Κάποιες από τις σημαντικότερες Πρωτοχρονιές της ανθρωπότητας…

«Ου, ου, α, αχα, φούα, φούα» (μτφ: Μα τι κάνεις; Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, θα μας κάψεις όλους).
«Ουνταντα
καλμ, φακ, φάιαρ, τρε μπιεν, ου, ου, ζουλά, μπιτς, μποτς» (μτφ: Μη
φοβάστε! Αν κρατάς το ξύλο από την άκρη δεν παθαίνεις τίποτα, μόνο
ζεσταίνεσαι).

Ο αρχηγός της ομάδας, ο πιο γεροδεμένος erectus, αν και όχι ιδιαίτερα έξυπνος, τον πλησιάζει.
(Θα γράφουμε απευθείας τη μετάφραση όσων λένε).

«Προμηθέα, πέτα μακριά τη φωτιά. Οι θεοί θα μας τιμωρήσουν.»
«Μα πόσες φορές θα σας το πω; Δεν υπάρχουν θεοί, παρά μόνο η ανάγκη του ανθρώπου για θρησκευτικότητα.»
Όλοι οι erectus αρχίζουν να φωνάζουν:
«Ιερόσυλος! Ιερόσυλος!»
«Δέστε ‘τον σε ένα βράχο», διατάζει ο αρχηγός.
«Ανόητοι, πότε θα γίνετε άνθρωποι επιτέλους;» φωνάζει ο Προμηθέας.

Καθώς τον δένουν αρχίζει να ψιχαλίζει.
«Ορίστε! Οι θεοί θύμωσαν. Πάλι κατακλυσμός.»
«Και μόλις άπλωσα τα δέρματα.»

«Όχι, ρε γαμώτο. Ένα δέρμα έπεσε μέσα στη φωτιά… Ωραία μυρίζει… Είναι και νόστιμο!»

10.000 π.Κ.Ε.

Ένας homo sapiens γυρίζει στον καταυλισμό και στην οικογενειακή σκηνή.
«Γυναίκα! Κοίτα τι σκέφτηκα.»
Κρατάει ένα κυκλικό κομμάτι από κορμό.

Η γυναίκα του, με ένα μωρό και ένα τρίχρονο να κρέμονται από τα στήθη της και να θηλάζουν, βγαίνει έξω αναμαλλιασμένη.
«Τι είναι αυτό;»
«Ε, δεν ξέρω ακριβώς… Αλλά κοίτα τι πλάκα έχει.»
Βάζει το τροχό στο έδαφος και τον σπρώχνει. Τον παρακολουθεί γελώντας να κυλάει.

Η γυναίκα κάνει μια γκριμάτσα απόγνωσης και τον καλεί να μπει στη σκηνή.
«Κοίτα!» του
λέει. «Αυτός είναι τροχός κεραμικής. Χάρη σε αυτόν φτιάχνουμε τα αγγεία
για να μπορείτε να πίνετε εκείνο το ξινισμένο πράγμα από σταφύλια όταν
γυρνάτε από το κυνήγι… Έλα να δεις και κάτι άλλο…»
Τον βγάζει έξω και του δείχνει ένα καροτσάκι χειρός.
«Με αυτό κουβαλάμε τα στάρια.»

Ο άντρας ξύνει το κεφάλι του.
«Μα ποιος τα ‘φτιαξε αυτά;»
«Εγώ και οι
άλλες γυναίκες… Όσο καιρό εσείς λείπετε στο κυνήγι και στον πόλεμο,
έπρεπε να βρω τρόπους για να κάνω τη ζωή μου ευκολότερη.»

Ο άντρας θυμώνει.
«Άκου να σου
πω. Δε θα με κάνεις ρεζίλι στους φίλους μου, να λένε ότι φτιάχνεις
περισσότερα από μένα. Θα πούμε ότι εγώ τα έφτιαξα όλα, κατάλαβες ή να σε
αρχίσω στις σφαλιάρες;»
«Καλά, καλά, μην εξάπτεσαι και σου ανέβει η πίεση.»
«Όχι! Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε επιτέλους ποιος είναι ο αρχηγός της σκηνής. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε… μητριαρχία.»
«Εσύ είσαι, εσύ είσαι… Πήγαινε τώρα να φας, γιατί κρυώνει το μαμούθ.»
«Πάλι μαμούθ έφτιαξες; Άι σιχτίρι, θα πάω στη μάνα μου να φάω κάνα φαγητό της προκοπής.»

1200 π.Κ.Ε.

Ο Αίας μπαίνει ταραγμένος στη σκηνή του Οδυσσέα.
«Πάει ο Αχιλλέας! Κουμπότρυπες τον έκαναν.»
«Φυσικό κι επακόλουθο», λέει ατάραχος ο Οδυσσέας. «Νόμιζε ότι ήταν άτρωτος ο ηλίθιος.»
«Τώρα δε θα πάρουμε ποτέ την Ελένη.»
«Μα είσαι ντιπ για ντιπ βλάκας; Δεν υπάρχει Ελένη. Αυτή είναι στην Αίγυπτο και κάνει λασπόλουτρα στον Νείλο.»
«Δεν υπάρχει; Κι αυτό που είδαμε στα τείχη τις προάλλες; Για ένα πουκάμισο αδειανό πολεμάμε;»
«Πολεμάμε
για το χρυσό της Τροίας, για τους σιτοβολώνες της και –κυρίως- για να
επεκτείνουμε την κυριαρχία μας. Η Ελένη είναι ένα πρόσχημα για να
κρατάμε ψηλά το ηθικό των στρατιωτών.»

«Ααα», κάνει ο Αίας (γι’ αυτό τον έχουν ονομάσει έτσι). «Τι φτιάχνεις;» ρωτάει μετά τον Οδυσσέα.
«Είναι μια ιδέα που μου ήρθε στον ύπνο μου για να καταφέρουμε επιτέλους να μπούμε στην Τροία.»
«Γάιδαρος είναι;»
«Ίππος, ηλίθιε.»
«Και πως θα μπούμε μ’ αυτό το μικρό…»
«Είναι μοντέλο, ανόητε. Ω, Δια, τι κακό έκανα και με τυραννάς έτσι;»

Ο Οδυσσέας
εξηγεί το σχέδιο του στον Αίαντα και τον στέλνει να φωνάξει τους
υπόλοιπους βασιλιάδες. Μόλις φεύγει βγάζει από την τσέπη του μια εικόνα
της Πηνελόπης (νεγκλιζέ).
«Γλυκιά μου, σε λίγο καιρό θα είμαι κοντά σου.»

500 π.Κ.Ε.

Ο Σιντάρτα
Γκαοτάμα, μετά από πολλά χρόνια νηστείας, έχει κάτσει κάτω από το δέντρο
Μπο και τρώει ό,τι βρίσκει μπροστά του. Πλησιάζει ένας μαθητής που
συγκλονίζεται από το θέαμα.

«Δάσκαλε! Τι κάνεις; Τρως;»

«Ναι… Μμμ,
χμ, μμ, γκλουπ (ανεπιτυχής αναπαράσταση ήχων μασουλητού) Φωτίστηκα… Δε
σας έλεγα ότι η επιθυμία είναι η πηγή του πόνου; Τόσο καιρό επιθυμούσα
να φωτιστώ και νήστευα. Αλλά μετά κατάλαβα ότι και αυτό, να μην έχω
επιθυμίες δηλαδή, ήταν μια επιθυμία… Οπότε τώρα δε θέλω τίποτα… Έτσι
φωτίστηκα.»

Ο μαθητής πέφτει στα πόδια του.
«Δάσκαλε, άγγιξες την τελειότητα του Βραχμάν.»
«Δεν υπάρχει τελειότητα, δεν υπάρχει Βραχμάν, δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο ο πόνος της επιθυμίας… Κι αυτά τα υπέροχα σύκα.»
«Τα διδάγματα σου θα μείνουν για πάντα.»
«Τίποτα δε
μένει για πάντα, αφού όλα είναι ψευδαίσθηση… Και πρόσεχε! Στο ξαναλέω:
Δεν είμαι Θεός. Δεν είμαι Θεός. Είμαι ένας απλός άνθρωπος… Εντάξει, όχι
και τόσο απλός, αλλά άνθρωπος σίγουρα. Δε θέλω να με θεοποιήσετε όταν
πεθάνω.»
«Μάλιστα, Βούδα.»

33 Κ.Ε

«Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες τη δικαιοσύνη, ότι αυτοί χορτασθήσονται.»

«Μα τι λέει αυτός;»
«Δεν ακούω. Είναι πολύ μακριά… Κάτι ότι θα… χορτάσουμε.»
«Α, γι’ αυτό έχει τόσο κόσμο. Θα μοιράσουν φαΐ μετά.»
«Γι’ αυτό ήρθα. Έχουν ψάρια και ψωμί.»
«Τι λες; Μπράβο…» Κάνει τα χέρια του χωνί στο στόμα και φωνάζει: «Ζήτω ο….»
Γυρνάει προς το διπλανό του. «Πως τον λένε τον τύπο;»
«Ράιαν, Μπράιαν, Ιησού, Ιωάννη… Κάτι τέτοιο, δεν κατάλαβα.»
«Τέλος πάντων…» Φωνάζει: «Ζήτω ο Χριστός!»

1453 Κ.Ε.

«Αυτοκράτορα, από ‘δω ο καινούριος αξιωματικός που θα είναι υπεύθυνος για τη φύλαξη της Κερκόπορτας.»

«Έλα,
ίππαρχε… Να ξέρεις ότι κανένα καθήκον δεν είναι μικρό. Ο προκάτοχος
υπέκυψε στην πανώλη. Τώρα πέφτει σε σένα αυτό το μεγάλο βάρος… Οι
βάρβαροι είναι ante portas.»
«Θα κάνω ό,τι μπορώ, αυτοκράτορα μου.»
«Το ξέρω… Πως λέγεσαι;»

«Γεώργιος Παπανδρέου.»
«Βασιζόμαστε πάνω σου, Γεώργιε.»

1860 Κ.Ε

«Αγαπητέ Ένγκελς.
Σήμερα είχα
μια αποκάλυψη. Καθώς μελετούσα τον Έγελο στη βιβλιοθήκη σκέφτηκα ότι η
διαλεκτική του μέθοδος θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην κοινωνία.
Οραματίστηκα κάτι που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε: Πάλη των τάξεων ή διαλεκτικός υλισμός, κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Η θέση είναι η καπιταλιστική τάξη, η αντίθεση είναι η προλεταριακή τάξη και η σύνθεση θα είναι η δικτατορία του προλεταριάτου.
Ίσως να μπορούσες να με βοηθήσεις κι εσύ να ξεκαθαρίσω αυτές τις σκέψεις.
Φιλικά, Κάρολος
ΥΓ: Αν μπορείς στείλε καμιά λίρα, γιατί μου κόψανε τη θέρμανση στο σπίτι.»

1945 Κ.Ε

Άκρως απόρρητο

Αναφορά προς το A.F.S.W.P.

Ταγματάρχα Νίκολς, πετύχαμε τον εμπλουτισμό του «Ου». Όλα δείχνουν ότι η Τρίνιτυ θα είναι έτοιμη το καλοκαίρι.
Καλή Χρονιά, Οπενχάιμερ