Διαφημίσεις
Στον αντίποδα των καθαρά πεσιμιστικών τάσεων που προέρχονται από τη ζωή εντός ενός συστήματος ζωής που καταρρέει, βρίσκονται χιλιάδες (αβάσιμα?) αισιόδοξοι που αναμένουν την “αυτόματη” έλευση μιας Νέας Χρυσής Εποχής…
Σκεπτόμενοι πως αυτή η Χρυσή Εποχή θέλουμε να επέλθει και να αντικαταστήσει τις αντιξοότητες και τις ανισορροπίες της σημερινής κατάστασης τίθενται ορισμένα βασικά ερωτήματα: “Τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα κιόλας για να ξεπεράσουμε με ασφάλεια την κρίσιμη περίοδο μέχρι την εγκαθίδρυση της λεγόμενης Χρυσής Εποχής?
Τι είδους προετοιμασίες μπορούμε να κάνουμε?”, -έχοντας σαν δεδομένο πως οι δικές μας επιλογές είναι που επιτρέπουν την επικράτηση μιας συγκεκριμένης μελλοντικής πραγματικότητας και πως παρά τις κεντρικές αποφάσεις, στο χέρι των ατόμων βρίσκεται η επιλογή.
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως υπάρχει ακόμη η Πυθία… και πως είναι αυτή που απαντά στα ερωτήματα αυτά… Ας δούμε τα λεγόμενα της σαν ένα παραμύθι… με πλήθος συμβολισμών, αλλά και με πολλά σαφή μηνύματα… Ας τα δούμε σαν κομμάτια παρμένα από τον κόσμο του μυθικού… κι ας κρατήσουμε την ουσία που είναι ίσως χρήσιμη…
Ας νιώσουμε τη δόνηση… Ας αφεθούμε να νιώσουμε τη δύναμη και την ένταση των λέξεων εντός μας…ποιος ξέρει ίσως και να συντονιστούμε με εκείνες τις συχνότητες… Αξίζει θαρρώ…
_____________________
Είναι αρχές την Άνοιξης…
Οι αχτίδες του ήλιου αρχίζουν να ζεσταίνουν και πάλι τη γη και να ετοιμάζουν την έλευση μιας νέας χρονιάς άνθισης, καρποφορίας και αφθονίας… όμως… τι κρίμα… μια περίεργη, αλλά καθ’ όλα εξηγήσιμη μελαγχολία και απαισιοδοξία, έχει καλύψει την ελληνική γη…
Οι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους έχουν πάψει να πιστεύουν στις πολιτικές και κοινωνικές δομές που κυριαρχούν και διέπουν τη ζωή τους. Το κυνήγι της υλικής ευμάρειας -που αντικατέστησε για πολύ καιρό πληθώρα πνευματικών αναζητήσεων- έχει πια ξεφτίσει και με τίποτε δεν μπορεί να δώσει μια κάποια αίσθηση ασφάλειας…
Η δυσπιστία και η έλλειψη εμπιστοσύνης στα δημόσια πρόσωπα κυριαρχούν και κανένα από αυτά δεν φαίνεται να είναι σε θέση να πείσει την ελληνική κοινωνία…
Η αλλαγή είναι όμως αναπόφευκτη. Τα σημάδια της διάλυσης των υπαρχόντων θεσμών και της αντικατάστασης τους από νέους έχουν κάνει εδώ και καιρό την εμφάνιση τους…
Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο περιμένουν φέτος, 2012, το μεγάλο σημάδι που θα σημάνει τη μετάβαση προς τη Χρυσή Εποχή… μια εποχή όπου οι μεγάλες ανθρώπινες αξίες θα διέπουν και πάλι τις κοινωνίες της υφηλίου… Όμως η οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανασφάλεια και τα περίεργα σχέδια των “σκοτεινών”, που με τίποτε δεν επικροτούν μια αρμονική, χαρούμενη και γεμάτη αγάπη κοινωνία, που στοχεύει μακριά από τα οικονομικά συμφέροντα των λίγων και εξοστρακίζει κάθε μορφή αθέμιτου ελέγχου της ανθρωπότητας, και που πάνω από όλα επιθυμεί να δει τους άξιους και άριστους να τυγχάνουν του σεβασμού που τους πρέπει… αφήνει πολλά ερωτηματικά να αιωρούνται…
Έτσι έχει λίγο πολύ η κατάσταση λοιπόν, όταν μια φιλική παρέα αποφασίζει να πάει να ζητήσει το χρησμό της Πυθίας για τα μελλούμενα…
Η Πυθία τους δέχτηκε με χαρά, κι εκείνοι, αφού σκέφτηκαν καλά τι ήθελαν να μάθουν για το μέλλον της ανθρωπότητας και ειδικά για το μέλλον των Ελλήνων… έθεσαν το ερώτημα τους:
“Ποιους σπόρους αλλαγής μπορούμε να φυτέψουμε σήμερα για να ξεπεράσουμε με ασφάλεια την κρίσιμη περίοδο μέχρι την εγκαθίδρυση της λεγόμενης Χρυσής Εποχής? Ποιες και τι είδους προετοιμασίες μπορούμε να κάνουμε?”
Ενώ οι φίλοι περίμεναν σιωπηλά και με ευλαβικά να λάβουν τις απαντήσεις τους, η Πυθία, έκανε τις δέουσες προετοιμασίες: άναψε κεριά, θύμιασε το χώρο, και προσευχήθηκε… Προσευχόταν για αρκετή ώρα, όταν κάποια στιγμή φάνηκε πως άρχισε να περιέρχεται σε μια κατάσταση έκστασης και σαν σε όραμα να “βλέπει” στο μέλλον… Τότε άρχισε να τους μιλά… και μέσα από εικόνες και φράσεις να τους συμβουλεύει…
-“Οι σπόροι αλλαγής που μπορείτε να φυτέψετε” τους λέει, “είναι οι νέες σχέσεις που πρέπει να αποκτήσετε και να εδραιώσετε με τους συνανθρώπους σας. Με αλληλοσεβασμό και συνεργασία, θα μπορέσετε να νικήσετε τα εμπόδια που θα προκύψουν από τις αλλαγές…”
Οι φίλοι συμφώνησαν σιωπηλά με ένα νεύμα του κεφαλιού…
Εικόνες πολλές αναδύονταν η μία μετά την άλλη στην οθόνη του νου της… περιγράφοντας την περίοδο που είναι να διανύσει η ανθρωπότητα… «Ένας πενταπέταλος ρόδακας και μια κλεψύδρα την αλλαγή του χρόνου σημαίνουν….» τους λέει… «Χριστός…, Σοφός…, Άγιος… για την «προστασία» των ανθρώπων φροντίζουν κι ο Ερμής για την ανταλλαγή και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων για να γίνουν οι απαραίτητες ζυμώσεις… αλλά να ξέρετε… Νερό αποθηκεύεστε!” τονίζει…
Περίεργο… σκέφτονται οι φίλοι, μιας και οι εικόνες και τα λεγόμενα της τρέχουν από το ένα στο άλλο σαν μέλισσες που βουτούν από άνθος σε άνθος για γύρη…
«Έναν αστροναύτη βλέπω που τη Γη παρατηρεί από διαστημικό σταθμό …. και την αλλαγή περιμένει να δει …», συνέχισε η Πυθία κι έγειρε το κεφάλι της αριστερά… «φίδια μεγάλα και μακριά βλέπω», τους λέει… Κι ύστερα το κεφάλι της έγειρε δεξιά… «πρόσωπα αλλοιωμένα… μάλλον γυναικεία… Ένας τεχνητός δορυφόρος … μια πεταλούδα… “Πίστη!” ορμηνεύει… «…ένα τεράστιο Ψ… Ψυχή φυτέψτε!», φώναξε βγάζοντας τους φίλους από τις σκέψεις τους… κι αμέσως μετά συνέχισε με μυστηριακή, σχεδόν ψιθυριστή φωνή:
“Οι σπόροι της συμφιλίωσης, της ομορφιάς και της αγάπης πρέπει να φυτρώσουν… Ωστόσο βλέπω πως φυτρώνει και ο σπόρος της αμφιβολίας για το τωρινό σύστημα και μεταμορφώνεται σε ένα τρομερό, γυμνό δέντρο χωρίς φύλλα και μικρή ζωή. Το δέντρο αυτό βγάζει πολλά κλαδιά κι αυτά μπορούν να άρουν και να διαρρήξουν το παχύ, μαύρο και βαρύ στρώμα που έχει πλακώσει τη Γαία. Κι αυτό κάνουν…το σηκώνουν και το κάνουν κομμάτια…
Αλλά το δέντρο αυτό θα δώσει μετά τη θέση του στα δέντρα της συμφιλίωσης της ομορφιάς και της αγάπης, που θα λάβουν τη θέση τους ως φωτεινά και όμορφα δέντρα με καρπούς φωτός σε διάφορα χρώματα και θα μπορούν πλέον να ζήσουν…”
Η Πυθία πήρε μιαν βαθειά ανάσα… σαν χάθηκε η εικόνα που μόλις έβλεπε… και με βροντερή, απαιτητική φωνή τόνισε “Ανύψωση Καρδιάς με βέλος και με φως!… Βλέπω όντα φωτεινά να έρχονται τώρα και Ακτινοβολία προστασίας στην κεφαλή του Νεοφώτιστου να προσφέρουν που με κατάλευκο φόρεμα εμφανίζεται… και σε φωτεινό Ηλίανθο μετατρέπεται… Ένα Περιστέρι Αετός γίνεται, κι ένα Κοράκι κουκουβάγια… “Συσπείρωση!”, φωνάζει καθώς μια χελώνα, σύμβολο της Μάνας Γης βλέπει…
Ησυχία επικρατεί…και ετά από μια μακριά παύση συνεχίζει ψιθυριστά…
“Αγάπη στο ζευγάρι” … «12άεδρο πελώριο από 5γωνα καμωμένο σχηματίζεται… Γη – Κι ένα χέρι νερό αδειάζει από κανάτι… Ένα ανοιχτόχρωμο γαλάζιο χέρι μέσα στο πολύχρωμο σύμπαν είναι βουτηγμένο… κι αντί γι’ αντίχειρα μια πέρλα, μια γαλάζια, σφαίρα έχει… Ένα τούνελ με πυραμιδοειδή σκεπή εμφανίζεται… ενώ Φώς από στόμα χρυσό λάμπει στον ουρανό κι αμέσως μετά…
… Άνδρας με μαδύα super ήρωα, πολεμοχαρής κι εγωιστής… Ένα Κανόνι πετά ακτίνες… πόλεμος γίνεται στον ουρανό… Κλείσε τ΄ αυτιά σου στις σειρήνες! – Όλα πάνε καλά!” τονίζει ανεβάζοντας για λίγο τον τόνο της φωνής της… για να συνεχίσει αμέσως μετά τόσο χαμηλόφωνα που μετα βίας ακούγονταν…λες και στον εαυτό της μονάχα απευθυνόταν….
«Ένα καφέ κερί βλέπω αναμμένο… Μία κόρη Παρθένα με λευκή μακριά φούστα και ξανθά ίσια μαλλιά, κοφίνι με λουλούδια κρατά και στο χορτάρι περπατά. Όλο χαρά τα πολύχρωμα φύλλα και λουλούδια στη γη σκορπίζει μέχρι που ανάμεσα σε φίλες της βρέθηκε –κι αυτές με λευκά ρούχα διαφόρων ειδών ντυμένες…. Ο ήλιος λάμπει. Άνοιξη είναι ή καλοκαίρι…. η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη κι η ενέργεια κρυστάλλινη… Μια κοινότητα με σπίτια-καλύβες βλέπω… Φτωχά αλλά με χαρά στα μέλη της, που το καθένα από αυτά και μια εργασία κάνει… Μεγάλη Ζεστασιά και συνεργασία, ανάμεσα στα μέλη υπάρχει. Υπάρχουν ελλείψεις σε βασικά πράγματα αλλά η μεγάλη αλληλοβοήθεια αναπληρώνει τα πάντα. Όλοι τους ρούχα στα χρώματα της γης φορούν… Το καφέ κυριαρχεί. Αυθεντικότητα κι ελευθερία!…
Και πιο κάτω στο μέλλον τη συνέχεια του χωριού βλέπω … τα πράγματα κυλούν πολύ πιο εύκολα μετά από την αρχική προσπάθεια… Άντρες περνούν με κάρα φορτωμένα πολλές ποικιλίες σπόρων και καρπών. Συνάντηση γίνεται κι ανταλλαγές κάνουν με άλλους… Αφθονία! Να ξέρετε, σημαντικότερη είναι η ελιά και το δαμάσκηνο” συμπληρώνει.
… Μα κι ένα γέρο με παραδοσιακή στολή Μάγια; Ίσως και Ίνκα ή Αζτέκων βλέπω να είναι καθισμένος και έντονα να μια λέξη επαναλαμβάνει:”Tihualpa!”…
Οι φίλοι παρακολουθούν με έντονη προσοχή τα λεγόμενα της και σημειώνουν τα όσα τους λέει η Πυθία… κι ας μην καταλαβαίνουν με την πρώτη τα μηνύματα της… Ξέρουν πως στις μέρες που έρχονται θα κατανοήσουν καλύτερα… Ξέρουν πως η ψυχή τους ήδη κατανοεί…
… και η Πυθία ακούραστη θαρείς συνεχίζει να περιγράφει τις εικόνες που βλέπει να αναδύονται από το πιθανότερο μέλλον…
«Μια… κομπίνα θερίζει στη Γη… Κηρύκειο- εκεί είναι η Τροφή» τους λέει. Ένα τρισκελές από χρυσές μπάλες και χρυσή ουρά… βλέπω… Θεράπευσε το εντός σου το σώμα και τη Γη!”
” κάνες όπλων βλέπω… Σπάστε τα φράγματα!»
«Ελικόπτερα πετούν… – Κάτω στη Γη πλημμύρα… Δάση φαίνονται…Και ξανά το Τούνελ σε σχήμα “Δ” τώρα…Ανεμόμυλος… Παγωνιά – κουπιά… εικόνες ανάκατες… ένας χαλασμός…»
“Γη ορεινή – Ασφάλεια στη σκηνή – Φως από κερί” , τους ορμηνεύει… Το στεφάνι του ήλιου βλέπω -σαν του παγωνιού ουρά – βγάζει βέλη φλογερά… Ανάβουν φωτιά… πυρακτώνονται ενώ Πίσσα σκοτάδι βαθύ στη Γη έχει πέσει…23 Απρίλη δείχνει το ημερολόγιο –το λιοντάρι φεύγει – μέχρι τις 27 τ΄ Απρίλη…»
Τι να εννοεί;… αναρωτιούνται οι φίλοι στην παρέα… Να είναι φέτος; Σε λίγες μέρες η ημερομηνία αυτή; Να συμβολίζει άραγε τον ήλιο το λιοντάρι; ή μήπως την πολιτική εξουσία; …Και γιατί ενώ πυρακτώνεται το στέμμα του ήλιου βαθύ σκοτάδι στη Γη έχει πέσει;…
«Τα πλευρά ενός σκελετού βλέπω…- Όρη ψηλά…- Αργή Ανατολή…», διακόπτει τις σκέψεις τους η Πυθία που συνεχίζει να μιλά… «Άντρες με μαύρα ράσα βλέπω, που Ιστούς αράχνης έχουν μπροστά τους… -Νέα Ανατολή – Φυλάξου απ΄την TV!”, tους συμβουλεύει και πάλι τις εικόνες που βλέπει από το μέλλον περιγράφει….
«Κτίριο μεγάλο, σαν της Ελληνικής Βουλής βλέπω από ψηλά… Αεροπλάνο – συντριβή – Βολή… Νέα κυβερνητική Δομή… Πάλι στα στάρια θερίζει η μηχανή… – Καλοκαίρι είναι τώρα…- Ομπρέλα…», λέει. Kάνει μια μικρή παύσh και σαν να απαγγέλει ποίημα τα ακόλουθα συμπληρώνει:
“Στάμνα με νερό μαζί μου κουβαλώ-
Πιθάρι με σιτάρι – είναι λάδι
Προσφέρω όσπρια ότι μπορώ…
Πυκνό σκοτάδι με φίλους περνώ
στο βουνό…
Στο τζάκι φωτιά- σε κρατούν ζεστά…”
…σαν κάτι από αυτά που βλέπει να την έχει τρομάξει… τραντάζεται ελαφρά και συμπληρώνει:
«Μα να! Και κάτι άλλο βλέπω!… δέσμη φωτεινή πέφτει πάνω σε παράθυρα διαμερισμάτων που είναι σαν κελιά- Το φως λες και ψάχνει κάποιον ή κάτι…αλλά όλα είναι εγκαταλειμμένα…άδεια…Τα πάντα αφήνω…, λέει σαν να συμβουλεύει αυτό να πράξουν…»
«Σκάλες πολλές … ένα τούνελ, τώρα σαν κύβος μοιάζει πιότερο…Ισορροπία…», λέει, και γέρνει προς τα πίσω σαν να προσπαθεί να δει ολόκληρη τη σκηνή που καταλαμβάνει την οθόνη του νου της…
«ένα γιγάντιο άνθρωπο γεροδεμένο και καμωμένο από φως βλέπω να στέκεται πελώριος κι αγέρωχος πάνω στη Γη… Η μορφή ενός Φαραώ εμφανίζεται… «Κάϊρο», λέει, «Εκεί είναι η Πύλη…»
Ποια πύλη να εννοεί άραγε; Τι υπάρχει εκεί που δεν γνωρίζουμε; Σκέφτονται οι φίλοι, μα η φωνή της Πυθίας του διακόπτει και πάλι…
“Περίμενε το δυνατό σεισμό – τότε πάρε το βουνό”, τους ορμηνεύει, “Εικόνες βλέπω να εναλλάσσονται… μια γουρούνα… ένα τρένο κι ένας πύραυλος… – πρόσεχε για τα σημάδια κι όσο τα βλέπεις Μείνε στο βουνό!”
Οι φίλοι ανταλλάσσουν φευγαλέες ματιές γεμάτες ερωτηματικά… Να πρέπει να λάβουν κατά λέξη τις προτροπές της; ή μήπως κάτι άλλο πιο συμβολικό εννοεί η Πυθία με το βουνό;…
«Ανεμοστρόβιλος… σκοτεινιά…
Μάγος με κουμπιά – κλόουν με σχοινιά…
Ψέματα θα δεις… Τον Απρίλη να κρυφτείς!”, ξανατονίζει η Πυθία λες και διάβασε τις απορίες τους…
«Ένα Αστέρι βλέπω που κατέβηκε και σαν χαλί απλώθηκε πάνω στη γη… “Αγάπη και πάλι αγάπη! αυτό να φυτέψετε!» τονίζει έντονα λες και υπάρχει κίνδυνος να μην την ακούσουν, παρά το γεγονός πως κρέμονται από τα χείλη της… «κι Ανιδιοτέλεια!», συμπληρώνει.
«Να γίνεται Μία Αγκαλιά!», αντηχεί η φωνή της μετά από λίγο και πάλι…
«… Κοπάδι από πρόβατα… βλέπω… Αγελάδες πολλές…- Αφύπνιση!” λέει ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής της….
«Μια έκρηξη γίνεται…, βλέπω σύγκρουση… Και ένα σπαθί προσφέρεται σε ένα ζευγάρι χέρια σαν σε ιερή τελετή… Μια Πυραμίδα εμφανίζεται και σφαίρες πολλές κατόπιν …Αεροπλάνο ή Πύραυλος… Ιπποσύνη… και πάλι εικόνες με αχυρόμπαλες και μια Θεριστική μηχανή», λέει και συνεχίζει πιο ποιητικά:
“Κράτησε το σανό – φτιάξε γύρω σου σωρό
μείνε έτσι καταγής, εάν θέλεις να σωθείς…
Τούνελ σκοτεινό – Βούρκος το νερό…
Απ΄τις στάχτες να υψωθείς
βρες το Φως – βαμβάκι να ντυθείς”
«Τρεις σφαίρες εμφανίζονται… τρίγωνο σχηματίζοντας…Μια πλεξούδα από μαλλιά… ενός ελέφαντα η ουρά… – κότα τσιμπά σπυρί σπυρί…Κόκορας με το λιρί – Έντονη λάμψη από φωτεινή Πηγή… Μην ταραχτείς!…» συμπληρώνει και η φωνή της σβήνει, καθώς σβήνουν οι εικόνες που έβλεπε…
Η μικρή παύση που ακολουθεί, βάζει τους φίλους σε μεγάλες σκέψεις… Ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο καλή η ιδέα να ζητήσουν τη συμβουλή της… Ίσως τα όσα βλέπει η Πυθία να τους τρομάζουν πιότερο, παρά να τους προετοιμάζουν και να τους δίνουν συγκεκριμένες οδηγίες και συμβουλές για τα όσα ήθελαν να γνωρίζουν, σκέφτονται… Εξάλλου είναι γνωστό πως η Πυθία σπάνια έδινε σαφείς συμβουλές. Οι συβολισμοί στα λεγόμενα της κυριαρχούν… ή μήπως όχι;
Η Πυθία σπάει και πάλι τη σιγή… «όσους μπορούν περισσοτέρους σπόρους φυτών οι άνθρωποι να φυτέψουν. Να ανεξαρτητοποιηθούν από το σύστημα όσο πιότερο μπορούν. Να αγκαλιαστούν μεταξύ τους οι άνθρωποι με όσους επιθυμούν να αγκαλιαστούν! Ότι κάνετε με μεράκι το έχετε κιόλας πετύχει.»λέει και τα λεγόμενα της με εικόνες συμπληρώνει:
«Το κεφάλι μιας ξανθιάς γυναίκας ανάμεσα στα στάχια ξεπροβάλει… κι ένας Άγγελος, ένας ισοσκελής σταυρός από 3-4 ρόδακες… οικογένειες βλέπω και ανθρώπους διαφόρων φυλών και εθνών που χέρι χέρι κρατιούνται σαν σε κυκλικό χορό, σε ηλιόλουστο τοπίο στην εξοχή. Χαρά μεγάλη!»…
Ο ένας από τους φίλους που είχε αρχίσει προς στιγμήν να ανησυχεί για τους πιθανούς κινδύνους που ίσως έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στο άμεσο μέλλον, αναστενάζει ξαλαφρωμένος και η Πυθία λες και πάλι μάντεψε τη σκέψη του ακούστηκε να λέει:
“Δεν υπάρχουν “κίνδυνοι”. Η Zωή ρέει έτσι κι αλλιώς προς τη Χρυσή Εποχή.”
Αυτή ήταν και η τελευταία φράση που άκουσαν από τα χείρλη της… Μια λευκοφορεμμένη ιέρεια είδε την Πυθία που κουρασμένη από την προσπάθεια έγειρε το κεφάλι της πάνω στο στήθος της, προς το μέρος της καρδιάς και έγνεψε στην παρέα των φίλων να την ακολουθήσουν…
Αυτά είδαν, άκουσαν και γνώρισαν οι φίλοι από το στόμα της Πυθίας… και σκεφτικοί αποχώρησαν από το ιερό της… Σίγουρα τους έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη, μα και σαφείς συμβουλές που έμενε να γίνουν πράξεις…
Άραγε θα κατάφερναν να βρουν τον τρόπο να εμπνεύσουν τους συνανθρώπους τους; Θα κατάφερναν να κάνουν πράξεις τις συμβουλές της; Θα βρουν τη δύναμη να μείνουν ατάραχοι και ψύχραιμοι στα όσα ίσους έλθουν; Όπως και να έχει η τελευταία της φράση τους γέμιζε ελπίδα και βεβαιότητα για το μέλλον πάνω στη Γη: «η ζωή ρέει έτσι κι αλλιώς προς τη Χρυσή Εποχή»… Αργά ή γρήγορα αυτή θα επικρατήσει… μόνον εύχονταν οι φίλοι να είναι γεροί να τη βιώσουν την εποχή αυτή, αυτοί και τα παιδιά τους…
ΤΕΛΟΣ…
ή μήπως ΑΡΧΗ;
Καλή Ψυχική και Πνευματική Ανάσταση
εύχομαι σε όλους μας!
με αγάπη
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek