ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΝΕΑ: ΠΕΡΙ ΔΗΜΕΥΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ

Ξανά και ξανά έχουμε διδαχθεί από την ιστορία ότι, όταν κράτοι και κυβερνήσεις βρίσκονται υπό

υψηλή πίεση επιδίδονται στην δήμευση περιουσιών.

Καταρχήν επιστρατεύεται ο πληθωρισμός που είναι ο πιό εύκολος τρόπος για να κλέψει κάποιος

από τον πληθυσμό, εν συνεχεία φόροι και νόμοι αναπροσαρμόζονται δυσμενώς για την περαιτέρω

συγκέντρωση ρευστότητας και εν τέλει όσο οι συνθήκες χειροτερεύσουν τόσο πιό ακραία μορφή

λαμβάνει η επιβολή της δήμευσης περιουσίας.

Λόγω της αδιαμφισβήτητης πλέον τραπεζοκρατούμενης υπερκυβέρνησης, Αμερικανικής υποκοότητας

που προσπαθεί να επιβληθεί σήμερα παγκοσμίως, παραθέτω τρία σύντομα ιστορικά παραδείγματα

εξ αμερικανικής ιστορίας για να εκθέσω την προδιάθεση και τις εφαρμοσμένες τακτικές των πολιτικών

ηγετών του συγκεκριμένου έθνους.

Α) Το 1942 και μετά την έναρξη του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ρούσβελτ συγκέντρωσε

όλους τους Ιάπωνες πολίτες που ζούσαν στην Αμερική, σε στρατόπεδα συγκέντωσης και δημεύσε τις

περιουσίες τους. Το 1945 οι κρατούμενοι τελικά απελευθερώθηκαν, τους έδωσαν 25 δολάρια και ένα

εισητήριο τρένου για να επιστρέψουν σπίτια τους, χωρίς όμως τελικά να τους αποζημιώσουν ούτε κατά

το ελάχιστο για την δήμευση των περιουσιών τους που είχε προηγηθεί.

Β) Κατά την διάρκεια του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου, ο Λινκόλν με την βοήθεια του Κονγκρέσου

ψήφισε επίσημα νόμους κατάσχεσης ακινήτων για «εξεργεσιακούς» σκοπούς από ότι είπαν και την

ανάσχεση της περαιτέρω πιθανής συμμετοχής πολιτών στην επανάσταση.

Γ) Το 1933 ο Ρούσβελτ επίσης απαγόρευσε δια νόμου την ιδιωτική κατοχή χρυσού, αποζημίωσε

αυτούς που παρέδωσαν τον χρυσό τους στο κράτος με 20,67 δολάρια/ουγκιά και στην συνέχεια

υποτίμησε το βιαίως δολάριο σε επίπεδο 35 δολάρια/ουγκιά χρυσού, κλέβοντας έτσι με

αποτελεσματικότητα το 70% της περιουσίας αυτών που παρέδωσαν το χρυσό τους.

Είναι ιστορικά αποδεδεγμένο λοιπόν ότι ο κόσμος χρειάζεται να διαφοροποιήθεί-αντισταθμίσει

εγχωρίως τα περουσιακά του στοιχεία ή να τα μεταφέρει σε άλλες χώρες. Άς παρακολουθήσει τι

κάνουν οι μεγαλύτερες εταιρίες στην Ελλάδα και ας τις μιμηθεί κατ’αναλογία.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα καταρχήν της κατοχής πολύτιμων μετάλλων (όπως χρυσό, ασήμι,

πλατίνα, παλλάδιο) είναι ότι κανένας δεν γνωρίζει ότι τα κατέχετε. Είναι κεφάλαιο άμεσα ανταλλάξιμο,

είναι σε ρευστή μορφή, μή φορολογήσιμο, έξω από το «σύστημα», φορητό, εύκολα μετακινήσιμο και

πάνω από όλα πρόκειται για σπάνια μέταλλα που χρειάζονται να εξορυχθούν γεγονός που προσδίδει

πραγματική και διαχρονική αξία. Δέν είναι ότι γίνεστε ξαφνικά χρυσοθύρες, αγοράζετε χρυσό και

άλλα πολύτιμα μέταλλα για να διατηρήσετε την αξία της περιουσίας βάζωντας ένα stop στην απότομη

κατηφόρα των αξιών. Στην κατάλληλη στιγμή και μόλις περάσουμε τον ύφαλο θα ξανά-μετατραπεί ο

χρυσός στην επόμενη σταθερή και ασφαλή χρηματό-οικονομική μορφή διατήρησης πλούτου.

Σε όσους ακόμα έχουν «πέντε δραχμές» στην άκρη, συστήνω λοιπόν επένδυση 5-10% της καθαρής

αξίας της περιουσίας σε πολύτιμα μέταλλα. Σκεφτείτε το σαν ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο της

περιουσίας σας. Πολύς κόσμος αναρωτιέται για το πώς θα κυμανθεί ο χρυσός στο εγγύς μέλλον. Σε

εμένα ακούγεται αυτό σαν να περιμένει κάποιος επιστροφή από π.χ. μια ασφάλεια αυτοκινήτου, υγείας

ή ακινήτου που προστατεύει το ακίνητο από τις χείριστες περιπτώσεις. Ο χρυσός είναι ο προστάτης

του πλούτου, είναι το ασφαλιστικό συμβόλαιο της προσωπικής οικονομίας, μήν αφήνετε η τιμή της

τρέχουσας καθημερινότητας να σας αναλώνει διότι κατά βάθος δέν θέλετε να αποδώσει.

Πιστέψτε με και ταυτόχρονα σκεφτείτε το. Δέν θέλετε ο χρυσός να φτάσει 6 και 8000 δολάρια/ουγκιά.

Εάν αυτό συμβεί θα σημαίνει ταυτόχρονα π.χ. πετρέλαιο 200 και 300 δολάρια/βαρέλι, 15 δολάρια/

γαλόνι φυσικό αέριο και ένας Θεός ξέρει τί θα χρειάζεται ο κόσμος να πληρώνει για ένα καρβέλι ψωμί.

Παρόλα αυτά, εάν είναι να βιώσουμε ένα τόσο οξύ συστημικό σόκ, δηλαδή μια άτακτη χρεοκοπία του

δολαρίου και ολόκληρων οικονομιών, η κατοχή χρυσού και πολύτιμων μετάλλων θα αποδειχθεί στην

χείριστη στιγμή σαν μία από τις πιό σοφές κινήσεις που θα έχετε κάνει ποτέ στην ζωή σας.

Σημείωση, καθώς η μεσαία τάξη συνεχίζει να συρρικνώνεται, θα περίμενα ακόμα περισσότερες αστικές

διαφορές να αυξάνονται και να οξύνονται περαιτέρω καθώς οι άνθρωποι θα θέλουν να ρίξουν το

φταίξιμο για τα δικά τους εμπόδια ακόμα περισσότερο, δικαίως σε κάποιον άλλο.

Οπότε οφείλουν όλοι οι νοικοκυραίοι να είναι πολύ προσεκτικοί και να λάβουν ενεργά μέτρα για να

προστατεύσουν την περιουσία τους, όσο μεγάλη ή μικρή μπορεί να είναι.

Βασίλης Παπαδόπουλος

Π.Μηχανικός, ΜSc, MBs