Η ελληνική κυβέρνηση εισάγει το μικροτσίπ και καταργεί την ιδιωτική ζωή των πολιτών

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε οτι συνομωσιολογικά σενάρια ζωντανεύουν από τη επιμονή στο θέμα των μικροτσίπ. Το θέμα μάλιστα φαίνεται πως για την ελληνική κυβέρνηση είναι υψηλής προτεραιότητας, αν κρίνουμε από τα αλυσιδωτά γεγονότα που σχετίζονται με αυτό.

Τον μήνα που μας πέρασε έχουμε απανωτά γεγονότα, που συσχετίζουν την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης με συμφέροντα που, όπως όλα δείχνουν, επιδιώκουν το άμεσο “τσιπάρισμα” του ελληνικού πληθυσμού. Μαζί με το μικροτσίπ, ήρθε και το δίκτυο του ΟΤΕ το οποίο ξαφνικά άρχισε να φακελώνει, όπως γράψαμε εδώ, τους χρήστες που επιθυμούν να συνδεθούν στο διαδίκτυο μέσω ενός δημόσιου δικτύου, πχ ενός cafe. Η στενή παρακολούθηση των πολιτών μοιάζει πλέον με έναν από τους πιο σημαντικούς στόχους της νέας κυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές του Ιανουαρίου. Και όχι μόνο της κυβέρνησης…

Οι “συμπτώσεις”

Στις 22 Φεβρουαρίου, στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, στο παιχνίδι μεταξύ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού για το πρωτάθλημα, οι πόρτες ανοίγουν και άγνωστοι με ρόπαλα και φωτοβολίδες εισέρχονται στον χώρο του γηπέδου.

Επακολουθεί χάος και προσωρινή διακοπή του παιχνιδιού. Τις ημέρες που ακολούθησαν, η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θ’αναβάλλει για μία Κυριακή το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και οτι ταυτόχρονα σχεδιάζει δραστικά μέτρα αντιμετώπισης της βίας, το σημαντικότερο από τα οποία είναι η θέσπιση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, μιας έξυπνης κάρτας η οποία θα αντικαταστήσει τα χάρτινα εισιτήρια, όπως ακριβώς σχεδιάζεται να γίνει με τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, με την υπηρεσία των ψηφιακών εισιτηρίων που ήδη λειτουργεί.

«Θα τα προστατεύσουμε τα νέα παιδιά, ακόμη και τα άμυαλα παιδιά» Αυτή η δήλωση ανήκει στον υπουργό Αθλητισμού, Σταύρο Κοντονή, λίγες ημέρες αργότερα, ο οποίος σχεδιάζει την δημιουργία νέου νόμου που θα περιλαμβάνει το ηλεκτρονικό εισιτήριο και τις κάμερες παρακολούθησης, χάριν της ασφάλειας στα γήπεδα. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το gazzetta.gr, υποστήριξε πως απαιτείται ένα ενιαίο σύστημα ηλεκτρονικού εισιτηρίου για το ελληνικό πρωτάθλημα, που θα στέλνει όλες τις πληροφορίες σε έναν κεντρικό υπολογιστή, που θα είναι συνδεδεμένος με την Αστυνομία, το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Δικαιοσύνης. Αυτή, όπως αναφέρει, θα είναι και η φιλοσοφία του νέου νόμου, αναλύοντας ουσιαστικά τον τρόπο λειτουργίας των έξυπνων καρτών και του μικροτσίπ.

Ακόμη και ο πρόεδρος της UEFA, Μισέλ Πλατινί, σχολιάζοντας τα γεγονότα στην Ελλάδα, υπέδειξε ως λύση του προβλήματος τον εντοπισμό των ταραχοποιών από κάμερες, οι οποίες θα παρακολουθούν τους χώρους των γηπέδων, βάζοντας και εκείνος το λιθαράκι του στην κατασκευή της αναγκαιότητας της συνεχούς παρακολούθησης του πολίτη.

Οι πιέσεις που ασκούνται προς την κατεύθυνση αυτή, φαίνεται να είναι ιδιαίτερα έντονες. Αυτός φαίνεται πως είναι και ο λόγος για τον οποίο την περασμένη Κυριακή, 1η Μαρτίου, ο αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης δηλώνει-προκαλώντας έκπληξη-οτι τα επεισόδια στο γήπεδο της Λεωφόρου ήταν προσχεδιασμένα και διερωτάται πως άνοιξαν οι πόρτες και από που μπήκαν τα ρόπαλα και οι φωτοβολίδες στους χώρους του γηπέδου, αφήνοντας να εννοηθεί οτι την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι υπεύθυνοι των δύο ομάδων, τους οποίους κατηγορεί, όχι για αμέλεια, αλλά ως δράστες και σχεδιαστές των επεισοδίων.

Να υποθέσουμε οτι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, γνωρίζουν κάτι παραπάνω για το θέμα του νέου νόμου και τις πιέσεις που ασκούνται προς την άρον άρον εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και της βιντεοσκόπησης στον χώρο των γηπέδων;

Η εξαφάνιση του νεαρού φοιτητή και τα ζητήματα bullying.

To bullying είναι μία μορφή κακοποίησης μέσω εκφοβισμού, βίας κλπ. Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε οτι το bullying δεν είναι κάτι καινούργιο, υπήρχε πάντα και θα υπάρχει, καθώς αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό της παιδικής και νεανικής συμεριφοράς, συχνά σε φυσιολογικά, άλλοτε σε υπερβολικά επίπεδα αλλά πάντοτε ήταν αντιμετωπίσιμα. Παραδόξως όμως, το θέμα της ενδοσχολικής βίας έχει προσφάτως αναδειχθεί σε σοβαρό ζήτημα και τείνει να αναδειχθεί σε μείζον θέμα της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχει μάλιστα και τηλεοπτική διαφήμιση της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος της αστυνομίας, η οποία ενημερώνει τους πολίτες για το cyber bullying, όπως ονομάζουν τη λεκτική βία στο διαδίκτυο. Οι άρχες φαίνεται πως παίρνουν πολύ σοβαρά το πρόβλημα της διαδικτυακής βίας. Με το πρίσμα της βίας, κυρίως της ψυχολογικής βίας, τα μέσα ενημέρωσης αναδεικνύουν και την εξαφάνιση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, 20 χρονών, του οποίου τα ίχνη χάθηκαν τον Φεβρουάριο, απ’τα Γιάννενα, απ’όπου σπουδάζει. Το θέμα έχει πάρει, περιέργως, διαστάσεις και ως βασική αιτία για την εξαφάνιση του νεαρού παρουσιάζεται η επιθετικότητα των συμφοιτητών του και η βία που ασκούσαν εις βάρος του, με αποτέλεσμα ο νεαρός να απελπιστεί και να εγκαταλείψει την φοιτητική εστία στην οποία διέμενε.

Γιατί άραγε τόση πρεμούρα για το θέμα τη βίας και ειδικά στο διαδίκτυο; Στο παρακάτω βίντεο, θα δείτε πως το bullying στην Αμερική θεωρείται πλέον ζήτημα κυρίως προβληματικής διαδικτυακής επικοινωνίας. Παρατηρείστε στο βίντεο (03:12), πως ένας χρήστης του διαδικτύου, φαίνεται να κατηγορεί τους υπόλοιπους χρήστες οτι κρύβονται πίσω από τους λογαριασμούς τους για να κακολογούν τους συμμαθητές τους.

Ως λύση συνήθως προτείνεται η επικοινωνία μεταξύ μαθητών, καθηγητών και γονέων και η ανάπτυξη παιδαγωγικών δράσεων για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του φαινομένου. Γιατί όμως το θέμα αυτό κινητοποιεί μέχρι και τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος; Δεν έχει άλλες δουλειές η αστυνομία; Δεν είναι λίγα τα άρθρα στο διαδίκτυο, από Έλληνες δημοσιογράφους και καθηγητές, οι οποίοι υποστηρίζουν οτι ξαφνικά η βία αυξάνεται, αλλά ποτέ δεν δίνουν αρκετά στοιχεία σχετικά για το πως η κοινωνία υποτίθεται οτι οδηγήθηκε ξαφνικά σε αυτές τις συμπεριφορές. Γιατί λοιπόν τόση πίεση για το θέμα της βίας;

Επειδή δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία στον κόσμο, θεωρούμε οτι και τα δύο αυτά θέματα, δηλαδή η εφαρμογή του μικροτσίπ, για λόγους ασφαλείας και τα ξεσπάσματα βίας με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη η κοινωνία τον τελευταίο καιρό, αναδεικνύονται σε υπερβολικό βαθμό ή και εφευρίσκονται ώστε να παρουσιαστεί η ανάγκη για την εφαρμογή αυστηρότερων μέτρων αστυνόμευσης και μέτρων που σχετίζονται άμεσα με την κατασκευή κι άλλων έξυπνων καρτών και την παρακολούθηση του πολίτη μέσω του διαδικτύου.

Στην Αμερική, ένα από τα πιο γνωστά μέτρα ασφαλείας στα σχολεία, είναι η κάρτα του μαθητή. Οι μαθητές έχουν κάρτες που αντιστοιχούν στο σχολικό ίδρυμα στο οποίο φοιτούν. Δεν είναι έξυπνες κάρτες, αλλά σίγουρα είναι μια αρχή. Υπάρχουν ωστόσο φοιτητικές έξυπνες κάρτες, που κατασκευάζουν εταιρείες, όπως η γνωστή και στην Ελλάδα, Gemalto, για εκατοντάδες πανεπιστήμια σε δεκάδες διαφορετικές χώρες, όχι όμως στην Ελλάδα. Μήπως λοιπόν τα φαινόμενα βίας αποτελούν και στον τομέα της παιδείας την κατάλληλη αιτιολογία για την τοποθέτηση συστημάτων ασφαλείας σε σχολεία και πανεπιστήμια και την χορήγηση μικροτσίπ στους φοιτητές;

Στην Ελλάδα, ενώ δεν υπάρχουν ούτε έξυπνες, ούτε απλές κάρτες για μαθητές και φοιτητές, υπάρχει η ευρωπαϊκή κάρτα νέων. Η συγκεκριμένη κάρτα, είναι εκπτωτική αλλά όχι κάρτα με μικροτσίπ. Παραδόξως όμως, η λογική του να είσαι κάτοχος μιας τέτοιας κάρτας, είναι η ίδια με τη λογική που εξέφρασε η ελληνική κυβέρνηση με την ανακοίνωση της κάρτας του πολίτη, δηλαδή πρόσβαση σε υπηρεσίες και αγαθά, ειδικές προσφορές και εκπτώσεις. Η εισαγωγή της κάρτας δηλαδή συνδυάζεται με κοινωνικές ανάγκες και παροχές και ζητήματα που τα μέσα ενημέρωσης επιλέγουν να βαφτίσουν σημαντικά και τα προβάλλουν στους πολίτες για εβδομάδες, εως ότου πεισθούν.

“Το να ανήκεις σε μία ειδική κοινότητα ή σε μία ειδική κατηγορία πολιτών, σου προσφέρει πλεονεκτήματα”, θέλει να μας πει ο εφευρέτης της κάρτας. Γιατί όμως ένας νέος πρέπει να αγοράσει μία κάρτα απ’ τό περίπτερο για να δικαιούται έκπτωση, αυτό δεν έχει εξήγηση.

Έχουμε λοιπόν:

– Ηλεκτρονικό εισιτήριο για τα μέσα μεταφοράς,

– Ηλεκτρονικό εισιτήριο στα γήπεδα,

– Κατάργηση της χάρτινης κάρτας του οαεδ και αντικατάστασή της με ηλεκτρονικό-διαδικτυακό λογαριασμό,

– Κάρτα του πολίτη για πλήθος συναλλαγών και παροχών.

Και φυσικά αυτές δεν είναι όλες οι εφαρμογές του μικροτσίπ.

Όλα τα παραπάνω γίνονται πάντα ονομαστικά, καθώς οι ηλεκτρονικές συναλλαγές αντιστοιχίζουν πάντοτε τις κάρτες με βάσεις δεδομένων οι οποίες φυσικά κατέχουν τις πληροφορίες που αφορούν τους πολίτες.

Το διαδίκτυο ωστόσο εξαιρείται από την προσπάθεια ονομαστικής καταγραφής, αφού όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δεν είναι σχεδιασμένοι ώστε να παρέχουν ονομαστικές πληροφορίες ή γεωγραφικό εντοπισμό. Γι’αυτό εξάλλου η προσπάθεια παρακολούθησης των πολιτών μέσω διαδικτύου γίνεται με άλλα μέσα, τα οποία ωστόσο δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι περισσότεροι πολίτες σήμερα δεν είναι εντοπίσιμοι μέσω του διαδικτύου, οπότε η κάρτα έρχεται να πραγματοποιήσει αυτό που δεν είναι δυνατόν να συμβεί στο διαδίκτυο. Δηλαδή το ολοκληρωμένο και επίσημο ηλεκτρονικό φακέλωμα. Αντίσταση όχι μόνο στην κάρτα, αλλά και στην καταγραφή μέσω διαδικτύου.

Η γνώμη μας είναι πως η κάρτα του πολίτη παραβιάζει την ιδιωτική ζωή των πολιτών και δεν πρέπει να δίδεται στους πολίτες. Το ίδιο πιστέυουμε όμως και για το διαδίκτυο. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δεν δίνουν και καλά κάνουν, τα στοιχεία των χρηστών σε τρίτους, ούτε στον πάροχο των υπηρεσιών διαδικτύου, ούτε στο κράτος, ούτε σε κανέναν. Συνεπώς η περιήγηση στο διαδίκτυο πρέπει στις περισσότερες περιπτώσεις να γίνεται ανώνυμα και μάλιστα υποχρεωτικά. Οι νόμοι, οι οποίοι πρέπει να προστατεύουν τους πολίτες, οφείλουν να προστατέψουν και τους χρήστες του διαδικτύου από τις υπηρεσίες που ζητούν τα προσωπικά στοιχεία των πολιτών και τους εκθέτουν σε εκατοντάδες εκμεταλλευτές στο διαδίκτυο, αλλά και εκτός διαδικτύου.

Εφ’όσον οι υπολογιστές δεν προδίδουν τους χρήστες, έτσι πρέπει να γίνεται και η χρήση τους.

Η ορθή χρήση τους. Αυτό επιβάλλεται από τους κανόνες ορθής χρήσης της τεχνολογίας, τους οποίους αν αγνοήσουμε, κινδυνεύουμε όχι από την έξαρση της βίας, όπως μας ενημερώνουν οι κρατικοί φορείς και οι οργανώσεις, οι οποίοι λυσσάνε για την ασφάλεια στο διαδίκτυο, αλλά από το οργανωμένο φακέλωμα. Το διαδίκτυο ήταν ασφαλές, μέχρι που κάποιοι αποφάσισαν να αμφισβητήσουν την ασφάλειά του, για να μας “προστατέψουν”…

Γι’αυτούς, αλλά και για πρακτικούς λόγους αποφασίσαμε ως ιστοσελίδα ν’ αποχωρήσουμε από τα λεγόμενα social media. Οι λογαριασμοί μας στο facebook και το twitter είναι πλέον ανενεργοί, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι αμφισβητούμε τη λειτουργικότητα των εν λόγω ιστοτόπων. Μία ιστοσελίδα μπορεί να είναι το ίδιο εύκολα προσβάσιμη στους χρήστες του διαδικτύου, χωρίς να διατηρεί προφίλ σε δεκαπέντε διαφορετικούς ιστότοπους καταγραφής δραστηριότητας και να είναι το ίδιο χρήσιμη στους χρήστες. Αρκεί να πληκτρολογήσετε τη διεύθυνσή μας στη γραμμή διευθύνσεων:” webarchive.gr “.

Καλή ανάγνωση και καλή λευτεριά από το… έξυπνο φάκελωμα

webarchive.gr

ΠΗΓΗ