Η ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΡΩΣΩΝ

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι η σημερινή Ρωσία,μετά το μεγάλο σοκ που υπέστει από την ταχεία και σχεδόν “εν μιά νυχτί” κατάρρευση της κραταιάς και άρχουσας στην Ανατ.Ευρώπη ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ),ανακάμπτει ταχέως,ιδίως από το 2000 οπου τα ηνία της χώρας πήρε ο Βλαντιμίρ Πούτιν και αναλαμβάνει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα.Συγρόνως επιδιώκει να αναπτύξει ιδιαίτερους δεσμούς με την χώρα μας.

Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ, μήπως υπάρχει και κάτι άλλο που ενώνει τα δύο έθνη,τους δύο λαούς ? Μήπως υπάρχουν πολιτισμικοί δεσμοί και κάποια “Σχέση” με τους Έλληνες εδώ και χιλιάδες χρόνια,πρίν την εμφάνιση τους με την επίσημη ονομασία “Ρώσοι”κατά τον Μεσαίωνα,που να δικαιολογεί το παράλληλο της ιδεολογικής πορείας των δύο λαών ? Μιά μυστικιστική σχέση δασκάλου-μαθητή,που να καλλιέργησε τον ανθό μιάς παράξενης “Ιερής Υποχρέωσης” του Ρώσου-μαθητή προς τον Έλληνα-δάσκαλο,σχέση που μπολιάστηκε ουκ ολίγες φορές στη ροή της Ιστορίας ,αλλά και της προϊστορίας !!!

Ας προσπαθήσουμε βάση των μυθολογικών, ιστορικών και άλλων στοιχείων ,να βρούμε αυτή την σχέση !!!

ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ

Ας αρχίσουμε την έρευνα,από την μυθολογία μας (μυθολογία=ιστορία,μην το ξεχνάμε αυτό ) !!!

Σύμφωνα με την μυθολογία μας, υπήρχε  μια χώρα,η Υπερβόρεια, “..πέραν του Βορέα,πέραν των ορέων..” δηλαδή κάπου στη απέραντη στέπα του βορά που διέθεται πλούσια γη με πολλά αγαθά,χώρα πολιτισμένη και καλλιεργήσιμη.Βάση αυτού δεν μπορούσε σε καμία κλιματολογική φάση της Γης η Υπερβόρια να υπήρξε στην Αρκτική ζώνη,καθόσον κάποιοι την συνδέουν με την μυθική Θούλη ή κάπου στην απέραντη στέπα της Ευρασίας.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης(Ιστορική Βιβλιοθήκη Β’) αναφέρει πως “Έχειν δε τους Υπερβόρειους τίνα διάλεκτο και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα…”,ενώ ο Πίνδαρος μας γνωστοποιεί τα αίτια της αιώνιας ευτυχίας των Υπερβορείων,αναφέροντας ότι “..ούτε ασθενειες,ούτε απαίσιον γήρας προσβάλουν την ιεράν ταύτη γενεάν,χωρίς δε πόνο και μακράν των μαχών ζουν…Εις των ευτυχών τούτων ανθρώπων το έθνος,ήλθε άλλοτε της Δανάης ο υιός…(ο Περσέας) “.Επίσης σύμφωνα με την μυθολογία την Υπερβόρεια την επεσκεύτηκε και ο Θησέας.Τους Υπεβόρειους οι αρχαίοι Έλληνες τους θεωρούσαν αδέρφια !!!!Άλλωστε τα ονόματα τους ήταν Ελληνικά !!!

Ο Πλάτων αναφέρει ότι “”η αληθινή κατοικία… βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής…». Άρα οι Υπερβόρειοι ή είναι αθάνατοι ή ζουν πάρα πολλά χρόνια.

Ο Παυσανίας (Άπαντα,V7) αναφέρει οτι ο Ηρακλής απο την χώρα των Υπερβορείων,οι οποίοι κατοικούν πέρα απο την έδρα του ανέμου Βορέα,έφερε στους Έλληνες (πιό συγκεκριμένα στην Ολυμπία) τον κότινον (αγριελιά). Σύμφωνα με μύθους αυτοί ήρθαν στην ΒΔ Ευρώπη γύρω από την Βαλτική Θάλασσα,ως διασωθέντες από την καταστροφή της Ατλαντίδας το 9560 πΧ.

Η μυθολογία θέλει την γέννηση της Λητούς στην Υπερβόρεια. Από εκεί κατέβηκε στην Δήλο για να γεννήσει τους δίδυμους Απόλλωνα και Άρτεμη.Για το λόγο αυτό η Δήλος αποτελούσε ιερό τόπο κατά την αρχαιότητα. Όπως αναφέρει ο σχετικός μύθος, η Δήλος ή Ορτυγία ήταν ουράνια πολιτεία που επικάθισε στο πέλαγος και επέπλεε,δώρο από τον αστερισμό του Λέοντα στον φωτισμένο κυβερνήτη της Λύρας Απόλλωνα.Όταν η Λητώ, κόρη του Τιτάνα Κοίου, έμεινε έγκυος από το Δία, προκάλεσε την οργή της Ήρας, η οποία την καταδίωκε και δεν μπορούσε να βρει καταφύγιο πουθενά. Τότε ο Δίας παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να της προσφέρει καταφύγιο και ο Ποσειδώνας ακινητοποίησε το πλεούμενο νησί με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η Δήλος.

Στην Δήλο με παρέμβαση των θεών του Ολύμπου απεστάλει η θεά των τοκετών Ειλείθυια ,συνοδεύομενη από δύο Υπερβόρειες παρθένες,την Άργη και την Ώτιδα,για να βοηθήσουν την Λητώ στον τοκετό της.Από τότε κάθε χρόνο δύο Υπερβόρειες παρθένες επισκέπτονταν την Δήλο προσφέροντας δώρα.Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο(βιβλίο Μελπομένη) οι Υπερβόρειοι ειχαν θρησκευτικές σχέσεις με τους Έλληνες και για αυτο συνεχως ”ανεβοκαταίβεναν” την Ευρώπη. Οι τελευταίες Υπερβόρειες παρθένες που έφθασαν στην Δήλο ήταν,η Λαοδίκη και η Υπέροχη.Οι νέες πέθαναν στο ιερό νησί κάτω από άγνωστες συνθήκες.Κατά τον Ηρόδοτο,οι τάφοι των παρθένων βρέθηκαν στην Δήλο και διαμορφώθηκαν κοντά στον ιερό περίβολο της Αρτέμιδος.Το γεγονός αυτό υπήρξε η αφορμή οι Υπερβόρειοι να μην στέλνουν έκτοτε με παρθένες τα δώρα,αλλά να τα στέλνουν στην Δήλο τυλιγμένα με στάχυα,μέσω των λαών που κατοικούσαν ανάμεσα στην δική τους επικράτεια και στην Δήλο.

Δύο ήταν οι δρόμοι αποστολής,όπως αναφέρεται.Ο πρώτος περνούσε από την Υπερβόρεια στη Σκυθία (κεντρική Ευρώπη),από εκεί στην Αδριατική,στη Δωδώνη,στην κεντρική Ελλάδα,στην Τήνο και απ’εκεί στη Δήλο.Ο δεύτερος δρόμος θέλει τους Υπερβόρειους να δίνουν τα δώρα στους Αριμαστούς (λαός της ΒΑ Ευρώπης),εκείνοι στους Ισσηδόνας(ασιατικός λαός ανατολικά της Σκυθίας) και Σκύθες και απ’εκεί στους κατοίκους της Σινώπης(Ευξεινος πόντος),στους Παρρασίους και απ’αυτούς μέσω Αττικής στη Δήλο.

Ορισμένες φυλές Υπερβορείων μετοίκησαν στην Δυτ.Ασία και στην Φρυγία της Μ.Ασίας,γι’αυτό και αναφέρεται και ο δεύτερος δρόμος στην αποστολή των δώρων.

Μία παρένθεση εδώ.Ορισμένοι τοποθετούν την “Υπερβόρεια”βόρεια της Θράκης.Αλλά αν ίσχυε αυτό,τα δώρα που προανέφερα ,δεν ήταν δυνατόν να κάνουν τον γύρω της βόρειας Ευρώπης και δυτικής Ασίας για να φθάσουν στην Δήλο !!!

Ο Απόλλωνας μετά την γέννηση του,σχεδόν νεογέννητος,σύμφωνα με την μυθολογία, μεταβαίνει στους Δελφους όπου σκοτώνει το φίδι Πύθωνα,γιό της Γαίας και παίρνει υπό την κατοχή του την περιοχή.Από την Υπερβόρεια Ο Απόλλων φέρνει στους Δελφούς τον πρώτο μάντη,τον ιερέα και ποιητή Ωλήν (ή Δύμαιος ή Λύκιος) ο οποίος μαζί με τους  Υπερβόρειους,Υπέροχο,Λαόδοκο,Παγασό και Αγυιεύ,(Παυσανίας Άπαντα ν7)ιδρύουν μαζί με δεκαεπτά (17)θαλασσοπόρους Κουρήτες από την Κρήτη,το Δελφικό Μαντείο.Τους δεκαεπτά Κουρήτες καθοδηγει ο θεός Απόλλων μεταμορφωμένος σε δελφίνι,στο επίνειο των Δελφών στη φωκική Κρίσσα.

Ο Απόλλωνας έφευγε από τους Δελφούς καβάλα στο ιπτάμενο άρμα που του χάρισε ο Δίας και το έσερναν Κύκνοι και Γρύπες και επισκέπτετο την χώρα των Υπερβορείων κάθε δεκαεννέα χρόνια μεσα στα οποία συμπληρώνεται η επιστροφή των άστρων στο ίδιο σημείο του ουρανού.Και για αυτο ο χρόνος των δεκαεννέα ετών ονομάζετο απο τους Έλληνες “έτος του Μέτωνος”.Κατ’άλλους μετέβαινε στην Υπερβόρεια από την Φθινοπωρινή ισημερία μέχρι την εαρινή ισημερία,για να επιστρέψει και πάλι πίσω στην εορτή των “θεοφανίων” (εορτή των Δελφών).Κατά την διάρκεια της απουσίας του τον αντικαθιστούσε ο Διόνυσος.

Η λατρεία του Διονύσου στους Δελφούς συνδέεται μυθολογικά με τον Διόνυσο Ζαγρέα ,γιό της κόρης της θεάς Δήμητρας Περσεφόνης και την νεκρανάσταση του από τον Απόλλωνα και τους Κουρήτες,μετά την σταύρωση του και τον τεμαχισμό του από τους Τιτάνες.Ο Ζευς οργίσθηκε τόσο που τους κατακεραύνωσε και τους έστειλε στα Τάρταρα.Μετά έδωσε εντολή στον Απόλλωνα να περιμαζέψει τα λείψανα του Διονύσου Ζαγρέως και να τα θάψει στους Δελφούς,κοντά στον τρίποδα ώστε να αναστηθεί ο θεός τρισυπόστατος.Η Περσεφόνη και ο θεός γιός της,αποτελούν τη μυθολογική εκδοχή των “χριστανικών μυστηρίων ” του άρτου και οίνου !!! Υπόψη ότι στα Ελευσίνια μυστήρια οι μυούμενοι την πρώτη ημέρα έτρωγαν μόνο άρτο και έπιναν μόνο οίνο !!! Ο άρτος προέρχεται από τα δημητριακά της Δήμητρας και Περσεφόνης και ο οίνος από τον Διόνυσο.

Σίγουρα θα απορείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους Ρώσους !!! Θα δούμε στη συνέχεια !!!

Ας δούμε λοιπόν ποιοί είναι αυτοί οι Υπερβόρειοι στους οποίους αναφέρονται,ο Πλάτων,ο Ηρόδοτος,ο Διόδωρος,ο Πίνδαρος,που διάκεινται οικειότατα προς τους Έλληνες,έχουν ελληνικά ονόματα και με τους οποίους έχει σχέση και ο θεός Απόλλων !!!Γιατί οι Έλληνες τους θεωρούσαν αδέλφια ? Μήπως από πολλές χιλιάδες χρόνια πριν Υπερβόρειοι και Έλληνες-Ελλάνιοι ζούσαν κάπου αλλού και είχαν αυτούς τους δεσμούς ? Μήπως ήταν και οι Υπερβόρειοι ουράνιο-συγγενικό φύλλο προς τους Ελλάνιους?

Σύμφωνα με το βιβλίο “ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ”του Στρατηγού Γερ.Καλογεράκη,πριν χιλιαδες χρόνια κάτοικοι του αστρικού σμήνους(αστερισμού) της Λύρας εποίκοισαν την Γη και μέρος αυτών κατοίκησε την βόρεια Ευρώπη .Οι κάτοικοι των πλανητών του άστρου “δ” της Λύρας είναι ίδιοι με εμάς,με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια.Στην Λύρα υπήρχε περιοχή με το όνομα “Υπερβόρεια”.Σε ανάμνηση λοιπόν της πατρίδας τους ,οι Λύριοι έποικοι  πιθανώς ονόμασαν και την γήινη περιοχή που εγκαταστάθηκαν “Υπερβόρεια” !!!

Επίσης περί το 15000 πΧ,στην ίδια περιοχή αφίχθησαν και Πλειάδιοι,με τα ίδια χαρακτηριστικά,μετά από γεωφυσικές καταστροφές που υπέστησαν τέσσερεις πλανήτες των αστρικών συστημάτων Αλκυώνης,Ταυγέτης και Ηλέκτρας που ανήκουν στο αστρικό σμήνος των Πλειάδων.

Τα αστρικά σμήνη που ανήκουν στον δικό μας Γαλαξία,όπως αυτό του Μεγάλου Κυνός με κύριο αστέρι του τον Σείριο,της Λύρας,καθώς επίσης του Ωρίονα,των Πλειάδων και άλλα,αποτελούν την “Ανωτέρα Τάξη Συμμάχων” της ” Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας της Ανδρομέδας”,επικεφαλής της οποίας(Ανωτ.Τάξης Συμμάχων) ειναι ο κυβερνήτης του Σειριου και της Λύρας,η θειϊκή υπεροντότητα “Απόλλων” την οποία οι Ελλάνιοι(Έλληνες) ονόμασαν “θεό Απόλλων”.Οι Ελλάνιοι ήταν τα στρατεύματα του κυβερνήτη της” Ανδρομέδιας Συνομοσπονδίας”,”Ιερού άρχοντος του φωτός”Ζεύς-Δία” που τα παρέλαβε από τον Σείριο το 26000πΧ για να πολεμήσουν στην Γη τον  Κρόνο και τους ερπετοειδείς συμμάχους του από τους αστερισμούς Δράκοντος,Όφεως,Κήτους,Βοώτη και άλλους που είχαν αποστατήσει από την ” Ουράνια Κοινωνία “του “Ολου Φωτός”(=ο δημιουργός Θεός),τους ” αποστάτες” όπως ονομάζονται.

Όσοι δεν γνωρίζουν τους συνιστώ να διαβάσουν το άρθρο μου ” ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ “Ε” ΣΜΗΝΟΥΣ 13 ΓΑΛΑΞΙΩΝ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ” στο http://perseasorion.blogspot.gr/2011/10/13_4996.html

Οι αποστάτες παρά την ήττα που υπέστησαν το 25920πΧ,το 11665πΧ ξαναεπιτέθηκαν σε αστρικά σμήνη της συνομοσπονδίας και στην Γη.Τότε ο Δίας έδωσε διαταγή στον κυβερνήτη Σειρίου και Λύρας,Απόλλωνα, να αντεπιτεθεί με στρατεύματα της Ανωτέρας Τάξεως Συμμάχων από τη Λύρα,συνεπικουρούμενος από την Ήρα,την Αθηνά,τον Άρη και από τα Ελλάνια στρατεύματα που είχαν παραμείνει στον πλανήτη μας από τον πρώτο πόλεμο του 26000 σαν τοποτηρητές της Γης με κέντρο την Ελλάδα.

Άρα λοιπόν ο Απόλλων  έρχεται στην Γη το 11665πΧ και μάλλον θα προσγειώθηκε στην Δήλο.Η Ελληνική βέβαια μυθολογία,παρουσιάζει τα γεγονότα με αλληγορικό τρόπο και έτσι την έλευση του την παρουσιάζει σαν γέννηση.

Επειδή δε οι Υπερβόρειοι προέρχονται απο την Λύρα,όπου εκεί υπάρχει η πραγματική  Υπερβόρεια,φυσικό ήταν ο Απόλλων να τους επισκέπτεται.

Ο Απόλλων παρέμεινε στην Γη μέχρι και μετά από την καταστροφή της Ατλαντίδος το 9560πΧ και τον επακολουθήσαντα κατακλυσμό (Δευκαλίωνος ή Νώε).Πριν αποχωρήσει από την Γη,κατ’εντολήν του Διός προέβει σε βιολογικές βελτιώσεις των εναπομεινάντων από τον κατακλυσμό ανθρώπων και ιδίως των Ελλάνιων(μύθος Δευκαλίωνος και Πύρρας).

Όλα τα παραπάνω  ελήφθησαν με μηνύματα και αναφέρονται στα βιβλία του Στρατηγού Γ.Καλογεράκη.Επίσης αναφέρονται και στην μυθολογία μας,πάντα με αλληγορικό τρόπο,σαν Τιτανομαχία-Γιγαντομαχία και Αργοναυτική Εκστρατεία.

Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί αυτή η συμπάθεια των Υπερβόρειων προς τους Έλληνες,που αναφέρει ο Διόδωρος,καθώς και το γεγονός ότι δεν αρρωσταίνουν και δεν γερνούν που αναφέρει ο Πίνδαρος.Υπερβόρειοι και Ελλάνιοι-Έλληνες είναι ουράνια-εξωγήινα συγγενικά γένη της Συνομοσπονδίας της Ανδρομέδας,όπου η κύρια γλώσσα της είναι αρχαιοτάτη Ελληνική διάλεκτος !!!!Εξ ου και η “Ιερατική τους Σχέση “.

ΒΑΡΑΓΓΟΙ-ΡΩΣ Ή ΒΕΡΕΚΥΝΘΕΣ

Οι Βάραγγοι είναι αρχαίος σκανδιναβικός λαός, ο οποίος έπαιξε ρόλο στην ιστορία της Ρωσίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.Η ονομασία προέρχεται από την Νορβηγική λέξη var,που σημαίνει λόγος τιμής,κοινός όρκος.Ήταν ξανθοί και γαλανομάτηδες κατά πλειοψηφία (σας θυμίζει κατι ? Πιο πάνω το ανέφερα).  Ο ρόλος των στη Ρωσική ιστορία υπήρξε τόσο κομβικός, που ακόμα και το όνομα “Ρωσία” είναι βαραγγικό και όχι σλαβικό. Ασχολούνταν κυρίως με τον πόλεμο (ως μισθοφόροι), την πειρατεία και το εμπόριο.

Ο ιστορικός J.Reinskins, υποστηρίζει ότι είναι οι Υπερβόρειοι- Σκανδιναβοί και είναι ίδιοι με τους Varingar=Varingues=Βερύκινες=Βερέκυνθες.Εξ ου και ο Βερίγγειος πορθμός που χωρίζει την ανατολική Σιβηρία με την Αλάσκα,εξ ου και ο Βερεκύντιος άνεμος  δηλαδή ο βορειοανατολικός.

Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρεται “…Βερέκυνθος ιερέας της Ρέας-Κυβέλης που καλείται και Βερεκυθνία..”και η περιοχή που παίρνει το όνομα του ονομάζεται Βερεκυνθία ή Βερεκυντία ή Βρέκυθνα χώρα της Φρυγίας (Μ.Ασία).Τήν Ρέα λάτρευαν οι Γαλάτεςκαι οι Ρωμαίοι.Βερεκύνθιον ή Βαρακύντιον ονομάζεται και όρος της Φρυγίας που πήρε το όνομα του από πρώτο Ιερέα της Ρέας Βερέκυνθα,όπου κατοικούσαν οι ιερείς Βερέκυνθες.Όπως προανέφερα ,μέρος των Υπερβόρειων είχε μετακινηθεί ανατολικά και είχε εποικήσει σε περιοχές της Φρυγίας τα πανάρχαια χρόνια προ του Τρωικού πολέμου.Για την ιστορία οι Φρύγες(Ελληνικό τρωικό φύλλο) μετακινήθηκαν αργότερα προς την Δυτική Ευρώπη και είναι η μία από τις τρείς φυλλές της σημερινής Γαλλίας,οι Φράγκοι(το σύμβολο της Γαλλικής επανάστασης ήταν ο Φρυγικός σκούφος).Οι άλλες δύο φυλές είναι οι Γαλάτες που είχαν εγκατασταθεί σαν νομάδες στην Μ.Ασία και οι Γάλλοι,ιερείς των Γαλατών.Αυτές οι τρεις τρωικής και παλαιοτρωικής καταγωγής φυλές αποτελούν την σημερινή Γαλλία,με πρωτεύουσα το Παρίσι,δηλαδή την πόλη του Πάρη.

Αρχικά ο χαρακτήρας των Βάραγγων ήταν πολεμικός, όπως των Βίκινγκ συγγενών τους. Κατοικούσαν στα εδάφη της σημερινής Δανίας,στά ανατολικά παράλια της Βαλτικής θάλασσας(σημερινή Ρωσία,Βαλτικά κράτη) και Σουηδία, χωρίς να αναπτύξουν αξιόλογο πολιτισμό. Στο ιστορικό προσκήνιο εμφανίζονται κατά τα μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ., όταν άρχισαν να μετακινούνται προς τα ανατολικά και τα νοτιοανατολικά ιδρύοντας τις δικές τους πόλεις πάνω στις εμπορικές οδούς του Δνείπερου και του Βόλγα.Το 860 πολιορκούν ανεπιτυχώς για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη.

Ένα από τα πολλά βαραγγικά φύλα ήταν οι Ρως οι οποίοι κατά την περίοδο της εγκατάστασής τους στην ανατολική Ευρώπη κυριάρχησαν επί των ομοφύλων τους σε τέτοιο βαθμό που οι δύο ονομασίες έγιναν πρακτικά ταυτόσημες (Χαγανάτο των Ρως).

Σύμφωνα με το “Πρώτο Χρονικό”,την πρώτη γραπτή Ρωσική ιστορία  οι Βάραγγοι ήταν σκληροί πολεμιστές, που το έτος 859 μΧ εισέπραξαν φόρο υποτέλειας από τα Φιννικά φύλα της σημερινής Φιλανδίας. Ακολούθως απέκτησαν τον έλεγχο μιας τεράστιας περιοχής που εκτεινόταν από το Φιλανδικό Κόλπο έως το Μέσο Δνείπερο και από τα Καρπάθια μέχρι το Βόλγα,δηλαδή την Σκυθία όπου κατοικούσαν οι Σκύθες(μετέπειτα Σλάβοι).

Η επιστημονική έρευνα κατατείνει στο ότι η εγκατάσταση των Βαράγγων στα σλαβικά-σκυθικά εδάφη έγινε σταδιακά μεταξύ 8ου και 9ου αιώνα με προγεφύρωμα το Χαγανάτο των Ρως που εκτεινόταν στη σημερινή ΒΔ Ρωσία, δηλ. έναν αιώνα νωρίτερα απ’ ό,τι αναφέρει το Πρώτο Χρονικό. Η πλήρης κυριαρχία τους και η ίδρυση του Κράτους των Ρως(Χαγανάτο των Ρως),που ήταν αποτέλεσμα της στρατιωτικής υπεροχής και της ηγεμονίας τους στο εμπόριο, τοποθετείται στα τέλη του 9ου μΧ αιώνα. Αυτό το μεσαιωνικό κράτος των Ρως το ίδρυσε ο πρίγκηπας Βλαδίμηρος απόγονος της γεννιάς του Βαράγγου Ρούρικ,το 980μχ με πρωτεύουσα το Κίεβο. Στο νέο κράτος η στρατιωτική και διοικητική αριστοκρατία ήταν Βαραγγική και αποκαλούνταν Ρουρικίδες, δηλ. παιδιά του πρώτου βασιλιά των Βαράγκων Ρως, Ρούρικ, ενώ η σύνθεση του απλού λαού ήταν κυρίως σλαβική.

Πριν ακόμα κυριεύσουν την περιοχή που σήμερα ονομάζεται Ρωσία, οι Βάραγγοι είχαν αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με τους βυζαντινούς, οι οποίοι τους ονόμαζαν επίσης Αβαρυάγους. Το 839 ο Βυζαντινός  αυτοκράτορας Θεόφιλος στρατολογεί Βαράγκους σαν μισθοφόρους, και από τότε ξεκινά μια σχέση ‘αγάπης και μίσους’. Άλλοτε υπηρετούσαν ως μισθοφόροι, άλλοτε επέδραμαν ως εχθροί. Μεταξύ 860 και 1043 έχουν καταγραφεί επτά (7) εκστρατείες των Ρως εναντίον της Κωνσταντινούπολης.Καμμία όμως από αυτές δεν ήταν νικηφόρα αφού οι βυζαντινοί υπερτερούσαν στρατιωτικά, τόσο σε στρατό όσο και εξοπλισμό, ιδιαίτερα με το ‘υγρό πυρ’. Εμμέσως όμως οι Ρως αποκόμιζαν κάποια οφέλη από την επαναδιαπραγμάτευση των εμπορικών συμφωνιών που συνόδευαν τις συνθήκες ειρήνης.

Μία παρατήρηση  εδω που αποδεικνύει ποιοί ήταν οι Βάραγγοι: Όπως προανέφερα ονομάζονταν από τους βυζαντινούς και “Αβαρυάγοι”.Το όνομα αυτό προέρχεται από τον “Άβαρι”που κατά τον Ιάμβλιχο και τον Ηρόδοτο (Ηροδ.36),ήταν Υπερβόρειος γιατρός,ιερέας και μάντης του Απόλλωνα που ζούσε χωρίς τροφή και ήταν χωρίς βάρος.Επισκέφθηκε την Ελλάδα και ήταν δάσκαλος του Πυθαγόρα και ο ίδιος “…χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό”.Αυτό το βέλος,ήταν το βέλος με το οποίο σκότωσε ο Απόλλωνας τους Κύκλωπες για να εκδικηθεί τον θάνατο του Ασκληπιου.Μετά απ’αυτό, το βέλος πέταξε μόνο του και κρύφθηκε στον ναό του Απόλλωνα στην Υπερβόρεια,όπου ο Απόλλωνας το χάρισε στον Άβαρι που ονομάσθηκε “Αιθεροβάτης” και πάνω του ο Απόλλωνας έκανε ταξίδια από την Υπερβορεία στην Δήλο!!!

Άρα λοιπόν οι Βάραγγοι ήταν οι Υπερβόρειοι της μυθολογίας και όπως ανέφερα είχαν έρθει  από την Λύρα !!!

Συνεχίζουμε:Αφού σταθεροποίησαν την ηγεμονία τους, οι Ρως προσπάθησαν να μιμηθούν τους πλουσιότερους και πιο ανεπτυγμένους νότιους γείτονές τους, τους βυζαντινούς.Έτσι το 988 ο Βλαδίμηρος ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη και ασπάζεται τον χριστιανισμό ,μαζί με το γάμο του με τη βυζαντινή πριγκίπισσα Άννα,αδελφή του αυτοκράτορα Βασιλείου Β’.Αναπτύσει επίσης μόνιμες οικονομικές και πολιτιστικές επαφές με τους Βυζαντινούς.Είχε βέβαια προηγηθεί από το 863 το κηρυγμα του χριστιανισμου από τους Έλληνες μοναχούς και μετέπειτα αγίους Μεθόδιο και Κύριλλο,από την Θεσσαλονίκη.Οι δύο αυτοί μοναχοί,προκειμένου να διευκολύνουν την προσέγγισή τους προς τους λαούς αυτούς, χρησιμοποίησαν ένα νέο αλφάβητο, βασισμένο στο Ελληνικό, το οποίο μπορούσε να αποδώσει τους φθόγγους της σλαβικής γλώσσας, και το οποίο εφηύρε ο Κύριλλος. Σε αυτό το αλφάβητο που ονομάστηκε “Γλαγολιτικό”, μετέφρασαν την Αγία Γραφή, πoλλά λειτουργικά και θεολογικά βιβλία, καθώς και τη χριστιανική λειτουργική υμνολογία. Επάνω στο Γλαγολιτικό αλφάβητο στηρίζεται και η σημερινή Κυριλλική γραφή (που ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Κύριλλου) των σλαβικών εθνών και πάνω σε αυτό αναπτύχθηκε ολόκληρη η γραμματεία τους.

Η δυσπιστία του αυτοκράτορα Βασιλείου Β’ προς τους βυζαντινούς στρατιώτες, οι δεσμοί που δημιούργησε με το Κίεβο (και επιβεβαιώθηκαν με τον εκχριστιανισμό των Ρως) αλλά και η αποδεδειγμένη αξιοπιστία των Βάραγγων μισθοφόρων,τον  οδήγησε στη δημιουργία ειδικού τάγματος σωματοφυλάκων που αποκλήθηκε Τάγμα των Βαραγγίων και Βαραγγική Φρουρά. Με το πέρασμα των χρόνων, οι επόμενοι αυτοκράτορες στρατολογούσαν νέους μισθοφόρους και από Βίκινγκ λαούς (Νορβηγοί, Σουηδοί, Δανοί). Σε αυτούς προστέθηκαν και Αγγλοσάξονες πρόσφυγες, μετά τη νορμανδική εισβολή στην Αγγλία. Σε αντίθεση με τους βυζαντινούς στρατιώτες, που ήταν συνήθως επιρρεπείς σε πραξικοπήματα βάσει προσωπικών φιλοδοξιών των Στρατηγών, η Βαραγγική Φρουρά είχε το χαρακτηριστικό της απόλυτης πίστης στο θρόνο και όχι στα πρόσωπα. Κύριο όπλο της ήταν το μακρύ τσεκούρι, αλλά ήταν καλή και στη χρήση του σπαθιού και του τόξου.

Ίσως οι αναφορές στη μέχρι θανάτου πίστη της Βαραγγικής Φρουράς στο θρόνο να είναι υπερβολικές. Έχει καταγραφεί μέχρι και συμμετοχή της σε πραξικόπημα το 1071, όταν ο Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε από τον Τουρκμένο σουλτάνο Αλπ Αρσλάν στο Μαντζικέρτ. Επικεφαλής της κίνησης ήταν ο θετός γιος του αυτοκράτορα, Ιωάννης Δούκας. Αυτός χώρισε τους Βαράγγους σε δύο τμήματα – ένα πήγε στο παλάτι και ανακήρυξε νέο αυτοκράτορα το Μιχαήλ Ζ’ Δούκα και το άλλο συνέλαβε την Ευδοκία, σύζυγο του Ρωμανού.

Πέρα από την προστασία του αυτοκράτορα σε καιρό ειρήνης, η Φρουρά συμμετείχε ενεργά σαν επίλεκτο σώμα και στους πολέμους. Ήταν παρόντες στη μάχη της Βέρροιας υπό τον Ιωάννη Β’ Κομνηνό, ενώ κατά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204) ήταν το μόνο τμήμα του στρατού που κατάφερε να νικήσει τους Φράγκους στη ζώνη ευθύνης του.

Το πιο διάσημο μέλος της Βαραγγικής Φρουράς υπήρξε ο Χάραλντ Σίγκουρντσον. Γεννημένος στη Νορβηγία το 1015 και φυγάς μετά το πραξικόπημα κατά του πατέρα του, κατέφυγε αρχικά στους Ρως μέχρι που στα είκοσί του στρατολογήθηκε από τους βυζαντινούς. Αργότερα επέστρεψε στη Νορβηγία, όπου το 1046 ανακηρύχθηκε βασιλιάς ως Χάραλντ Γ’. Το 1066 εισέβαλε στην Αγγλία, αλλά η εκστρατεία απέτυχε και ο ίδιος σκοτώθηκε στη μάχη της Στάμφορντ Μπριτζ. Για τις μεθόδους του ο Χάραλντ έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο Hardrade, δηλ. αδίστακτος.

Άλλο επιφανές μέλος της φρουράς ήταν ο Έντγκαρ Έθελινγκ (ο Παράνομος, επίσης ο χαμένος βασιλιάς) στα τέλη του 11ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1051 στο Κίεβο ή τη Βουδαπέστη και στην εφηβεία του ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Αγγλίας, αλλά ουδέποτε φόρεσε το στέμμα (από ένα παιχνίδι της τύχης, εάν αναγνωριζόταν πραγματικά ως βασιλιάς της Αγγλίας, θα ήταν αντίπαλος του προαναφερθέντος Χάραλντ Σίγκουρντσον όταν ο τελευταίος εισέβαλε στην Αγγλία). Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο για να πάρει το θρόνο, ο Έντγκαρ κατέφυγε στο Βυζάντιο. Κατά την Α’ Σταυροφορία, με εντολή του αυτοκράτορα Αλέξιου, συγκρότησε ένα ναυτικό σώμα ανεφοδιασμού των σταυροφόρων που πολιορκούσαν την Αντιόχεια. Αργότερα επέστρεψε στην Αγγλία, όπου έλαβε χάρη και πέθανε ξεχασμένος στα 75 χρόνια

ΡΩΣΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Η υπηρεσία των  Βάραγγων- Ρως στον Βυζαντινό στρατό και μάλιστα εγγύς των αυτοκρατόρων,είχε σαν αποτέλεσμα να μυηθούν στα πολεμικά,στρατηγικά και πολιτικά μυστικά των Βυζαντινών,σπουδάζοντας έτσι έμμεσα σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές,πολιτικές και διπλωματικές σχολές όλων των εποχών.Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να οργανώσουν τους δικούς τους στρατούς μετά την πτώση της Βασιλεύουσας και συνδυάζοντας αυτή τη έτοιμη γνώση αιώνων  δημιούργήσαν την “Ρωσική Αυτοκρατορεία”.

Το κράτος των Βάραγγων-Ρως περνά μια περίοδο παρακμής κατά τον 12ο αιώνα και δημιουργούνται διάφορα μικρά κράτη.Οι Βάραγγοι γρήγορα αφομοιώθηκαν στο πολιτισμικό επίπεδο από το πληθυσμιακά υπέρτερο σλαβικό στοιχείο. Αν και παρέμειναν η άρχουσα τάξη του κράτους, η εθνική τους συνείδηση σταδιακά έγινε σλαβική και η γλώσσα τους εξαφανίσθηκε το 13ο αιώνα.Στα τέλη όμως του 15ου και αρχές του 16ου αιώνα κατωρθώνουν να συνενωθούν και από το 1517 λαμβάνουν το όνομα Ρωσία.Το κράτος αποτελείται από τρείς βασικές φυλές,τους Βαράγγους-Ρως,την πολυπληθέστερη φυλή των Σκυθών-Σλάβων και από ένα μικρό μέρος της φυλής των Φίννων που προέρχεται από εξοριστους Φοίνικες.Τους φοίνικες εξόρισε ο Ασσύριος βασιλιάς Σαργώνας το 722πΧ μαζί με τις δέκα φυλές του Ισραήλ,στα όρη της Μηδείας.Οι Φιννοι όμως σαν θαλασσοπόροι πέρασαν μέσω ποταμών στις βόρειες θάλασσες και εγκατεστάθηκαν αρχικά στην περιοχή της σημερινής Εσθονίας και στο τέλος του 1ου μΧ αιώνα κατέλαβαν την περιοχή της σημερινής Φιλανδίας.Η Φιλανδία στις αρχές του 19ου αιώνα κατελήφθει από τους Ρώσους και έγινε Δουκάτο,ανέκτησε δε την ανεξαρτησία της μετά την Ρωσική επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917.

Τον 16ο αιώνα αρχίζει η σταδιακή κατάκτηση της Σιβηρίας.Από το 1703 αρχίζει η περίοδος της μεγάλης ακμής με τον Τσάρο Μεγάλο Πέτρο,ιδρύεται η Αγία Πετρούπολη στις ακτές της Βαλτικής(σημερινή Ρωσία και Βαλτικά κράτη και το 1721 γίνεται η ανακήρυξη της “Ρωσικής Αυτοκρατορείας”.

Μπορεί η λαϊκή πλειοψηφία της Ρωσίας μέχρι σήμερα να είναι Σλαβική,όμως από της δημιουργίας του μεσαιωνικού κράτους των Ρως, την εξουσία,διοικητική και στρατιωτική,μέχρι και της εποχής του τελευταίου Τσάρου το 1917 κρατούσαν οι Βάραγγοι Ρως οι οποίοι αποτελούσαν μια ανεξάρτητη ιερατική και στρατιωτική κάστα,την άρχουσα τάξη.

Κατά την κομμουνιστική περίοδο το κράτος μετονομάσθει σε ΕΣΣΔ και η Ρωσία ήταν μία από τις 15 συνιστώσες του.

Υπόψη ότι το όνομα “Ρωσία”είναι Βαραγγικό και όχι Σλαβικό !!!

Λίγα λόγια για τους Σλάβους: Οι Σλαβοι είναι η μεγαλύτερη,εκτατικά,αλλά και μία από τις πιο πολυπληθείς οικογένειες της λευκής φυλής.Παλαιότερα υπήρξαν μετακινούμενες ομάδες νομάδων,ανεπτυγμένες στην ΒΑ Ευρώπη,άλλοτε ΝΔ ως την Θράκη και άλλοτε βορειοανατολικότερα ως τα βάθη της Σιβηρίας.

Στην αρχαιότητα οι Έλληνες τους έλεγαν Σκύθες και οι Αθηναίοι την εποχή του Αριστοφάνη (445 – 386 π.Χ)τους προσλάμβαναν ,λόγω του σωματοτύπου τους ως”…αστυνομικούς, υπηρέτες,κλητήρες και γενικά ως δούλους από την Σκυθία…” όπως αναφέρει ο ίδιος στο έργο του “Θεσμοφοριάζουσες”.Έτσι κατέληξε το Σκύθης=Σκύφης=Σκυφτός σε Σκλάβος= Slave κατά τον μεσαίωνα.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ (ΜΕΧΡΙ 1917)

Το πιό σημαντικό στην καταγωγή των Υπερβόρειων Βάραγγων-Ρως και κατόπιν Ρώσων,είναι και η “Ιερατική Σχέση ” τους,με τους Έλληνες η οποία είναι πανάρχαια και χάνεται στην αχλύ της μυθολογίας, όπως προανέφερα.Οι σχέσεις αυτές συνεχίσθηκαν και μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.

Ανηψιά του τελευταίου Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου,υπήρξε η Σοφία-Ζωή Παλαιολογίνα,η οποία από τον Μυστρά,μετά την Άλωση,πέρασε στο Ουρμπίνο της Ιταλίας.Από εκεί αφού κατάφερε να ξεφύγει από τις μηχανορραφίες του Πάπα Σίξτου του Δ’και του καρδιναλίου Βησσαρίωνα που προσπάθησαν να την χρησιμοποιήσουν ώστε να ασπασθούν οι Ρώσοι τον Ρωμαιοκαθολικισμό,αναχωρεί μυστικά για τον βορρά και παντρεύεται τον ομόδοξο της,Ιβάν Γ’,τον πρώτο Τσάρο,δημιουργώντας το μεγαλείο της Τρίτης Ρώμης,όπως ονομάσθηκε η Μόσχα,πρωτευουσα της Ρωσίας.Έτσι ο Ελληνικός δικέφαλος αετός των Παλαιολόγων υιοθετήθηκε ως το συμβολο της νέας αυτοκτρατορίας των Τσάρων.Η Σοφία-Ζωή ως πρώτη Τσαρίνα βοήθησε καταλυτικά τον διστακτικό τότε Ιβάν,να αποτινάξει τον Ταταρικό ζυγό και να ενώσει τις Ρωσίες σε ένα ισχυρό κράτος,έργο που ολοκλήρωσε ο εγγονός της Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός !!!

Στους Τσάρους λοιπόν-δηλαδή Καίσαρες στα Ρωσικά-κυλά αίμα Ελληνικό και μάλιστα αυτοκρατορικό,το οποίο καθόρισε τη γέννηση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Στην Ρωσία κατέφυγαν και οι περισσότερες αριστοκρατικές οικογένειες του Βυζαντίου που εδιώχθησαν από τον Σουλτάνο,καθώς και πολλοί υπόδουλοι Έλληνες  των τετρακοσίων
χρόνων της Τουρκοκρατίας,επιστήμονες,καλλιτέχνες και μοναχοί,που μαζί με τους προυπάρχοντες από τα αρχαία χρόνια στην περιοχή Έλληνες, μεταλαμπάδεψαν τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό στον ρωσικό ομόδοξο βορρά,δημιουργώντας την Ρωσική αναγέννηση.

Πολλοί Έλληνες ανέλαβαν θέσεις κλειδία στις κυβερνήσεις των Τσάρων,με ποιό γνωστούς τον Ιωάννη Καποδίστρια,Υπουργό Εξωτερικών και Πρίγκηπα,δηλαδή του δεξιού και αριστερού χεριού του Τσάρου σε θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας και τον Πρίγκηπα Αλέξανδρο Υψηλάντη,γόνο της οικογένειας των Κομνηνών της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος (περίοδος Φραγκικής κατοχής της Κων/πολης) Στρατηγό του Ιππικού του Τσάρου Αλέξανδρου Α’ κατά τους Ναπολεντείους πολέμους, ο οποίος το 1814-1815 συμμετείχε και αυτός ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης.

Η δεκτικότητα και η ανοχή των Ρώσων ως προς την πνευματική,επιστημονική και εμπορική ανέλιξη των καταφυγόντων Ελλήνων μέσα στην νιόβγαλτη αυτοκρατορία τους,λειτουργεί ως αντιδάνειο της “Ιερής Υποχρέωσης” που έχουν προς αυτούς.Οι Ρώσοι ανέχονται και βοηθουν τους Έλληνες, γιατί οι δεύτεροι έχουν πράξει το αυτό πολλάκις,με αποτέλεσμα να βοηθήσουν στην  δημιουργία της αυτοκρατορία τους.

Η περιοχή, στη οποία ιδρύθηκε το Ρωσικό κράτος,κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια μεταξύ των άλλων και από Ελληνικά φύλλα.

Η εγκατάσταση των Ελλήνων στον Καύκασο, όπως και στην υπόλοιπη ρωσική επικράτεια, είναι ένα φαινόμενο που πρωτοεμφανίζεται στους αρχαίους χρόνους. Οι ελληνικές αποικίες στην Κριμαία και στην ανατολική Μαύρη Θάλασσα ιδρύθηκαν πολύ πριν οι περιοχές αυτές περιέλθουν στη σφαίρα επιρροής των Ρώσων. Η ελληνική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο εδραιώνεται σε δύο βασικά κέντρα, πρωτευόντως στο μικρασιατικό Πόντο και στη συνέχεια στην Κριμαϊκή χερσόνησο. Οι σχέσεις των Ελλήνων με την παρευξείνιο
περιοχή ανάγονται στην μυθολογική περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Τα πρώτα ελληνικά ευρήματα χρονολογούνται το 10ο π.Χ. αιώνα. Αποτέλεσμα της πανάρχαιας αυτής σχέσης των Ελλήνων με το χώρο είναι η επισήμανση από σοβιετικούς ιστορικούς του γεγονότος ότι οι Έλληνες είναι ένας από τους αρχαιότερους λαούς της περιοχής.

Η έναρξη πάντως συστηματικώτερης εγκατάστασης ταυτίζεται με τον ελληνικό αποικισμό του 8ου π.Χ. αιώνα, όταν οι Μιλήσιοι ίδρυσαν την Ηράκλεια και τη Σινώπη, η οποία με τη σειρά της ίδρυσε την Τραπεζούντα, πρωτεύουσα του μικρασιατικού Πόντου. Η περίοδος της ρωμαιοκρατίας και της επικράτησης του χριστιανισμού συνοδεύτηκε από την απώλεια του εθνωνύμιου “Ελλην” και την παράλληλη επικράτηση του ονόματος “Ρωμιός”,το οποίο επιβιώνει μέχρι σήμερα στους παρευξείνιους ελληνικούς πληθυσμούς.

Με την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. ιδρύθηκε η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Το ελληνικό αυτό βασίλειο διατηρήθηκε για 257 χρόνια. Επτά χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν και την Τραπεζούντα.Στο βορρά της Μαύρης Θάλασσας, η Κριμαία παρέμεινε ελληνική περιοχή μέχρι την έλευση των
Τατάρων το 13ο αιώνα.

Η αρχαιότερη μετακίνηση Ελλήνων την εποχή του Βυζαντίου,χρονολογείται την περίοδο 610-640μ.Χ. Στη συνέχεια, και ως αποτέλεσμα της οθωμανικής κατάκτησης του
Πόντου στα μέσα του 15ου αιώνα, πολλοί Έλληνες κατέφυγαν στην Κριμαία,την οποία τότε ονόμαζαν Περατεία, στη Γεωργία και στην Περσία.

Η μαζική μετοίκηση των Ελλήνων, αλλά και των Αρμενίων, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στον Καύκασο τον 19ο αιώνα, υπήρξε φαινόμενο ευθέως ανάλογο της επέκτασης των Ρώσων προς το Νότο, της συνεπακόλουθης ανάγκης επάνδρωσης των συνοριακών περιοχών από φιλικό πληθυσμό και συγχρόνως οικονομικής ανάπτυξης των περιοχών που εγκατέλειψαν οι μουσουλμάνοι κάτοικοί τους.Ο Ν. Βορομπιόφ που ήταν ο υπεύθυνος του εποικισμού γράφει:”Tο πρόγραμμα συστηματικού εποικισμού άρχισε το 1864… Στόχος ήταν να καλυφθούν οι άδειες περιοχές και να ξαναρχίσουν οι καλλιέργειες, που διακόπηκαν όταν οι βουνίσιοι έφυγαν στην Τουρκία ή εξορίστηκαν… Αυτή η περιοχή απαιτούσε ανώτερη αγροτική κουλτούρα και σκέφτηκαν να καλέσουν τους Έλληνες και τους Αρμένιους που ταιριάζουν σ’ αυτές τις συνθήκες.”Yπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες
Έλληνες, ανώτεροι υπάλληλοι της ρωσικής γραφειοκρατίας, ευνοούσαν τη μετανάστευση των ελληνικών πληθυσμών. Για παράδειγμα, την εγκατάσταση των Ελλήνων στο Βόρειο Καύκασο, στην περιοχή της Σταυρούπολης, ευνόησε ένας κυβερνήτης της περιοχής που είχε ελληνική καταγωγή, ο Νικηφοράκης.Ένα από τα κίνητρα που χρησιμοποιούσαν οι Ρώσοι για να προσελκύσουν ελληνικούς πληθυσμούς ήταν η παραχώρηση οικονομικών προνομίων.Απαιτούσαν όμως την πολιτογράφηση των μεταναστών, όπως επίσης και τον εκρωσισμό των επιθέτων τους.

Σημαντική ώθηση στη μετανάστευση Ελλήνων από τον Πόντο έδωσε το στέρεμα των μεταλλείων. Επίσης, για τις περιοχές που ονομάσθηκαν Νέα Ρωσία, οι Έλληνες συνδέθηκαν με το κύκλωμα του σιταριού που περιελάμβανε την παραγωγή, την επεξεργασία και τη διακίνηση. Κατέληξαν στο να πάρουν στα χέρια τους το εξωτερικό εμπόριο του σιταριού. Η παράλιος περιοχή της Ουκρανίας και της νότιας Ρωσίας υπήρξε για τους Έλληνες του 19ου αιώνα η “γη της επαγγελίας.” Η κατάκτηση των περιοχών αυτών από τους Ρώσους και η απουσία, λόγω της κατάκτησης, οιασδήποτε σοβαρής παραγωγής και εμπορίου, έδωσαν στους Έλληνες, τόσο της ΟθωμανικήςΑυτοκρατορίας όσο και της ελεύθερης Ελλάδας τη δυνατότητα ελεύθερου χώρου για ανάπτυξη. Επι πλέον, με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή,πού υπογράφει μεταξύ Ρώσων και Οθωμανών μετά τα Ορλωφικά,αποκτούν το δικαίωμα πλεύσης στη Μαύρη Θάλασσα.

Γύρω από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, οι Έλληνες ήταν εγκατεστημένοι σε συμπαγείς μάζες.Οι μετανάστες άνοιξαν δρόμους μέσα στην αχανή Ρωσία και συνέδεσαν τις ελληνικές κοινότητες με τον Πόντο. Μέχρι την Kεντρική Ασία και τη Σιβηρία είχαν δημιουργηθεί Ελληνικές κοινότητες.Η ανατολικότερη Ελληνική κοινότητα δημιουργήθηκε στο Χαρμπίν της Ματζουρίας από Έλληνες της Κριμαίας, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει εκεί προηγουμένως από τη Σαμψούντα και την Κερασούντα.

Ο πυρήνας της πρώτης “Ρωσικής Ατμοπλοϊκής Εταιρείας” του Ευξείνου Πόντου αρχές του 19ου αιώνα σχηματίστηκε από Έλληνες, ενώ Έλληνες ήταν και οι περισσότεροι πλοίαρχοι.
Το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου της Μαύρης Θάλασσας ελεγχόταν από τους Έλληνες της Ρωσίας και του Πόντου.

Η κατάσταση αυτή παρέμεινε αμετάβλητη μέχρι τις μεγάλες επαναστατικές ανατροπές, που συνέβησαν στο Ρωσικό χώρο μετά το 1917,όπως θα δούμε στην συνέχεια.

Σύμφωνα με την πρώτη απογραφή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, που έγινε τον Ιανουάριο του 1897, οι Έλληνες ανέρχοντο σε 207.536,όμως οι ίδιοι οι Έλληνες, μετά το
τέλος του Α’ Παγκοσμίου το 1918,έδιναν νούμερα που κυμαίνονταν από 400.000  ως 750.000 άτομα.

Περισσότερες και πιο λεπτομερείς πληροφορίες για τον Ελληνισμό της Ρωσίας,μπορείτε να βρείτε στην πολύ καλή ιστοσελίδα :

http://www1.antibaro.gr/attachments/Istorikh_Parousia_Ellhnwn_ston_Kaukaso.pdf

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΤΣΑΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΟΥΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ορλωφικά
————-

Από την εποχή του Τσάρου Μεγάλου Πέτρου (1689-1725) η Ρωσία καθίσταται ισχυρή ευρωπαϊκή δύναμη και ο κυριότερος αντίπαλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στρατηγικός στόχος της Ρωσίας υπήρξε ο έλεγχος της Μαύρης Θάλασσας και η πρόσβαση στους εμπορικούς δρόμους του Αιγαίου και ευρύτερα της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο Μέγας Πέτρος ήταν ο πρώτος Ρώσος που είχε συλλάβει το όνειρο της ανασύστασης της βυζαντινής αυτοκρατορίας υπό τις διαταγές του και γι’ αυτόν το λόγο έκανε ότι μπορούσε για να διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες τους οποίους λογάριαζε να χρησιμοποιήσει μελλοντικά εναντίον του Σουλτάνου. Η βαλκανική πολιτική του Μεγάλου Πέτρου ανεστάλη ύστερα από την ήττα του στον Προύθο (1711). Οι Έλληνες αναγνώρισαν στο πρόσωπο του Πέτρου τον προστάτη τους και τον αντιμετώπιζαν ως θεόσταλτο. Οι ρωσικές βλέψεις κληρονομήθηκαν ως φυσική συνέχεια και στους διαδόχους τους Πέτρου,ο οποίος ανετράπει δολίως και εδολοφονήθει από τον Στρατηγό Αλεξέι Ορλώφ,ο οποίος φρόντισε να ανεβάσει στον θρόνο την Αικατερίνη Β’.

Η Αικατερίνη Β’,βρέθηκε  σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη από τον Ιανουάριο του 1769, προβάλλοντας σαν επιχείρημα την προστασία των ομοδόξων της χριστιανών(που επικαλείται η ρωσική πολιτική μέχρι τον Κριμαϊκό πόλεμο) σκέφτηκε και τους Έλληνες όταν της χρειάστηκε ένας αντιπερισπασμός για να σώσει τον στρατό της που απειλούνταν από τους Τατάρους στις όχθες του Δνείπερου ποταμού.Απεφάσισε λοιπόν,ότι η Ρωσία έπρεπε να λειτουργίσει σαν αιχμή του Ευρωπαϊκού δόρατος και ως φορέας του πολιτικού και πνευματικού πολιτισμού της Ευρώπης,με διαμελισμό των Ευρωπαϊκών κτήσεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη δημιουργία μιας μικρής Ελληνικής ηγεμονίας υπό τη σκέπη της Ρωσίας.

Το σχέδιο για την επέμβαση των ρωσικών ναυτικών δυνάμεων στην Ελλάδα υπέβαλαν στη φιλόδοξη αυτοκράτειρα της Ρωσίας Αικατερίνη Β΄ οι ευνοούμενοι και συνεργάτες της, αδελφοί Γκριγκόρι, Αλεξέι και Φιοντόρ Ορλώφ από τους οποίους ονομάσθηκε το κίνημα”Ορλωφικά”. Σύνδεσμοι των Ορλώφ στην Ελλάδα ήταν ο αξιωματικός του ρωσικού στρατού Γεώργιος Παπαζώλης, ο Εμμανουήλ Σάρρος, ο αρχιμανδίτης Αδαμόπουλος κ.α. Πριν αρχίσουν ωστόσο οι επιχειρήσεις, οι δύο αδελφοί Ορλωφ εγκαταστάθηκαν κρυφά στη Βενετία και άρχισαν συνεννοήσεις με τους Έλληνες που ζούσαν στην ιταλική πόλη και τους πράκτορές τους, οι οποίοι πηγαινοέρχονταν στην Ήπειρο, στη Μακεδονία και στην Πελοπόννησο. Στα τέλη του Ιουλίου 1769 άρχισε η αποστολή της πρώτης ρωσικής ναυτικής μοίρας στο Αιγαίο, με διοικητή τον ναύαρχο Γκριγκόρι Σπρίντοφ και τον Άγγλο αξιωματικό Γκρέιγ, ο οποίος υπηρετούσε το ρωσικό ναυτικό. Χρέη τοπορητή του στόλου είχε ο Μυκονιάτης πλοίαρχος Αντώνιος Ψαρρός. Λίγο αργότερα ξεκίνησε από τη Βαλτική δεύτερη ρωσική μοίρα, με διοικητή τον Σκωτσέζο Έλφινσον και, στις αρχές Ιουνίου, αναχώρησε για το Αιγαίο και τρίτη ρωσική δύναμη, με διοικητή τον Δανό υποναύαρχο Αρφ. Ο Φιόντορ Ορλώφ έσπευσε να συναντήσει το μεγαλύτερο τμήμα του ρωσικού στόλου στον Μαό της Μινόρκα (Ισπανικό νησί της Μεσογείου που ανήκει στο συγκρότημα των Βαλεαρίδων), απέσπασε ένα πολεμικό και με τρία ακόμη πλοία, τα οποία είχε εξοπλίσει στο Λιβόρνο, έφτασε στις 17 Φεβρουαρίου 1770 στον Οίτυλο της Μάνης και κήρυξε την επανάσταση.

Η άφιξη των Ρωσικών πλοίων, προκάλεσε αναστάτωση στους Μανιάτες που έσπευσαν στο Οίτυλο μαζί με τους ιερείς τους για να υποδεχθούν τους Ρώσους. Σύμφωνα με προφητείες ευρύτατα διαδεδομένες από τα μέσα του 18ου αιώνα, οι Ρώσοι, οι Μόσχοβοι όπως τους έλεγαν, ήταν το περίφημο «ξανθό γένος», το θεϊκά σταλμένο να άρει την οθωμανική κατάκτηση και να συστήσει χριστιανικό βασίλειο στο πρότυπο του Βυζαντίου.

Οι επαναστάτες συγκρότησαν αμέσως δύο λεγεώνες (συνολικά περίπου 1.450 άνδρες) και στην 1 Μαρτίου άρχισε η πολιορκία της Κορώνης. Άλλη επαναστατική δύναμη Μανιατών και Ρώσων κατόρθωσε να κυριεύσει τον Μυστρά, όπου και σχηματίσθκε ο πρώτος πυρήνας Ελληνικής προσωρινής κυβέρνησης με επικεφαλής τον Αντώνιο Ψαρρό. Ύστερα από την επιτυχία αυτή, η εξέγερση γενικεύτηκε σε πολλές επαρχίες της Πελοπονήσσου (Κορινθία, Αργολίδα, Κυπαρισσία, Αχαϊα), αλλά και σε άλλες Ελληνικές περιοχές (στην Κρήτη με τον Δασκαλογιάννη, στη Ήπειρο με τους Χειμαριώτες, στο Μεσολόγγι με τον Αναστάσιο Παλαμά). Οι επιχειρήσεις ωστόσο γρήγορα εξελίχθηκαν σε άγριες λεηλασίες και σφαγές αμάχων και η τελική, κρίσημη αναμέτρηση των Ελλήνων με τους Τούρκους έληξε με την καταστροφή των Ελληνικών στρατευμάτων στην πολιορκία της Τριπολιτσάς (29 Μαρτίου 1770), όπου στο μεταξύ είχαν καταφθάσει ισχυρές δυνάμεις Τουρκαλβανών, οι οποίοι κατέπνιξαν την εξέγερση επιδιδόμενοι σε φοβερές σφαγές και λεηλασίες. Την αποτυχία της Τριπολιτσάς αντιστάθμισε για λίγο η κατάληψη του Ναυαρίνου από τους Ρώσους (10 Απριλίου) και η άφιξη του Αλεξέι Ορλωφ, αλλά η αποτυχία των επαναστατών στο στενό του Ριζόμυλου, στον Μελίπυργο και κυρίως στην Μεθώνη οδήγησε σε άδοξο τέλος την επιχείρηση των Ορλώφ και των Ελλήνων της Πελοποννήσου, με την εγκατάλειψη του Ναυαρίνου στις 26 Μαρτίου 1770.

Ο Αλεξέι Ορλώφ και οι συνεργάτες τους δεν μπορούσαν όμως να επιστρέψουν στη Ρωσία χωρίς κάποια εντυπωσιακή νίκη. Άρχισαν λοιπόν τη συστηματική καταδίωξη του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο, η οποία κατέληξε στη μεγάλη νικηφόρο για τους Ρώσους ναυμαχία του Τσεσμέ (4 Ιουλίου 1770), μεταξύ Χίου και μικρασιατικών παράλιων, η οποία αποτέλεσε μία από τις σοβαρότερες ναυτικές καταστροφές της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ωστόσο, οι Ορλώφ δεν κατόρθωσαν να προσπελάσουν στα Δαρδανέλια, όπου στο μεταξύ ο βαρόνος Ντε Τοτ και οι Γάλλοι σύμμαχοι των Τούρκων είχαν οργανώσει την άμυνα και είχαν κατασκευάσει ισχυρά οχυρωματικά έργα. Κατόπιν τούτου εγκαταστάθηκαν στο λιμάνι της Νάουσας στην Πάρο, όπου έμειναν άπρακτοι έως την υπογραφή της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774) η οποία αποκαθιστούσε την ειρήνη στο Αιγαίο και η Ρωσία ανελάμβανε τήν προστασίαν τών ορθοδόξων Ελλήνων, βασιζόμενη δέ έπί τής συνθήκης αυτής περιέθαλψέν άργότερον τήν Έλληνική Έπανάσταση τού 1821 καί έστήριξε τήν κήρυξι τού Ρωσοτουρκικοΰ πολέμου το 1828,ό όποιος προεκάλεσε και τόν Κριμαϊκόν (1854-1856). Τό σχέδιον τής Μεγάλης Αικατερίνης προς έπανίδρυσιν μιας Ελληνικής Αυτοκρατορίας μέ Αυτοκράτορα τόν έγγονόν της Κωνσταντϊνον, άπετέλει μία έμμεσο καί άψυχολόγητο απόπειρα καθόδου τής Ρωσίας στό Αιγαίο.

Τα Ορλωφικά,αποτελούν μία μελανή σελίδα στις Ελληνορωσικές σχέσεις και η αποτυχία τους οφείλεται αφ’ενός στην καιροσκοπική πολιτική της Αικατερίνης και των συνεργατών της αδελφών Ορλώφ και αφ’έτέρου στην επιπολαιότητα των Ελλήνων προυχόντων και ιερωμένων για τους οποίους  η έλευση των Ρώσων στη Μάνη φάνταζε ως ενεργοποίηση του “σχεδίου” της Θείας Πρόνοιας, ως απαρχή της εκπλήρωσης  προσδοκιών που καλλιεργούνταν από τα χρόνια της κατάκτησης της Πόλης από τους Οθωμανούς. Τέτοιες προφητείες, που την εποχή εκείνη αφορούσαν το “ξανθό γένος” και θεματοποιήθηκαν ως “προφητείες του Αγαθάγγελου”, τις διέδιδαν ιδίως κληρικοί και μοναχοί, που συχνά ήταν απόστολοι της Ρωσικής πολιτικής.Οι ανοργάνωτες,χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό και χωρίς κεντρική διοίκηση Ελληνικές επαναστατικές δυνάμεις,φυσικό ήταν να υποστούν πανωλεθρία.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Στα πλαίσια του διακαούς πόθου των υπόδουλων Ελλήνων για αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και με σαφή την επίδραση των μυστικών εταιρειών της Ευρώπης, συναντιούνται το 1814 στην Οδησσό της Ρωσίας,τρεις Έλληνες και αποφασίζουν τη σύσταση μιας αυστηρά συνωμοτικής οργάνωσης, η οποία θα προετοίμαζε τον ξεσηκωμό όλων των Ελλήνων. Πρόκειται για τον Νικόλαο Σκουφά, 35 χρόνων, από το Κομπότι της Άρτας, τον Εμμανουήλ Ξάνθο, 42 χρόνων, από την Πάτμο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, 26 χρόνων, από τα Γιάννενα . Και οι τρεις έχουν ήδη γίνει κοινωνοί των επαναστατικών ιδεών της Γαλλικής επανάστασης.

Η όλη διάρθρωση της Φιλικής Εταιρείας στηρίχθηκε στα οργανωτικά πρότυπα των Καρμπονάρων (μυστικές επαναστατικές οργανώσεις-εταιρείες που ιδρύθηκαν το 19ο αιώνα στην Ιταλία) και των Ελευθεροτεκτόνων (Μασόνοι). Η ηγετική της ομάδα απεκαλείτο “η Αόρατος Αρχή” και περιβλήθηκε από την πρώτη στιγμή με τέτοια μυστική αίγλη, ώστε να πιστεύεται ότι συμμετείχαν σε αυτήν πολλές σημαντικές προσωπικότητες, όχι μόνον Έλληνες μα και ξένοι, όπως ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας.Η όλη δομή ήταν πυραμιδοειδής και στην κορυφή δέσποζε η “Αόρατος Αρχή”. Κανείς δε γνώριζε ούτε είχε δικαίωμα να ρωτήσει ποιοι την αποτελούσαν. Οι εντολές της εκτελούνταν ασυζητητί, ενώ τα μέλη δεν είχαν δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις.

To 1818 η έδρα της Φιλικής μεταφέρθηκε από την Οδησσό στην Κωνσταντινούπολη, δηλαδή στην καρδιά της Οθωμανικής εξουσίας, κάτι που πιστοποιούσε “την αυτοπεποίθηση των Φιλικών στις συνομωτικές οργανωτικές τους ικανότητες” ενώ ο θάνατος του Σκουφά ήταν σοβαρή απώλεια. Με αφορμή αυτό το γεγονός και με δεδομένη τη ραγδαία εξάπλωσή της, οι υπόλοιποι από τους ιδρυτές επιχείρησαν να βρουν μια μεγάλη προσωπικότητα να αναλάβει τα ηνία, θέλοντας να της προσδώσουν μεγαλύτερο κύρος και αίγλη. Στις αρχές του 1818 έγινε μια συνάντηση με τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας  Ιωάννη Καποδίστρια,ο οποίος αρνήθηκε. Τελικά, μετά από αρκετές επαφές, τον Απρίλιο του 1820 ανέλαβε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας ο Στρατηγός και έμπιστος του Τσάρου,Πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης,αποκαλύπτοντας ουσιαστικά πως η μεγάλη δύναμη πίσω από την εταιρεία ήταν “η άλλη Ρωσία”, η ¨μυστική Ρωσία”.

Οι συνθήκες έδειχναν πλέον αρκετά ώριμες για να εκδηλωθεί η εξέγερση και εκπονήθηκε ένα μεγαλόπνοο σχέδιο. Το σχέδιο ήταν αρχικά να ξεσπάσει ταυτόχρονα επανάσταση των Σέρβων και των Μαυροβουνίων, καθώς και στη Μολδοβλαχία. Παράλληλα να κάψουν τον τουρκικό στόλο στην Κωνσταντινούπολη, ενώ να ηγηθεί ο Υψηλάντης της επανάστασης στην Πελοπόννησο. Μετά από διάφορες διχογνωμίες και αφού κάποια από τα σχέδια προδόθηκαν, η επανάσταση κηρύχθηκε στις 21 Φεβρουάριου του 1821 στο Ιάσιο, πρωτεύουσα της Μολδαβίας.

Στις 30 Απριλίου 1821 πραγματοποιήθηκε είσοδος των Οθωμανικών στρατευμάτων στη Μολδοβλαχία. Με αρχιστράτηγο το βαλή της Σιλιστρίας Σελίμ Μεχμέτ, οι Οθωμανοί πέρασαν τα σύνορα από την περιοχή της Βράιλας και η πρώτη μεγάλη σύγκρουση έγινε την 1 Μαΐου 1821 στο Γαλάτσι – στο οποίο η Ελληνική σημαία είχε υψωθεί στις 21 Φεβρουαρίου 1821 – το οποίο οι Τούρκοι ανακατέλαβαν με μεγάλες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό. Καθόλη τη διάρκεια του Μαΐου 1821, άλλες συγκρούσεις του τουρκικού στρατού με τους Έλληνες έλαβαν χώρα, χωρίς οι δυνάμεις του Υψηλάντη να έχουν κάποια επιτυχία.Στις 8 Ιουνίου το πρώτο στρατιωτικό τμήμα της Φιλικής εταιρείας ο”Ιερός Λόχος”αποτελούμενος από ενθουσιώδης νέους επιτίθεται στο Δραγατσάνι κατά των Τούρκων,μη υπακούοντας στις εντολές του Υψηλάντη και υφίσταται συντριπτική ήττα.

Μετά την καταστροφή στο Δραγατσάνι, η επανάσταση στη Μολδοβλαχία είχε πλέον κριθεί. Οι εθελοντές λιποτάχτησαν και ο στρατός του Υψηλάντη διαλύθηκε.Ο Υψηλάντης συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Αυστρία όπου κατέφυγε με τα εναπομείναντα στρατεύματα.

Υπευθυνες για τον τερματισμό της δράσης της Φιλικής Εταιρείας στη Ρωσία και της σύληψης του Υψηλάντη,ήταν η αγγλογαλλικές τεκτονικές μυστικές εταιρείες,οι οποίες μεθόδεψαν εύκολα την πτώση των Ιερολοχιτών και εξασφάλισαν την μεταφορά της επανάστασης στον απόμερο Μοριά (Πελοπόννησος),την οποία κατέπνιξε ο Ιμπραήμ,ώστε οι Μεγάλες Δυνάμεις,ιδίως Αγγλία και Γαλλια,να δημιουργήσουν μετά την ναυμαχία του Ναυαρίνου ένα μικρό προτεκτοράτο,μοχλό των συμφερόντων τους.Μεγαλοϊδεάτες οπλαρχηγοί όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος,θανατώνονται ως φιλορωσικοί στο όνομα του  “Δυτικού Ιμπεριαλισμού”.

Μόλις για τέσσερα χρόνια το προτεκτοράτο χαίρει σχετικής ελευθερίας με τον Ιωάννη Καποδίστρια να ειναι ο πρώτος και τελευταίος δολοφονημένος (κατ’εντολή ευρωπαϊκών τεκτονικών στοών) Έλληνας που κυβερνά Έλληνες,πριν την βαυαροκρατία,την δανέζικη βασιλεία και την ξενοκρατική Ντονμέδικη ή Ντολμέδικη δημοκρατία της Ελλάδος.(Ντονμές ή Ντολμές= Εβραίος άλλου θρησκεύματος)

Θα κάνω μία παρένθεση εδώ για να αναφερθώ στη “Ιερά Συμμαχία” και στην “Ναυμαχία του Ναυαρίνου”,για να γινει αντιληπτό γιατί ανέφερα παραπάνω ότι πίσω από την Φιλική Εταιρεία ήταν “η άλλη Ρωσία,η μυστική Ρωσία “.Η Ρωσία ευνοούσε την απελευθέρωση της Ελλάδας για λόγους δικών της συμφερόντων που αναφέρω στην συνέχεια,αλλά δεν ήθελε να ήταν εμφανής η ανάμιξις της,λόγω της “Ιεράς Συμμαχίας”.

ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Το 1815 η Ρωσία,Αυστρία και Πρωσσία(Γερμανία) υπέγραψαν συνθήκη σκοπός της οποίας ήταν η αντίδραση των Αυτοκρατόρων κατά των φιλελευθέρων τάσεων που είχαν ήδη αρχίσει να εκδηλώνονται στην Ευρώπη μετά τη Γαλλική Επανάσταση το 1789. Την πρωτοβουλία της σύναψης αυτής της συνθήκης είχε ο Τσάρος Αλέξανδρος που διατελούσε ατυχώς υπό την επίδραση των μυστικοπαθών θεωριών της βαρόνης Κρούντενερ, η δε ονομασία “Ιερά” οφείλεται στην αρχική πρόθεσή του όπως επιτύχει την εν “χριστιανική αλληλεγγύη” συνένωση των ευρωπαϊκών Χωρών. Βέβαια από την άποψη αυτή ίσως η συνθήκη αυτή να αποτελεί και τον προάγγελο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στη συνθήκη εκείνη προσχώρησε το ίδιο έτος και Αγγλία ενώ με την επιμέρους λεγόμενη συνθήκη “Εξ λα Σαπέλ” του 1818 προσχώρησε και η Γαλλία. Ψυχή και ιθύνων νους της διατήρησης της έγινε ο Αυστριακός Καγκελάριος Κλέμενς φον Μέττερνιχ ο οποίος και μετέβαλε τελείως τους αρχικούς σκοπούς μετατρέποντάς την σε κύριο όργανο – μέσο επιβολής απολυταρχισμού και καταπολέμησης των λαϊκών ελευθεριών. Έτσι η Ιερά Συμμαχία εξελίχθηκε σε θεσμό αφενός μεν καταπίεσης των λαών αφετέρου σε σαφή λόγο επέμβασης των ισχυρών Βασιλέων στα εσωτερικά ζητήματα των ασθενέστερων Χωρών, όπου εκδηλώνονταν φιλελεύθερες τάσεις. Κάτω από αυτή την έμπνευση του Μέττερνιχ που επεδίωκε συνεχώς τέτοιες επεμβάσεις αποφασίζονταν οι διάφορες περιοδικές συναντήσεις των συμμετεχόντων στη συνθήκη Αυτοκρατόρων ή των αντιπροσωπειών τους. Η Ιερά συμμαχία εκτός των άλλων επεχείρησε να επέμβει ακόμη και σε ζητήματα των αποικιών της Αμερικής όπου και προκάλεσε την άμεση αντίδραση των τότε ΗΠΑ και τη διακήρυξη του Δόγματος Μονρόε, με συνέπεια η αντίδραση αυτή να υποσκάψει την αναχρονιστική εκείνη πέδη της Συμμαχίας.

Όμως, κύριος υπονομευτής, που επέφερε και το μεγαλύτερο πλήγμα στην Ιερά Συμμαχία υπήρξε, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, η Ελληνική Επανάσταση του 1821 την οποία και καταπολέμησε ο Μέττερνιχ με κάθε δύναμη που διέθετε. Η Ελληνική Επανάσταση αποδεδειγμένα ήταν εκείνη που επέφερε το ουσιαστικό τέλος του ανελεύθερου θεσμού της Ιεράς Συμμαχίας. Οι επαναστάσεις που ακολούθησαν, στη Γαλλία το 1830, στο Βέλγιο το 1834 και κάποιες άλλες μικρότερες σε διάφορες ευρωπαϊκές Χώρες απλά ολοκλήρωσαν την τελική κατάρρευσή της, που όμως συνδέθηκε με μια αναχρονιστική περίοδο της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας.

ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

Ο κεντρικός παράγοντας που καθόρισε την επέμβαση των τριών ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων στην Ελληνική σύγκρουση ήταν οι φιλοδοξίες της Ρωσίας να επεκταθεί στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας εις βάρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και η συναισθηματική υποστήριξή της για τους συντρόφους-ορθόδοξους χριστιανούς Έλληνες, οι οποίοι είχαν επαναστατήσει εναντίον της οθωμανικής κυριαρχίας το 1821. Αφού οι προθέσεις της Ρωσίας θεωρήθηκαν σημαντική γεωστρατηγική απειλή από τις άλλες δυνάμεις, και ειδικά από την Αγγλία, η αγγλική και αυστριακή διπλωματία στόχευαν στην παρεμπόδιση της ρωσικής επέμβασης, με την ελπίδα ότι η οθωμανική κυβέρνηση θα πετύχαινε την καταστολή της εξέγερσης. Αλλά το 1825, η ενθρόνιση του τσάρου Νικόλαου Α’ στο ρωσικό θρόνο, σημάδεψε την υιοθέτηση μιας επιθετικότερης “ελληνικής” πολιτικής και υποχρέωσε την Αγγλία να επέμβει, με το φόβο ότι μια ασυγκράτητη Ρωσία θα αποσυνέθετε ολοκληρωτικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Γαλλία ένωσε τις άλλες δύο δυνάμεις προκειμένου να αποκατασταθεί ο ηγετικός ρόλος της στις ευρωπαϊκές υποθέσεις μετά από την ήττα της στους Ναπολεόντειους πολέμους. Οι κυβερνήσεις και των τριών δυνάμεων δέχονταν επίσης υπό την έντονη πίεση της εγχώριας κοινής γνώμη τους ώστε να ενισχυθούν οι Έλληνες, ειδικά μετά από την εισβολή της Πελοποννήσου, το 1825, από τον υποτελή στους Οθωμανούς Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου και τις αγριότητες του στρατού του σε βάρος του γηγενούς πληθυσμου.

Οι δυνάμεις συμφώνησαν με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1827), περί τα τέλη Ιουνίου, να αναγκάσουν την οθωμανική κυβέρνηση να παραχωρήσει αυτονομία στους Έλληνες και απέστειλαν ναυτικές μοίρες στην ανατολική Μεσόγειο για να επιβάλουν την πολιτική τους. Η Ελληνική πλευρά με πράξη της 21 Ιουνίου (παλαιό ημερολόγιο) δέχθηκε αμέσως την συμφωνία αλλά ο Ιμπραήμ, που στο μεταξύ ήλεγχε σχεδόν όλη την Πελοπόννησο, ζήτησε προθεσμία έως ότου λάβει εντολές από την Αίγυπτο και την Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι ο στόλος του δεν θα εξέλθη από την Πύλο πριν έλθουν οι διαταγές που περιμένει.

Τελικά στις 8 Ολτωβρίου 1827,κατόπιν συνεχών προκλήσεων του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου και κρίνοντας ότι έχει υπεροχή άνοιξε πυρ κατά συμμαχικών πλοίων και η ναυμαχία άρχισε σε όλη τη διάταξη των πλοίων.Τα αποτελέσματα της είναι γνωστα,σχεδόν πλήρης καταστροφή του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου και όπως ανέφερε ο Ρώσος Ναυαρχος Δεριγνύ “στην ιστορία δεν υπήρξε μεγαλύτερη καταστροφή στόλου”.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1917-1991

Τον Οκτώβριο του 1917 στην Ρωσία ξεσπάει και εδραιώνεται η κομμουνιστική επανάσταση των ” Μπολσεβίκων” οι οποίοι κατά το πλείστον προήρχοντο από την φυλή των Σλάβων και των Ρωσωεβραίων της μεσαίας τάξης.

Μία ακόμη παρένθεση εδώ:Οι Εβραίοι της Ρωσίας δεν είναι Ιουδαίοι,αλλά προέρχονται από την διαλυθείσα από τους Ρως αυτοκρατορεία των Χαζάρων (7ος-11ος μΧ αιώνας)η οποία ευρίσκετο μεταξύ Ευξείνου Πόντου(Μαυρη θάλασσα) και Κασπίας.Τουρανική-τουρκογενής νομαδική φυλή,η οποία τον 7ο αιώνα κατέλαβε την περιοχή και ασπάσθηκε τον Εβραϊσμό.Από αυτούς προέρχονται οι Σιωνιστές και το πλείστον των Εβραίων των εγκατεστημένων στα διάφορα Ευρωπαϊκά κράτη.Ο σημερινός πληθυσμός του Ισραήλ αποτελείται κατά 80% απ’αυτούς,οι οποίοι ονομάζονται “Ασκενάζι”,ενώ οι Ιουδαίοι Εβραίοι είναι ένα 20% και ονομάζονται ¨Σεφαραδίτες”,έχουν μάλιστα σοβαρές διαφορές μεταξύ τους.

Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζω:

Αρχηγός της επανάστασης ήταν ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ιουλιάνωφ,περισσότερο γνωστός ως Λένιν και ο θεωρητικός του Ρωσικού μαρξισμού Γκεόργκι Βαλεντίνοβιτς Πλεχάνωφ,γνωστός ως Βόλγκιν.Και οι δύο ήταν τέκτονες Ρωσοεβραίοι και προήρχοντο και από την κάστα των Φιννών(εξόριστοι Φοίνικες).Τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούν,”Λένιν” και “Βόλγκιν” προέρχονται από τους ποταμούς που ακολούθησαν  οι εξΌριστοι Φοίνικες για να φθάσουν στην νέα τους πατρίδα.Λένιν από τον ποταμό Λένα και Βόλγκιν από τον ποταμό Βόλγα.

Ο πατέρας της κομμουνιστικής θεωρίας είναι ως γνωστόν,ο Εβραϊκής καταγωγής Γερμανός φιλόσοφος  Καρλ Χάινριχ Μαρξ (1818-1883).Ο κομμουνισμός του Μάρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται,πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια κεντρική κρατική τράπεζα.

Από την άλλη ο αναρχικός αντικρατιστής,από την κάστα των Σλάβων,Μιχαήλ Μπακούνιν(1814-1876) πατέρας της αναρχικής και πανσλαβικής θεωρίας,ζητούσε μια λαϊκή επανάσταση απελευθερωμένη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την εξάρτηση από τις τράπεζες,που επέβαλε ο βασικός του αντίπαλος Κάρλ Μάξ.Στο έργο του “Διακήρυξη προς τους Σλάβους”,αναλύει την πανσλαβική ένωση της σλαβικής βάσης σε μια νέα ομοσπονδία και με τα άλλα σλαβικά έθνη.

Οι θεωρίες του Μάρξ κερδίζουν την Α’κομμουνιστική Διεθνή το 1868 στη Γαλλία (Α’ Διεθνή=Διεθνής Ένωση Εργαζομένων) επιβάλλοντας τις αρχές και τις ιδέες του,δίνοντας έτσι το 1917 στον Λένιν τη σκυτάλη να επαναστατήσει στη Ρωσία,σκαρώνοντας ολιγαρχικά την δικτατορία του προλεταριάτου. Ο Λένιν θα περάσει με τρένο τα Φιλανδικά σύνορα προς την Ρωσία, συνοδευμένος από 209 επαναστάτες (εκ των οποίων οι 199 ήταν Εβραίοι) και κουβαλώντας στο ειδικά μισθωμένο βαγόνι του έξι εκατομμύρια δολάρια σε χρυσό, ποσό με το οποίο επιδοτήθηκε από τον Γερμανοεβραίο τραπεζίτη Μαξ Βάρμπουργκ και τον Ρωσοεβραίο Αλεξάντρ Χέλφαντ (ψευδώνυμο Πάρβους). (Κώστα Γαρμπή: “Οι βιαστές της ανθρωπότητας”).

Ταυτόχρονα, στις 27/3/1917, ξεκινάει από την Νέα Υόρκη άλλος ένας Ρωσοεβραίος Σλαύος, εφοδιασμένος με αμερικάνικο διαβατήριο και κουβαλώντας κι εκείνος ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, που του έδωσαν οι Αμερικανοεβραίοι τέκτονες τραπεζίτες. Πρόκειται για τον Λεονίτ Μπρονστάιν Τρότσκι,υπαρχηγό του Λένιν,συνοδευόμενο από 75 ακόμα Αμερικανοεβραίους και Ρωσοεβραίους κομμουνιστές.

Έτσι λοιπόν η Ρωσική επανάσταση καπελώθηκε από τους Εβραίους εις βάρος του λαού και υπέρ της μεσαίας εμπορικής τάξης,μέσω του τεκτονισμού.

Ένα από τα πρώτα μελήματα των μπολσεβίκων ήταν η σύλληψη και κατόπιν εκτέλεση όλων των μελών της Ρωσικής Τσαρικής οικογένειας του Νικολάου Β’,ο οποίος όπως όλοι οι Τσάροι ήταν Βαραγγικής καταγωγής.Η Βαραγγική τάξη των ευγενών,σχεδόν εξοντώνεται με εκτελέσεις,ενώ άλλοι καταφεύγουν σαν πρόσφυγες (εμιγκρέδες) στα κράτη της δυτικής Ευρώπης.Με τον τρόπο αυτό η Φιννική και Σλαβική κάστα,προσπάθησαν να εξαλείψουν τελείως την αντιστοιχη Βαραγγική και να μείνουν οι κύριοι κυρίαρχοι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας,της οποίας το 1922 άλλαξαν και το όνομα σε ” Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών”(ΕΣΣΔ ή CCCP στα ρωσικα) αποτελούμενη απο 15 Σοβιετικές δημοκρατίες.

Η λέξη “Σοβιέτ” σημαίνει “συμβούλιο”στα ρωσικα.

Το τελευταίο σύνταγμα του 1977 της Σοβιετικής Ένωσης όριζε ότι η χώρα απαρτιζόταν από 15 Σοβιετικές Δημοκρατίες:
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρωσίας(Ρωσική Ομοσπονδία)
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λευκορωσίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αρμενίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γεωργίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τουρκμενίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Τατζικιστάν
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Καζαχστάν
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Κιργιζίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μολδαβίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λιθουανίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λετονίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Εσθονίας

Η κάθε δημοκρατία είχε δικό της σύνταγμα, σημαία, εθνικό ύμνο και εθνόσημο. Ορισμένες μάλιστα (Ουκρανία και Λευκορωσία) απολάμβαναν και θέση στον ΟΗΕ ως κυρίαρχες Δημοκρατίες και ως οντότητες διέθεταν στοιχεία του διεθνούς δικαίου.Το 1989, στην ΕΣΣΔ κατοικούσαν 293.047.571 πολίτες.

Οι τρείς Βαλτικές δημοκρατίες (Εσθονία-Λεττονία-Λιθουανία) καθόλη την διάρκεια των 70 ετών της ΕΣΣΔ ήταν οι μόνες πολύ εχθρικές πρός την κεντρική κυβέρνηση της ΕΣΣΔ,λόγω της καταγωγής του πληθυσμού τους που αποτελείτο ως επί το πλείστον από Βάραγκους,οπως επίσης και το Λένιγκραντ (Αγ.Πετρούπολης).

Μετά την κήρυξη της επαναστάσεως των μπολσεβίκων ξεσπάει στην Ρωσική Αυτοκρατορία εμφύλιος πόλεμος μεταξύ μπολσεβίκων(κόκκινοι) και εθνικιστών (λευκών).Οι λευκοί ενισχύονται και με δυνάμεις Ευρωπαϊκών κρατων οι οποίες όμως, ασυντόνιστες στρατιωτικά, ηττόνται το 1921.Μεταξύ των δυνάμεων που απεστάλησαν το 1919 ήταν και το Ελληνικό Α’Σώμα Στρατού δυνάμεως δύο Μεραρχιών (23551 άντρες)το οποίο ετέθει κάτω από την Γαλλική διοίκηση στη περιοχή της Κριμαίας (Μαύρη Θάλασσα).Το Α΄ΣΣ παρέμεινε μαχόμενο στην περιοχή επί τριμηνο (Ιαν-Απρ.1919)και στην συνέχεια λογω υπογραφείσης ανακωχής απεχώρησε,έχοντας υποστεί απώλειες 12 αξ/κων και 245 οπλιτών και τον Ιούνιο μεταφέρθηκε στο μέτωπο της Μ.Ασίας.

Την ίδια περίοδο οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής του Καυκάσου (Γεωργία,Αρμενία) οργανώνονται πολιτικά και στρατιωτικά για να αντιμετωπίσουν την Τουρκική εισβολή στον Καύκασο με αποτέλεσμα ο Ελληνισμός της περιοχής να υποστεί τα πάνδεινα,έχοντας μεγάλες απώλειες κυρίως σε άμαχο πληθυσμό και 54000 πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1921 άρχισε στη Μόσχα  Σοβιετοτουρκική διάσκεψη. Ο ίδιος ο Λένιν χαιρετίζοντας τη διάσκεψη κατήγγειλε “τη ληστρική πολιτική των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων.” Στις 16 Μαρτίου υπογράφτηκε το σοβιετοτουρκικό σύμφωνο φιλίας επισημοποιώντας την ήδη ευρισκόμενη σε ισχύ σοβιετοτουρκική στρατιωτική και οικονομική συνεργασία.Η νέα κυβέρνηση χάρισε τα χρέη της Τουρκίας, ενώ της παραχώρησε και τυπικά τις περιοχές Καρς, Αρνταχάν και Αρτβίν της Αρμενίας  που ζούσαν και πολλοί Έλληνες οι οποίοι υπέστησαν γεννοκτονία μαζί με τους Αρμενίους.Μέχρι σήμερα αυτές ανήκουν στην Τουρκία.Επίσης ο Λένιν υποσχέθηκε  να βοηθήσει την Τουρκία για να διώξει τον Ελληνικό στρατό από τα εδάφη της Μικράς Ασίας.Έτσι η Τουρκία  εξασφάλισε τον ανεφοδιασμό από τους σοβιετικούς και έχοντας επίσης φιλικές σχέσεις και με την Περσία, την Ιταλία και τη Γαλλία, ετοιμάστηκε για την πετυχημένη τελική σύγκρουση με τον Ελληνικό στρατό τον Αύγουστο του 1922.

Η Μικρασιατική Καταστροφή και η ολοκλήρωση της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών από τον τουρκικό εθνικισμό, αποστέρησε από τους Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας το ζωτικό τους χώρο. Η μετακίνησή τους προς το βαλκανικό Νότο, όπου βρισκόταν ο μοναδικός ελεύθερος Ελληνικός χώρος, έγινε μοναδική διέξοδος. Η πλειονότητα των Ελλήνων του Καυκάσου μετακινήθηκε προς την Ελλάδα. Σημαντικός αριθμός τους όμως παρέμεινε στη Σοβιετική Ένωση, ακολουθώντας όλες τις φάσεις του μεγάλου πολιτικού πειράματος του” κομμουνισμού”,βιώνοντας τις θετικές και αρνητικές του πλευρές. Βίωσαν τα θετικά αποτελέσματα της λενινιστικής Νέας Οικονομικής Πολιτικής και υπέστησαν την τρομοκρατική πρακτική του σταλινισμού,όπως θα δούμε πιο κάτω.

Μετά τον θάνατο του Λένιν το 1924 την ηγεσία της ΕΣΣΔ αναλαμβάνει ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν.Ο Στάλιν είναι Γεωργιανός Σκύθης (Γεωργιανοί=Ίβηρες της Ασίας=Σάπειροι=γεωργοί Σκύθες) και γεννήθηκε στο Γκόρι της Γεωργίας.Βέβαια το όνομα του “Ιωσήφ” είναι εβραϊκό,αλλά πουθενά στο βιογραφικό του δεν αναφέρεται σαν εβραϊκής καταγωγης.Πιθανώς κάποιος πρόγονος του να ήταν.Ένας από τους ανθρώπους τους οποίους η μητέρα του  Αικατερίνη έπλενε, ήταν κάποιος Εβραίος του Γκόρι, ο Δαβίδ Παπισμέντοφ. Ο Παπισμέντοφ έδινε στον Ιωσήφ, που βοηθούσε τη μητέρα του, χρήματα και βιβλία του για να διαβάσει, και τον ενθάρρυνε. Δεκαετίες αργότερα ο Παπισμέντοφ ήρθε στο Κρεμλίνο για να μάθει τι είχε γίνει ο μικρός “Σόσο”(υποκοριστικό του Στάλιν). Ο Στάλιν εξέπληξε τους συνεργάτες του όχι μόνο δεχόμενος τον ηλικιωμένο κύριο, αλλά κουβεντιάζοντας με μεγάλη χαρά μαζί του.

Ο Ιωσήφ Στάλιν κέρδισε τον βασικό αντίπαλο και ανάδοχο του Λένιν,τον Ρωσοεβραίο Λέων Τρότσκι και πήρε την εξουσία δημιουργώντας “διά πυρός και σιδήρου”μία νέα  αυτοκρατορία,την υπεδύναμη της Σοβιετικής Ενώσεως’,νικήτριας του Β’ΠΠ που έμελλε μαζί με την Αγγλοσαξωνική αυτοκρατορία να χωρίσουν τον κόσμο κυριολεκτικά στα δύο,για μισό περίπου αιώνα.

Από το 1930 ο Στάλιν άρχισε τεράστιο κύμα διώξεων πολιτικών του αντιπάλων και μεγάλου μέρους δήθεν αντιφρονούντος πληθυσμού.Μεταξύ των άλλων τουλάχιστον 38.000 χιλιάδες Σοβιετικοί πολίτες Ελληνικής καταγωγής μεταφέρθηκαν στα γκούλαγκ (στρατόπεδα αντιφρονούντων) της Σιβηρίας, απ’ όπου ελάχιστοι επέζησαν των απάνθρωπων συνθηκών καταναγκαστικής εργασίας. Συνολικά, όπως προκύπτει από τα υπάρχοντα στοιχεία, υπήρξαν τρία κύματα διωγμών των Ελλήνων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης κατά τη σταλινική περίοδο (1930-1936-1949).

H ντιρεκτίβα 50125 είναι η οδηγία που εκδίδει ο Στάλιν τον Δεκέμβριο του 1937 και την υπογράφει ο υπουργός ασφαλείας του, Νικολάι Γεζώφ. Με αυτήν διατάσσεται η έναρξη της νέας “Ελληνικής Επιχείρησης” και δίνονται λεπτομερείς οδηγίες για τη σύλληψη των Ελλήνων που κατοικούν στη Σοβιετική Ένωση. Αποτέλεσμα της οδηγίας είναι να εκτελεστούν επί τόπου περίπου 28000 και να σταλθούν στα σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας(γκούλαγκ)χιλιάδες Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης. Σχεδόν όλοι όσοι συλλαμβάνονται είναι προστάτες οικογενειών.

Ένα μέρος Ελλήνων του Καυκάσου -όσοι εκτοπίστηκαν βίαια στην Κεντρική Ασία κατά τις δεκαετίες ’30 και ’40-και επέζησαν κατέφθαναν μέχρι τις αρχές του 2000 σαν πρόσφυγες-ικέτες στην Ελλάδα, σημειώνοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τις συνέπειες των τραγικών γεγονότων του πρώτου ημίσεως του 20ου αιώνα. 

Οι Έλληνες στην ΕΣΣΔ κατοικούσαν σε τρεις περιοχές κυρίως : Στην Ουκρανία, στις περιοχές της Μαριούπολης και της Οδησσού, στον Καύκασο στην περιοχή της Γεωργίας και στην Τασκένδη την Πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν. Σύμφωνα με το βιβλίο “Ο Πληθυσμός της ΕΣΣΔ”, το 1959 στην ΕΣΣΔ κατοικούσαν 309 χιλ. Έλληνες ενώ το 1989 ο αριθμός αυτός ήταν 359 χιλ. Στον αριθμό αυτό δεν περιλαμβάνονταν οι Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες που έφτασαν στην ΕΣΣΔ μετά τον αδελφοκτόνο πόλεμο 1946-49.

Σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας του 2002, υπήρξαν 97.827 άνθρωποι που δήλωσαν Έλληνες βάσει της εθνικής ταυτότητάς τους. Από αυτούς μόνο οι 766 δεν γνώριζαν ρωσικά και 612 διέθεταν ελληνική υπηκοότητα, συνεπώς μπορούμε να συμπεράνουμε πως σχεδόν το σύνολο όσων δήλωσαν Έλληνες αποτελείται από γεννημένους στη Ρωσία ή άλλες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι ο παραπάνω αριθμός αναφέρεται μόνο στους Έλληνες της Ρωσίας. Δε συμπεριλαμβάνει ελληνικούς πληθυσμούς που κατοικούν σε άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπως η Γεωργία,η Αρμενία,η Ουκρανία,κλπ.

Μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953,ηγέτες της ΕΣΣΔ ήταν:

-Νικίτα Χρουστσόφ            1953-1964 Ρώσος σλαβικής καταγωγής
-Λεονίντ Μπρέζνιεφ           1964-1982 Ουκρανός σλαβικής καταγωγής.
-Γιούρι Αντρόποφ               1982-1984 Ρώσος σλαβικής καταγωγής.
-Κονσταντίν Τσερνιένκο     1984-1985 Μολδαβός σλαβικής καταγωγής.
-Μιχαήλ Γκορμπατσώφ      1985-1991 Ρώσος σλαβικής καταγωγής.

Ο τελευταίος ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ στα επτά χρόνια που ηγήθηκε της Ε.Σ.Σ.Δ. προσπάθησε να οικοδομήσει ένα μοντέλο σοσιαλισμού, στο οποίο να συνυπάρχουν και οι νόμοι της αγοράς και του ελεύθερου εμπορίου, ένα κομμουνιστικό καθεστώς με πλουραλιστική βάση λειτουργίας. Οι προσπάθειές του, όμως, οδήγησαν στην αποσύνθεση της χώρας του. Προήγαγε τη συνεργασία και το διάλογο μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, συναντώντας τον Αμερικανό Πρόεδρο Ρόναλντ Ρήγκαν στην Ουάσιγκτον, με στόχο τον πυρηνικό αφοπλισμό. Στη Μόσχα υπήρξε ιδιαίτερα δριμύς στην κριτική του για το παρελθόν. Αποκατέστησε σχέσεις με την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τους αντιφρονούντες. Από τις κρισιμότερες στιγμές κατά τη διάρκεια της ταραχώδους θητείας του στην ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η αντιμετώπιση του πραξικοπήματος της 19ης Αυγούστου 1991. Tη χρονιά εκείνη, και ενώ βρισκόταν στη θερινή προεδρική κατοικία στην Κριμαία, η αντιπολιτευόμενη πτέρυγα του Κ.Κ.Σ.Ε., υπό τον τότε αντιπρόεδρο Γενάντι Γιανάγιεφ, απαίτησε την παραίτησή του. Ο Γκορμπατσωφ αρνήθηκε και επέστρεψε στη Μόσχα. Οι πραξικοπηματίες απέτυχαν, χάρη στην παράλληλη εξέγερση των δημοκρατικών στοιχείων στην πρωτεύουσα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Έχασε, όμως, τον έλεγχο του σοβιετικού πολιτικού συστήματος και υποσκελίστηκε από τον πρόεδρο της σοβιετικής δημοκρατίας της Ρωσίας Μπορίς Γιέλτσιν. Τον Οκτώβριο του 1991 στη διάσκεψη της Μαδρίτης για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, η θέση του ήταν ήδη αποδυναμωμένη. Οι φυγόκεντρες τάσεις στην πολύκεντρη και πολυεθνική Ε.Σ.Σ.Δ. ενισχύονταν συνεχώς. Το Νοέμβριο του ιδίου έτους, επτά δημοκρατίες (ανάμεσά τους και η Ρωσία) αποφάσισαν την ίδρυση της Ένωσης Ανεξαρτήτων Κρατών, οπότε ο ρόλος του Γκορμπατσωφ περιορίστηκε στο συντονισμό της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Τον Δεκέμβριο εκπρόσωποι της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας, συναντήθηκαν για να ιδρύσουν την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΠΟΡΙΣ ΓΕΛΤΣΙΝ 1991-2000

Ο Ρώσος-Σλάβος ΜπόριςΓέλτσιν τον Δεκέμβριο του 1991,εν μία νυκτί, καταλύει επισήμως μετά από 70 χρόνια την πανίσχυρη ΕΣΣΔ και δημιουργεί την Ρωσική Ομοσπονδία.

Η Ρωσική Ομοσπονδία αποτελείται από 83 ομοσπονδιακά υποκείμενα πολλά από τα οποία αποτελούνται από άλλες εθνότητες(πχ Κοζάκοι,Τάταροι,Τσετσένιοι,Οσέτιοι,κλπ).Σύμφωνα με το ρωσικό Σύνταγμα, κάθε ομοσπονδιακό υποκείμενο έχει δική του σημαία και εθνόσημο και είναι ισότιμο με τα άλλα ανεξαρτήτως της νομικής του μορφής, του μεγέθους ή του πληθυσμού του. Η αρχή της ισοτιμίας εξασφαλίζεται με την εκλογή ίδιου αριθμού αντιπροσώπων  στην Άνω Βουλή (Ομοσπονδιακό Συμβούλιο) της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αντίθετα, στην Κάτω Βουλή (Δούμα) η εκπροσώπηση γίνεται με πληθυσμιακά κριτήρια.

Βάσει της γεωγραφικής τους θέσης, τα ομοσπονδιακά υποκείμενα ομαδοποιούνται σε επτά ευρύτερα Διαμερίσματα που ελέγχονται από τον Πληρεξούσιο του ρώσου προέδρου: Κεντρικό, Νότιο, Βορειοδυτικό, του Βόλγα, Ουραλικό, Σιβηρικό, της Άπω Ανατολής. Τα τέσσερα πρώτα καταλαμβάνουν τα ευρωπαϊκά εδάφη της χώρας και τα υπόλοιπα τρία τα ασιατικά.

Η περίοδος του Μπόρις Γιέλτσιν υπήρξε από τις πλέον σκοτεινές στην ιστορία της Ρωσίας.Από το πολιτικό κενό της ΕΣΣΔ ξεπήδησε μιά πλειάδα νέων αυταρχικών κρατών από τις πρώην 15 σοβιετικές δημοκρατίες.Από το οικονομικό κενό μιας χώρας με τεράστιους πόρους ξεπήδησαν δεκάδες νέοι ολιγάρχες που άρπαξαν αμύθητα πλούτη ,την ώρα που ο ρωσικός λαός βίωνε την πλήρη κοινωνική εξαθλίωση.Οι “φιλελεύθεροι” της Ρωσίας που κυβέρνησαν εκείνα τα σκοτεινά χρόνια αποδείχθηκαν,το λιγότερο, μαθητευόμενοι μάγοι και κυρίως ήταν υπάκουοι σε κελεύσματα που βούλιαξαν την μεγάλη αυτή χώρα.Την ώρα που μερικές εκατοντάδες ολιγάρχες αποκτούσαν αμύθητες περιουσίες και η ρωσική μαφία οργίαζε,η πολιτική και στρατιωτική δύναμη της χώρας εξαφανίσθηκε και η χώρα έφθανε στο ναδίρ !!! Την ώρα που οι πολίτες ελάμβαναν κουπόνια ισχνής αξίας,οι άνθρωποι που κατείχαν θέσεις κλειδιά στην κυβέρνηση βραβεύονταν με τεράστια ποσά.40 δις δολάρια που έδωσε το ΔΝΤ εκλάπησαν από τους ανθρώπους του προέδρου και κατέληξαν σε λογαριασμούς του εξωτερικού.

Οι Αμερικάνοι απλώς γελούσαν με τον μεθυσμένο Γιέλτσιν και δεν έδιναν σημασία για τις όποιες αντιρρήσεις της Μόσχας (πχ για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς ή για τον άγριο βομβαρδισμό της Σερβίας).Πιστεύω ότι πίσω από τον Γιέλτσιν ήταν οι ίδιοι οι αμερικάνοι-νεοταξίτες, οι οποίοι αναιμάκτως κατάφεραν να διαλύσουν τον κύριο αντιπαλό τους ,την Ρωσία και γίνουν η μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη.Η ηγεσία των ΗΠΑ,αγνοώντας τις ίδιες συνθήκες που είχε υπογράψει (μείωση εξοπλισμών στην Ευρώπη,συνθήκη Ντέιτον με την Σερβία,κλπ),επιχείρησε να περιθωριοποιήσει τόσο τη Ρωσία,όσο και τους συμμαχους της του “Συμφώνου της Βαρσοβίας”(αντίστοιχο του ΝΑΤΟ).

Η “Νέα Τάξη Πραγμάτων”, οι εβραϊκής καταγωγής τραπεζίτες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους “έτριβαν” τα χέρια τους από ικανοποίηση θεωρώντας ότι η “αρκούδα” δεν θα ήταν δυνατόν πλέον να ξανασηκώσει κεφάλι και πως θα κυριαρχούσαν στον κόσμο.Και όμως η “αρκούδα” ξύπνισε από την νάρκη της και ξανασήκωσε το κεφάλι και μάλιστα πολύ σύντομα, γιατί κάτι δεν υπολόγισαν…κάτι που τους ανέτρεψε και τους ανατρέπει μέχρι αυτή την στιγμή τα σχέδια !!!

Η κλονισμένη υγεία του Γιέλτσιν,τα απίστευτα σκάνδαλα  και η πλήρης πολιτική απαξίωση του από τον απλό κόσμο,οδήγησαν προς το τέλος της θητείας του στη συναλλαγή μεταξύ της ηγετικής ομάδας που τον στήριζε και της ομάδας που προωθούσε έναν άγνωστο στους πολλούς άνθρωπο,έναν πραγματικό ΗΓΕΤΗ τον Βλαντιμίρ Πούτιν !!!

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ-ΒΑΡΑΓΓΩΝ ΡΩΣ

Ο Βλαδήμηρος Πούτιν γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1952 στην Αγία Πετρούπολη (πρώην Λένιγκραντ επί ΕΣΣΔ).

Που βρίσκεται η Αγία Πετρούπολη ? Στην ΒΔ Ρωσία,στις ακτές της Βαλτικής,κοντά στα σύνορα με την Φιλανδία και στα τρία Βαλτικά κράτη και ήταν η πρωτεύουσα των Τσάρων από τον Μεγάλο Πέτρο και μετά.

Ποιοί ζούσαν από τα πανάρχαια χρόνια στην περιοχή αυτή ? Όπως ανέφερα στη αρχή του άρθρου, οι Υπερβόρειοι Βάραγγοι Ρώς !!!

Άρα λοιπόν με τον Πούτιν έχουμε την επιστροφή των Βάραγγων-Ρως στα ηνία της Ρωσίας.Και ξανθός είναι και γαλανομάτης !!! Αλλά δεν είναι ο μόνος…υπάρχει κι’άλλος,όπως θα δείτε αμέσως μετά !!!

Ο Πούτιν τελείωσε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αγ.Πετρούπολης(Λένιγκραντ) το 1975 και λίγο καιρό αργότερα απέκτησε διδακτορικό στα Οικονομικά. Το 1990 έγινε βοηθός Κοσμήτορα, ενώ το διάστημα 1985-1990 εργάστηκε στην Ανατολική Γερμανία ως μυστικός πράκτορας της Επιτροπής της Κρατικής Ασφάλειας γνωστής ως KGB. Το 1991 γύρισε στη γενέτειρά του, την Αγία Πετρούπολη, όπου δούλεψε με τον γνωστό δημοκρατικό παράγοντα της “Νέας Ρωσίας”, Ανατόλι Σομπτσάκ, δήμαρχο της πόλης, ως σύμβουλός του.   Τον Ιούνιο του 1991 έγινε Πρόεδρος Διεθνών Σχέσεων του Δήμου Αγίας Πετρούπολης και το 1994 πρώτος Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Το Μάρτιο του 1997 προήχθη σε αντιπρόεδρο του Εκτελεστικού Γραφείου του Προέδρου, ενώ το 1998 ορίστηκε Διοικητής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ρωσίας, διαδόχου της KGB. Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1999, ορίστηκε Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Μπορίς Γιέλτσιν και τον Ιανουάριο του 2000, μετά από το ξαφνικό διάγγελμα παραίτησης του Γιέλτσιν, ορίστηκε προσωρινός Πρόεδρος. Το 2000 έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία της Ρωσικής Δημοκρατίας και εξελέγη Πρόεδρος. Επίσης, στις 14 Μαρτίου 2004 επανεξελέγη με συντριπτική πλειοψηφία.

Λόγω του Ρωσικού συντάγματος δεν μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος για τρίτη συνεχόμενη θητεία και έτσι υπέδειξε σαν υποψήφιο τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και φίλο του, Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς Μεντβέντεφ,ο οποίος και εξελέγει πρόεδρος ,ενώ ο Πούτιν δεν δίστασε να υποβαθμιστεί στα καθήκοντα του Πρωθυπουργού.Ο Μεντβέντεφ κατάγεται και αυτός από την Αγία Πετρούπολη ,Βάραγγος Ρως και αυτός !!!

Στις προεδρικές εκλογές του 2012 αντιστράφησαν οι ρόλοι τους και ο Πούτιν επανεξελέγει πρόεδρος με ποσοστο 64%,παρά τις προσπάθειες των αμερικανών,των πατρώνων τους νεοταξικών και ορισμένων Ρώσων συνεργατών τους οι οποίοι υποκινούσαν και υποκεινούν διαδηλώσεις ολιγάριθμων ατόμων κατά του Πούτιν,τις οποίες τα δυτικά ΜΜΕ παρουσιάζουν σαν πολυπληθείς γιατί έτσι βέβαια τους συμφέρει !!! Βλέπετε το δίδυμο Πούτιν-Μεντβέντεφ τους …χαλάει την δουλειά,τους ξεπετάχθηκε από εκεί που δεν το περίμεναν !!!!!

Στη διάρκεια της πρώτης οκταετούς προεδρικής θητείας του, η ρωσική οικονομία επανέκαμψε,έχοντας πλέον τεράστια αποθεματικά, με αιχμή την ενεργειακή πολιτική και το μεγάλο πλούτο σε φυσικά κοιτάσματα, πετρελαίου και φυσικού αερίου,κλπ.Ασφαλώς το επίτευγμα οφείλεται και στον πατριωτισμό του ρωσικού λαού, η ιστορία όμως δικαίως θα στεφανώσει τον Πούτιν. Κανένας λαός δεν έγραψε ιστορία χωρίς ηγέτη. Ο Πούτιν, όταν αισθάνθηκε να σταθεροποιείται στην εξουσία εξαπέλυσε αποφασιστική, άγρια, αντεπίθεση κατά των ολιγαρχών, που δεν ήσαν διατιθεμένοι να θέσουν τον πλούτο που άρπαξαν, υπό την αυστηρή επιτήρηση της Πολιτείας και τούς εξόντωσε !!!

Ο Πούτιν κατάφερε να ανορθώσει την οικονομία της χώρας με τη βοήθεια των απλήστων για κέρδη δυτικών, οι οποίοι εκτίναξαν στα ύψη την τιμή των καυσίμων παραβλέποντας ότι η Ρωσία είναι σημαντικός εξαγωγέας και κύριος τροφοδότης της Δυτικής Ευρώπης. Έτσι όταν άρχισαν να εξυφαίνουν τα άθλια παιχνίδια απομόνωσης της Ρωσίας με τον προσεταιρισμό στη ζώνη επιρροής τους χωρών που συνορεύουν με την “αρκούδα”,προσέκρουσαν στην αποφασιστικότητα του Πούτιν, η οποία ξάφνιασε τους πάντες. Κατά τον “πειραματικό” πόλεμο, που εξανάγκασαν οι ΗΠΑ να εξαπολύσει ο άφρων υπηρέτης τους πρόεδρος της Γεωργίας Σαακασβίλι, έλαβαν την πρώτη απάντηση.

Η Ρωσία είναι πλέον μέλος της ομάδας των οχτώ πλουσιοτέρων κρατών του κόσμου (G8), λόγω της μεγάλης αύξησης του Α.Ε.Π. της, που πλησίασε το αντίστοιχο της Ε.Σ.Σ.Δ. της δεκαετίας του 1980.Ιδιαίτερη μέριμνα έδωσε στην αναδιάρθωση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας,οι οποίες χάρις σ’αυτον απέκτησαν και πάλι την παλαιά τους αίγλη και η Ρωσία έγινε και πάλι υπερδύναμη του πλανήτη και του …διαστήματος με το οποίο πάντα είχε…ιδιαίτερες σχέσεις (άρθρο μου “ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ”παρ.Ρωσικές βάσεις στη Σελήνη http://perseasorion.blogspot.gr/2011/10/blog-post_1980.html ).

Το Δεκέμβριο του 2007 ο Πούτιν ανακηρύχθηκε “Πρόσωπο της Χρονιάς” από το περιοδικό ΤIME.Όπως έγραψε το περιοδικό “Είναι ο τσάρος της Νέας Ρωσίας, αυτός ο χαλύβδινος και αποφασισμένος ηγέτης ο οποίος κατέστησε το έθνος του κεντρικό μοχλό του 21ου αιώνα, καθώς το τελευταίο έτος του στην προεδρία ήταν και το πιο επιτυχημένο “. Η άποψη ότι η Ρωσία έχασε, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου τη θέση της στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι ήταν πάντα αφελής, αναφέρει μεταξύ άλλων, το περιοδικό, βεβαιώνοντας ότι η χώρα έχει κεντρικό ρόλο στον κόσμο μας.

Στα σχεδόν 13 χρόνια παραμονής του στην εξουσία και παρουσίας του στη διεθνή σκηνή, ο δυο φορές πρωθυπουργός και δυο φορές πρόεδρος της Ρωσίας(και τώρα τρίτη), Βλαντίμιρ Πούτιν, δεν έγινε απλά σήμα κατατεθέν της χώρας του, αλλά και η προσωποποίηση ενός συγκεκριμένου τύπου πολιτικής. Ουσιαστικά, αποτελεί ένα σύμβολο της ιστορικής μεταβατικής περιόδου που περνάει τόσο η Ρωσία, όσο και ολόκληρος ο κόσμος.

Στη διάρκεια της περιόδου αυτής τα πολιτικά συστήματα γνώρισαν μεταβολές, παραδοσιακές ιδεολογίες άρχισαν να κλυδωνίζονται, τα σύνορα κάποιων χωρών έγιναν διάτρητα ή έπεσαν, ενώ στον κόσμο παράλληλα άρχισαν να εμφανίζονται νέες διαχωριστικές γραμμές. Υπό τις συνθήκες της αυξανόμενης ηθικής παρακμής, της ασάφειας των ιδεολογιών και των πολιτικών εννοιών, καθώς και της γενικής αβεβαιότητας για το αύριο, προέκυψε η ανάγκη ισχυρών ηγετών, οι οποίοι θα είναι ικανοί να χαράξουν με αποφασιστικότητα τη δική τους πολιτική γραμμή παρακάμπτοντας τους καθιερωμένους τύπους και τις γενικότητες που συχνά περιπλέκουν την πορεία προς τον αντικειμενικό σκοπό.Ο Πούτιν εκλαμβάνεται διεθνώς ως παράγοντας με μεγαλύτερη ισχύ και επιρροή από ότι η χώρα της οποίας ηγείται.

Οι δυτικοί θεωρούν τον Πούτιν ύπουλο και επιδέξιο, και άρα, διπλά επικίνδυνο παίκτη, που ξέρει πως να πετυχαίνει τους στόχους του. Η δαιμονοποίηση του Πούτιν στα δυτικά ΜΜΕ και στην κοινή γνώμη, είναι η αντίστροφη πλευρά της ιδιότυπης γοητείας που ασκεί η προσωπικότητά του. Η αιτία της βρίσκεται στο ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν κάνει αυτό, το οποίο λόγω των προαναφερόμενων θεσμικών περιορισμών, οι Δυτικοί ηγέτες δεν έχουν τη δύναμη να κάνουν.Επίσης, είναι έντονη και συνειδητή η απουσία από αυτόν κάποιας συγκεκριμένης ιδεολογίας. Γεγονός που του επιτρέπει αφενός να αλλάζει ριζικά την πολιτική του όταν αυτό είναι αναγκαίο, και αφετέρου να χρησιμοποιεί οποιαδήποτε ρητορική για την επίτευξη των στόχων του. Είναι φανερό ότι δεν ακολουθεί την πολιτική ορθότητα και χάρη στο γεγονός αυτό, είναι σε θέση να διατυπώνει με ευθύτητα και σαφήνεια τις προτεραιότητές του.(Δείτε το παρακάτω βίντεο από ομιλία του στο Μόναχο σε συνέδριο που συμμετείχαν αρχηγοί κρατών και ο Πούτιν μίλησε ξεκάθαρα ενάντια στην Νέα Τάξη Πραγμάτων και “σ’αυτούς” που θέλουν να γίνουν κυρίαρχοι του πλανήτη.
http://www.youtube.com/watch?v=c6-X5abjfGc&feature=related )

Σήμερα, όλοι αγωνίζονται για την ευημερία των κρατών τους, η οποία εξαρτάται από το βαθμό της οικονομικής αλληλοσύνδεσης στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας.
Αυτό είναι που προσπαθεί,από τότε που ανέλαβε τα ηνία, να πετύχει για την Ρωσία ο Πούτιν. Ο Ρώσος Πρόεδρος πιστεύει ότι η “Μεγάλη Ευρώπη” πρέπει να στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και το συνδυασμό των οικονομικών συμφερόντων (κυρίως στον τομέα της ενέργειας), στη δημιουργία κοινών κανόνων και αξιών που να βελτιώνουν και όχι να χειροτερεύουν τις μεταξύ τους σχέσεις.

Η επιστροφή του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο το 2012, αποτελεί το tipping point (κομβικό σημείο) για τη σύγχρονη ανθρωπότητα όπως τη γνωρίζουμε.
Απέναντι σε μια ασθενική Αμερική, και με την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην μπορεί να εμπνεύσει ούτε καν… τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ο ρόλος της Ρωσίας στη διαμόρφωση του κόσμου μετά την κρίση, καθίσταται εκ των πραγμάτων κεντρικός και πρωταγωνιστικός.

Όσοι μάλιστα διάβασαν το προεκλογικό μανιφέστο του Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως δημοσιεύτηκε στη ρωσική εφημερίδα «Ιζβέστια», μάλλον δεν έχουν πολλές αμφιβολίες για το πόσο… ενδιαφέρουσα θα ξαναγίνει η διεθνής σκηνή, μετά την επανεκλογή του στην Προεδρία της Ρωσίας.Το περιέγραψε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο: Θέλει να ηγηθεί της εξόδου από την κρίση, και όχι να αφεθεί… όπου τον βγάλει το κύμα. Κάτι που φάνηκε και από την πρόσφατη ηχηρή παρέμβαση της Ρωσίας στο διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δηλαδή στο… εξοχικό της Ουάσινγκτον.

Το πάρτι, που ξεκίνησε το 2008, με την κατάρρευση της Lehman Brothers, βαίνει προς το τέλος του.

Η σημερινή Ρωσία έχοντας αναδιοργανώσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της και εξοπλίσει με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, Τακτικά και Στρατηγικά,παίζει ήδη σημαντικότατο ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και χαλάει τα σχέδια της πλήρους επικρατήσεως στον πλανήτη της Σιωνιστικής” Νέας τάξεως Πραγμάτων”(ΝΤΠ) που ηγείται μέσω των ΗΠΑ,με σκοπό την εξάλειψη των εθνών-κρατών και υποδούλωση του παγκόσμιου πληθυσμού,αφού πρώτα τον μειώσει κατά κάποια δις,μέσω πολέμων,θανατηφόρων ασθενειών,πείνας,αεροψεκασμών και εξαθλίωσης !!!

Βλέπουμε ήδη σήμερα τα βέτο της Ρωσίας στα σχέδια επεμβάσεως της ΝΤΠ σε Συρία και Ιράν και δεν διστάζει να στείλει οπλικά συστήματα και στρατιωτικές δυνάμεις στις χώρες αυτές και να καταρίψει ακόμα και αεροπλάνα τους άνωθεν της Συρίας !!!(22/6/12).

Επίσης η Ρωσία σήμερα επικρατεί σχεδόν πλήρως στον τομέα του διαστήματος και ήδη μόνον δικά της διαστημόπλοια ανεβοκατεβαίνουν στον Διεθνή διαστημικό Σταθμό (γιατι άραγε ?)μεταφέροντες και το Αμερικάνικο προσωπικό του και τα εφόδια του !!!

Πολλά μπορούσα να αναφέρω ακόμη,αλλά νομίζω ότι αρκούν αυτα !!!

ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ

Στο διαδίκτυο και ειδικότερα στο youtube κυκλοφορεί ένα βίντεο σχετικό με τους Πούτιν και Μεντβέντεφ,που λέγεται “Προφητεία Ρασπούτιν”και αναφέρεται στα λόγια ενός από τα πλέον αμβισβητούμενα και μυστηριώδη πρόσωπα τα οποία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αυλή του τελευταίου Ρώσου Τσάρου Νικολάου Β’και της οικογένειας του,τον Γκριγκόρι Ρασπούτιν ο οποίος παρουσιαζόταν ως μοναχός-θεραπευτής με υπερφυσικές ιδιότητες.

Όπως προανέφερα ολόκληρη η Τσαρική οικογένεια εκτελέστηκε το 1918 από τους μπολσεβίκους.Η Τσαρική οικογένεια αποκατεστάθει επί προεδρίας Γέλτσιν και τα οστά της μετεφέρθησαν το 1998 και ενταφιάσθησαν με επιβλητική τελετή στον ναό Πέτρου και Παύλου της Αγ.Πετρούπολης,όπου και οι τάφοι όλων των Τσάρων.

Παρακολουθείστε το βίντεο και τα σχόλια δικά σας !!! Αυτό που ξέρω εγω και πάντα το λέω “Τίποτα δεν είναι τυχαίο “.

http://www.youtube.com/watch?v=deSr0puwe0s

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Παραδοσιακά είναι αναμφίβολο ότι Ρωσία και Ελλάδα απολαύουν ιδιαίτερα καλές διπλωματικές σχέσεις. Άλλωστε  όπως είδαμε οι δύο χώρες συνδέονται με ισχυρούς δεσμούς φιλίας, που βασίζονται μεταξύ άλλων στις ίδιες θρησκευτικές, πνευματικές και πολιτιστικές αξίες, καθώς και σε κοινές πανάρχαιες ιστορικές εμπειρίες.

Η προσέγγιση, με την εύρωστη πλέον οικονομικά Ρωσία, που άρχισε το 2004 από την τότε Ελληνική κυβέρνηση,η οποία βασίστηκε σε ενεργειακούς και εξοπλιστικούς άξονες ήταν ένα πρώτο ευοίωνο άνοιγμα προς τη ρωσική πλευρά.Το άνοιγμα αυτό δεν το είδε με καλό μάτι η αμερικανική πλευρά και προσπάθησε με κάθε μέσο να το σαμποτάρει.Τελικά το πέτυχε με τον επόμενη κυβέρνηση, όχι μόνο εξαιτίας της ματαίωσης της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης με την συνένεση και της αμερικανόφιλης νεοεκλεγείσας  Βουλγαρικής κυβέρνησης και του αγωγού South Sream (Ρωσία-Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία-Ευρώπη), αλλά και γιατί η ίδια Ελληνική κυβέρνηση έκανε λόγο για πράσινη ανάπτυξη τη στιγμή που η Ρωσία αποτελεί τη μεγαλύτερη παραγωγό χώρα  φυσικού αερίου και πετρελαίου.Σημαντικό ρόλο στην επιδείνωση των διμερών σχέσεων έπαιξε και το πρόσφατο γεγονός του Βατοπεδίου, καθώς ο ηγούμενος Εφραίμ είναι ιδιαίτερα αγαπητός στον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.

Παρόλα αυτά η Ρωσία συνέχισε τις προσπάθειες συνεργασίας,ζητόντας την δυνατότητα επισκευών των πολεμικών ναυτικών της μονάδων σε Ελληνικά ναυπηγεία ,έναντι αδράς αμοιβής,καθώς και την ενοικίαση δύο θαλασσίων οικοπέδων νοτίως της Κρήτης για την άμεση και χωρίς τεστ εξόρυξη πετρελαίου,προκαταβάλοντας μάλιστα,απ’οτι εχω πληροφορηθεί το ποσόν των 110 δις ΕΥΡΩ.Και πάλι απερρίφθει και αυτό το  αίτημα από την Ελληνική (?) κυβέρνηση.

Η Ρωσία,εκτός του είναι ομόδοξη θρησκευτικά προς Την Ελλάδα,εκτός των σχέσεων που μας συνδέουν εδώ και χιλάδες χρόνια,έχει και ζωτικότατα συμφέροντα σαν υπερδύναμη,στην Βαλκανική, στην Ανατ.Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, από την εποχή των Τσάρων και δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αφήσει την περιοχή στην πλήρη δικαιοδοσία της Αμερικής,του ΝΑΤΟ και των όπισθεν αυτών επικυρίαρχων της “Νέας Τάξεως”σκοπός της οποίας είναι η πλήρης υποδούλωση του πλανήτη.

Ο Πούτιν μιλώντας πρόσφατα στο οικονομικό Φόρουμ «Ρωσία 2012»,ανέφερε:”Η Ελλάδα στερήθηκε τεχνητά της δυνατότητας να εξυγιάνει την οικονομία της,της στέρησαν τη δυνατότητα να υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, άρα της στέρησαν τη δυνατότητα αύξησης της ρευστότητας, εφόσον δεν διέθετε δικό της νομισματικό κέντρο”, επισημαίνοντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο απέμεινε μόνο ένας διαθέσιμος τρόπος…

Σύμφωνα δηλαδή με τον Ρώσο ηγέτη, οι αιματηρές θυσίες της ελληνικής κοινωνίας, στο πλαίσιο των επαχθών μέτρων του Μνημονίου, αποδεικνύονται χωρίς ουσία, περιεχόμενο και αντίκρισμα. Το δημοσιονομικό ισοδύναμό τους δε, από την πλευρά των δανειστών, είναι εξαιρετικά μικρό, σε σχέση με τη θυσία μιας ολόκληρης χώρας.

Η ρητορική Πούτιν προφανώς ενοχλεί εκείνους που εξακολουθούν να βλέπουν πίσω από το Μνημόνιο… μεταρρυθμίσεις, και την ευκαιρία να αλλάξει η Ελλάδα. Διαμορφώνει ωστόσο καινούρια δεδομένα, και ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας για να κλείσει η χώρα τους λογαριασμούς της με το χθες που μας έφτασε στο χείλος του γκρεμού.

Η σημερινή οικονομική, πολιτική αλλά και κοινωνική κρίση που ταλανίζει την Ελλάδα επιβάλει την αξιοποίηση όλων των πιθανών μέσων και τρόπων για την επανάκτηση της γεωπολιτικής μας επιρροής και στρατηγικού βάρους. Η αναθέρμανση των σχέσεων με τη Ρωσία είναι μια κίνηση επιτακτικής σημασίας, καθώς η ίδια η Ρωσία το ζητάει και η οποία αποτελεί πλέον έναν από τους ισχυρούς δρώντες του παγκόσμιου σκηνικού. Κομβικά σημεία για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας θεωρούνται οι τομείς της ενέργειας, του τουρισμού και της επιχειρηματικότητας. Επίσης, απαιτείται μια σταθερή εξωτερική πολιτική της Αθήνας, ανεξάρτητα από τις αλλαγές των πολιτικών κυβερνήσεων. Και βεβαίως προσήλωση στα συμφέροντα της ελληνικής πλευράς.

Για να προχωρήσω ακόμη περισσότερο,είμαι υπέρ της συνάψεως και στρατιωτικής συμμαχίας με την Ρωσία,καθόσον οι μέχρι τώρα δήθεν φίλοι μας και σύμμαχοι,κάθε άλλο παρά τέτοιοι αποδείχθησαν ότι είναι.

Πιστεύω ακράδαντα ότι το κλειδί της λύσης των περισσοτέρων προβλημάτων μας,οικονομικών και γεωστρατηγικών,είναι η σημερινή Ρωσία.Τώρα θα μου πείτε κάποιοι και πολύ σωστά,γιατί να βάλουμε παλι άλλους πάνω από το κεφάλι μας και να μην βαδίσουμε μόνοι μας ,όπως οι αρχαίοι πρόγονοι μας, πχ όπως την εποχή των Φιλίππου και Μ.Αλεξάνδρου που μπορέσαμε μόνοι μας να κατακτήσουμε το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας.Μην ξεχνάτε όμως ότι τότε οι κατακτήσεις γινόντουσαν με την γενναιότητα κατά τον συστάνδην αγώνα.Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά και ο αντίπαλος μπορεί πατώντας ένα “κουμπάκι” να σε εξαφανίσει από προσώπου γης !! Εμείς κουμπάκια δεν διαθέτουμε,άρα πρέπει να έχουμε έναν ισχυρό σύμμαχο που να διαθέτει τέτοια “κουμπάκια” και έτσι να τον φοβούνται.Βέβαια κανείς δεν σε προστατεύει,άνευ ανταλαγμάτων.

Για να πετύχει τους στόχους της η ελληνική διπλωματία απαιτείται όπως αποκαταστήσει την αξιοπιστία της. Κι αυτό σήμερα, στις συνθήκες που βιώνει η Ελλάδα με όλη αυτή την γελοία δημόσια συζήτηση περί απώλειας μέρους της κυριαρχίας της, είναι προφανές ότι πολλοί θα τείνουν να μας αντιμετωπίζουν ως προτεκτοράτο των όποιων δανειστών μας. Σε τελική ανάλυση, από το σημερινό τέλμα, πιο ουσιώδης θα ήταν η συζήτηση να προτείνουμε στους Ρώσους να… αναλάβουν την εξόρυξη του ορυκτού μας πλούτου, αφού δεν μπορούμε μόνοι μας  λόγω χρημάτων και μέσων, για ορισμένο χρονικό διάστημα με συμφέροντες οικονομικούς όρους,πράγμα που μας το έχουν ζητήσει.Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση όμως παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας !!!

Ο πλούτος που διαθέτει το υπέδαφος μας είναι μοναδικός στην Ευρώπη ,όπως και η Γεωστρατηγική μας θέση (περισσότερα επ’αυτού του θέματος εδω:http://perseasorion.blogspot.gr/2012/06/blog-post_10.html)

Στρατηγικό-ζωτικό  σημείο για την Ρωσία είναι τα στενά του Βοσπόρου και του Ελλησπόντου (Δαρδανελίων) από τα οποία διέρχονται από της πετρελαιοφόρες περιοχές της Μαύρης θάλασσας (Εύξεινος Πόντος)τα πετραιολοφόρα της ,καθώς και τα πολεμικά της πλοία του στόλου της Μαύρης Θάλασσας προς το Αιγαίο και Μεσόγειο.Υπόψη η Τουρκία δημιουργεί συνεχώς δυσκολίες διελεύσεως,ιδίως των πετρελαιοφόρων,από τα στενά του Βοσπόρου,επιτρέποντας την διέλευση ενός μόνον ανα 30-40 ημέρες (πληροφορία επιβεβαιωθήσα από φίλο μου πλοίαρχο πετρελαιοφόρου),με την δικαιολογία περιβαλοντικών προβλημάτων.Βέβαια όπως καταλαβαίνετε..άλλοι βρίσκονται πίσω απ’αυτό !!!

Η στρατηγική θέση της χώρας μας αποτελεί το κλειδί του ελέγχου των εισερχομένων και εξερχομένων πλοίων από τα στενά του Ελλησπόντου,γεγονός που ευνοεί την Ρωσία
να έχει φιλικούς και λοιπούς δεσμούς με την Ελλάδα !!

Θα αναφέρω και κάτι άλλο που σίγουρα οι πολλοί δεν το γνωρίζουν:Στις στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας υπάρχει ανηρτημένη μία πινακίδα που αναφέρει τους κατά προτεραιότητα εχθρούς της Τουρκίας.Πρώτος στην λίστα είναι “οι Ρώσοι” και ακολουθούμε εμείς !!!! Δεν χρειάζονται νομίζω σχόλια.

Για να προλάβω κάποιους που σίγουρα θα μου πούν “μα η Ρωσία έχει συνάψει οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες με την Τουρκία”.Σε καιρό ειρήνης τέτοιες συμφωνίες συνάπτονται με όλα τα κράτη.Χαζοί ειναι οι Ρώσοι να μην πουλούν προιόντα τους και να εισπράτουν ?Πάντως συμφωνίες για πώληση πολεμικού υλικού στους Τούρκους δεν έχουν συναφθεί,παρότι για τυπικούς λόγους συμμετέχουν σε τέτοιους διαγωνισμούς και ρωσικές εταιρείες.Άλλωστε ούτε οι Τούρκοι το επιθυμούν αυτό γιατί ξέρουν ότι σε περίπτωση πολέμου δεν θα λειτουργήσουν… εύκολα τα ρωσικά συστήματα ΄ούτε και θα υπάρχουν ανταλλακτικά !!! Ο νοών νοείτο !!!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αρκετά σας κούρασα,ας μην μακρυγορίσω άλλο,πιστεύω όμως ότι αναφέρθηκα σε στοιχεία-γεγονότα ,που πάρα πολλοί δεν τα γνωρίζουν.Σε πολλούς μπορεί ορισμένα να φάνηκαν και.. περίεργα !!! Έχουν δίκιο,αλλά ας μην ξεχνάμε όμως ότι μέχρι τώρα η μάθηση μας ήταν και συνεχίζει να είναι κατευθυνόμενη και η ιστορία παραποιημένη σύμφωνα με τα συμφέροντα διαφόρων σεχτών,στοών,κλπ !!!!

Απ’όσα αναφέρθησαν,βλέπουμε ότι οι δρόμοι των δύο λαών,Υπερβόρειων- Βάραγγων-Ρως-Ρώσων και των Ελλάνιων-Ελλήνων ελίσσονται παράλληλα από τα βάθη της προϊστορίας-μυθολογίας,άλλοτε εφαπτόμενοι και άλλοτε αποκλίνοντες αρκετά (ΕΣΣΔ).Και όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του Πάνου Πενταρίτσα (περιοδικό Τρίτο Μάτι): “Πάντα όμως παράλληλα και αναλόγως τη μοίρα που κλειδώνει εκεί ψηλά,η μυστική σχέση Αιγαίου και στέπας αναδεικνύεται και καθορίζει την πολιτιστική ανάσταση του πλανήτη.Ο ένας η ψυχή και ο άλλος το σώμα.Ο ένας η γνώση και ο άλλος η δύναμη.Ο ένας το θερμό και ο άλλος το ψυχρό “.