“Θέλω”

“Θέλω”

Ακούω (και λέω-έλεγα) συχνά τη λέξη «θέλω».

Είμαι ό μόνος άνθρωπος όμως που θα μπορούσα να χαραμίσω πολλά από αυτά που «θέλω» για δυο ώρες με τους δικούς μου ανθρώπους; Για μια κουβέντα μαζί τους ή μια αγκαλιά;

Όσα προβλήματα και να έχεις, όσο έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε νοιάζονται και σε αγαπάνε δεν είσαι ποτέ μόνος. Δεν περπατάς ποτέ μόνος. Δεν υπάρχεις ποτέ μόνος.

Το συνεχόμενο «θέλω» που δεν ικανοποιεί τη ψυχή σου για πολύ, αλλά τον εγωισμό σου για λίγο δεν βοηθάει.
Τουλάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα εγώ.

Και πλέον θέλω να δημιουργήσω, να νιώσω, να αγγίξω, να ονειρευτώ, να δω με τα μάτια της καρδιάς (let your heart lead your head), να ζήσω το σήμερα, να αποκτήσω εμπειρίες, γνώσεις, να κάνω λάθη και να μάθω από αυτά, να προσφέρω, να πετύχω στόχους που μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια μου έμοιαζαν ακατόρθωτοι, να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να έχω αισθήματα και να μην ντρέπομαι ή φοβάμαι για αυτά, να έχω ιδέες, φαντασία, να παίρνω ρίσκο, να γίνω πιο δυνατή, όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους ανθρώπους μου…

Είσαι άνθρωπος που ζει, αναπνέει, προσφέρει, δέχεται, ονειρεύεται και πετυχαίνει μικρούς ή μεγάλους στόχους. Αρκούν για να προχωρήσεις και να είσαι περήφανος για όσα έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής και όχι όσα «θα» καταφέρεις στο μέλλον.

Και μέσα από αυτές τις λέξεις απλά κατάλαβα το γιατί.

Οι άνθρωποι είμαστε τόσο απλοί. Θέλουμε τόσο απλά πράγματα που συνεχώς τα παραλείπουμε για ένα ακόμα «θέλω» που ουσιαστικά δεν θέλουμε και δεν μας λείπει…
Ξέρετε τι μας λείπει; Οι αγκαλιές, το γέλιο, η ξεγνοιασιά, η ανεμελιά, η αθωότητα, οι όμορφες αναμνήσεις, η εμπιστοσύνη, η αγάπη, οι βόλτες με τα πόδια, μια συζήτηση, μια συμβουλή, ένα αστείο, να παίξουμε ένα επιτραπέζιο με φίλους και να περάσουμε καλά κι όχι ένα tablet ή ένα κινητό ή ένα καινούριο φόρεμα…

Αυτό που διαβάζεις αυτή τη στιγμή αφορά κι εσένα! Μπορείς να προφέρεις πολλά στους ανθρώπους σου. Μη το καθυστερείς. Πες, δείξε, νιώσε ή όπως προτιμάς όλα όσα θέλεις και δεν τολμάς να κάνεις γιατί ίσως φοβάσαι. Ίσως είναι αυτό που σου λείπει. Όλοι χρειαζόμαστε να περπατάμε μαζί με κάποιον φίλο, σύντροφο, οικογένεια. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι. Γιατί να ζούμε και μόνοι με μόνη συντροφιά το καινούριο κινητό;

Χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές τη μέρα για να επιζήσουμε, οχτώ για να συντηρηθούμε και δώδεκα για να αναπτυχθούμε.

Ας αναπτυχθούμε λοιπόν! Εξάλλου δεν μπορείς να δώσεις μια αγκαλιά χωρίς να πάρεις! Επίσης μεταφέρει ενέργεια και δίνει συναισθηματικό «ανέβασμα». Έχει κι άλλα οφέλη! Νικά τη κατάθλιψη, τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, κρατά τη καρδιά υγιή, αυξάνει την αυτοπεποίθηση, τονώνει το κεντρικό νευρικό σύστημα, χαλαρώνει τους μύες και αποβάλλει την ένταση και το στρες, καταπολεμά τη κόπωση και μας απελευθερώνει. Όταν αγκαλιάζεις αποσυνδέεσαι για λίγο από τις σκέψεις σου και επικεντρώνεσαι στα συναισθήματα.

Ακόμα περιμένεις για να αγκαλιάσεις κάποιον;

Αφιερωμένο στους ανθρώπους μου. Ξέρετε ποιοι είστε και έχετε προσφέρει πολλά στη ζωή μου, ακόμα και αν δεν το έχετε καταλάβει. Θέλω να ελπίζω πως έβαλα κι εγώ τη δική μου νότα στη δική σας.

Σας ευχαριστώ για όλα.

Αγγελική Ξαγοράρη