύνη και σου την ανταποδίδουν με την αδικία.
Μιλήσαμε για αστέρια, μας είπαν ρομαντικούς
μιλήσαμε για νόμους, μας είπαν αλήτες
μιλήσαμε για χρήματα, μας είπαν ανθρώπους.
Αν οι άνθρωποι ήξεραν τι θα πει μοναξιά… δεν θα έλεγαν ποτέ και σε κανέναν… Αντίο!
Αν ποτέ μπορέσεις και σταθείς στη στάχτη των ονείρων σου, χωρίς να ανοίξεις καμιά πληγή στην καρδιά σου, τότε μόνο μπορείς να πεις ζωή σε νίκησα… Είσαι τέλειος Νικολα μου!!
Αυτά τα ισχυρά συναισθήματα μεταδίδουν μ’απίστευτη δύναμη οι φωτογραφίες του καλλιτεχνικού ζευγαριού Fromentο & Fromento. Κάθε εικόνα, ένα ιδιαίτερο περιστατικό σε μιά Αμερική που ντύνεται τα χρώματα του κινηματογράφου. Κατά τη διάρκεια 5 μηνών, διέσχυσαν με το τροχόσπιτο τους 25 πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και φωτογράφησαν με 50 νεαρές γυναίκες διάφορα περιστατικά της αμερικάνικης ζωής μέσα σ’ατμόσφαιρα “εσωτερικού τοπίου” που μας επιτρέπει να θυμόμαστε, να ονειρευόμαστε, να νοσταλγούμε, στιγμές μιάς χαμένης αγάπης, .. μιάς περίπλοκης σχέσης, .. μιάς απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου.
Στα χείλη σου διαβάζονται οι έρημες ώρες,
οι άδειες στιγμές, .. οι βαριές σιωπές, ..
τα κόκκινα φιλιά, .. οι ένοχες συναντήσεις,
οι εφήμερες σχέσεις, .. οι αθώες φιλίες,
αυτές που μετρούν κι αυτές που έχεις ξεχάσει, ..
Στα χέρια σου αντανακλάται η χάρις, .. η τρυφερότητα, ..
η καλοσύνη του καιρού που τρέχει αδυσώπητα,
στα δάκτυλα σου πλέκεις ύμνο στο φεγγάρι,
αναζητάς ερωτευμένες ματιές, ..
είδωλα παραδείσου, ..
Στα χείλη σου αφήνεις το ταραγμένο βλέμμα σου,
από φόβο μη κλείσει το στόμα σου για πάντα,
οι λέξεις σου βρίσκουν καταφύγιο,
στη λατρευτή σιωπή σου,
στο χρυσό ηλιοβασίλεμα της μοίρας σου, ..
Στο κορμί σου χάνεται το στόμα σου,
μαζί κι η λογική σου,
χαϊδεύουν απαλά της σάρκα σου,
ελπίδες γεννάνε οι καμπύλες, ..
Πολυ ωραίο φίλε stranger, το κοινο στα σχόλια σήμερα, τί εγινε τούς αγγιξε όλους το πνεύμα των Χριστουγέννων; Πάντος μακάρι να ήταν έτσι πάντα όλοι τους. Ας δώσουμε έμφαση στη αγάπη, στη οικεία όψη της, αυτή που όλοι μας γνωρίζουμε και έτσι θέλουμε να την εκφράζουμε. Η αγάπη θέλουμε και πρέπει να ζει, να ονειρευτεί, να εξιδανικευτεί σ’ότι κάνει και σ’ότι είναι. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να τη ζήσει, να την αισθανθεί όπως ο ίδιος θέλει να την αισθανθεί, ελεύθερα χωρίς ταμπού και φόβο, ..
Αυτή η παθιασμένη αγάπη που καίει μέσα μας την άσβεστη της φλόγα, ας τολμήσουμε να την αποκαλύψουμε στο φως της αλήθειας, στο φως του ήλιου, .. είναι ο λυτρωμός μας, ..
Μια όμορφη αγάπη είναι πάντα παρούσα διαρκώς στο κατώφλι της καρδιάς μας, .. εμείς πρέπει ν’ανοίξουμε την πόρτα μας διάπλατα να μπει, να την καλοσωρίσουμε, .. να μη κρύψουμε κάτω από το χαλάκι του πάθους τις σκόνες της αδυναμίας μας, ..
Ο καθένας μας γεύεται την αγάπη ελεύθερα όπως αισθάνεται, .. μερικές φορές η φανταστική γίνεται πραγματικότητα, .. κι άλλες φορές η πραγματική αποδυκνείεται αντικατοπτρισμός στην έρημο των συναισθημάτων, ..
Η παρουσία σου μου χαρίζει ευτυχία,
απερίγραπτες στιγμές καρδιάς, όμορφα γλυκά λόγια,
προσφορά στο θεό έρωτα,
δώρα μοναδικά αγάπης,
στολίδια λαμπρά υπέρτατης αξίας,
ντύνουν πανέμορφα σαν κόσμημα,
τα όμορφα σου χείλη, ..
Κοίτα με, .. πίνω τα λόγια σου,
κούπα γεμάτη νέκταρ,
να σ’αγαπήσω μονομιάς, ..
σαν με κοιτάς στα χείλη,
άγγιγμα γλυκό η νιότη σου,
γεύση ζεστή ο έρωτας,
να πίνω, .. εγώ, .. να μεθάς, .. εσύ, ..
μες στον τρελό Απρίλη, ..
Μη φεύγεις μακριά, .. μη χάνεσαι, ..
μείνε εδώ κοντά μου,
να φωλιάσεις μέσα μου,
να μείνεις για πάντα δικιά μου,
η παρουσία σου γλυκιά ακρογιαλιά,
μελαγχολία στη καρδιά η απουσία,
να μένεις πάντα δίπλα μου,
μόνο αυτό μου φτάνει, ..Νικο μου
ΟΙ ΑΝΤΕΣ ΕΙΝΑΙ…
……ΣΑΝ ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΤΩΜΑ.
ΑΝ ΤΟ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΤΑΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
…….ΣΑΝ ΤΗΝ ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΑ.
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΡΙΞΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΛΙΩΣΕΙ.
…….ΣΑΝ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ.
ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΟΣΑ ΛΕΝΕ.
……ΣΑΝ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΑ ΑΦΗΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.
…..ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ.
ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ ΜΕΣΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
…..ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑΡΑ.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ.
….ΣΑΝ ΤΟ ΠΟΤΟ.
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΩΡΑΙΑ…
ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΣΕ ΖΑΛΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ.
……ΣΑΝ ΤΑ ΚΡΑΝΟΙ ΓΙΑ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ.
ΧΡΗΣΙΜΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ ΑΛΛΑ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ.
……ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.
ΔΙΝΟΥΝ ΟΛΟ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΡΑΤΑΝΕ.
……..ΣΑΝ ΤΑ ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΑ.
ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΣΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΣ.
….ΣΑΝ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΑ.
ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑΣΜΕΝΕΣ.
…….ΣΑΝ ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ.
ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ
…..ΣΑΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΑΡΓΟΥΝ ΝΑ ΩΡΙΜΑΣΟΥΝ.
Εσυ Νικο μου… πρώτα ερωτεύεσαι την αφορμή. . . .
και μετά αγαπάς την αιτία;
Ασ'την καρδιά σου να χτυπά μόνο γι'αυτούς που μπορούν να την ακούσουν..
Ο έρωτας είναι σαν τον πόλεμο,εύκολα αρχίζει δύσκολα όμως τελειώνει..
Κανένας άντρας δεν αξίζει τα δάκρυά μου!Ο μόνος που τα αξίζει δεν 8α με κάνει να κλάψω ΠΟΤΕ..
Τα ωραιότερα λόγια μιας αγάπης κρύβονται μέσα στη σιωπή ενός βλέμματος…
Ο,τι δεν ακούγεται δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει..
Μά8ε να φεύγεις όταν η αγάπη του άλλου έχει τελειώσει.. αυτό 8α πει.. ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Αδικία είναι να σου γκρεμίζουν τα όνειρα που φτιάχνεις..
είναι όμως ειρωνία να στα γκρεμίζει αυτός που είναι ΜΕΣΑ..
Η Αγάπη ρωτά τη Φιλία "τι κάνεις εκεί ανόητη?"
κ η Φιλία της απαντά "Κάνω να γελούν αυτούς που εσύ κάνεις να δακρίζουν"..
Μαγκιά δεν είναι να βαράς χωρίς να σε βαράνε
Μαγκιά είναι να αγαπάς χωρίς να σ'αγαπάνε…
Θα με εκτιμήσεις κάποτε γιατί 8α με χάσεις..
Και 8α με χάσεις γιατί ποτέ σου δεν με εκτίμησες..
Μη προσπα8ήσεις να μισήσεις αυτόν που σε πλήγωσε..
το μόνο που 8α καταφέρεισ είναι να τον αγαπήσεις περισσότερο…
Δεν σε μισώ που με πλήγωσες…
σε λυπάμαι που δεν 8α μά8εις ν'αγαπάς..
Δεν ήρ8α για να γκρεμήσω αυτούς που με γκρέμησαν..
Ηρ8α για να τους δείξω ότι δεν έπεσα…
Τα δάκρυα που δεν φαίνονται.. είναι αυτά που πονάνε περισσότερο..
Ανώτατη αρετή δεν είναι να είσαι ελεύ8ερος αλλά να μάχεσαι για την ελευ8ερία σου..
Αν ποτέ πληγωθείς και νιώσεις πως προδόθηκες, μην κλάψεις. Ήρωας δεν είναι αυτός που ξέρει να νικά, αλλά αυτός που ξέρει να κρύβει όλη του την πίκρα πίσω από ένα ζεστό χαμόγελο…!
Τα μόνα πράγματα για τα οποία μετανιώνεις στη ζωή σου,
είναι τα ρίσκα που δεν πήρες ποτέ…..
Δύο πράγματα δεν πρέπει να πιστεύεις ποτέ:το πάντοτε των ερωτευμένων και το ποτέ των μεθυσμένων..
Ο Καπιταλισμός βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι μπορείς να κερδίσεις.
Ο Σοσιαλισμός βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι μπορείς φέρεις ισοπαλία.
Ο Μυστικισμός βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι μπορείς να βγεις από το παιχνίδι. (Freeman)
Αν οι άνθρωποι άκουγαν τον εαυτό τους συχνότερα, θα μίλαγαν λιγότερο. (Courtois)
Όσο πιο μακριά βρίσκεται το μέλλον, τόσο καλύτερο φαίνεται. (Finnigan)
Οι εφυεις άνθρωποι λύνουν τα προβλήματα,οι ιδιοφυείς τα προβληματίζουν(Αινστάιν)
Μην αφήνεις πότε σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα από τα δάχτυλα σου. Ζήσε… Κατάλαβες; … Ζήσε! Μην βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ' αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένοι αύριο! Το σήμερα είναι δικό σου φίλε. Αγάπησε το!
Φτιάχνεις όμορφο μέλλον αν ζεις όμορφο σήμερα. Γιατί το σήμερα γίνετε δυνατό παρελθόν που επιστρέφει και επηρεάζει το αύριο..
When life gives you a bad romance, show everyone your poker face, buy a new telephone, call Alejandro.. and guys… JUST DANCE!<3
Η ζωή αλλάζει, αλλά δεν χάνεται! Η ελπίδα σβήνει, αλλά ΠΟΤΕ δεν πεθαίνει! Η αλήθεια καλύπτεται, αλλά και πάλι λάμπει!
Ο έρωτας είναι σαν το survivor! Μερικές φορές δεν κερδίζει ο καλύτερος αλλά αυτός που μπορεί και ξέρει να επιμένει και δεν το βάζει κάτω όταν όλοι οι άλλοι έχουν φύγει από το απ'το νησί..
Όταν είσαι μόνη μην κλάψεις. Σκέψου πως και το φεγγάρι
είναι μόνο του και όμως λάμπει.
Καλύτερα ένα τέλος με πόνο,
παρά ένας πόνος χωρίς τέλος.
Ποτέ μην μετανιώσεις για κάτι που έκανες… Παρά μόνο για κάτι που δεν έχεις κάνει.
Αν το να αγαπάς το να νοιάζεσαι και να φροντίζεις για κάποιον ήταν χρήμα,
εσύ θα ήσουν ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου.
Ο πιο αποτυχημένος άντρας είναι αυτός που δεν κατάφερε ποτέ να βρει τον τρόπο να σε κρατήσει δίπλα του…
Κάποτε με είχες ρωτήσει Νικο μου, τι θα έκανα αν με πρόδιδες… Τώρα που αυτό έγινε δεν μπορώ να σε μισήσω, μπορώ να σε ξεχάσω… Κάποια πράγματα πρέπει να τα αφήνεις πίσω, ακόμα και αν κάποτε αποτελούσαν τη ζωή σου.Η ζωή είναι ένα τίποτα, μα τίποτα δεν αξίζει όσο αυτή!!!
Να θυμάσαι ότι στο πάρτι της ζωής σου εσύ δίνεις το ρυθμό!!!!Αν αγαπά χωρίς να αγαπιέσαι είναι σαν να μιλάς χωρίς να ακούγεσαι.
Τα όνειρά μας μπορεί να είναι κάπου εκεί… Μαζί με το ηλιοβασίλεμα. Μπορεί ποτέ να μην τα φτάσουμε αλλά κανένας δεν θα μας στερήσει το δικαίωμα να τα βλέπουμε από μακρυά.Δεν είναι που εμείς είμαστε σκλάβοι είναι που οι επιθυμίες μας δεν είναι ελεύθερες.
Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή που όπως λένε, όλα μπορούν να συμβούν. Και το πιστεύω, πιστεύω στο Πνεύμα των Χριστουγέννων, αν και τελευταία με έχει εγκαταλείψει και με στεναχωρεί. Για εμένα τα Χριστούγεννα είχαν, έχουν και θα έχουν πάντα, γεύση, άρωμα και χαρακτήρα.
Έρχεται λοιπόν η ημέρα των Χριστουγέννων και φοράμε τα καλά μας, βάζουμε το πιο λαμπερό χαμόγελο να στολίσει τα πρόσωπα μας, τρώμε, γλεντάμε, ξεδίνουμε στα γλυκά και προς το βράδυ πάμε βόλτα. Και κάπου εκεί, μέσα στο αυτοκίνητο, βράδυ Χριστουγέννων, κοιτώντας τους στολισμούς των δρόμων στο μαύρο της νύχτας- που τα τελευταία χρόνια είναι αισθητά πιο λιτοί – αναρωτιέμαι τι μας μένει τελικά απ’ τα Χριστούγεννα.
Νομίζω πως όταν η προσμονή τελειώνει, αυτό που μας μένει απ’ τα Χριστούγεννα είναι η γλύκα και η θαλπωρή. Η χαρά να είσαι με τους αγαπημένους σου ανθρώπους σε μια μέρα γιορτινή, δοξάζοντας τον Θεό γι αυτά που έχεις. Μας μένει η αγάπη που δώσαμε, αλλά κι αυτή που δεν δώσαμε. Και ίσως μια μικρή μελαγχολία για εκείνους που θα θέλαμε να είναι δίπλα μας αλλά δεν είναι, είτε γιατί έτσι τα έφερε η ζωή, είτε γιατί εμείς το επιλέξαμε. Κι ίσως μια πικρία για όσα μας ήρθαν, όχι γιατί δεν τα ποθήσαμε αρκετά, αλλά γιατί, έλα μου ντε, γιατί?! Μας μένουν όμως και μερικές μέρες ακόμα μέχρι να φύγει η χρονιά. Μέρες που αν αξιοποιήσουμε ίσως μας τιμήσουν εκπληρώνοντας κάποια “θέλω” ή όνειρα μας.
Η αλήθεια είναι ότι οι εποχές πια είναι μουντές και οι άνθρωποι θλιμμένοι, τα προβλήματα πολλά και οι λογαριασμοί περισσότεροι. Ο καταναλωτισμός φέτος, είναι από περιορισμένος έως ανύπαρκτος, μα τα Χριστούγεννα είναι πολλά περισσότερα από όλα που το Χόλιγουντ προστάζει. Είναι ανάγκη να χαθείς στην μαγεία, να αφήσεις τα φώτα να σε ταξιδέψουν σε παραμυθένιες στιγμές και ωραία συναισθήματα, είναι ανάγκη να ξεχαστείς και να γίνεις λίγο παιδί. Δεν ξέρω που και με ποιους θα σας βρουν τα φετινά Χριστούγεννα, δεν ξέρω αν έχετε διάθεση να τα γιορτάσετε ή όχι, μα χαρείτε και γιορτάστε με τους αγαπημένους σας, με τα λίγα ή τα πολλά, με ότι έχει ο καθένας στην ψυχή και όχι στο τραπέζι του, γιατί τελικά αυτό που μας μένει απ’ τα Χριστούγεννα είναι οι όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους μας! Και είναι πολύτιμες!
Άγγιξέ με απαλά…..
Άγγιξέ με σαν να είμαι το πιο όμορφο λουλούδι στον κήπο της καρδιάς σου….
Ακουμπησέ με λοιπόν….!
Εδώ…..Εκεί…..Παντού!……Εσυ!
Μέχρι να νιώσω πως ανήκεις στους ανθρώπους μου….
Μέχρι να νιώσω πως γίνεσαι κομμάτι μου…..
Μέχρι όλο μου το κορμί να νιώσει πως η αφή των χεριών σου είναι ένα με αυτό…..
Και τότε……
Τότε ολόκληρη Νικο μου θα ανοίξω…..ΚΑΙ θα ανθήσω για να σου χαρίσω μια ζωή απο αρώματα κ χρώματα!!!
wtf? τι γινεται? stranger τι είναι όλα αυτα?
Φίλε stranger σε παράτησε η γυναίκα σου τι είναι όλα αυτά? Που χάθηκες?
Νίκο νομίζω ότι πρέπει να βάλεις μία τάξη τι είναι όλα αυτά? Καμία εξήγηση?