Η θετική σκέψη από μόνη της δεν βοηθάει στην επίγνωση παρά μόνον η υπέρβαση της σκέψης
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πανάκεια η φιλοσοφία της θετικής σκέψης και η προτροπή μετατροπής από τον άνθρωπο όλων των αρνητικών του σκέψεων σε θετικές. Έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία που έχουν γίνει ευπώλητα και περιγράφουν πως με τη βοήθεια της θετικής σκέψης θα αλλάξουμε τη ζωή μας εντυπωσιακά, πως θα οδηγηθούμε από την αποτυχία στην επιτυχία και από την δυστυχία στην ευτυχία. Από την ανούσια, μουντή καθημερινότητα θα περάσουμε σ’ έναν κόσμο φωτεινό, όπου όλα θα μας χαμογελούν καθώς εμείς θα τα παρακινούμε να μας χαμογελάσουν και θα ανακαλύψουμε ότι δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να καταφέρουμε αρκεί να το θελήσουμε πραγματικά και να μάθουμε να σκεφτόμαστε θετικά.
Είναι εντελώς διαφορετική βέβαια η προσπάθεια της ανίχνευσης των θετικών στοιχείων σε μια αρνητική κατάσταση (ουδέν κακόν αμιγές καλού θα λέγανε οι πρόγονοί μας) έτσι ώστε να αποκτήσουμε ευρύτερη αντίληψη της κατάστασης, από την προσπάθεια να συμπιέσουμε κάθε αρνητική σκέψη στο υποσυνείδητο ώστε να διακοσμήσουμε το συνειδητό μας μόνο με θετικές σκέψεις. Διότι μ’ αυτό τον τρόπο γινόμαστε ψεύτες, υποκριτές και ανειλικρινείς. Σημαίνει ότι βλέπουμε ένα συγκεκριμένο πράγμα και παρ’ όλα αυτά αρνούμαστε αυτό που είδαμε. Σημαίνει ότι εξαπατούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας ότι όλα είναι καλά ή ότι όλα στο τέλος θα γίνουν καλά. Πως οτιδήποτε και να μας συμβαίνει σ’ αυτή τη ζωή δεν έχει τελικά μεγάλη σημασία γιατί είμαστε αιώνιες αγγελικές ψυχές πλασμένες από φως… Σίγουρα όμως αυτή η τακτική όχι μόνο δεν οδηγεί στην αυτογνωσία αλλά μας βυθίζει σε μεγαλύτερη πλάνη, σε βαθύτερο ύπνο.
Όπως ακριβώς βγάζουμε τα σκουπίδια έξω από το σπίτι μας και δεν τα στολίζουμε με λουλούδια για να καλύψουμε τη δυσοσμία τους έτσι και τις αρνητικές σκέψεις του μυαλού μας πρέπει να τις απελευθερώνουμε και όχι να τις καλύπτουμε και να τις καταπιέζουμε με θετικές σκέψεις. Είναι σφάλμα να κρύβουμε το θυμό μας πίσω από ένα χαμόγελο και να μην τον αφήνουμε να εκδηλωθεί ώστε να εκτονωθεί όπως είναι σφάλμα να αφήσουμε ένα πυρωμένο κάρβουνο πάνω στο στήθος μας και να προσποιηθούμε πως δεν υπάρχει. Είναι υποκρισία να μην παραδεχόμαστε ότι κάποια άτομα μας δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα και να προσποιούμαστε ότι αγαπάμε τους πάντες και ότι στέλνουμε προς όλους θετικές σκέψεις, αγάπη και φως, την ώρα που μέσα μας σιγοβράζει η κόλαση. Και όπως λέει ο φίλος Ιωάννης Δογάνης: “Η εστίαση μόνο στο θετικό, αποτελεί αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας∙ μη ολιστική όραση. Επιβάλλεται να εστιάσεις και στο σκοτάδι γιατί αν δεν το αναγνωρίσεις και δεν το αποδεχτείς σαν σκοτάδι, δεν έχεις καμιά πιθανότητα ούτε να το διαχειριστείς, πόσο μάλλον να το εξαλείψεις”.
Τελικά, αν οξύνουμε την παρατηρητικότητα μας την ώρα που αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα έρχονται στο προσκήνιο και δεν προσπαθήσουμε να κουκουλώσουμε την αρνητικότητα αυτή αλλά την αφήσουμε φυσικά να εκδηλωθεί, ίσως εκπλαγούμε βλέποντας ότι η ζωή μας αρχίζει να εκφράζει μια κατάσταση πέρα από το θετικό και το αρνητικό, μια κατάσταση ανώτερη κι απ’ τα δύο. Στην σκέψη πάντα ενκρύπτεται ο εγωισμός. Η σκέψη δημιουργεί το φαντασιακό πλαίσιο, την θεατρική σκηνή, του πλαστού έργου που βασίζεται στον εγωισμό που πλάθει έναν χαρακτήρα. Όσο βλέπουμε τους γύρω και τα γύρω μας μόνο με τα μάτια θα τους κρίνουμε με φίλτρο τον εγωισμό ενώ αν μάθουμε να τους βιώνουμε και να τους αισθανόμαστε τότε η επεξεργασία των προσλήψεων δε θα περνά αποκλειστικά από την σκέψη και δεν θα υπάρχει η κατηγοριοποίηση σε καλό κακό ή όποιο άλλο δίπολο προσφέρεται για αντίθεση.
Δε θα κρίνουμε πλέον αλλά θα προσλαμβάνουμε αυτό που είναι με τα μάτια της ψυχής. Όπως το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις έτσι κι ο νους μας είτε θετικός, είτε αρνητικός μας παγιδεύει στα χαμηλότερα στρώματα της ύπαρξης. Δε είναι αρκετό να μεταβούμε από την αρνητική στη θετική σκέψη γιατί απλώς θα αλλάξουμε την όψη του ίδιου νομίσματος. Η προσπάθειά μας θα πρέπει να αποσκοπεί στο να υπερβούμε και τις δύο αυτές μορφές, αφού τις αφήσουμε να εκδηλωθούν και αφού τις παρατηρήσουμε με προσοχή, έτσι ώστε να προσεγγίσουμε τελικά την καθαρή συνειδητότητα που στέκεται πέρα και πάνω από κάθε μορφή σκέψης. Από αυτό το ανώτερο από τη σκέψη επίπεδο ό,τι κι αν κάνουμε πλέον θα είναι σωστό και θα αποπνέει πληρότητα, χαρά, ομορφιά και αισιοδοξία.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό…
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
'' ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ ΕΙΣΑΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΨΕΥΤΡΑ '' …ΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΟΖΑΝΗ
ΥΓ. ΚΑΛΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ '' ΜΥΡΟΒΟΛΑ ΛΕΛΟΥΔΑ '' ΜΕ ΞΕΝΕΡΩΣΕ ΤΕΛΕΙΩΣ…
Πολυ ομορφα τα ειπες σημερα …ενα θα συμπληρωσω …και υπερβαση πραξης χρειαζεται ._
http://www.megatv.com/tospititisemmas/default.asp?catid=33341&subid=2&pubid=33533884 TI ΛΕΕΙ ΣΤΟ 37''00 ?? ΓΙΑ ΑΚΟΥΣΤΕ !
37"55
σε γενικές γραμμές καλά τα λέει ο αρθογράφος αλλά το θέμα είναι να καταλαβαίνουμε-να μένει και κάτι απο αυτά που διαβάζουμε.
κατά την αποψή μου,αυτό που θέλει να μεταφέρει αλλά το χάνει λίγο-πολύ ειναι το εξής..
οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας ,είναι δύο πολύ μεγάλες αδυναμίες μας.
απο αυτές τις δύο αδυναμίες μας ξεκινάνε σχεδόν όλα μας τα προβλήματα.
τωρα θα μου πείς… μαλακίες λές.. Αυτό που λέω είναι οτι η σκέψη σαν εργαλείο είναι
αξιοθάυμαστη.
σαν εργαλειό όμως που χρησιμοποιείται για να φέρει εις πέρας μια συγκεκριμένη αποστολή.π.χ να σκεφτώ τα υλικά που χρειάζομαι για να φτιάξω ενα γιουβέτσι,για να ξέρω τι ακριβώς θα ψωνίσω οταν πάω στο μαγαζί με τα υλικά…
να σκεφτώ για να λύσω ενα μαθηματικό πρόβλημα.
να σκεφτώ οταν θέλω να φτιάξω ενα ράφι πάνω απο το γραφειό μου για τον τάδε λόγο.
να σκεφτώ για να γράψω μια εκθεση στο σχολείο που έχει το τάδε θέμα και ούτω καθεξής..
αυτές οι εργασίες παραπάνω περιγράφουν τις δυνατότητες τhς σκέψης σαν εργαλείο.
σαν εργαλείο λοιπόν είναι θαυμαστό και απαραίτητο στην ζώη μας.
ο λάκος στην φάβα,που μετατρέπει την σκέψη σε καταστροφικό εργαλείο πρός τους ίδιους τους εαυτούς μας είναι οταν χρησιμοποιείται για να καταστρώσουμε τα σχέδια μας .
οταν λόγου χάρην σκέφτομαι πως θα συμπεριφερθώ στον Κώστα οταν τον συναντήσω ξανά επειδή την προηγούμενη φορά που τον είδα, είχε πεί κάτι που δεν μου κατσε καλά.
σκέφτομαι πως θα στηθώ στο μπαράκι για να φαίνομαι κονιόρδος, μπάς και προσελκύσω με το στυλάκι μου κανα μωράκι και μου επιβεβαιώσει πόσο ωραιος αντρας είμαι.και εγώ είμαι έτσι, είμαι και αλλιώς και καταλαβαίνετε την συνέχεια..
ένας συνάδερφος στο γραφείο λειτουργεί ύπουλα και μουλοχτά για να κερδίσει την έυνοια του προισταμένου. εγώ που βλέπω τι κάνει ο συνάδελφος,σκέφτομαι τι πουστιά θα του παίξω για να ανατρέψω τα σχέδια του και να προωθήσω τα δικά μου…
ενδεικτικά ανέφερα κάποια χοντρό-παραδείγματα για να μπούμε στο πνέυμα..
αυτή η ιστορία με την σκέψη, ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ οτι υπάρχει και λειτουργεί αυτοματοποιημένα όλη μέρα, κάθε μέρα.
σκέψου φίλε μου οτι έχουμε καταφέρει στην καθημερινότητα μας,στον πολύτιμο χρόνο μας που λέει ο stranger, να ξεσκίζουμε τον εαυτό μας,το μέσα μας, την ψυχή μας με τέτοιες
μαλακισμένες εγωιστικές σκέψεις που εντέλει αποτελούν την όλη λειτουργεία -συμπεριφορά μας..
και κάπως ετσι βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι μονίμως σε μια αρνητική κατάσταση.
το πιάνεις λίγο,για πόσο μεγάλη μαλακία μιλάμε ;;;
φαντάσου τώρα σε αυτήν την ήδη επιβαρυμένη αρνητικά κατάσταση να προσθέσουμε τα προβλήματα της οικονομίας,υγείας, την κοροιδία που τρώμε στην μάπα απο τα μέσα μαζικής εξημέρωσης,τους πολιτικούς κ.τ.λ
οι σκέψεις πλέον ξεφέυγουν σε καταστάσεις αβύσσου και απελπισίας σε βαθμό να θες να δέσεις μια πέτρα στο λαιμό σου και να φουντάρεις στην θάλασσα ή όπου αλλού θέλεις.με λίγο επιπλέον σκέψη, βρίσκει πολλά ωραία μέρη και τρόπους να αυτοκτονήσει κανείς.
οτι ισχύει για την σκέψη,ισχύει και για τα συναισθήματα.
δεν λέω περισσότερα διότι ξεφέυγω απο τα όρια του σχολίου.
το θέμα έχει πολύ ψωμί και έπεται συνέχεια και ανάλυση σε νεότερες αναρτήσεις.
συμπερασματικά να πώ μόνο οτι :
μεταξύ σκέψης και ενστίκτου,πηγαίντε με το ένστκτο
μεταξύ συναισθήματος και αισθήματος,δαγκωτό στο αίσθημα
sketo original
μια χαρά τα λες, έτσι είναι
αλλά πολύ σωστά κάνει και το άρθρο και διευκρινίζει αυτό το θέμα γιατί κοντεύω προσωπικά να αναγουλιάσω από αυτή τη βλακώδη θεωρία της "θετικής σκέψης" άσε που όλοι αυτοί οι "θετικοί" "χαμογελαστοί" οπαδοί της θεωρίας είναι τελικά πολύ γλοιώδεις από την πολυ υποκρισία !