Κατά πόσο ισχύουν αυτά που θεωρούμε δεδομένα;;

Κατά πόσο ισχύουν αυτά που θεωρούμε δεδομένα;;

Μας είπαν ότι χωρίς κυβερνήσεις μπάτσους, εταιρίες , γονεϊκή πειθαρχία και όλα τα άλλα εργαλεία συμμόρφωσης που χρησιμοποιούνται για να μας εκμεταλλεύονται, ότι η κοινωνία θα βυθιστεί στο χάος, ότι ο κόσμος θα τρομοκρατείται από το έγκλημα και ότι θα φοβόμαστε συνεχώς για τι ζωές μας.

Μας είπανε ότι χωρίς ηγέτες να μας λένε τι να κάνουμε, χωρίς αφεντικά και επιστάτες να επιβλέπουν την δουλειά μας και δασκάλους να μας λένε πως να σκεφτόμαστε, ότι δεν θα μπορέσουμε να λύσουμε ποτέ τα προβλήματα μας ή να διαχειριστουμε την ζωή μας.

Μας είπαν ότι χωρίς κανόνες και εκκλησίες να μας λένε το σωστό από το λάθος, δεν μπορούμε να είμαστε ηθικοί και δεν θα έχουμε ειρήνη ελευθερία, και κοινωνική δικαιοσύνη για όλους.

Αλλά αυτά τα πράγματα είναι ΨΕΥΔΗ που μας λένε τα πλουσιότερα μέλη της κοινωνίας, περιμένοντας να πλουτίσουν από την εργασία μας, να γίνουν ισχυροί από την ψήφο μας και να μας στείλουν να πεθάνουμε για αυτού στον πόλεμο όταν πολεμούν μεταξύ τους για να γίνουν ακόμα πλουσιότεροι, ισχυρότεροι και ακόμα πιο προνομιούχοι.

Μας λένε να κάνουμε όσα μας λένε γιατί μας χρειάζονται για να του ΥΠΑΚΟΥΜΕ για να ΔΕΧΤΟΥΜΕ να ζούμε υπηρετώντας τα συμφέροντα τους .

Να πιστεύουμε ότι είμαστε ακόμα ελεύθεροι και να ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ότι δουλεύοντας σκληρά και ακολουθώντας τους κανόνες τους ότι θα ανταμειφθούμε με πλούτο άνεση και κοινωνικά προνόμια κάποια μέρα.

Σε μια κοινωνία στην οποία το πλουσιότερο 10% κατέχει το 90% των επιχειρήσεων και περίπου το 68% όλου του πλούτου, τα παραπάνω είναι απλά ευσεβείς πόθοι.

Η εξουσία έχει μπει τόσο καλά στην κοινωνία που δεν αντιλαμβανόμαστε κατά πόσο επηρεάζει την ζωή μας.

Ξεκινάει η πλύση εγκεφάλου μας από την στιγμή της γέννησης μας.

Ως παιδιά οι γονείς συχνά αγνοούν τα ενδιαφέροντα μας και προσπαθούν να μας κάνουν σαν αυτούς, να πετύχουμε αυτά που κατάφεραν ή δεν κατάφεραν όταν ήταν νέοι.

Μας κατηγορούν για τα προβλήματα μας και προσπαθούν να πάρουν εύσημα για τα επιτεύγματα μας.

Πολλά στερεότυπα και προκαταλήψεις κληροδοτήθηκαν από τους γονείς στα παιδιά.

Τιμωρούμαστε μέχρι να κάνουμε όσα μας είπανε

Κατακρινόμαστε και τιμωρούμαστε αν δείξουμε ανεξαρτησία και δημιουργικότητα.

Στο σχολείο η γονική εξουσία δίνει την θέση της στην κρατική των δασκάλων μαζί με τις επιρροές της εκκλησίας.

Μαθαίνουμε να ακολουθούμε “ηγέτες”, να υπακούμε τις κυβερνήσεις και να αποδεχόμαστε τις αξίες που θεωρούν οι “ηγέτες” ότι είναι καλύτερες για μας (γι αυτούς στην πραγματικότητα).

Οταν τελειώνουμε με την εκπαίδευση μας λένε να υπακούμε τα αφεντικά αλλιώς θα χάσουμε την δουλειά μας και θα πεινάσουμε.

Μας λένε ότι το να ψηφίζουμε τους αφέντες μας θα μας καταστήσει ελεύθερους.

Μας λένε να πεθάνουμε για την χώρα μας

Μέχρι η ζωή να σκληρύνει πολύ ο περισσότερος κόσμος θεωρεί αυτές τις ανοησίες δεδομένες και τις θεωρεί φυσιολογικές, ακόμα και ως μια πηγή προσωπικής ασφάλειας.

Η ζωή όμως σκλήρυνε….

Αγγλόφωνη πηγη

https://www.facebook.com/a.revolt.digital.anarchy

μετάφραση απο “Κυνικό κάθαρμα”