Διαφημίσεις
Η τελετή έναρξης, που άγγιξε …την τελειότητα.
Η πιο ειλικρινής τελετή, που θα μπορούσαν να κάνουν οι Άγγλοι.
Η τελευταία δεξίωση μιας “ξεπεσμένης” αριστοκράτισσας.
Στο Λονδίνο επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ότι την “φαντασία”, που έχει η ζωή, ποτέ δεν διανοήθηκε να αγγίξει ακόμα και το πιο θαυμαστό ανθρώπινο μυαλό. Μετά την Αθήνα και το Πεκίνο έφτασε η ώρα του Λονδίνου …Μετά τους Ολυμπιακούς των “δημιουργών πολιτισμών” ήρθε η σειρά των “μουσείων των πολιτισμών” …Η σειρά των οπαδών της άθεης δαρβινικής “εξέλιξης”, που το “τραπέζι” τους δεν ήταν ποτέ “άδειο”, εξαιτίας των κόπων των ευσεβών …Αυτών, που έγιναν μεγιστάνες από τον “τεμαχισμό”, τη “μεταφορά” και την “επίδειξη” των πολιτισμικών “πτωμάτων” του Πλανήτη. Μετά τους κορυφαίους “Παραγωγούς” Πολιτισμών έφτασε η ώρα του κορυφαίου “Εμπόρου” των Πολιτισμών …του “Λαθρέμπορου”, συγκεκριμένα.
Αυτοί οι “λαθρέμποροι” πολιτισμού είναι οι Άγγλοι. Στη δική τους Ολυμπιάδα ήταν ιδιαιτέρως αποκαλυπτικοί …Σχεδόν “εξομολογητικοί” θα λέγαμε. Για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε σ’ ό,τι τους αφορά, μας έκαναν μια γρήγορη αναδρομή της ιστορίας τους. Ξεκίνησαν την τελετή, δείχνοντάς μας πώς από τη βουκολική ζωή πήγαν στην βιομηχανική περίοδο. Πώς στην πραγματικότητα εξ’ αιτίας της απληστίας τους μετέτρεψαν ένα όμορφο τοπίο σε κρανίου τόπο. Πώς με τις δικές τους αποφάσεις η βιομηχανική ανάπτυξη έγινε μια “βρόμικη” υπόθεση, που ταλαιπωρεί ακόμα και σήμερα τον Πλανήτη.
…Περί αυτού πρόκειται. Αυτή είναι η συμβολή των Άγγλων στην ανθρώπινη “πορεία”. Αυτοί ήταν οι πρώτοι, που μετέτρεψαν τη βιομηχανική ανάπτυξη σε κοινωνική “πληγή” και περιβαλλοντική “νόσο” …Οι πρώτοι, που προσπάθησαν να οικειοποιηθούν τη βιομηχανική ανάπτυξη με τη λογική τού: μάθε “ό,τι μπορείς”, για να κατασκευάσουμε “ό,τι προλάβουμε” πριν μάθουν και οι άλλοι να φτιάχνουν πράγματα …Οι πρώτοι, που δεν μοιράστηκαν τίποτε με κανέναν, προκειμένου να διατηρήσουν μια “διαφορά”, που έκριναν ότι τους συμφέρει. Αυτό, δηλαδή, που είδαμε στο ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου, ήταν η ομολογία της Βρετανίας για τη συνεισφορά της στο πανανθρώπινο “τραπέζι”.
Είδαμε ποιοι ήταν αυτοί, που την ανθρώπινη τεχνολογική ανάπτυξη την έκαναν μέσον για την υποβάθμιση της ανθρωπότητας. Είδαμε αυτούς, που την ανθρώπινη ανάπτυξη τη “στεγανοποίησαν”, για να την κάνουν “όπλο” σε έναν κόσμο “άοπλων” αντιπάλων …Οι με αθέμιτο τρόπο “τσαμπατζήδες” της ανθρώπινης “κορυφής”. Οι πλέον ευνοημένοι από τις πολιτισμικές ανταλλαγές και δωρεές στην ιστορία του κόσμου, την μία και μοναδική φορά, που είχαν κάτι να “δώσουν”, δεν το έκαναν. Η ειρωνεία είναι ότι δεν έδωσαν ούτε στους εαυτούς τους. Αντί, εξαιτίας της βιομηχανικής ανάπτυξης, να βελτιώσουν τη ζωή του λαού τους, στην πραγματικότητα τον “χαντάκωσαν”. Αντί να δώσουν μεροκάματα στους γονείς και σχολεία στα παιδιά τους, τους έβαλαν όλους μαζί να εργάζονται στα ίδια βρόμικα και επικίνδυνα εργοστάσια.
Προκειμένου να μην δώσουν τίποτε —και σε κανέναν— “κατάπιαν” τα πάντα και στο τέλος δεν άντεξαν και “ξέρασαν” πάνω τους. Προκειμένου να μην δώσουν τίποτε σε κανέναν, καταστράφηκαν οι ίδιοι. Καταστράφηκαν, εξαιτίας των νόμων που οι ίδιοι εφεύραν, για να επικρατούν. Μιλάμε για τραγική ειρωνεία. Η Βρετανία σήμερα είναι αποβιομηχανισμένη, εξαιτίας των νόμων που οι Άγγλοι κάποτε σκέφτηκαν για τον ακριβώς αντίθετο λόγο …Για να “εγκλωβίσουν” για πάντα τη βιομηχανία στη Βρετανία. Προκειμένου να διατηρούν πάντα τη βιομηχανική υπεροχή τους και με στόχο να μετατρέψουν τους έξυπνους εφευρέτες σε “γενίτσαρους” της κρυψίνοιας και “δούλους” της τεχνογνωσίας, “εφεύραν” το “δίκαιο ευρεσιτεχνιών”. Κάθε εφεύρεση, που αναγνωριζόταν και έπαιρνε τίτλο ευρεσιτεχνίας, προστατευόταν από αντιγραφές για 41 χρόνια! Αυτή ήταν ίσως η κορυφαία αγγλική “πατέντα” στην ιστορία της ανθρωπότητας …Ο “εγκλωβισμός” της τεχνογνωσίας και των επιστημόνων μέσα σε ένα πανίσχυρο νομικό “κλουβί”.
Αυτή η βρετανική επινόηση ήταν η μοναδική πραγματικά σημαντική βρετανική επέμβαση, η οποία επηρέασε την “πορεία” του κόσμου …Η επέμβαση εκείνη, που έκανε την ανθρωπότητα “αυτοκαταστροφική” …Η επέμβαση εκείνη, που έκανε την ανθρώπινη “πρόοδο” σχεδόν αρνητική εξέλιξη και άρα ανεπιθύμητη …Η επέμβαση εκείνη, που έκανε τη βιομηχανική εξέλιξη αναπόφευκτη, εφόσον έκανε τον δρόμο τής ανθρωπότητας “κατηφορικό”. Μετέτρεψε την πρόοδο σε έναν “μουντζούρη”, που κανένας δεν μπορούσε να απαντήσει με απόλυτη βεβαιότητα για το αν τον συνέφερε να την αναζητήσει και να την κατέχει ή όχι. Η Βρετανία των Άγγλων μετέτρεψε τη βιομηχανική ανάπτυξη σε μια “βρόμικη” δραστηριότητα, που “μόλυνε” τα πάντα.
Από την Αγγλία ξεκίνησε ο βιομηχανικός “αραμπάς” ―που, εξαιτίας των βρετανικών νόμων, εγκατέλειψε άπαξ τη Βρετανία― και κάνοντας σιγά-σιγά τον γύρο του κόσμου, έχει “βουλιάξει” σήμερα κάπου στην Κίνα. Η Αγγλία μετέτρεψε τη βιομηχανική ανάπτυξη σε αίτιο υπερβολικού πλουτισμού για τους βιομήχανους και σε αίτιο υπερβολικής εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους. Η Αγγλία μετέτρεψε την ανθρώπινη πρόοδο σε “ιδιοκτησία” των πλουσίων, που μπορούσαν να τη χειρίζονται ερήμην των λαών.
Αυτή η ιδιωτική και άρα εκ των δεδομένων άπληστη και άναρχη ανάπτυξη υποβάθμισε το φυσικό περιβάλλον και δημιούργησε πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία κοινωνικά προβλήματα. Επειδή όλοι “βιάζονταν” να τα κονομήσουν όσο “άντεχε” η πατέντα τους και η “άγνοια” των πελατών τους, κατέστρεφαν τα πάντα. Τα κατέστρεφαν μέσω της ανεξέλεγκτης υπερεκμετάλλευσης φυσικών πόρων και ανθρώπινου δυναμικού. Με αυτόν τον τρόπο οι βιομήχανοι ως πρόσωπα κατέστρεφαν την κοινωνία, το περιβάλλον, την οικογένεια. Τα βιομηχανικά κράτη όπου αυτοί δραστηριοποιούνταν έκαναν κάτι ανάλογο, εφόσον κατέστρεφαν τον εθνικό τους περίγυρο, προκειμένου να εξοντώσουν τον ανταγωνισμό εν τη γενέσει του.
Μόνον έτσι μπορεί να εξηγηθεί η “βρόμικη” και “απάνθρωπη” βρετανική βιομηχανική ανάπτυξη, η οποία χωρίς κανέναν ανταγωνισμό εκείνη την εποχή έγινε κοινωνική και περιβαλλοντολογική “μάστιγα”. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί οι Βρετανοί κατάλαβαν νωρίτερα από τον καθέναν το πλεονέκτημα που θα τους έδινε η βιομηχανία στον ιμπεριαλισμό τους. Για να δημιουργήσουν την απαιτούμενη “απόσταση” από τα θύματά τους ή τους ανταγωνιστές τους, αποφάσισαν να “τρέξουν”. Πώς θα το κατάφερναν αυτό; “Μέσω του ανταγωνισμού των εμπλεκομένων στη βιομηχανική ανάπτυξη”… θα έλεγε κάποιος. Υπήρχαν όμως ανταγωνιστές, για να στήσουν μια “κούρσα” ανταγωνισμού;
Ελλείψει πραγματικών ανταγωνιστών, θα έπρεπε να βρουν τρόπο να “τρέχουν” ακόμα και μόνοι τους …και μάλιστα οριακά. Για να το καταφέρουν αυτό, επιχείρησαν ν’ ανταγωνίζονται τους εαυτούς τους. Κυνηγούσαν την ουρά τους, όπως οι σκύλοι. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους τους, γιατί, αναζητώντας το μέγιστο κέρδος, ρίσκαραν την απόλυτη ζημιά. Για ένα αμφίβολο κέρδος εξασφάλιζαν τη μέγιστη ζημιά για το κοινωνικό σύνολο. Αυτός ήταν ο σχεδιασμός τους …Ο σχεδιασμός της παγκόσμιας αποκλειστικότητας. Κάποιοι Άγγλοι είχαν τη “φαεινή” ιδέα ότι κανένας —εκτός από αυτούς τους ίδιους και κάποιους άλλους “ανώτερους”— δεν θα έπρεπε να κατασκευάζει το παραμικρό.
…Αυτοί θα ήταν οι “εκλεκτοί” της βιομηχανικής εποχής …Αυτοί θα κατασκεύαζαν τις “βίδες” και τα “παξιμάδια”, που θα χρειαζόταν ο Πλανήτης, για ν’ αναπτυχθεί. Όποιος κι αν ήταν, όπου κι αν βρισκόταν, θα έπρεπε να είναι εξαρτημένος από τη δική τους παραγωγή και άρα από τη δική τους θέληση για συνεργασία. Όλα τα στρατηγικά —και όχι μόνον— προϊόντα της τότε νέας εποχής θα έπρεπε να τα κατασκευάζουν μόνον οι ίδιοι και αποκλειστικά στα δικά τους εργοστάσια στη Βρετανία …Βιομηχανίες θα είχαν μόνον οι δικοί τους λόρδοι και εφευρέτες θα γίνονταν μόνον οι δικοί τους επιστήμονες. Τότε ξεκίνησαν τα αντιοικονομικά και σχεδόν παράλογα “πήγαινε-έλα” των εμπορικών πλοίων …Δεν “μοίραζαν” τα εργοστάσια σε όλο τον κόσμο …κουβαλούσαν από τη Βρετανία προϊόντα σε όλο τον κόσμο …”Ξεκοίλιαζαν” έναν μικρό χώρο, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες ενός Πλανήτη.
Αυτή ήταν η βιομηχανική επανάσταση, όπως την ονειρεύτηκαν” οι Άγγλοι. Το σύνολο της ανθρώπινης τεχνογνωσίας θα συγκεντρωνόταν στη Βρετανία και αφού θα “σφραγιζόταν” και θα περνούσε στην ιδιοκτησία κάποιου Άγγλου, θα παρέμενε για πάντα σ’ αυτήν. Γι’ αυτόν τον λόγο —ως γνήσιοι Άγγλοι— ξεχύθηκαν στον κόσμο. Κλέφτες “Έλγιν” δεν υπήρχαν μόνον στην τέχνη …Υπήρχαν και στην τεχνολογία. Τούς ήταν πιο εύκολο ν’ αντιγράψουν, να κλέψουν ή να μιμηθούν τα επιτεύγματα όλων των υπολοίπων. Πήγαιναν αυτήν τη “λεία” στη Βρετανία και την νομιμοποιούσαν σαν ιδιοκτησία τους. Με αυτόν τον τρόπο πρόσθεταν γνώση πάνω στη γνώση και η “ανάπτυξη” της βιομηχανίας δεν άργησε να έρθει. Η Βρετανία με αυτόν τον τρόπο είχε γίνει ένα “ρινγκ”, που πάνω του “σφάζονταν” οι άνθρωποι, προκειμένου να κονομήσουν …Ένας απάνθρωπος “βάλτος”, που κατάπινε ανθρώπινες ψυχές …Ένα τεράστιο “Νταχάου”, όπου βασανίζονταν οι λαοί, γιατί οι “Μέγκελε” ήθελαν να γίνουν μέσα σε λίγες ημέρες πάμπλουτοι …Οι “Μέγκελε”, που ήταν οι εφευρέτες της τότε νέας εποχής.
Ο κόσμος υποτίθεται πήγαινε μπροστά, ενώ στην ουσία, λόγω της αγγλικής απληστίας, πήγε “πίσω”. Το “κάρο” της βιομηχανίας άρχισε να “τσουλάει” μόνο του και στην ουσία ήταν ανεξέλεγκτο. Η “κλίση” της ανάπτυξης άρχισε να το “παρασέρνει” στον “κατήφορο” με μεγάλη “ταχύτητα”. Να το “παρασέρνει” όμως προς τα “πίσω”, εφόσον για λόγους “ανταγωνισμού” οι συνθήκες διαρκώς επιβαρύνονταν για όλους τους εργαζομένους …Πολύ “πίσω”, αν σκεφτεί κάποιος ότι εξαιτίας της “ανάπτυξης” έπεσε ο μέσος όρος ζωής στη Βρετανία και όχι το αντίθετο, όπως θα υπέθετε κάποιος …Πολύ “πίσω”, αν σκεφτεί κάποιος ότι τα παιδιά των δουλοπάροικων της φεουδαρχίας ζούσαν καλύτερα από τα παιδιά των εργατών της βρετανικής βιομηχανικής περιόδου. Τουλάχιστον τα παιδιά των δουλοπάροικων έπαιζαν υγιή κι ανέμελα στα ποτάμια και στις λίμνες στην εποχή της φεουδαρχίας και δεν έγιναν τα ίδια οι ανήλικοι εργάτες της βιομηχανικής εποχής.
Αυτό ήταν το τελικό αποτέλεσμα της αγγλικής “πατέντας”. Έχοντας οι Άγγλοι αποικιοκράτες άπειρους φυσικούς και οικονομικούς πόρους και ανύπαρκτη κοινωνική ευαισθησία και αλληλεγγύη, έγιναν “ασυναγώνιστοι”. Ποτέ δεν είχαν τον οποιονδήποτε ενδοιασμό να υπερεκμεταλλευτούν οτιδήποτε. Δεν τους αφορούσε ο “θάνατος”, ο οποίος ακολουθεί πάντα την υπερεκμετάλλευση όλων των τύπων και ειδών. Δεν τους ενδιέφερε ο “θάνατος” του περιβάλλοντος, γιατί οι ίδιοι ζούσαν σε πανέμορφες επαύλεις, οι οποίες περιβάλλονταν από αχανείς και πανέμορφους κήπους. Δεν τους ενδιέφερε ο “θάνατος” των εργαζομένων, γιατί ούτε οι ίδιοι ούτε τα παιδιά τους συγκαταλέγονταν ανάμεσα σ’ αυτούς.
Οι γενιές που ακολούθησαν στη Βρετανία, εξαιτίας των αποφάσεών τους, μπήκαν στην “κόλαση”. Από μικρά παιδιά ενηλικιώνονταν πολύ άσχημα σε ένα άσχημο περιβάλλον, εφόσον τα έβαζαν στα πιο δύσκολα και “στενά” πόστα …Τα έβαζαν στα μηχανήματα, που —για λόγους οικονομίας— τα έκαναν μικρά και δεν “χωρούσαν” ενήλικες …Τα έβαζαν στα λαγούμια των ορυχείων, που —για λόγους οικονομίας— τα έκαναν στενά και δεν “χωρούσαν” ενήλικες …Τα έβαζαν να σκάβουν μέρα και νύχτα και πέθαιναν από “γήρας” στα δεκατέσσερά τους χρόνια …Τα έβαζαν να ζουν αναπνέοντας σκόνη και να πεθαίνουν φτύνοντας λάσπη.
Από αυτήν την “αυτοκτονική” επιλογή έλαβε τα ιδιαίτερα στοιχεία του και ο σύγχρονος αγγλικός “χαρακτήρας”. Γιατί; Γιατί οι Άγγλοι αναγκάστηκαν να γίνουν υποκριτές. Έχοντας ανέβει στην “κορυφή” του Πλανήτη, ήταν “ορατοί” από όλους …Οι πάντες τους παρακολουθούσαν και οι πάντες ήθελαν να μάθουν από αυτούς για τα αποτελέσματα της “προόδου” …Οι πάντες ήθελαν να μάθουν από αυτούς πόσο “ωφέλιμη” ήταν η “πρόοδος” για το κοινωνικό σύνολο που την επιτύγχανε. Όμως, εδώ υπήρχε το μεγάλο πρόβλημα. Οι Άγγλοι, ως λαός εργαζομένων, στην πραγματικότητα ήταν δυστυχείς, εξαιτίας της “προόδου” τους. Η ανάπτυξή τους γινόταν με απάνθρωπο τρόπο. Οι λίγοι γίνονταν μεγιστάνες και οι πολλοί πέθαιναν σαν τις μύγες. Γι’ αυτόν τον λόγο αναγκάστηκαν να κάνουν πως δεν “βλέπουν” αυτά, τα οποία συμβαίνουν εις βάρος των ιδίων.
Αναγκάστηκαν να υπερασπιστούν αυτήν την επιλογή τους και αυτό τούς “σημάδεψε” για πάντα. Γιατί έγινε αυτό; Γιατί ο νέος βιομηχανικός μικρόψυχος και τσιγκούνικος “αγγλισμός” τους ερχόταν σε σύγκρουση με τις “δωρεές”, οι οποίες τους έδωσαν τα “εφόδια” να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Ως χριστιανοί “επικράτησαν” στον κόσμο —και άρα ως οπαδοί ενός Θεού, που έλεγε “Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δότε”— και αυτοί έπρεπε, ως φανατικοί Άγγλοι, να κάνουν το αντίθετο. Ήταν φανατικοί φιλέλληνες —και άρα θαυμαστές του πιο γενναιόδωρου πολιτισμού στον κόσμο— και αυτοί έπρεπε, ως Άγγλοι, να κάνουν το αντίθετο …Να μην ευεργετούν ούτε τα ίδια τους τα παιδιά.
…Αυτό περιέγραφε με πολύ παραστατικό τρόπο η “μαυρίλα” και το “ντουμάνι”, που “σκέπασε” το Στάδιο …Αυτό περιέγραφε η μαύρη “κόλαση”, που εξαφάνισε την πανέμορφη και καταπράσινη αγγλική ύπαιθρο. Η ίδια η Βρετανία είχε καταστραφεί εξαιτίας της βιομηχανικής ανάπτυξης και μαζί μ’ αυτήν και οι Άγγλοι …Οι “ανεπτυγμένοι” Άγγλοι εργαζόμενοι, οι οποίοι ζούσαν χειρότερα ακόμα και από τους υπανάπτυκτους λαούς των αποικιών τους. Έμεναν σε πιο υποβαθμισμένα περιβάλλοντα από τους φτωχότερους λαούς. Κατοικούσαν σε πιο μίζερα σπίτια από τους φτωχότερους λαούς. Έτρωγαν χειρότερης ποιότητας τροφή από τους φτωχότερους λαούς. Είχαν μικρότερο προσδόκιμο όριο ζωής από τους φτωχότερους λαούς …Η “μαυρίλα” της βιομηχανικής εποχής περιγράφηκε τέλεια μέσα στο Στάδιο.
Όμως, αν αυτή η περιγραφή αφορούσε το περιβάλλον, στο οποίο ζούσαν τότε, λογικό είναι στο επόμενο “βήμα” της τελετής να προσπαθήσει ο σκηνοθέτης να περιγράψει και τις ψυχολογικές συνέπειες αυτών των επιλογών πάνω στην ψυχοσύνθεση του λαού τους. Εξαιτίας αυτών των “αντίθετων”, που περιγράψαμε, εμφανίζεται το μόνιμο χαρακτηριστικό των Άγγλων …Η “σχιζοφρενής” συμπεριφορά τους, η οποία τους οδηγεί στον συνεχή και απολύτως πετυχημένο “αυτοσαρκασμό”. Τι είναι αυτός ο “αυτοσαρκασμός”; …Η αντίληψή τους πάνω σ’ αυτήν τη “διπλή” κατάσταση …Η απόλυτη κατανόηση του προβλήματος, το οποίο βιώνουν …Η συλλογική αντίδραση απέναντι σε μια κατάσταση, όπου αυτό, το οποίο ως Άγγλοι λατρεύουν, είναι υποχρεωτικά το αντίθετο από αυτό το οποίο —επίσης ως Άγγλοι— αναγκάζονται να κάνουν.
Κάνουν λάθος αυτοί οι οποίοι θεώρησαν ατυχή την πρωταγωνιστική εμφάνιση του Mr. Bean στην τελετή. O Mr. Bean δικαιούνταν απόλυτα το μεγάλο “μέρος” που πήρε σ’ αυτήν την “εξομολογητική” παράσταση. Ο Mr. Bean δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο της αγγλικής ιστορίας. Δεν είναι μια πετυχημένη θεατρική ή τηλεοπτική φιγούρα. Δεν είναι μια επιτυχημένη “δουλειά” του ιδιώτη Atkinson. Ο Atkinson ήταν απλά ο ικανός, ο οποίος είχε την “τύχη” να δανείσει την ταιριαστή του “φάτσα” σε έναν χαρακτήρα-“καρικατούρα”, που μέσα του “χώρεσαν” όλα τα στοιχεία εκείνα, που χαρακτηρίζουν τον μέσο Άγγλο. Αυτός ο “Άγγλος” με τη φάτσα του Atkinson ήταν ο διοργανωτής των αγώνων και αυτός έπρεπε να “αυτοσυστηθεί”. Ο Mr. Bean —και αυτό εξηγεί την επιτυχία του— είναι η “καρικατούρα” του Άγγλου …Η “καρικατούρα” του μέσου Άγγλου.
…Αυτού, που τον “πατάνε” εδώ και αιώνες οι βασιλείς και θεωρεί ότι έχει δώσει στον κόσμο τη Δημοκρατία …Αυτού, που τον προσβάλουν καθημερινά οι “γαλαζοαίματοι” και αυτός τούς “μιμείται”, όταν βρίσκεται μεθυσμένος σε ξένο περιβάλλον …Αυτού, που κάνει τα χειρότερα, τα ελεεινότερα, τα φτηνότερα και νομίζει ότι δεν τον καταλαβαίνει κανείς …Του δειλού, ο οποίος, όταν βρεθεί σε ασφαλές περιβάλλον, βρίζει και προκαλεί …Του ανίκανου, ο οποίος κρίνει τους πάντες σαν άμεμπτος θεός και όταν ενεργεί εκτίθεται, γιατί απλά είναι άχρηστος …Του τσαμπατζή, ο οποίος θέλει “δίκαιο” κόσμο …Του εκδικητικού, ο οποίος θα επιδιώξει να χαλάσει όλες τις “γιορτές” στις οποίες δεν μπορεί να συμμετάσχει …Του κακόβουλου, ο οποίος θα προσπαθήσει να φτύσει πάνω σε ό,τι δεν μπορεί να φάει …Του κακοήθη, ο οποίος θα επιχειρήσει να διαδώσει βρομερές φήμες και υπονοούμενα εναντίον εκείνου, που δεν μπορεί ν’ ανταγωνιστεί …Του χυδαίου, ο οποίος, όταν δεν μπορέσει να πάρει το “κορίτσι”, θα το εμφανίσει σαν “πόρνη”.
Αυτός είναι ο Mr. Bean και γι’ αυτόν τον λόγο έχει γίνει “σύμβολο” στην Αγγλία …Είναι ο “κρυφός” τους εαυτός …Ο ελεεινός μίστερ Χάιντ, που κρύβουν όλοι μέσα τους, ενώ για λόγους εθνικού συμφέροντος εκπαιδεύονται να παριστάνουν τους “ανώτερους” Δόκτορες Τζέκιλ …Είναι αυτό, το οποίο εντελώς “συνωμοτικά” νομίζουν ότι κανένας άλλος —εκτός από τους ιδίους— δεν καταλαβαίνει τι συμβολίζει. Νομίζουν ότι, λόγω ομοιότητας, “βλέπουν” πάνω του αυτά, τα οποία δεν μπορεί να δει κανένας άλλος …Είναι η “φιγούρα”, που πάνω της συγκέντρωσε ό,τι “ταπεινότερο” χαρακτηρίζει τους Άγγλους στην “πορεία” τους …Όλους τους Άγγλους…
…Από τον Έλγιν, ο οποίος νόμιζε ότι είναι πολιτισμένος —κάνοντας αυτά, τα οποία δεν τόλμησε επί χιλιάδες χρόνια να κάνει ούτε ο πιο απεχθής βάρβαρος—, μέχρι τον ανώνυμο Άγγλο, ο οποίος νομίζει ότι η σύγχρονη Ελλάδα είναι μια “κατώτερη” χώρα και εξευτελίζεται καθημερινά φερόμενος ως ζώο στα διάφορα “Φαλιράκια”, “Χερσονήσους” κλπ.. …Εκεί όπου ξεβρακώνεται, ξερνά, χέζει και κατουρά δημοσίως στον δρόμο, γιατί νομίζει ότι με αυτόν τον τρόπο “σοκάρει” αυτούς που τον βλέπουν και σαν “κατώτεροι” δεν “καταλαβαίνουν” τι κάνει …Εκεί όπου κατουρημένος και λερωμένος από τα ξερατά —και λίγο πριν λιποθυμήσει— θα σηκώσει το δάκτυλο και θα βρίσει τους “κατώτερους” και τους “μπάσταρδους”, οι οποίοι δεν μπορούν να “διανοηθούν” το “μεγαλείο” του …”Fuck you bustards …ooop …sorry” …Εκεί όπου θα προσπαθήσει να φερθεί στους άλλους όπως φέρονται στον ίδιο στην Αγγλία, όπου, αφού φάει τις καρπαζιές του, θα πάει δαρμένος, σκισμένος και ματωμένος να ξαναμεθύσει …Οι κατά φαντασίαν “λόρδοι”, που το “Νησί” δεν τους “χωρά” και στον υπόλοιπο κόσμο “περισσεύουν” …Οι άνθρωποι, οι οποίοι έδωσαν σάρκα και οστά σ’ αυτό που λέμε “αναγκαίο κακό” σ’ ό,τι αφορά τον τουρισμό.
Αυτός ο Εγγλέζος σήμερα είναι ο “οικοδεσπότης” των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτός ο ίδιος μάς “αποκάλυψε” —μέσω του Mr. Bean— το πώς αντιλαμβάνεται αυτούς τους Αγώνες σε σχέση με τους αυθεντικούς “γεννήτορές” τους …Πώς αισθάνεται ως πρωταγωνιστής απέναντι στους πρωταγωνιστές των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτόν τον “Άγγλο” περιγράφει ο Mr. Bean στο όραμά του …Ο Εγγλέζος, ο οποίος “είδε” το αρχαιοελληνικό μεγαλείο και ιδεώδες του Ολυμπισμού και “ονειρεύτηκε” πως όχι μόνον συμμετείχε σ’ αυτό, αλλά και ότι το νίκησε. Υπό τους ήχους ελληνικής μουσικής —και στη μεγαλύτερη ελληνικής καταγωγής αθλητική εκδήλωση— ο Άγγλος Mr. Bean “ονειρεύτηκε” όχι απλά ότι είναι “συμμέτοχος” και “συνέταιρος” του πανανθρώπινου οράματος, αλλά και ότι είναι ο μεγάλος “νικητής” στον αγώνα των ανθρώπων.
Αυτό ακριβώς “ονειρεύτηκε” ο Mr. Bean. Η εικόνα των αθλητών από τους “Δρόμους της Φωτιάς” ήταν η κινηματογραφική αποτύπωση του ελληνικού ιδεώδους …του Ολυμπιακού Ιδεώδους, που θέλει την “ευγενή άμιλλα” ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους ή διαφορετικούς πολιτισμούς, οι οποίοι “ανταγωνίζονται” μεταξύ τους για τη δόξα. Όπως ο Mr. Bean είναι μια εικονική “αποτύπωση” του Εγγλέζου της βιομηχανικής και μεταβιομηχανικής εποχής, έτσι και οι αθλητές σε εκείνη την ταινία είναι μια “αποτύπωση” ενός ολόκληρου κόσμου …Ενός κόσμου με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, φιλοσοφία και κοσμοθεώρηση …Ενός κόσμου, ο οποίος “δανείστηκε” από τον ελληνισμό την “τεχνική”, για να βάλει με τον πλέον άριστο τρόπο όλους τους πολιτισμούς και όλους τους ανθρώπους σε έναν κοινό και ευγενή “στίβο”.
Αυτοί ήταν που έτρεχαν στην αμμουδιά, την οποία ονειρευόταν ο Mr. Bean …Οι πολιτισμοί, που “πίστεψαν” στο ελληνικό ιδεώδες της ευγενούς άμιλλας …Οι άνθρωποι, οι οποίοι πιστεύουν στον απόλυτο συνδυασμό του υγιούς νου μέσα σε ένα απόλυτα υγιές και καλογυμνασμένο σώμα …Ο ορισμός της φιλοπονίας για την επίτευξη “ανώτερων” στόχων άνευ υλικού ενδιαφέροντος …Της “ανεξήγητης” ―για τους πονηρούς και καιροσκόπους― φιλοπονίας, που γεννά τον αθλητισμό. Γιατί ανεξήγητη; Γιατί, το να κοπιάζει κάποιος χιλιάδες φορές περισσότερο από έναν κοινό εργαζόμενο, για να “πληρωθεί” σε χειροκρότημα, είναι κάτι το οποίο απαιτεί συγκεκριμένη παιδεία και νοοτροπία και αυτό είναι το χαρακτηριστικό των Ελλήνων, το οποίο περνάει μέσω του Ολυμπισμού στον κόσμο ολόκληρο …Τον κόσμο, που αποδέχεται ως ανταμοιβή τεράστιων κόπων έναν ταπεινό “κότινο”.
Σε αυτόν τον “κόσμο” των φιλόπονων και οραματιστών πήγε να μπει ο φυγόπονος και κουτοπόνηρος Mr. Bean …Αυτός, που από ολόκληρη τη μελωδία των “δρόμων της φωτιάς” χτυπούσε με την ομπρέλα του ένα πλήκτρο. Σε αυτόν τον κόσμο του ελληνικού μεγαλείου πήγε να μπει από το “παράθυρο” ο ταπεινός Άγγλος. Σε αυτόν τον κόσμο του αλτρουισμού πήγε να παρεισφρήσει ο συμφεροντολόγος Άγγλος. Στον κόσμο αυτών, που αγωνίζονται για τα “ιδεώδη”, πήγε να μπει ο φιλάργυρος Mr. Bean. Στον κόσμο των πολιτισμένων και καλλιεργημένων πήγε να μπει ο αστοιχείωτος Άγγλος …Ο γνωστός Mr. Bean, που, όταν οι Έλληνες “έδειχναν” με το δάκτυλο στους ανθρώπους το φεγγάρι, εκείνος τους έδειχνε αυτό, που έβγαλε από τη μύτη του …Ο γνωστός Mr. Bean, που, όταν ο κόσμος έβλεπε το “φεγγάρι”, αυτός πήγαινε και τους άρπαζε τα σάντουιτς από τον πάγκο.
Το αντίστοιχο της συμπεριφοράς του Mr. Bean ως άτομο επιχείρησε να κάνει η Αγγλία ως κράτος …Θέλησε κι αυτή να μπει στον μέγα “στίβο” της άμιλλας των πολιτισμών. Μετά τη μεγαλειώδη Αθήνα και το τρομερό Πεκίνο πήγε και το Λονδίνο να “μπει” στον παγκόσμιο αγώνα “δρόμου” των πολιτισμών …Στον ωραίο αγώνα, που θα μπορούσαν να μπουν οι Ινδοί, οι Ιάπωνες, οι Μάγια, οι Ίνκα, οι Ινδιάνοι των ΗΠΑ, οι Αβοριγίνες της Αυστραλίας και τόσοι άλλοι αυτόφωτοι πολιτισμοί, που μέσα στους αιώνες “έχτισαν” πολιτισμούς και άρα “αγωνίστηκαν” σκληρά για την επιτυχία τους. Όμως, αυτό δεν έγινε. Συνεχίστηκε η λάθος επιλογή να δίνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε εθνικά κράτη.
Μετά από τα δύο τρομερά “παιδιά” του πολιτισμού δεν ακολούθησε ένας άλλος πολιτισμός. Δεν δόθηκαν οι Αγώνες στο Μεξικό, για να πραγματοποιηθούν υπό τα “σύμβολα” των Μάγια. Δεν δόθηκαν στη Λατινική Αμερική, για να “δούμε” τους Ίνκα. Δεν δόθηκαν στην Ιαπωνία, για να “δούμε” τον μεγάλο “Σιντοϊσμό”. Μετά την Ελλάδα και την Κίνα ακολούθησε η Βρετανία. Μετά την “περιγραφή” των μεγάλων και των ωραίων αυτών των πολιτισμών προσπάθησε και η Βρετανία να περιγράψει τα δικά της επιτεύγματα. Δυστυχώς όμως για την ίδια μπήκε σε έναν αγώνα άνισο και άδικο γι’ αυτήν. Γιατί; Γιατί απλούστατα η Βρετανία μπήκε στο “κλαμπ” των πολιτισμών όπως μπήκε ο Mr. Bean ανάμεσα στους Πρωταθλητές …Μπήκε ανάμεσα στα “τέρατα”, χωρίς να είναι “τέρας” ή ίδια …Μπήκε ανάμεσα στους πολιτισμούς με τα “δανεικά” των αρχαίων Ελλήνων ή των χριστιανών.
…Έγινε μόνη της το “βατράχι”, που μπήκε εκεί όπου “συγκρούονται” τα “βουβάλια” …Αναπόφευκτα. Γιατί; Γιατί δεν έπαψε ποτέ η Βρετανία να είναι ένας ακόμα χριστιανικός λαός …Ένας ακόμα “μέτοχος” του ίδιου χριστιανικού πολιτισμού. Ειδικά αυτή δεν έπαψε να είναι ένας Mr. Bean …Ένας πονηρός και καιροσκόπος Mr. Bean, ο οποίος ονειρευόταν τη διάκριση, αλλά δεν ήθελε ποτέ να κοπιάσει γι’ αυτήν …Ένας άτεχνος Mr. Bean, ο οποίος δεν έμαθε ποτέ να φτιάχνει αγάλματα, γιατί του ήταν πιο βολικό να τα αποσπάει από τα ελληνικά μνημεία …Ένας αστοιχείωτος Mr. Bean, ο οποίος δεν έμαθε ποτέ να προβληματίζεται πάνω στα κοινωνικά του προβλήματα, γιατί έβρισκε έξυπνες απαντήσεις στην ελληνική γραμματεία. Αυτός ο Mr. Bean “ονειρευόταν” νίκες, γιατί καταλάβαινε πολύ καλά ότι αυτές δεν θα τις γευόταν ποτέ στην πραγματική ζωή. Γνώριζε ότι δεν ήταν ανταγωνιστικός απέναντι στους διάσημους αντιπάλους του.
Αυτό μας έδειξαν με τον Mr. Bean οι γνωστοί για τον αυτοσαρκασμό τους Άγγλοι. Τουλάχιστον στην τελετή έναρξης ήταν απόλυτα ειλικρινείς. Έκαναν χιούμορ, προσπαθώντας να φανταστούν τους εαυτούς τους “ανάμεσα” στους Έλληνες ή τους Κινέζους και τους άλλους διάσημους “διαγωνιζόμενους”. Τουλάχιστον ήταν ειλικρινείς. “Αποκάλυψαν” πώς φαντάζονται τους εαυτούς τους δίπλα σ’ αυτούς. Όλα γίνονται με πανομοιότυπο τρόπο σε διαφορετική κλίμακα. Όπως ο Mr. Bean oύτε στο όνειρό του δεν μπορούσε να “συναγωνιστεί” στα ίσα τους “αθλητές”, έτσι και η Βρετανία δεν μπορούσε ούτε να φανταστεί ότι θα έμπαινε σ’ αυτό το “σφαγείο” τής σύγκρισης, προκειμένου να συγκριθεί απευθείας με τους προηγούμενους διοργανωτές.
Όλα όσα είδαμε κι ακούσαμε αυτόν τον καιρό εκφράζουν αυτήν την αγωνία. Όπως ο Mr. Bean ακόμα και στο όνειρό του έπρεπε ν’ ανέβει σε ένα αυτοκίνητο για να τους “φτάσει”, έτσι κάνει και η Βρετανία, προσπαθώντας ν’ “ανέβει” στο επίπεδο των “αθλητών” του πολιτισμού με τεχνητό τρόπο. Ενώ είναι ένα κοινό χριστιανικό έθνος, προσπάθησε να οικειοποιηθεί και να παρουσιάσει σαν δικό του επίτευγμά την πανχριστιανική προσπάθεια, η οποία οδήγησε στη βιομηχανική εποχή. Χριστιανικό επίτευγμα, το οποίο απλά συντελέστηκε στην Αγγλία, ήταν η βιομηχανική εποχή και όχι αγγλικό επίτευγμα. Συνέπεια της χριστιανικής λειτουργίας ήταν η βιομηχανική ανάπτυξη και όχι αποτέλεσμα βρετανικής επιλογής. Βρετανική επιλογή ήταν μόνον το γεγονός ότι η βιομηχανική ανάπτυξη θα ήταν “βρόμικη” σ’ ό,τι αφορά το περιβάλλον και απάνθρωπη σ’ ό,τι αφορά την κοινωνία.
Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι η Βρετανία στον ολυμπιακό της “αγώνα” μιμήθηκε τον Mr. Bean. Ανέβηκε στο “όχημα” του χριστιανισμού, για να μπορέσει ν’ “ακολουθήσει” τους υπόλοιπους γίγαντες του πολιτισμού. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Δεν δημιούργησε ποτέ τέτοιο δικό της “προϊόν” η Βρετανία υπό την ηγεσία των Άγγλων. Δεν δημιούργησε ποτέ ένα δικό της ξεχωριστό “προϊόν”, για να μπορέσει να το βάλει δίπλα σ’ αυτά των άλλων. Αυτό μας αποκαλύπτει η ιστορία της. Η Βρετανία στην ιστορική της “πορεία” δεν δημιούργησε ποτέ πολιτισμό, γιατί δεν προλάβαιναν οι Άγγλοι από τις δουλειές της …Είχαν τόσα θύματα μπροστά τους για να λεηλατήσουν, που δεν “προλάβαιναν”.
Γι’ αυτόν τον λόγο η Βρετανία μονίμως “ονειρευόταν” ελληνικά και ζούσε μεσαιωνικά. Οι Άγγλοι “πουλούσαν” ελληνισμό, ώστε να “υπνωτίσουν” τον κόσμο και να τον κλέψουν. Παρίσταναν τους Έλληνες, δείχνοντας τον “ουρανό”, ενώ ήταν Mr. Bean, που στόχευαν στις “τσέπες”. Πουλούσαν Δημοκρατία, ενώ ήταν “subjects of the Queen”. Ως γνήσιοι Mr. Bean —και για να μην έχουν πρόβλημα με τους “ιδιοκτήτες”— φρόντισαν και τους διέβαλαν. Αυτό έκαναν και σήμερα. Έβαλαν “τρικλοποδιά” στους Έλληνες, για να μπορέσουν να “συνδεθούν” μ’ αυτούς και άρα να επωφεληθούν από το μέγεθός τους …Να “μειώσουν” τους Έλληνες, ώστε με τη μέθοδο της “αντιπαλότητας” να εμφανίζονται τεχνητά τουλάχιστον “ισοϋψείς” μ’ αυτούς. Τραβάνε από τα “μαλλιά” τους Έλληνες, για να “κινούνται” μαζί τους. Αυτό όμως δεν θα τολμούσαν να το κάνουν με τους Κινέζους ή κάποιους άλλους. Αυτό τόλμησαν και το έκαναν με τη μικρή στο μέγεθος Ελλάδα.
Όλες οι χυδαιότητες, οι άσχημες φήμες και οι ανιστόρητες “βεβαιότητες” για τον ελληνισμό ήταν made in England. Σύμφωνα με αυτές τις φήμες οι αρχαίοι Έλληνες ήταν όλοι τους “αδερφές”, ενώ οι σύγχρονοι Έλληνες άνευ σημασίας “τουρκόσποροι”. Άγγλοι είναι αυτοί, οι οποίοι επιμένουν πως είναι “πολιτισμός” να ακρωτηριάσεις μια Ακρόπολη, για να την “εκθέσεις” πολυτελώς στο μουσείο σου. Σε αγγλική εκπομπή ισχυρίστηκαν κάποιοι “ειδικοί” ότι ο Αλέξανδρος ήταν “Μακεδόνας” και όχι Έλληνας. Άγγλος πολιτικός ήταν αυτός, ο οποίος είπε το ανεπανάληπτο ότι …η Ελλάδα έπρεπε να λέγεται “Πρώην Οθωμανική Δημοκρατία της Ελλάδας”. Ο σημερινός Άγγλος Πρωθυπουργός εκμεταλλεύτηκε τη σημερινή οικονομική κρίση της Ελλάδας, για να διαβάλλει τους Έλληνες, “στερώντας” τους την άδεια εισόδου στο “πάμπλουτο” νησί. Οι πιο ευεργετημένοι από τον ελληνικό πολιτισμό ήταν αυτοί, οι οποίοι τον “λέρωσαν” όσο κανένας άλλος.
Τέτοιες αγγλικές “βρομιές” είναι η ταύτιση του ελληνικού “ιδεώδους” με το αγγλικό “gayλίκι.” Την ημέρα της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων επέλεξαν οι Άγγλοι να βάλουν “τρικλοποδιά” στην Ελλάδα, εφόσον παρουσίασαν ένα “ντοκιμαντέρ”, το οποίο παρουσίαζε τους αρχαίους Έλληνες σαν βρομιάρηδες και “αδερφές”. Σχολίασαν τις συνθήκες υγιεινής στην κορυφαία εκδήλωση ενός αρχαίου λαού εκείνοι, οι οποίοι στην τρίτη χιλιετία δεν χρησιμοποιούν “μίκτη” στα μπάνια τους και πλένονται σε νεροχύτες …Αυτοί, που, όταν μεθάνε και ξεχνάνε τη σειρά, πλένουν τα δόντια τους με το νερό με το οποίο προηγουμένως έπλυναν τον κώλο τους. Αυτοί οι άνθρωποι την ημέρα που έπρεπε να είναι ευγνώμονες στον ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος μέσα στην απόλυτη παρακμή τους τούς έδινε ίσως την τελευταία τους ευκαιρία να προβληθούν στο παγκόσμιο κοινό, επέλεξαν να “βρίσουν” τους Έλληνες …Να τους χαρακτηρίσουν βρομιάρηδες και “αδερφές”.
Μετά “ξύπνησε” ο Mr. Bean, για να συνεχιστεί η “διήγηση” της τελετής. “Ξύπνησε” ο “ονειροπαρμένος” στη σύγχρονη εποχή …Στη σημερινή εποχή, που δεν έχει απομείνει τίποτε πια στη Βρετανία …Στην μεταβιομηχανική εποχή, που η Βρετανία βιώνει την απόλυτη παρακμή της …Στην εποχή αυτή, που τους έβαλε η Θάτσερ και δεν μπορούν να σηκώσουν “κεφάλι” …Στην εποχή που τα έχουν χάσει όλα και έχουν ηττηθεί σε όλα τα επίπεδα …Στην εποχή που η Βρετανία των τυχαίων και ασήμαντων Κάμερον και Μπόρις προσπαθεί με άναρθρες “κραυγές” και έξυπνες “ατάκες” να μας “υπενθυμίσει” ότι ζει —Να μας “υπενθυμίσει” ότι είναι “παρούσα”, εφόσον κανείς πλέον δεν καταλαβαίνει τον ρόλο της …Δεν καταλαβαίνει από πού “πηγάζει” αυτή η εκτός τόπου και χρόνου αίσθηση του “μεγαλείου” του λαού της— …Στην εποχή που δεν παράγει τίποτε και προσπαθεί με τα “σαπάκια” της ποπ μουσικής να βγάλει “μεροκάματο”. Κάτι “τελειωμένοι” ναρκομανείς μπαλανταδόροι είναι οι σύγχρονοι “γίγαντες” των “πνευματικών δικαιωμάτων” της σύγχρονης βρετανικής “βιομηχανίας” …Της νέας αγγλικής “βιομηχανίας”, που —όπως και στην πρώτη της εκδοχή— στηρίζεται στην απόλυτη καταστροφή, προκειμένου να δημιουργήσει το οτιδήποτε. Αμετανόητοι μέχρι τέλους. Ρισκάρουν και πάλι για ένα αβέβαιο κέρδος τη βέβαιη κοινωνική καταστροφή.
Όπως, για παράδειγμα, στην πραγματική βιομηχανική εποχή καταστρεφόταν η κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον, προκειμένου να έχουμε τα εγγλέζικα “θηρία” δημιουργικότητας, έτσι συμβαίνει και σήμερα. Η μουσική “βιομηχανία” και οι ανάγκες της “παραγωγής” της είναι από τις βασικές αιτίες της διείσδυσης των ναρκωτικών μέσα στην αγγλική κοινωνία. Για να δημιουργηθούν τα “θηρία” της μουσικής, καταπίνουν οι νέοι τόνους ναρκωτικά και μετατρέπουν την αγγλική κοινωνία σε ένα ανθρωπιστικό “Τσερνομπίλ”. Σε αυτήν την τεράστια και ανυπολόγιστη καταστροφή δεν αντιστέκεται κανείς, γιατί δεν έχει απομείνει τίποτε υγιές ν’ αντισταθεί.
Η αγγλική “οικογένεια” είναι τελείως διαλυμένη και παραδομένη στις εξαρτήσεις …Εξαρτήσεις όλων των ειδών, είτε μιλάμε για αλκοόλ είτε μιλάμε για ναρκωτικά είτε μιλάμε για ίντερνετ …Αυτό, δηλαδή, που μας έδειξε και ο σκηνοθέτης της τελετής. Τα “αγγλικά” Mini εξακολουθούν να κυκλοφορούν στους δρόμους, όπως “θυμήθηκε” να μας δείξει ο σκηνοθέτης, αλλά “ξέχασε” να μας πει ότι αυτά είναι πλέον γερμανικά. Οι αγγλικοί δρόμοι λόγω φτώχειας είναι άδειοι και τα σπίτια μέσω του φτηνού ίντερνετ γεμάτα με όλη τη “σαβούρα” της κοινωνίας. Η κατάσταση μέσα στα σπίτια τους “ανεξέλεγκτη” και το παιδί ξεχασμένο στην “εξώπορτα” …Ούτε έξω ούτε μέσα …Ούτε “έξω”, για να προκύπτει ποινική ευθύνη, ούτε “μέσα”, για να προστατεύεται από την οικογενειακή λειτουργία.
Αυτή είναι η οικογένεια όχι μόνον της Αγγλίας, αλλά και της Νέας Τάξης, που αυτή η Ολυμπιάδα θέλησε να προβάλει …Η οικογένεια, η οποία δεν έχει μητέρα, αλλά “γονέα Α” …Η οικογένεια, η οποία δεν έχει πατέρα, αλλά “γονέα Β”. Ποιος θα πάρει αυτό τον ρόλο; …Θα δούμε. Μπορεί να είναι άνθρωπος, μπορεί άλογο, μπορεί και …ο Έλτον Τζων …Ανάλογα την “έμπνευση” που θα έχει κάποιος “παράγων Γ”, ο οποίος θα είναι πνιγμένος στο αλκοόλ και θ’ αναζητά τα politically correct της νέας χιλιετίας. Αυτών των “παραγόντων” τα παιδιά έχουν μια προδιαγεγραμμένη “πορεία” στη ζωή. Αυτό, το οποίο διαβάζουμε στις στατιστικές, το είδαμε στην εικόνα που μας πρόσφερε ο Άγγλος σκηνοθέτης στην τελετή έναρξης. Μας το έδειξαν οι ίδιοι οι Άγγλοι στην τελετή τους και άρα είναι βέβαιον ότι γνωρίζουν πως είναι κάτι, το οποίο συμβαίνει. Παιδί, το οποίο μεγαλώνει με τα παιχνίδια στον υπολογιστή και το ίντερνετ δεν πάει “μακριά”.
Επτάχρονα και οκτάχρονα παιδιά κάνουν χρήση σκληρών ναρκωτικών στην Αγγλία με τη διαλυμένη κοινωνική λειτουργία. Παιδιά ηλικίας 7 και 9 ετών στη Μεγάλη Βρετανία παίρνουν έκσταση και κάνουν χρήση κάνναβης, αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής Daily Mail. Μιλάμε για παιδιά της πρώτης δημοτικού. Παιδιά, τα οποία φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να βρίσκονται ούτε ένα λεπτό μακριά από την επιτήρηση των γονιών τους. Πόσο “άρρωστη” μπορεί να είναι μια κοινωνία, για να βρεθούν άνθρωποι να “πλησιάσουν” αυτά τα παιδιά και να τα κάνουν “πελάτες” τους; Πόσο “…στον κόσμο τους” πρέπει να είναι οι γονείς τους, για να τους δίνουν τη δυνατότητα να γίνονται τέτοιοι “πελάτες”; Αυτό, δηλαδή, που συμβαίνει στην Αγγλία, δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στον κόσμο. Μιλάμε για παγκόσμιο ρεκόρ …Η κοινωνία, που μεγαλώνει τα παιδιά της σε “συνεργασία” αποκλειστικά με την τύχη. Αν επιβιώσουν, μια χαρά θα είναι …”Ευτυχισμένα” …με βάση την αγγλική “άποψη” του σκηνοθέτη.
…Αν δεν πεθάνουν από αυτοσχέδια ναρκωτικά, βενζίνες ή αλκοόλ στην εφηβεία, θα μπορούν ελεύθερα να πηγαίνουν στα πάρτυ των ενηλίκων. Αν δεν πεθάνουν ψάχνοντας, μυρίζοντας και πίνοντας λίγο απ’ όλα τα μπουκάλια στις τουαλέτες και στα πλυσταριά των σπιτιών τους, θα μπορούν ελεύθερα να γίνουν τα party animal του μέλλοντος. Θα μπορούν να εκμεταλλεύονται τα gadget της εποχής, προκειμένου να συνεννοούνται άψογα μεταξύ τους και να μην χάνουν κανένα πάρτυ …Να γυρίζουν κατουρημένα ή χεσμένα ή λερωμένα από ξερατά …Εκπαιδευμένα να κοιμούνται πάνω σε παγκάκια, μέσα σε σκουπιδοτενεκέδες ή σε φρεάτια και να μην παθαίνουν τίποτε. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Οι στατιστικές το λένε. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας δαπανά ετησίως 3,5 δισεκατομμύρια λίρες, λόγω του συνεχώς αυξανόμενου αριθμού εισαχθέντων στα νοσοκομεία με παθήσεις που αφορούν την υπερκατανάλωση αλκοόλ.
Το αποτέλεσμα αυτής της εφιαλτικής κατάστασης; Η “υπολειτουργία” της κοινωνίας. “Καμένοι” από τα νιάτα τους. Ζωντανοί νεκροί, που απλά υπάρχουν. Από πού να ξεκινήσει και τι να αφήσει κάποιος στην ανάλυσή του. Κοινωνικό πρόβλημα στην Αγγλία είναι οι ανήλικες μητέρες. Τι είναι αυτά τα παιδιά, γιατί περί παιδιών πρόκειται; Πώς βρέθηκαν σ’ αυτήν την κατάσταση; Οι οικογένειές τους πώς το επέτρεψαν; Δυστυχώς μιλάμε για άρρωστες καταστάσεις. Μιλάμε για εναλλακτικό “επαγγελματικό” προσανατολισμό. Κάτι σαν να λέμε “διορισμοί” στο δημόσιο. Γεννοβολάνε σε τακτά χρονικά διαστήματα, για να εξασφαλίζουν τα κοινωνικά επιδόματα και τα σπίτια που προβλέπονται για τέτοιες περιπτώσεις.
…Μεσήλικες στα εικοσικάτι τους …Αμόρφωτες και εξαρτημένες από όλων των ειδών τις “ουσίες”. Πριν συμπληρώσουν τα είκοσί τους χρόνια, τα έχουν κάνει όλα στα όρια …Ό,τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος …Να φάει όσο ξύλο τον στέλνει στο προθάλαμο του θανάτου …Να πιει όσο μπορεί να σκοτώσει έναν φυσιολογικό άνθρωπο …Να “ρουφήξει” όσο ναρκωτικό μπορεί να φέρει τον ανθρώπινο οργανισμό στα όριά του …Να εξευτελιστεί δημοσίως όσο δεν αντέχει ένας κοινός άνθρωπος. Μιλάμε για τρομερά πράγματα …Μιλάμε για κοινωνική παρακμή. Δεν είναι μόνον η “πλέμπα” της κοινωνίας, που έχει πέσει σ’ αυτήν την κατάσταση. Έφηβοι μεθύστακες είναι μεν τα παιδιά της φτώχειας των αποβιομηχανισμένων πρώην βιομηχανικών πόλεων, αλλά δεν είναι μόνον αυτά στην Αγγλία. Τέτοια είναι και τα παιδιά του Μπλερ ή της Νταϊάνας. Το παιδί του σημερινού Πρωθυπουργού έχει ήδη “ξεχαστεί” από τον πατέρα του εκεί όπου στο μέλλον προβλέπεται να “ξεχαστεί” από τον εαυτό του.
Επειδή ποτέ στην μιζέρια δεν ψάχνεις “πάτο”, βλέπουμε όλους αυτούς τους κακομοίρηδες όχι μόνον να μην αντιδρούν απέναντι σ’ αυτούς που τους οδήγησαν στην αθλιότητα, αλλά να βγαίνουν μέσα στη βροχή και να γιορτάζουν τις επετείους της βασίλισσας. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν να φάνε εξαιτίας των “γαλαζοαίματων” —που λεηλατούν τα πάντα—, παριστάνουν τους “βασιλείς” τα Χριστούγεννα. Φτιάχνουν χάρτινα στέμματα και κάθονται νηστικοί στην σπασμένη πολυθρόνα του άδειου και κρύου σαλονιού τους …Η Βρετανία, η οποία δεν μπορεί να αντιδράσει στους γερμανικής καταγωγής Άγγλους βασιλείς της …Η Βρετανία, η οποία “πιστεύει” σε ό,τι της λέει η αγγλική εξουσία …Η Βρετανία, η οποία είναι τόσο απελπισμένη, που αναγκάζεται να εφευρίσκει “παραμύθια” με “μάγους …που είναι τόσο απεγνωσμένη, που έχει ανάγκη να πιστεύει στα “παραμύθια”.
Τα έχει ανάγκη, γιατί διαφορετικά θα “τρελαθεί”. Όταν στα χρόνια της “ακμής” και της “ανάπτυξης” έχεις αγγίξει τον “πάτο”, τι μπορεί να σε περιμένει στα χρόνια της παρακμής και της στασιμότητας; Όταν οι Βρετανοί υπέφεραν στα χρόνια της παντοκρατορίας τους, τι μπορεί να τους περιμένει στα χρόνια της παρακμής; Εξαιτίας αυτής της ανάγκης στέκονται με τις ώρες μπροστά στα βιβλιοπωλεία ή τις κινηματογραφικές αίθουσες, για να πάρουν “γεύση” από Χάρυ Πότερ. Έχει ανάγκη η Αγγλία να “πιστεύει” ότι τα προβλήματά της θα τα λύσει μαγικά η Μαίρη Πόπινς. Έχει ανάγκη η Αγγλία να “πιστεύει” ότι η βασίλισσά της συνεργάζεται με τον Τζείμς Μποντ, για να λύσουν τα δικά της προβλήματα. Έχει ανάγκη η Αγγλία όλα τα “μαγικά” αυτού του κόσμου, γιατί είναι απελπισμένη. Τα έχει απόλυτη ανάγκη, για να συνεχίσει την ιστορική της “πορεία” και να μην διαλύσει από τα εσωτερικά της προβλήματα.
Οι “μάγοι” δεν είναι τυχαίοι στην Αγγλία …Θεμελιώδη μεγέθη της βρετανικής κοινωνίας είναι …Είναι απαραίτητοι για την ίδια της την ύπαρξη …Δίνουν ελπίδα και κουράγιο στους αναξιοπαθούντες της κοινωνίας …Οι “μάγοι”, που με τα μαγικά τους “ραβδιά” μεταμορφώνουν τους “βάτραχους” σε “πρίγκιπες” …Οι “μάγοι”, οι οποίοι μετατρέπουν τους ασήμαντους και άσημους σε σημαντικούς και διάσημους …Οι “μάγοι”, οι οποίοι μέσα σε μια νύκτα μπορούν να κάνουν κάποιον “πετυχημένο” …Να τον κάνουν μέχρι και Sir. Αυτοί οι Sir είναι τα “καύσιμα” της Αγγλίας. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν ήταν δυνατόν να λείπουν …και δεν έλλειπαν από την τελετή έναρξης.
Έπρεπε στην τελετή να τους τιμήσει όλους αυτούς, γιατί αυτοί συντηρούν την αγγλική κοινωνία και την προστατεύουν από τη διάλυση. Αυτοί δίνουν “ελπίδες” στον λαό. Αυτοί είναι οι σύγχρονοι “Ρομπέν των Δασών” της μεταβιομηχανικής εποχής, που δίνουν “ελπίδα” στον λαό. Εξαιτίας αυτών των “ελπίδων” ο μέσος Βρετανός όχι μόνον δεν αντιδρά, αλλά και κρυφογελά με τους Mr. Bean, που καθημερινά διασταυρώνει στους δρόμους του. Κρυφοελπίζει ότι οι άλλοι θα παραμείνουν Mr. Bean, γιατί ο ίδιος θα “προκόψει”. Διατηρεί τις ελπίδες του και πορεύεται μέσα στη δυστυχία του …”Ελπίδες” ότι μπορεί ο καθένας να γίνει ένα πάμπλουτο “θηρίο”, όπως ο ηθοποιός Άτκινσον, η συγγραφέας Ρόουλινγκ, ο ποδοσφαιριστής Μπέκαμ ή ο τραγουδοποιός Μακάρτνεϊ. Όλοι τους υπερπροβεβλημένα “είδωλα”, προκειμένου να “σέρνουν” την “πλέμπα” πίσω τους. Να κάνουν τους πάντες να ονειρεύονται ότι κάποτε —και για κάποιον λόγο— θα τους μοιάσουν …Να τραβάνε τις “μυτιές” τους και να ονειρεύονται …Να ονειρεύονται βίλες και επαύλεις και να ζουν σε τρώγλες.
Όπως ονειρευόταν ο Mr. Bean ότι νικά τους Ολυμπιονίκες, έτσι ονειρεύονται εκατομμύρια όμοιοί του …Ο καθένας στον δικό του “στίβο”. Άλλος “τριπλάρει” τον Μπέκαμ, άλλος έχει πιο “μαγικό” ήρωα από αυτόν της Ρόουλινγκ και άλλος έχει ένα “τραγουδάκι” πιο “σπέσιαλ” από αυτό του Sir Paul …Μέχρι να “ξυπνήσουν” πεινασμένοι και να ξαναμυρίσουν το μπιτόνι με τη βενζίνη, για να “ξανακοιμηθούν”.
Αυτοί αισθάνθηκαν “υπερήφανοι” από την τελετή έναρξης. Νόμισαν και πάλι πως ήταν οι μόνοι που “είδαν” αυτά τα οποία τους αφορούσαν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι “είδαν” το “μεγαλείο” της Βρετανίας. Νόμισαν πως ήταν οι μόνοι που κατάλαβαν τους μεταξύ τους “κώδικες” επικοινωνίας, τους οποίους κανένας άλλος “κατώτερος” δεν μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχουν.
…Ένα “μεγαλείο”, το οποίο δεν ήθελαν να “επισκιαστεί” από επικίνδυνα ελληνικά στοιχεία. Δεν ήθελαν στη “δική” τους τη γιορτή να επωφεληθούν οι Έλληνες. Είναι πολύ μικρόψυχοι, για να έχουν τη γενναιοψυχία να “τιμήσουν” τον ελληνισμό. Είναι πολύ “τσιγκούνηδες”, για να κάνουν γενναιόδωρες κινήσεις. Με δικά τους χρήματα στο δικό τους “σπίτι” θα σε διαφημίσουν; Είναι σαν να περιμένεις από Άγγλο να κεράσει στο μπαρ. Δεν υπάρχει περίπτωση. Τους Άγγλους μόνον τους κερνάς και ποτέ δεν συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό είναι το “σωστό”. Αλλιώς είσαι αχάριστος. Δεν φτάνει που σου κάνει την “τιμή” να λιποθυμά δίπλα σου από τη μέθη, περιμένεις και να σε κεράσει; …Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Υπό αυτήν τη λογική δεν είναι παράξενα όλα τα μικρόψυχα, που είδαμε να συμβαίνουν στην τελετή.
Δεν είχαν τη γενναιοδωρία, η οποία διακρίνει τους ισχυρούς απέναντι στους “συναθλητές” τους. Μια γενναιοδωρία, τη οποία, για παράδειγμα, είχαν οι Κινέζοι, οι οποίοι στη δική τους γιορτή δεν δίστασαν να βάλουν μια παιδική χορωδία να ψάλει τον Ολυμπιακό Ύμνο στα ελληνικά. Οι Άγγλοι δεν το έκαναν αυτό. Δεν άφησαν επίσης να ακουστεί στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων ο εθνικός ύμνος της “γενέτειράς” τους, όπως συνέβαινε πάντα σε όλους τους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν έγινε έπαρση της ελληνικής σημαίας και ως εκ τούτου δεν ακούστηκε ο ύμνος της …Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει …Συγκεκριμένα John …”Κέρασαν” μόνον τον εαυτό τους με την έπαρση της δικής τους σημαίας.
Let the Games begin.
Φτάνοντας η τελετή έναρξης στο τέλος της, σηκώθηκε η “αλεξιπτωτίστρια” και κήρυξε την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων …Των Ολυμπιακών Αγώνων του Mr. Bean …Των αγώνων, οι οποίοι θα γίνουν μια πραγματικότητα, που θα “τιμωρήσει” σκληρά τους Άγγλους. Τώρα την “πατάνε”, γιατί μπαίνουν στον “λάκκο” που έσκαψαν οι ίδιοι για τους άλλους. Όλοι οι προηγούμενοι διοργανωτές —και όχι μόνον— έχουν να θυμούνται κάτι αρνητικό, που έκαναν οι Άγγλοι εις βάρος τους και τώρα θα τους το πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Οι υπερόπτες Άγγλοι, που, όταν κρίνουν τους άλλους, λειτουργούν σαν αλάνθαστοι “θεοί” και όταν ενεργούν είναι συνήθως κωμικοί και γκαφατζήδες. Βλοσυροί και απόλυτοι κριτές των άλλων, που όμως κάνουν “πλάκα” σ’ ό,τι αφορά τα δικά τους λάθη. Τα λάθη των άλλων είναι πάντα “εγκληματικά”, ενώ τα δικά τους είναι πάντα “χαριτωμένα”.
Ποιος Έλληνας “ξεχνά” τον Mr. Bean, ο οποίος με ύφος χιλίων καρδιναλίων δυσφημούσε παγκοσμίως την Ελλάδα και την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας; Οι λαϊκές εφημερίδες της Αγγλίας έστελναν “κατασκόπους” στα γιαπιά και στις αποθήκες της Αθήνας, για να “αποδείξουν” ότι δεν υπήρχαν ικανοποιητικά μέτρα ασφαλείας. Προσπαθούσαν να μπουν στα αεροδρόμια, για να “καταγγείλουν” τις “τρύπες” στους σχεδιασμούς ασφαλείας …Να αποδείξουν στους Βρετανούς και στον κόσμο ολόκληρο ότι οι Έλληνες είναι “άχρηστοι” …Να “μειώσουν” και να συκοφαντήσουν συλλήβδην έναν λαό, για να χαρεί λίγο το δυστυχισμένο πόπολο στην Αγγλία.
Σήμερα αυτή η πάγια ανήθικη και άθλια συμπεριφορά γίνεται “μπούμερανγκ” εναντίον τους. Σήμερα, που αυτό το πόπολο αισθάνεται εθνική “ανάταση” και βλέπει ότι “κρίνεται” κι αυτό με τη σειρά του από το παγκόσμιο κοινό, θα την “πληρώσει”. Οι απανωτές “γκάφες” τού άχρηστου Mr. Bean θα τους κάνει να αισθανθούν προσβεβλημένοι. Αυτοί, οι οποίοι κατηγορούσαν τους άλλους για ανικανότητα κι αναποτελεσματικότητα, έχασαν τα κλειδιά από το Γουέμπλεϋ. Αυτοί, οι οποίοι έβαζαν ειδικούς πράκτορες να “σπάνε” τους σχεδιασμούς των αεροδρομίων, έτρεχαν να βρουν πώς ταξίδεψε ο ανήλικος από το Μάντσεστερ. Αυτοί, οι οποίοι, ως “φιλοξενούμενοι”, φώναζαν την αστυνομία κάθε φορά που έβλεπαν κάποιον δίπλα τους χωρίς “κάρτα” διαπιστευτηρίων, δεν είδαν την άσχετη Ινδή φοιτήτρια, η οποία παρέλασε μπροστά στους επισήμους με την αποστολή της εθνικής Ινδίας.
…”Αλίμονό μας αν αυτό είχε συμβεί στην Ινδία εις βάρος των Άγγλων”, είπε ένας από τους υπεύθυνους της ινδικής αποστολής …”Θα μας είχαν φάει ζωντανούς”. Είναι γνωστό, δηλαδή, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη το πόσο απαιτητικός είναι ο Mr. Bean από τους άλλους. Να μην σου τύχει να είναι απέναντί σου …Ένας μικρός “θεός” …Η απόλυτη “εξέλιξη” του ανθρώπινου είδους …Το τελικό αποτέλεσμα της δαρβινικής θεωρίας …Οι “ανώτεροι” …Αυτοί, που θα έκαναν τους καλύτερους “αγώνες” της χιλιετίας.
Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς —όπως και ήταν αναμενόμενο—, δεν δείχνουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Ο Mr. Bean ξεκίνησε να διασκεδάζει την ανθρωπότητα πολύ πριν ξεκινήσουν οι ίδιοι οι αγώνες. Οι κριτές των πάντων δεν μπόρεσαν να κρατήσουν “άσβεστη” ούτε τη “φλόγα” των αγώνων. Μπορεί όμως η φλόγα να “έσβησε” κατά τη μεταφορά της, αλλά κατόρθωσαν μ’ αυτήν ν’ “ανάψουν” ….το τσιγάρο ενός περαστικού. Όμως, η φλόγα δεν έσβησε μόνον στον δρόμο των απρόβλεπτων συνθηκών …η φλόγα έσβησε και από τον “βωμό” μέσα στο ελεγχόμενο Στάδιο …Έγινε το πρωτοφανές και το ανήκουστο και το οποίο αν γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα έβγαιναν οι Άγγλοι και θα τους εξευτέλιζαν από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
…Οι προκλητικοί Άγγλοι, οι οποίοι μέχρι τέλους δεν σταματούν να προσβάλουν όποιους θεωρούν αδύναμους και δεν φοβούνται τις αντιδράσεις τους …Οι αμετανόητοι Άγγλοι, που δεν σταματούν να κάνουν δήθεν χιούμορ εις βάρος των άλλων …Οι δήθεν φιλόδοξοι Άγγλοι, που δια στόματος Μπόρις δήλωσαν ότι θα πάρουν τόσα “χρυσά” όσα είναι τα χρέη καί της Ισπανίας καί της Ελλάδας. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς ούτε αυτό τους “κάθισε”. Έχουν περάσει πέντε ημέρες από την έναρξη των Ολυμπιακών και η Βρετανία “βούλιαξε” στα αβαθή του μολυσμένου Τάμεση. Όχι τον “χρυσό”, που θα καλύπτει τα χρέη της Μεσογείου δεν εξασφάλισαν, αλλά ούτε το “ασήμι” για τα εισιτήριά τους, προκειμένου να επιστρέψουν στα σπίτια τους με τα λεωφορεία.
Ένα ασημένιο μετάλλιο έχει κατορθώσει να πάρει η Βρετανία των 500 και πλέον αθλητών …Πίσω από τη Σλοβενία και τη Λιθουανία είναι ακόμα. Ψάχνουν ένα άθλημα, για να στείλουν τη βασίλισσα ή τον Πρωθυπουργό, για να πανηγυρίσουν με τους νικητές και παντού πέφτουν στα “συντρίμμια” του βρετανικού αθλητισμού. Με τους ρυθμούς που πάνε ο Sir Σεμπάστιαν Κόε όλο και περισσότερο θα μοιάζει με τον Mr. Bean. Δεν τον λυπόμαστε όμως. Ήθελε και τα έπαθε. Μπορούσε να τρέξει μακριά από την ξεφτίλα και δεν το έκανε. Ας “τρέχει” τώρα με τους υπόλοιπους.
Τελετή Έναρξης ή …Έναρξη Τελετής;
Άποψή μας είναι ότι ήταν μέγα στρατηγικό σφάλμα της Βρετανίας να διεκδικήσει και να πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην πραγματικότητα υπέγραψε μόνη της τη ληξιαρχική πράξη “θανάτου” της εικόνας που μέχρι σήμερα κατείχε στον κόσμο. Η Βρετανία δεν θα είναι ποτέ ξανά “Βρετανία” μετά τους Αγώνες …Ούτε καν για οικονομικούς λόγους δεν έπρεπε να τους διεκδικήσει, εφόσον είναι γνωστό ότι αυτοί οι πολυέξοδοι αγώνες δεν άφησαν ποτέ κέρδος στους διοργανωτές τους. Κέρδη αφήνουν μόνον σ’ αυτούς που έχουν “επενδύσεις” στον πολιτισμό και θέλουν —έστω και με πολυδάπανο τρόπο— να κατοχυρώσουν τη θέση τους στον κόσμο.
…Απλά πράγματα. Ακριβά “πάρτυ”, χωρίς να τους ενδιαφέρουν τα έξοδα, κάνουν οι κραταιές κυρίες και οι φιλόδοξες δεσποινίδες. Οι πρώτες για να επιβεβαιώσουν τη θέση τους και οι δεύτερες για να την βελτιώσουν. Ακριβά “πάρτυ” δεν κάνουν οι ξεπεσμένες “γριές”, για να πάρουν προμήθεια από το μενού.
Αυτό έπρεπε να το γνωρίζει η Γηραιά Αλβιόνα και να τους αποφύγει τους Αγώνες. Δεν είχε κανέναν λόγο να “εκτεθεί” στο παγκόσμιο κοινό. Περισσότερα είχε να “κρύψει” παρά να “επιδείξει”. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν ίδια περίπτωση με τους προκατόχους της. Η Ελλάδα είχε κέρδος από τους Ολυμπιακούς, γιατί είναι μια μικρή χώρα και με αφορμή τη δική της παγκόσμια “γιορτή” “επιβεβαίωσε” την αιώνια “σχέση” που έχει με την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Η Κίνα είχε επίσης κέρδος, γιατί ήθελε να δείξει σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η σύγχρονη και εξαιρετικά μεγάλη “επιτυχία” της δεν είναι τυχαία, παρά έχει βαθιές “ρίζες” στον χρόνο.
Η κάθε μία από αυτές τις χώρες δέχτηκε να πληρώσει το τεράστιο κόστος αυτού του γεγονότος, γιατί τα “κέρδη”, τα οποία θα απεκόμιζε, θα ήταν επίσης τεράστια. Η Βρετανία δεν είχε κανέναν λόγο να μπει στη διαδικασία αυτήν …Δεν είχε να “δηλώσει” τίποτε με αυτήν την ενέργειά της. Δεν είχε λόγο να κάνει τον απολογισμό της σε μια καμπή της ιστορία της, που δεν είναι και η καλύτερη. Δεν είχε κανένα νέο “επίτευγμα” να εμφανίσει και κινδύνευε ν’ αποκαλύψει τη σημερινή μιζέρια της …Να δείξει τις “ρυτίδες” της.
Όπως ήδη αποδεικνύεται σε καθημερινή βάση αυτοί οι Αγώνες όχι μόνον δεν της προσφέρουν τα οικονομικά κέρδη, τα οποία πιθανότατα προσδοκούσε, αλλά αντίθετα καταρρακώνουν και την εικόνα της. Δεν χρειάζεται να τελειώσουν οι Αγώνες, για να καταλάβεις τι πρόκειται να βγει από τον απολογισμό τους. Ήδη οι προϋπολογισμοί της κατασκευής των έργων έπεσαν “έξω” και η ανάπτυξη, την οποία υπόσχονταν ως μεγάλα έργα, δεν “ήρθε” ποτέ. Όταν στη χρονιά της Ολυμπιάδας δεν μπορείς να εμφανίσεις ανάπτυξη, ευνόητο είναι πως, όταν αυτή θα περάσει, θα “κλάψεις” …Θα “κλάψεις” με λυγμούς όταν θα τελειώσει αυτή η πανάκριβη γιορτή και το μόνο το οποίο θα απομένει θα είναι οι πληρωμές. Σε “κατάθλιψη” θα βυθιστείς, όταν θα διαπιστώσεις ότι τα καλύτερα πέρασαν, χωρίς να σου έχουν προσφέρει τίποτε και τα χειρότερα ακολουθούν.
Όμως, αν η οικονομική ζημιά είναι η μια παράμετρος της λανθασμένης βρετανικής επιλογής να διεκδικήσει την οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, η ηθική ζημιά είναι η δεύτερη και ίσως η σημαντικότερη παράμετρος. Η Βρετανία βιώνει την απόλυτη παρακμή της και θα ήταν αδύνατον ν’ αποφύγει τις συγκρίσεις με τους προηγούμενους οικοδεσπότες. Θα ήταν αδύνατον ν’ αποφύγει τη σκληρή κρίση σε κάθε στραβοπάτημά της. Η “γριά” είχε προσβάλει πολλούς στο παρελθόν και την είχαν ήδη στο στόχαστρό τους. Έπρεπε να γνωρίζει η Βρετανία ότι η κακή της φήμη, λόγω του προηγούμενου αποικιοκρατικού παρελθόντος της, δεν θα της έδινε ούτε ένα “ψήγμα” συμπάθειας σε μια ενδεχόμενη αποτυχία. Την μισούν πάρα πολλοί —και πάρα πολύ—, για να δείξουν συμπάθεια και κατανόηση.
Η Βρετανία, η οποία κάποτε κυβερνούσε τα κύματα, γελούσε με ολόκληρο τον κόσμο και αυτό κανένας δεν το ξεχνά. Η Βρετανία μισείται από ολόκληρο τον κόσμο και θα ήταν αδύνατον να μην εκμεταλλευτεί όλος ο κόσμος την ευκαιρία που του δίνεται σήμερα να γελάσει μαζί της …Να γελάσει με το χάλι της …Να γελάσει με την ανεπάρκειά της …Να γελάσει με τις γκάφες της …Να γελάσει με όλα αυτά, τα οποία η Βρετανία τόσα χρόνια έκρυβε επιμελώς και δεν είχε λόγο να τα δείξει, όπως δυστυχώς κάνει σήμερα. Θα ήταν αδύνατον να μην γίνει στόχος “δηλητηριωδών” σχολίων.
Είναι σαν να πετύχεις το πρώην σκληρό αφεντικό σου να πουλάει “μαλλί της γριάς στο πανηγύρι” και να σε παρακαλάει να αγοράσεις. Ο πρώην φεουδάρχης, ο οποίος σε βασάνιζε καθημερινά με την αλαζονεία του, να σε παρακαλάει να του κάνεις “σεφτέ”. Είναι δυνατόν να μην τον “θάψεις” στα σχόλια; Είναι δυνατόν να μην κρυφογελάσεις με την κατάντια του; Είναι δυνατόν να μην βγάλεις όλη την κακία και τα απωθημένα σου πάνω του; Ποιος φταίει στην περίπτωση αυτήν; Αυτός ο οποίος κρίνει ή αυτός ο οποίος έχασε κάθε “μέτρο” και δεν προστάτευσε τον εαυτό του από την κρίση; Τόση ανάγκη είχε τα χρήματα, για να ρισκάρει να γίνει το θέμα συζήτησης των κάθε λογής πικραμένων των πανηγυριών;
Αυτό συμβαίνει με τη Βρετανία σήμερα. Δεν προστάτευσε τον εαυτό της σε έναν παγκόσμιο περίγυρο, ο οποίος λατρεύει να την μισεί …Ένας περίγυρος που δεν την “ξεχνά” με τίποτε. Χωρίς να έχει να “πει” τίποτε στο παγκόσμιο κοινό, θέλησε να επωφεληθεί οικονομικά από την εμπορευματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων. Η άλλοτε κραταιά αποικιοκρατική δύναμη κάνει Αγώνες, για να πουλήσει κανένα καπελάκι και καμία μπλούζα, μήπως και γεμίσει τα άδεια ταμεία της. Παρακαλάει τους πάντες να την “επισκεφτούν” με την “υπόσχεση” να τους υπηρετήσει απόλυτα.
Από τη στιγμή που μπήκε στη διαδικασία αυτήν, είναι μονόδρομος. Τα πάντα εξελίσσονται εις βάρος της. Από τη βασίλισσα, που “έπεσε” με αλεξίπτωτο, μέχρι τον Mr. Bean, ο οποίος ονειρευόταν μεγαλεία και δόξες, όλα ήταν ένα φιάσκο. Καθημερινά αποκαλύπτουν αδυναμίες, ψευδαισθήσεις και απατηλές ελπίδες. Όλα γίνονται μια κραυγή απελπισίας κάποιου, ο οποίος θέλει να δείξει ότι υπάρχει, αλλά δεν μπορεί …Μια κραυγή αγωνίας ενός ξεπεσμένου “ευγενή”, ο οποίος ζει με ψευδαισθήσεις και “ονειρεύεται” το παρελθόν του …Τέλος Εποχής ήταν αυτοί οι Αγώνες για τη Βρετανία.
Δυστυχώς γι’ αυτήν, ανέβηκε την πιο λάθος ώρα “ψηλά” στην παγκόσμια θέα. Δεν ήξερε τι να κάνει και πήγε κι “αυτοκτόνησε” …Μετέωρη και εκτεθειμένη στην παγκόσμια κριτική, ανήμπορη να αντιδράσει. Δεν μπορεί να πάει ούτε “μπροστά” ούτε “πίσω” …Σαν τον Μπόρις τον τρομερό …Αυτόν τον απίθανο τύπο, ο οποίος παριστάνει τον Δήμαρχο του Λονδίνου …Αυτό το πραγματικό “αστροπελέκι”, που θέλησε κι αυτός —όπως η Βρετανία— να κάνει το “κομμάτι” του μπροστά στο παγκόσμιο κοινό. Επιχείρησε να εμφανιστεί λίγο σαν Τζέιμς Μποντ “ουρανοκατέβατος” σε ένα υπαίθριο πάρτυ στο Λονδίνο και “κόλλησε” πάνω στα σύρματα …Η απόλυτη ξεφτίλα από ένα ανθρώπινο “καρτούν”.
Ούτε θέλουμε να φανταστούμε τι θα έκαναν τα βρετανικά ταμπλόιντ αν στη θέση του βρισκόταν κάποιος άλλος …Αν ο Δήμαρχος της Αθήνας του 2004 “κολλούσε” πάνω από την Πλατεία Συντάγματος, ανεμίζοντας σημαιάκια …Αν ο Δήμαρχος του Πεκίνου του 2008 “κολλούσε” πάνω από την Πλατεία Τιεν Αν Μεν. “Κόλλησε” όμως ο Δήμαρχος του Λονδίνου και αυτά τα ίδια “άμεμπτα” μέσα θα το εμφανίσουν σαν ένα “χαριτωμένο” συμβάν …Συμπαθητικό συμβάν γι’ αυτούς, γελοίο για όλους τους υπόλοιπους. Γελούσε όλος ο κόσμος με τον “μετέωρο” Δήμαρχο, ο οποίος είχε και την αφέλεια να ανεμίζει δύο πλαστικές σημαιούλες της πάλαι ποτέ θαλασσοκράτειρας υπερδύναμης. Όσο πιο πολύ τις ανέμιζε, τόσο πιο πολύ γελούσε ο κόσμος. Γελούσαν και οι Άγγλοι “πικρά”, γνωρίζοντας ότι στην εποχή του ίντερνετ αυτήν την εικόνα θα την δει όλος ο κόσμος.
Αυτό, το οποίο έπαθε ο ανεκδιήγητος Δήμαρχος του Λονδίνου θεωρούμε ότι το παθαίνει η Βρετανία με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Άλλα νόμιζε ότι έκανε και αλλιώς φαίνονται αυτά στο παγκόσμιο κοινό. Ένας “φασκιωμένος” κατιμάς με τους ιμάντες, που νομίζει ότι οι από “κάτω” είναι αφελείς και “κατώτεροι”, που τον βλέπουν σαν σούπερ ήρωα. Ούτε η ίδια καταλαβαίνει τι ζημιά παθαίνει, αν κρίνουμε από τη ρητορική της …Μια ρητορική, η οποία αγνοεί τη σημερινή παρακμή της και νομίζει ότι ζει μια δεύτερη παντοκρατορία.
Αυτό όμως είναι “στρουθοκαμηλισμός” και αργά η γρήγορα θα αποκαλυφθεί η αλήθεια. Γι’ αυτόν τον λόγο επιμείναμε εξ’ αρχής να λέμε ότι ήταν λάθος η διεκδίκηση των αγώνων από το Λονδίνο. Το μόνο παγκόσμιο “μήνυμα”, που η σημερινή Βρετανία μπορεί να περάσει πλέον στον κόσμο εξαιτίας αυτής της εκδήλωσης, είναι αυτό το οποίο την θίγει: “Εφόσον η Βρετανία των Άγγλων κατόρθωσε κάποτε και κυβέρνησε τον κόσμο, τίποτε δεν είναι απίθανο …Τα πάντα μπορούν συμβούν”. Η ζημιά σύντομα θα φανεί, εφόσον σε αυτήν την αγγλική παρακμή είναι βέβαιον ότι δεν θα θέλουν να συνεχίσουν να είναι μέτοχοι και συμμέτοχοι ούτε οι Σκοτσέζοι ούτε οι Ουαλοί …Αυτοί, οι οποίοι πραγματικά ξεκαρδίζονται με την “επιτυχία” των αγγλικών Αγώνων.
Το μόνο, που θεωρούμε ότι έλλειπε από αυτήν την φαντασμαγορική “γιορτή” της γκάφας, είναι ένα πρόσωπο. Κατά τη γνώμη μας η τελετή έναρξης θα ήταν απολύτως τέλεια, αν δεν υπήρχε μια πολύ σημαντική παράλειψη από την πλευρά των διοργανωτών. Απουσίαζε κάποιος πολύ σημαντικός Άγγλος από την εκδήλωση …Απουσίαζε αδικαιολόγητα κάποιος, ο οποίος εδώ και χρόνια στέκεται αγέρωχα δίπλα στον Mr. Bean …Ο μόνος, ο οποίος αδικήθηκε με την απουσία του, εφόσον θεωρούμε ότι δικαιούνταν θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες
…Έλλειπε ο ένας και μοναδικός Μπόλντρικ …Η ορντινάντσα του Mr. Bean …Άλλη μεγάλη “επιτυχία” της Αγγλίας …Αυτός, που, όταν βρέχει στο Λονδίνο, κινδυνεύει να “ξεβραστεί” στον Τάμεση.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com
….Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek