Η Φυσική των Αγγέλων

Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που επισκεπτόμενος την οικία του γνωστού βιολόγου Rupert Sheldrake στην οδό Willow Road στο Hampstead του Λονδίνου, είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά ένα πραγματικά ανήσυχο πνεύμα με άκρως επιστημονική σκέψη και εξαίρετη μόρφωση. Κυρίως όμως, είχαν την ευκαιρία να γνωρίσω έναν άνθρωπο με ολοκληρωμένη παιδεία και όχι έρμαιο της επιστημονικής εξειδίκευσης που έχει μετατρέψει το σημερινό επιστήμονα σε υπεύθυνο διεκπεραιώσεων.

«Ο καλύτερος υποψήφιος για την πυρά που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια!», ανέφερε το 1981 το περιοδικό Nature, ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά journal παγκοσμίως, όταν εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο A New Science of Life. Η απάντηση ήταν άμεση από το ισάξιο New Scientist: «Μία σημαντική επιστημονική αναζήτηση μέσα στη φύση της βιολογικής και φυσικής πραγματικότητας».

Όντας επί 10 συνεχόμενα έτη καθηγητής στο Clare College του πανεπιστημίου του Cambridge, διατελώντας μεταξύ άλλων και διευθυντής σπουδών βιοχημείας και κυτταρικής βιολογίας, μου έκανε εξαιρετικά μεγάλη εντύπωση όταν η συζήτηση μας έφτασε κάποια στιγμή στους.. αγγέλους! «Φυσικά και μιλάμε μεταφορικά» του αντέτεινα και άμεσα έσπευσε να μου ξεκαθαρίσει: «Όχι, πιστεύω κυριολεκτικά στην πιθανότητα ύπαρξης αγγέλων ή, αν θέλεις, νοημόνων οντοτήτων -ανώτερων από εμάς- που δρουν μέσα στο σύμπαν!»

Το Σύμπαν Δεν Είναι Μηχανή
Είναι γενικότερο κακό σήμερα η επιστήμη να ακολουθεί ένα μηχανιστικό τρόπο αντίληψης της φύσης, τον οποίο έχει εμφυσήσει μέσα σε κάθε άνθρωπο. Έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε τη φύση ως κάτι το μηχανικό (τόσο κοντά σε κάτι άψυχο και νεκρό) και στην προσπάθεια μας να την κατανοήσουμε καλύτερα να τη παραλληλίζουμε με μία μηχανή.

Δεν νομίζετε όμως ότι ο παραλληλισμός αυτός παρά είναι.. ανθρωποκεντρικός; Άλλωστε, μόνο οι άνθρωποι κατασκευάζουν μηχανές και ως εκ τούτου το να αντιλαμβάνεσαι τη φύση με αυτόν τον τρόπο σε απομακρύνει ακόμα περισσότερο από την έστω και εν μέρει κατανόηση της.

Και εδώ είναι που διαφωνώ κάθετα, έχοντας ορίσει ως κεντρικό πυρήνα των ερευνών μου την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, την αποκατάσταση δηλαδή της έννοιας της ζωής μέσα στη φύση. Από το πρώτο μου κιόλας βιβλίο προσπαθούσα να βρω μία ευρύτερη έννοια για την επιστήμη ώστε να μην περιορίζεται σε μία άψυχη και μηχανιστική αντίληψη των πραγμάτων. Κατά κάποιο τρόπο, η έννοια αυτή είναι η αντίληψη ολόκληρου του σύμπαντος ως ένα ζωντανό οργανισμό.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη θεωρία του Bing Bang, σύμφωνα με την οποία το σύμπαν προέχεται από μία μικρή, αδιαφοροποίητη και πρωταρχική ενότητα. Έκτοτε, επεκτείνεται διαρκώς, μεγαλώνει και νέες μορφές και δομές εμφανίζονται στο εσωτερικό του, μοιάζοντας περισσότερο με την εξέλιξη ενός οργανισμού παρά με τη λειτουργία μίας μηχανής.

Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η φυσική, η οποία δεν αποδέχεται πλέον την παλιά έννοια του μηχανιστικού σύμπαντος: η παλιά ιδέα του ντετερμινισμού έδωσε τη θέση της στο μη-ντετερμινισμό και στη θεωρία του χάους, η ιδέα της γης ως κάτι το νεκρό έδωσε τη θέση της σε αυτή της Γαίας (της ζωντανής γης), η ιδέα ενός σύμπαντος μη δημιουργικού έχει δώσει τη θέση της σε έναν σύμπαν που εξελίσσεται δημιουργικά όπως άλλωστε μας δίδαξε αρχικά ο Δαρβίνος για τους ζωντανούς οργανισμούς.

Αν επομένως αντιληφθούμε το σύμπαν ως κάτι το ζωντανό, έναν μεγάλο οργανισμό, τότε είναι πιο σωστό να αντιληφθούμε τα πάντα μέσα σ’ αυτό ως ζωντανούς οργανισμούς επίσης και όχι ως μηχανές, όπως συμβαίνει σήμερα.

Ζωντανός Οργανισμός με… Συνείδηση!
Το επόμενο ερώτημα που τίθεται λοιπόν, σχεδόν αυτόματα, είναι το εξής: Αν το σύμπαν είναι ζωντανό και μαζί με αυτό το ηλιακό μας σύστημα, οι γαλαξίες, οι πλανήτες, κ.λπ. σημαίνει ότι έχουν και συνείδηση; Και αν τελικά ισχύει κάτι τέτοιο, είναι αυτές οι συνειδήσεις ανώτερες από τη δική μας;

«Όχι».. είναι η συνηθισμένη απάντηση της επιστήμης, κάτι που προσωπικά θεωρώ εξαιρετικά απίθανο. Αν καταφέρουμε όμως να αποδεχτούμε ότι υπάρχουν πολλές μορφές συνείδησης και ότι ο γαλαξίας μας είναι ζωντανός και με συνείδηση (μία κατεύθυνση που ακολουθούν πλέον όλο και περισσότερα επιστημονικά πεδία), τότε υπάρχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες αυτή να είναι ανώτερη από τη δική μας σε έκταση, σε αποτέλεσμα, σε ισχύ, κ.λπ.

Η σημερινή επιστήμη όμως δεν μπορεί να αποδεχθεί μία τέτοια θεωρία γιατί πολύ απλά έχει εκδιώξει κάθε είδους συνειδητότητα από κάθετι μέσα στο σύμπαν, αφήνοντας την εγωκεντρικά ως μοναδικό προνόμιο για τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Και Κάπου Εκεί Βρίσκονται οι… Άγγελοι
Όμως στη χριστιανική και την εβραϊκή παράδοση, όπως και σε κάθε άλλη σχεδόν παράδοση παγκοσμίως, υπάρχει η ιδέα της ύπαρξης πολλών οντοτήτων με ανώτερη συνείδηση από τον άνθρωπο. Στις δυτικές παραδόσεις συνηθίζεται να αποκαλούνται άγγελοι.. στο παρόν όμως κείμενο θα προτιμήσουμε τον πιο ουδέτερο όρο «ανώτερες συνειδήσεις».

Έτσι, το επόμενο βήμα είναι να μελετήσουμε τις δυτικές παραδόσεις ώστε να δούμε τι ακριβώς έχουν να μας πουν σχετικά με τους αγγέλους και τι θέση δύναται αυτοί να έχουν στα πλαίσια μίας νέας κοσμολογίας. Αυτό ακριβώς έκανα μαζί με τον Matthew Fox στο βιβλίο μας The Physics of Angels.

Αν καταφέρουμε να απωλέσουμε τη μηχανιστική θέαση του σύμπαντος που φέρουμε εξαιτίας της παλαιότερης λανθασμένης προσέγγισης της επιστήμης και να αντιληφθούμε το σύμπαν ως κάτι το ζωντανό, τότε θα είμαστε σε θέση να μελετήσουμε την ιδέα ότι υπάρχουν μορφές ζωής με ευρύτερη συνείδηση από την ανθρώπινη.

Έτσι, αν αποδεχθούμε ότι υπάρχει μία θεϊκή οντότητα με συνείδηση ικανή να αγκαλιάζει τα πάντα (θεός) και επιπλέον η ανθρώπινη συνείδηση (η δική μας), τότε η παραδοσιακή οπτική μας λέει ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα επίπεδα και είδη συνειδητότητας μεταξύ αυτών των δύο.

Συνείδηση Υπάρχει Μόνο Μέσα από Συσχετισμούς!
Τι εννοούμε όμως λέγοντας ον με συνείδηση; Τη δυνατότητα ενός όντος να αντιλαμβάνεται τη δική του ύπαρξη; Κυριολεκτικά, η ετυμολογία της λατινικής λέξης consciousness είναι con scire, δηλαδή να γνωρίζεις με ή να γνωρίζεις μαζί.

Πιστεύω ότι ο λόγος που έχουμε συνείδηση είναι επειδή έχουμε δια-συνείδηση σε σχέση με άλλους ανθρώπους. Η συνείδηση με λίγα λόγια μοιράζεται και δεν νομίζω ότι ένα ανθρώπινο ον δίχως γλώσσα ή οποιαδήποτε σχέση με άλλους ανθρώπους ή όντα θα είχε συνείδηση.

Κατ’ εμέ, η συνείδηση νοείται ως μία σχέση και όχι ως κάτι το απομονωμένο. Και από τη στιγμή που είμαι χριστιανός, το μοντέλο της συνείδησης που μου ταιριάζει περισσότερο είναι αυτό της χριστιανικής παράδοσης υπό τη μορφή της Αγίας Τριάδας. Η θεϊκή συνείδηση στη χριστιανική παράδοση δεν είναι μία αδιαφοροποίητη ενότητα, αλλά μία ενότητα σε συσχετισμό, με συσχετισμούς μέσα της.

Επομένως, αν ένας γαλαξίας έχει συνείδηση τότε αυτή θα υφίσταται χάρη στη σχέση που έχει αναπτύξει με τα άστρα και τα ηλιακά συστήματα μέσα του, όπως πιθανόν και χάρη στη σχέση του με άλλους γαλαξίες.

Ο Ήλιος Έχει Συνείδηση!
Συχνά κάνω λόγο για την πιθανότητα ο ήλιος να έχει συνείδηση και, πιστέψτε με, κυριολεκτώ! Ο ήλιος είναι ένα περίπλοκο σύστημα με μία εξαιρετικά έντονη ηλεκτρομαγνητική κινητικότητα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Κατά αναλογία λοιπόν, όπως ο εγκέφαλος μας έχει συνείδηση, έτσι ακριβώς μπορεί να έχει και ο ήλιος.

Και πραγματικά, δεν μπορώ να είμαι πιο κυριολεκτικός. Όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολο να γνωρίζω οτιδήποτε για οποιαδήποτε είδους μορφή συνείδησης πέρα από τη δική μας. Μάλιστα, ακόμα και η ανθρώπινη συνείδηση αποτελεί άλυτο μυστήριο σήμερα.

Πάρτε για παράδειγμα τη συνείδηση ενός άλλου ανθρώπου, πόσο μάλλον ενός σκύλου, μίας γάτας ή ενός πουλιού. Ακόμα και με τους οργανισμούς που γνωρίζουμε ότι είναι ζωντανοί και πιθανόν γνωρίζουν την ύπαρξη τους, είναι δύσκολο να εισέλθεις στο εσωτερικό της συνείδησης τους.

Όμως, από τη στιγμή που ένας άνθρωπος μιλάει την ίδια γλώσσα με εμένα, τότε μπορώ να φανταστώ ένα μεγάλο μέρος της συνείδησης του εξαιτίας του ότι στηρίζεται σε μία γλώσσα που στηρίζεται και η δική μου συνείδηση. ’ρα, η συνείδηση και η δυνατότητα κατανόησης μίας άλλης συνείδησης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό στη γλώσσα με την οποία αυτές επικοινωνούν, συσχετίζονται.

Ο ήλιος όμως σαφώς και δεν μιλάει αγγλικά ή οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη γλώσσα. Έτσι, είναι εξαιρετικά δύσκολο για εμάς να φανταστούμε πως είναι η συνείδηση του, όπως και οποιαδήποτε άλλη που στηρίζεται σε μη ανθρώπινη γλώσσα.

Έτσι, πιστεύω ότι η συνείδηση του ηλίου είναι πολύ μακριά από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά δύσκολο να δημιουργήσουμε έστω και μία εικόνα του πως μπορεί να είναι.

Πιστεύω πάντως ότι πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε ως κάτι που υφίσταται όχι αποκλειστικά μέσα στα φυσικά του όρια αλλά ως κάτι που με επίκεντρο αυτόν επεκτείνεται κατά μήκος ολόκληρου του ηλιακού μας συστήματος, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη δική μας συνείδηση που δεν περιορίζεται στο εσωτερικό ενός εγκεφάλου αλλά επεκτείνεται εκτός αυτού σε ολόκληρο τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε και μέσω αυτής συνδεόμαστε με οτιδήποτε βρίσκεται σε σχέση μαζί μας.
Έτσι, αντιλαμβάνομαι την ηλιακή συνείδηση να αγκαλιάζει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα και επιπλέον να υφίσταται σε σχέση με άλλα άστρα και με ολόκληρο τον γαλαξία. Και αυτό γιατί ο ήλιος δεν αποτελεί μία απομονωμένη οντότητα, αλλά είναι κομμάτι ενός μεγαλύτερου οργανισμού, σαν κύτταρο μέσα στο σώμα του γαλαξία.

Μπορεί να Αποδειχθεί η Ύπαρξη Ανώτερων Συνειδήσεων Μέσω της Επιστήμης;
Σύμφωνα με τον Huston Smith, καθηγητή θρησκειολογίας και φιλοσοφίας (για 15 έτη στο ΜΙΤ) και έναν από τους πλέον λαμπρούς ερευνητές στο χώρο της έρευνας του μεταιχμίου μεταξύ θρησκείας και επιστήμης, η επιστημονική προσέγγιση στο χώρο της πνευματικότητας δεν έχει ουσιαστική χρησιμότητα. Γιατί; Η επιστήμη στηρίζεται τόσο πολύ σε πειραματικές μεθόδους ώστε να μην γίνεται να αποδειχθεί μέσω αυτής η ύπαρξη ή όχι ανώτερων συνειδήσεων, διότι εφόσον αυτές υπάρχουν δεν θα είμαστε σε θέση να τις αναγκάσουμε να συμμετάσχουν στα επιστημονικά μας πειράματα.

Αυτός όμως δεν είναι ο μοναδικός επιστημονικός τρόπος έρευνας γιατί αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε θα έπρεπε να απορρίψουμε ολόκληρα επιστημονικά πεδία όπως π.χ. την αστρονομία! Διότι δεν μπορούμε να κάνουμε πειράματα πάνω σε γαλαξίες, δεν μπορούμε για παράδειγμα να «τσιμπήσουμε» έναν γαλαξία για να δούμε πως θα αντιδράσει ή να τον χτυπήσουμε με ηλεκτρισμό για να δούμε αν τραντάζεται με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Καμία συνηθισμένη μέθοδος πειραματισμού δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ στην αστρονομία, γιατί πολύ απλά είναι επιστήμη της παρατήρησης και όχι των πειραμάτων.

Δυστυχώς, σήμερα η κοινή γνώμη δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις πειραματικές μεθόδους, ξεχνώντας ίσως ότι η επιστημονική επανάσταση ξεκίνησε από την αστρονομία.
Και νομίζω ότι στην προσπάθεια μας να εντοπίσουμε ανώτερες συνειδήσεις στο σύμπαν βρισκόμαστε στην ίδια σχεδόν θέση με την αστρονομία, μιας και δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε πειράματα πάνω στον ήλιο ή τον γαλαξία. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους παρατηρήσουμε και να μάθουμε μέσα απ’ αυτό. Βέβαια, η θέση μας είναι ελαφρά ευνοϊκότερη, μιας και αν όντως υπάρχει συνείδηση στον ήλιο τότε μπορούμε να διαδράσουμε μαζί της.. όχι φυσικά μέσω τεχνητών οργάνων ή εργαλείων, αλλά μέσω της δικής μας συνείδησης.
Για παράδειγμα, μπορώ να μάθω πολλά σχετικά με το τι συμβαίνει μέσα στο σώμα ενός ανθρώπου χάρη π.χ. στους ηλεκτροεγκεφαλογράφους ή τους ηλεκτροκαρδιογράφους. Δεν θα έχω όμως κανένα απολύτως στοιχείο σχετικά με το τι συμβαίνει μέσα στη συνείδηση του. Ο μόνος τρόπος για να καταλάβω κάποια πράγματα γι’ αυτήν είναι να συναντήσω τον άνθρωπο, να ζήσω μαζί του, να του μιλήσω, κ.λπ.

Αυτή ακριβώς πρέπει να είναι η προσέγγιση μας! Αν θέλουμε να επικοινωνήσουμε με τον ήλιο, το γαλαξία ή κάποιο άλλο αστρικό σώμα, πρέπει να το κάνουμε μέσω της δικής μας συνείδησης, ίσως μέσω κάποιου είδους τηλεπάθειας που ούτως ή άλλως έχει αποδειχθεί ως ένα σημείο.
Αυτό σαφέστατα δεν βρίσκεται ανάμεσα στις σημερινές ερευνητικές μεθόδους των φυσικών επιστημών, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση όμως ότι είναι ολοκληρωτικά εκτός της διαδικασίας της έρευνας ή ότι πρέπει να παραμείνει εκτός αυτής.

Πώς να Έρθουμε σε Επαφή με Ανώτερες Συνειδήσεις;
Κατ’ αρχάς, αν συνεχίσουμε να παίρνουμε ως δεδομένο ότι ο ήλιος και ο γαλαξίας μας είναι κάτι το άψυχο, τότε δεν θα πραγματοποιήσουμε ποτέ έρευνα προς αναζήτηση κάποιας συνείδησης. Αν όμως βάλουμε ως στόχο της έρευνας μας την αναζήτηση της συνείδησης τους, τότε θα αρχίσουμε να κινούμαστε και προς την επίτευξη μίας πραγματικής επικοινωνίας μαζί τους.

Το πώς θα γίνει κάτι τέτοιο δεν το γνωρίζω. Σίγουρα όχι μέσω της γενικότερης κακοφωνίας της «ψυχικής επικοινωνίας» που προτείνουν χιλιάδες μέντιουμ παγκοσμίως, κάτι που αποτελεί μόδα τα τελευταία χρόνια. Τι εννοώ; ’νθρωποι που υποστηρίζουν ότι ήρθαν σε επικοινωνία π.χ. με τις πλειάδες, κ.λπ.. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα επικίνδυνο μονοπάτι μιας και μπορεί να μας οδηγήσει στο να περιμένουμε μία ομάδα μέντιουμ από την.. Καλιφόρνια, για παράδειγμα, να μας πει τι σκέφτεται το τάδε αστρικό σώμα.

Ο πιο σωστός τρόπος για να ξεκινήσει μία τέτοια έρευνα είναι μέσω της μελέτης παλαιότερων παραδόσεων όπως της Ινδικής, της Βουδιστικής, της αμερικανικής αυτόχθονης παράδοσης, κ.α. ως προς το τι πίστευαν οι άνθρωποι για τη σχέση τους με τα άστρα. Στις περισσότερες παραδόσεις, για παράδειγμα, υπάρχει η ιδέα ότι τα ανθρώπινα όντα συνδέονται με τα άστρα, όπως και οι συνειδήσεις τους. Στην Ιαπωνία, ο αυτοκράτορας υποτίθεται ότι είναι γόνος του ηλίου, ενώ κάτι σχετικό υπάρχει και στις παραδόσεις των Φαραώ μετά το θάνατο των οποίων οι ψυχές τους προβάλλονταν στα άστρα.

Κανείς πλέον Δεν Κοιτάει τ’ Άστρα…
Έτσι, υπάρχουν πολλά σχετικά στοιχεία σε διάφορες θρησκείες και μυθολογίες ανά την υφήλιο. Μάλιστα, οι άνθρωποι που δημιούργησαν και πίστευαν σε αυτές, αφιέρωναν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους επί πολλές γενεές στο να προσπαθούν να διαδράσουν με τα άστρα, κοιτάζοντας τα επί ώρες τη νύχτα και παρατηρώντας τα προσεκτικά.

Σήμερα, κανένας δεν κοιτάζει τα άστρα.. Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τελευταίας τεχνολογίας τηλεσκόπια για ραδιομετρήσεις που καταλήγουν απευθείας σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Κατά αντιστοιχία, οι αστρολόγοι -που ενδιαφέρονται περισσότερο για τα αστρικά μοτίβα- κοιτάζουν απλά στις οθόνες λευκών mac για να δουν τι αναφέρει ο ημεροδείκτης.

Σήμερα, δυστυχώς, ο αριθμός των ανθρώπων που πραγματικά κοιτάζουν τα άστρα και τα γνωρίζουν είναι οικτρά μικρός και τείνει προς την εξαφάνιση: μερικοί ερασιτέχνες αστρονόμοι, κάποιοι ανιχνευτές της παλιάς σχολής που έμαθαν να προσανατολίζονται παρατηρώντας τα άστρα χάρη στην εκπαίδευση που πέρασαν στο ναυτικό, κ.λπ.

Η συντριπτική όμως πλειοψηφία των σύγχρονων ανθρώπων δεν γνωρίζει τίποτα γι’ αυτά. Δυστυχώς, σήμερα υπάρχουν πραγματικά λιγοστοί άνθρωποι που κοιτάζουν τα άστρα ή έχουν οποιαδήποτε είδους σχέση με τον «ουράνιο θόλο» που μας περιβάλλει.

Κουτί 1:Το Ταξίδι Ενός πρωτοπόρου Επιστήμονα στη Θρησκεία
Ήταν το 1968, όταν ταξίδεψα έως τη Μαλαισία για να εργαστώ στο εκεί πανεπιστήμιο για ένα χρόνο. Μέχρι να φτάσω όμως εκεί, ταξίδεψα επί τρεις μήνες διαμέσου της Ινδίας, κάτι το οποίο είχε τρομερή επιρροή πάνω μου. Ξαφνικά βρέθηκα να περιτριγυρίζομαι από αυτόν τον ξεχωριστό πολιτισμό, κάτι τελείως διαφορετικό προς οτιδήποτε είχα διδαχθεί στην Αγγλία.

Σχεδόν άμεσα ενδιαφέρθηκα για το διαλογισμό και σύντομα συνειδητοποίησα ότι δεν επιθυμούσα να περάσω τη ζωή μου μέσα στο περιοριστικό επιστημονικό περιβάλλον του Cambridge. Βρήκα άμεσα δουλειά στην Ινδία, σε ένα διεθνές γεωργικό ινστιτούτο, όπου μπορούσα να πραγματοποιήσω πραγματική έρευνα εργαζόμενος πάνω σε ινδικές συγκομιδές. παράλληλα, παρέμενα στην Ινδία όπου ήθελα να ζω εκείνη την περίοδο. Ζώντας επί τέσσερα χρόνια στο Hyderabad, είχα την ευκαιρία να μάθε περισσότερα για τον σουφισμό -χάρη στην τοπική κοινότητα των Σούφι- και την ινδική φιλοσοφία. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετούς Guru και επισκέφθηκα πλήθος ashrams (ινδικά μοναστήρια).

Τελικά, συνειδητοποίησα ότι ελκυόμουν περισσότερο από τον κλασικό Ινδουισμό και τα pujas, τη συνήθεια των ανθρώπων να κάνουν προσφορές σε ιερά φυτά, να χαιρετούν τον ήλιο το πρωί, να αντιλαμβάνονται τα δένδρα, τα φίδια και άλλα ζώα ως κάτι το ιερό, κ.λπ. Με έλκυε έντονα η τάση προς τη θεοποίηση της φύσης και τη γης.

Εξ αρχής είχα σοκαριστεί από αυτό το αναπάντεχο ενδιαφέρον μου, σύντομα όμως κατάλαβα ότι η ενασχόληση μου με τα εν λόγω φιλοσοφικά συστήματα με βοήθησαν σημαντικά στο να επεκτείνω την αντίληψη μου. Γνώριζα βέβαια ότι δεν μπορούσα να γίνω Hindu γιατί πολύ απλά δεν ήμουν Ινδός και σίγουρα θα ήταν το λιγότερο γελοίο να γυρίσω στην Αγγλία ντυμένος με ινδικά ρούχα παριστάνοντας έναν τέτοιο.

Και κάπου εδώ, συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν σε ένα θρησκευτικό αδιέξοδο και άρχισα να αναζητώ συμβουλές από διάφορους Guru για το μέλλον της πνευματικής μου πορείας. Η απάντηση δεν άργησε να έρθει, αν και δεν περίμενα ποτέ να ακούσω κάτι σχετικό:
«προέρχεσαι από χριστιανικό περιβάλλον, οπότε πρέπει να βρεις ένα χριστιανικό μονοπάτι. Όλα τα μονοπάτια οδηγούν στο θεό και αυτό πρέπει να είναι το μονοπάτι σου γιατί πολύ απλά αποτέλεσε το μονοπάτι των προγόνων σου».

Κουτί 2: Επιστήμη και Θρησκευτικότητα: Κατά πόσο Συμβαδίζουν;
Ανάμεσα στις ερωτήσεις που εδώ και χρόνια ήθελα να απευθύνω προσωπικά στον Rupert Sheldrake ήταν και η παραπάνω. Η απάντηση του δεν συμβάδιζε με την επίσημη επιστήμη, όπως ίσως περίμενα.

«Αν συμβαδίζουν; Μα φυσικά και ναι! πάρτε για παράδειγμα μερικούς από τους μεγαλύτερους επιστήμονες του παρελθόντος: ο Michael Faraday που ανακάλυψε τον ηλεκτρομαγνητισμό ήταν ένας εξαιρετικά πνευματικός άνθρωπος, όπως ήταν και ο Newton που ενδιαφερόταν για τη φύση του θείου, τη θεία θέληση και την παρουσία της στο σύμπαν όσο ενδιαφερόταν και για την επιστήμη. Αν κοιτάξετε στο παρελθόν, θα δείτε ότι μερικοί από τους μεγαλύτερους επιστήμονες είχαν καταφέρει να συνδυάσουν αυτά τα δύο πεδία (επιστήμη και θρησκευτικότητα).

Σήμερα, πολλοί κάνουν λόγο για μεγάλους επιστήμονες που ήταν δογματικοί αθεϊστές, ποιοι είναι όμως αυτοί; Ο Δαρβίνος; Μπορεί να ήταν αθεϊστής, αλλά σε καμία περίπτωση δογματικός και σίγουρα χαρακτηριζόταν σε μεγάλο βαθμό από πνευματικότητα. ’λλοι κάνουν λόγω για τους Dawkinses και T. H. Huxley, αλλά αλήθεια ποιος τους συγκαταλέγει ανάμεσα στους πρωτοπόρους της επιστήμης; προσωπικά, δεν γνωρίζω και πολλούς.

Σύμφωνα με τη δική μου οπτική, η επιστήμη ως μέθοδος αναζήτησης συμπεριλαμβάνει την εκμάθηση μέσω της εμπειρίας. Δεν υπάρχει τίποτα μέσα σ’ αυτή την έννοια που να είναι ασυμβίβαστο με την θρησκευτική ζωή. Γιατί; Διότι η θρησκευτική ζωή συμπεριλαμβάνει επίσης την εκμάθηση μέσω της εμπειρίας.

Η επιστήμη δεν είναι ένα συγκεκριμένο σύνολο από ιδέες και δόγματα (τα οποία αλλάζουν, ιστορικά αδιαμφισβήτητο), αλλά η μέθοδος της αναζήτησης.. η ιδέα του να κτίζεις πάνω στο παρελθόν και να ερευνάς μέσω πειραματισμού, όπως επίσης και το να είσαι ανοικτός σε νέες ιδέες. Και αυτό, κατ’ εμέ, είναι απόλυτα συμβατό με μία πιο πνευματική αντίληψη των πραγμάτων».