Η Δίνη

Δεν θα χαθούμε στην δίνη της νέας τάξης, διότι δεν χαθήκαμε ούτε σε αυτήν της παλαιάς.

Αυτό που δεν λέει κανείς, είναι ότι η νέα τάξη πραγμάτων είναι όπως η παλαιά, δηλαδή το ίδιο κατεστημένο που προσπαθεί να εξοντώσει και να αλλοιώσει τους αρχέγονους πολιτισμούς του πλανήτη μας και να σβήσει όση πραγματική γνώση έχει απομείνει ελεύθερη.

Ποία είναι η νέα τάξη και πως την γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια ;

Την γνωρίσαμε μέσα από το διαδίκτυο και με πληροφορίες ξένων οι οποίοι δημιουργούν παραμύθια προκειμένου να αιτιολογήσουν την αλλαγή του κόσμου τους έτσι όπως τον αντιλαμβάνονται, η νέα τάξη όμως είναι αυτή που εκ του αποτελέσματος θέλει ότι ήθελε και η παλαιά, δηλαδή να εκκολάπτει ανθρώπους οι οποίοι δεν σκέπτονται με την δική τους κριτική σκέψη, αλλά συλλογίζονται με τις σκέψεις που τους εμφυτεύουν κατά την διαπαιδαγώγησή τους.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες και πολλά σενάρια, όμως σχεδόν καμία απόδειξη ή πραγματική σύνδεση με τα δεδομένα της πραγματικότητας.

Μπορούμε να κατηγορούμε όσο θέλουμε τις οργανώσεις και τους ανθρώπους που εισχωρούν στους κόλπους αυτών , αλλά η πλειοψηφία των περισσοτέρων από εμάς δεν έχει ιδέα για το τι πάει να πει Μασονία, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, Ρόταρυ κλαμπ και ου το κάθε εξής.

Εκείνοι κάνουν την δουλειά τους και εμείς θα πρέπει να κάνουμε το χρέος μας, το χρέος που έχουμε πρωτίστως στον εαυτό μας και στην συνέχεια προς όλη την ανθρωπότητα, που το μόνο που γνωρίζει και θαυμάζει για τον Ελληνικό πολιτισμό εις βάθος, είναι για τις πράξεις των ένδοξων Ελλήνων προγόνων μας.

Υπάρχει λόγος και για αυτό, διότι πήραν τα κείμενα μας, μελέτησαν την γνώση και την σοφία των Ελλήνων και καθώς εμείς έπρεπε να υπομένουμε και να αντιστεκόμαστε στον Τούρκικο ζυγό που έκοβε τα κεφάλια και έσφαζε τις καρδιές των πατεράδων και των μανάδων μας , εκείνοι βίωναν την αναγέννηση, μία αναγέννηση με τα αποτελέσματα που έχει ο πολιτισμός του σήμερα.

Σίγουρα κανείς από εκείνους οι οποίοι εξουσίαζαν και εξουσιάζουν τον πλανήτη δεν πρόκειται να μας έδιναν, ούτε να μας δώσουν τα εύσημα εκείνα τα οποία θα αναγνωρίσουν την υπεροχή στην οποία βασίζεται ο δυτικός πολιτισμός, διότι κάθε λογικό όν κατανοεί ότι κάθε άνθρωπος πρωτίστως είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του.

Για τι είμαστε υπεύθυνοι όλοι εμείς σήμερα, λοιπόν ;

Είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας ;

Την οικογένειά μας ;

Την ιερή πατρίδα μας ;

Ή ήμαστε υπεύθυνοι μόνο για να παραπονιόμαστε διότι δεν μας έστρωσαν και εμάς κόκκινο χαλί για να διαβούμε, μήτε μας τάισαν με χρυσά κουτάλια, όπως αυτά που χρησιμοποιούν για να τρώνε λαίμαργα όσοι εξουσιάζουν τον πλανήτη μας ;

Την στιγμή εκείνη την οποία θα αντιληφθούμε ότι το χρέος μας είναι ένα και μόνον, και αυτό είναι το να τιμούμε και να προσπαθούμε να φανούμε αντάξιοι στους ένδοξους προγόνους μας, την στιγμή εκείνη που θα αντιληφθούμε ότι η κρίση υπάρχει μόνο στον νου του ανθρώπου και ο κάθε νους είναι εν δυνάμει το απόλυτο εργαλείο για να πορευθεί ορθά ο κάθε άνθρωπος στον πλανήτη, τότε θα μπορέσουμε, έστω και για αρχή, να δούμε εκείνα που μας ενώνουν και όχι εκείνα που μας χωρίζουν.

Υπάρχει χάσμα γενεών , το αναγνωρίζω, δεν μπορούν οι γονείς και οι παππούδες μας να αναληφθούν όλα όσα διαδραματίζονται στις μέρες μας, διότι έζησαν και ζουν με γνώμονα την μόρφωση ή την αμορφωσιά που κάποιοι στο παρελθόν δημιούργησαν έτσι ώστε σήμερα τα πράγματα να είναι έτσι όπως είναι.

Για πόσο όμως θα κατηγορούμε τους πατεράδες και τις μανάδες μας, που όσα λάθη και αν έκαναν, τουλάχιστον είχαν την αξιοπρεπή επιλογή να μας σπουδάσουν και να μας δώσουν ένα καλύτερο αύριο.

Ένα καλύτερο ψεύτικο αύριο θα συμπλήρωνα, αλλά σίγουρα καλύτερο από εκείνο της χούντας και της κατοχής. Ένα αύριο που όσο και αν τους παραμύθιασαν ότι θα είναι καλύτερο, εκ του αποτελέσματος δεν είναι.

Ας κοιτάξουμε όμως το τι έχουμε σήμερα, τι ποιότητα ζωής μπορούμε να έχουμε αν την διεκδικήσουμε, τι τεχνολογία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εάν την γνωρίζουμε και τι μπορούμε να ζητήσουμε από το κράτος μας, αν διακατέχουμε πραγματική μόρφωση ως Έλληνες άνθρωποι.

Ο ανθρώπινος νους είναι σαν σφουγγάρι, απορρόφα και ασχολείται με όλα όσα κεντρίζουν την προσοχή του, είτε αυτά προέρχονται από ερεθισμούς του περιβάλλοντος, είτε από εσωτερικές ανάγκες του καθενός, ελπίζω όμως να αντιλαμβάνεστε, όλοι όσοι διαβάζεται το κείμενο μου, ότι όσο ασχολείστε με τα δραματικά γεγονότα της πλαστής καθημερινότητας και με τις λεπτομέρειες εκείνες τις οποίες δημιουργεί το κοινωνικό – κρατικό σύστημα για να μας διατηρήσει προσκολλημένους στην πραγματικότητά του, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βρούμε τον κατάλληλο χρόνο και χώρο για να καθαρίσουμε το μυαλό μας και την ψυχή μας και να ακούσουμε τις δικές μας σκέψεις, να μπορέσουμε να αναλύσουμε και να κρίνουμε τα πράγματα χρησιμοποιώντας τον δικό μας νου, την δική μας συνειδητή πραγματικότητα και όχι των άλλων, όχι όσων μας μοιράζουν εικόνες και όνειρα ενός αρρωστημένου πολιτισμού ο οποίος έχει δείξει σήμερα την πραγματική του μορφή.

Θεωρούμε στην πλειοψηφία μας ότι είμαστε ανίκανοι, διότι αυτές τις σκέψεις εμφυτεύουν και τροφοδοτούν στο μυαλό μας, διότι όσο ασχολούμαστε με το τίποτα, γινόμαστε και εμείς ένα τίποτα, το οποίο βυθίζεται στην λήθη και δεν μπορεί παρά να μείνει εκεί, διότι τίποτα θα είναι και κανείς δεν θα το μνημονεύσει ποτέ.

Αν καθαρίσουμε όμως το μυαλό μας, έστω και για μία στιγμή, αν βρούμε τα πράγματα εκείνα τα οποία θα μας κάνουν να θυμηθούμε και πάλι, τι σημαίνει και τι πρεσβεύει το να είσαι Έλληνας άνθρωπος, αν μπορέσουμε να ηρεμήσουμε την σκέψη μας και να την εναρμονίσουμε με την φύση που μας περιβάλει, είμαι σίγουρος πως η αντίληψη μας και οι μνήμες που πηγάζουν όχι μόνο από την δική μας ζωή αλλά και από την ζωή των προγόνων μας, οι οποίοι κατοίκησαν και διαπολήτισαν αυτόν τον πλανήτη από τις αρχές του χρόνου, θα μπορέσουν να μας δώσουν την καθοδήγηση εκείνη που πραγματικά χρειαζόμαστε για να πορευθούμε ορθός, σε ένα μέλλον που δεν θα μας εξουσιάζουν ούτε οι μηχανές, ούτε μία χούφτα ανθρώπων, αλλά όλοι μαζί θα είμαστε υπεύθυνοι και θα αντιλαμβανόμαστε την σωστή τάξη των πραγμάτων που βασίζεται στην αρμονία του κόσμου και της φύσης που μας περιβάλει.

Δεν μπορεί να υπάρξει καλό χωρίς το κακό, δεν μπορεί να υπάρξει φως χωρίς το σκοτάδι, μπορεί όμως να υπάρξει η αρμονία και οι πολιτισμικές αρχές που θα αφορούν όλη την ανθρωπότητα, διότι όσο και αν διαφέρουμε πολιτισμικά και ιστορικά από τους άλλους λαούς του πλανήτη, όλοι μας γεννιόμαστε μωρά, όλοι μας γεννιόμαστε σε ένα κοινό περιβάλλον, τον πλανήτη Γη, και όλοι μας είμαστε θνητοί, διότι έτσι μας έπλασε ο δημιουργός μας.

Η μεγαλύτερη μάχη που θα πρέπει να δοθεί, είναι αυτή που θα πρέπει να δώσουμε μέσα μας, στο είναι μας, στον εσωτερικό μας εχθρό, αφού παλέψουμε μαζί του και εν συνεχεία τον νικήσουμε, τότε θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε και τον πραγματικό εχθρό της ανθρωπότητας, τότε θα γνωρίζουμε τις αδυναμίες και τις δυνάμεις μας, τότε θα γνωρίζουμε όλα όσα χρειαζόμαστε για να πορευθούμε όλοι μαζί σε ένα μέλλον όπου δεν θα χρειάζεται να μετράμε τους ανθρώπους για το πόσοι είναι αλλά για το ποιοι είναι, σε ένα μέλλον που όσοι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη, άλλες τόσες θα είναι και οι δυνατότητες του ανθρωπίνου γένους έτσι ώστε να πορευθεί με βάση το δίκαιο και το ηθικό, έτσι ώστε να ολοκληρώσει το πεπρωμένο του, δηλαδή να έρθει και πάλι σε επαφή με τον δημιουργό του και με τα άστρα.

Εύχομαι υγεία, σωματική και ψυχική, δύναμη, γνώση και σοφία, διότι θα μας χρειαστούν για τις ακόμη πιο δύσκολες ημέρες που έρχονται. Πάρτε μία ανάσα και δώστε μία στιγμή στον εαυτό σας, έτσι ώστε να έχετε την ευκαιρία να νιώσετε, ίσως και μετά από πολύ καιρό, για ποιόν λόγο θα πρέπει να παλέψετε στην ζωή σας, στην ζωή μας, διότι όλοι είμαστε ένα.

Αυτά είχα να σας προτείνω και να μοιραστώ μαζί σας, είναι αντιλήψεις που με έκαναν να βγω από την απόγνωση και την αυταπάτη του σήμερα, χρειάζεται πολύς δρόμος ακόμη για την ελευθερία, διότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταφέρουμε όλοι μαζί, συλλογικά.

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Προμυθέας