γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Η ξεκούραση του…Μακελάρη… (σατιρικόν)
– Και που να την στείλουμε την προκήρυξη;
– Να την στείλουμε στο Μάκη.
– Ε, όχι ρε συ και στο Μάκη…δεν την στέλνεις κατ’ ευθείαν στη Χρυσή Αυγή λέω εγώ…κι ας την αναδιανείμουν αυτοί όπου θέλουν…
– Χμμ…δεν είναι και κακή ιδέα…αλλά τέλος πάντων, και που λες να τη στείλουμε;
– Να τη στείλουμε στο Ποντίκι.
– Άσε ρε φίλε…πάει αυτό…τελείωσε μαζί με τους παλιούς…
– Και που να τη στείλουμε;
– Να τη στείλουμε στον Τράγκα…
– Ρε πάτε καλά;
– Και που να τη στείλουμε;
– Να τη στείλουμε στην Ελευθεροτυπία.
– Κόλπα κάνουν κι αυτοί…
– Ε, και που να τη στείλουμε ρε παιδιά;
– Να τη στείλουμε στο Βαξεβάνη…
– Που ρε; Στον επόμενο Υπουργό Τύπου;
– Ναι, γιατί οι υπόλοιποι δεν είναι στα κόλπα…το καλύτερο δίκτυο προώθησης της προκήρυξης ψάχνεις…
– Ε, και που να τη στείλουμε;
– Στείλτη στο Κόκκινο…
– Σιγά μη τη στείλουμε και στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ…
– Ε, και που να τη στείλουμε; Στο antinews μήπως στο Φαήλο, να πρωτοτυπήσουμε κιόλας;
– Κόψτε ρε τα αστειάκια…στείλτη στον Κούλογλου…
– Μπα και γιατί να τη στείλουμε εκεί;
– Ε, και που να τη στείλουμε;
– Ρε συ να παίξουμε με τα νεύρα τους και να τη στείλουμε στην Κανέλη;
– Και γιατί όχι στο Ριζοσπάστη κατ’ ευθείαν; Το ανέκδοτο της χρονιάς θα είναι…
– Καλά, άμα τελειώσετε την κολοκυθιά, βάλτε κι εδώ ένα χεράκι με την προκήρυξη…άιντε ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τονε βαφτίσαμε…ρίξτε καμιά ιδέα…
– Έλα ρε φίλε, αφού ξέρεις…η μισή απόλαυση είναι στο γλύψιμο…άσε να το απολαύσουμε λίγο με το «ποιόν θα φτιάξουμε με την προκήρυξη»…
– Εντάξει, παιγνίδι είναι, φάση χαλάρωσης είναι αλλά μην το γελοιοποιείτε εντελώς…σοβαρευτείτε λίγο…
– Καλά, καλά…Εσείς τι κάνετε; Ακόμη ρε συ να τελειώσετε μ’ αυτό; Ένα χαρτί είπαμε να κάνετε, όχι σεντόνι…
– Κάτσε ρε φίλε, ξέρεις πόσα πράγματα έχουν να συνδέσουν μέσα τα παιδιά;
– Άσε τα στημένα λάθη που πρέπει να μπουν…
– Άσε το στυλάκι και το υφάκι που πρέπει να δουλευτεί για να στρέφει αλλού τις έρευνες αλλά και να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον αν χρειαστεί να ενοχοποιηθεί κάποιος ή κάποιοι…
– Άσε που οι γραφιάδες εκεί μέσα σκοτώνονται διαρκώς, ε;…
– Και γιατί σκοτώνονται;
– Ρε φίλε θέλει και ρώτημα; ξέχασες πως ιδεολογικά είναι αντίθετοι και πως τους υποχρεώσαμε να δουλέψουν μαζί;
– Ναι, για να βγει στο τέλος μια κακοστημένη επιθεώρηση…τζάμπα η σκληρή παράσταση που δώσαμε δηλαδή…
– Μια χαρά θα είναι…
– Σωστά…άστους να μπερδεύονται όλοι όταν την διαβάσουν κι άμα ξεμπερδευτούν γράψε μου…δεν θα ξέρουν από που θα τους έρθει το επόμενο…
– Ορθόν…από τη μια μπερδεψοδουλειά στο γραφιλίκι κι από την άλλη η πιο στυγνή εκτέλεση που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα…δεν θα βγάλουν άκρη με τίποτα…αντιφατικές καταστάσεις…θα έχουν τους ψυχίατρους στα πάνελ να μην βγάζουν άκρη με τις διαγνώσεις…
– Εγώ εξακολουθώ να διαφωνώ πάντως…ο καθένας έπρεπε να πάρει το δρόμο του….αυτές οι «παρά φύσιν συνέργειες και οι σκηνοθεσίες» είναι επικίνδυνες….μου τη δίνουν…
– Ωχ καλά τώρα…όλοι επιτελικοί μου γίνατε….σκάστε και χαλαρώστε…άλλοι είναι αυτοί που αποφασίζουν….εμείς εκτελούμε…
– Απλά σκεφτείτε πόσο μελάνι θα χυθεί την άλλη μέρα στην αγωνία τους να ξεμπερδέψουν το κουβάρι που θα τους έχουμε πλέξει…θα ψάχνουν να βρουν άκρη και δεν θα βρίσκουν…το κοντό τους και το μακρύ τους μόνον θ’ αραδιάζουν…
– Και μεις απλά θα καθόμαστε και θα βαθμολογούμε το καλύτερο σενάριο…
– Ενώ θα τους έχουμε στην τσίτα για το επόμενο χτύπημα…
– Ρε μαλάκα, θα τσιμπήσουν λες οι άλλοι;
– Τι εννοείς; Αν θα χτυπήσουν κι αυτοί; Αν θα ανταποδώσουν;
– Ε, ναι…τι άλλο; Τζάμπα κάναμε τόσο κόπο;
– Τόσες μέρες πέρασαν κι ακόμη τίποτα…αυτό δεν είναι καλό…αλλά θα τους τσιγκλίσουμε κι εμείς λίγο με την προκήρυξη, που θα πάει; Θα τους ξεσηκώσουμε…
– Ναι, αν αποφασίσουνε καμιά φορά αυτοί οι μάγειρες εκεί μέσα να την τελειώσουν…
– Θα τελειώσουν…είναι καλοί μάγειρες…θα δεις…θα τους δώσουν τροφή για μέρες και μέρες νά’ χουν ν’ ασχολούνται…και θα θυμώσουν αυτούς που πρέπει να θυμώσουν…και θα ξεσηκώσουν αυτούς που πρέπει να ξεσηκωθούν…
– Ναι καλά…τέτοια βόδια που είναι όλοι εκεί έξω…δεν το βλέπω να ξεκουνιούνται με τίποτα…και τρακόσιους να εκτελέσουμε, εκεί θα κάθονται…απ’ το ένα άκρο μέχρι το άλλο….
«Άμεση ανταπόδοση» Vs «Μη αντίδραση»: Μονά – Ζυγά…
Αυτό ήταν το σατιρικό μέρος της υπόθεσης…
Το πραγματικό δυστυχώς συνοδεύεται από δύο νεκρούς κι έναν σοβαρά τραυματία…
Παρ’ όλα αυτά:
Παρ’ ότι πέρασαν κοντά ένας μήνας από την εκτέλεση στο Ν. Ηράκλειο, καμία πράξη αντεκδίκησης δεν έγινε.
Κι αυτό, λογικά ήταν ΠΑΝΤΕΛΩΣ απρόσμενο για τους Σχεδιαστές κι Εκτελεστές του θανάσιμου χτυπήματος.
Λες και τελικά δεν πείστηκαν οι «αποδέκτες του μηνύματος» πως η Αριστερά εκτέλεσε τα δύο παιδιά της ΧΑ στο Ν. Ηράκλειο.
Αυτοί που σχεδίασαν το χτύπημα αποκλείεται όμως να το γνώριζαν αυτό εκ των προτέρων….
…την καλύτερη Μαγική Σφαίρα να πάρεις, τέτοιες προβλέψεις δεν δίνει που να χτυπιέσαι…
Τι πιο απλό από το να υποθέσεις πως θα υπήρχε άμεση ανταπόδοση μετά από ένα τέτοιο σφοδρό χτύπημα; Τι πιο λογικό ν’ αποσκοπείς σ’ αυτό; Αλλά κι αν δεν αποσκοπείς, αν το κάνεις απλά και μόνον σαν αντεκδίκηση, γνωρίζοντας ότι θα έρθει (ανταπόδοση) σημαίνει πως το «αποδέχεσαι» ως πιθανότατη εξέλιξη…
Η άμεση ανταπόδοση βεβαίως θα «προλάβαινε την αιφνίδια άνοδο της ΧΑ».
Αντιθέτως, θα την έστελνε ακόμη πιο κάτω…απλώς «κεκτημένη ταχύτητα»…
Κι αυτό μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι θα ήταν εξίσου αναμενόμενο από τους θύτες…
Συνεπώς, αυτοί που το έκαναν – εάν ήταν όντως προβοκάτσια – δεν αποσκοπούσαν στο «ανέβασμα της ΧΑ»…αλλά στο ΧΑΟΣ…
Στα απόνερα αυτού του Χάους θα ανήκε και η «διάλυση της ΧΑ και η αντικατάστασή της από ένα διάδοχο σχήμα»….
Χάος βεβαίως σημαίνει και : Το ξεκίνημα ενός Εμφυλίου…
Ο οποίος δεν ευοδώθηκε…
Παρ’ ότι υπήρξαν δυνάμεις της άκρας αριστεράς που δικαιολόγησαν, αποδέχτηκαν και υιοθέτησαν ΞΕΚΑΘΑΡΑ το χτύπημα με πλήθος επιχειρημάτων (αναφέρω μερικές στο aigeanhawk.blogspot.com)…
Να όμως που το «άλλο άκρο δεν ανταποκρίθηκε όταν η μπάλα πήγε στα πόδια του»…
Και στην ουσία μετέτρεψαν αυτή την απρόσμενη τραγική εξέλιξη σε υψίστης αξίας τακτικό πλεονέκτημα απλά με το να μην αντιδράσουν…
Το περίεργο βεβαίως είναι πως ούτε και κανείς άλλος από το «αχανές πατριωτικό πεδίο» δεν αντέδρασε…
Τουτέστιν, ή κανείς άλλος δεν ένοιωσε απειλούμενος ή κανείς «δεν πείστηκε για την αριστερή πατρότητα της ενέργειας»….
Γνήσια ή … προβοκάτσια;
Πολύ μελάνι χύθηκε πάνω σ’ αυτό το θέμα…απ’ όλο το πολιτικό φάσμα…
Άλλοι επιχειρηματολόγησαν υπέρ της μιας θέσης κι άλλοι υπέρ της άλλης…
Το περίεργο είναι πως και οι μεν και οι δε έχουν στοιχεία δίκαιης και ορθής κρίσης στην απόφανσή τους…
Όπως έλεγε κι ο Χότζας «Δίκηο έχεις κι εσύ, δίκηο έχεις κι εσύ»…
Η τρομοκρατική αυτή ενέργεια σε κάποια σημεία της μοιάζει προβοκάτσια και σε κάποια ως γνήσια…
Μήπως είναι και τα δύο τελικά;
Ακούστηκαν πολλά περίεργα. Για την μη «πειστική αναρχοαριστερή τους ιδεολογία» κυρίως.
Για την χρήση στρατιωτικοποιημένων όρων, λεκτικών σχημάτων και εκφράσεων που όχι μόνον δεν ανήκουν στο αριστερό λεξιλόγιο αλλά ανήκουν στην πατριωτική καθομιλουμένη…
Για το ότι απέφυγαν να παραθέσουν λεπτομέρειες για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό κι εκτέλεση της ενέργειας…καθώς και ότι δεν έδωσαν δυό τρία στοιχεία για τη «γέννηση της ομάδας τους»…
Ή για το ότι αν ήταν – όπως ειπώθηκε – προβοκάτσια, δεν θα έστελναν προκήρυξη σεντόνι 18 σελίδων αλλά μια μικρή σε έκταση προκήρυξη…πολλά γραφούμενα, πολλά περιθώρια «λαθών»…
Μίλησαν για «δημοσιογραφικό κείμενο»…προσεγμένο…κι από την άλλη, με «χτυπητά» τεχνικά λάθη…πως άραγε ταιριάζουν αυτά τα δύο;
Και πολλά άλλα ακόμη…
Όλες μα όλες οι επιχειρηματολογίες είναι στηριγμένες…
Και οι υπέρ της προβοκάτσιας και οι υπέρ της γνήσιας ενέργειας…
Πολλές απ’ αυτές – και των δύο απόψεων – τις παραθέτω στο blog μου…
Είμαστε υποχρεωμένοι λοιπόν να προσπαθήσουμε να κινηθούμε διαφορετικά από τις υπόλοιπες απόπειρες ανάλυσης.
Ούτε προς τη μια κατεύθυνση, ούτε προς την άλλη…
Αλλά προς μια πιο περίπλοκη οδό…«ενδιάμεσα»…
Ας προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ήταν δυνατόν να «συγκερασθούν» (αν και «παράδοξο») αυτά τα δύο…
Και «γνήσια»…και «προβοκατόρικη» ενέργεια…
Ο επιθεωρητής Κάλαχαν ξαναχτυπά…
Πάμε λοιπόν να δούμε μερικά «περίεργα» που δεν επισημάνθηκαν ως τώρα:
Ο τρόπος που «έβαλε με το όπλο» (εγώ είμαι χαρακτηρισμένος «παίκτης της Πατριωτικής σκεπτόσφαιρας» οπότε μπορώ να χρησιμοποιώ αυτόν και παρόμοιους «στρατιωτικούς όρους», έτσι;) – με το ένα χέρι, χωρίς καμία υποστήριξη από το αριστερό όπως είθισται – αποτελεί «τεχνική/στυλιστική ιδιομορφία»….για σήμερα τουλάχιστον…
Έχουμε να δούμε τέτοιο στυλ από ταινίες περιπέτειας της δεκαετίας του ’70….μην πούμε από την εποχή των western…
Ήταν λες και το αριστερό του χέρι ήταν «παράλυτο».
Όπως και να’ χει, αποτελεί «χαρακτηριστική οπτική ιδιομορφία». Και δεν το έκανε «στημένα» για παραπλάνηση.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, αποδείχτηκε επαρκώς ταχύς και εύστοχος σε ελάχιστο χρόνο…συνεπώς, δεν ήταν ένα «τυχαίο στυλ» αλλά το «στυλ του»…
Τουτέστιν, ο άνθρωπος αυτός λοιπόν έχει αφήσει «οπτικά ίχνη» οπουδήποτε κι αν πέρασε (ως «shooter») χάρη σ’ αυτή την «ιδιομορφία».
Πως και δεν υπήρξε τόσες ημέρες ένα μέλος Σκοπευτικού Ομίλου να τον αναγνωρίσει;
Ή κάποιος από το ευρύτερο περιβάλλον του…
Τα δίκτυα πληροφοριοδοτών των Αρχών ασφαλείας; Τίποτα; Κανείς δεν ξέρει έναν ποινικό shooter που επιμένει να ρίχνει σε πολλαπλούς στόχους σαν τον Charles Bronson ή τον John Wayne με το ένα χέρι, κρατώντας το άλλο σαν παράλυτο κόντρα σε κάθε σύγχρονο στρατιωτικό κανόνα βλητικής και σκόπευσης των τελευταίων δεκαετιών;
Κανένας; (τις αμοιβές και τις επικηρύξεις για πληροφορίες τις έκοψε το Υπουργείο;)
Ακόμη κι αν είναι «εισαγόμενος ποινικός μιας χρήσεως» και έφυγε την ίδια νύχτα εκτός Ελλάδας, τα παραπάνω χαρακτηριστικά στοιχεία μάλλον αποτελούν εξίσου ιδιομορφία και στην χώρα του…από την Interpol και την Europol τίποτα; Κανένα στοιχείο;
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πως να μην σκέπτεται κάποιος «πονηρά»;
Έχει κι άλλα «παράδοξα» όμως…που δεν αναφέρθηκαν ως τώρα…από πουθενά…γιατί άραγε;
Πως ήξερε ότι ήταν άοπλοι;
Η επίθεση/εκτέλεση προς την περιφρούρηση (ούτε ένα, ούτε 2 αλλά 4 άτομα) της ΧΑ είχε άλλη μια «ιδιομορφία».
Πως πλησίασε ο εκτελεστής έτσι «άνετα»;
Πως ήταν σίγουρος ότι κανείς τους δεν έφερε όπλο;
Πως ήταν σίγουρος ότι δεν υπήρχε «ένοπλος παρατηρητής περιμέτρου» στην ταράτσα ή τον τελευταίο όροφο των γραφείων της ΧΑ;
Πως ήξερε ότι δεν υπάρχει «ένοπλη προστασία» στην απέναντι καφετέρια; Ή ένοπλο περίπολο στο διπλανό στενό;
Μιλάμε για μια «στρατιωτικοποιημένη οργάνωση»…ιδιαζόντως στοχοποιημένη συν τοις άλλοις…και με την Πολιτεία «εν αποσύρσει» ως προς την ασφάλειά της…
Στην τελική, έχει κατηγορηθεί ως «εγκληματική οργάνωση», έτσι; Ως μαφιόζικη συμμορία της νύχτας…
Μ’ αυτά τα δεδομένα κι αφού σύσσωμη η Αριστερά έχει πειστεί γι’ αυτό το «χαρακτηριστικό της ΧΑ», εξίσου πεισμένοι θα ήταν και οι τρομοκράτες.
Μ’ αυτό το σκεπτικό, τι πιο λογικό από το να έχει αναλάβει μόνη της την προστασία των εγκαταστάσεων και ιδίως των μελών της;
Ή απλά να έχει αναθέσει την «προστασία» της σε κάποια άλλη ομάδα…εκτός ΧΑ…
Δεν είναι σοβαρό πράγμα η προστασία των μελών όταν εκτοξεύονται επιθέσεις και απειλές κάθε τρεις και λίγο από παντού;
Θα ήταν λογικότατο, συνεπώς, να είναι απολύτως βέβαιοι οι σχεδιαστές του πλήγματος για μια τέτοια κατάσταση.
Πως ρίσκαρε λοιπόν ο εκτελεστής να πλησιάσει τόσο πολύ κοντά διακινδυνεύοντας να του ρίξουν (από παντού!) και να μην έχει περιθώριο ούτε σωτηρίας ούτε διαφυγής;
Πως ήταν τόσο σίγουρος ότι δεν υπήρχε ένοπλος φρουρός κάπου αφανής και πως δεν κινδύνευε να του ρίξει κανείς;
Ή έστω, δεδομένων των παραπάνω «ανησυχητικών σκέψεων», πιο ασφαλής δεν θα ήταν μια βολή κατά ριπάς, από απόσταση και με προκάλυψη;
Άλλωστε έτσι δεν είχαν γίνει επιθέσεις στο παρελθόν κατά αστυνομικών στόχων από άλλες ομάδες;
Υπήρχε και η εμπειρία και η «συναίσθηση του κινδύνου»…
Πάμε πάλι για να το «εμπεδώσουμε»…
Κακά τα ψέμματα…Είχε δημιουργηθεί ένας μύθος «στρατιωτικοποιημένου οργανισμού υψηλών δυνατοτήτων και ευαισθησίας σε θέματα μέτρων ασφαλείας» γύρω από την ΧΑ…βεβαίως, μετά απ’ αυτό το «χτύπημα», ο συγκεκριμένος μύθος κατέρρευσε…
Πριν όμως υπήρχε….τι πιο φυσικό λοιπόν για τους επιτιθέμενους να το θεωρούν ως δεδομένο πως κάποιος από την συνολική δύναμη περιφρούρησης – αν όχι περισσότεροι – θα ήταν ένοπλος;
Κι όμως…ήταν τόσο σίγουροι πως θα είναι ΟΛΟΙ ΑΟΠΛΟΙ, που ένας μόνος του εκτελεστής με ένα «πιστολάκι» (που μπορεί και να πάθαινε εμπλοκή με τέτοια ταχυβολία, γιατί όχι;ή ακόμη κι αφλογιστία) ΤΟΛΜΗΣΕ να πλησιάσει σε απόσταση ενός χεριού 4 άτομα…ακάλυπτος δε κι εκτεθειμένος στα πιθανά πυρά ενός «πιθανού ένοπλου σκοπού»…
Που; σε μια από τις μεγαλύτερες Τοπικές Οργανώσεις της ΧΑ και μάλιστα σε ημέρα συγκέντρωσης κόσμου…
Ακόμη πιο αυξημένη δηλαδή η πιθανότητα να υπήρχε «ένοπλη φρουρά» κάπου εκεί γύρω…
Ακόμη ακόμη και «εν είδη προστασίας» διακριτικά κάπου απέναντι ας πούμε…
Να υποθέσουμε πως είχε την κατάλληλη πληροφόρηση λοιπόν;
Θα είναι τραβηγμένο ή απλά πολύ λογικό να υποθέσουμε κάτι τέτοιο;
Να υποθέσουμε λοιπόν ότι είχαν πληροφόρηση εκ των έσω;
Ότι κάποιος πούλησε στην κυριολεξία αυτά τα παιδιά ως «γνήσια αναλώσιμα» που όπως όλα τα αναλώσιμα αυτό που δεν διαθέτουν είναι «ψυχή και ανθρώπινη υπόσταση»;
Και ιδού το θανάσιμο Μήνυμα…
Ασφαλείς λοιπόν, οπλισμένοι αυτοί εναντίον αόπλων, πούλησαν το «εφφέ» τους…έκαναν το εντυπωσιακό χτύπημά τους…
Σαν να λένε
«…ορίστε ρε, ξέρουμε πως είστε άοπλοι, ήρθαμε μέσα στη φωλιά σας και σας γαμήσαμε…χωρίς καμία αντίδραση εκ μέρους σας…ούτε εκείνη τη στιγμή ούτε και μετά…»
Τόσο απλά…βαρύ το μήνυμα…πιο βαρύ όμως το ρίσκο…
Το ξαναλέμε…
Το χτύπημα θα μπορούσε να είναι εντελώς ασφαλές….από απόσταση, πίσω από την κάλυψη οχημάτων…και πάλι θα ήταν ένα θρασύδειλο χτύπημα…αλλά θα ήταν πιο κατανοητό…πιο σύνηθες…τυφλά 2-3 ριπές μέσα στο πλήθος…
Τώρα τι ήθελαν να δείξουν;
Να σπάσουν εντελώς τον τσαμπουκά της ΧΑ και των πέριξ αυτής;
Να διαλύσουν την οργάνωση/κόμμα διώχνοντας κόσμο απ’ αυτήν ένεκα του φόβου πως κινδυνεύει η ζωή τους και ούτε η Πολιτεία ούτε η ΧΑ δεν μπορούν να τους προστατεύσουν;
Ή μήπως, αντιθέτως, να εξοργίσουν τους πάντες κάνοντάς «δική τους υπόθεση» ένα ανταποδοτικό πλήγμα; Πράγμα που θα έριχνε τη ΧΑ ακόμη πιο χαμηλά δημοσκοπικά…
Και τι κέρδος θα είχε απ’ αυτό αυτός που «πιθανόν πούλησε» την πληροφορία ότι όλα τα παιδιά ήταν άοπλα και πως δεν υπήρχε καμία μα καμία «ένοπλη διασφάλιση του χώρου»;
Απλά οικονομικό; Τόσο απλά;
Ή μήπως υπήρξε κάποιος πιο «περίπλοκος σχεδιασμός κάποιων λίγων αυτονομημένων πυρήνων»; Εντός κι εκτός της ΧΑ…
Και αφού από πολλές πλευρές – ένθεν κι ένθεν – τίθεται το σοβαρό ενδεχόμενο προβοκάτσιας, γιατί οι ως τώρα υφιστάμενες ένοπλες ομάδες (πχ ΣΕΧΤΑ, ΣΠΦ) – στις οποίες και μέχρι πριν την προκήρυξη χρεωνόταν μετά υψίστης βεβαιότητας η πατρότητα της ενέργειας – δεν έχουν βγει δημόσια να πάρουν θέση; Είτε να αποκηρύξουν είτε να αποδεχτούν την «μη προβοκάτσια»;
Υποθέτω πως ο λόγος τους θα μετρήσει περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου.
Η θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων μήπως;
Κάποιοι (φιλοχαοτικοί) από τη μια πλευρά αποφάσισαν – αυτόνομα – να συνεργαστούν με κάποιους (τους αντίστοιχους φιλοχαοτικούς) της άλλης με μόνο σκοπό τον Εμφύλιο και το Χάος; Μια Νετσαγεφική απόλυτη καταστροφή;
Αυτοί οι κάποιοι να ήταν η ίδια η ΧΑ όπως την κατηγορούν δεν στέκει σε καμία λογική ανάλυση…είναι παράλογο…κάτι «δεν δένει», δεδομένων των όσων συμβαίνουν «εντός και πέριξ της ΧΑ» μετά το χτύπημα και που υποδαυλίζουν την «αποκαθήλωση της ηγεσίας της»…είναι κι αυτό μια σοβαρή ένδειξη πως «κάτι από την εξωτερική περιφέρεια της ΧΑ (εξωκομματικά) σε συνεργασία με πυρήνες εντός της και πιθανώς παρακρατικούς μηχανισμούς ενεργοποιήθηκε» για αλλαγή του status quo αυτού του (ευρύτερου) χώρου….κάποιοι «την στήνουν στην ηγεσία της» εποφθαλμιώντας αυτήν ακριβώς…την «Ηγεσία»…όχι στη ΧΑ που την προορίζουν για διάλυση, αλλά ενός άλλου «διάδοχου σχήματος» που θα γεννιόταν από τα συντρίμμια της….
Ή μήπως οι τυχόντες «παρακρατικοί ενισχυτές» του πράγματος αποσκοπούσαν απλώς σε ένα «ελεγχόμενο μικροχάος» που κάποιοι θα εκμεταλλευθούν τεχνηέντως για να εδραιώσουν την εξουσία τους;
Αυτό που δεν είχαν υπολογίσει – με απρόβλεπτες εξελίξεις βεβαίως – ήταν πως ουδείς θα ανταπέδιδε το πλήγμα στην Αριστερά…
Και πως αυτή η στάση θα αύξανε εντέλλει τους δημοσκοπικούς πόντους της ΧΑ…εδραιώνοντάς την φυσικά…και βοηθώντας την να ξαναβρεί έναν πιο στέρεο βηματισμό εξόδου από το διαλυτικό σοκ που υπέστη μετά τη δολοφονία Φύσσα…
Εν όψη μιας «Νεο-υβριδικής Τρομοκρατίας»;
Συνεχίζοντας ως προς την επιχειρησιακή τακτική που ακολούθησαν:
Θα μπορούσαν επίσης οι εκτελεστές απλά να παρακολουθήσουν κάποιους από τους παρευρισκόμενους και να τους εκτελέσουν κατόπιν με την ησυχία τους και με πλήρη ασφάλεια….
Άτιμο κι αυτό…αλλά ασφαλές…για τους «εκτελεστές»…
Τι τους προσέφερε αυτό το προκλητικό ωμό, πρόσωπο με πρόσωπο χτύπημα λοιπόν;
Ήταν ένα χτύπημα που αποσκοπούσε στην γέννηση ενός μύχιου φόβου…στα μέλη της ΧΑ και στους φίλους της που τυχόν θα ήθελαν είτε να γίνουν μέλη της είτε να παρευρεθούν στις διοργανώσεις της…
Κι αν ήταν προβοκάτσια, δεν θα ήθελαν βεβαίως οι σχεδιαστές της να επιτύχουν τέτοιον «διαλυτικό φόβο»…
Θυμό ναι (και τάσεις ανταπόδοσης) αλλά επ’ ουδενί «παραλυτικό τρόμο»…στα «ανάποδα παράξενα» ανήκει αυτό….
Εάν μέναμε στο παραπάνω στοιχείο (της «εσωτερικής πληροφόρησης») και στο ότι τελικά η εκτέλεση ευνόησε δημοσκοπικά την ΧΑ θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο σχεδιασμός είχε ρίζες «εντός των πυλών»…
Θα ξαναειπωθεί όμως πως κάτι τέτοιο δεν στέκει επειδή δεν μπορούσε κανείς να προεξωφλήσει μετά βεβαιότητας οτι «ουδείς θα ανταποδόσει το πλήγμα»…και αυτό ήταν απαραίτητη συνθήκη για να «ευνοηθεί η ΧΑ» απ’ το χτύπημα εναντίον των μελών της…
Το αντίθετο θα ανέμενε κανείς…άμεση και πολλαπλή ανταπόδοση…πράγμα που θα γκρέμιζε ακόμη πιο πολύ την ΧΑ…
Δεν είναι λοιπόν η ΧΑ από πίσω…
Επιπροσθέτως, τα σοβαρότατα προβλήματα οργάνωσης, διοργανώσεων και στρατολόγησης που δημιουργεί στο εθνικιστικό στρατόπεδο οδηγεί αναπόφευκτα την αναζήτηση «υπόπτου» ΚΑΙ προς το αναρχοαριστερό μπλοκ…είτε υπάρχουσες είτε νεότευκτες ένοπλες ομάδες…
Ναι, τα πράγματα δεν είναι μονοσήμαντα…Είναι πολύ πιο περίπλοκα….
Όπως ας πούμε μια ιδιόμορφη σύμπραξη διαφόρων παραγόντων…πλέον, στην συγκεκριμένη ενέργεια δείχνει πως πιθανότατα μιλάμε για μια «νεο-υβριδική κατάσταση τρομοκρατίας»…
Ακροδεξιά, Ακροαριστερά, ποινικοί συν ο απαραίτητος ενισχυτικός παράγοντας αν όχι ενορχηστρωτής, τουτέστιν το πανταχού παρόν παρακράτος…κάποια αδιευκρίνιστα παρακλάδια του που κρίνουν πως θα είχαν (εξίσου αδιευκρίνιστη) ωφέλεια απ’ αυτό το χάος…
Η αλήθεια είναι πάντως ότι εάν όντως υπήρχε συνδρομή παρακρατικού βραχίονα, δικός του προσανατολισμός θα ήταν η επίτευξη του Αντικειμενικού Σκοπού πάση θυσία…
Αν σκοπός ήταν το Χάος/Εμφύλιος τότε το ένα χτύπημα θ’ ακολουθούσε το άλλο μέχρι να επιτευχθεί ο Αντικειμενικός Σκοπός..το συντομότερο δυνατό….
Αυτό, απλά δεν συνέβη…
Κοντολογίς:
Οι όποιοι «πιθανοί σχεδιαστές/προβοκάτορες» πίσω από τα τελευταία τρομοκρατικά περιστατικά είχαν «περιορισμένο εύρος εστίασης». Που ενώ δείχνει ν’ αγγίζει μεν τα όρια έναυσης ενός εμφυλίου, δείχνει πως εμπεριέχει και κάποιες αναστολές.
Τουλάχιστον κάποιων εξ’ αυτών.
Πχ ναι, να χτυπηθούν στόχοι της ακροδεξιάς, αλλά πέφτει φρένο όταν έρχεται η ώρα του αντιπλήγματος προς την αναρχοαριστερά…ιδίως προς «ανώτερους στόχους» της…καθώς, αν ήθελαν τους είχαν πχ «μαζεμένους στην ΕΡΤ» επί τόσες ημέρες…στελέχη και απλά μέλη….
«Επιχειρησιακά» ήταν το «τέλειο παράθυρο ευκαιρίας» για ένα σοβαρών διαστάσεων πλήγμα…δεν έγινε…
Κάτι που κάνει βεβαίως εξόχως πιθανό ένα «αντιπλήγμα» προς την «βάση της Αναρχοαριστεράς», παρόμοιο με αυτό προς την ΧΑ…εξίσου «τυφλό»…
Απλούς οπαδούς…για να ισοφαριστεί ως προς τον τρόμο και την απέχθεια της Κοινής Γνώμης – για την επιλογή του στόχου – αλλά και την δημοσκοπική άνοδο της ΧΑ – το προηγούμενο πλήγμα στο Ν. Ηράκλειο…
Παρεμπιπτόντως, διαπιστώνοντας την δημοσκοπική άνοδο της ΧΑ και το ότι αυτόνομη αντίδραση/αντιπλήγμα δεν έλεγε να επέλθει, θα θεωρούσε κανείς πως θα παρενέβαιναν οι ίδιοι εξαπολύοντας κι ένα πλήγμα προς Αριστερά.
Αυτό και θα ανέκοπτε την άνοδο της ΧΑ και θα «σιγούρευε Χάος και Εμφύλιο»…
Παρ’ όλα αυτά δεν έγινε…
Αυτό από μόνο του συνηγορεί στο ότι η ενέργεια «δεν ήταν προβοκάτσια»…δεν αποσκοπούσε στον Εμφύλιο και στο Χάος…
Από την άλλη, ναι, θα μπορούσε να είναι προβοκάτσια και απλώς να μην απέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.. τα οποία για να επέλθουν έπρεπε να υπάρξει «αντιπλήγμα» ΑΜΕΣΟ εντός των αμέσως επόμενων ωρών ή, άντε, ημερών…οπότε λόγω της «αδράνειας» να βάλτωσε και να ξέφυγε η κατάσταση κατόπιν…
Δηλαδή, η ΧΑ άρχισε ν’ ανεβαίνει λόγω θυματοποίησης και «μη αντίδρασης» του κόσμου της κι από την άλλη οι «εκτελεστές» αδυνατούσαν να «παρέμβουν» με νέο χτύπημα (κατά της Αριστεράς αυτή τη φορά) και για να μην «καρφωθούν» ως υπαίτιοι αλλά και λόγω των υπεραυξημένων μέτρων ασφαλείας των Αρχών αυτές τις ημέρες…
Από την άλλη, η ένταση της θεωρίας πως «επίκειται χτύπημα προς την Αστυνομία» δεν αποκλείεται να είναι ένας «πληροφοριακός αντιπερισπασμός των εκτελεστών» για να δεσμεύσει δυνάμεις της η Αστυνομία φυλάσσοντας στόχους που δεν είναι όμως στόχοι και αφήνοντας αφύλαχτους αυτούς που ουσιαστικά είναι στόχοι….
Θα δείξει…
Φόβος: Ανθρώπινο, πολύ Ανθρώπινο…
Έχουμε επίσης μια ναρκοθετημένη κατάσταση.
Το μήνυμα προς τα μέλη (και φίλους) της ΧΑ είναι βαρύ κι αμείλικτο.
«Σας σκοτώνουμε με ωμό τρόπο και κατά πρόσωπο όποτε θέλουμε ακόμη και μέσα στη βάση σας. Δεν χρειάζεται καν να σας ξεμοναχιάσουμε. Κι έχουμε την πρόθεση να συνεχίσουμε να το κάνουμε. Και μόνο που υπάρχετε είστε μισητοί εχθροί, υπάνθρωποι και στόχοι εξόντωσης. Ακόμη και το τελευταίο μέλος και υποστηρικτής σας αποτελεί στόχο»…
Τόσο απλά…τόσο ωμά…
Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί μια λογική, βαθιά ανησυχία….έναν φόβο σε μέλη και φίλους.
Ποιός θα πλησιάσει ξανά συγκέντρωση της ΧΑ όταν φοβάται για την ίδια τη ζωή του;
Πόσοι θα μείνουν μέλη όταν ξέρουν πως η οργάνωση αδυνατεί να τους προστατεύσει;
(αυτό επίσης συνηγορεί στο ότι δεν ήταν η ΧΑ από πίσω…δεν είναι ανόητοι να βγάλουν μόνοι τους τα μάτια τους…)
Όλοι λοιπόν γνωρίζουν πως αυτή η κατάσταση διαμόρφωσε μια άλλη εξίσου αν όχι πιο θανάσιμη κατάσταση…
Δικαιούται να υποθέσει ο κάθε εχέφρων Πολίτης ότι κάποιοι θα νοιώθουν – πλέον και μετά από «βαρύ τίμημα» – υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να λάβουν αντίμετρα. Αυτό σημαίνει πρώτον να διασφαλίσουν τις διοργανώσεις τους εφόσον η Πολιτεία αδυνατεί και δεν επιθυμεί να το κάνει. Αυτό σημαίνει ένοπλες φρουρές και δη αποφασισμένες να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους.
Αυτό, αν και κατανοητό, από την άλλη σημαίνει και αυξημένη πιθανότητα «ατυχήματος».
Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα τέτοιου τύπου γεννάει τέτοιες καταστάσεις.
Το δεύτερο όμως που γεννιέται μέσα από τα αποκαϊδια αυτής της πυρκαϊάς που άναψε η εκτέλεση είναι η αδυσώπητη αναγκαιότητα να μεταφερθεί τάχιστα ο «φόβος» εκτός «στρατοπέδου».
Και η ιστορία δίδαξε αμείλικτα πως ο πιο πρόσφορος τρόπος γι’ αυτό ήταν πάντα ένας.
Αντίποινα. Ώστε ο αντίπαλος να γνωρίσει κι αυτός τον ίδιο φόβο και να ξέρει πως κάθε φορά που θα τολμάει κάτι τέτοιο θα γεύεται κι αυτός τα ίδια και χειρότερα.
Η σκέψη αυτή δεν γεννήθηκε σήμερα.
Υπάρχει από τότε που γεννήθηκε ο άνθρωπος.
Και όση ψυχρή λογική κι αν διαθέτουν τα επιτελεία των ηγετών μιας οργάνωσης που βλέπουν τα ποσοστά τους ν’ αυξάνονται χάρη στους νεκρούς τους και στο ότι δεν αντιδρούν, κάποιοι άλλοι δεν ενεργούν έτσι.
Κάποιοι άλλοι νοιάζονται για το πως θα εξαφανιστεί το μικρόβιο του φόβου από τις τάξεις του «πληγέντος στρατοπέδου».
Νοιάζονται για το ότι τα «στρατεύματα» ζητούν μεθ’ επιτάσεως και οργισμένα να τιμηθεί ο Όρκος του : «αν με σκοτώσουν εκδικηθείτε με»…
Που γνωρίζουν ότι ιστορικά ως μεγίστη δύναμη αποτροπής αναδείχτηκε η «ανταπόδοση του πλήγματος». Είτε μιλάμε για συγκρούσεις κρατών είτε μιλάμε για συγκρούσεις Πολιτών (βεντέτα)….
Και κανένας κομματικός μηχανισμός δεν μπορεί να ελέγξει έναν οργισμένο στρατιώτη που έχασε άτιμα τους συμπολεμιστές του, παρατηρεί ότι κι αυτός και όλοι οι άλλοι κινδυνεύουν το ίδιο, κανείς δεν τους προστατεύει, κανείς δεν εκδικείται για το άτιμα χυμένο αίμα του νεκρού συμπολεμιστή τους…άρα, αυτή η «ατιμωρησία» μετατρέπει κι αυτόν σε «εύκολο στόχο»…άρα, κάτι πρέπει να κάνει μόνος του, αυτός για ν’ ακυρώσει μαζί κίνδυνο και φόβο…
Ποιός μπορεί να νικήσει αυτές τις λογικές;
Οιονεί μετατροπή της … (πιθανής) προβοκάτσιας σε ΓΝΗΣΙΑ ενέργεια…
Παρ’ όλα αυτά…
Ο στόχος επιτεύχθηκε…
Ο τρόμος φυτεύθηκε στον Πατριωτικό χώρο…
Ουδείς αντέδρασε…
Η επόμενη φορά, αποκλείεται να είναι ίδια με την προηγούμενη…θα ήταν ηλίθιοι να το επαναλάβουν…πιθανότατα όμως θα είναι «βολή από μακριά»…τόσες φορές το έκαναν κάποιοι με καλάσνικωφ…εξοικειωμένοι είναι…
Όσο για την Αριστερά, χωρίστηκε…
Η κοινοβουλευτική το θεώρησε προβοκάτσια…
Η εξωκοινοβουλευτική (αναρχοακροαριστερά) μοιράστηκε κι αυτή με φανερή όμως υπεροχή αυτών που αποδέχτηκαν το «χτύπημα», το δικαιολόγησαν θεωρητικά και το υιοθέτησαν ως «επίσημο πλήγμα» του «αντιφασιστικού κινήματος» (συλλήβδην) προς τον “εχθρό” (και πάλι συλλήβδην και άκριτα)…
Έκαναν δηλαδή επίσημα τον εαυτό τους «συνυπεύθυνο»…
Αποδέχτηκαν αυτήν ακριβώς την «συλλογική συνευθύνη γι’ αυτή την σφαγή»….
Ιδού δυό αντιπροσωπευτικά τσιτάτα τους (με ανάμεικτα συναισθήματα πλην διάχυτο σεβασμό κι αποδοχή της αιματηρής δράσης στο Ν. Ηράκλειο):
«…Άλλο πράγμα να σέβεσαι τους εκτελεστές επειδή όπλισαν τις αρνήσεις τους, άλλο να τους θεωρείς εξεγερμένους….»
«…“Και τώρα που δημοσιεύτηκε η ανάληψη και είναι φανερό πως καμία σχέση με τη μηδενιστική τάση και το νέο αναρχικό αντάρτικο δεν έχει, αλλά αντίθετα αποθεώνει τον αντιφασισμό, τις καταλήψεις και τον κοινωνικό αγώνα της ρεφορμιστικής αναρχίας”
Προφανής η αντίφαση.Δια της “ρεφορμιστικής αναρχίας” εκτελούνται ναζί και δια του αδυσώπητου και λυσσαλέου και ανυπωχόρητου μηδενισμού γράφονται κείμενα για εσωτερική κατανάλωση;
Σημεία προς σκέψη.Πρώτο σημείο.Η ενέργεια στο Ν.Ηράκλειο ήταν δίκαιη.Ήταν και κάτι ακόμα,βασικότερο.Ήταν πολιτικά εύστοχη.Αυτό συνέβη γιατί πέρα από το αντικειμενικά ευχάριστο αποτέλεσμα,επιδιώχθηκε η σύνδεσή της με κάτι ευρύτερο-μεγαλύτερο και τελικά σημαντικότερο.(Όχι απλά μέσω της ανάληψης αλλά μέσω της στοχοθεσίας του τρόπου και του χρόνου που διασφάλιζαν ότι δεν θα κινδυνεύσουν άλλοι).Επιχειρήθηκε η σύνδεσή της με όλους εκείνους τους που θέλουμε να πορευτούν μαζί μας.Και τους θέλουμε μαζί μας γιατί σκοπός είναι η επανάσταση.Σκοπός και όχι τρόπος ζωής(αγγλιστί lifestyle)…» http://theparabellum.squat.gr/2013/11/17/apanthsh-parabellum-masda/
Η ενέργεια, προβοκάτσια ή μη, έφερε αποτελέσματα…
Έδωσε στους θιασώτες τέτοιων δράσεων «Αντικειμενικό Σκοπό»… άμεσο εκτελεστικό όραμα…εύκολους στόχους…σήμερα μέλη και φίλους της ΧΑ…αύριο οποιονδήποτε του ευρύτερου Εθνικοπατριωτικού χώρου…
Τους ενώνει μέρα με τη μέρα διαμορφώνοντάς τους σε ένοπλο στρατόπεδο που διψάει να τους μιμηθεί…
Ένοιωσαν την ισχύ του χυμένου αίματος και τον τρόμο του αντιπάλου…που δεν τόλμησε να αντιδράσει…
Ιδού η «θανάσιμη διελκυστίνδα» που ξεκίνησε…σκότωσε κι εσύ ένα απλό μέλος, έναν Πατριώτη, τουτέστιν Φασίστα – εγκληματία…ΜΠΟΡΕΙΣ…
Ενδιαφέρουσα προτροπή που παίζει ασταμάτητα, με τη μια ή την άλλη επιχειρηματολογία στα σχετικά blogs της αναρχοαριστεράς.
Ο … Σουρής πήρε τ’ όπλο του;
Λες να δημιούργησε Σχολή η Σκέψη του Πασαλάρη όταν σύγκρινε την εποχή του Βλάση Γαβριηλίδη με το τώρα;
Προέβλεπε πριν κανα δυό χρόνια ότι όπως και τότε, το 1909 έτσι και τώρα η Λαϊκή εξέγερση θα ξεκινήσει από κάποιον «Ακόλουθο», όχι της πέννας – όπως τότε – αλλά του πληκτρολογίου…
Και ιδού…
Όσο για τον συγγραφέα της προκήρυξης, έχουν μάλλον και δίκαιο και άδικο όσοι λένε πως είναι δημοσιογράφος…
Ένας δημοσιογράφος θα είχε προσέξει ακόμη περισσότερο τις τεχνικές λεπτομέρειες…
Από την άλλη, ΜΟΝΟΝ ένας έμπειρος και ικανός δημοσιογράφος θα είχε την απαραίτητη ικανότητα να το μετατρέψει (με «εσκεμμένες ατέλειες και πινελιές παραλλαγμένου ύφους και στυλ γραφής») σε κείμενο που εμμέσως θα μπορούσε να στοχοποιήσει ένα πλήθος από «ερασιτέχνες», τουτέστιν, απλά bloggers…
Αυτός ο «πονηρός καμβάς» θα μπορούσε να είναι το «θόλωμα των νερών»…και βεβαίως το στήσιμο μιας «έντεχνης (πιθανής) διαφυγής κινδύνου»…
Έτσι, την (πιθανή) «δύσκολη στιγμή» θα μπορούσαν – λέμε τώρα – να “φάνε” πχ έναν blogger που «ταιριάζουν πάνω του μερικά στοιχεία» και να διαρρεύσουν κατόπιν πως πρόκειται για τον συντάκτη (ή/και πρωτεργάτη) της ενέργειας…
Οπότε με την «εξάλειψή» του, «κλείνει και η υπόθεση»….
Σωστά; Εάν ναι, για πόσους bloggers άραγε «βαράει η καμπάνα»; Κι από ποιά πλευρά του πολιτικού φάσματος;
Ή μήπως κι από τις δύο πλευρές;
Εδώ μυρίζει πραγματικά «παρακρατικός δάκτυλος»…
Μυρίζει «παγίδα»…με «προοπτικές»…πως λέμε «καλοστημένη option»; Ένα τέτοιο πράγμα…
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek