Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

Του Λιακόπουλου Δημοσθένη

Εκείνο που δεν αρέσει καθόλου στους παγκοσμιοποιητές είναι η λεγόμενη μεσαία αστική οικονομική τάξη. Αυτή είναι εκείνη, η οποία έχει στα μέλη της όσους είχαν μικρομάγαζα ή μεγαλομάγαζα, μικρές ή μεγάλες βιοτεχνίες και μπορούσαν κάθε μήνα να βγάζουν όχι μόνον έναν, αλλά και τρεις και δέκα και είκοσι μισθούς υπαλλήλου.

Όλοι αυτοί πρέπει να χτυπηθούν από την Νέα Τάξη. Πρέπει, επομένως, να εξαφανιστεί η μεσαία αστική τάξη, διότι αυτή έχοντας την οικονομική δυνατότητα θα μπορούσε να εναντιωθεί στην επερχόμενη παγκοσμιοποίηση του καταναγκασμού και του ελέγχου. Αυτοί πρέπει να πάψουν να υπάρχουν.

Πώς θα εξαφανίσουμε – λένε οι νεοταξίτες – την μεσαία αστική τάξη. Οι μέθοδοι είναι οι εξής:

1. Νοθεύουμε πληθυσμιακά τα δυτικά κράτη με τους λαθρομετανάστες, ώστε οι φτωχοί να είναι πιο πολλοί σε σχέση με την μεσαία τάξη. Οι φτωχοί, επομένως, αυξάνονται λόγω εισαγωγής φτώχειας και λαθρομετανάστευσης, την οποία τα υπανάπτυκτα κράτη εξάγουν.

2. Η μεσαία τάξη θα εκλείψει, εάν εκλείψουν οι μικρομεσαίοι. Για να κλείσει μια μικρομεσαία επιχείρηση οι νεοταξίτες ψηφίζουν νόμους περίεργους, νόμους άκαμπτους, νόμους αμετανόητους, οι οποίοι αναγκάζουν όλο το οικονομικό σύστημα να καταρρεύσει. Για παράδειγμα, φορολογικοί νόμοι, ΦΠΑ, που γονατίζουν τους μικρομεσαίους.

3. Το χρηματιστήριο, το οποίο πολύ διαφημίστηκε και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ένα κραχ στο χρηματιστήριο στην Ελλάδα ρήμαξε όλες σχεδόν τις οικονομίες των Ελλήνων, οι οποίοι πήγαν να παίξουν, διότι είχε διαφημιστεί τόσο πολύ και διότι τους είχαν πει ότι αν βάλουν χρήματα στο χρηματιστήριο σε χρόνο μηδέν και κυρίως χωρίς κόπο θα τα τριπλασιάσουν – και γιατί όχι θα τα εικοσιπλασιάσουν. Αφού έχασαν, λοιπόν, τα χρήματά τους στο χρηματιστήριο, πολλοί αναγκαστικά έγιναν νεόπτωχοι.

4. Εκτός απ’ το χρηματιστήριο, όμως, υπάρχει και ο πληθωρισμός. Ο έμπορος δεν ξέρει αν θα πρέπει να κρατήσει εμπόρευμα, το οποίο θα χάσει την αξία του ή αν θα πρέπει να ρίξει λεφτά για να αγοράσει νέο εμπόρευμα, το οποίο εμπόρευμα με την συνεχή οικονομική ύφεση και πάλι θα τον οδηγήσει σε πτώχευση.

5. Ένας άλλος τρόπος, βέβαια, με τον οποίο χτυπήθηκε η μεσαία αστική τάξη, είναι τα καζίνο, τα πάμπολλα καζίνο, τα οποία ανοίγουν και φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια μέσα στις πόλεις και στα χωριά και απομυζούν τις οικονομίες της μεσαίας αστικής τάξης.

6. Με όλα αυτά, λοιπόν, η μεσαία αστική τάξη σταδιακά σβήνει, σταδιακά χάνεται. Ο θάνατος του εμποράκου, όπως πολύ σωστά διαβάσαμε σε μία εφημερίδα. Βέβαια, μέσα στα σύγχρονα μοντέρνα δυτικά κράτη υπάρχουν και οι υγιείς μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτές για να ελεγχθούν πρέπει να γίνουν απρόσωπες.

Για να γίνουν απρόσωπες, τις πείθουν να πάνε και να ενταχθούν σε κάποιο μεγάλο διεθνές οικονομικό τραστ, που είναι και πολύ σικ! Όταν, όμως, η επιχείρηση ενταχθεί μέσα στο τραστ, το πρώην αφεντικό γίνεται ένας απλός μέτοχος και από ολόκληρη επιχείρηση, την οποία είχε στα χέρια του και διοικούσε, τώρα έχει μόνο χαρτιά.

7. Το επόμενο βήμα είναι να πείσουν τους νεόπτωχους, την πρώην μεσαία αστική τάξη, να υπαλληλοποιηθεί, κοινώς να επιζητεί να έχει έναν μισθό βρέξει-χιονίσει, να επιζητεί ο καθένας από μας να γίνει υπάλληλος ή στο δημόσιο ή σε καμιά μεγάλη και σίγουρη πολυεθνική εταιρία. Όταν οι νεόπτωχοι και οι πρώην μεσοταξίτες της μεσαίας αστικής τάξης αποκτήσουν τους πρώτους μισθούς, αφού γίνουν υπάλληλοι, τότε τους πείθουν να πάρουν δάνεια. Δάνεια γιατί; Είχαν μάθει να ζουν πλουσιοπάροχα.

Τώρα πώς θα ζουν μ’ έναν μόνο μισθό; «Έχεις σίγουρο μισθό, μη φοβάσαι», λένε οι τράπεζες. «Πάρε ένα δάνειο για να αγοράσεις ό,τι θέλεις και να ζήσεις τις παλιές καλές μέρες, πάρε ένα δάνειο για να πας διακοπές, πάρε ένα δάνειο για να περάσεις τις γιορτές» ξοδεύοντας ψεύτικο χρήμα, το οποίο ουσιαστικά δεν υπάρχει. Δανειζόμενος, όμως, κανένας γίνεται δούλος στην τοπική τράπεζα, η οποία με την σειρά της γίνεται δούλος στην παγκόσμια τράπεζα και στα παρακλάδια της, διότι η τοπική τράπεζα πρέπει να δανειστεί από το εξωτερικό για να δώσει στον εσωτερικό δανεισμό.

8. Ένας άλλος τρόπος για να εξαφανιστεί η μεσαία αστική τάξη είναι να μην υπάρχει στην κυριολεξία. Και να μην υπάρχει, όχι διότι δεν θα δημιουργηθούν νεόπτωχοι, αλλά διότι θα εξαφανιστεί βιολογικά. Και έτσι, έριξαν σε όλον τον κόσμο την έννοια της υπογεννητικότητας. Η μοναδική μας έννοια είναι πώς θα διασκεδάσουμε, πώς θα ξεχαστούμε, πώς θα μπορέσουμε όλοι να κινούμαστε άνετα και πώς θα μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά. Και έτσι μπαίνουμε διαρκώς στην διαδικασία μιας νέας γενοκτονίας.

Όχι σαν την γενοκτονία, την οποία διέπραξαν οι Τούρκοι στους Πόντιους, ή στους Έλληνες της Μικράς Ασίας, αλλά μια γενοκτονία, την οποία οι ίδιοι οι Έλληνες προσπαθούν με πολύ κόπο να φέρουν εις πέρας κάθε χρόνο. 500.000 αμβλώσεις έχουμε κάθε χρόνο στην Ελλάδα.

9. Τέλος, ο ασφαλέστερος τρόπος καταστροφής της μεσαίας τάξης, είναι να πάρει κανείς τα λεφτά των πελατών της. Μειώνοντας λοιπόν τους μισθούς και τις συντάξεις, οι έμποροι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες παύουν να έχουν πελατεία, αφού με τους μειωμένους μισθούς, οι σύγχρονοι δούλοι, οι μισθωτοί δηλαδή, δεν μπορούν να κάνουν κατανάλωση στην αγορά. Οι πάντες κλείνουν και η ιστορία τελειώνει. Το ζούμε στην Ελλάδα σήμερα.

Με όλα αυτά, λοιπόν, οι νεοταξίτες πετυχαίνουν την εξαφάνιση της μεσαίας αστικής τάξης, την εξαφάνιση εκείνων των φωνών, που λόγω της οικονομικής τους άνεσης θα μπορούσαν να αντισταθούν και να αντιταχθούν στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών.