Τι κάνει ένα παιδί όλη μέρα όταν δεν πηγαίνει σχολείο;
Οι περισσότεροι θα έχετε αυτήν την εμπειρία όταν τα σχολεία κλείνουν για διακοπές αλλά όχι συνεχόμενα και καθημερινά. Αλλά αυτά τα διαστήματα “ενδιάμεσα” σπάνια φανερώνουν την αλήθεια.
Η προσωπική μου είναι ότι αυτό είναι ένα θέμα που με συναρπάζει και με διαφωτίζει καθημερινά. Η πρόκληση είναι περισσότερο δική μας, των γονιών, και όχι τόσο των παιδιών, που φαίνεται να προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα απ’ όσο εμείς πιστεύουμε, προτού τολμήσουμε την απόφαση αυτή.
Τι αλήθεια έχουμε στο νου μας για την έννοια της μάθησης και επιβάλλουμε τις ίδιες αυτές ιδέες στα παιδιά μας; «Τι έμαθες σήμερα;» Μια ερώτηση συχνή, που για μένα δηλώνει περισσότερο την ανησυχία μας και την αμηχανία μας παρά το αληθινό ενδιαφέρον μας. Μα, η σπουδαιότερη μάθηση δεν συμβαίνει μέσα στα βιβλία ή σε ειδικές ώρες και αίθουσες «μαθήματος». Διαπιστώνω ότι συμβαίνει όλες τις άλλες ώρες…
Εκείνες που δεν κοιτάς, που δεν προσέχεις, που δεν «φτιάχνεις» τα λόγια σου, που βρίσκεσαι «αλλού», που παίζεις, που περνάς απλά καλά, που χαλαρώνεις, που θυμώνεις, που, που, που…
Μια «συνηθισμένη» μέρα λοιπόν, περιλαμβάνει τα πάντα… κυριολεκτικά όμως!
Ακόμα και ένα μικρό παιδί, μαθαίνει καθημερινά πολλά, πάρα πολλά! Χωρίς να χρειάζεται «ειδική εκπαίδευση», παρά μόνο τη δική μας συνειδητή συμμετοχή. Και αυτό είναι μια κουβέντα τεράστια, που χωράει πολλά άρθρα, πολλή κουβέντα και κυρίως μεγάλες δόσεις ενδοσκόπησης και αυτό-εξέτασης.
Μαθαίνει να συμμετέχει σε έναν κόσμο που δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από το ίδιο αλλά που συμπεριλαμβάνει πολλά και πολλούς γύρω του.
Μαθαίνει να γίνεται ανεξάρτητο, να κάνει αυτά που μπορεί μόνο του και να βοηθάει εκεί που μπορεί τους άλλους.
Μαθαίνει να μοιράζεται το χρόνο του, να διοχετεύει την ενέργειά του πέρα από το εγώ του, μαθαίνει να δίνει, να περιμένει, να ακούει και να σέβεται όπως οι άλλοι σέβονται αυτό και τις ανάγκες του.
Μαθαίνει να λειτουργεί σε έναν πραγματικό κόσμο που περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από ένα ασφαλές, πολλές φορές ψεύτικο, περιβάλλον που του παρουσιάζουμε.
Μαθαίνει να αποδέχεται τα συναισθήματά του, όλα τα συναισθήματα, και να καταλαβαίνει ότι και οι άλλοι δικαιούνται να είναι, όπως κι αν είναι.
Μαθαίνει ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο μαθαίνω και στο ζω, ανάμεσα στο δουλεύω και στο χαίρομαι, ανάμεσα στο προσφέρω και παίρνω.
Μαθαίνει να διαχειρίζεται το χρόνο του, να χρησιμοποιεί και να εκτιμά ό,τι έχει στη διάθεσή του, χωρίς να έχει παράλογες απαιτήσεις, που είναι συνήθως αποτέλεσμα δικών μας ενοχών.
Μαθαίνει αυτά που θέλει και πρέπει να μάθει, στο δικό του χρόνο, με τον δικό του τρόπο, όταν το επιλέξει. Κάτι που του εξασφαλίζει την αφοσίωση, την πειθαρχία και την εστίαση της προσοχής του, μέχρι να το πετύχει ή να το κατακτήσει.
Μαθαίνει, μέσα από άπειρες ανατροπές, ότι η ζωή δεν είναι πρόγραμμα, δεν είναι προκαθορισμένη, αλλά ότι εμείς την φτιάχνουμε και την διαχειριζόμαστε, με καλή θέληση, συνεργασία και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Δεν υπάρχουν συνηθισμένες στιγμές, μέρες, ασχολίες, παράλογες υποχρεώσεις, γιατί τίποτα δεν είναι ανιαρό στη ζωή ενός παιδιού που μεγαλώνει ελεύθερα και χωρίς επιβολή προγραμματισμού.
Μαθαίνει ότι τα λάθη δεν τιμωρούνται γιατί δεν είναι καν λάθη. Είναι αναγκαία βήματα που κάνουμε για να βρούμε τη σωστή λειτουργία που ταιριάζει σε εμάς, στο χρόνο κατανόησής μας. Μαθαίνει όμως επίσης ότι τα πάντα έχουν συνέπειες και μέσα από τις συνέπειες, που μαθαίνει να παρατηρεί συνειδητά, ωριμάζει, αλλάζοντας τις επιλογές του.
Μαθαίνει ότι οι γονείς δεν τα ξέρουν όλα και ότι κάποιες απαντήσεις θα πρέπει να τις ψάξει μόνο του, όταν έρθει η ώρα ή και μαζί. Αυτό αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Μαθαίνει από τη φύση, τους ανθρώπους, τα βιβλία, τις βόλτες, τις κοινές ασχολίες, τις στιγμές που περνάει μόνο του, από τα άλλα παιδιά… Πάνω απ’ όλα διαπιστώνει την πολυμορφία και την ποικιλία, την ανάγκη να στηρίζεται να και να ακούει την εσωτερική του φωνή.
Μαθαίνει μέσα από ρόλους, το θέατρο, το παιχνίδι, μέσα από πολλές επιτυχημένες αποτυχίες… μα κι εμείς το ίδιο…Δεν γεννιόμαστε γονείς, αλλά γινόμαστε. Μαζί με τα παιδιά μας, καθημερινά!
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Pou ta mathainei ayta re koubare,
gia exigise dioti an den asxolithi o gonios me to paidi na to didaxi kapoia pragmata pos tha ta mathei. px kali siberifora, tropous eygeneia kai alla.
5 Φεβρουαρίου 2014 – 3:21 μ.μ.
ε! αυτό εννοεί το άρθρο βρε zoxadas! Για αυτό λέει ότι στο χρόνο που ΔΕΝ είναι στο σχολείο το παιδί μαθαίνει, δηλαδή το χρόνο που θα έπρεπε να περνάει μαζί σου λογικά αφού δεν έχει σχολείο.
Κι αν συμβαίνει αυτό τα παιδιά μας παρατηρούν και "μαθαίνουν", πως μιλάμε, πως κινούμαστε, πως συμπεριφερόμαστε, κ.λ.π.
έτσι τα μαθαίνει όλα αυτά που λες.
Όχι, το άρθρο εννοεί όταν το παιδί ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕΙ σχολείο. Δεν εννοεί τις ώρες που δεν είναι στο σχολείο.
Αλλά μόνο η συγγραφέας του άρθρου μπορεί να συζητήσει το θέμα εκτενέστερα, αν ακολουθήσετε την πηγή του.
Με την ευκαιρία, ευχαριστώ θερμά το σάιτ για τη φιλοξενία και τη στήριξη!
πολυ καλο πολυ σωστο
ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΠΟΚΟΙΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΑΠΛΩΣ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΟΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟΥΠΙ. ΛΑΘΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ.Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ, ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΔΕΟΥΣΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.
ΤΑ 2 ΑΠΟ ΤΑ 4 ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΗΞΕΡΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΜΑΘΑ ΕΓΩ , ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΞΥΠΝΑ ΠΟΥ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ. ΤΩΡΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ 11 ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΗ ΠΡΟΟΔΟ…… ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ?
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ……
ΜΠΗΚΕ ΚΙ ΑΥΤΗ ΣΤΟ ΚΑΛΟΥΠΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ………..
Απο τετοια σχολεια βγαινουν παιδια φλωροι, αυθαδεις ειδικα απεναντι στους μεγαλους κ ''προοδευτικοι''. Οι δασκαλοι ασχολιουνται να γεμιζουν τα κεφαλακια τους με ο,τι πραγμα υποδεικνυει η νεα ταξη των πραγματων παρα ουσιαστικα κ πραγματικα ως προς τη ζωη κ το συναισθημα του παιδιου. Πιστευω οτι θα μπορουσαν οι γονεις να ειναι καλυτεροι καθοδηγητες της ζωης των ιδιων παιδιων τους. Οφειλουμε να αγωνιστουμε να μη γινουν τα παιδια μας ως μια απλη μαζα βουτηγμενη στη νεα ''νοοτροπια''.