Διαφημίσεις
Είναι γνωστό πως δεν έχουμε καμία σχέση με την ναρκωκουλτούρα της φυλακής και τον όχλο της. Ούτε φυσικά τρέφουμε αυταπάτες για το παραιτημένο πλήθος των φυλακισμένων που εθελοντικά πίνουν χούφτες τα ψυχοφάρμακα και εξευτελίζουν τον εαυτό τους για ένα καπάκι πρέζας. Γνωρίζουμε ότι μ’ αυτούς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ούτε αυθεντικές , ούτε αυτοοργανωμένες καταστάσεις αγώνα. Το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι η ρουφιανιά και το πούλημα στην υπηρεσία.
“…Είναι στιγμές που η υπομονή σου σαν αιχμάλωτος εξαντλείται και φτάνεις στα όριά σου. Στιγμές που δυναμώνει η αποφασιστικότητα και η πίστη στο Εγώ σου. Στιγμές που η αξιοπρέπεια και η οργή μετουσιώνεται σε μαχητική κραυγή ελευθερίας και ξεφεύγει από τα τείχη, δραπετεύει από το κελί σου , κινείται στο χωροχρόνο σε μια αέναη αναζήτηση συντρόφων και συνεργών. Ανήσυχες ψυχές με ανυπάκουες συνειδήσεις παλεύουν να διατηρήσουν τη φλόγα της επίθεσης σμιλεύοντας νέες
αρνήσεις μέσα τους. Καταργούνται τα σύνορα ενώ τα λόγια, ελεύθερα πια προσπαθούν να φτάσουν σε όλους τους αναρχικούς της πράξης. Να διαδώσουν ότι δεν σταματάμε. Να πουν ότι κι αν πέσαμε δεν χάσαμε στο ελάχιστο την επιθυμία μας για ελευθερία. Θα ξανασταθούμε όρθιοι και θα προσπαθήσουμε πάλι και πάλι και πάλι…
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο ζήτημα της άρνησής μας στο σωματικό έλεγχο που γίνεται σε κάθε φυλακή που μεταγόμαστε. Έχουμε ξεκαθαρίσει τη στάση μας που πηγάζει από συνέπεια στην αναρχική μας αντίληψη. Αυτή τη στιγμή η αδελφή μας Όλγα Οικονομίδου και ο σύντροφος Ράμι Συριανός βρίσκονται σε καθεστώς μακρόχρονης απομόνωσης περιμένοντας την ολοκλήρωση της πειθαρχικής τους μεταγωγής σε άλλη φυλακή. Η Όλγα είναι κρατούμενη στις φυλακές Διαβατών και ο Ράμι στις φυλακές Νιγρίτας. Η διαρκής επανάληψη τέτοιων καταστάσεων μας κάνει να πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνουμε πιο ξεκάθαροι σε αυτό το ζήτημα , ώστε να είναι αντιληπτό το τι συμβαίνει εδώ μέσα στους συντρόφους που δεν έχουν «φιλοξενηθεί» στις χωματερές της κοινωνίας.
Με την είσοδό μας σε κάθε φυλακή και για οποιοδήποτε λόγο μεταγωγής ( δικαστήρια, συμβούλια, νοσοκομεία κλπ) μπαίνουμε πρώτα στο χώρο της έρευνας. Εκεί υπάρχουν ειδικά μηχανήματα, πύλες ελέγχου παρόμοια με αυτά των αεροδρομίων και τα οποία μας ανιχνεύουν με ακτίνες για μεταλλικά αντικείμενα. Μετά απ’ αυτό μ’ έναν φορητό ανιχνευτή μετάλλων πραγματοποιείται δεύτερος έλεγχος για την περίπτωση που καταφέρουμε να «ξεγελάσουμε» το πρώτο στάδιο έρευνας. Ακριβώς το ίδιο γίνεται και με τα προσωπικά μας πράγματα που μεταφέρουμε τα οποία περνάνε από μηχανήματα X-RAY .
Εδώ θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Γνωρίζουμε ότι είμαστε κρατούμενοι πολέμου και αναρχικοί αντάρτες πόλης και γι΄ αυτό η εξουσία θέλει να μας κρατάει αιχμάλωτους. Επιστρατεύει όλα τα μέσα της ( ειδικές μεταγωγές, συνοδεία ΕΚΑΜ, αλεξίσφαιρες κλούβες, τζιπ αντιτρομοκρατικής κ.α) ώστε να αποτρέψει κάθε πιθανότητα απόδρασής μας. Σε αυτόν τον πόλεμο που έχουμε με το κράτος και την κοινωνία του, θα ήταν αντιφατικό να ζητήσουμε οποιαδήποτε παραχώρηση από τον εχθρό. Για μας είναι τιμή μας ‘ότι στους προσωπικούς μας φακέλους κρατουμένων αναγράφεται η ένδειξη «ιδιαίτερα επικίνδυνος για απόδραση». Δεν μας προκαλεί λοιπόν καμιά έκπληξη ο έλεγχος για μεταλλικά αντικείμενα καθώς είναι προφανής ο φόβος τους ότι μπορεί να μεταφέρουμε πάνω μας κάποιο μαχαίρι, πιστόλι ή εκρηκτικά για την ελευθερία μας. Άλλωστε ποτέ δεν είπαμε ότι ξεχάσαμε την τέχνη του πολέμου. Όμως αυτό που προσπαθούν να κάνουν στη συνέχεια οι δεσμοφύλακες και οι αρχιφύλακες περνάει σε ένα άλλο επίπεδο αντιπαράθεσης που δεν έχει να κάνει με την ασφάλεια της φυλακής τους.
Μετά λοιπόν από τον προαναφερόμενο διπλό έλεγχο έχουν την απαίτηση να βγάλουμε τα ρούχα μας για να τα ψάξουν.
Είναι δεδομένο ότι οποιοδήποτε μεταλλικό αντικείμενο ή εκρηκτικό θα είχε ανιχνευτεί από την προηγούμενη διαδικασία. Το μόνο που μένει λοιπόν είναι η δήθεν έρευνα για ναρκωτικά. Φυσικά η εξουσία γνωρίζει ότι είμαστε φανατικοί εχθροί κάθε είδους πρέζας, νάρκωσης και ηττοπάθειας. Όπως επίσης όλοι γνωρίζουν πως ένα μεγάλο μέρος των ναρκωτικών που υπάρχει στα μπουρδέλα των φυλακών διακινείται με την ανοχή της υπηρεσίας , προσφέροντας μία βαλβίδα αποσυμπίεσης στη θλιβερή πλειοψηφία των υποταγμένων κρατουμένων.
Είναι γνωστό πως δεν έχουμε καμία σχέση με την ναρκωκουλτούρα της φυλακής και τον όχλο της. Ούτε φυσικά τρέφουμε αυταπάτες για το παραιτημένο πλήθος των φυλακισμένων που εθελοντικά πίνουν χούφτες τα ψυχοφάρμακα και εξευτελίζουν τον εαυτό τους για ένα καπάκι πρέζας. Γνωρίζουμε ότι μ’ αυτούς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ούτε αυθεντικές , ούτε αυτοοργανωμένες καταστάσεις αγώνα. Το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι η ρουφιανιά και το πούλημα στην υπηρεσία.
Για μας το μόνο που αξίζει εδώ μέσα στη φυλακή είναι να διατηρείς το μυαλό και το σώμα σου σε ετοιμοπόλεμη κατάσταση ψάχνοντας την οποιαδήποτε ευκαιρία να πολεμήσεις για να ξανακερδίσεις την ελευθερία σου. Οι σκόνες και τα χάπια της φυλακής μαζί με τους τεχνητούς παραδείσους ψευδαισθήσεων που δημιουργούν είναι χιλιόμετρα μακριά από την επιθετική μας αντίληψη και τις αναρχικές μας επιλογές. Αυτό είναι απόλυτα ξεκάθαρο και στις υπηρεσίες των φυλακών που μεταφερόμαστε. Έτσι φτάνουμε στην ουσία του ζητήματος του σωματικού ελέγχου. Οι δεσμοφύλακες δεν ψάχνουν να βρουν τίποτα, γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχει τίποτα να βρουν. Αυτό που επιδιώκουν είναι το σπάσιμο του τσαμπουκά. Ο έλεγχος που θέλουν να επιβάλλουν στους αναρχικούς αιχμαλώτους είναι το «καλωσόρισμα» στο δικό τους κόσμο. Είναι το ξεκαθάρισμα ότι εδώ που βρίσκεσαι πλέον τη δύναμη την έχουν αυτοί. Είναι η προσπάθεια να σου λυγίσουν την ψυχολογία , να σε προσβάλλουν με τις υποτιμητικές τους εντολές για να ξεγυμνωθείς μπροστά τους. Εμείς αυτό δεν πρόκειται να το αφήσουμε να γίνει. Δε θα υπακούσουμε και δεν θα παραδώσουμε την αξιοπρέπειά μας στα χέρια τους. Πρέπει να γίνει αντιληπτό από τον καθένα που θεωρεί τον εαυτό του συνεπή αναρχικό της πράξης ότι εδώ μέσα υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αποδέχεσαι να κάνεις πίσω και αδιαφορείς για όλες τις συνέπειες αυτής της στάσης. Διαφορετικά θα χάσεις τα πιο σημαντικά «αντικείμενα» που μπορείς να κατέχεις εδώ. Τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά σου.
Αρνούμαστε αυτή τη διαδικασία υποτίμησης.
Οι συνέπειες της άρνησης του σωματικού έλεγχου σε κάθε φυλακή μπορεί να διαφέρουν. Κάποιοι ανθρωποφύλακες μπορεί να αντιληφτούν το γελοίο του προσχήματος της έρευνας και να ελέγξουν μόνο αυτά που πραγματικά φοβούνται (π.χ. μεταλλικά αντικείμενα) άλλοι μπορεί να μας χρεώσουν πειθαρχικές ποινές και απομονώσεις κι άλλοι να μας επιτεθούν με τα τσιράκια τους για να μας σπάσουν τον τσαμπουκά και ίσως για να καλύψουν εσωτερικές ίντριγκες και διχόνοιες που υπάρχουν στους κύκλους τους. Όπως και να έχει η στάση μας παραμένει η ίδια. Δεν δεχόμαστε να υποταχθούμε. Αρνούμαστε να παραχωρήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Η στάση και οι επιλογές που παίρνεις εδώ μέσα δημιουργούν μία παρακαταθήκη. Εύθραυστες καταστάσεις στην κόψη του ξυραφιού που η ασυνέπεια ή ο φόβος κάποιων μπορούν πολύ εύκολα να γυρίσουν εναντίον μας. Η φυλακή ως μία μικρογραφία της κοινωνίας είναι τόπος συμβάσεων. Εδώ μέσα είσαι αιχμάλωτος. Μέχρι να καταφέρεις να ξανακατακτήσεις την ελευθερία σου, κινείσαι μέσα σε ένα πεδίο. συμβιβασμών. Όταν κλείνει η φυλακή καταλήγεις κλειδωμένος σε ένα κελί. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ούτε παραίτηση, ούτε ήττα , αν διατηρείς ζωντανό το πάθος για την ελευθερία και την ανυπακοή της αναρχικής αντίληψης. Περιμένεις, σκέφτεσαι, προετοιμάζεσαι και ορμάς.
Η άρνηση του ελέγχου φαίνεται κάτι μικρό, αλλά έχει τεράστια αξία για το Εγώ μας. Μας υπενθυμίζει την άρνηση της αιχμαλωσίας μας. Κάτι τόσο φαινομενικά μικρό σε σχέση με την όλη κατάσταση του εγκλεισμού μας, καταλήγει να είναι ένα ουσιαστικό ράγισμα στην μονοτονία του κόσμου της αιχμαλωσίας. Γι’ αυτό θα πραγματώνουμε τις αρνήσεις μας αδιαφορώντας για τις συνέπειές τους.
Τα τελευταία 2 χρόνια στις ελληνικές φυλακές έχουν φιλοξενηθεί δεκάδες κατηγορούμενοι για αναρχικές πρακτικές. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν σε σχέση με το παρελθόν οι ρήξεις με τις διευθύνσεις των ελληνικών φυλακών.
Το ελληνικό αναρχικό ρεύμα όμως δεν κινήθηκε παράλληλα με αυτήν την εξέλιξη και αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και σήμερα δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και των απαιτήσεων. Κάποιος καλοπροαίρετος ίσως να υπέθετε πως οι δεκάδες κρατούμενοι και ο διασκορπισμός τους μέσω των μεταγωγών τους σε όλη τη χώρα , ευθύνεται για την ασθενική ανταπόκριση του κινήματος αλληλεγγύης. Εμείς πιστεύομε ότι πιο πολύ από αυτό, συνέβαλε μια λογική αδιαφορίας και ανοσίας που δημιουργήθηκε σε κομμάτι του αναρχικού χώρου λόγω της διαρκούς ύπαρξης τέτοιων καταστάσεων. Έτσι οι διώξεις , οι φυλακίσεις, οι απομονώσεις, οι πειθαρχικές μεταγωγές έγιναν κάτι το συνηθισμένο, έγιναν μία ακόμα ανάρτηση στο indymedia δίχως ιδιαίτερο ενδιαφέρον… Πριν από μερικά χρόνια η παρουσία ενός συνεπή αναρχικού αιχμαλώτου επί δύο μήνες σε καθεστώς απομόνωσης θα είχε αντιμετωπιστεί σίγουρα διαφορετικά. Ο σύντροφος Ράμι Συριανός βρίσκεται σε αυτό το καθεστώς τόσο καιρό και η αλληλεγγύη των αναρχικών είναι πλήρως αποδιοργανωμένη. Όμως τελικά ο καθένας παίρνει τις επιλογές του και κρίνεται απ΄ αυτές. Καθώς όπως είπαμε το κάθε γεγονός ή η απουσία γεγονότων εντός και εκτός φυλακής δημιουργεί παρακαταθήκες. Το αναρχικό ρεύμα στην Ελλάδα είναι σημαντικό να αναλογιστεί το κόστος της αδιαφορίας και της απραξίας του σε σχέση με την κατάσταση εντός των τειχών. Αυτή η αναφορά στην έλλειψη αλληλεγγύης στον αναρχικό Ρ. Συριανό σε καμία περίπτωση δεν ισοπεδώνει τις αξιοπρεπείς και συντροφικές πρωτοβουλίες μερικών δεκάδων αναρχικών που σε πείσμα των καιρών της γενικευμένης αδιαφορίας , στηρίζουν σε όλη την Ελλάδα πολύμορφα τον αγώνα των αιχμαλώτων ενάντια στην υποταγή. «Έχουμε νιώσει δυνατοί ακούγοντας τις φωνές σας πίσω από τα κάγκελα της απομόνωσης, έχουμε δει τους μαύρους καπνούς από τα πυρπολημένα σύμβολα αυτής της κοινωνίας, σας έχουμε αισθανθεί δίπλα μας , μέσα στην καρδιά μας και στο μυαλό μας κι ας μας χωρίζουν τα τείχη της φυλακής που ορθώνονται ανάμεσά μας…»
Εμείς ο Πυρήνας φυλακισμένων μελών της Σ.Π.Φ./FAI-IRF δηλώνουμε ξεκάθαρα: Ο σύντροφος Ρ. Συριανός δε θα μείνει μόνος του. Στεκόμαστε δίπλα του και του στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στη δύσκολη επιλογή της απεργίας πείνας που πραγματοποιεί από τις 15/5. Είμαστε σίγουροι ότι θα νικήσει.
Σαν πρώτη ένδειξη αλληλεγγύης προχωράμε σήμερα 18/5 σε αποχή συσσιτίου γνωρίζοντας ότι είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι το μόνο που θα κάνουμε.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον αναρχικό απεργό πείνας Ρ. Συριανό.
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ της ΠΡΑΞΗΣ δεν είναι απλά λόγια.
Πυρήνας φυλακισμένων μελών της Σ.Π.Φ. FAI/IRF
Υ.Γ. Στην αποχή συσσιτίου συμμετέχει και ο σύντροφος Θ. Μαυρόπουλος ενώ λόγω της απομόνωσης στις φυλακές Διαβατών που βρίσκεται η αδελφή μας Ο. Οικονομίδου δεν μπορέσαμε να έρθουμε σε επικοινωνία και να ενημερωθεί”.
Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice